"ຮັກຫລາຍ..... ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມເຖິງການກອດແໜ້ນໆ

ເພາະຄວາມອຶດອັດ...ຈະລົດປະລິມານຄວາມຫອມຫວານ"

ຄວາມຮັກ... ເຖິງຈະມີຄວາມຫ່ວງໃຍເຈືອປົນຢູ່

ແຕ່ "ຄວາມຮັກ" ກໍຄື "ຄວາມຮັກ"ຄຳດຽວ

ທີ່ບໍ່ໜ້າຈະພ່ວງເອົາຄຳອື່ນຕາມມາໃຫ້ອຶດອັດ "ຄວາມຫ່ວງໃຍ"

ຄວນຈະປົນຢູ່ໃນຄວາມຮັກຢ່າງຈຽມຕົວ ພໍດິບພໍດີ

ແລ້ວເມື່ອໃດ ທີ່ຄວາມຮັກມັນຕ້ອງແຕກອອກເປັນສອງຄຳ

ໝາຍເຖິງມີ ''ຄວາມຫ່ວງໃຍ" ຫຼາຍ ຈົນປົນຄວາມອຶດອັດ

ຕ້ອງດີດຕົວອອກມາເປັນອີກໜຶ່ງຄຳ ພ່ວງທ້າຍ

ຈາກຄຳວ່າ "ຮັກ" ບາງຄົນເວົ້າວ່າ

ຍ້ອນຮັກຫຼາຍ ເລີຍເລີ່ມມີ "ຫ່ວງຫຼາຍ"  "ຫຶງຫຼາຍ" "ຫວງຫຼາຍ"

ພວກເຂົາພັດບໍ່ຮູ້ວ່າ ການດູແລຫ່ວງໃຍ ຫວງແຫນ ເອົາໃຈໃສ່ກັນເກີນພໍດີ

ມັນພັດຖ່າຍເທ ພະລັງຮັກໄດ້ໜ້ອຍລົງ...

ເພາະການກອດໃນລະດັບທີ່ອຸ່ນໃຈ.. ກັບການກອດໃນລະດັບທີ່ຫາຍໃຈບໍ່ອອກ

ໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກຕ່າງກັນແທ້ໆ

ເຮົາມອບຄວາມຮັກ... ໂດຍຄິດວ່າ.. ຍິ່ງຮັດໃຫ້ແໜ້ນ ຍິ່ງສະແດງວ່າ ເຮົາຮັກເຂົາຫຼາຍ

ແຕ່ເມື່ອໃດ ທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາອຶດອັດ... ເຂົາກໍຈະຮູ້ວ່າ...

ການກອດຄັ້ງຕໍ່ໄປ ຈະບໍ່ມ່ວນແລ້ວ

ອາການຢາກໃຫ້ກອດ ຫຼື ອາການຢາກໄດ້ຄວາມຮັກນັ້ນ... ກໍຈະລົດລົງ

ເຂົ້າໃຈວ່າ... ເວລາເຮົາຮັກໃຜ.. ເຮົາຫຼີກລ່ຽງຄວາມຮູ້ສຶກຫ່ວງຫວງໄດ້ຍາກເຕັມທີ່

ແຕ່ເຮົາກໍຕ້ອງເຂົ້າໃຈຢ່າງໜຶ່ງວ່າ...

ເຮົາບໍ່ສາມາດຍັດຍຽດຄວາມຮັກໃຫ້ເຂົາໄດ້ ເທົ່າກັບທີ່ເຮົາໃຫ້

ແຕ່ການເຮັດໃຫ້ເຂົາຮູ້ສຶກດີ... ໜ້າຈະດີກວ່າເຮັດໃຫ້ເຂົາອຶດອັດແລະລັງກຽດ

ຄວາມຮັກຈະສົມບູນ... ກໍຕໍ່ເມື່ອຜູ້ຮັບ ຮູ້ສຶກໄດ້ຢ່າງດຽວກັບເຮົາ...ເຖິງວ່າຈະບໍ່ເທົ່າກັນ

ແຕ່ຫາກຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມອບໃຫ້... ພັດເຮັດໃຫ້ຜູ້ຮັບ ຮູ້ສຶກໃນທາງກົງກັນຂ້າມ

ຄວາມທຸກກໍຈະກັບມາເຢືອນຕົວເອງ....

ພຽງເພາະຄວາມປາຖະນາດີເກີນໄປຂອງເຮົາ

.......................

ທີ່ມາ Forward mail