ບໍ່ພຽງແຕ່ນັກກິລາເທົ່ານັ້ນ ກຳມະການກໍ່ຕ້ອງວອມ

ອ້າວໆ ຢ່າແຕກແຖວແມະ!!

ເຄີຍເຫັນແຕ່ຫົວງູ ຫາກໍ່ຮູ້ວ່າມີຫົວໄກ່ນຳ

ມີຫົວໄກ່ ແລ້ວກໍ່ມີຂົນໄກ່

ລະກະລູກໄກ່ (ຢູ່ໃນໝໍ້)

ເລ ກະຂໍມາເຊຍນຳ

ລືສີກະບໍ່ນ້ອຍໜ້າ

ອ້າຍລາວເທົ່ານັ້ນທີ່ເຮັດໜ້ານີ້ໄດ້

ມາເບິ່ງນັກເຕະກັນແດ່

ຄົນນີ້ໂຄຼດສອນມາດີ

ລວມຮ່າງ !!!!!!!

ນວດກາງສະນາມເລີຍ

Opp!! ລົງທາງ

ບອກແລ້ວຢ່າມາຍາດ ຈັ່ງຊິຕ້ອງສັ່ງສອນ

ຈົບດ້ວຍ...

ຄອມເມັ້ນແມະ!!!!

ມີເທວະດາອົງໜຶ່ງໃຫ້ພອນກັບຊາຍຄົນໜຶ່ງວ່າ:      

 

ໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນອະທິຖານໄດ້ໜຶ່ງຂໍ້, ແຕ່ມີຂໍ້ແມ້ວ່າຄົນຂ້າງບ້ານຈະໄດ້ຫຼາຍກ່ວາສອງເທົ່າ .

ຊາຍຄົນນັ້ນຄິດວ່າ:       ຖ້າລາວຂໍຄຳໜຶ່ງໄຫ  ບັກຂ້າງບ້ານກໍ່ຈະໄດ້ຄຳສອງໄຫ.

ຖ້າລາວຂໍຜູ້ສາວງາມໜຶ່ງຄົນ  ບັກໜ້າແຫຼມຂ້າງບ້ານມັນກໍ່ຈະໄດ້ສາວງາມຕັ້ງສອງຄົນ.

 

ລາວຄິດຢູ່ດົນເຕີບ...  ກ່ອນຈະຕອບເທວະດາວ່າ:

 

                " ເທວະດາເອີຍ... ຂໍຈົ່ງເອົາຕາຂ້າງໜຶ່ງຂອງຂະນ້ອຍໄປທອນ! "

 

 

 

 

 

 

 

ເຈົ້າຄິດແນວໃດກັບເລື່ອງນີ້.... 

ເຮິໆໆໆ ເປັນແນວໃດ...

ສຳລັບພໍ່ເຖົ້າກັບລູກເຂີຍພາກ1...

ຫວັງວ່າຄົງຈະມັນກັນເດີ້...

 

ມາອ່ານຕໍ່ກັນເລີຍເນາະ... ^_^

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ຫຼັງຈາກນັ້ນລູກເຂີຍເລີຍບໍ່ໄດ້ຊື້ພັດລົມໃຫ້ພໍ່ເຖົ້າ...

 

ເລີຍພາພໍ່ເຖົ້າໄປກິນເຝີຢູ່ຮ້ານເຝີ...

 

 

 

"ພໍ່ໆ, ຄັນເຮົາເຮັດຫຍັງລະເຮັດນຳເຮົາເດີ້ ເຂົ້າໃຈບໍ່?" ລູກເຂີຍບອກ(ຍ້ານພໍ່ເຖົ້າເຮັດອັບອາຍອີກ)...

 

ພໍ່ເຖົ້າກະບໍ່ຂັດຂືນ ເລີຍເຮັດຕາມທີ່ລູກເຂີຍບອກ...

 

ພໍໄປຮອດຮ້ານເຝີປຸບ...

 

"ເຈ້! ເຝີສອງຖ້ວຍ" ລູກເຂີຍສັ່ງ...

 

"ເຈ້! ເຝີສອງຖ້ວຍ" ພໍ່ເຖົ້າເຮັດຕາມທີ່ລູກເຂີຍບອກ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ເຝີມາເສີບແລ້ວວວ...

 

ລູກເຂີຍທັງກິນທັງຫົວ...

 

ຫົວໃນຄວາມເປີ່ນຂອງພໍ່ເຖົ້າ...

 

ພໍ່ເຖົ້າກໍ່ຫົວຕາມລູກເຂີຍໄປ...

 

ຫົວໄປຫົວມາລູກເຂີຍສະມັກເສັ້ນເຝີຈົນອອກດັງ... ອຸອຸ

 

ພໍ່ເຖົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກຊິເຮັດແນວໃດດີໃຫ້ເສັ້ນເຝີມັນອອກດັງຄືລູກເຂີຍ...

 

"ກັນກະຍອມເດີ້, ເຮັດແນວໃດກະເຮັດໃຫ້ມັນອອກດັງຄືໂຕບໍ່ໄດ້ໂອ" ພໍ່ເຖົ້າຈົມ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ອອກມາຈາກຮ້ານເຝີ...

 

ພໍ່ເຖົ້າຫຼຽວໄປເຫັນພັດລົມທີ່ກຳລັງເປິດຢູ່ໃນຮ້ານຂາຍເຄື່ອງ...

 

"ເອີ! ກັນລະຢາກໄດ້ແບບນີ້ແຫຼະ ອັນມັນເປັນດິ້ວດຽວແບບນີ້ແຫຼະ" ພໍ່ເຖົ້າເອີຍຂື້ນຢ່າງແຮງ...

 

"ມັນກະແນວດຽວກັບໂຕທີ່ເຮົາພາພໍ່ໄປເບິ່ງຫັ້ນລະ" ລູກເຂີຍຕອບ...

 

"ບໍ່ຄື! ໂຕນັ້ນມັນເປັນ3ດິ້ວ ໂຕນີ້ມັນເປັນດິ້ວດຽວ" ພໍ່ເຖົ້າວ່າ...

 

ລູກກະເລີຍໄດ້ຂໍຊື້ນຳເຈົ້າຂອງຮ້ານຂາຍເຄື່ອງໃຫ້...

 

ພໍເຈົ້າຂອງຮ້ານຖອດປັກສ້ຽບອອກ ຊີຂາຍໃຫ້ກັບພໍ່ເຖົ້າ ມັນກໍ່ກາຍເປັນ3ດິ້ວຄືເກົ່າ...

 

ພໍ່ເຖົ້າງົງ... ແຕ່ກໍ່ໄດ້ຊື້ໄປຈົນໄດ້...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ພໍຢ່າງກາຍຮ້ານຂາຍວິທະຍຸ...

 

ພໍ່ເຖົ້າໄດ້ຍິນສຽງວິທະຍຸດັງ...

 

"ມັນແມ່ນອີ່ຫຍັງອັນນີ້, ມັນຄືມີສຽງດັງອອກມາໄດ້" ພໍ່ເຖົ້າຖາມດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້...

 

"ສະບາຍດີລຸງ, ວິທະຍຸຂອງເຮົາມີຫຼາຍແບບຫຼາຍລູ້ນ ສົນໃຈເຂົ້າມາເບິ່ງທາງໃນກ່ອນ" ເຈົ້າຂອງຮ້ານຕອບ...

 

"ມັນເປັນແນວໃດ ອັນວິທະຍຸນີິ້..?? " ພໍ່ເຖົ້າຖາມ...

 

"ວິທະຍຸຂອງເຮົານີ້ຮັບໄດ້ຫຼາຍຄື້ນ ບໍ່ວ່າຈະເປັນ M.F 105.5, 103.7, 97.25 ໆລໆລໆ ບັກຫຼາຍໆລຸງເອີ້ຍ!" ເຈົ້າຂອງຮ້ານຕອບ...

 

"ແມ່ນບໍ! ຊັ້ນລອງບິດໃສ່ອີ່ນາງຂ້າງບ້ານລຸງເບິ່ງດຸ ຕອນນີ້ມັນກຳລັງເຮັດຫຍັງຢູ່" ພໍ່ເຖົ້າບອກເຈົ້າຂອງຮ້ານ...

 

ເຈົ້າຂອງຮ້ານງົງ... ບິດໃສ່ອີ່ນາງຂ້າງບ້ານ...

 

ບິດຈັ່ງໃດເນາະບາດນີ້...

 

ລູກເຂີຍເລີຍຂ້ຽວຊື້ໃຫ້ພໍ່ເຖົ້າ ເພາະອາຍເຈົ້າຂອງຮ້ານວິທະຍຸ...

 

ຫຼັງຈາກຊື້ວິທະຍຸແລ້ວ ລູກເຂີຍກໍ່ພາພໍ່ໄປຫາລູກສາວຢູ່ບ້ານ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ຫຼາຍມື້ຕໍ່ມາ...

 

ລູກເຂີຍກໍ່ໄດ້ພາພໍ່ເຖົ້າກັບເມືອບ້ານຂອງເພິ່ນ...

 

ມາຮອດສະຖານນີລົດເມແຫຼ່ງໜຶ່ງ...

 

ພໍ່ເຖົ້າເອົາວິທະຍຸມາເປິດຟັງ...

 

"ທີ່ນີ້ ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫຼ່ງຊາດ..." ສຽງວິທະຍຸດັງຂຶ້ນ...

 

"ເອ! ຢູ່ສະຖານນີລົດເມແທ້ໆ, ຍັງວ່າຢູ່ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຢູ່

  ໂອ! ເປັນແຮງລະໄດ໊ນີ້ ວິທະຍຸອັນນີ້ " ພໍ່ເຖົ້າເວົ້າຂື້ນ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ພໍພໍ່ເຖົ້າຮອດບ້ານແລ້ວກໍບໍ່ຫຼາຍເລື່ອງ...

 

ຈັບເອົາພັດລົມມາເປິດຢ່າງເຢັນສະບາຍ...

 

ແລະກະເອົາວິທະຍຸມາເປິດຟັງອີກ...

 

ແຕ່ວ່າບ້ານເພິ່ນພັດຢູ່ສອກຫຼີກ ຫ່າງໄກຄວາມຈະເລີນ...

 

ເລີຍບໍ່ຄ່ອຍມີຄື້ນວິທະຍຸປານໃດ...

 

 

 

"ຫ້ວຍ! ວິທະຍຸນີ້ບັດຕອນຢູ່ລົດມັນຄືມີເພງຢູ່ ບັດນີ້ມັນຄືມີແຕ່ສຽງ ແຊ່ແຊ່ໆໆໆໆ" ພໍ່ເຖົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈ...

 

ເຮັດຈັ່ງໃດມັນກໍບໍ່ໄດ້... ເລີຍບິດຢູ່ຫັ້ນແລະ, ເອົາບິດ! ບິດເຂົ້າໄປ!...

 

ພໍ່ເຖົ້າໃຈຮ້າຍແຮງ! ດືກວິທະຍຸຖີ້ມ! ກີ້ງກະລອງກະລອງລົງເຮືອນໄປ...

 

ບັງເອີນນນນນນ ວິທະຍຸພັດດັງຂື້ນ "ຍັງ... ຂ້ອຍຍັງບໍ່ຕາຍ..."

 

"ບ໊າ! ມັນຍັງບໍ່ຕາຍປານນີ້ຫ໋ວະ ສົງໃສມັນຢາກລອງດີ" ພໍ່ເຖົ້າໂວຍວາຍຂື້ນ...

 

ຢ່າງລົງໄປຈັບເອົາວິທະຍຸໄປຈຸ່ມລົງອ່າງນ້ຳ...

 

 

"ໃສ ມືງຍັງຊີເກັ່ງໄດ້ອີກຫ໋ວະ" ພໍ່ເຖົ້າວ່າ...

 

ວິທະຍຸມັນພັດເສືອກດັງຂື້ນມາອີກ "ຍັງຫາຍໃຈສະບາຍ..."

 

 

"ບ໊າ!! ມືງຍັງຫັນໃຈສະບາຍຢູ່ຫວານີ້, ເຈີ້ເສົາບ້ານກັນເປັນຫຍັງ!" ພໍ່ເຖົ້າໃຈຮ້າຍແຮງ...

 

ຟາດວິທະຍຸໃສ່ເສົາບ້ານຢ່າງແຮງ... ປັ໊ກກກ!!...

 

ວິທະຍຸໝູ່ນອະຍະ ບໍ່ມີອັນດີ ແຕກກະແຈກກະຈາຍໄປໝົດ...

 

"ຫ້າໆໆໆ!!!! ຍັງຫາຍໃຈສະບາຍຢູ່ບໍບາດນີ້ນະ" ພໍ່ເຖົ້າຫົວ....

 

ວິທະຍຸມັນກະບໍ່ມີປະຕິກິລິຍາໃດໆທັງນັ້ນ...

 

" ຫ້າໆໆໆ!!!! ບໍ່ເຫັນມືງຊິເກັ່ງຊ້ຳ ຫ້າໆໆໆ..." ພໍ່ເຖົ້າຫົວດ້ວຍຄວາມສະໃຈ...

 

 

 

     

 

 

 

 

 

 

 

                             ຈົບບໍລິບູນ.

 

 

ມີມື້ໜຶ່ງ...   (ເລີ່ມຫົວເລື່ອງແບບມາດຕະຖານ)

 

 

 

 

ພໍ່ເຖົ້າຍາກໄປຢາມລູກຢູ່ວຽງຈັນ...

 

ດ້ວຍຄວາມທີ່ບໍ່ເຄີຍເຂົ້າວຽງມາກ່ອນ...

 

ເລີຍຍາກຮູ້ວ່າວຽງຈັນມັນເປັນຈັ່ງໃດ...

 

 

ໃຜກໍ່ຄືວ່າໄປແລ້ວຈົນບໍ່ຍາກກັບມາ...

 

 

 

ເລີຍຂໍໃຫ້ລູກເຂີຍພາໄປຢາມລູກສາວຢູ່ວຽງ...

 

ລູກເຂຍກໍ່ເລີຍຕົກລົງຈະພາພໍ່ເຖົ້າໄປ...

.

.

.

.

.

 

.

.

 

.

.

 

ພໍລົດເມໄປຮອດບ້ານພໍ່ເຖົ້າປຸບ...

 

"ໄປ! ພໍ່ ລົດມາແລ້ວ" ລູກເຂີຍຕອບ...

 

"ໄປໆ ໂອ!" ພໍ່ເຖົ້າຂານ...

 

ດ້ວຍຄວາມມີມາລະຍາດ...

 

ພໍ່ເຖົ້າໄດ້ປົດເກີບກ່ອນຂື້ນລົດເມ...

 

ນັ່ງໄປໄດ້ຈັກແປບໜຶ່ງລູກເຂີຍສັງເກດເຫັນວ່າ...

 

ພໍ່ເຖົ້າບໍ່ໄດ້ໃສ່ເກີບ...

 

"ອ້າວ! ເກີບພໍ່ເດ? ໄປໃສລະ?" ລູກເຂີຍຖາມ...

 

"ເອີ! ກັນ(ຂ້ອຍ)ປົດໄວ້ໜ້າລົດເມນີ້ເດ, ໃສ່ຂື້ນມາມັນຊິເປື້ອນລົດເພິ່ນ

 ໂຕ(ເຈົ້າ)ນີ້ເຮັດເດີ້ຄືໃສ່ຂື້ນມາ ບໍ່ມີມາລະຍາດໂອ!!!"  ພໍ່ເຖົ້າວ່າ...

 

ພໍພໍ່ເຖົ້າເວົ້າແລ້ວ ລູກເຂີຍກໍ່ໄດ້ກິ່ນຕຸຕຸຈາກປາກພໍ່ເຖົ້າ...

 

ກໍ່ເລີຍແວ່ຊື້ອ້ອຍມາໃຫ້ພໍ່ເຖົ້າກິນເພື່ອດັບກິ່ນດັ່ງກ່າວ...

 

"ພໍ່! ເຮົາຊື້ອ້ອຍມາໃຫ້ເຈົ້າກິນຫຼີ້ນນະ ເຈົ້າຈະໄດ້ບໍ່ເບື່ອໃດ໋!" ລູກເຂີຍຢຸແຢ...

 

"ບໍ່ໆ ກັນບໍ່ມັນນະ.. ມີມັນດ້າງບໍ່? ກັນຍາກກິນມັນດ້າງ" ພໍ່ເຖົ້າເສືອກຕອບມາແນວນີ້...

 

ກິນມັນ..?? ມັນແຮງຕື່ມກິ່ນຕັວະບາດນີ້.. ຊິເຮັດແນວໃດດີເນາະ, ລູກເຂີຍຄິດ...

 

"ກິນອ້ອຍນີ້ນະພໍ່, ແຊບໃດ໋" ລູກເຂີຍຍັງຢຸຕໍ່...

 

"ກັນບໍ່ມັກນະອ້ອຍນະ, ກັນຊິກິນມັນດ້າງ" ພໍ່ເຖົ້າຕອບ...

 

ລູກເຂີຍບໍ່ຮູ້ຈະເຮັດແນວໃດດີ ກະເລີຍຈຳໃຈໄດ້ໄປຊື້ມັນດ້າງມາໃຫ້ພໍ່ເຖົ້າ...

 

ແຫ່ງກິນແຫ່ງເພີມກິ່ນ (ກິ່ນຂັ້ນເທບ ອຸອຸ)

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

ເວລາຜ່ານໄປໄວຄືຂີ້ຕັວະ ພໍ່ເຖົ້າກັບລູກເຂີຍກໍ່ມາຮອດວຽງຈັນແລ້ວວວວວວ...

 

ພໍ່ເຖົ້າກັບລູກເຂີຍຍ່າງລົງລົດເມມາ...

 

"ຮື! ເກີບກັນໄປໃສແລ້ວ ກັນປົດໄວ້ບ່ອນນີ້ນະ ໃຜລັກເກີບກັນໄປ!!" ພໍ່ເຖົ້າຂານ...

 

ແນວເຈົ້າລະປົດໄວ້ແຕ່ຕອບຊິຂຶ້ນພຸ້ນເນາະ ມັນກະຍັງຢູ່ຊຳ້ເໜືອພຸ້ນແລ້ວ, ລູກເຂີຍຄິດ...

 

"ຍ່າມັນພໍ່, ບໍ່ເປັນຫຍັງດຽວເຮົາຊື້ໃຫ້ໃໝ່" ລູກເຂີຍຕອບ...

 

ດ້ວຍຄວາມທີ່ພໍ່ເຖົ້າບໍ່ຄ່ອຍມັກໄດ້ປານໃດ(ຂອງຟຮີເນາະ)...

 

"ໂອ້ຍ! ພໍ່ກະບໍ່ຢາກໄດ້ຄູ່ໃໝ່ດ໋ອກນະ, ແຕ່ຖ້າລູກຊິຊື້ໃຫ້ກະຕາມໃຈໂອ" ພໍ່ເຖົ້າວ່າ...

 

ວ່າແລ້ວລູກເຂີຍກໍ່ພາພໍ່ເຖົ້າໄປຊື້ໂລດ...

 

"ເອີ.! ກັນເຫັນອີ່ນາງຂ້າງບ້ານກັນມີພັດລົມເຢັນໆໂອ..

 

  ພາກັນໄປຊື້ແດ່ແມະກັນຍາກໄດ້ນະມັນເຍັນດີ" ພໍ່ເຖົ້າວ່າ...

 

"ໂດຍໆ... ຊິພາໄປດຽວນີ້ແຫຼະຂ້ານ້ອຍ" ລູກເຂີຍຕອບດ້ວຍຄວາມເບື່ອໝ່າຍ...

 

ໄປເລາະຈົນໝົດຕະຫຼາດກໍ່ບໍ່ມີໜ່ວຍໃດທີ່ຖືກໃຈພໍ່ເຖົ້າ...

 

"ແມ່ນເຈົ້າຍາກໄດ້ພັດລົມແນວໃດນີ້ອີ່ພໍ່?" ລູກເຂີຍຖາມດ້ວຍສຽງອັນເໝື່ອລ້າ...

 

"ມັນລະມີແຕ່ແນວ3ດິ້ວໂອ ກັນລະຢາກໄດ້ມັນເປັນດິ້ວດຽວຄືກັບຂອງອີ່ນາງຂ້າງບ້ານ" ພໍ່ເຖົ້າຕອບ...

 

ລູກເຂີຍງົງ....???     ພັດລົມດິ້ວດຽວມັນເປັນແນວໃດຫ໋ວະ ??? ...

 

 

               ແລະແລ້ວເລື່ອງລາວຈະເປັນແນວໃດ...

 

                                 ພໍ່ເຖົ້າຈະສ້າງຄວາມປັນປວນຫຼາຍສຳໃດ... 

 

                                                      ຕິດຕາມໄດ້ໃນຕອນຕໍ່ໄປ...

 

                                                                       ສຳລັບມື້ນີ້...     ສະບາຍດີ ^__^