ເສັ້ນທາງແຫ່ງຄວາມຝັນ ບົນຖະໜົນປູຄອນກຼີດ ແລະ ຫ້ອງແອເຢັນໆ ແມ່ນເປົ້າໝາຍຂອງຄົນເດີນດິນ....ທີ່ມີຄວາມຢາກໄດ້, ຢາກເຫັນ,ຢາກລອງ  ຈຶ່ງຈຳເປັນຕ້ອງພັດພາກຈາກບ້ານປ່າພູເຂົາລົງສູ່ຕົວເມືອງໃຫຍ່ແສງສີ ທີ່ຄິດວ່າໜ້າຈະສະດວກສະບາຍ, ໄປໃສມາໃສມີລົດມີລານຂີ່, ໄດ້ກິນຂອງດີໆແຊບໆ ບໍ່ຕ້ອງຕາບແດດຕາບຝົນ ບໍ່ຕ້ອງເຂົ້າປ່າຫາໜໍ່ເກັບຜັກ ຢາກໄດ້ຫຍັງຢາກກິນຫຍັງກໍ່ໄປຕະຫຼາດ ຢາກມ່ວນຢາກຊື່ນກໍ່ຕ້ອງເຂົ້າຮ້ານເຂົ້າເທັກເຂົ້າບາ ດື່ມເບຍ ຫຼື ຈອນນີ ບໍ່ຕ້ອງຕັ້ງວົງກິນເຫຼົ້າຂາວ ເຫຼົ້າໄຫ....ໂອ໋ຍ! ອານິຈາ...ຊີວິດນໍ ຊີວິດ ເວນກຳ ເວນກຳ ມາເຖິງວັນນີ້ ກໍ່ປະມານ 8 ປີ ກວ່າແລ້ວແຕ່ຍັງຫາຍໃຈບໍ່ເຕັມປອດຈັກເທື່ອມາເປັນມະນຸດເງິນເດືອນໝົດເດືອນໝົດເງິນ, ຊິກິນກໍ່ຕ້ອງຄິດວ່າເງິນຄຸ້ມບໍ ມີສານພິດບໍ ຊິຂີ້ຊິຍ່ຽວກໍ່ຕ້ອງຈ່າຍເງິນ ເຮືອນຢູ່ເຮືອນຄົວຄ່ານຳ້ຄ່າໄຟກໍ່ໃຊ້ເງິນ ຊິໄປຊິມາກໍ່ຕ້ອງລະວັງລົດຕຳແນມຊ້າຍຍັງບໍ່ທັນຫຼຽວເບິ່ງຂວາກໍ່ມີຜູ້ບີດແກປີດ!ໆ!ໆ!ໆ!! ຈົນບໍ່ຮູ້ຊິໄປທາງໃດ ແຕ່ລະຄົນກົ້ມໜ້າກົ້ມຕາດິ້ນຮົນເພື່ອຄວາມຢູ່ລອດ ຈົນບໍ່ມີໃຜສົນນຳໃຜບໍ່ມີໃຜຈັກໃຜ ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງບໍ່ມີຄຳວ່າຂອງຕ້ອນຂອງຝາກຊ່ວຍເຫຼືອເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ ຖ້າມີເງິນ ກໍ່ມີເພື່ອນ ແລະ ຂອງຢູ່ຂອງໃຊ້ . ເຈັບໄຂ້ໄດ້ປ່ວຍບໍ່ມີຮອດຜູ້ດູແລ ແມ່ນແຕ່ໄປຫາໝໍຢູ່ໂຮງໝໍກໍ່ໃສ່ແຕ່ນຳ້ເກືອ ບໍ່ມີເບິ່ງແຍງກັນ ຖ້າຜູ້ມີເງິນຈ້າງໝໍພິເສດ ຫຼື ຫ້ອງ vipກໍ່ໃຄແດ່.............ແນມເບີ່ງຖົງນຳ້ເກືອຢົດເທື່ອລະຢົດປົນກັບນຳ້ຕາເທື່ອລະຢົດທີ່ຕົກລົງມາປົນເປື້ນໝອນເກົ່າໆ ແສນຄິດຮອດບ້ານເຫຼືອເກີນ, ຢາກກັບບ້ານເຫຼືອເກີນ, ຢາກກິນນຳ້ຮ້ອນທີ່ແມ່ຕົ້ມໃຫ້ກິນ, ຢາກໃຫ້ພໍ່ມາລູບຫົວ ແລະ ຖາມວ່າເປັນຫຍັງູລູກໃຄແດ່ລະບໍ ຢາກກິນຕົ້ມໄກ່ ຫຼື ກ້ອຍປາພໍ່ຊິຫາໃຫ້ ແຕ່ວັນນີ້ແນມບິ່ງແພດານກັບພັດລົມແທນໜ້າພໍ່ໜ້າແມ່............ ໂອ໋ຍ!   ຢາກກັບບ້ານເຫຼືອເກີນ

ຕື່ນຂື້ນມາແນມເບິ່ງທ້ອງຟ້າສີຄາມອັນກວ້າງໄກສຸດຂອບຟ້າ, ຂ້ອຍຢາກຫລັບຕາລົງ ແລະ ບອຍບິນໄປສູ່ເວຫາ, ຢາກປ່ອຍວາງທຸກໆສິ່ງຢ່າງທີ່ເປັນທຸກ, ຢາກຈະໄດ້ບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ເໝືອນຄົນອື່ນເຂົາ ແຕ່ເຮົາມີພຽງເທົ່ານີ້ ສອງມື ສອງຕີນ ສອງຕາ ໜຶ່ງສະໝອງທີ່ຄິດ...ຖອນຫາຍໃຈບາດຍາວໆ ແລ້ວກໍ່ກົ້ມໜ້າລົງ ເອົາມືລູບໜ້າຜາກ ກັບໄປອະນາໄມຈູດເຜົາຜືນໄຮ່ອັນກວ້າງໃຫຍ່ພາຍໃຕ້ແສງແດດເຜົາຜານ ແລະ ຄວັນໄຟ ເພື່ອວ່າມື້ອື່ນ ແລະ ມື້ຕໍ່ໆໄປຈະໄດ້ມີເຂົ້າກິນລ້ຽງນ້ອງໆ ແລະ ຂໍພາວະນາຂໍໃຫ້ຟ້າຝົນຢ່າແລ້ງ ຫຼື ຖ້ວມຈົນບໍ່ມີຫຍັງເຫຼືອ. ທັງໆ ທີ່ຮູ້ດີວ່າການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ ເປັນຜົນຕົ້ນຕໍໃຫ້ຟ່າຝົນແລ້ງຖ້ວມ ແຕ່ເຮັດແນວໃດດີ ເຮົາມັນມີພຽງສິ່ງນີ້ທີ່ລ້ຽງຊີວິດໄດ້ ຢ່າຂັດຂວາງແດ່ເດີ ຄົນປ່າຂໍຮ້ອງ

 ພີ່ນ້ອງພັນລາວ ມື້ນີ້ຈະເອົາເລື່ອງມາເລົ່າສູ່ຟັງ: ພໍດີບໍລິສັດ ທີຂ້ອຍເຮັດວຽກຢູ່ ມີພະນັກງານຂັບລົດຖອຍລົດໄປຕຳລົດຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ລັດທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ຫ້ອງວ່າການປົກຄອງແຂວງ ແລ້ວກໍ່ໂທຫາປະກັນໄພມາເບິງ ປະກັນໄພຕົກລົງຈ່າຍສ່ວນທີ່ເສຍຫາຍຈາກອຸປະຕິເຫດ ມູນຄ່າ 20.500 ບາດ ແຕ່ກ່ອນ ປະກັນໄພຈະຕົກລົງສ້ອມແປງໃຫ້ ຕ້ອງໃຊ້ເວລາປະມານ 2 ອາທິດ ໃນການພິຈາລະນາລາຍລະອຽດເພາະສຳນັກງານໃຫ່ຍຂອງເຂົາຢູ່ວຽງຈັນ ແລ້ວພະນັກງານ ທີເປັນຜູ້ເສຍຫາຍ ເລີຍໄປເຊົ່າລົດຈາກບໍລິສັດໃຫ້ເຊົ່າລົດ ມາຂີ່ໄປວຽກໄປການແທນ ໂດຍວ່າຈະໃຫ້ຄູ່ກໍລະນີຈ່າຍໃຫ້ ແຕ່ລົດເຊົ່າເປັນລົດປ້າຍເຫຼືອງ   (ເຊົ່າ ຫຼື ບໍ່ເຊົ່າກໍ່ບໍ່ຮູ້) ພໍດີເມື່ອສ້ອມແປງລົດລາວແລ້ວກໍ່ປະມານ 15 ວັນ ສະແດງວ່າລາວຕ້ອງເຊົ່າລົດ 15 ວັນ ແລະ ກໍ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ບໍລິສັດຈ່າຍມູນຄ່າ  15.000 ບາດ ສ່ວນຄ່າສ້ອມລົດຕົວຈິງບໍລິສັດຂ້ອຍໄດ້ສ້ອມແປງຕື່ມບາງລາຍການຕາມຄວາມພໍໃຈເຊັ່ນ: ທາສີລົດໃຫ້ໃໝ່ ສະຕິກເກີຮອບລົດ, ແວ່ນ 2 ຂ້າງ, ແຜນກັນແສງກະຈົກ ແລະ ລາຍກາຍຍ່ອຍອື່ນໆ ມູນຄ່າລວມ 47.000 ບາດ...ພາຍຫຼັງເອົາລົດອອກຈາກອູ່ສ້ອມລົດລາວກໍ່ເອົາບິນຄ່າເຊົ່າລົດມາໃຫ້ບໍລິສັດຈ່າຍແທນ ແຕ່ປະທານບໍລິສັດຂ້ອຍບໍ່ຈ່າຍ ບອກວ່າ ກ່ອນໄປເຊົ່າລົດມາຂີ່ຄືບໍ່ມາແຈ້ງໃຫ້ຄູກໍລະນີຮັບຮູ້ນຳ ແລະ ບໍລິສັດກໍຈ່າຍເກີນມູນຄ່າເສຍຫາຍໃຫ້ເຈົ້າແລ້ວ ຍັງບໍ່ພໍບໍ.  ສະຫຼຸບແລ້ວ ບໍລິສັດບໍ່ຈ່າຍຄ່າເຊົ່າໃຫ້ຄູ່ກໍລະນີ  ພໍດີໆ ອາທິດກ່ອນບໍລິສັດມີເລື່ອງກ່ຽວກັບການເດີນເອກະສານນຳລົດກົນຈັກໜັກ 4 ຄັນ ອອກຈາກລາວໄປໄທ ( ເພາະບໍລິສັດ ເປັນບໍລິສັດ ໄທມາລົງທຶນຢູ່ລາວ) ແລະ ພະນັກງານຄົນນັ້ນກໍ່ຢູ່ໃນຄະນະກຳມະການທີ່ຄົ້ນຄວ້າເລື່ອງນັ້ນ ລາວບອກວ່າຖ້າບໍລິສັດບໍ່ຈ່າຍຄ່າເຊົ່າລົດຄືນ ແມ່ນບໍ່ຕ້ອງຝັນທີ່ຈະເອົາລົດອອກ ແລະ ບໍ່ມີການພິຈາລະນາໃດໆທັງສິ້ນ ຢາກຖາມພີ່ນ້ອງພັນລາວວ່າ:

1. ບໍລິສັດຂ້ອຍຄວນເຮັດແນວໃດ, ຜິດຫຍັງ?

2. ບໍລິສັດເຊົ່າລົດມີລົດປ້າຍເຫຼືອງໃຫ້ເຊົ່າບໍ?

3. ການທີ່ສ້ອມແປງລົດຊັກຊ້າ ແມ່ນຍ້ອນບໍລິສັດຂ້ອຍ ຫຼື ບໍລິສັດປະກັນໄພ ຫຼື ລາຍການສ້ອມລົດຫຼາຍເກີນກວ່າສິ່ງທີ່ສົມຄວນ?

4. ການນຳອອກລົດກົນຈັກໜັກຂອງຂ້ອຍ ມັນກ່ຽວຂ້ອງກັບເລື່ອງສ່ວນຕົວບໍ?

5. ຖ້າລາວບໍ່ພໍໃຈເລື່ອງຄ່າເສຍຫາຍທີ່ບໍລິສັດບໍ່ຈ່າຍຄ່າເຊົ່າລົດໃຫ້ເປັນຫຍັງບໍໄປຟ້ອງສານ?

6. ຖ້າເລື່ອງນີ້ຖືກເປີດເຜີຍໄປໃຜຈະເປັນຄົນເສຍຫາຍ?

7. ຖ້າບໍພິຈາລະນາເອກະສານນຳລົດອອກ ຂ້ອຍຟ້ອງສານ ຫຼື ຂັ້ນຖັດໄປໄດ້ບໍ)

ຊ່ວຍແດ່ພີ່ນ້ອງພັນລາວ ແລະ ນັກກົດໝາຍທຸກຄົນ

ເຮົາໆໆໆ ບໍ່ຕ້ອງການ

ຄວາມສົງສານຈາກໃຜທັງສິ້ນ

ບໍ່ມັກມີຊີວິດຕິດແຜ່ນດິນ

ໂດຍຖືກມິ່ນສົມເພດເວດທະນາ

ບໍ່ຄິດງໍ້ຫາໃຫ້ໃຜຄອຍຊ່ວຍເຫຼືອ

ຄວາມຈຸນເຈືອ ຈາກໃຜບໍ່ເຄີຍຫາ

ບໍ່ມັກໃຫ້ໃຜກ່ອມຍ້ອມອຸຣາ

ເລື່ອງທີ່ພັກອາໃສ ບໍ່ຕ້ອງການ

ບໍ່ເຄີຍຫວັງກຳລັງຈາກໃຜໝົດ

ທັງສັກສີ,ຍົດ,ລາບໄພສານ

ບໍ່ຫວັງໃຫ້ໃຜໝູນບຸນບັນດານ

ມັກຜົນງານທຸກຢ່າງດ້ວຍຕົວ

ບໍ່ເຄີຍຫວັງພະລັງຈາກໃຜດ້ວຍ

ຍອມມອດມ້ວຍບໍ່ໃຫ້ໃຜຄຸ້ມຫົວ

ບໍ່ມັກໃຫ້ໃຜປະໝາດວ່າ ຫວາດກົວ

ວານຄົນຊົ່ວຊ່ວຍໃດບໍ່ເຄີຍຄິດ

ຂໍພູມໃຈໃນສັກສີຂອງນັກສູ້

ຂໍເປັນຜູ້ທະນົງຄວາມຊົງສິດ

ຂໍຈອງຫອງຜະຍອງ ສັກສີຍິ່ງຊິວິດ

ຂໍມີຈິດໂອຫັງກຳລັງຕົນ

ມີສອງຂາມາຢືນບົນພິພົບ

ມີຕາຄົບຄູ່ ສະໝອງມາເພື່ອຫົນ

ມີສອງມືຖືພິທັກ ຮັກຄ່າຕົນ

ມີເວດມົນ ມາເພື່ອເຊື່ອຕົນເອງ ນະໂວ້ຍ!!!!

ບໍລິສັດ ຊື່ຫຍໍ້ຂຽນວ່າ: ຈ ປ ລ (ຂໍສະຫງວນຊື່ໄວ້) ບໍລິສັດຕ່າງປະເທດ100%( ປະເທດ T L ) ເປັນບໍລິສັດ 1 ບໍລິສັດດຽວທີ່ຂ້ອຍໄດ້ສຳພັດ, ເຫັນ, ແລະ ຄິດວ່າເປັນບໍລິສັດທີ່ສຸດຍອດ ທີ່ສຸດໃນປະເທດລາວ ເລື່ອງມີຢູ່ວ່າ:

ບໍລິສັດນີ້ລົງທຶນ ໃນຂະແໜງກະສິກຳ-ປ່າໄມ້ ປູກຢາງພາລາໄດ້ຈົດທະບຽນນຳອຳນາດການປົກຄອງແຂວງ ປີ 2006 ມີທຶນທັງໝົດ 600,000 ໂດລາ, ທຶນຈົດທະບຽນ 600,000 ໂດລາ (ບໍ່ຮູ້ທຶນຄົງທີ່ ແລະ ທຶນປ່ຽນແປງ) ແມ່ນແຕ່ນາຍບັນຊີ ກໍ່ຍັງຢືນຢັນບໍ່ໄດ້ ເຊິ່ງມີໃບທະບຽນອາກອນ ປີດຽວຄື ປີ 2008 (ປະຈຸບັນຍັງບໍ່ທັນຕໍ່ໃບທະບຽນ) ( ຄິດວ່າຄົງໝົດສິດທິໃນການດຳເນີນທຸລະກິດໄປແລ້ວ ເພາະເກີນ 3 ປີ) ໄດ້ດຳເນີນທຸລະກິດມາຮອດປະຈຸບັນ ໃຊ້ທຶນໄປແລ້ວທັງໝົດ 3  ລ້ານກວ່າໂດລາ (ເງິນສ່ວນເກີນມາແຕ່ໃສບໍ່ຮູ້) ມີເນີ້ອທີ່ປູກຢາງ ປະມານ 600 ກວ່າ ເຮັກຕາ(ປົກກະຕິ ແຂວງ ອະນຸມັດຕາມກົດໝາຍ ບໍ່ເກີນ 150 ເຮັກຕາ)  ແລະ ມີເນື້ອທີ່ທີ່ຍັງມີຕົ້ນຢາງຢູ່ປະມານ 30 ກວ່າ ເຮັກຕາ, ຄ່າສຳປະທານທີ່ດິນກໍ່ຍັງບໍ່ທັນຈ່າຍຈັກກີບ  ແຖມທີ່ດິນກໍ່ບຸກເບີກເກີນອະນຸມັດ 400 ກວ່າເຮັກຕາ ພ້ອມທັງເຮັດໃຫ້ດິນກາຍເປັນດິນຫວ່າງເປົ່າ, ບໍ່ສາມາດນຳໃຊ້ໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດໄດ້, ເຮັດໃຫ້ບໍລິສັດອື່ນທີ່ເຂົາມີຄວາມສາມາດບໍ່ມີທີ່ດິນສຳປະທານດ້ວຍ.

ທ່ານຄິດວ່າ: ບໍລິສັດນີ້ມາເພື່ອຫຍັງ...ເຂົາເຮັດຫຍັງ.... ລັດຖະບານຄິດແນວໃດກັບພວກເຂົາ 5555