ນະຕອນນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າ ກຳລັງສົນໃຈສຶກສາກ່ຽວກັບສີລະປະລາວ ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ສີລະປະທ້ອງຖິ່ນ(FOLK ART) ປະເພດພະພຸດທະຮູບເປັນພິເສດ

ເຊິ່ງກ່ອນໜ້ານີ້ໄດ້ ມີນັກຄົ້ນຄວ້າຊາວຝຣັ່ງ ໄດ້ຮີບໂຮມ ແລະ ຈັດພິມເປັນປື້້ມຈົບດີ (ສາມາດຂໍເຂົ້າຊົມໄດ້ທີ່ ຫ້ອງສະຫມຸດ ຂອງຫ້ອງການEFEO ບໍລິເວນບ້ານ ນາໄຊ)

ໃນບົດຈົບຊັ້ນທີ່ຜ່ານມາ ປີກາຍນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ຂຽນບົດໂຄງການຈົບຊັ້ນ

ຫົວຂໍ້ ການຈັດການແຫລ່ງທ່ອງທ່ຽວບູຮານສະຖານໃນນະຄອນຫລວງວຽງຈັນ ກໍລະນີສຶກສາ: ພິພິທະພັນບູຮານສະຖານຫໍພະແກ້ວ

ເຊິ່ງ ຂພຈ ໄດ້ຜູກພັນ ແລະ ຄ່ອຍຊຶມຊັບເຖິງຄຸນຄ່າຂອງບັນດາວັດຖຸບູຮານຢ່າງໃກ້ສິດຕິດແທດພໍສົມຄວນ

ຂພຈ ຢາກອະທິບາຍວ່າ ແມ່ນແຕ່ເສດສ່ວນຂອງວັດຖຸບູຮານພຽງປ່ຽງນ້ອຍໆປ່ຽງດຽວ ມັນສຸດແສນຈະມີຄ່າແກ່ນັກຄົ້ນຄວ້າ ມັນເລົ່າເລື່ອງລາວ ພູມປັນຍາ ເຫດການປະຫວັດສາດໄດ້ຕ່າງໆນານາ ມີຄຸນຄ່າ ຕໍ່ຄົນລາວ ທຸກຄົນ ເປັນມໍລະດົກຂອງຊາດ ຂອງສ່ວນລວມ.

ແຕ່ວ່າ

ຂພຈ ກໍອົດຕັ້ງຂໍ້ສົງໄສວ່າບໍ່ໄດ້ວ່າ ບັນດາຮ້ານຂາຍເຄື່ອງທີ່ລະນຶກ ວັດຖຸບູຮານຕ່າງໆ ເປັນວັດຖຸບູຮານຂອງແທ້ ຫລື ປອມນໍ ? (ຖ້າເປັນຂອງແທ້)ຄວາມຊອບທຳໃນການຄອບຄອງ ໃຫ້ເປັນຂອງສະສົມສ່ວນບຸກຄົນນະ ຊອບທຳແລ້ວຫຼືບໍ່? ຂພຈ ສົງໄສ ແຕ່ກໍພິສູດຫຍັງບໍ່ໄດ້ ບໍ່ເປັນຫຍັງ ດົນໄປຫາກຊິພໍຕີລາຄາອອກ

ຫຼ້າສຸດນີ້ ໃນຂະນະທີ່ພວມຮວບຮວມຂໍ້ມູນເພື່ອໄປປະກອບເຂົ້າໃນເວັບ ລາຍລາວ.ຄອມ ນີ້ 

ຂພຈ ບັງເອີນໄປເຈິ ເວັບໄຊ໋ ... ນີ້ ຂພຈ ບໍ່ເກັ່ງພາສາອັງກິດ ແຕ່ຄືຈັ່ງເຂົ້າໃຈວ່າ ນີ້ຄືບູຮານວັດຖຸຂອງລາວໃນ ສັຕວັດທີ 18 ຕາມທີ່ເວັບໄຊ໋ໄດ້ນຳສະເໜີໄປ ກາຍເປັນສີນຄ້າເສຍແລ້ວ ມັນງ່າຍກັນຈັ່ງຊີ້ເລີຍຫວາ... ສົມມຸດກັນຫລີ້ນໆວ່າ ນັ້ນຄືບູຮານວັດຖຸດັ້ງເດີມຂອງແທ້ ມັນຫນ້າເຈັບໃຈເຕີບຫນຶ່ງ ອົດບໍ່ໄດ້ ເຈັບໃນຫຼາຍ(ເຖິງຊິເປັນຂອງປອມຕົວະຂາຍ ກູບໍ່ກາຮູ້) ເລີຍມາຂຽນໄດອາລີ ນີ້

ຖີ້ມທ້າຍນີ້ ເຖີງຂພຈ ພິສູດຫຍັງບໍ່ໄດ້ຫລາຍ ແຕ່ວ່າ ປະເດັນສຳຄັນມີຢູ່ວ່າ

ໂອເຄ ອັນໃດທີ່ມັນເສຍແລ້ວໃຫ້ມັນເສຍໄປ ເສຍໃຈ ເສຍດາຍ ແຕ່ອັນທີ່ຍັງຢູ່ ເຮົາຈະຊ່ອຍກັນປົກປັກຮັກສາກັນຈັ່ງໃດ?