ສົ້ນຕີນ TV ຮ່ວມກັບ ບັນດາສະມາຊິກພັນລາວຫຼາຍຊີວິດ ສະແດງໜັງສັ້ນຄັ້ງທຳອິດຂອງລາວຂື້ນ ເຊິ່ງມີຊື່ເລື່ອງວ່າ" ແປ໋ກໆໆໆ.....ເດືອດໆໆໆ........"

ເນື້ອໃນຂອງເລື່ອງແມ່ນສະແດງເຖິງຊີວິດຕົວຈິງຂອງເດັກນ້ອຍລາວເຮົາໃນອາດີດ ມີກິດຈະກຳການລະເຫຼັ້ນຕ່າງໆ,ທີ່ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າບາງຄົນໄດ້ຜ່ານມາແລ້ວ

ແຕ່ເນື້ອໃນມັນອາດຈະພິກລ໋ອກຈົນເກີນຄາດ...ພ້ອມນັ້ນສາລະສັນຫານັ້ນຂອ້ນຂ້າງຈະບໍ່ມີ ແຕ່ຈະເນັ້ນຕະຫຼົກລູກດຽວ

        ສຸດທ້າຍກໍ່ຂໍຝາກໜັງສັ້ນເລື່ອງນີ້ໃຫ້ເພື່ອນໆພັນລາວໄດ້ຕິດຕາມຊົມເບິ່ງເພາະຈະອັບໂຫຼດລົງພັນລາວເປັນເວບໄຊ໊ທຳອິດໃນມໍ່ໆນີ້

ເພາະທາງກຸ່ມຊີວິດສົ້ນຕີນພວກເຮົາຕ້ອງການແກ້ໄຂບັນຫາຄວາມຄຽດຂອງປະຊາຊົນລາວຕະຫຼອດຮອດປະຊາກອນໂລກເຮົາເພາະມັນອາດກະທົບເຖິງປັນຫາໃຫຍ່ຂອງໂລກ ນັ້ນກໍ່ຄືປັນຫາໂລກຮ້ອນ ນັ້ນເອງ..............

    ບໍ່ເຂົ້າໃຈຄືກັນຕອນເປັນນັກຮຽນ ມ.ປາຍ ຂ້ອຍຍ່າງຢູ່ໃນໂຮງຮຽນຕາມພາສາຂອງຂ້ອຍກາຍໜ້ານັກຮຽນກຸ່ມໜຶ່ງໄປ..ຂ້ອຍກະບໍ່ໄດ້ສົນໃຈ,ແຕ່ນັກຮຽນກຸ່ມນັ້ນມັນຫັນມາຖາມຕີຂ້ອຍ....ຂ້ອຍຈົນສັ່ນ ..

      ຂ້ອຍງົງ..??? ແລ້ວຖາມຄືນໄປວ່າ "ຫ້ວຍບັກໜິ" (ບໍ່ແມ່ນເດີ້ອັນນິ..ຮ່າໆໆ) ຂ້ອຍວ່າ: ສິຕີຂ້ອຍຍ້ອນຫຍັງ...??

     ມັນວ່າ "ຍ້ອນມຶງເບິ່ງໜ້າກູ"ເປັນຕາຊັງໂພດ...ຂ້ອຍຄິດໃນໃຈ(ແນວນີ້ກະມີຫວາ...??) ກະເລີຍຂໍໂທດນັກຮຽນກຸ່ມນັ້ນໄປ....

ກະເລີຍເຂົ້າໃຈແລ້ວວ່າ

ນັກຮຽນ ຄືຄົນທີ່ໄປໂຮງຮຽນ ,ນຸ່ງເຄື່ອງສຸພາບຮຽບຮ້ອຍ,ສຶກສາເອົາຄວາມຮູ້ນຳຄູບາອາຈານ...ຊອກຫາຄຳຖາມກັບ ອ.ຈ ເພື່ອໃຫ້ເພິ່ນພາກພູມ,ມັກອ່ານປື້ມຢູ່ຫ້ອງ,ແຂ່ງຂັນກັນຮ່ຳຮຽນເພື່ອໃຫ້ເປັນທີ 1 ຂອງຊັ້ນ ..,ຫຼີ້ນກິລາ ຕີບານ,ເຕະບານ,ກະໂດດສູງ ເພື່ອໃຫ້ຮາງກາຍແຂງແຮງ,ມີສິລະປະ ຮ້ອງເພງຂັບລຳ  ມ່ວນຊື່ນ.....ກັບບ້ານຫາພໍ່ແມ່ ຊ່ອຍພໍ່ແມ່ເຮັດວຽກເຮືອນ,ຫາເງິນຊ່ວຍພໍ່ແມ່....ຕອນຄ່ຳກິນເຂົ້າ,ເບິ່ງໂທລະພາບ, ເຂົ້ານອນແຕ່ຫົວເວັນ......

ສ່ວນ

    ນັກເລງຄືຄົນທີ່ໄປໂຮງຮຽນ ....ນຸ່ງເຄື່ອງເຄື່ອງກວນສົ້ນໜ່ອງ,ສຶກສາຫາຄວາມຊົ່ວໃສ່ໂຕເອງກັບໝູ່ຄູ່, ຊອກຫາຄຳຖາມກວນ ອ.ຈ ເພື່ອໃຫ້ໝູ່ພາກພູມ,ມັກຫຼີ້ນໄພ້ຢູ່ຫ້ອງຮຽນ,ແຂ່ງຂັນກັນເລງເພື່ອໃຫ້ເປັນທີ 1 ຂອງແກ້ງ...ຫຼີ້ນກິລາ ຕີມວຍ,ເຕະຕີ,ກະໂດດຮົ້ວໂຮງຮຽນ ເພື່ອໃຫ້ຮ່າງກາຍເຈັບປວດຊ້ຳໃນ...ມີສິລະປະໃນການດ່າ ຢ່າງມ່ວນຊື່ນ....ກັບບ້ານບໍ່ທັກພໍ່ແມ່ ເຮັດຮົກໃສ່ເຮືອນ,ຫາເງີນຈາກພໍ່ແມ່.....ຕອນຄ່ຳກິນເຂົ້າໜ້ອຍໜຶ່ງ, ເອົາລົດໄປເລາະກັບໜູ່...ໄປຫຼີ້ນເທັກ,ກິນເບຍ,ນອນແຕ່ເຊົ້າ 2-3 ໂມງຄ່ອຍນອນ........

ກ່ອນອື່ນຢາກຮູ້ວ່າມີພີ່ນ້ອງພັນລາວມີຄົນທີ່ຮຽນຢູ່ຕ່າງປະເທດຫລາຍບໍ່

        ສຳລັບຂ້ອຍເອງການທີ່ຮຽນຢູ່ຕ່າງປະເທດນັ້ນເປັນສິງທີ່ໜ້າເບື່ອໜ່າຍຫລາຍຕ່າງກັບຢູ່ບ້ານເກີດເຮົາ

ເພາະແຕ່ລະວັນຂອງຂ້ອຍແມ່ນຕອນເຊົ້າອາກາດແມ່ງໂຄດໜາວບໍ່ຊວນໃຫ້ລຸກຈາກບ່ອນນອນເລີຍ.....ຖ້າມື້ໃດມີຮຽນກະຕ້ອງໄດ້ກ້ຳກືນຝືນທົນລຸກໄປໂຮງຮຽນແຕ່ເຊົ້າາາາ.....ຮອດຕອນສວຍກະກິນອາຫານທີເຄີຍກິນມື້ວານຫຼືມື້ກ່ອນແລ້ວ....ກະຈຳໃຈກິນ..ມື້ແລງກະມານອນບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງເປັນຈັ່ງຊີ້ຈົນຮອດວັນສຸກ....ເຊັງໂຄດ....ບາງມື້ໃຄແຕ່ກະມີຫຼີ້ນກິລາຕອນແລງ...ອັນນີ້ກະຮູ້ສຶກວ່າພິເສດສຸດໆແລ້ວ...

        ແຕ່ວ່າມື້ພັກຜ່ອນກະໃຄແຕ່ໄດ້ຕື່ນສວຍແຕ່ກະບໍ່ມີຫຍັງ..ຕື່ນມາກະເຈິແຕ່ໃບໜ້າອັນຫລໍ່ເຫຼົາເກົ່າໆຂອງຫມູ່ທີ່ຢູ່ນຳກັນເກືອບຕະຫຼອດເວລາ..ເຊັງຮັບປະທານອີກແລ້ວ...ຕື່ນມາກະສວຍແລ້ວນອກຈາກໄປກິນເຂົ້າສວຍມາແລ້ວປະມານ 1-5 ໂມງກະນັ່ງຢູ່ລ້າໆຈົນຄ່ຳໃຄແນ່ບາງເທື່ອມີຄອມໃຫ້ຫຼີ້ນເກມອອນລາຍ..ມື້ແລງອາກາດໜາວໆແຮງຄິດຮອດບ້ານ..ບາງມື້ຈົນຄິດຢາກໂຕນໜີກັບບ້ານ...ຈົນເຮັດໃຫ້ໂຕເອງຮູ້ເຖິງເນື້ອໃນແກ່ນແທ້ຂອງຄຳວ່າເຫງົາໄດ້ເປັນຢ່າງດີ..ແຕ່ກະຕ້ອງຈຳໃຈປີນປ່າຍຂື້ນຫາບ່ອນນອນເພື່ອຫຼັບໄຫຼຄືເກົ່າ...ງານສັງສັນກະມີໜ້ອຍ...ກິນເຫຼົ້າກະກິນກັບໝູ່ເກົ່າ..ບໍ່ມີຮອດຜູ້ສາວມານັ່ງກິນນຳ....ໃນວົງເຫຼົ້າລົມກັນກະມີແຕ່ເລື່ອງເກົ່າໆ...(ສະໄຕເພງ ວັນຕໍ່ວັນ ຂອງຄຳພີເລີຍ)...ຂ້ອຍກະຄິດວ່າເພື່ອນໆບາງຄົນກະອາດຈະເປັນແບບຂ້ອຍແມ່ນບໍ່......