ເຖຶງສາຍລົມ ishikawa ຈະຫນາວ snow ຈະຕົກຫນັກພຽງໃດ, ແຕ່ກ່ຍັງບ່ເທົ່າຫົວໃຈທີ່ຫນາວຄິດຮອດບາງຄົນ  
                              ໄລຍະທາງທີ່ແສນໄກບ່ວ່າເວລາຈະຜ່ານໄປເທົ່າໃດ,

  ອຸປະສັກຈະເປັນຢາດີ ກຳລັງໃຈທີ່ໄດ້ຈາກບາງຄົນຈະເປັນພະລັງທີ່ຂັບເຂື່ອນໄປຕາມເສັ້ນທາງໂດຍບ່ມີວັນທ້ຖອຍ.
                             ຖ້າຄວາມຄິດຮອດ(L),ເປັນອັດຕາສວ່ນປີ້ນກັບຄວາມໄວ(V)

  ທີ່ໄດ້ຈາກໄລຍະທາງ(S) ຕໍ່ເວລາ(t)  ແລະເມື່ອເວລາຜ່ານໄປເທ່າໃດ ຄວາມຄິດຮອດກ່ຍິ່ງເພີ່ມຂື້ນຕາມອັດຕາສວ່ນ                 

                             ກ່ເພາະເປັນຄວາມໄວທີ່ສະຫມ່ຳສະເຫມີຄວາມຄິດຮອດຈິ່ງເປັນ
  ຄວາມຄິດຮອດທີ່ສະຫມ່ຳສະເຫມີ ເພາະ(S)ເປັນຄ່າທີ່ຄົງທີ່ເສັ້ນທາງຈະບ່ປ່ຽນແປງຫາກບາງຄົນຍັງບ່ປ່ຽນໄປ.

  ຖ້າໃຫ້ຫົວໃຈເປັນຄວາມຖີ່ຂອງຄື້ນ(f) ກໍ່ຈະເທົ່າຄວາມຮູ້ສຶກ(v)ຕໍ່ຄວາມຜູກພັນ(h), ອັດຕາສວ່ນຄວາມຮູ້ສຶກຕອນທຳອິດຕໍ່
                            ຄວາມຮູ້ສຶກທີສອງ ຈະເທົ່າອັດຕາສວ່ນລະຫວ່າງຄວາມຜູກພັນທຳອິດ

  ຕໍ່ຄວາມຜູກພັນທີສອງ ແລະຈະເທົ່າສະພາບແວດລອ້ມທີສອງຫານໃຫ້ສະພາບແວດລອ້ມທຳອິດ ຄວາມຜູກພັນແມ່ນຄວາມ

                           ຍາວຂອງຄື້ນຈຶ່ງຂຶ້ນກັບຊວ້ງ ຄວາມຮູ້ສຶກຈະປ່ຽນໄປຕາມແວດລອ້ມ           

 ຖ້າແວດລອ້ມປ່ຽນຄວາມຮູ້ສຶກກໍ່ຈະປ່ຽນສະນັ້ນແວດລອ້ມທີສອງຈຶ່ງຖືກນຳມາປຽບທຽບກັບແວດລອ້ມທຳອິດຢູ່ສະເຫມີ                                                             

                                 ແຕ່ຫົວໃຈຄືຄວາມຖີ່ຄື້ນຄົງທີ່ຕະຫລອດການບໍ່ວ່າຈະຜ່ານຫລາຍຕົວກາງກັ້ນ

 ແລະຜ່ານຫລາຍສະພາບແວດລອ້ມກໍ່ຕາມຫົວໃຈບໍ່ເຄີຍປ່ຽນ ມີແຕ່ຄວາມຮູ້ສຶກກັບຄວາມຜູກພັນເທົ່ານັ້ນທີ່ປ່ຽນໄປຕາມ

                        ສະພາບແວດລອ້ມ
    
                                         v1/v2 = h1/h2 = n2/n1

                                          v1=fh;   v2=fh

         ແລ້ວຖ້າວ່າໃຫ້ຄວາມຄິດຮອດ(L)ເປັນຕົວປ່ຽນຕາມເງື່ອນໄຂຕໍ່ເນື່ອງຂອງຕຳລາຫົວໃຈ(f)ຈະເກີດເປັນຄວາມຮັກເອີ້ນ

     ວ່າຕຳລາຮັກແທ້ : f(L) ທີ່ມີຕໍ່ຄົນຄົນຫນຶ່ງໂດຍບໍ່ມີວັນປ່ຽນໄປ