ສຳລັບຄົນທີ່ຖ້າອ່ານເລື່ອງນີ້ ຄືຊ່ວງນີ້ບໍ່ໄດ້ຂຽນຫຍັງອອກມາເລີຍ ເພາະວ່າ ຕອນນີ້ມີຄົນບອກໃຫ້ແຕ້ມຮູບແທນ ແລ້ວກໍ່ມີຄົນບອກມາຫລາຍຢາກໃຫ້ແຕ້ມເຊິ່ງມັນເລີຍບໍ່ມີເວລາຂຽນ ຄືປາກກາຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງຄິດວ່າ ແລ້ວປີໃຫມ່ລະຈະສືບຕໍ່ຂຽນເລີຍ ຈັງໃດກະຖ້າອ່ານແດ່ເດີ້ ແລ້ວກໍ່ມີຮູບແຕ້ມມາຝາກນຳ

ກັບບ້ານ

"ແອ໊ດ" ຂ້ອຍໃຊ້ມືບິດກອນປະຕູຫ້ອງນອນອອກມາ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນແສງໄຟຈາກໂຄມໄຟຖືກເປີດປະໄວ້ເທິງຫົວຕຽງ ພ້ອມກັບໂຕຂອງຕານ້ອຍກຳລັງນອນສະແຄງໄປອີກດ້ານ ສຽງລົມຫາຍໃຈຂອງນາງດັງຂຶ້ນສະຫມ່ຳສະເຫມີ ສົງໄສເຈົ້າໂຕຄືຊິຫລັບລະ

"ກັບມາລະຫວາ" ຕານ້ອຍເດັ້ງໂຕຂຶ້ນ ພາງຫັນຫນ້າມາທີ່ຂ້ອຍ

"ອ້າວ ນຶກວ່າຫລັບແລ້ວສາດອກ...." ຂ້ອຍພາໂຕເອງມານັ່ງລົງຂອບຕຽງແລ້ວກໍ່ວາງເສື້ອແຈັກເກັດພາດໄວ້ຕັ່ງທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃກ້ໆ

"ຍັງນະ ພໍດີຫາກໍ່ລົມໂທລະສັບແລ້ວມື້ກີ້ນີ້"

"ອື້ມ...." ຂ້ອຍງຶກຫົວຄ່ອຍໆເປັນການເຂົ້າໃຈ ກ່ອນຈະເອີ່ຍຖາມບາງຢ່າງ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເປັນປະເດັນທີ່ຂ້ອຍຢາກຮູ້ທີ່ສຸດ "ແລ້ວເພິ່ນຊິບອກເລື່ອງເພິ່ນກັບເອກໄດ້ບໍ່ ວ່າຕົກລົງພວກເພິ່ນທັງສອງເປັນຫຍັງກັນ"

"ກະລົມໆກັນຢູ່ນິແລະ ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນເອີ້ນວ່າແຟນເທື່ອ"

"ແຕ່ເຂົາບໍ່ຄ່ອຍເຫັນດີປານໃດນະ ສອງຄົນພວກນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າອັນຕະລາຍວສຸດໆ" ຂ້ອຍເຕື່ອນດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ແຕ່ທ່າທີ່ຂອງນາງເຫມືອນຈະບໍ່ຫົວຊານຳຄຳວ່າກ່າວຂອງຂ້ອຍຊ້ຳ

"ກະບໍ່ເຫັນອັນຕະລາຍຈັກຫນ້ອຍ ເພິ່ນຄິດໄປເອງຕ່າງຫາກ ເອລາວກະດີຢູ່ ເພິ່ນກະເຫັນວ່າເອລາວຍອມເຊື່ອຟັງເພິ່ນ ແລ້ວມັນກະເປັນການພິສູດວ່າລາວຈິງໃຈນຳເຂົາ" ຕານ້ອຍພະຍາຍາມຫາຂໍ້ດີເພື່ອນຊາຍຂອງຕົນມາບັນຍາຍ ແຕ່ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ເຫັນດີນຳເລື່ອງນີ້ຢູ່ດີ

"ເຂົາຮູ້ ແຕ່…"

"ພໍເລີຍ" ຕານ້ອຍຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມຂັດຈັງວະຂ້ອຍເສຍກ່ອນ ເອລາວແມ່ນຜູ້ຊາຍທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ເຂົາເຄີຍຄົບມາ ເຖິງວ່າເຂົາຈະຮູ້ຈັກລາວບໍ່ເທົ່າໃດມື້ກໍ່ຕາມ.... ແລ້ວເຂົາຫມັ້ນໃຈວ່າ ລາວບໍ່ແມ່ນຄືພວກຜູ້ຊາຍທີ່ເຮ້ຍໆທີ່ເຂົາເຄີຍຄົບມາແນ່ນອນ ແມ໊ງ ແຕ່ລະຄົນ ຟັງຈະຟັນເຮົາທັງນັ້ນ

"ເພິ່ນແນ່ໃຈໄດ້ແນວໃດວ່າລາວເປັນຄົນດີຫັ້ນ ເອົາອີ່ຫຍັງມາຕັດສິນ"

"ກະເບິ່ງຈາກຄຳເວົ້າກັບການກະທຳຂອງລາວຫັ້ນແລະ ເອບໍ່ເຄີຍລ່ວງເກີນເຂົາເລີຍ ບໍ່ເຄີຍຂໍຫຍັງເຂົາຈັກເທື່ອ ມັນກະເລີຍເຮັດໃຫ້ເຂົາຫມັ້ນໃຈນະ"

"ເຮີ່ຍ.." ຂ້ອຍຜ່ອນລົມຫາຍໃຈອອກມາຄ່ອຍໆ ຮູ້ສຶກຈະຫ້າມຫມູຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ແທ້ໆ ໃນເມື່ອເຈົ້າໂຕດື້ດຶງທີ່ຈະບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳແນະນຳຂອງຂ້ອຍ "ໂອເຄ ຄັນເຫັນວ່າເພິ່ນເວົ້າຈັງຊັນກະຕາມໃຈເທາະ ແຕ່ຈັງໃດກະລອງສຶກສາເບິ່ງໆໄປກ່ອນ" ລຸກຂຶ້ນບອກນາງດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ສີຫນ້າຍັງຄົງບໍ່ຄາຍຄວາມກັງວົນ ສ່ວນເຈົ້າໂຕກໍ່ງຶກຫົວເຫັນດີ

"ອື້ມ... ກະກຳລັງລົມໆຢູ່ນີ້ແລະ ເອົາໄວ້ໃຫ້ຫມັ້ນໃຈກວ່ານີ້ກ່ອນ ແລ້ວຄ່ອຍມາກັນໃຫມ່ອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.... ວ່າແຕ່ເພິ່ນເທາະ ຫາຍໄປໃສມາຕັ້ງບັກດົນໆ ເຂົາຈົນຊິໂທນຳເພິ່ນລະໃດ໋ຫັນ" ຕານ້ອຍບ່ຽງເບນປະເດັນໃຫມ່ ເອົາຈົນຂ້ອຍເກືອບຈະຕັ້ງໂຕບໍ່ທັນ

"ກະຂັບລົດອອກໄປຫລິ້ນຊື່ໆຫັ້ນແລະ ຂັບອອກໄປຄົນດຽວ" ຂ້ອຍພະຍາຍາມຫາເລື່ອງຫລອກລວງມາເລົ່າ ແຕ່ນ້ຳສຽງມັນບໍ່ໄດ້ຊວນໃຫ້ນາງເຊື່ອເລີຍຈັກຫນ້ອຍ

"ບໍ່ຕ້ອງມາຕົວະ ເຂົາຍັງເຫັນລົດເພິ່ນຈອດຢູ່ລຸ່ມ ຕັ້ງແຕ່ເອມາສົ່ງເຂົາ" ແມ່ນຄວາມນາງຫັ້ນແລະ ຂ້ອຍໄປໄດ້ແນວໃດວະ

"ຫວາ ເຂົາລືມ" ຂ້ອຍຍິ້ມແຫ້ງໆ ພະຍາຍາມຫາຄຳແກ້ໄດ້ດີິທີ່ສຸດ ແຕ່ເຫມືອນຂ້ອຍຄິດຫຍັງບໍ່ອອກເລີຍ ເປັນເພາະສາຍຕາຂອງຕານ້ອຍ ກຳລັງເພ່ງມອງດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ເພື່ອຫາຄຳຕອບຈາກປາກຂອງຂ້ອຍ "ເອີ່ ທີ່ຈິງເຂົາກະຍ່າງອອກໄປເລາະຫລິ້ນແຖວນັ້ນຫັ້ນແລະ ຫລັງຈາກທີ່ເພິ່ນກັບມາເຮືອນ"

"ເຂົາຢາກຟັງຄວາມຈິງ ບໍ່ໄດ້ໃຫ້ເພິ່ນຊອກຫາຄຳແກ້ໂຕ!! ມີແຕ່ຄົນເປັນບ້າເທົ່ານັ້ນແລະ ທີ່ໄປເລາະຫລິ້ນບ່ອນນັ້ນຢູ່ຕອນກາງຄືນ ເຂົາວ່າເພິ່ນເລົ່າຄວາມຈິງມາໃຫ້ເຂົາດີກວ່າ" ຕານ້ອຍບີບເຄັ້ນຂ້ອຍ ຜ່ານນ້ຳສຽງແຂງໆຂອງນາງ ສາຍຕາທີ່ພະຍາຍາມກຳລັງຄົ້ນຫາຄວາມຈິງນຳຂ້ອຍກໍ່ແນມມາຈ້ອງຂ້ອຍຢ່າງບໍ່ກະພິບຢູ່ແບບເກົ່າ ແປວ່າ ຂ້ອຍຄົງຕ້ອງຍອມນາງແລ້ວແທ້ໆ

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້" ຂ້ອຍຕອບແບບປັດໆກ່ອນຈະເລີ່ມເລົ່າຄວາມຈິງໃຫ້ນາງຟັງ "ກະຕອນທີ່ເອຂັບລົດມາສົ່ງເພິ່ນ ພັດມີຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງທີ່ຊື່ຕຸກຕາມາທ້າເຂົາໃຫ້ແຂ່ງລົດນະ"

"ແລ້ວເພິ່ນກະຕອບວ່າ?"

"ຍອມຕົກລົງແຂ່ງນຳເຂົາເຈົ້າ"

"ທັງທີ່ເພິ່ນຢ້ານນີ້ໃດ໋" ເລື່ອງນີ້ຕານ້ອຍກໍ່ຮູ້ດີວ່າຂ້ອຍຢ້ານຄວາມໄວ

"ອື້ມ .... ແນວອີ່ບ້ານັ້ນມັນມາເວົ້າທ້າດູຖູກເຂົາເດ ເຂົາກະເລີຍຍອມລົງທຶນເປັນຄົນຊ້ອນທ້າຍໃຫ້ເກັ່ງ"

"ໂອ.... ແລ້ວແມ່ນໃຜຊະນະຊັນ" ຕານ້ອຍຖາມຂ້ອຍດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງພາໂຕເອງຫຍັບເຂົ້າມາຫາຂ້ອຍອີກຫນ້ອຍຫນຶ່ງ

"ບໍ່ມີໃຜຊະນະ ພໍດີຕຳຫລວດມາກ່ອນນະ"

"ຫວາ?? ແລ້ວເກັ່ງສົ່ງເພິ່ນແມ່ນບໍ່ມື້ກີ້ນິ ພໍດີໄດ້ຍິນສຽງລົດ"

"ອື້ມ ດຽວເຂົາໄປອາບນ້ຳກ່ອນ ດຽວຊິມານອນ ມັນເດິກລະຕອນນີ້ ຂ້ອຍປ່ຽນປະເດັນໃຫມ່ທັນ ບໍ່ຢາກຈະຫາເລື່ອງຍັງມາເວົ້າກ່ຽວກັບອີ່ຕາຜີບ້ານັ້ນ ແລະແນ່ນອນຕານ້ອຍຍັງຄົງຢາກຟັງເລື່ອງທັງຫມົດອີກ ແຕ່ຂ້ອຍພັດຊັກສາຍຕາປາບປາມໃສ່ນາງເສຍກ່ອນ "ສ່ວນເພິ່ນກະນອນໄດ້ແລ້ວ ເຂົາບໍ່ມີຫຍັງຈະເວົ້າຫຍັງໃຫ້ຟັງອີກ ດຽວຊິຕື່ນໄປຮຽນບໍ່ທັນ"

"ໂດຍ....." ຕານ້ອຍລາກສຽງຢືດຍາວ ກ່ອນຈະຫງາຍຕາລົງນອນ ສ່ວນຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ແຕ່ແກວ່ງຫົວໃຫ້ການກະທຳປານເດັກຂອງນາງ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງຈະພາໂຕເອງເຂົ້າໄປຫ້ອງນ້ຳທີ່ເຊື່ອມກັບຫ້ອງນອນຂອງຂ້ອຍ

.

.

.

ທີ່ມະຫາໄລ

ຊ່ວງນີ້ ຂ້ອຍມີຮຽນຊົ່ວໂມງອາຈານສົມສະຫນິດໃນເວລາທີ່ຖີ່ກັນ ແລະແນ່ນອນ ຂ້ອຍກໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຂົ້າໄປຫ້ອງໄວກວ່າປົກກະຕິ ເພື່ອຄວາມປອດໄພຂອງຕົນ ກົງກັບເວລາທີ່ລາວກຳລັງນັ່ງເຮັດຫນ້າຂຶມຢູ່ບ່ອນນັ້ນ ພໍດີລາວເຂົ້າໄວກ່ອນເວລາເປັນປະຈຳ... ເຊິ່ງວ່າຕອນນີ້ຂ້ອຍກໍ່ມີຮຽນລວມກັບອາລີ້ ແລະນາງກໍ່ກຳລັງນັ່ງຢູ່ທາງຂ້າງຂ້ອຍ

ເມື່ອເຂັມຂອງນາລິກາທີ່ວາງເທິງໂຕະຂອງລາວມັນເດີນໄປທີ່ເລກແປດ ສຽງຂອງມັນກໍ່ດັງຂຶ້ນເປັນເຊິງການສົ່ງສານຍານວ່າຊົ່ວໂມງໂມງຮຽນເລີ່ມຂຶ້ນແລ້ວ ຈາກນັ້ນອາຈານສົມສະຫນິດກໍ່ລຸກຂຶ້ນຈາກຕັ່ງ ພາຕົນເອງໄປປິດປະຕູຫ້ອງໄວ້ ກ່ອນຈະກັບມານັ່ງປະຈຳທີ່ ແຕ່ບໍ່ດົນເທົ່າໃດ ກໍ່ມີນັກຮຽນຄົນຫນຶ່ງໄຂປະຕູເຂົ້າມາ ເຮັດໃຫ້ສາຍຕາຂອງນັກສຶກທັງຫລາຍຕ່າງກໍ່ຈ້ອງໄປທີຄົນມາໃຫມ່ຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງ ທີ່ຕັດຜົມສັ້ນໆຍອມຜົມສີທອງ ຜິວຂາວໆ ແຕ່ງຫນ້າໆ ເຊິ່ງວ່ານາງກໍ່ແມ່ນ ຕຸກຕາ ຜູ້ຍິງທີ່ທ້າຂ້ອຍໃນຄືນຂອງການແຂ່ງລົດໃນວັນນັ້ນ

"ເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າມັນຈັກໂມງແລ້ວ" ສຽງໂຫດໆຂອງອາຈານສົມສະຫນິດເອີ່ຍຖາມ ໃນລະຫວ່າງທີ່ລາວກຳລັງຫັນຂ້າງຫາແນມເບິ່ງນາງ

"ພໍດີໂມງຂອງນ້ອງຍັງເຫລືອອີກຫ້ານາທີ" ນາງຕອບດ້ວຍສຽງລຽບ ສີຫນ້າປາດສະຈາກຄວາມຢ້ານກົວ

            "ແຕ່ໂມງຂອງຂ້ອຍມັນແມ່ໂມງເຄົາລົບທົງຊາດ ສະນັ້ນອອກໄປຈາກຫ້ອງໄດ້ແລ້ວ!!" ອາຈານຊີ້ນິ້ວໄລ່ນາງອອກໄປຢ່າງບໍ່ໄຍດີແຕ່ຢ່າງໃດ ແລະຄຄົນແບບນັ້ນ ຕ້ອງມີອາການສະແດງເຖິງຄວາມບໍ່ພໍໃຈແນ່ນອນ

"ບ້າເອີ້ຍ...!!" ຕຸກຕາສະບັດຄຳອຸທານອອກມາຄ່ອຍໆ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ພໍສາມາດອ່ານອອກທີ່ມຸມປາກຂອງນາງໄດ້ ຈາກນັ້ນນາງກໍ່ກະທືບເທົ້າອອກໄປ ເຫມືອນຈະເຮັດໃສ່ຜູ້ເປັນອາຈານ ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ແກວ່ງຫົວໃຫ້ກັບການທຳທີ່ເສຍມາລະຍາດສິ້ນດີ ເຖິງວ່າຂ້ອຍຈະບໍ່ຖືກສະຕາກັບອາຈານສະສົມສະຫນິດ ແຕ່ຈັງໃດກິລິຍາຂອງນາງ ກໍ່ບໍ່ຄວນສະແດງອອກມາແບບນັ້ນ ມັນເຫມືອນຄົນທີ່ບໍ່ເຄີຍຖືກສັ່ງສອນມາກ່ອນ

"Well, we have to study right now!! " ສຽງຂອງອາຈານມີອຳນາດພໍຈະເຮັດໃຫ້ບັນດານັກທາງຫລາຍ ພາກັນລະສາຍຕາຈາກເຫດການມື້ກີ້ ແລ້ວກໍ່ຫັນຫນ້າມາຮຽນຕາມປົກກະຕິ...

ແຕ່ວ່າຂ້ອຍຕອນນີ້ພັດມີຂໍ້ຂ້ອງໃຈຫລາຍທີ່ສຸດ ກ່ຽວກັບຜູ້ຍິງມື້ກີ້ນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍໃຊ້ມືນ້ອຍໆຂອງໂຕເອງຂຽນຖາມຫາຄົນທີ່ຢູ່ທາງຫນ້າ ເພື່ອບໍ່ການລົບກວນການສອນຂອງນາງ ຈາກນັ້ນກໍ່ຍື່ນຂໍ້ຄວາມໃຫ້ກັບນາງ

"ຄົນທີ່ຊື່ຕຸກຕານະ ຮຽນຢູ່ຫ້ອງດຽວນຳເພິ່ນຫວາ" ອາລີ້ຫັນມາເບິ່ງຫນ້າຂ້ອຍແປັບຫນຶ່ງ ກ່ອນຈະລົງມືຂຽນຕອບຄຳຖາມຂ້ອຍ ບາດແລ້ວນາງກໍ່ຢື່ນສົ່ງກັບມາຄືນ

"ແມ່ນລະ ຮຽນຢູ່ຫ້ອງດຽວກັບເຂົາ ເປັນຫຍັງ?" ແລ້ວເມື່ອຂ້ອຍອ່ານຈົບຂ້ອຍ ຂ້ອຍລົງມີຂຽນອີກ ແລ້ວກໍ່ຍື່ນໃຫ້ນາງ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມເບິ່ງວ່າອາຈານສົມສະຫນິດຫລາຍແນມມາທາງນີ້ຫລືບໍ່

"ພໍດີ ເຂົາຮູ້ຈັກຢູ່ຫນ້ອຍຫນຶ່ງນະ"

"ໄປຮູ້ຈັກກັນໄດ້ແນວໃດຫັ້ນ ນິໃສຕ່າງກັນປານນັ້ນ ເພິ່ນອອກຈະເປັນເດັກຮຽນ ສ່ວນຕຸກຕາກົງກັນຂ້າມ ເດືອນຫນຶ່ງມາໂຮງຮຽນຈົນນັບໄດ້"

"ຕານ້ອຍໄດ້ບອກເພິ່ນເລື່ອງມື້ຄືນນີ້ບໍ່" ຂ້ອຍບໍ່ຕອບຕາມຄຳຖາມ ແຕ່ບ່ຽງເບນໃສ່ຄຳຖາມອື່ນ ແຕ່ມັນກໍ່ວົກວົນເຂົ້າມາປະເດັ່ນເກົ່າ

"ບອກແລ້ວ ບອກມື້ເຊົ້ານີ້ ແຕ່ມັນກ່ຽວຫຍັງກັບຕຸກຕາ??" ສົງໄສຕານ້ອຍຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເວົ້າເລື່ອງທັງຫມົດໃຫ້ນາງຟັງ

"ກະອີ່ຕຸກຕານີ້ແລະ ມັນທ້າເຂົາໃຫ້ແຂ່ງນຳເກັ່ງນະ ເຂົາກະເລີຍຍອມຮັບຄຳທ້າມັນ ແຕ່ວ່າ ເຂົາບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງ ມັນຄືແນມເບິ່ງເຂົາເປັນຕາຊັງຕະຫລອດນະ ໂດຍສະເພາະຕອນທີ່ເຂົາຊ້ອນທ້າຍກັບເກັ່ງ"

"ບໍ່ໃຫ້ມັນແນມເບິ່ງໄດ້ແນວໃດ ແນວຕອນແຕ່ກີ້ສອງຄົນນີ້ເຂົາເຈົ້າລົມກັນມາກ່ອນ ແຕ່ວ່າເກັ່ງບໍ່ເອົາ ເພາະທົນຮັບນິໃສມັນບໍ່ໄດ້ ກະເລີຍເລີກ ແລະຄັນມີຜູ້ຍິງຫນ້າໃດເຂົາມາວຸ້ນວາຍນຳເກັ່ງນະ ເດືອດຮ້ອນທຸກຄົນ... ຄືຄົນລ່າ ສຸດ ຖືກຕັດສາຍເບກລົດ ເກືອບເອົາຊີວິດບໍ່ລອດ ຕອນນີ້ຍັງນອນໃສ່ເຝືອກຢູ່ໂຮງຫມໍເລີຍ"

ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ສຸດແສນຜູກແຄ້ນພະຍາບາດ ສົງໄສຂ້ອຍຕ້ອງຕັ້ງມືຮັບກັບສະຖານາການໄວ້ກ່ອນເສຍແລ້ວ ໃນເມື່ອຂ້ອຍສາມາດສັງເກດເຫັນສາຍຕາທີ່ຈ້ອງມອງຂ້ອຍ ເຫມືອນຈະຫມາຍປອງ ຊິບີບຂ້ອຍໃຫ້ແຫລກຄາມື

"ອີ່ນັ້ນມັນບ້າແທ້ໆເນາະ ຜູ້ຊາຍຄົນດຽວ ຍອມເຮັດໄດ້ຫມົດທຸກຢ່າງ"

"ນາງອາລີ້!!" ສຽງໂຫດຂອງອາຈານເອີ່ຍຖາມຊື່ຂອງນາງດັງພໍສົມຄວນ ເຊິ່ງໃບຫນ້າຂ້ອງລາວກໍ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຄຳຖາມ ເຮັດໃຫ້ພວກຂ້ອຍຕ້ອງຢຸດການສົງຂໍ້ຄວາມສົນທະນາທັນທີ "Stand up, please!!" ອາລີ້ລຸກຂຶ້ນດ້ວຍທາງທ່າກ້າໆກົວໆ ຫັນມາສົບຕາຂ້ອຍເປັນໄລຍະເພື່ອຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ເນື່ອງຈາກສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ອະທິບາຍມາມື້ກີ້ ມັນບໍ່ໄດ້ຊາບຊືມເຂົ້າຫົວຂອງນາງເລີຍຈັກຫນ້ອຍ

"I just wanna ask you some questions?"

"Ya yes, teacher" ອາລີ້ຂານອອກໄປດ້ວຍສຽງສັ່ນໆ

"Well, you have to choose the best answer to complete the sentence: He has been working here _ I’m going to give you some choices 1. year ….. 1. for. 2. since. What kind of choice is correct?"

"Er… Just moment"

​

ອາລີ້ຫັນມາຂ້ອຍເພື່ອຂໍຄວາມເຊື່ອເຫລືອ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຈົດຄຳຕອບທີ່ຖືກຕ້ອງ ກ່ອນຈະສົ່ງໄປໃຫ້ນາງ ໂດຍທີ່ພະຍາຍາມໃຫ້ບໍ່ເຮັດໃຫ້ອາຈານເຫັນເຈ້ຍຂອງຂ້ອຍ

"Er… The correct of answer is, for: He has been working here for 2 years"

"Well, you’re right, sit down, please"

"Thank you, teacher"

ອາລີ້ເຖິງກັບຖອນຫາຍໃຈຢ່າງໂລງອອກ ກ່ອນຈະຖິ້ມໂຕລົງນັ່ງບ່ອນເກົ່າ ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ຍິ້ມແຫ້ງໆໃຫ້ນາງ

.

.

.

ສອງອາທິດຜ່ານໄປບໍ່ໄດ້ເອົາລົງ ດົນພໍສົມຄວນເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ເອົາລົງຂະຫນາດນີ້

ພໍດີຊ່ວງນີ້ສະຫມອງຕັນ ຄິດຫຍັງບໍ່ອອກກະເລີຍເອົາມາລົງຊ້າແດ່ ຈັງໃດກະຝາກອ່ານແດ່ເດີ້

ຕອນທີຫ້າ

You drive me crazy

Dairy:

ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຕອບໂຕເອງໄດ້ເລີຍວ່າ ຄົນທີ່ໂຕເອງຄິດວ່າຊາດນີ້ຊິບໍ່ຖືກສະຕານຳ

ພັດສາມາດເຮັດເຮົາຮູ້ສຶກຫົວໃຈເຕັ້ນຜິດເຕັ້ນແຮງຂຶ້ນແລະຊ້າລົງໃນເວລາດຽວກັນ ແລະມັນກໍ່ເຫມືອນກັບຜືນດີນທີ່ຫລັງເຄື່ອນໄຫວຢ່າງຮຸ່ນແຮງ

ຂ້ອຍກັບເກັ່ງພາກັນຫນີອອກຈາກການຈັບກຸມໄດ້ຢ່າງຫວຸດຫວິດ...​ ແລະເມື່ອເຫັນວ່າກອງປາບປາມນຳມາຫາພວກຂ້ອຍບໍ່ທັນແລ້ວ ເກັ່ງກໍ່ຂັບມາລົດມາຈອດໃນທີ່ແຫ່ງຫນຶ່ງ ເປັນບ່ອນທີ່ທີມີແມ່ນ້ຳຂອງຂະຫນາດໃຫຍ່ກຳລັງໄຫລຜ່ານໄປຢູ່ທາງຫນ້າ ທີ່ໄດ້ນຳພາເອົາສາຍລົມພັດຜ່ານເຂົ້າມາທາງພວກຂ້ອຍຄ່ອຍໆ ເພື່ອເປັນການສະຫງົບສະຕິທີ່ຮຸ່ມຮ້ອນໃຫ້ທຸເລົາລົງ

"ເຫັນເພິ່ນເອົາມີດແທງຕຳຫລວດມື້ກີ້ນະ ເຂົາຍັງສະຫຍອງບໍ່ທັນເຊົ່າເທື່ອໃດຫັ້ນ ເກັ່ງເອີ່ຍຂຶ້ນ ໃນຂະນະທີ່ໃຊ້ແຂນໃຫຍ່ໆຂອງຕົນເອງເລື່ອນຂຶ້ນມາກອດຄໍຂ້ອຍໄວ້

“ຫຶ ທີ່ເລື່ອງມັນເກີດຂຶ້ນແບບນັ້ນກະຍ້ອນເພິ່ນແລະ ແລ້ວເອົາແຂນອອກໄດ້ບໍ່ນິ ມັນອຶດອັດ!!” ຂ້ອຍເຮັດຫນ້າຫຍຸ້ງບອກລາວ ພາງໃຊ້ມືນ້ອຍປັດແຂນຂອງລາໃຫ້ອອກຈາກພັນທະນາການ ແຕ່ເຫມືອນມັນຈະບໍ່ໄດ້ຜົນຕາມທີ່ຄາດ ແຖມອີກຝ່າຍຍັງກອດແຫນ້ນຂຶ້ນກວ່າເກົ່າອີກ

“ເຂົາວ່າເພິ່ນຄືຊິຮູ້ຄຳຕອບຈາກເຂົາແລ້ວແລະ” ເກັ່ງຍຶກໄຫລ່ຕອບແບບບໍ່ສົນມໃຈ ເຂົາວ່າເຮົາຍ່າງໄປເລາະຫລິ້ນດີກວ່າ

“ບໍ່!!” ຂ້ອຍຕອບປັດຕິເສດທັນທີ

“ໄປໂລດນະ ຢ່າງເລາະຫລິ້ນຊື່ໆ ເຂົາບໍ່ກັດເພິ່ນດອກ ສຸດຄວາມ ເກັ່ງໂຕກໍ່ລາກຂ້ອຍໄປທັນທີ ມືນ້ອຍໆພະຍາຍຍາມຈະຟິດແຂນໃຫຍ່ໆປານຍັກໃຫ້ຫລຸດອອກຈາກການເກາະກຸມອີກຄັ້ງ ຫາກກໍ່ບໍ່ສູ້ແຮງຕ້ານຂອງອີກຝ່າຍຢູ່ດີ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງຍອມຈຳນົນໂດຍປະລິຍາຍ

ເກັ່ງພາຂ້ອຍອອກມາເລາະຕາມຂອບຟັງຂອງແຄມນ້ຳຂອງ ກ່ອນຈະພາຢຸດຢືນຕິດກັບຮິມຝັງບ່ອນຫນຶ່ງ ທີ່ມີແສງໄຟຫລາຍດວງກຳລັງສອດສ່ອງລົງມາ ພໍໃຫ້ພວກຂ້ອຍສາມາດມອງເຫັນທາງ... ເມື່ອຂ້ອຍເຫງີຍຫນ້າຂຶ້ນໄປທີ່ຂອບຟ້າ ກໍ່ເຜີບໃຫ້ເຫັນແສງດາວແລະພະຈັນ ກຳລັງສົ່ງແສງເຫລື້ອມລະຍິບລະຍັບ... ບໍ່ເທົ່າຊົ່ວໂມງທີ່ຜ່ານ ທ້ອງຟ້າມັນຍັງປົກຄຸມໄປດ້ວຍເມັດຝົນທີ່ຮ່ວງໂຮຍລົງມາເປັນສາຍ... ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າສະພາບອາກາດມັນຈະປ່ຽນແປງໄປໄວໄດ້ຂະຫນາດ... ແຕ່ທີ່ທ້ອງຟ້າເປັນແບບນີ້ ມັນກະດີແລ້ວ ເພາະຖ້າຫາກມີສາຍຝົນຮ່ຳຫລິ່ນລົງມາ ມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມັກຈະຂຸດເລື່ອງລາວເກົ່າໆຂຶ້ນມາຄິດວົນວຽນຊ້ຳຊາກອີກ ຍິ່ງຄິດກໍ່ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກບໍ່ສະບາຍໃຈ

“ງາມບໍ່” ເກັ່ງຫັນຫນ້າມາຖາມ ໃນຂະນະທີ່ຍັງກອດຄໍຂ້ອຍໄວ້.... ທ່າມກາງ ສາຍລົມທີ່ກຳລັງພັດເຂົ້າມາຄ່ອຍໆ ເຮັດໃຫ້ເສຜົມຂອງຂ້ອຍກັບຂອງເກັ່ງ ພັດປິວໄປຕາມຄວາມແຮງທີ່ເບົາໆ

“ອຶ້ມ” ຂ້ອຍບອກໃນຂະນະທີ່ຈັດແຈງຜົມໃຫ້ມັນເຂົ້າທີ່ ໂດຍທີເກັ່ງກຳລັງເບິ່ງການກະທຳຂອງຂ້ອຍຢ່າງຕັ້ງໃຈ

"ບົວ ເຂົາສາບານໄດ້ເລີຍວ່າ ເວລາທີ່ແສງໄຟສ່ອງໃສຫນ້າເພິ່ນຕອນນີ້ນະ ເພິ່ນບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບນາງຟ້າເລີຍ" ເກັ່ງເພ່ງຕາຂອງໂຕເອງມາທີໃບຫນ້າຂອງຂ້ອຍ ເຫມືອນຈະສື່ບາງສິ່ງບາງຢ່າງອອກມາຈາກສາຍຕາດຳນິນຄູ່ຄົມຄູ່ນັ້ນ...  ທັງໆທີ່ມັນເປັນໂຫຍກນ້ຳເນົ່າທີ່ສຸດ ເທົ່າທີ່ຂ້ອຍເຄີຍໄດ້ຍິນ ຫາກແຕ່ມັນໃຫ້ຄວມຄວາມຮູ້ສຶກມີອາການແປກໆຂື້ນແບບກະທັນຫັນ ໂດຍທີ່ກໍ່ຊອກຫາສາເຫດບໍ່ໄດ້ເລີຍ ຍິ່ງເມື່ອນ້ຳສຽງທີ່ອ່ອນຫວານຂອງລາວ ມັນກໍ່ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫວັ່ນໄຫວຫລາຍເທົ່ານັ້ນ

"ຊິຈີບເຂົາຫວານິ??"

"ອື່ມ.... ແລ້ວແຕ່ເພິ່ນຈະຄິດ" ເກັ່ງຍຶກໄຫລຕອບ

"ຖ້າເປັນແນວນະ ເຂົາກະຄືຊິຂໍຫ້າມເພິ່ນເລີຍ"

"ເປັນຫຍັງ?" ເກັ່ງຖາມຂຶ້ນທັນທີ ຈາກນັ້ນກໍ່ປອຍໂຕຂ້ອຍໃຫ້ເປັນອິດສະລະ ພາງຫັນກັບມາຈ້ອງຕາເບິ່ງຫນ້າຂ້ອຍອີກຄັ້ງ ເພື່ອຕ້ອງການຄຳຄອບດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້

"ເພາະວ່າຜູ້ຊາຍແບບເພິ່ນຫວັງຢ່າງອື່ນນຳເຂົາຫລາຍກວ່າ... ແຕ່ທີ່ເຂົາເວົ້າແບບນີ້ ກະບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າໂຕເອງງາມດອກ... ສ່ວນສິ່ງທີ່ເຂົາກຳລັງຄິດແລະຊິບອກເພິ່ນອອກໄປຕອນນີ້ວ່າ ເຂົາບໍ່ແມ່ນຜູ້ຍິ່ງແບບທີ່ພໍເຫັນຄົນລວຍ ຄົນເຈົ້າຊູ້ຫນ້າຕາດີແບບເພິ່ນ ມາຈີບແລ້ວຊິຍອມໃຫ້ງ່າຍໆ... ເພາະວ່າເຂົາຖືວ່າຄວາມຮັກເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນ"

ເກັ່ງຈຸ້ຍສົບໂຕເອງຫນ້ອຍຫນຶ່ງກ່ອນຈະງຶກຫົວເປັນການເຂົ້າໃຈໃນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍອະທິບາຍມາ... ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍກຳລັງມີຄວາມເວົ້າຫນຶ່ງຄວາມຫນຶ່ງທີ່ຈະບອກລາວວ່າ ເວລາທີ່ແສງໄຟກະທົບລົງຫນ້າຂາວໆຂາວລາວຕອນນີ້ ລາວກໍ່ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເທບພະບຸດໃນວັນນະກຳຂອງຊາວກຣິກບູຮານເຊັ່ນກັນ

“ຖາມນ້ອຍດຽວ ພັດຕອບຍາວເປັນວາເລີຍເນາະ“

“ກະຢາກໃຫ້ເພິ່ນຮູ້ໄວ້ກ່ອນເດ.... ສະນັ້ນ ເພິ່ນຫ້າມຄິດວ່າເຂົາເປັນຄົນໃຈງ່າຍຄືຄົນອື່ນທີ່ເພິ່ນເຄີຍມີຄວາມສຳພັນມາກ່ອນ”

“ເພິ່ນຮູ້ສຳເບ໊າະວ່າເຂົາເຄີຍມີຄວາມສຳພັນນຳຜູ້ຍິງຄົນອື່ນຫັ້ນ”

“ຫຶ” ຂ້ອຍຄາງສຽງຢູ່ໃນລຳຄໍ ກ່ອນຈະເບ໊ະສົບກັບຄຳຖາມທີ່ເຮັດປານວ່າຕົນເອງເປັນຄົນໃຫ້ດຽງສາ “ເພິ່ນນະ, ພໍແຕ່ອ້າປາກກະເຫັນຫລີ້ນໄກ່ລະ ແລ້ວພວກຜູ້ຊາຍແບບເພິ່ນ ເຂົາເບິ່ງຕາດຽວກະຮູ້ວ່າແມ່ນພວກເຈົ້າຊູ້ຫລາຍໃຈ ຮັກໃຜກະບໍ່ເປັນ”

“ໂອ ເພິ່ນຄິດຜິດແລ້ວ... ເຂົານະຮັກໃຜຮັກແທ້... ມີແຕ່ຕອນນີ້ຍັງຫາຄົນທີ່ຖືກໃຈຍັງບໍ່ເຈິເທື່ອ... ​ແຕ່ວ່າຕອນນີ້ກຳລັງເຈິຢູ່ໃດ”

“ຫຶ ຫວັງວ່າຄືຊິບໍ່ມີເຂົາເດີ້.... ພໍດີເຂົາບໍ່ຢາກເຂົ້າໄປຢູ່ໃນສາງຂອງເພິ່ນ”

“ເຂົາຄົບເທື່ອລະຄົນໃດ໋ ບໍ່ເຄີຍຄົບຊ້ອນຫລືແອບມີກິກຈັກເທື່ອ” ເກັ່ງພະຍາຍາມອະທິບາຍໃນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຄິດວ່າເປັນໄປໄດ້ຍາກ

“ພະຍາຍາມຈະເຊື່ອກະແລ້ວກັນ”

“ກະໄດ້ ບໍ່ເຊື່ອກະບໍ່ເຊື່ອ.... ວ່າແຕ່.... ເພິ່ນກຳລັງຮຽນຫຍັງຢູ່ນິ” ເກັ່ງປ່ຽນຄຳຖາມໃຫມ່ ເຊິ່ງມັນເລີ່ມຈະລ່ວງລ້ຳເກີນຫນ້າທີ່ທີ່ລາວຈະຄວນຮູ້

“ຄືບໍ່ເອົາທີ່ຢູ່ໄປເລີຍສາ!!”

“ກະຢາກໄດ້ຢູ່ໃດ” ຕອບດ້ວຍສີຫນ້າກວນໆ

“ເຂົາເວົ້າໃສ່!! ເຂົ້າໃຈບໍ່!!...” ຂ້ອຍກະຊາກສຽງໃສ່ລາວ

“ຫວາ... ຮາໆໆ... ເຂົາບໍ່ຮູ້ໃດ໋ຫັນ....​ ແລ້ວເພິ່ນຊິຕອບຄຳຖາມເຂົາໄດ້ບໍ່ນິ” ເກັ່ງວົກເຂົ້າມາຄຳຖາມເດີມ ແລະກໍ່ເຮັດສີຫນ້າດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ຕາມເດີມ... ຖ້າຫາກສົມມຸດວ່າຂ້ອຍລີກລ້ຽງຈະຕອບຄຳຖາມ ລາວກໍ່ຄົງຈະຫາຂໍ້ອ້າງມາບັງຄັບໃຫ້ຂ້ອຍບອກເລື່ອງໄປທັງຫມົດຕາມເດີມ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງຕັດສິນໃຈຕອບອອກໄປ

“ເຂົາຮຽນອັກສອນສາດ....” ຂ້ອຍບອກອອກໄປດ້ວຍສຽງລຽບໆ

“ເພິ່ນຢາກເປັນຄູຫວາ?”

“ບໍ່.... ເຂົາຢາກເປັນນັກແປ.... ພໍດີເຂົາສົນໃຈກ່ຽວກັບເລື່ອງພະຈົນໄພກັບຊີວະປະຫວັດຂອງຄົນ”

“ຊັນເພິ່ນກະຮູ້ຈັກພາສາຕ່າງປະເທດຕົວະ”

“ອື້ມ ຮູ້.... ຮູ້ຈັກພາສາລັດເຊຍ ກັບພາສາອັງກິດ”

“ໂວ໊ ເກັ່ງເວີ້ຍ!! ສ່ວນເຂົາກຳລັງຮຽນແພດສາດ ປີສອງ ເກັ່ງສະເຫນີເລື່ອງຂອງຕົນ ໂດຍທີ່ເຈົ້າໂຕບໍ່ຮູ້ຈັກຫນ້ອຍວ່າ ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ພິດສະຫວາດ ຢາກຮູ້ຈັກປະຫວັດຂອງລາວເລີຍດ້ວຍຊ້ຳ ອື່ມ... ພາສາອັງກິດເຂົາວ່າແມ່ນກະຮຽນເປັນເລື່ອງທຳມະດາ ແຕ່ພາສາລັດເຊຍນິເພິ່ນຮູ້ໄດ້ແນວໃດ ເພິ່ນຮຽນຫວາ”

“ອື້ມ.. ພໍ່ເຂົາສອນໃຫເຕອນຍັງນ້ອຍ ລາວເຄີຍຮຽນພາສາລັດເຊຍຢູ່ມອສໂຄມາກ່ອນ” ຂ້ອຍຕອບອອກໄປ ໂດຍທີ່ແຝງໄປດ້ວຍຄວາມທີ່ເສົ້າສົ່ງຜ່ານຈາກສາຍຕາໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນ ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຄືກັນ ເມື່ອນຶກເຖິງພໍ່ຂອງໂຕເອງເມື່ອໃດ ຂ້ອຍມັກມີອາການແບບນີ້ອອກມາສະເຫມີ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ເກັ່ງສາມາດສຳພັດຄວາມຮູ້ສຶກຜ່ານນ້ຳສຽງຂ້ອຍໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນ

"ເວົ້າສຽງເສົ້າໆແບບນີ້ ມີປັນຫານຳລາວຫວາ"

"ອື້ມ ມີ" ຂ້ອຍບອກເຈົ້າໂຕໄປທີ່ສຸດແສນຈະແຜ່ວເບົາ... 

“ຫວາ.... ແຕ່ຖ້າເພິ່ນຢາກລະບາຍອອກມານະ” ກະເວົ້າອອກມາໂລດ ບາງເທື່ອອາດຈະເຮັດໃຫ້ເພິ່ນຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນ

"ບໍ່ ເຂົາບໍ່ຢາກຈະເວົ້າ ເພິ່ນຮູ້ສ່ຳນີ້ກະພໍແລ້ວ"

            "ແຕ່ເຂົາຢາກຟັງນະ ເລົ່າບໍ່ໄດ້ຫວາ" ເກັ່ງເຮັດສີຫນ້າອ້ອນວອນ ຫວັງຢາກຈະໃຫ້ຂ້ອຍເວົ້າເລື່ອງທັງຫມົດໃຫ້ຟັງ

"ກະຍັງວ່າບໍ່ ເພິ່ນຫູຫນວກຫວາ"

"ເພິ່ນລືມຂໍ້ຕົກລົງນຳເຂົາແລ້ວຫວາ ວ່າເຂົາໄປຄົນຊະນະເພິ່ນຈະຍອມເຂົາທຸກຢ່າງ"

"ແລ້ວເພິ່ນຊະນະຊ້ຳເບ໊າະ... ເພິ່ນຍັງບໍ່ທັນຂີ່ເຂົ້າເສັ້ນໄຊເທື່ອຊ້ຳ"

"ກະແມ່ນຄວາມເພິ່ນຢູ່.. ແຕ່ຖ້າຕຳຫລວດບໍ່ເຂົ້າມານະ ເຂົາກະຂີ່ເຂົ້າເສັ້ນໄຊແລ້ວ ເພິ່ນນິບໍ່ຮັກສາຄຳສັນຍາເລີຍ ທັງທີ່ໄດ້ຕົກລົງກັນແລ້ວວ່າຖ້າແມ່ນໃຜເສຍຈະຍອມເຮັດຕາມຂໍ້ເດີມພັນ... ແລ້ວເພິ່ນຫາກະຕົກລົງນຳເຂົາບໍ່ເທົ່າຊົ່ວໂມງທີ່ຜ່ານມານິ້ຫນຶ່ງ ຍັງມາເຮັດບໍ່ສົນໃຈອີກ ຄົນອີ່ຫຍັງວະ ບໍ່ມີສັດຈະເອົາເລີຍຈັກຫນ້ອຍ ປານນັ້ນເວົ້າໃຫ້ແຕ່ຫມູ່ເປັນແບບນັ້ນແບ_"

“ພໍ!!” ຂ້ອຍເວົ້າຂັດຈັງວະເກັ່ງດ້ວຍຄວາມລຳຄານ ເພາະຂ້ອຍທົນອີກຝ່າຍຈົ່ມພື່ມພຳອອກມາເປັນຊຸດບໍ່ໄຫວ  ສຸດທ້າຍ ເຈົ້າໂຕກໍ່ສັນຫາຂໍ້ອ້າງມາບັງຄັບໃຫ້ຂ້ອຍຈົນມຸມຈົນໄດ້ “ບໍ່ຕ້ອງເວົ້າຫຍັງອີກ ເຂົາບໍ່ຢາກຈະຟັງ"

“ຊັນເພິ່ນກະເລົ່າມາໃຫ້ເຂົາຟັງທະແມ໋ ຖ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ເຂົາເວົ້າໃຫ້ຟັງອີກນະ”

      "ເອີ້ໆ ດຽວຊິເລົ່າໃຫ້ຟັງດຽວນີ້ໆແລະ....​" ຂ້ອຍຕອບປັດໆດ້ວຍຄວາມລຳຄານ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ "ເຂົາເກີດຢູ່ໃນຄອບຄົວທີ່ຢ່າຮ້າງຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍ... ພໍ່ແມ່ເຂົາທັງສອງຂໍຢ່າກັນ ຍ້ອນວ່າບໍ່ໄດ້ຮັກກັນຕັ້ງແຕ່ທຳອິດ ແລະກໍ່ເປັນຍ້ອນພວກເຂົາເຈົ້າຖືກບັງຄັບໃຫ້ແຕ່ງງານກັນ... ພໍເວລາຜ່ານໄປບໍ່ດົນ ພໍ່ເຂົາກໍ່ໄດ້ພົບຄົນທີ່ໂຕເອງຢູ່ນຳແລ້ວມີຄວາມສຸກ ລາວກໍ່ເລີຍບອກຄວາມຈິງທັງຫມົດໃຫ້ແມ່ເຂົາຟັງ ຕອນນັ້ນເຂົາກະປະມານສອງສາມປີນີ້ແລະ ພໍດີແມ່ເຂົາເຄີຍເລົ່າໃຫ້ຟັງ... ຈາກນັ້ນ ແມ່ເຂົາກະຍອມເຊັ່ນໃບຢ່າຮ້າງໃຫ້ລາວ ເພາະວ່າບໍ່ຢາກຈະດຶງລາວເອົາໄວ້... ສ່ວນພໍ່ເຂົາກໍ່ພາເມຍໃຫມ່ຂອງຕົນເອງໄປໃຊ້ຊີວິດຢູ່ຫລວງພະບາງຫລັງຈາກນັ້ນ ແຕ່ວ່າລາວກະກັບມາຢ້ຽມເຂົາເປັນບາງຄັ້ງບາງຄາວ ພ້ອມກັບສອນໃຫ້ເຂົາຮຽນພາສາລັດເຊຍໄປນຳ ເຂົາກະເລີຍພໍໄດ້ພາສາລັດເຊຍແດ່ຫນ້ອຍຫນຶ່ງ... ສ່ວນແມ່ເຂົາລາວກະເດີນທາງໄປຕ່າງປະເທດທຸກປີ ແລ້ວປະໃຫ້ເຂົາຢູ່ຄົນດຽວແບບນີ້ຕະຫລອດ

      ສິ້ນສຸດປະໂຫຍກທີ່ຍາວ ຄວາມຄຽດກໍ່ເຂົ້າມາປົກຄຸມພວກຂ້ອຍໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ສີຫນ້າຂອງເກັ່ງຕອນນີ້ບໍ່ມີເຄົ້າອາລົມກວນປະສາດເລີຍ

      “ຖ້າເຂົາເປັນເພິ່ນນະ ເຂົາຢູ່ບໍ່ໄດ້ດອກ... ເຫັນໂຕນ້ອຍໆແບບນີ້ ບໍ່ເຄີຍເລີຍວ່າຊິໃຈແຂງຂະຫນາດ” ເກັ່ງອອກຄວາມເຫັນຈາກໃຈຈິງ ເຊິ່ງວ່າຂ້ອຍກໍ່ເຫັນດີກັບລາວ

      “ຄືຊິແມ່ນຕິ...”  

      “ກະແມ່ນຫັ້ນແລະ ຄັນເປັນຄົນອື່ນນະ ເຂົາເຈົ້າກະມັກເຮັດໂຕເອງເສຍຄົນ ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ຮຽກຮ້ອງຄວາມສົນໃຈນຳພໍ່ແມ່ຂອງຕົນເອງ”

      "ເຂົາວ່າວິທີນັ້ນເປັນວິທີຂອງຄົນບໍ່ສະຫລາດ.... ເຖິງແມ່ນວ່າຄວາມຮັກຈາກຄອບຄົວແມ່ນສິ່ງທີ່ສຳຄັນ ແຕ່ວ່າມັນກະບໍ່ແມ່ນທັງຫມົດຊີວິດຂອງຄົນເຮົາຈັກຫນ້ອຍ ແລະຖ້າຢາກຈະໃຫ້ຜູ້ອື່ນຮັກໂຕເອງແບບນັ້ນນະ ເຮົາຕ້ອງເລີ່ມຈາກການທີ່ເຮົາຕ້ອງຮັກໂຕເອງໃຫ້ເປັນເສຍກ່ອນ... ເຮີ່ຍ....” ຂ້ອຍຢຸດ ແລ້ວກໍ່ຖອນຫັນໃຈຄ່ອຍໆບາດຫນຶ່ງ ກ່ອນຈະເວົ້າອີກຕໍ່ “ເຂົາກະບໍ່ຮູ້ເປັນຫຍັງຕ້ອງໄວ້ໃຈເພິ່ນຂະຫນາດນີ້ ທັງໆທີ່ເຂົາກັບເພິ່ນຫາກະຮູ້ຈັກກັນ”

      “ອື່ມ... ອາດເປັນຍ້ອນບັນຍາກາດມັນພາໄປຕິເບ໊າະ ອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ເຂົາວ່າ ເພິ່ນກະບໍ່ສາມາດເກັບມັນໄວ້ຄົນດຽວໄດ້ດອກ”

      "ແມ່ນຕິ" ຂ້ອຍຕອບກັບໄປດ້ວຍສຽງລຽບໆ ພາງຜິນຫນ້າແນມອອກໄປດ້ານຫນ້າເລື້ອຍໆ ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າເປັນຫຍັງຕ້ອງບອກເລື່ອງລາວຂອງຕົນເອງໃຫ້ລາວຟັງ... ສ່ວນເລື່ອງທີ່ລາວບັງຄັບນັ້ນ ມັນກໍ່ບໍ່ໄດ້ກ່ຽວກັນເລີຍຈັກຫນ້ອຍ ເພາະຖ້າຫາກຂ້ອຍບໍ່ຢາກຈະເອີ່ຍອອກໄປ ລາວກໍ່ມີທາງຮູ້ເດັດຂາດ ເຖິງແມ່ນວ່າລາວຈະຫາຂໍ້ອ້າງຫລາຍພັນມາບັງຄັບໃຫ້ຂ້ອຍເວົ້າຫລາຍກວ່ານັ້ນ... ແຕ່ຫາກຂ້ອຍຮູ້ພຽງແຕ່ວ່າ ມັນກ່ຽວກັບບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຢູ່ພາຍໃນ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນຫາຄຳຕອບໄດ້ວ່າ ເປັນຫຍັງ ຢູ່ໆ ກໍ່ຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວຂຶ້ນມາໂດຍບໍ່ຮູໂຕ

.

.

.

.

ກວ່າຊິໄດ້ເອົາມາລົງ ຜ່ານໄປຊ້າທີ່ສຸດ

ຄືຊ່ວງນີ້ ຮຽນຫນັກທີ່ສຸດ ຈົນຮອດປີໃຫມ່ພຸ້ນແລະຈຶ່ງໄດ້ພັກ

ຈັງໃດກະຈະຫາເວລາຫວ່າງມາລົງເດີ້ ເພາະວ່າບໍ່ຢາກດອງເອົາໄວ້ດົນໆ

ດຽວມັນຊິບູດ...... ຮາໆໆ... ສຸດທ້າຍກະຄືເກົ່າຫັ້ນລະ

ອ່ານແລ້ວເມັ້ນໃຫ້ແດ່ເດີ້

ຕໍ່ຕອນທີສີ່

ບໍ່ຮູ້ຂ້ອຍຕັດສິນຖືກແລ້ວຫລືບໍ່ທີ່ຮັບຄຳຖ້າຂອງເຂົາເຈົ້າພຽງເພາະລະງັບອາລົມໂຕເອງບໍ່ໄດ້ ໃນເມື່ອ ພໍແຕ່ເກັ່ງເຄື່ອນລົດອອກໄປນ້ອຍຫນຶ່ງ ແຂນຂາຂ້ອຍກໍ່ເລີ່ມສັ່ນຂຶ້ນມາໂດຍທີ່ບໍ່ຮູ້ໂຕ ເຊິ່ງຄົນທີ່ຢູ່ທາງຫນ້າຂ້ອຍກໍ່ສາມາດສຳພັດຄວາມຮູ້ສຶກຂ້ອຍໄດ້ແບບອັດຕະໂນມັດ

             "ຫຶໆ ດີ ເພິ່ນສັນຍານຳເຂົາແລ້ວເດີ້"

"ຮາໆໆ ປານນັ້ນວ່າບໍ່ຢ້ານ ເບິ່ງແມ໋ ໂຕສັ່ນປານຜີເຂົ້ານິ ຊິປ່ຽນໃຈຕອນນີ້ກະທັນໃດ ສາວນ້ອຍ" ເກັ່ງເວົ້າແບບຢຽດໆ ພາງຍິ້ມອອກມາທີ່ມຸມປາກ ເລື່ອງອໍ້ແອກວນປະສາດຄົນນິ ຫມໍນີ້ຊະນະເປັນທີຫນຶ່ງເລີຍ

            "ບໍ່!!" ຂ້ອຍຕອບປັດຕິເສດທັນທີຜ່ານນ້ຳສຽງທີ່ຈິງຈັງ ເຖິງວ່າໂຕເອງຈະຢ້ານ ແຕ່ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ເລືອກທີ່ຈະຍິ່ງໃນສັກສີ "ບໍ່ຕ້ອງມາເວົ້າດູຖູກເຂົາເລີຍ!! ແລ້ວຮີບອອກໄປແຂ່ງເຖາະ ເລື່ອງມັນຈະໄດ້ຈົບໆ ເຂົາຈະໄດ້ບໍ່ຕ້ອງມານັ່ງຫາຍໃຈນຳເພິ່ນອີກ!!"

"ກະໄດ້ ບໍ່ເວົ້າກະໄດ້" ເກັ່ງຍົກມືຂຶ້ນເຫມືອນວ່າຍອມຈຳນົນ ກ່ອນຈະວາງມືລົງ "ເອີ້ ແຕ່ວ່າເຂົາມີຂໍ້ເດີມພັນນຳເພິ່ນ"

"ຮຶ? ຂໍ້ເດີມພັນ?" ຂ້ອຍທວນຄຳຖາມທັງເຮັດຄິ້ວສົນກັນ ເພາະອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຕ້ອງການຈະຢາກຮູ້ເຈດຕານາຂອງອີ່ຕາຜີບ້ານີ້

"ກະຂໍ້ເດີມພັນທີ່ວ່າ ຖ້າສົມມຸດເຂົາເສຍເຂົາຊິໃຫ້ເພິ່ນເຮັດຫຍັງນຳເຂົາກະໄດ້ ແຕ່ຖ້າເຂົາຊະນະເພິ່ນຕ້ອງເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງເຂົາຫມົດ ຕົກລົງບໍ່?"

ຂ້ອຍມິດໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ກ່ອນຈະຄິດທົບທວນໃນປະໂຫຍກຂອງເກັ່ງມື້ກີ້ນີ້ ເກມທຸກເກມມັນຕ້ອງມີແພ້ກັບເສຍ ເຊິ່ງຂໍ້ເດີມພັນຂອງເກັ່ງມັນກໍ່ຊວນໃຫ້ຂ້ອຍຢາກຈະລອງຫລິ້ນນຳມັນ ເພາະຖ້າອີ່ຕາຜີບ້ານີ້ເສຍ ລາວຈະບໍ່ຕ້ອງກໍ່ປັນຫາໃຫ້ຂ້ອຍປວດຫົວອີກ ແລະທີ່ຂ້ອຍຄິດວ່າ ເກັ່ງອາດຈະເສຍການແຂ່ງຂັນ ຍ້ອນເບິ່ງຈາກລັກສະນະຄົນຮອບຂ້າງຄົງຊິເກັ່ງບໍ່ຫນ້ອຍ ມັນກໍ່ເລີຍເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຕັດສິນໃຈອອກໄປວ່າ

            "ຕົກລົງ!! ຂ້ອຍບອກເກັ່ງຜ່ານນ້ຳສຽງທີ່ຫນັກແຫນ້ນ ຖ້າເພິ່ນເສຍ ເພິ່ນຕ້ອງເລີກຫຍຸ້ງນຳເຂົາ ແຕ່ຖ້າເພິ່ນແພ້ ເຂົາຊິຍອມຕົກລົງຕາມຄຳຂໍຂໍ້ຫນຶ່ງຂອງເພິ່ນທຸກຢ່າງ"

            ເອີ້!!

ສິ້ນສຸດການສົນທະນາ ເກັ່ງກໍ່ຜິນຫນ້າກັບໄປຄືນ ກ່ອນເຄື່ອນລົດອອກໄປບ່ອນຈຸດເລີ່ມແຂ່ງ ໂດຍທີ່ມີຜູ້ຄົນເກືອບເປັນຮ້ອຍພາກັນມາຍືນອ້ອມວົງໃກ້ໆກັບຫລັກໄຊຍິ່ງກວ່າສະຫນາມແຂ່ງ ແລະຍັງສົ່ງສຽງຮ້ອງໂຫດ້ວຍຄວາມຖືກໃຈ

ລົດຂອງເກັ່ງແລະຂອງຜູ້ອື່ນປະມານຫົກຄົນ ໄດ້ພາກັນເຄືອນອອກມາຈອດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າສະຕາດຄົບທຸກຄັນ ພາງໃຊ້ມືກຳຄາດໄວ້ແຫນ້ນກ່ອນຈະກໍ່ບິດຄັນເລັ່ງພ້ອມກັນຫລາຍຄັ້ງຢ່າງເນື່ອງນິດເພື່ອເປັນດການທົດສອດການທຳງານຂອງເຄື່ອງ ຄັວນລົດຖືກພົ່ນກະຈາຍອອກໄປທົ່ວບໍລິເວນ ຍິ່ງໄດ້ກິ່ນກໍ່ຍິ່ງເຮັດຂ້ອຍແຮງຮູ້ສຶກໃຈເຕັ້ນແຮງແບບຜິດປົກກະຕິ ເພາະຖ້າຫາກເກັ່ງປອຍຄາດເມື່ອໃດ ກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າ ລົດຂອງລາວຈະພຸ່ງກະໂດດອອກໄປຈົນຂ້ອຍຕ້ອງຫາຍໃຈນຳບໍ່ທັນຢ່າງແນ່ນອນ

ເຊິິ່ງກະຕິກາທີ່ຂ້ອຍຫາກໍ່ໄດ້ຍິນນຳເກັ່ງ.... ນັກແຂ່ງທຸກຄົນ ຕ້ອງແຂ່ງຕາມເສັ້ນທາງໃຫຍ່ທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ຈາກຕຶກຮ້າງນີ້ປະມານຫ້າກວ່າກິໂລແມັດ ຈາກນັ້ນໃຫ້ຫລ້ຽວເຂົ້າຮ່ອມທີ່ເຂົ້າຍ່າງເຂົ້າມາມື້ກີ້ ແລ້ວກໍ່ກັບມາຢຸດຢູ່ບ່ອນເກົ່າ ໃຜມາກ່ອນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າຜູ້ນັ້ນເປັນຄົນຊະນະທັນທີ

 ຜ່ານໄປບໍ່ເທົ່າໃດນາທີ ກໍ່ມີຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງທີ່ກຳລັງເສື້ອແຈັກເກັດນ້ຳຕານ ໂສ້ງຍີ້ນຂາສັ້ນ ໃສ່ເກີບສົ້ນສູງປະມານສີ່ນິ້ວ ຜິວຂາວຫນ້າງາມ ພາຮ່າງກາຍນ້ອຍໆຂອງນາງອອກມາຍືນຢູກາງທາງ ພາງຍົກຜ້າເຊັດຫນ້າຂຶ້ນເປັນເຊິງການສົ່ງສັນຍານວ່າການແຂ່ງໄດ້ເລີ່ມຂຶ້ນແລ້ວ

 "ເຂົາຮູ້ວ່າເພິ່ນຢ້ານ ກອດແອວເຂົາໄວ້ແຫນ້ນໆ" ເທື່ອນີ້ເກັ່ງຫັນມ່າເຕືອນຂ້ອຍດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ໄຮ້ຄວາມຫລໍ້ຫລິ້ນແຕ່ຢ່າງໃດ ພ້ອມທັງໃຊ້ມືຂອງຕົນເອງເລື່ອນມາດຶງແຂນຂ້ອຍເຂົ້າໄປກອດແອວໂຕເອງໄວ້ແຫນ້ນ

"ອື້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວຄ່ອຍໆ ເປັນການຢືນຢັນວ່າຂ້ອຍບໍ່ຄິດທີ່ຈະປັດຕິເສດ ເຖິງວ່າລາວບໍ່ບອກ ຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງເຮັດຕາມນັ້ນ

"ຫນຶ່ງ"

"ສອງ"

"ສາມ!!" ສິ້ນການນັບ ຜ້າເຊັດຫນ້າທີຖືໄວ້ມື້ກີ້ກໍ່ຖືກປ່ອຍລົງ... ມືສາກໆຫລາຍໆຂ້າງຂອງຜູ້ແຂ່ງ ກໍ່ປ່ອຍຄາດທີ່ກຳໄວ້ທັນທີ

"ກຣີ້ດ!!" ຂ້ອຍແຂກດັງຈົນສຸດສຽງ ໃນຂະນະທີ່ເກັ່ງອອກໂຕຢ່າງຮຸນແຮງ ມືທີ່ກອດແອວລາວໄວ້ ຂ້ອຍກໍ່ຍິ່ງຮັດແຫນ້ນຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ ປານວ່າຢ້ານເຈົ້າໂຕຊິປັດແຂນຂ້ອຍຖິ້ມ

ຂ້ອຍພະຍາຍາມມືນຕາຂຶ້ນຍ່າງລຳບາກ ແນມເບິ່ງສິ່ງທີ່ຢູ່ອ້ອມໂຕຜ່ານໄປຢ່າງວອງໄວ ໃນຂະນະທີ່ມີສຽງລົງກະລັງກະແທກຫນ້າພວກຂ້ອຍ ຢ່າງຮຸນແຮງ ໂດຍປາດສະຈາກຫມວກກັນກະທົບ 

 ລົດຫລາຍຄັນພະຍາຍາມແຊກແຊງກັນໄປອອກມາຕະຫລອດທາງ ທັງພະຍາຍາມເບິ່ງການບັງຄັບລົດຂອງຄູ່ແຂ່ງ ພ້ອມກັບບິດຄັນເລັ່ງແຮງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ

 ໃນໄລຍະທຳອິດ ເປ້ອອກຫນ້າແຊງຂຶ້ນໄປກ່ອນຫມູ່ ໂດຍທີ່ເກັ່ງ ແລະລົດອີກສີ່ຄັນກຳລັງຕາມມາຕິດໆ ຂ້ອຍແນມເຫັນຕຸກຕາແວບຫນຶ່ງ ກຳລັງໃຊ້ມືຂອງໂຕເອງຍົກໂຊນິ້ວກາງມາທາງພວກຂ້ອຍສອງຄົນເພື່ອເປັນການເຍາະເຍີ້ຍ...  ເມື່ອເກັ່ງເຫັນການກະທຳອັນເຈັບແສບຂອງນາງ ເຂັມຢູ່ເທິງກະດ້ານຫນ້າປັດ ກໍ່ເພິ່ມທະວີິຄວາມໄວຂຶ້ນອີກກວ່າເກົ່າ ຄັນເລັ່ງທີ່ເກັ່ງໄດ້ບີດກໍ່ຖືກຫມຸນຈະເກືອບຈະຈຳອົ້ງມືຂອງລາວ ເປັນຜົນໃຫ້ລົດພວກຂ້ອຍຂຶ້ນມາຢູ່ໃນໄລຍະທີ່ບຽດສຽດກັບສອງຄົນນັ້ນ

ສ່ວນພວກທີ່ຢູ່ທາງຫລັງກໍ່ກຳລັງຕົກຢູ່ໃນສະຖານະການດຽວກັນ ພະຍາຍາມບຽດສຽດກັນແຊງ ພຽງແຕ່ພວກນັ້ນຫລິ້ນຮຸນແຮງ ທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຄິດວ່າ ພວກນັ້ນຫລິ້ນຜິດກະຕິກາ ໃນເມື່ອມີຊາຍຫນຸ່ມຄົນຫນຶ່ງທີ່ນຳກົ້ນຂ້ອຍມາຕິດ ໄດ້ເດຕີນຂອງຕົນເອງອອກໄປກ່ອນຖີບໃສ່ລົດຂູ່ແຂງຈົນລົ້ມໃສ່ກອງຂີ້ເຫຍື້ອກາງທາງແບບບໍ່ເປັນທ່າ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍ ຕ້ອງຮີບລະສາຍຕາອອກຈາກພາບທີ່ສະຫຍົດສະຫຍອງທັນທີ ...

 ແລ້ວພໍແຕ່ຂ້ອຍຊັກສາຍຕາມາເພ່ງມອງທາງຫນ້າອີກຄັ້ງ ກໍ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນເກັ່ງກຳລັງຈະແຊງເປ້ຂຶ້ນໄປຢ່າງຕິດໆ ແຕ່ເປ້ບໍ່ຄິດທີ່ຈະຍອມແບບງ່າຍ ໃຊ້ມືສາກໆຂອງຕົນເອງບິດຄັນເລັ່ງເພິ່ມຄວາມໄວຂຶ້ນອີກທັນເລີຍເຮັດໃຫ້ເຈົ້າໂຕ ນຳອອກໄປອີກຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ເຊິ່ງພວກຂ້ອຍກໍ່ບຽດສຽດກັນໄປໆມາໆຢູ່ແບບນັ້ນ ເພື່ອຍາດຊິງເອົາຄວາມເປັນທີ່ຫນຶ່ງ ຈົນກະທັ້ງເຂົ້າມາໃກ້ໆບໍ່ລິເວນປາກຮ່ອມ

"ບົວ ຈັບແອວເຂົາໄວ້ແຫນ້ນອີກ" ເກັ່ງບອກຂ້ອຍຜ່ານທາງສາຍລົມຕີເຂົ້າພວກຂ້ອຍຢ່າງຮຸນແຮງ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ພໍຈະຈັບໃຈຄວາມຂອງເຈົ້າໂຕໄວ້

"ອື້ມ" ຂ້ອຍງຶກຕາມຄຳສຳຂອງເກັ່ງຢ່າງວ່າງ່າຍ ກ່ອນທີ່ລາວຈະຍົກລໍ້ທາງຫນ້າໂຕເອງຂຶ້ນເພື່ອເລັ່ງຄວາມໄວຂຶ້ນ

"ກຣີ້ດ!!" ຂ້ອຍແຂກອອກມາແບບອັດຕະໂນມັດ ແລະກະກຳທຳຂອງເກັ່ງກໍ່ຍັງດຳເນີນຕໍ່ ຈົນກະທັ້ງເກັ່ງນຳແຊງເປ້ໄດ້ໃນທີ່ສຸດ ຫາກແຕ່ເວລາທີ່ເກັ່ງຈະພາລົດຂອງໂຕເອງເຂົ້າໄປເສັ້ນໄຊອີກບໍ່ເທົ່າແມັດ ພັດມີສຽງວໍລົດຕຳຫລວດຫລາຍຄັນ ລວມທັງຄົນກຳລັງກຸ່ມຄົນປາບປາມ ໄດ້ອ້ອມລ້ອມບ່ອນຈຸດເກີດເຫດໄວ້ທົ່ວທັງຕຶກ ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ມຸງເບິ່ງເຫດການແລະຄົນທີ່ຢູ່ຮ່ວມການແຂ່ງຂັນ ຮີບພາກັນແຕກຫນີອອກໄປໃຜໄປມັນຢ່າງໂກລາຫົນ

"ເຮ້ຍເອີ້ຍ!"! ເກັ່ງອຸທານອອກຢ່າງຫົວເສຍ ພະຍາຍາມທີ່ຈະຄະດຫາທາງອອກໃຫ້ພົ້ນຈາກບ່ອນນີ້ ໃນເມື່ອພວກຕຳຫລວດແລະກຸ່ມຄົນປາບປາມ ກຳລັງເຄື່ອນໂຕເຂົ້າມາຕະລຸມບອນລວມທັງຈັບກຸມຄົນທີ່ຢູ່ເຫດການໄວ້ທັງຫມົດໂດຍບໍ່ເວັ້ນຫນ້າ.... ເມື່ອເຫັນວ່າສະຖານະການໂກລະຫົນມັນໄດ້ວິບັດຂຶ້ນຢ່າງຮຸນແຮງ ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ລືມທີ່ຈະຫາທາງແກ້ໄຂຊ່ວຍເຈົ້າໂຕ ແນມຫາເສັ້ນທາງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຕົວເອງອອກໄປຈາກຈຸດເກີດເຫດເພື່ອເອົາໂຕລອດ ແລະພໍ່ແຕ່ແນມເຫັນທາງອອກ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບບອກເກັ່ງທັນທີ ເຖິງວ່າມັນອາດຈະສ່ຽງຫລາຍພໍສົມຄວນ

"ເກັ່ງອອກໄປທາງຮ່ອມເຮົາເຂົ້າມາຫັ້ນ!!" ຂ້ອຍໃຊ້ມືນ້ອຍໆຊີ້ໄປທາງນັ້ນ ໂດຍທີ່ມີກຸ່ມປາບປາມບໍ່ພຽງເທົ່າຄົນ ເປັນຜົນໃຫ້ເກັ່ງບໍ່ລັງເລທີ່ເຮັດຕາມແນະນຳຂອງຂ້ອຍ ບາດແລ້ວ ລາວກໍ່ຫມຸນລົດກັບໄປທັນທີ ພ້ອມກັບເຄື່ອນລົດອອກໄປ ທ່າມກາງຄວາມອົນລະຫົນ

ເມື່ອເກັ່ງເຄື່ອນລົດອອກມາຈຸດປາກຮ່ອມ ກໍ່ມີກຸ່ມປາບປາມຂອງຕຳຫລວດເຂົ້າມາດັກຫນ້າພວກຂ້ອຍພ້ອມກັບດຶງແຂນໄວ້ ແຕ່ມີຫວາຂ້ອຍຊິຍອມ ມີດທີ່ເຄີຍພົບຕິດໂຕໄວ້ ຂ້ອຍຈົກອອກມາກ່ອນຈະໃຊ້ປາດແຂນຂອງເຈົ້າທີ່ຈົນຮ້ອງຄາງອອກມາດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ ແລ້ວກໍ່ປ່ອຍແຂນໃນທີ່ສຸດ

  "ຂໍໂທດ!! ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ!!" ຂ້ອຍຮ້ອງອອກໄປຕາມຄວາມຮູ້ສຶກໄວ້ຖິ້ມທ້າຍ ສ່ວນຄົນທີ່ຢູ່ທາງຫນ້າຂ້ອຍ ກໍ່ໃຊ້ຕີນຂອງຕົນເອງ ຖີບກຸ່ມຄົນປາບປາມຈົມລົ້ມລົງລະເນລະນາດ ເມື່ອພວກຂ້ອຍມີໂອກາດຫນີ ເກັ່ງກໍ່ບໍ່ຊ້າແຕ່ຢ່າງໃດ ໃຊ້ມືຫນາຂອງຕົນເອງບິດຄັນເລັ່ງຂັບລົດອອກໄປຢ່າງຟ້າວຟັງ ໂດຍທີ່ເຫລືອຖີ້ມໄວ້ພຽງແຕ່ຄວັນລົດໃຫ້ເຈົ້າຫນ້າທີ່ເທົ່ານັ້ນ

 ,

,

,

,

ຂໍໂທດເດີ້ ທີ່ເອົາມາລົງຊ້າແຮງ ເພາະວ່າຫມົດທິດນີ້ບໍ່ຫວ່າງເລີຍ

ລວມທັງທິດຫນ້ານຳ ຫມົດທິດຮຽນຫນັກສຸດໆ ຕອນນີ້ເອົາມາລົງຫນ້ອຍ

ເພາະວ່າຂຽນຂຶ້ນສົດໆເລີຍ ຈັງໃດກະຝາກອ່ານແດ່ເດີ້ 

ຕອນທີສີ່

Diary:

ສິ່ງທີ່ເຮົາບໍ່ປາດຖະຫນາຢາກຈະພົບ ມັນມັກຈະສະແດງໃຫ້ເເຮົາຮູ້ວ່າ

ຍິ່ງພະຍາຍາມຫນີມັນເທົ່າໃດ ມັນກໍ່ຍິ່ງແລ່ນນຳເຮົາມາເທົ່ານັ້ນ

ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເງົາ ທີ່ຕິດຕາມໂຕຕະເຮົາຕະຫລອດ ໃນເວລາທີ່ມີແສງສາດສ່ອງລົງມາ

ຂ້ອຍກັບເຂົ້າເຮືອນຕົນເອງໃນໄລຍະທີ່ຄຳພໍດີ ເຊິ່ງເຂັມຂອງນາລິກາມັນກໍ່ໄດ້ບອກວ່າເວລາມັນເລີຍກາຍສິບໂມງແລ້ວ.... ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ວາງກະເປົາລົງທີ່ຫ້ອງຮັບແຂກ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງຍ່າງເຂົ້າຍ່າງເຂົ້າເຮືອນຄົວ ເພື່ອຈະຫານ້ຳເຢັນກິນທາງໃນຕູ້ເຢັນ ລະພໍແຕ່ໄຂປະຕູອອກມາ ຂ້ອຍກໍ່ພົບພຽງແຕ່ນ້ຳເຢັນຕຸກດຽວຂອງກິນທີ່ເຄີຍເຕັມຕູ້ມັນໄດ້ຫາຍໄປຫມົດ ສົງໄສ ມື້ອື່ນຂ້ອຍຕ້ອງອອກໄປຫາຫຍັງ ມາຊື້ແຮໄວ້ກ່ອນເສຍ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງເລື່ອນມືຂອງຕົນເອງໄປຈັບໂອຕຸກນ້ຳຂຶ້ນມາ ກ່ອນຈະປິດປະຕູລົງ.... ແລະໃນລະຫວ່າງທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຈະໄຂຝາກະຕຸກນ້ຳນັ້ນ ພັດມີສຽງໂທລະສັບດັງຂຶ້ນຂັດຈັງຫວະເສຍກ່ອນ

“ຕິ໊ດ" ຂ້ອຍກົດຮັບໂທລະສັບແລ້ວແນບໃສ່ຫູ ໂດຍທີ່ບໍ່ທັນໄດ້ເບິ່ງວ່າເປັນເບີຂອງໃຜ ກ່ອນຈະວາງຕຸກນ້ຳເທິງຕູ້ເຢັນ

"ຮະໂຫລ"

"ບົວແມ່ນບໍ່ລູກ?" ປາຍສາຍແມ່ນແມ່ຂອງຕານ້ອຍ ຂ້ອຍຈື່ຂອງລາວໄດ້ດີ

"ໂດຍ ແມ່ນແລ້ວ"

"ເອີ່.... ຕານ້ອຍຢູ່ຫັ້ນບໍ່ລູກ ພໍດີຕານ້ອຍບອກວ່າຊິໄປນອນຄ້າງຢູ່ເຮືອນບົວນະ"

ຂ້ອຍຢຸດໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ພາງເລີກຄິ້ວຂຶ້ນແບບອັດຕະໂນມັດ ໃນເມື່ອສິ່ງທີ່ຕານ້ອຍໄດ້ບອກຜູ້ເປັນແມ່ ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງຈັກຫນ້ອຍ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍພະຍາຍາມຄິດຫາຄຳແກ້ໂຕໄວ້ກ່ອນ ຍ້ອນບໍ່ຢາກຈະໃຫ້ປາຍສາຍເປັນຫ່ວງນຳນາງ

"ເອີ່.... ຕະ ຕານ້ອຍກຳລັງຢູ່ນຳລູກນີ້ແລະ ພໍດີລາວກຳລັງນອນຢູ່ ເອີ່ ຊິໃຫ້ລູກປຸກໃຫ້ບໍ່"

"ຢ່າແລະ ບໍ່ຕ້ອງປຸກກະໄດ້ ເຫັນບົວເວົ້າຈັງຊີ້ແມ່ກະສະບາຍໃຈ" ປາຍສາຍເອີ່ຍບອກດ້ວຍຄວາມໂລ່ງໃຈ.... ແຕ່ມັນຊ່າງກົງກັນຂ້າມກັບຂ້ອຍທີ່ສຸດຕອນນີ້ ແນວຖ້າອອກໄປຫລິ້ນແບບທຳມະດາ ຕານ້ອຍກໍ່ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຕົວະລາວກະໄດ້ ຂ້ອຍເລີ່ມຈະເປັນກັງວົນນຳເລື່ອງນີ້ເສຍແລ້ວ

"ຊັນເທົ່ານີ້ແລະເດີ້ ແມ່ບໍ່ລົບກວນລະ ຝັນດີເດີ້ລູກ"

"ໂດຍ ຝັນດີຄືກັນເດີ້ ແມ່"

ເມື່ອບໍ່ມີຄວາມຈຳເປັນຕ້ອງສົນທະນາ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບວາງສາຍຂອງລາວທັນທີ ບາດແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ຮີບໃຊ້ມືນ້ອຍໆຂ້ອຍຕົນເອງກົດບີບເຂົ້າເບີຂອງ ຕານ້ອຍ ທີ່ຂ້ອຍສຸດແສນຈະຈື່ຈຳໄດ້ດີກ່ອນຈະໂທອອກໄປຫາດ້ວຍທ່າທາງກະວົນກະວາຍ ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ນາງກໍ່ຮັບສາຍຂ້ອຍ

"ຮະໂຫລ" ຂ້ອຍເປັນຝ່າຍເອີ່ຍຂຶ້ນກ່ອນ ແນວຂ້ອຍໃຈເຢັນບໍ່ພໍທີ່ຈະຖ້າໃຫ້ນາງຕອບສາຍຂ້ອຍ ຕານ້ອຍເພິ່ນຢູ່ໃສດຽວນີ້ນະ ຮູ້ບໍ່ວ່າແມ່ເພິ່ນໂທມາຫາເຂົາຢູ່ມື້ກິ້ນີ້ ຂ້ອຍຖາມດ້ວຍຢາກຮູ້ ທີ່ເຈື່ອປົນດ້ວຍຄວາມໃຈຮ້ອນ

"..............." ແຕ່ປາຍສາຍພັດມິດ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈະເປັນຕ້ອງຖາມນາງຕໍ່

"ຮະໂຫລ ຕານ້ອຍເພິ່ນໄດ້ຍິນເຂົາບໍ່"

"ຫຶໆ...." ສຽງທີ່ຕອບກັບມາພັດແມ່ນສຽງຫົວທີ່ຫົວຢູ່ໃນລຳຄໍແບບທຸ່ມໃຫຍ່ ເຊິ່ງມັນກໍ່ແຝງຄວາມເຈົ້າເລ່ໄວ້ນຳ

"ແມ່ນໃຜຫັ້ນ!!" ຂ້ອຍຖາມອອກໄປທັນທີ ການເປັນຫ່ວງຕານ້ອຍມັນຍິ່ງເພີ່ມທີ່ຄູນຂຶ້ນ ສຽງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຍິນວັງກີ້ນີ້ ມັນເປັນສຽງທີ່ຂ້ອຍຮັບຮູ້ໄດ້ເຖິງຄວາມອັນຕະຫລາຍຂອງຫມູ່ຂ້ອຍແນ່ນອນ

"ໃຈເຢັນໆ, ບົວ ເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງເຮັດສຽງຄຽດໆແບບນັ້ນກະໄດ້" ປາຍສາຍຍັງຄົງຮັກສານ້ຳສຽງເຈົ້າເລ່ໄວ້ແບບເກົ່າ ແຕ່ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຄຸ້ນໆກັບສຽງນີ້ທີ່ສຸດ ເຫມືອນຈະເຄີຍໄດ້ຍິນຢູ່ໃສມາກ່ອນ

"ເພິ່ນແມ່ນໃຜ?? ເພິ່ນຮູ້ຈັກຊື່ເຂົາໄດ້ແນວໃດ!!"

"ຖ້າເພິ່ນຢາກຮູ້ກະນຳເຂົາມາແລະ..... ເຂົາຖ້າເພິ່ນໄດ້ຫມົດທັງຄືນ ຫຶຶໆ" ຊາຍຫນຸ່ມປິດສະຫນາຄາງຫົວຢູ່ໃນລຳຄໍຄ່ອຍໆ ເປັນສຽງຫົວທີ່ຂ້ອຍລັງກຽດທີ່ສຸດຕັ້ງແຕ່ເຄີຍໄດ້ຍິນມາ

"ບົວຊ່ວຍເຂົາແດ່ ເຂົາຖືກພວກເກັ່ງຈຳມາ!!" ຕານ້ອຍແຊກຂຶ້ນລະຫວ່າງການສົນທະນາເພື່ອຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ເຈືອປົນດ້ວຍຄວາມຢ້ານ ມັນຍິ່ງເປັນການຕອກຍ້ຳໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ວ່າ ຕອນນິ້ີ້ຕານ້ອຍຖືກພວກເກັ່ງກຳລັງເຮັດເລື່ອງບໍ່ດີນຳຫມູ່ຂ້ອຍແນ່ນອນ ຍິ່ງໄດ້ຍິນຊື່ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍບໍ່ລັງເລທີ່ຈະຊັງອີ່ຕາຜີບ້ານັ້ນຈົນເຂົ້າກະດູກດຳ

"ເພິ່ນຈັບຕານ້ອຍໄວ້ເຮັດຫຍັງ!! ປ່ອຍຫມູ່ເຂົານີ້!!" ຂ້ອຍບັນດານໂທສະອອກໄປ ເພື່ອລະບາຍຄວາມໂມໂຫ ທີ່ມັນຈຸກແຫນ້ນເຕັມອີກ... ຖ້າປາຍສາຍຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງຂ້ອຍຕອນນີ້ ຮັບຮອງວ່າຂ້ອຍບໍ່ປ່ອຍຫມໍນັ້ນໄປແນ່ນອນ ຫຶ!!

"ໂອໆ ໃຈເຢັນໆ ແມວນ້ອຍຂອງເຂົາ ຈັກເພິ່ນຊິໂມໂຫໄປເຮັດຫຍັ໊ງ ດຽງຊິບໍ່ງາມແລະ"

"ເກັ່ງ!! ເຂົາບໍ່ມີເວລາມານັ່ງຫລິ້ນສົງຄາມປະສາດນຳເພິ່ນໃດ໋!!"

"ໂອເຄ ບໍ່ຫລິ້ນກະບໍ່ຫລິ້ນ ແຕ່ເພິ່ນຕ້ອງອອກມາເຂົາຕອນນີ້ ບ່ອນຕຶກ BK ທີ່ສຳຄັນໃຫ້ເພິ່ນອອກມາຄົນດຽວ ແລະຫ້າມໂທຫາຕຳຫລວດເດັດຂາດ ຄັນບໍ່ຊັນ ເຂົາບໍ່ຮັກຮອງໃດ໋ວ່າຫມູ່ຊິເຫລືອຄົບສາມສິບສອງຫລືບໍ່"

"ບົວຊ່ວຍເຂົາແດ່" ສຽງຮ້ອງຄາງເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງຕານ້ອຍ ເປັນການຕອກຍ້ຳໃຫ້ຕອບຕົກລົງນຳເຈົ້າໂຕຢ່າງບໍ່ລັງເລ

"ໄດ້!! ແຕ່ເພິ່ນຕ້ອງສັນຍານຳເຂົາກ່ອນ ວ່າຫ້າມເຮັດຫຍັງນຳຕານ້ອຍເດັດຂາດ"

"ຕົກລົງ.... ດຽວເຂົາຈະຖ້າເພິ່ນ ທີ່ຮັກ ຕິ໊ດ!!

ຫລັງຈາກທີ່ເກັ່ງວາງສາຍ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບກຽມໂຕອອກໄປທັນທີໂດຍທີ່ບໍ່ທັນໄດ້ປ່ຽນເຄື່ອງນັກສຶກສາເທື່ອຊ້ຳ ຂ້ອຍພຽງແຕ່ຫາເສື້ອແຈັກເກັດສີດຳ ຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງພໍ່ຂ້ອຍມາໃສ່ປົກໄວ້ເທົ່າ... ເມື່ອຈັດການກຽມທຸກຢ່າງໄວ້ຮຽບຮ້ອຍ ຂ້ອຍກໍ່ມຸ່ງຫນ້າອອກໄປທັນທີ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈະຄວ້າເອົາ ອາວຸດມີຄົມຕິດໂຕໄປນຳເພື່ອເອົາໄວ້ປ້ອງກັນ

ແຕ່ຂ້ອຍຍັງມີເລື່ອງໃຫ້ຄິດສອງຢ່າງກ່ອນຈະໄປ ນັ້ນກໍ່ຄື ຂັບລົດໄປເອງ ຫລື ຈະຈ້າງລົດໄປດີ ແຕ່ຍິງຄິດມັນກໍ່ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເລືອກຍາກ ຖ້າສົມມຸດຂ້ອຍຂ້ອຍເອົາລົດໂຕເອງໄປ ນັ້ນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າຄວາມາສ່ຽງທີ່ລົດຂ້ອຍຈະຖືກເອົາໄປຂີ່ລຸຍຂີ້ຕົມມັນກໍ່ເພີ່ມຂຶ້ນອີກ ສ່ວນຈະຈ້າງລົດໄປ ມັນກໍ່ຊອກຍາກໃນຕອນກາງຄືນຕອນນີ້.... ແຕ່ເຂັມຂອງນາລິກາຕອນນີ້ ມັນໄດ້ເດີນໄປເລື້ອຍ ແລະກໍ່ໄວ້ຂຶ້ນຕາມຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຂ້ອຍ ເປັນການບີບຄັ້ນ ໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງສິນໃຈແລ້ວວ່າຕ້ອງເລືອກຍັງດີ.... ສຸດທ້າຍ ຂ້ອຍກໍ່ເລີກເລືອກຂໍ້ທີ່ສອງໃນຊ່ວງທີ່ກະທັນຫັນແບບນີ້ ຍ້ອນເອົາໄວ້ບາງເທື່ອ ຂ້ອຍອາດຈະ ສາມາດເຈລະຈານຳພວກນັ້ນໄດ້ ຈາກນັ້ນກໍ່ໃຫ້ຕານ້ອຍຂັບມາສົ່ງດີກວ່າ

ເມື່ອຄິດໄດ້ແບບນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບພາຕາເອງອອກມານອກຮອມບ້ານຈົນມາຢຸດແຄມທາງໃຫຍ່ໃກ້ໆກັບປາຍລົດເມ..... ບາດແລ້ວບໍ່ດົນ ລົດຕຸກໆຄັນຫນຶ່ງກໍ່ມຸາງຫນ້າມາທາງຂ້ອຍ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງໂບກມືເປັນການສົ່ງສັນຍານ ພຽງແຕ່ບໍ່ເທົ່າໃດວິນາທີ ລົດໂດຍສານຄັນດັ່ງກ່າວ ກໍ່ມາຈອດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າທັນທີ

"ຊິໄປໃສແຕ່ເດິກຫັ້ນ" ລຸງໂຊເຟີ້ລົດທີ່ທ່າທາງໃຈດີ ເອີ່ຍຖາມຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ປ່ອນຫນ້່າອອກມາ

"ອອກໄປຕຶກຮ້າງ BK ລຸງຮູ້ຈັກບໍ່"

"ຮູ້.... ຂຶ້ນມາຊັນ ດຽວຊິພາໄປ" ລາວກວັກມືຊວນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງລໍຖ້າຫຍັງອີກ

"ອຶ້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວຕອບຕົກລົງນຳລາວ ກ່ອນທີ່ຈະກ້າວຂາສັ້ນໆຂຶ້ນຫລັງຕຸກໆໄປ ໂດຍມັນກໍ່ເປັນຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຈື່ໄດ້ເລີຍວ່າ ເຄີຍຂີ່ມັນເປັນເທື່ອສຸດທ້າຍຕອນໃດ ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ລາວກໍ່ອອກເຄື່ອນລົດອອກໄປໂດຍທີ່ມີຂ້ອຍເປັນຜູ້ໂດຍສາຍຂອງລາວພຽງຄົນດຽວ....

ຂ້ອຍໃຊ້ເວລາເດີນທາງປະມານເກືອບສີ່ສິບນາທີກວ່າທີ່ຈະມາຮອດຈຸດມາປາຍທາງ ເມື່ອຂ້ອຍມາຢຸດຢູ່ທີ່ສະຖານທີ່ນັດຫມາຍ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບລົງຈາກລົດລາວໄປໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈ່າຍເງິນໃຫ້ລາວເປັນຄາຈ້າງກ່ອນທີ່ລາວຈະຂັບລອດອອກໄປ

ໄລຍະທາງທີ່ເຊື່ອມເຂົ້າໄປຫາຕຶກຮ້າງນັ້ນ ປະກອບດ້ວຍກຳແພງຂະຫນາດທີ່ມີຫນັງຮອຍຂີດຂຽນດ້ວຍສີຫລາຍຢ່າງ ເຊິງມັນຖືກສ້າງຂຶ້ນໄວ້ອ້ອມ ຮອບບ້ານຮ້າງໆເກົ່າໆຫລາຍຫລັງລຽນຕິດກັນ ເຊິ່ງບັນຍາກາດອ້ອມຂ້າງຂ້ອຍຕອນນີ້ ບໍ່ມີຫຍັງທີ່ຈະພິດສະຫວົງຈັກຫນ້ອຍ ນອກຈາກສຽງຂອງແມວ ຫລາຍໆໂຕພາກັນສົ່ງສຽງຮ້ອງຄ່າງເພື່ອແຂງກັນອວດຄວາມເປັນຕາຢ້ານຢູ່ອ້ອມໆບໍລິເວນນີ້ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງເລັ່ງຝາເທົ້າຂອງໂຕເອງໃຫ້ໄວ້ຂຶ້ນ ເພື່ອໃຫ້ຫລີກພົ້ນຈາກສະຖານະການທີ່ສະຫຍອງຂວັນນີ້ໄວໆ

ເມື່ອຂ້ອຍກ້າວຂາມາບໍ່ເທົ່ານາທີຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ຍິນສຽງບິດຄັນເລັ່ງຂອງລົດດັງຂຶ້ນເປັນໄລຍະໆ... ແລະໃນທີ່ສຸດຂ້ອຍກໍ່ມາຮອດບ່ອນທີ່ເກັ່ງໄດ້ຫມາຍ... ຍິ່ງກ້າວເຂົ້າໄປເທົ່າໃດສາຍລົມແຫ່ງຄວາມເຍືອກເຢັນກໍ່ພັດເຂົ້າມາໃສ່ໂຕຂ້ອຍເທົ່ານັ້ນ ບັນຍາກາດມັນກໍ່ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບທາງເຂົ້າເອົາເສຍເລີຍ ຍ້ອນຝາຂອງກຳແພງທີ່ອ້ອມຮອບຕຶກນັ້ນ ມັນໄດ້ຂຽນໄວ້ວ່າ ພວກເຮົາຈະຈົດຈຳວິນຍານຂອງພວກເຈົ້າສະເຫມີ ພໍອ່ານແລ້ວ ເອົາຈົນຂ້ອຍຂົນລຸກຂົນພອງ ເສື້ອເຈັກເກັດຫນາໆຂອງຂ້ອຍມັນບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນເລີຍ

ຂ້ອຍພະຍາຍາມເພ່ງຕາໄປສຳຫລວດຫາບຸລຸດທີ່ມີນາມວ່າເກັ່ງ... ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຂອງຕານ້ອງທີ່ພົ້ນເດັນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍ ໃນໄລຍະທີ່ບໍ່ໃກບໍ່ປານໃດໂດຍທີ່ມີພວກຂອງເກັ່ງຍືນອ້ອມຮອບໄວ້ທຸກຄົນ

"ຕານ້ອຍ!!" ຂ້ອຍຮ້ອງທັກໃສ່ນາງທັນທີ ເມື່ອໄດ້ສຽງຂ້ອຍ ເຈົ້າໂຕກໍ່ຫັນມາໂບກມືໃຫ້ ເປັນເຊີງການສົ່ງສັນຍານ

"ບົວ ທາງນີ້"

ຂ້ອຍຮີບແລ່ນຜ່ານຝູງຄົນຫລາຍຄົນທີ່ອ້ອມຮອບຫລາຍສິບຄົນ ພ້ອມກັບລົດຈັກຈຳພວກປະເພດແຂ່ງຫລາຍຄັນໄປທັນທີ ຈົນກະທັ້ງມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງຕານ້ອຍ

"ຕານ້ອຍ ເພິ່ນເປັນແນວໃດ ບາດເຈັບບ່ອນໃດແດ່ບໍ່ ແລ້ວພວກນີ້ມັນເຮັດຫຍັງເພິ່ນບໍ່" ຂ້ອຍຖາມແທບຈະລືມຫາຍໃຈ ແລະໃນຂະນະທີ່ຖາມນາງ ຂ້ອຍໃຊ້ສາຍຕາຍຂອງຕົນເອງສຳຫລວດເບິ່ງຕານ້ອຍດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ເຊິ່ງຄົນທີ່ຢູ່ຂ້ອຍພັດເຮັດຫນ້າຂຶມໆ ກ່ອນຈະລະເບີດສຽງຫົວອອກມາດັງໆ

"ຮາໆໆ ເຂົາບໍ່ປັນຫຍັງດອກບົວ ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າແຜນຂອງເກັ່ງຊິໄດ້ຜົນ"

"ຜະ ແຜນ??" ຂ້ອຍທວນຄຳຖາມຂອງນາງແບບບໍ່ເຊື່ອຫູໂຕເອງ

"ແມ່ນແລ້ວເພິ່ນ" ເອເຂົ້າມາສອດຂຶ້ນກາງວົງໃນຂະນະທີ່ກຳລັງເຄື່ອນໂຕເອງເຂົ້າມາໃກ້ກັບຫມູ່ຂ້ອຍ ພ້ອມກັບໂອບບ່າຂອງນາງໄວ້...ເຫມືອນວ່າຄວາມສຳພັນຂອງທັງສອງຈະໄປໃກກວ່າທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຄິດ ແຕ່ປະເດັນນີ້ຄວາມສຳພັນຂອງເຂົາເຈົ້າທັງສັງ ຂ້ອຍຂໍພັບເກັບເອົາໄວ້ກ່ອນ ເນື່ອງຈາກ ຂ້ອຍຍັງຂ້ອງໃຈກັບເລື່ອງວາງແຜນຫລອກລໍ້ໃຫ້ຂ້ອຍອອກມາໃນເວລາເດິກໆແລະອັນຕະລາຍແບບນີ້!!

"ສະໃຈຫລາຍຫວາ ຫ໊ະ!! ເຮັດໃຫ້ເຂົາຫົວປັ່ນຈົນຊິເປັນບ້າຍ້ອນພວກເພິ່ນນະ!!" ຂ້ອຍບັນດານໂທສະ ກະຊາກສຽງໃສ່ດັງໆ ໂດຍທີ່ບໍ່ເວັ້ນຫນ້າໃຜທັງນັ້ນ ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍພາກັນຫນ້າເຈື່ອນທັງສອງ ເດືອດຮ້ອນໃຫ້ຄົນຫນຶ່ງອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເຂົ້າມາມີສ່ວນຮ່ວມລວມວົງ

"ໃຈເຍັນໆສາວນ້ອຍ" ສຽງທຸ້ມໃຫຍ່ຂອງເກັ່ງເອີ່ຍຂຶ້່ນທາງຫລັງ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫັນໄປຫາຕົ້ນສຽງຍ່າງຫລີກບໍ່ໄດ້ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຊາຍຫນຸ່ມຮ່າງໃຫຍ່ທີ່ເປັນກຳລັງຂັບຈັກບີເອັມລາຄາແສນແພງ ພ້ອມກັບບິດຄັນເລັ່ງ ສົ່ງຍິ້ມກວນໂມໂຫໃສ່ ຂ້ອຍເພ່ງສຳຫລວດເຈົ້າໂຕ ຕັ້ງແຕ່ຫົວຈົນຈຳເທົ້າ ທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນເສື້ອແຈັກເກັດສີຫນັງສີດຳຂອງແທ້ ເສື້ອຍືດທາງໃນສີຂາວ ກັບໂສ້ງຍີນຂາວຍາວເກົ້າສ່ວນ ຂ້ອຍຍອມຮັບວ່າ ເກັ່ງມີສະເຫນ່ທີ່ສຸດໃນຕອນນີ້ ແຕ່ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ທາງລົງໄຫລພາບທີ່ເຈົ້າໂຕກຳລັງສ້າງຂຶ້ນມາດອກ ໃນເມື່ອຂ້ອຍມີເລື່ອງອື່ນໃຫ້ສົນໃຈ ແລະພ້ອມທີ່ຈະໄກ່ເກຍນຳລາວທີ່ສຸດຕອນນີ້!!

"ແມ່ນໃຜຊິໃຈເຢັນໄດ້ວະ!!" ຂ້ອຍທັງເວົ້າທາງຍ່າງເຂົ້າໄປຫາຄົນກໍ່ປັນຫາ ກ່ອນທີ່ຈະຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງລາວໃນລະຍະທີ່ບໍ່ຫ່າງກັນພໍປານໃດ "ເຮັດຫຍັງກະບໍ່ຄິດຈັກຫນ້ອຍວ່າຄົນອື່ນເຂົາເຈົ້າຫົວປັ່ນສ່ຳໃດ!!"

ເກັ່ງເອົາມືຂຶ້ນກອດເອິກຕົນເອງ ພາງເລີກຄິ້ວຈຸ້ຍປາກພ້ອມກັບງຶກຫົວໄປມາຄ່ອຍໆເຫມືອນກຳລັງຄິດຫຍັງບາງຢ່າງຢູ່

"ໂອເຄ ເຂົາເປັນຄົນຜິດ ເຂົາຂໍໂທດ ເທື່ອຫນ້າຊິບໍ່ເຮັດແບບນີ້ອີກແລ້ວ" ຕອບໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ ໃນເມື່ອເຈົ້າໂຕຍັກຕີຄິ້ວຫລິວຕາແບບສະບາຍອາລົມ... ເອົາຈົນຂ້ອຍຕ້ອງຈະສູບຫາຍໃຈເຂົ້າເລິກໆ ແລ້ວກໍ່ຖອນຫາຍໃຈອອກມາຄ່ອຍໆ ພາງກຳມືເຂົ້າກັນໄວ້ປແຫນ້ນໆ ເພື່ອຫວັງຈະລະງັບຄວາມໂມໂຫເອົາໄວ້ກ່ອນຈະເອີ່ຍເວົ້າຂຶ້ນ

"ຫຶ ເທື່ອຫນ້າ ເພິ່ນກະບໍ່ມີໂອກາດໄດ້ເຮັດແບບນີ້ອີກແລ້ວຄືກັນ!!" ສຸດຄວາມຂ້ອຍກໍ່ຫັນກັບໄປຫາຕານ້ອຍຄືນ ເພາະຂ້ອຍມີເລື່ອງຕ້ອງເວົ້ານຳນາງຢ່າງຮີບດ່ວນ

"ສ່ວນເພິ່ນ, ຕານ້ອຍ ກັບບ້ານໄປນຳເຂົາດຽວນີ້"

"ຊິຟ້າວກັບໄປເຮັດຫຍັງ ເຂົາຢາກເບິ່ງເຂົາເຈົ້າແຂ່ງລົດຢູ່ນະ"

"ບໍ່ໄດ້ດອກ!!" ຂ້ອຍຕອບອອກໄປຢ່າງວ່ອງໄວ ບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ນາງມີໂອກາດເວົ້າຂຶ້ນອີກ "ແມ່ເພິ່ນແຮງໂທຖາມຫາເຂົານິ ຢູ່ວ່າເພິ່ນຢູ່ໃສ"

"ແລ້ວເພິ່ນຕອບລາວວ່າແນວໃດຊັນ" ຕານ້ອຍຖາມຂ້ອຍຄືນດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້

"ເຂົາບອກວ່າເພິ່ນຢູ່ນຳເຂົາ ແລະລາວກະເຊື່ອ"

"ໄຄແດ່ຊັນ" ຕານ້ອຍຍິ້ມອອກມາຈົນເຕັມມຸມປາກ ໃນເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ແກ້ໂຕໃຫ້ນາງຈົນລອດໂຕໄປໄດ້ແບບນິ້ີ້

"ຕານ້ອຍ, ກັບບ້ານໄປເທາະ ຢູ່ນີ້ມັນອັນຕະລາຍໃດ໋ ຄັນຕຳຫລວດມາເຫັນ ເພິ່ນຊິຊວຍແທ້ໆ" ຂ້ອຍບອກອອກໄປດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ແລະຕ້ອງກັນຄຳຕອບທີ່ພໍໃຈຈາກນາງທີ່ສຸດ

"ເພິ່ນຢ້ານຫວາຫັ້ນ!!" ນີ້ບໍ່ແມ່ນສຽງຂອງຕານ້ອຍທີ່ຕອບ ແຕ່ເປັນສຽງຄົນທີ່ກວນປະສາດທາງຫລັງຂ້ອຍຕ່າງຫາກທີ່ເວົ້າຂັດຈັງວະ "ຫຶ ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າຄົນແບບເພິ່ນຊິຢ້ານເລື່ອງສ່ຳນີ້" ເກັ່ງເອີ່ຍດ້ວຍນ້ຳສຽງແອບແຝງຄວາມດູຖູກ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຫັນຫລັງໄປຫາເຈົ້າໂຕອີກຄັ້ງ

"ເຂົາບໍ່ໄດ້ຢ້ານເລື່ອງປັນຍາອ່ອນຂອງພວກເພິ່ນດອກ ແຕ່ເຂົາເປັນຫ່ວງຫມູ່ເຂົາເອງຕ່າງຫາກ ບໍ່ຮູ້ວ່າມາມົ້ວສຸມນຳພວກເພິ່ນໄດ້ແນວໃດ໋... ບໍ່ມີສາລະເລີຍຈັກຫນ້ອຍ ແລະເຂົາກະບໍ່ຮູ້ວ່າຊິຫວັງຫຍັງນຳຕານ້ອຍອີກ ຫຶ ສົງໄສ ຄືຊິຫວັງແບບຄືກັບຜູ້ຊາຍທົ່ວໄປຫັ້ນແລະ!!" ຂ້ອຍເວົ້າແບບຢຽດໆໃສ່

"ແຕ່ເຂົາຈິງຈັງນຳຫມູເພິ່ນໃດ໋!!" ເອຮ້ອງແຊກຂຶ້ນການສົນທະນາ ພາງສົ່ງສາຕາທີ່ສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກແລະນ້ຳສຽງແບບທີ່ໄດ້ເວົ້າອອກມາ

"ບໍ່ມີໃຜເຊື່ອພຽງຄຳໆດຽວດອກ!!" ຂ້ອຍຫັນກັບໄປບອກລາວຜ່ານນ້ຳສຽງລຽບໆ "ຖ້າເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຂົາເຊື່ອຄຳເວົ້າຂອງເພິ່ນນະ ເພິ່ນພາຕານ້ອຍກັບບ້ານເຂົາ ສ່ວນກະແຈເຮືອນເຂົາເອົາປະໄວ້ກ້ອງຜ້າເຊັດຕີນ ຫລືວ່າເພິ່ນຊິກັບບ້ານຂອງຕານ້ອຍເລີຍກະໄດ້"

ເອງຽບໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ເພາະກຳລັງເກັບເອົາຄຳເວົ້າຂອງຂ້ອຍໄປຄິດໄຕ່ຕອງ ກ່ອນຈະເອີ່ຍຂຶ້ນໃນທີ່ສຸດ

"ກະໄດ້" ເອງຶກຫົວຕອບ "ເຂົາຊິພາຕານ້ອຍກັບບ້ານໄປກະໄດ້"

"ແຕ່ເຂົາຍັງຢາກເບິ່ງພວກເພິ່ນແຂ່ງລົດຢູ່ໃດ໋" ຕານ້ອຍເອີ່ຍຂັດ

"ກັບໄປກ່ອນໂລດນ່າ ມື້ຫນ້າຄ່ອຍມາກະໄດ້ ອີກຢ່າງຫນຶ່ງເຂົາຢາກພິສູດໃຫ້ຫມູ່ເພິ່ນເຫັນ ລວມທັງເພິ່ນນຳວ່າເຂົາຈິງຈັງນຳເພິ່ນອີ່ຫລີ່ ບໍ່ໄດ້ຄິດຄົບນຳເພິ່ນຫລິ້ນໆ ຄືກັບຄົນອື່ນທີ່ຜ່ານມາ" ເອພະຍາຍາມໄກ່ເກ່ຍໃຫ້ອີກຝ່າຍຍອມໃຈອ່ອນ ຈົນໃນທີ່ສຸດ ຕານ້ອຍກໍ່ຍອມງຶກຫົວ ແລະເຊື່ອຟັງຢ່າງວ່າງ່າຍ

"ກະໄດ້ ກັບກະໄດ້" ແຕ່ນາງກໍ່ຍັງຕອບດ້ວຍສີຫນ້າຫຍຸ້ງໆຢູ່ດີ

"ໄປ໋ຊັນ" ເອພາໂຕເອງລວມທັງຕານ້ອຍ ຂື້ນຂີ່ລົດຈັກລາຄາແພງ ກ່ອນຈະຕາດເຄື່ອງແລ້ວກໍ່ບິດເຄັ່ງເລັ່ງເຄື່ອນໂຕເອງໄປຫລັງຈາກນັ້ນ....

ປັນຫາທັງຫມົດຖືກໄກ່ເກ່ຍລົງແລ້ວ ເຮັດຂ້ອຍຕ້ອງກ້າວຂາສັ້ນໆຕົນເອງ ເພື່ອທີ່ຈະຫາທາງກັບໄປບ້ານຂອງເອງ ໃນເມື່ອຂ້ອຍຢູ່ໃນສະຖານທີ່ໆບໍ່ປອດໄພຈັກຫນ້ອຍ... ແຕ່ພໍຈະກ້າວຂາອອກໄປບໍ່ເທົ່າໃດ ເກັ່ງພັດຂັບລົດມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າໄວ້ກ່ອນ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງສະງັກຂາໂຕເອງຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້

"ຖອຍ!!" ຂ້ອຍບອກເຕືອນສຽງຂຽວ ແຕ່ເຈົ້າໂຕພັດບໍ່ສົນໃນຄຳເຕືອນຂ້ອຍຈັກຫນ້ອຍ ແຖມຍັງເອົາມືກອດເອີກໂຕເອງໄວ້ ພາງຊັກສາຍຕາກວນໂມໂຫມາຫາຂ້ອຍແບບທ້າທາຍ

"ຊິຟ້າວໄປໃສ, ເພິ່ນ" ຖາມທັງທີ່ຍັງຍິ້ມ

"ຊິກັບບ້ານ" ຂ້ອຍຕອບແບບປັດໆ

"ໃຫ້ເຂົາໄປສົ່ງບໍ່" ນຳສະເຫນີໃນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍບໍ່ປາດຖະນາເອົາເສຍເລີຍ

"ບໍ່ຈຳເປັນ!! ເຂົາເອົາລົດມາເອງ"

"ແຕ່ເຂົາເຫັນວ່າເພິ່ນຈ້າງລົດມາ" ຂ້ອຍຖອນຫັນໃຈອອກມາຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍ ກ່ອນຈະງຽບໃນຊົ່ສຂະນະ ບໍ່ຮູ້ວ່າ ເຈົ້າໂຕທັນສັງເກດເຫັນຕອນໃດວະ ແຕ່ກະຊ່າງເທາະ ຮູ້ກະຮູ້ໄປ ຈັງໃດຂ້ອຍກະບໍ່ຂໍຍອມກັບນຳລາວຢູ່ດີ

"ຊິກັບນຳເຂົາບໍ່ຊັນ" ຖາມອີກຄັ້ງເພື່ອຕ້ອງການຄຳຕອບຈາກຂ້ອຍ

"ບໍ່!!" ຂ້ອຍບອກອອກໄປໃນທີ່ສຸດ ຈັງໃດເຂົາກະບໍ່ກັບນຳ_

"ເຮີ້ຍ!!" ຊິແຂ່ງລະໃດ໋ບັກເກັ່ງ ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນເວົ້າຈົບເທື່ອຊ້ຳ ພັດມີຊາຍຂຶ້ນຮ້ອງແຊກລະຫວ່າງການສົນທະນາຂອງພວກຂ້ອຍກ່ອນ ພ້ອມກັບເຄື່ອນລົດເຂົ້າມາໃກ້ທພວກຂ້ອຍຈົນກະທັ້ງມາຢຸດລົດຢູ່ທັງຫລັງລົດເກັ່ງ ຊາຍຫນຸ່ມດັ່ງກ່າວ ແຕ່ງໂຕດ້ວຍເສື້ອຫນັງສີນ້ຳຕານ ທີ່ເຂົ້າກັບບຸກຄະລິກແລະຫນ້າຂອງຕົນ ພ້ອມໂສ້ງຍີ້ນຂາວຍາວລາຄາແພງ ຂ້ອຍຍອມຮັບວ່າຊາຍທີ່ເຂົ້າມາໃຫມ່ກໍ່ຫນ້າຕາດີບໍ່ຫນ້ອຍ ໂດຍທີ່ມີຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງຊ້ອນທ້າຍ ທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນເສື້ອແຈກເກັດຫນັງສີດຳ ໂສ້ງຍີ້ນຂາສັ້ນໆ ກຳລັງເພ່ງຕາມາເບິ່ງຂ້ອຍແບບມີອະຄະຕິ... ເຫມືອນຈະຊັງທີ່ຂ້ອຍຢູ່ໃກ້ໆກັບເກັ່ງ

"ບັກເປ້ ກູວ່າຊິບໍ່ແຂ່ງ" ເກັ່ງຕອບອອກໄປທັງທີ່ຫຍັງຫັນຫລັງໃຫ້ເຂົ້າເຈົ້າ ຜ່ານນ້ຳສຽງທີ່ຈິງຈັງ

"ເຮີ້ຍ!! ໄດ້ຈັງໃດວະ!! ມຶງຕົກລົງຊິແຂ່ງນຳກູລະໃດ໋"

"ແຕ່ຕອນນີ້ກູປ່ຽນໃຈແລ້ວ"

"ເປັນຍ້ອນຜູ້ຍິງຄົນນີ້ແມ່ນບໍ່, ເກັ່ງ" ຜູ້ຍິງຄົນທີ່ຊ້ອນລົດທາງຫລັງເປັນຄົນເອີ່ຍຂຶ້ນ ໃນຂະນະເພ່ງສາຍແຕ່ທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມກຽດຊັງມາທີ່ຂ້ອຍ... ບໍ່ຮູ້ວ່າ ຂ້ອຍໄປເຮັດຫຍັງໃຫ້ ເຖິງໄດ້ແນມຂ້ອຍແບບມີອະຄະຕິຂະຫນາດນັ້ນ

"ແມ່ນລະ ຕຸກຕາ" ເກັ່ງຈ້ອງມອງເຂົ້າມາໃນດວງຕາຢ່າງເລິກເຊິງ ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ເຈົ້າໂຕຊິສື່ຫຍັງອອກມາກັນແທ້ "ເປັນຍ້ອນຜູ້ຍິງຄົນນີ້ ຄົນດຽວເທົ່ານັ້ນ"

"ຫຶ... ສົງໄສຜູ້ທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເພິ່ນຄືຊິຢ້ານແຮງ ເພິ່ນກະເລີຍຕອບປັດຕິເສດບໍ່ຍອມແຂ່ງນຳຍ້ອນ" ນາງຍັງຄົງຮັກສານ້ຳສຽງດູຖູກໄວ້ ຢ່າງບໍ່ຂາດຕົກບົກພ່ອງ ຂ້ອຍສຸດແສນຈະຊັງນ້ຳສຽງແບບນີ້ສຸດ.... "ເຂົາວ່າພາກັບບ້ານໄປກະດີໃດ໋ ເບິ່ງທ່າທາງຄືຊິແມ່ນພວກລູກຄຸນຫນູຂີ້ຢ້ານ ຄັນລົງແຂ່ງນຳພວກເຮົານະ ພໍດີຫົວຊິຫົວໃຈວາຍກ່ອນ"

"ເພິ່ນຄິດຜິດແລ້ວລະ!!" ຂ້ອຍບອກອອກໄປໂດຍທີ່ບໍ່ທັນຄິດ ຈັກແມ່ນຜີຫ່າຕົນໃດມັນກຳລັງສິງວິນຍານຂ້ອຍຢູ່ ທັງໆທີ່ໂຕເອງກໍ່ຢ້ານຄວາມໄວທີ່ສຸດ ກ້າຕອບຮັບຄຳທ້າຂອງນາງໄດ້ "ຫຶ ເຂົາບໍ່ມີທາງກັບດອກ ລະເຂົາກໍ່ຊິຊ້ອນທ້າຍເອກລົງແຂ່ງນຳພວກເພິ່ນ" ຂ້ອຍສົ່ງສາຍຕອບກັບໄປຢ່າງທ້າທາຍ ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ເຫລືອຕ່າງກໍ່ຍິ້ມອອກມາທີ່ມຸມປາກ ໂດຍສະເພາະເກັ່ງ

"ຊິໄຫວຫວາເພິ່ນ ຫຶໆ"

"ເອີ້!!" ຂ້ອຍແທບຈະຮ້ອງໃສ່ລາວດ້ວຍຊ້ຳ ໂທດຖານທີ່ກ້າສ້ຽມສອນເຮັດຫນ້າດູຖູກຂ້ອຍ "ເຂົາບໍ່ຍ້ານດອກ ສ່ຳນີ້ຊື່ໆ!!" ຈາກນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ຮື້ສິ້ນຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ກ່ອນຈະພາໂຕຂຶ້ນໄປນັ່ງຊ້ອນທ້າຍລົດຂອງເກັ່ງ...

 .

.

.

.

ມີຄົນສົນໃຈນິຍາຍເລື່ອງນີ້ ແລ້ວປາກກາຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງຄິດວ່າຊິຂຽນບົດເລື່ອງນີ້ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ

ບໍ່ຮູ້ວ່າຄັນມີຄົນສົນໃຈເອົາໄປເຮັດຫນັງແລ້ວມັນຊິດີຂຶ້ນບໍ່ ຈັງໃດກະຕອບເມັ້ນນິຍາຍ
ລວມທັງຄຳຖາມຂອງປາກກາ ແນ່ເດີ້

ຕອນທີສາມ

ຊວຍ!!

Dairy:

ເວລາທີ່ເຮົາຖ້ານຳສິ່ງໃດສິ່ງຫນຶ່ງມັນມັກຈະເຮັດໃຫ້ຮູ້ສຶກວ່າ ເວລາພຽງແຕ່ວິນາທີດຽວມັນກໍ່ຍືດຢາວບໍ່ຕ່າງຍັງກັບຫນຶ່ງປີ ແຕ່ຫາກເວລາທີ່ເຮົານຶກເຖິງຄວາມສຸກ ມັນມັນຈະຜ່ານໄປໄວສະເຫມີ ຍິ່ງກວ່າສາຍລົມທີ່ພັດເຂົ້າມາແລ້ວກໍ່ພັດຫາຍໄປ

English class

ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຊັງທີ່ສຸດໃນຕອນນີ້ກໍ່ຄື ຄອຍຖ້າໃຫ້ຊົ່ວໂມງວິຊາພາສາອັງກິດຂອງອາຈານສົມສະຫນິດໃຫ້ມັນຫມົດໄປ ບໍ່ຄິດເລີຍວ່າເວລາ ສອງພຽງແຕ່ຊົ່ວໂມງທີ່ມີບັນດານັກສຶກສາຫລາຍຄົນກຳລັງພາກັນຕັ້ງໃຈຮຽນຢ່າງເອົາເປັນເອົາຕາຍຢູ່ ມັນສຸດແສນຈະຜ່ານໄປຢ່າງຍາວນານໂດຍທີ່ຄວາມງຽບມັນກໍ່ຖືກປົກຄຸມທົ່ວຫ້ອງຮຽນ.... ຂ້ອຍໄດ້ຍິນພຽງແຕ່ສຽງຂອງອາຈານກຳລັງອະທິບາຍເລື່ອງບົດຮຽນເທົ່ານັ້ນ ພ້ອມກັບສຽງຂອງນາລິກາ ທີ່ເດີນຫນ້າໄປດ້ວຍຄວາມຊັກຊ້າອືດອາດ ເຊິ່ງອາຈານສຸດໂຫດຂອງພວກຂ້ອຍ ຈະເປັນຄົນຖືມັນມາຕັ້ງຢູ່ຫນ້າໂຕະຂອງລາວທຸກຄັ້ງ ເພື່ອໃຫ້ນັກສຶກສາທຸກຄົນໄດ້ຊາບເຖິງເວລາເຂົ້າຮຽນແລະເວລາເລີກຮຽນທີ່ແທ້ຈິງ

"If you can see that I’m the one who understand you, been here along so I can you see,

you belong with me you belong with me ♫♫"

ຢູ່ບໍ່ຢູ່ສຽງໂທລະສັບເຈົ້າກຳຂອງຂ້ອຍມັນກໍ່ເສືອກດັງຂຶ້ນ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍກາຍເປັນຈຸດເດັ່ນກວ່າຫມູ່ໃນຫ້ອງຮຽນ ໃນເມື່ອສາຍຕາຂອງນັກສຶກສາທັງຫມົດ ຕ່າງກໍ່ແນມມາທີ່ຂ້ອຍເປັນສາຍຕາດຽວ

"ຕິ໊ດ" ຂ້ອຍກົດສາຍຖິ້ມຢ່າງບໍ່ລັງເລທັນທີ ແລະບໍ່ສົນໃຈເລີຍວ່າປາຍສາຍຈະແມ່ນໃຜ...

"ນາງແສງດາລາ!!" ສຽງທີ່ຂ້ອຍບໍ່ປາດທະນາທີ່ຈະໄດ້ຍິນເອີ່ຍຊື່ຂ້ອຍຂຶ້ນແບບເປັນຕາຢ້ານ ໂດຍທີ່ລາວກໍ່ບໍ່ລືມທີ່ຈະຊັກຕາຄາດໂທດ ເພ່ງມອງມາທີ່ຂ້ອຍຢ່າງບໍ່ກະພິບຕາ... ແລະນັ້ນມັນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າ ເລື່ອງສິບຫາຍວາຍວອດມັນກຳລັງວິບັດຂຶ້ນແລ້ວ

"ດະ ໂດຍ" ຂ້ອຍຂານຮັບອອກໄປເກືອບບໍ່ບໍ່ເປັນສຽງ ໂທລະສັບທີ່ພາຊວຍມື້ກີ້ນີ້ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບຈັບມັນຍັດເຂົ້າກະເປົ່າທັນທີ

"Have you ever read the rules that don’t have to use mobile in the class!  

(ເຈົ້າເຄີຍອ່ານກົດລະບຽບແລ້ວບໍ່ ວ່າຫ້າມໃຊ້ໂທລະສັບໃນຫ້ອງ!!)" ປະໂຫຍກຄຳຖາມທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມບໍ່ພໍໃຈຖືກຖາມຂຶ້ນຢ່າງຊັດຖ້ອຍຊັດຄຳ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງກົ້ມຫົວລົງມົກໆ ລວມທັງກຳລັງຈະຊອກຫາຄຳແກ້ໂຕໃຫ້ດີທີ່ສຸດ

"Ya.. Yes, I've already read them all

(ດະ ໂດຍ... ອ່ານແລ້ວ)"

"Why didn’t you do as recommended?

(ແລ້ວເປັນຫຍັງຂຶ້ນເຮັດຜິດລະບຽບ!!)" ສຽງທີ່ດັງຮ້າຍກວ່າຝ່າພາຖືກເປັ່ງອອກມາ ເຫມືອນຈະລະບາຍອາລົມ.... ຂ້ອຍທີ່ກຳລັງນຶກຫາຄຳແກ້ໂຕຢູ່ນັ້ນ ມັນເກືອບຈະຖືກທຳລາຍລົງພຽງແຕ່ປະໂຫຍກດຽວຂອງລາວ...

"I’m sorry, teacher, I’ve just forgotten to turn off my mobile

(ຂະ ຂໍໂທດ ອາຈານ... ພໍດີນ້ອງລືມປິດໂທລະສັບກ່ອນເຂົ້າຫ້ອງ)"

"The faulty people always come up with their references do you know, people, who didn’t do as recommended, what have to do! Can you see this story?"

ຂ້ອຍຢາກຈະຖຽງອອກໄປຢູ່ວ່າຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຕາບອດ ເຊິ່ງປື້ມທີ່ລາວຍົກຂຶ້ນໂຊຂ້ອຍຢູ່ນັ້ນ ມີຂະຫນາດໃຫຍ່ພໍສົມຄວນ ຫນາຍິ່ງກວ່າປະທານນຸກົມເຫລັ້ມຫນຶ່ງເສຍອີກ

"Yes, I can see very well ເຫັນ

"you need to translate it all!!

(ເອົາໄປແປຫມົດສະ!!) "

"What! !! I’m going to translate it all?  

(ຫ໊ະ! ໃຫ້ນ້ອງແປຫມົດຫັ້ນເລີຍ” ຂ້ອຍອຸທານອອກໄປເກືອບຈະບໍ່ເຊື່ອຫູໂຕເອງ)"

"Yes, all of every pages (ແມ່ນລະ... ເອົາໄປແປຫມົດນີ້!!)" ລາວເນັ້ນຍ້ຳອີກຄັ້ງເພື່ອປັນການຢືນຢັນ... ພ້ອມກັບວາງປື້ມນັ້ນລົງກະທົບກັບໂຕະທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າລາວຈົນດັງ ປັ໊ງ

"Translate for what?

(ໄດ້ຈັງໃດອາຈານ)" ຂ້ອຍລຸກຂຶ້ນເພື່ອລະບາຍອາລົມທີ່ສຸດແສນງຸດງິດ... ຈາກທີ່ຄວາມກົວຈົນໂຕສັ່ນ ຂ້ອຍກໍ່ປ່ຽນມາຂຶ້ນສຽງໃສ່ລາວແທນ ສ່ວນປື້ມນະວະນິຍາຍທີ່ລາວໄດ້ຍົກຂຶ້ນມາໂຊເມື່ອຕ່າກີ້ນີ້ ມັນກໍ່ຫນາເປັນພັນໆຫນ້າ ມີແຕ່ພວກຮຽນຕໍ່ລະດັບດອກເຕີ້ເທົ່ານັ້ນແລະທີ່ຈະແປນະວະນິຍາຍຫມົດທັງຫົວໄດ້

"I’ve just been studying for few months, I guess, I can’t do it anymore

ນ້ອງຫາກໍ່ເຂົ້າຮຽນບໍ່ເທົ່າໃດເດືອນຫນຶ່ງ ນ້ອງເຮັດບໍ່ໄດ້ດອກ"

"I don’t want to hear you can do or not, but I want to hear that you’re going to complete this story during this term!

(ຂ້ອຍບໍ່ຢາກໄດ້ຍິນວ່າເຈົ້າຊິເຮັດໄດ້ຫລືບໍ່ໄດ້... ແຕ່ຂ້ອຍຢາກໄດ້ຍິນວ່າ ເຈົ້າຈະແປບົດເລື່ອງນີ້ໃຫ້ມັນຈົບພາຍໃນເທີມນີ້!!)"

"But!!, I have others subject to make presentations, too, not only English (ແຕ່ນ້ອງກະບໍ່ໄດ້ມີວິຊາພາສາອັງກິດຢ່າງດຽວໃດ໋ ອາຈານ)"

"It’s really all of your problem!!

(ນັ້ນມັນກະແມ່ນປັນຫາຂອງເຈົ້າ!!)"

"But!!

ແຕ່!!"

"ກຣິ້ງ!!" ສຽງໂມງທີ່ລາວໄດ້ປຸກດັງຂຶ້ນແຊກຄຳເວົ້າຂອງຂ້ອຍ ເຊິ່ງສຽງລະຄັງສະຫວັນທີ່ສຸດແສນຈະສະເນາະຫູນັ້ນ ມັນເປັນການເຕື່ອນວ່າ ຊົ່ວໂມງພາສາອັງກິດຂອງອາຈານສົມສະຫນິດມັນໄດ້ຫມົດລົງແລ້ວ ເຮັດໃຫ້ບັນດານັກສຶກສາທັງຫລາຍຕ່າງກໍ່ພາກັນມ້ຽນອຸປະກອນເຂົ້າຖົງໂດຍທີ່ບໍ່ຕ້ອງຖ້າໃຫ້ໃຜສັ່ງ

"ຫມົດຊົ່ວໂມງຂອງຂ້ອຍລະ... ສ່ວນບົດຮຽນທີ່ຂ້ອຍທີ່ອະທິບາຍມານີ້ ໃຫ້ພວກເຈົ້າເອົາໄປອ່ານອີກຄັ້ງ ເພາະວ່າອາທິດຫນ້າຂ້ອຍຊິຖາມບົດຮຽນທັງຫມົດຂອງມື້ນີ້!! ແລະຖ້າໄປຕອບບໍ່ໄດ້ຂ້ອຍຊິໃຫ້ເອຟທັນທີ ເຂົ້າໃຈບໍ່"

"ໂດຍ" ແລ້ວກໍ່ຕາມມາດ້ວຍສຽງຂານຂອງນັກສຶກສາຫມົດ

"And you, Siengdala If you don’t complete to translate this story during this term, I’m definitely going to call your Parents!!

(ສ່ວນເຈົ້ານາງແສງດາລາ... ປ່ຽນເປົ້າຫມາຍມາສະເພາະເຈາະຈົງນຳຂ້ອຍແທນ... ຖ້າເຈົ້າແປບໍ່ທັນແລ້ວເທີມນີ້ ຂ້ອຍຊິໂທບອກຜູ້ປົກຄອງຂອງເຈົ້າ!!)"

"Yes sir, teacher (ດະ ໂດຍ)" ຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງງຶກຫົວຕອບໄປທັນທີ ເພາະຂ້ອຍຫມັ້ນໃຈວ່ານັ້ນບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ຄຳ ຂູ່ຂອງລາວ ແຕ່ວ່າມັນຈະກາຍເປັນຄວາມຈິງໄດ້ທຸກເມື່ອຖ້າຫາກຂ້ອຍຄິດທີ່ຈະປັດຕິເສດ ແລະເພີກເສີຍຕໍ່ຫນ້າທີ່ໆຖືກ ມອບຫມາຍໄວ້ໃຫ້ຢ່າງຫນັກຫນ່ວງ

.

.

ຜ່ານໄປບໍ່ເທົ່າໃດນາທີ ຂ້ອຍກໍ່ຍ່າງອອກຈາກຄະນະໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຮອບຫນັງສືຂະຫນາດມະຫຶມາດ້ວຍຄວາມເມື່ອລ້າ.... ເຊິ່ງນະວະນິຍາຍເລື່ອງນີ້ ມັນໄດ້ເວົ້າເຖິງຄວາມຮັກຂອງ

Sky and Star

ຫລັງຈາກທີ່ຂ້ອຍເບິ່ງມັນຜ່ານໆ ພໍຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ອ່ານວັກທຳອິດມັນກໍ່ເຮັດຂ້ອຍຮູ້ສຶກເບື່ອກັບມັນລະ ຫນັງສືເຫລັ້ມນີ້ມັນບໍ່ຕ່າງຫຍັງອາຫານທີ່ເບື່ອເນົ່າ ບໍ່ມີໃຜຄິດທີ່ຈະຕ້ອງການ ບໍ່ໃຜຄິດທີ່ຈະແຕະຕ້ອງ ແລະຕ້ອງການທີ່ຈະແກວ່ງມັນຖິ້ມໄປໃກ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ມັນຮົກຫູຮົກຕາ.... ແຕ່ຂ້ອຍພັດແມ່ນຄົນທີ່ໂຊກຮ້າຍທີ່ສຸດ ທີ່ຈະຕ້ອງມາແປໃຫ້ມັນແລ້ວຫມົດເທີມ ເຊິ່ງໄລຍະເວລາ ມັນກໍ່ເຫລືອພຽງແຕ່ສາມເດືອນເທົ່ານັ້ນ ແມ່ນໃຜຊິໄປແປທັນວະ!!

ແລະພໍແຕ່ຂ້ອຍຍ່າງອອກມາຈາກຕຶກບໍ່ທັນເທົ່າໃດ ສຽງໂທສັບເຮັງຊວຍຂອງຂ້ອຍມັນກໍ່ດັງຂຶ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງເອົາປື້ມທີ່ຖື ຍັດໃສ່ຖົງກະໄວ້ ກ່ອນຈະກົດຮັບສາຍ

"ຮະໂຫລ"

"ບົວເພິ່ນຢູ່ໃສ ມາຫາເຂົາຢູ່ໂຕະຫີນຫລັງຕຶກບໍລິຫານໄດ້ບໍ່" ປາຍສາຍແມ່ນສຽງຂອງຕານ້ອຍເຊິ່ງຫມູ່ຂ້ອຍນາງນີ້ໆແລະ ເປັນຄົນໂທມາຫາຂ້ອຍມື້ກີ້ນະ

"ອື້ມໆ ດຽວຊິໄປຫາ" ຂ້ອຍຕອບຕົກລົງນຳປາຍສາຍ

"ອື້ມ ມາໄວໆເດີ້" ຕານ້ອຍກົດວາງສາຍລົງຫລັງຈາກທີ່ສິ້ນສຸດການສົນທະນາ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍມ້ຽນໂທລະສັບໄວ້ທີ່ກະເປົ່າ ແລ້ວກໍ່ມຸ່ງຫນ້າໄປຫາເຈົ້າໂຕທີ່ຈຸດນັດຫມາຍທັນທີ

ແຕ່ໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຍ່າງຕາມເສັ້ນທາງຢູ່ນັ້ນ... ສາຍຕາສຸດແສນຈະຫື່ນກະຫາຍຂອງບັນດານັກສຶກສາທີ່ກາຍໄປກາຍມາ ຕ່າງກໍ່ເພ່ງແນມມາກັດເຊາະໂຕຂ້ອຍແບບບໍ່ວາງຕາ... ຫຶ ຂ້ອຍສຸດແສນຈະລັງກຽດສາຍຕາແບບນັ້ນທີ່ສຸດ.... ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງເລັ່ງຝາເທົ້າໃຫ້ໄວຂຶ້ນ ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ຫນີພົ້ນຈາກຜູ້ຊາຍພວກນີ້ໄປ

"ປັ້ງ!!" ຂ້ອຍວາງກະເປົ່ານັກລົງກະທົບໂຕ໊ະທີ່ຕັ້ງຢູ່ຕໍ່ນ້າຕານ້ອຍ ເອົາຈົນນາງສະເດີດຕື່ນຂຶ້ນບາດຫນຶ່ງ ພາງຊັກສາຍຕາແບບບໍ່ພໍໃຈມາທີ່ຂ້ອຍທັນທີ

"ໂອ໊ຍ!! ຕົກໃຈຫມົດ ຊິວາງກະເປົ໋າກະເຊີນວາງຄ່ອຍໆແດ່ເທາະ!!"

"ຂໍໂທດ ພໍດີກະເປົ໋າມັນຫນັກ"

"ຄືຊິຫນັກແທ້ໆຫັ້ນແລະ... ສຽງດັງຟັງໃສ່ໂຕະບັກແຮງໆປານນັ້ນ"

"ອື້ມ ວ່າແຕ່ເພິ່ນເອີ້ນເຂົາມານິ ມີເລື່ອງຫຍັງ" ຂ້ອຍເລີ່ມເປີດປະເດັນຖາມ ໃນເມື່ອລົງທຶນໂທໃຫ້ຂ້ອຍບອກອອກມາປານນີ້ລະ ຫວັງວ່າຄືຊິບໍ່ຊວນຂ້ອຍອອກໄປຫລິ້ນອີກເດີ້ ດຽວຊິຫາເຫົາມາໃສ່ຫົວຂ້ອຍອີກ ເລື່ອງເກົ່າທີ່ຫາກະເກີດວັງແລ້ວນີ້ ກະເອົາຈົນຂ້ອຍເກືອບປະສາດກິນຫົວ

"ກະຢາກຊວນເພິ່ນອອກໄປຫລິ້ນນຳ"

"ຫຶ ວ່າລະ.... ແຕ່ເຂົາຄືຊິໄປນຳເພິ່ນບໍ່ໄດ້ແລ້ວແລະ"

"ອ້າວ!!​ ເປັນຫຍັງ ຖາມຂ້ອຍກັບທັນທີ"

"ເບິ່ງເອົາ" ຂ້ອຍຈົກເອົາປື້ມຂະຫນາດມະຫຶມາອອກຈາກກະເປົ່າ ແລ້ວກໍ່ນຳມັນວາງລົງຕໍ່ຫນ້າຕານ້ອຍ ເຮັດນາງເຖິງກັບຄິ້ວຫຍຸ້ງທັນທີ

"ແມ່ນຫຍັງນິ" ຊີ້ນິ້ວຖາມແບບມຶນງົງ

"ນະວະນິຍາຍຂອງອັງກິດ"

"ຢ່າບອກໃດ໋ວ່າເພິ່ນຊິແປຫມົດນີ້" ຕານ້ອຍເລີກຄີ້ວຖາມແບບບໍ່ເຊື່ອສາຍຕາໂຕເອງ

"ຖືກຕ້ອງລະ ອາຈານສົມສະຫນິດຝາກເປັນຂອງຂວັນມາໃຫ້ໂດຍສະເພາະ ພໍດີເຂົາເຮັດຜິດລະບຽບ"

"ຮຶ ຜິດລະບຽບ? ຜິດລະບຽບເລື່ອງຫຍັງຫັ້ນ"

"ເລື່ອງໂທລະສັບ... ຕອນເຂົາຮຽນຢູ່ໃນຊົ່ວໂມງລາວເຂົາລືມໃຊ້ລະບົບສັ່ນ ບາດເພິ່ນໂທມາຫາເຂົາລະກະຊວຍເລີຍ ເຮີ່ຍ..." ຂ້ອຍຖອນຫາຍໃຈຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍມືນ້ອຍໆທັງສອງຂອງຂ້ອຍກໍ່ຂຶ້ນມາຄ້ຳແກ້ມທັງສອງຂ້າງໄວ້ເມື່ອຍຫລ້າ

"ເຂົາຜິດແມ່ນບໍ່ນິ" ຖາມດ້ວຍສີຫນ້າສະຫລົດຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ເຫມືອນຈະໂທດໂຕເອງເປັນຄົນເຮັດຜິດ

"ບໍ່ດອກ" ຂ້ອຍບອກພ້ອມກັບຍິ້ມຈາງໆ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ນາງຜ່ອນຄາຍຄວາມກັງວົນ "ເປັນຍ້ອນເຂົາລືມປິດສຽງເອງຕ່າງຫາກ"

"ແລ້ວນິຍາຍເລື່ອງນີ້ມັນເວົ້າເຖິງຫຍັງຊັນ" ຕານ້ອຍບ່ຽງເບນຄວາມສົນໃຈມາທີ່ປື້ມເຫລັ້ມຫນາ ຖ້າຂ້ອຍເອົາໄປຟາດຫົວອີ່ຕາເກັ່ງຜີບ້ານັ້ນ ຄືຊິສະຫລົບຕາຍຄາທີ່ແນ່ນອນ

"ເຂົາກະຍັງບໍ່ທັນຮູ້ຄືກັນນະ... ເຂົາຫາກໍ່ອ່ານກ່ອນຊິອອກຈາກອອກມື້ກີ້ນີ້.... ແຕ່ກະເຫັນວ່າ ມັນເວົ້າເຖິງຄວາມຮັກຂອງດາວ ກັບຕາເວັນ"

"ຫວາ ຊັນມັນກະແມ່ນຄວາມຮັກຂອງເພິ່ນຕົວະ" ຕານ້ອຍບອກພ້ອມກັບສົ່ງຍິ້ມຫວານໆ ແຕ່ພັດຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈຄວາມຫມາຍທີ່ນາງເວົ້າ

"ຮຶ? ຄວາມຮັກຂອງເຂົາ??" ຂ້ອຍເຮັດຄິ້ວຫຍຸ້ງຖາມ

"ແມ່ນລະ ເພາະວ່າຊື່ຂອງເພິ່ນແມ່ນແສງດາລາ ເຊິ່ງມັນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າ ດວງດາວ ແຕ່ວ່າແມ່ນໃຜຊິແມ່ນຕາເວັນຂອງເພິ່ນນໍ" ຕານ້ອຍຖາມຂຶ້ນລອຍໆ ພາງມ້ວນຜົມລອນຍາວໆຂອງຕົນເອງໄປມາ ເຫມືອນຈະໃຫ້ຂ້ອຍນຶກນຳຝ່າຍໄປໃນໂຕ

"ບໍ່ມີດອກ"

"ແຕ່ເຂົາວ່າມີ... ເພາະວ່າມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງຊື່ວ່າທ້າວແສງສຸລິຍາ ເຊິ່ງມັນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າແສງຂອງດວງຕາເວັນ... ແລະລາວກໍ່ມີຊື່ຫລິ້ນເກັ່ງ"

"ບໍ່ແມ່ນຈັກຫນ້ອຍ!!" ຂ້ອຍຕອບສຽງດັງ ມືນ້ອຍໆກໍ່ລະອອກຈາກແກ້ມຂອງໂຕເອງທັນທີ່ພ້ອມກັບຂຶງຕາໃສ່ຕານ້ອຍແບບບໍ່ພໍໃຈ ໃນເມື່ອຂ້ອຍບໍ່ປາດຖະຫນາທີ່ຈະຟັງຊື່ຂອງຄົນໆນັ້ນ ສ່ວນຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພັດຍິ້ມເຍີ້ຍໃສ່ຂ້ອຍກວ່າເອົາອີກ ຄືຊິພາກພູມໃຈກັບຜົນງານຂອງຕົນເອງແຮງ ທີ່ຫຍຸແຍໃຫ້ຂ້ອຍໂມໂຫໄດ້ຢ່າງສຳເລັດ ນິຍາຍກັບຊີວິດຈິງມັນຕ່າງກັນ ເຂົາກັບຫມໍນັ້ນບໍ່ມີທາງເປັນຄືແບບໃນນິຍາຍດອກ

"ຮາໆໆ ເຂົາກະເວົ້າໄປຊື່ໆ ຄືມາຈິງຈັງແທ້ວະ!!"

"ແນວເຂົາບໍ່ມັກອີ່ຕາຜີບ້ານັ້ນເດ... ຄົນອີ່ຫຍັງຊິກວນປະສາດໄດ້ຕະຫລອດຊາວສີ່ຊົວໂມງ"

"ຢູ່ນຳການຕະຫລອດສະເບ໊າະ ຈຶ່ງຮູ້ວ່າເກັ່ງກວນປະສາດເພິ່ນຊາວສີ່ຊົ່ວໂມງ ຮາໆໆ" ຕານ້ອຍຫລິ່ວຕາເຍາະເຍີ້ຍໃສ່ຂ້ອຍ

"ບ້າໄປແລ້ວເພິ່ນນະ... ຂະຫນາດເຫັນຫນ້າກັນວິນາທີດຽວກະຊິຂ້າກັນຕາຍລະ ຖ້າອົດຢູ່ນຳຫມໍນັ້ນໄດ້ນະ ພໍດີ ເປັນບ້າຕາຍແນ່ນອນ"

"ລະວັງເດີ້ ຊັງອັນໃດຊິໄດ້ອັນນັ້ນ"

"ຫຶ ບໍ່ມີທາງດອກ!!" ຂ້ອຍຕອບອອກໄປໂດຍທີ່ບໍ່ທັນໄດ້ຄິດດ້ວຍຊ້ຳ ເອົາຈົນຕານ້ອຍກະຕຸກຮອຍຍິ້ມຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ແລ້ວຄຳທີ່ເພິ່ນເວົ້າຫັ້ນນະ ມັນກະມີແຕ່ໃນຫນັງຫລືລະຄອນເທົ່ານັ້ນແລະ

"ເຂົາກະເວົ້າຂຶ້ນຊື່ໆ ຈັກວ່າຊິຈິງຈັງເຮັດຫຍັງ"

         "i LOVE YOU lIKE LOVE SONG,BABY" ສຽງໂທລະສັບຕານ້ອຍດັງຂຶ້ນຂັດຈັງວະພວກຂ້ອຍ  ທີ່ກຳລັງສັ່ນໆຢູ່ໃນກະເປົ່າລາຄາແພງ ວາງໄວ້ຢູ່ເທິງໂຕະ ເປັນຜົນໃຫ້ນາງຕ້ອງເລື່ອນມືໄປຈັບຂຶ້ນມາ ກ່ອນຈະກົດຮັບສາຍ

"ຮະໂຫລ ເຂົາຢູ່ຫລັງຄະນະມີຫຍັງ....... ອື້ມໆ......... ໄດ້ໆດຽວຊິໄປແຕ່ງໂຕໄວ້ຖ້າເທົ່ານີ້ແລະ ບ໊າຍໆ" ສິ້ນສຸດທານາງກໍ່ກົດວາງສາຍຖິ້ມ ແລ້ວຍັດໂທລະສັບເຂົ້າຕາມເດີມ ພ້ອມກັບກຽມພາຍກະເປົ່າ ເພື່ອທີ່ຈະອອກຈາກໂຕ໊ະໄປ

"ດຽວເຂົາກັບກ່ອນເດີ້ ພໍດີເຂົາເຈົ້າຊວນມາແລ້ວ"

"ອຶ້ມ" ຂ້ອຍງຶກຫົວເປັນການເຂົ້າໃຈ

"ຖ້າເພິ່ນປ່ຽນໃຈຢາກຈະໄປນຳເຂົາລະໂທຫາເດີ້ເຂົາຊິຖ້າ ບ໊າຍ"

ນາງບອກພ້ອມກັບໂບກມືລາ ແລ້ວກໍ່ພາໂຕເອງອອກໄປ ເຫລືອປະໄວ້ພຽງແຕ່ຂ້ອຍຄົນດຽວທີ່ໂຕະຫີນ.... ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນກໍ່ຕ້ອງອອກໄປຄືກັນ ເພື່ອທີ່ຈະກັບບ້ານ

ມື້ກີ້ຂ້ອຍກໍ່ລືມຖາມເລີຍວ່ານາງຊິອອກໄປໃສ ແລະໄປຫລິ້ນນຳໃຜ ເພື່ອໄວ້ບາງຄົນໂທມາຖາມເຖິງນາງ ຂ້ອຍຈະໄດ້ຕອບຖືກຕາມຄຳຖາມ

.

.

ຊ່ວງນີ້ບໍ່ເຫັນມີໃຜເຂົ້າມາອ່ານເລີຍນະ

ຈັກວ່າພາກັນຫາຍໄປໃສຫມົດລະ ຈັງໃດເຂົ້າມາອ່ານລະຢ່າລືມເມັ້ນເດີ້

ຄັນເມັ້ນຫລາຍໆລະ ຊິຂຽນມາຫລາຍໆຄືກັນ

ຕໍ່ໆ

ກວ່າທີ່ຂ້ອຍຈະກັບເຂົ້າບ້ານອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ ເວລາມັນກໍ່ກາຍມາເປັນຂອງມື້່ໃຫມ່ເສຍແລ້ວ... ຂ້ອຍໄຂປະຕູເຂົ້າໄປທາງໃນເຮືອນ ຂະຫນາດກະທັດຮັດພໍຢູ່ສຳຫລັບຖານະປານກາງແບບຄອບຄົວພວກຂ້ອຍສອງ ຫລືບາງຄັ້ງອາດຈະສາມຄົນ.. ຂ້ອຍເລື່ອນມືໄປເປີດ ສະວິດໄຟຂອງຫ້ອງຮັບແຂກ ກ່ອນທີ່ຈະພາໂຕເອງມານັ່ງລົງບ່ອນໂຊຟາ ຂະຫນາດໃຫຍ່ພ້ອມກັບໃຊ້ມືນ້ອຍໆຂອງໂຕເອງ ໄປຈົກເອົາໂທລະສັບ ທີ່ເຄີຍຍັດໄວ້ຖົງສົ້ງຂອງໂຕເອງ ຂ້ອຍບີດກົດປຸ່ມລັອກເພື່ອສຳຫລວດເບິ່ງຄົນທີ່ໄດ້ໂທມາ ແລະແນ່ນອນ ມັນກໍ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນເບີຂອງຫມູ່ຂ້ອຍ ທັງຕານ້ອຍແລະອາລີ້ ບໍ່ຕ່ຳກວ່າ ຊາວສາຍ... ເປັນຍ້ອນໂທລະສັບຂ້ອຍ ຖືກຍຶດໄວ້ຕອນນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍບໍ່ໄດ້ຮັບສາຍຂອງພວກນາງເທື່ອຊ້ຳ... ເຊິ່ງຕອນນີ້ ໂທລະສັບກໍ່ກັບມາຢູ່ນຳຂ້ອຍຄືນລະ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍໃຊ້ໂອກາດນີ້ ໂທກັບໄປຫາພວກນາງຄືນທັນທີ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍເລືອກຈະໂທຫາອາລີ້ ເພາະວ່າ ພໍ່ແມ່ຂອງນາງບໍ່ໄດ້ເຄັ່ງຂັດພໍປານໃດ ບໍ່ເຫມືອນກັບ ຕານ້ອຍ ທີ່ຂ້ອນຂ້າງຈະຄຸມລູກຂອງໂຕເອງຫນ້ອຍຫນຶ່ງ... ຂ້ອຍລໍຖ້າສາຍຂອງນາງດົນພໍສົມຄວນ ແລະກໍ່ໂທກັບໄປຫລາຍໆ ຄັ້ງຕິດກັນ ກວ່າທີ່ນາງຈະຮັບສາຍ

"ຮະໂຫລ ບົວ ເຂົາໂທໄປຫາເພິ່ນບັກຫລາຍໆເທື່ອຄືບໍ່ຮັບສາຍ ຕອນນີ້ເພິ່ນປອດໄພບໍ່ ເກັ່ງບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງເພິ່ນຕິ ແລ້ວຕອນນີ້ເພິ່ນຢູ່ໃສ!! ເພິ່ນຮູ້ບໍ່ເຂົາກັບຕານ້ອຍໂທຫາເພິ່ນຈົນປວດມືຫມົດແລ້ວນິ" ອາລີ້ພົ້ນຄຳຖາມຫລາຍຄຳພ້ອມກັນ ທີ່ເຈື່ອປົນດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ເອົາຈົນຂ້ອຍແຖບຫາຍໃຈນຳບໍ່ທັນ

"ຊິໃຫ້ເຂົາຕອບຄຳຖາມໃດກ່ອນນິ

"ຕອບໂຕໃດມາກະໄດ້ ເຂົາຢາກຮູ້ຫມົດ" ນາງຍັງຄົງຮັກສານ້ຳສຽງທີ່ອອກຮ້ອນຮົນໄວ້ຄືເກົ່າ ແລະປາດຖະຫນາຢາກຮູ້ເຫດການ ຂອງຂ້ອຍທີ່ສຸດ

"ເອີ້ໆ ດຽວຊິຕອບໃຫ້ເພິ່ນຫມົດເລີຍນິແລະ.... ທີ່ເຂົາບໍ່ຮັບສາຍເພິ່ນຍ້ອນຫມໍເກັ່ງມັນຍຶດເອົາໂທລະສັບກັບກະແຈລົດເຂົານຳ ແຕ່ຕອນນີ້ມັນສົ່ງເຂົາລະ ແລະມັນກະບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງເຂົາ"

"ແລ້ວເພິ່ນກັບບ້ານລະຕົວ?

"ອື້ມ ກັບແລ້ວ ຕອນນີ້ເຂົາກະຢູ່ເຮືອນນີ້ແລະ"

"ເຮີ່ຍ... ໄຄແດ່" ອາລີ້ຖອນຫາຍໃຈຢ່າງໂລ່ງເອີກ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ "ນຶກເພິ່ນເປັນຫຍັງຊັ້ນດອກ"

"ຫຶ!! ຖ້່າພວກເພິ່ນບໍ່ບັງຄັບໃຫ້ເຂົາໄປຂໍເບີລາວນະ ເລື່ອງມັນກະບໍ່ເປັນແບບນີ້ດອກ" ຂ້ອຍເອິີ່ຍດ້ວຍສຽງລຽບໆ

"ແຮໆ ເຂົາຂໍໂທດ...​ ແນວພວກເຂົາກະບໍ່ຮູ້ເດວ່າມັນຊິເປັນແບບນີ້ເດ ຄັນບໍ່ຊັນເຂົາກະບໍ່ໃຫ້ເພິ່ນໄປຂໍເບີລາວແບບນັ້ນດອກນະ"

"ອື້ມ ຊ່າງມັນເທາະ ເລື່ອງມັນກະຜ່ານມາລະ ເຂົາກະບໍ່ຢາກຈະຮື້ຟື້ນຫາພະແສງຫຍັງອີກ..." ພໍແຕ່ສຸດສຽງ ກໍ່ມີສາຍຫນຶ່ງ ໂທເຂົ້າມາແຊກຊ້ອນ

"ອາລີ້ ມີຄົນໂທມາຫາເຂົາ"

"ໃຜ??"

"ບໍ່ຮູ້" ດຽວເຂົາເບິ່ງກ່ອນ ຂ້ອຍດຶງສາຍອາຈາກຫູກ່ອນຈະຈ້ອງເບິ່ງເບີຂອງຄົນທີ່ກຳລັງໂທເຂົ້າມາ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນເບີຂອງສ່ຽວຮັກສ່ຽວແພງຂອງຂ້ອຍອີກຄົນ ທີ່ກຳລັງປະກົດຂຶ້ນຢູ່ຫນ້າຈໍ

"ຕານ້ອຍໂທມາ" ຂ້ອຍບອກຫລັງຈາກທີ່ໃຊ້ມືເລື່ອນໂທລະສັບຂຶ້ນມາແນບຫູເຊັ່ນເດີມ

"ຮັບເລີຍແມ໋ ລະລົມນຳກັນເລີຍ ພໍດີເຂົາໂທໄປຫາລາວມື້ກີ້ ລາວວ່າມີຫຍັງຈະບອກເລົ່າໃຫ້ຟັງນຳກັນ ຫລັງຈາກທີ່ເພິ່ນກັບມາແລ້ວ"

"ອື້ມ" ສິ້ນສຽງ ຂ້ອຍກົດຮັບສາຍນາງພ້ອມທັງເລື່ອນມືໄປກົດປຸ່ມເປີດລົມໂພງເພື່ອທີ່ຈະສະດວກໃນການສົນທະນາ

"ວ່າຈັງໃດນາງ ຂ້ອຍເລີ່ມຕົ້ນເປີດສາກຖາມຂຶ້ນກ່ອນຫມູ່

"ທີ່ເຂົາໂທມາ ກະຢາກຖາມເພິ່ນນິແລະ ວ່າເປັນແນວໃດ ປອດໄພດີບໍ່ ແລ້ວເກັ່ງເຮັດຫຍັງແດ່ ແລ້ວຕອນນີ້ເພິ່ນຢູ່ໃສ??" ຂ້ອຍກັບມາຫາຍໃຈນຳບໍ່ທັນອີກຄັ້ງ ເມື່ອຕານ້ອຍ ພົ້ນຄຳຖາມແບບບໍ່ມີຢັ້ງເຫມືອນກັບອາລີ້ ເຊິ່ງປະໂຫຍກຄຳຖາມຂອງນາງ ແນ່ນອນ ມັນປະປົນດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງແລະຢາກຮູ້ທີ່ສຸດ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງກັບໄປປະມວນຜົນຄຳຖາມຂອງນາງດເມື່ອຕ່າກີ້ ກ່ອນຈະຕອບອອກມາໃນທີ່ສຸດ

"ດຽວເຂົາຊິບອກເພິ່ນໄປຕາມລຳດັບກະແລ້ວກັນ ຄຳຖາມທຳອິດ ຕອນນີ້ເຂົາບໍ່ເປັນຫຍັງ ຍັງຄົບສາມສິບສອງ ສ່ວນເກັ່ງ ລາວກະບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງເຂົາ ມີແຕ່ພາຂັບລົດຫລິ້ນ ແລ້ວກະພາເຂົາໄປລ້າງລົດຢູ່ເຮື່ອນລາວ ແລະຕອນນີ້ເຂົາກະກັບເຮືອນ ດ້ວຍຄວາມປອດໄພ

"ດີລະຊັນ ເຂົານຶກວ່າລາວຊິເຮັດຫຍັງບໍ່ດີບໍ່ຮ້າຍນຳເພິ່ນແລ້ວສະດອກ" ຕານ້ອຍເອີ່ຍດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ໂລງເອິກສຸດຂີດ .. ບາດທີ່ຕອນສ້າງປັນຫາ ລະບໍ່ເຄີຍທີ່ຈະໄຕ່ຕອງໃຫ້ມັນດີ ບາດປັນຫາມັນວິບາດຂຶ້ນມາລະ ຫາກຮູ້ສຶກຜິດ ທີ່ຕົວເອງໄດ້ເຮັດຫຍັງລົງໄປ ນີ້ ແລະ ຫມູ່ຂອງຂ້ອຍ!! ແຕ່ຈັງໃດ ຫມູ່ ກະຍັງຄົງເປັນຫມູ່ຂ້ອຍຄືເກົ່າ ເຊິ່ງຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ສາມາດຕັດຂາດຈາກພວກນາງ ພຽງເພາະເຫດການບ້າໆທີ່ຫາກໍ່ເກີດຂຶ້ນບໍ່ເທົ່າໃດນາທີທີ່ຜ່ານມານັ້ນດອກ

"ອຶ້ມ ແຕ່ຖ້າຫາກເພິ່ນກັບອາລີ້ບໍ່ພາກັນຫລິ້ນເກມນີ້ນະ ເລື່ອງມັນກະບໍ່ເກີດຂຶ້ນດອກ ແມ່ນບໍ່ອາລີ້??" ຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມອີກຄົນ ທີ່ນາງກຳລັງງຽບແລະຟັງພວກຂ້ອຍສົນທະນາກັນໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ

"ແມ່ນຕິເບາະ? ແຮໆ" ນາງຫົວແຫ້ງໆ

"ອ້າວ ອາລີ້ ເພິ່ນກະຢູ່ໃນສາຍນຳຫວານິ"

"ແມ່ນລະ ເອີ້ເພິ່ນກະລອງເລົ່າເລື່ອງເພິ່ນມາໃຫ້ເຂົາຟັງເບິ່ງວ່າ ເພິ່ນຫາຍໄປໃສນຳເອມາ"

"ຮຶ? ຫາຍໄປນຳເອ?" ຂ້ອຍແຊກທວນຄຳຖາມຂຶ້ນທັນທີ

"ແມ່ນລະ ກະຫລັງຈາກທີ່ເພິ່ນຖືກເກັ່ງລາກອຸ້ມອອກໄປ ເອ ກະເຂົ້າມາລາກຕານ້ອຍອອກໄປທັນທີ" ອາລີ້ອະທິບາຍແທນ ຜູ້ທີ່ກຳລັງເປັນກໍລະນີທີ່ສຳຄັນຕອນນີ້

"ແມ່ນຫວາຫັ້ນຕານ້ອຍ" ຂ້ອຍກັບໄປຖາມຝ່າຍກໍລະນີດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້

"ອື້ມ"

"ແລ້ວເພິ່ນລອງເລົ່າເລື່ອງໃຫ້ເຂົາຟັງໄດ້ບໍ່?"

"ແມ່ນລະ" ອາລີ້ເວົ້າເສີມ "ເພິ່ນວ່າຊິບອກໃຫ້ເຂົາຟັງຕອນທີ່ບົວກັບມາແລ້ວ"

"ເອີ້ໆ ດຽວຊິເລົ່າໃຫ້ຟັງຫມົດນີ້ແລະ"

ຕານ້ອຍ Part

ຫລາຍນາທີກ່ອນຫນ້ານີ້

“ປ່ອຍແມະ ປ່ອຍ!!” ໃນທີ່ສຸດບົວກະຖືກເກັ່ງອຸ້ມອອກໄປຈາກບໍລິເວນນີ້ ແລະພາບສຸດທ້າຍທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຫັນ ກໍ່ຄືບົວທັງງຟາດທັງຕີເກັ່ງແບບບໍ່ຢັ້ງ ແຕ່ຈັງໃດກວາງນ້ອຍເຊັ່ນນາງ ກໍ່ບໍ່ສາມາດຫນີບໍ່ພົ້ນເສືອໃຫຍ່ທີ່ຮ້າຍກາດແບບລາວຢູ່ດີ

“ຄັນຊັ້ນ ຕໍ່ໄປ ກູຂໍຄົນສູງໆນີ້ກະແລ້ວກັນ” ເອຖືວິສາຊະໃຊ້ມືສາກໆຂອງລາວເລືອນມາຈັບແຂນຂ້ອຍໄວ້ ໂດຍທີ່ບໍ່ສົນໃຈເລີຍວ່າຂ້ອຍຕ້ອງການກະທຳລຸ່ມລ່າມຂອງລາວຫລືບໍ່

“ເຮີ້ຍ!! ໃຜບອກເພິ່ນມາຈັບແຂນເຂົາ ປອຍ ດຽວນີ້!!” ຂ້ອຍຟິດແຂນອອກຈາກການເກາະກຸມທັນທີ ແຕ່ເຫມືອນແຮງຂ້ອຍທີ່ມີ ມັນບໍ່ສາມາດຕ້ານທານຫມີຄວາຍຄືລາວໄດ້

“ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຍິນວ່າມີກີ້ຫມູ່ເຂົາເວົ້າອີ່ຫຍັງມື້ກີ້ ແລ້ວກູຊິກັບໄປກ່ອນ ສ່ວນສູຊິໄປໃສກະໄປ” ລາວຫັນມາໂບກມືລາໃຫ້ກັບບໍດີກາດຂອງລາວ ເຊິ່ງພວກນັ້ນກໍ່ກົ້ມຫົວຄຳນັບໃຫ້ ປານວ່າຫມໍນີ້ເປັນພະຍາ

"ປ່ອຍແມະ ປ່ອຍ!! ອາລີ້ຊ່ວຍເຂົາແດ່” ຂ້ອຍແຂກຮ້ອງໂວຍວາຍເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກເພື່ອນສາວຄົນດຽວທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ ທ່າມກາງສາຍຕາຜູ້ຄົນມາກຫນ້າຫລາຍຕາກຳລັງເພ່ງມອງເບິ່ງພວກຂ້ອຍໂດຍທີ່ບໍ່ຄິດຈະເຂົ້າມາຊ່ວຍເຫລືອຫຍັງເລີຍ!!

"ເອ ປ່ອຍຫມູ່ເຂົາດຽວນີ້" ອາລີ້ຮ້ອງຂຶ້ນຫ້າມ ໃນຂະນະທີ່ຈະກ້າວຂາເຂົ້າມາຊ່ວຍ ແຕ່ພວກບໍດິກາດຫນ້າໂຫດຂອງອີ່ຕາຜີບ້ານີ້ ກໍ່ແລ່ນກູ່ເຂົ້າມາຕັນທາງນາງໄວ້ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ນາງສາມາດເລັດລອດເຂົ້າມາຊ່ວຍຂ້ອຍໄດ້ ຈະແມ່ນຊາດຮູ້ຈັກຫນ້າທີ່ຕົວເອງດີ!!

"ເຂົາວ່າເພິ່ນຄືຊິເຂົ້າໃຈຄຳຕອບເຂົາແລ້ວລະ ບ໊າຍ" ເອສົ່ງຍິ້ມ ພ້ອມກັບໂບກມືລາຫມູ່ຂ້ອຍກ່ອນຈະລາກເຫຍື່ອລາຍທີ່ສອງ ຄືຂ້ອຍອອກໄປຈາກທີນີ້ໄປ

ເອລາກຂ້ອຍຂຶ້ນລົດ ຢ້ຳອີກເທື່ອຫນຶ່ງວ່າລາກຂ້ອຍຂຶ້ນລົດຂອງລາວ ກ່ອນຈະສະຕາດເຄື່ອງແລ້ວພາຂ້ອຍອອກໄປທີ່ໃດກໍ່ຮູ້ ເຊິ່ງພາຍໃນລົດເບນລາຄາແພງຂອງເອ ຄວາມງຽບບໍ່ໄດ້ປົກຄຸມພວກຂ້ອຍເລີຍພຽງແຕ່ວິນາທີດຽວ ເພາະຕັ້ງແຕ່ຄົນຮ່າງສູງເຄືອນລົດອອກໄປ ຂ້ອຍກໍ່ເປີດປາກ ຕໍ່ວ່າຕໍ່ຖຽງນຳລາວທັນທີ ຈົນກະທັ້ງຂັບອອກມາຈອດໃນບ່ອນຫນຶ່ງ ເປັນບ່ອນທີ່ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍກາຍໄປກາຍໄປແມ້ນແຕ່ຄັ້ງດຽວ

"ບັກຜີບ້າເອີ້ຍ!! ເພິ່ນພາມາເຮັດຢູ່ນີ້" ເຂົ້າຮ້ອງດ່າໃສ່ມັນທັນທີ ຫລັງຈາກພາຂ້ອຍອອກມາຈາກລົດລາຄາແພງຂອງລາວ

"ບໍ່ຮູ້ຄືກັນ ວ່າພາມາເຮັດຫຍັງ" ເບິ່ງມັນເວົ້າແມ໋ ແມ໊ງໂຄດກວນຕີນຂະຫນາດ

"ພາກັບດຽວນີ້" ຂ້ອຍກະຊາກສຽງໃສ່ຢ່າງຫົວເສຍ

"ບໍ່ ຢູ່ເປັນຫມູ່ນຳເຂົາກ່ອນ" ເວົ້າແລ້ວກໍ່ຈູງມືຂ້ອຍໄປໃກ້ໆແຄມນ້ຳຂະຫນາດໃຫຍ່ ເຊິ່ວມັນກໍ່ຄື ແຖວແຄມຂອງ ທີ່ຢູ່ຫ່າງໃກຈາກເທັກ KB ແລະແຖວບ້ານຂ້ອຍຫລາຍພໍສົມຄວນ.... ລະພໍແຕ່ຂ້ອຍຢຸດຄິດເລື່ອງຂອງລາວໄປຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ຂ້ອຍກໍພົບວ່າ ໂຕເອງມາຢູ່ແຄມນ້ຳທີ່ສະຫງົບ ມີແສງດອກໄຟສະຫວ່ງຕາມທາງນ້ອຍຫນຶ່ງ ມີແສງຫິງຫອຍທີ່ບົງບອກເຖິງວ່າທີ່ນີ້ບໍ່ຖືກລົບກວນແຕ່ຢ່າງໃດ ແລະຢູ່ບໍ່ຢູ່ເລື່ອງຮ້າຍໆ ມັນກໍ່ຖືກລືມໄປແທບຈະທັນທີ

“ນັ່ງລົງແມະ” ມັນຊວນແລ້ວກໍ່ນັ່ງລົງຕັ່ງໃກ້ແຄມນ້ຳຕາມທີ່ມັນບອກ ມີລົມເຢັນພັດເຂົ້າແບບຫນ້າແບບນີ້ ກະໄຄແດ່ “ອື່ມ ແລ້ວເພິ່ນຊື່ຫຍັງ”

"ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງບອກ" ທັງທີບໍ່ຮູ້ຈັກກັນຂ້ອຍກໍ່ມານຳມັນໄດ້

"ເວົ້າແບບນີ້ຢາກຖືກຈູບຄືແບບຫມູ່ເພິ່ນຫວາ" ເວົ້າແລ້ວຍື່ນຫນ້າເຂົ້າມາໃກ້ດ້ວຍສາຍຕາທີ່ເຈົ້າເລ່ ບ້າເອີ່ຍ!! ຂ້ອຍຊັງສາຍຕາແບບນີ້ທີ່ສຸດ

"ຖ້າບໍ່ຢາກປາກແຕກກະລອງເບິ່ງ"

"ຫວາ ຄັນຊັ້ນເຂົາຢອມປາກແຕກຊັນ ຄິກໆ" ມັນໂນ້ມມາເຂົ້າໃກ້ອີກຈົນໄດ້ກິ່ນໂຕຫອມອ່ອນໆ ແຕ່ຂ້ອຍດັນມາອອກຫ່າງຈາກໂຕ

"ຢຸດເລີຍ"

"ເພິ່ນກະບອກຊື່ເຂົາມາຖະແມ໋" ເອຖາມດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ ພາງໃຊ້ສາຍຕາບັງຄັບໃຫ້ຂ້ອຍຍອມບອກລາວ ຂ້ອຍກະເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງບອກລາວໄປ ເພື່ອຕັດປັດຫາກັບຄຳຖາມຊູຊີຂອງລາວ

"ກະໄດ້ ເຂົາຊື່ ຕານ້ອຍ" ຂ້ອຍເອົາມືຂຶ້ນກ່ອນເອິກ ທັງເພ່ງມອງລາວດ້ວຍຫນ້າຫຍຸ້ງ

"ຫວາ ສົມພໍລະຕາຕີບ ແຕ່ຈັງໃດເຂົາກະມັກ" ເວົ້າແລ້ວສົ່ງສາຍຕາລຶກຊຶ້ງ ພຽງແຕ່ຄຳໆດຽວຢູ່ບໍ່ຢູ່ມັນກໍ່ເຮັດຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍ ເຕັ້ນແຮງແບບຜິດປົກ ແຖມຫນ້າກໍ່ຮ້ອນໆຂຶ້ນ ບ້າແລ້ວ ຂ້ອຍຕ້ອງບ້າໄປແລ້ວແທ້ໆ ທີ່ຕ້ອງຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວນຳຄົນແປກຫນ້າ ແຖມຫມໍນີ້ຍັງມີຈຸດປະສົງບໍ່ດີແອບແຝງໂດຍທີ່ເຮົາບໍ່ຮູ້ອີກ.. ລະພໍແຕ່ເອເຫັນອາການແບບຂອງຂ້ອຍ ລາວຍິ້ມແບບມີຄວາມສຸກທັນທີ

"ອາຍແມ່ນບໍ່ຫັ້ນ??" ເອີ່ຍຖາມດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ເຍີ້ຍໃສ່ກັນທີ່ສຸດ

"ບໍ່ແມ່ນຈັກຫນ້ອຍ" ຂ້ອຍປັດຕິເສດແລ້ວກໍ່ລົບສາຍຕາລາວແທບຈະທັນທີ ທັງພະຍາຍາມເຕືອນໂຕເອວຢ່າໄປຫລົງລາວເດັດຂາດ ລາວແມ່ນໃຜກະບໍ່ຮູ້ ເຖິ່ງວ່າເຈົ້າໂຕຈະຫນ້າຕາດີປານໃດກໍ່ຕາມ

"ແທ້ຫວາແລ້ວເປັນຫຍັງຄືຫນ້າແດງແທ້ຊັນ"

"ເອີ່ ອະ ອາກາດມັນຮ້ອນ" ຂ້ອຍຕອບອອກໄປເກືອບບໍ່ເປັນສຽງ ແຖມຄຳແກ້ໂຕຂອງຂ້ອຍມັນກໍ່ບໍ່ເຂົ້າທ່າເລີຍຈັກຫນ້ອຍ

"ລົມພັດມາເຢັນແບບນິໃດ ອາຍເຂົາກະບອກມາມຳແມ໋ ຫລືວ່າເພິ່ນກະມັກເຂົາຄືກັນ ຮື້ມ?" ເອໂນ້ມເຂົ້າມັນໃກ້ໆອີກ ບາດນີ້ຂ້ອຍຍູ້ລາວອອກສຸດແຮງ ຈົນໂຕລາວເນີ້ງອອກຫ່າງຈາກຂ້ອຍໄປທັນທີ

"ພໍເລີຍ!! ບໍ່ຕ້ອງມາເວົ້າເຍີ້ຍໃສ່ເຂົາເລີຍ"

"ກະໄດ້ໆ ບໍ່ເວົ້າເຍີ້ບແລ້ວກະໄດ້” ບອກພ້ອມກັບສົ່ງຮອຍຍິ້ມທີ່ເຕັມມູມປາກ ຂ້ອຍສາບານໄດ້ເລີຍວ່າ ຫມໍນີ້ມີຮອຍຍິ້ມທີ່ມີສະເຫນ່ທີ່ສຸດ ແລະມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ໃຜຫລາຍໆຄົນຮູ້ສຶກອ່ອນໄຫວນຳລາວໄດ້ ໂດຍສະເພາະຂ້ອຍຕອນນີ້ ທີ່ຢູ່ບໍ່ຢູ່ກະຫລົງໄຫລ ປານຖືກເວດມົນສະກົດ ທັງທີທຳອິດກະຮູ້ສຶກບໍ່ຖືກສະຕານຳອີກຝ່າຍເລີຍຈັກຫນ້ອຍ ຂ້ອຍຄືຊິບ້າໄປແລ້ວ "ສ່ວນເຂົາຊື່ເອ"

"ເອີ້ ຮູ້ແລ້ວ ລະເພິ່ນເປັນບ້າອີ່ຫຍັງ ພາເຂົາມານີ້ ພາເຂົາກັບດຽວນີ້" ຂ້ອຍເຮັດສີຫນ້າບໍ່ພໍໃຈໃສ່ລາວ ຫລັງຈາກທີ່ຄິດຫຍັງອອກວ່າບໍ່ຄວນຈະຢູ່ຫມໍນີ້ໃຫ້ມັນຫົວໃຈມັນເຕັ້ນແຮງຈົນເກີນໄປ ແລະບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຄິດຫຍັງເກີນເລີຍໄປກວ່ານີ້

"ດຽວກ່ອນແມ໋ະ ເບິ່ງດາວນຳກັນກ່ອນ" ມັນເວົ້າແລະຊີ້ນິ້ວທີ່ທ້ອງຟ້າ ພະຈັນກັບດາວຄືນນີ້ມັນສະຫວ່າງໄປຫມົດ ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍເຫັນອີ່ຫຍັງທີ່ງາມແບບນີ້ມາກ່ອນ ບ່ອນທີ່ສະຫງົບ ມີບ້ານຫ່າງໆກັນແຄມນ້ຳ ມີສຽງລົມພັດຜ່ານເຮັດໃຫ້ໃຈສະຫງົບ

"ງາມບໍ່"

"ອື້ມ ກະງາມ ຖ້າມັນຊິງາມຂຶ້ນກວ່ານີ້ ຄັນບໍ່ມີຄົນແບບເພິ່ນມາຢູ່ນຳ"

"ຄົນແບບເຂົາເປັນຈັງໃດ" ລາວຜິນຫນ້າມາຖາມຂ້ອຍ

"ແບບທີ່ ອະທິບາຍຂໍ້ເສຍມື້ອື່ນກະບໍ່ແລ້ວຫມົດ"

"ປານນັ້ນພຸ້ນ"

"ເອີ້"

"ຮາໆໆ" ລາວລະເບີດສຽງຫົວແບບບໍ່ກັກໄວ້ຫຍັງ ຕອນນີ້ຂ້ອຍຍັງຍອມຮັບອີ່ຫລີເກົ່າວ່າ ລາວຫນ້າຕາດີອີຫລີ ເຖິງມັນຈະຫົວແບບກວນປະສາດກະຕາມເທາະ ແຕ່ຈັງໃດ ຂ້ອຍຄວນຈະຫັກຫ້າມໃຈໄວ້ຊະເສຍຕອນນິ້ ທຳອິດຊັງລາວຈົນຊິຂ້າລສວໃຫ້ຕາຍ ບາດນາທີທີນີ້ຂ້ອຍຄືວ່າເປັນແບບນີ້ວະ ປ່ຽນຄວາມຮູ້ສຶກໄວ ປານຈະຫລວດ

ບໍ່ຕ້ອງມາຫົວເລີຍ ເພິ່ນນິ ບ້າແທ້ໆ ຂ້ອຍເວົ້າໃສແຂງໃສ່ລາວ ເຊິ່ງໃນຂະນະດຽວກັນສຽງໂທລະສັບຂ້ອຍດັງຂຶ້ນ ເຮັດໃຫ້ຢຸດການສົນທະນາລະຫວ່າງຂ້ອຍກັບມັນ

"What the hell do you think you’re doing loving me, loving me, so wrong ♫ ♫”

"ຮະໂຫລ" ຂ້ອຍເວົ້າຂຶ້ນຫລັງຈາກທີ່ກົດຮັບສາຍ

"ຕານ້ອຍ ລູກຈັກໂມງສິກັບນິ ຫລືຊິນອນນຳບົວເລີຍ" ປາຍສາຍແມ່ນມານດາຂ້ອຍ ສຽຂອງລາວເວົ້າແຮງພໍສົມຄວນເຮັດໃຫ້ໄດ້ຍິນ ແລະຄວາມຈິງເລື່ອງທັງຫມົດຂ້ອຍກໍ່ຕົວະລາວໄວ້ ຄັນບໍ່ຊັ້ນຂ້ອຍອອກບ້ານໄປນັ່ງກິນເບຍຍ້ອມໃຈໄດ້ດອກ

"ເຮົາຊິກັບຈັກນ້ອຍນິແລະ"

"ເອີ້ດີ ເທົ່ານີ້ແລະຊັນ" ແມ່ຂ້ອຍວາງສາຍເຮັດໃຫ້ການສົນທະນາຢຸດດລົງ

"ພາເຂົາກັບເທາະ ແມ່ເຂົາໂທມາມື້ກີ້" ຂ້ອຍຫັນຫນ້າໄປເວົ້ານຳລາວດ້ວຍ

"ອື້ມ" ເອຕອບຕົກລົງຢ່າງວ່າງ່າຍ ຫາກະຊິເຫັນລາວຍອມທຳຕາມຄຳຂໍຮ້ອງຂອງຂ້ອຍນິແລະ ຕັ້ງແຕ່ຮູ້ຈັກກັນມາບໍ່ເທົ່າໃດຫລາຍນາທີທີ່ຜ່ານມາ.. ແລະຫລັງຈາກນັ້ນມັນກໍ່ພາຂ້ອຍມາສົ່ງຈົນຮອດເຮືອນ ແລະບໍ່ມີໃຜສົງໃສວ່າ ຄວາມຈິງຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ໄປຫາອາເລັກຢູ່ເພື່ອເຮັດບົດຢູ່ເຮືອນ ແຕ່ຊວນນາງອອກໄປຫລີ້ນຕ່າງຫາກ ມັນກະເລີຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໂລ່ງໃຈ

ກັບມາສູ່ປັດຈຸບັນ

ບົວ Part

"ເລື່ອງທັງຫມົດກະເປັນຈັງຊີ້ແລະ" ເຫດການທີ່ຜ່ານມາ ຕານ້ອຍເອີ່ຍເລົ່າຢ່າງລະອຽດ ພ້ອມທັງເຜີຍຄວາມຮູ້ສຶກແປກໆ ທີ່ຫາກໍ່ເລີມກໍ່ຕົວຂຶ້ນ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍຮູ້ທັນທີ່ເລີຍວ່າ ນາງບໍ່ສາມາດອະທິບາຍຄວາມຮູ້ສຶກນັ້ນໄດ້ ເພາະຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ສຶກແປກໆແບບນັ້ນເຊັ່ນກັນ ພຽງແຕ່ເລື່ອງຂອງນາງມັນຈະກະຈ່າງແຈ້ງກວ່າຂ້ອຍ

"ຫວາ?? ກະດີແລ້ວຊັນ ທີ່ລາວບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງເພິ່ນນະ!!"

"ແລ້ວເພິ່ນບອກເຂົາໄດ້ບໍ່ຫັ້ນວ່າລາວໄດ້ບອກຫຍັງເພິ່ນຫລາຍກວ່າຫັ້ນບໍ່ ນອກຈາກຄຳວ່າມັກ" ອາລີ້ແຊກຖາມຂຶ້ນມາ ດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ ເຊິ່ງວ່າຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ສຶກສົນໃຈກັບຄຳຖາມນີ້ນຳ

"ບໍ່ນະ ລາວມີແຕ່ເວົ້າສ່ຳນັ້ນແລະ ພໍອອກໄປຫລິ້ນນຳລາວບໍ່ເທົ່າໃດແມ່ເຂົາກະໂທມານຳ ຕາມທີ່ເຂົາເລົ່າໃຫ້ຟັງມື້ກີ້ຫັ້ນແລະ"

"ເຂົາວ່າ ທີ່ລາວເວົ້າແບບນັ້ນນະ ລາວຕ້ອງຈີບເພິ່ນແລະ"

"ແມ່ນຫວາ ອາລີ້ ເຂົາບໍ່ຮູ້ວ່າລາວເຮັດແບບນັ້ນ ຕ້ອງການຫຍັງນຳເຂົາກັນແທ້"

"ທີ່ລາວເຮັດແບບນັ້ນນະ ມັນກະມີໂອກາດຫລາຍເປີເຊັນທີ່ລາວສົນໃຈເພິ່ນ ແລ້ວຖ້າເປັນແບບນັ້ນແທ້ ເພິ່ນຊິຍອມໃຫ້ລາວຈີບບໍ່ຫັ້ນ?"

"ເລື່ອງນີ້ເຂົາກະບໍ່ຮູ້ອີກຄືກັນນະ ເບິ່ງຊົງລາວຄືຊິບໍ່ຈິງຈັງນຳເຂົາດອກ "

"ແມ່ນລະເພິ່ນ" ຂ້ອຍເວົ້າຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນ "ພວກຜູ້ຊາຍປະເພດນີ້ນະ ຫວັງຈະເຮັດເອົາຊະນະໃຈເຮົາທັນນັ້ນແລະ ບໍ່ໃຜມາຈິງໃຈຈິງຈັງນຳເຮົາດອກ ແລະເຂົາກະຂໍແນະນຳເລີຍວ່າ ຢ່າໄປເຊື່ອຟັງຄາລົມຫລອກລວງເດັດຂາດ ຖ້າບໍ່ຢາກຈະເສຍໃຈພາຍຫລັງ"

"ເລື່ອງນີ້ເຂົາກະເຫັນດີນຳ" ອາລີ້ເວົ້າເສີມ "ເຂົາວ່າຢ່າໄປວຸ້ນວາຍນຳພວກນັ້ນເດັດຂາດ ເບິ່ງທ່າທາງບໍ່ປອດໄພ ແຖມຍັງມີບໍດິກາດຄຸມໂຕໄວ້ຕະຫລອດອີກ ເຂົາວ່າຖ້າພວກນັ້ນບໍ່ມັກຫາເລື່ອງ ຄືຊິບໍມີບໍດີກາດນຳຕິດໂຕຫລອດດອກ"

"ອື້ມ ຊັນເຂົາຊິບໍ່ໄປວຸ້ນນຳເຂົາເຈົ້າອີກລະ"

"ດີແລ້ວທີ່ເພິ່ນຄິດແບບນັ້ນນະ" ຂ້ອຍກ່າວຂຶ້ນຕໍ່ຈາກຕານ້ອຍ "ຢ່າໄດ້ຄິດໄປສົນລະວົນນຳພວກນັ້ນເດັດຂາດ ເຖິງເຂົາເຈົ້າຊິຕາມມາຕໍ່ແຍນຳເພິ່ນກໍ່ຕາມ...ເອີ້ ລະຕອນນີ້ເຂົາວ່າພາກັນນອນດີກວ່າ ມັນເດິກລະ ມື້ອື່ນເຊົ້າເຂົາມີຊົ່ວໂມງຮຽນ ຂອງປ້າສົມສະຫນິດ ຄັນຕື່ນສວາຍໄປໂຮງຮຽນຊ້າ ພໍດີລາວເອົາເຂົາຕາຍເລີຍ

"ໂອເຄ ບ໊າຍໆຊັນ"

"ອື້ມ ບ໊າຍ" ຂ້ອຍແລະອີກສອງສ່ຽວລ່ຳລາກັນກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະວາງສາຍລົງ ພ້ອມກັບເດັ້ງໂຕຂຶ້ນ ເພື່ອຈະກຽມໂຕໄປອາບນ້ຳເຂົ້ານອນ ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ຕື່ນໄປຮຽນເຊົ້າໃຫ້ທັນ

.

.

.

ຂໍໂທດທີ່ຫາຍໄປດົນເດີ້ສຳຫລັບຄົນທີ່ລໍຖ້າ

ຕອນນນີ້ເອົາມາລົງແລ້ວ ແລະຫວັງວ່າ ຄົນອ່ານ

ຊິພາກັນມັກເດີ້ ແລະຝາກອ່ານແດ່ເດີ້

ຕໍ່ຕອນທີ2

ດາວກັບຕາວັນ

ຕໍ່

ຜ່ານໄປບໍ່ດົນເທົ່າໃດ ເກັ່ງກໍ່ຂັບລົດມາຈອດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮືອນຫລັງຫນຶ່ງ ທີ່ຈິງຂ້ອຍຄວນຈະເວົ້າວ່າ ພະລາດຊະວັງຫລາຍກວ່າ ເພາະເມື່ອແນມຈາກທາງນອກຮົ້ວເຂົ້າໄປ ກໍ່ສາມາດແນມເຫັນຕຶກສີຂາວຂະຫນາດໃຫຍ່ ຕັ້ງເດັ່ນສະຫງ່າຢູ່ທາງໃນທັນທີ ເຊິ່ງມັນກໍ່ຫ່າງຈາກຈຸດທີ່ເກັ່ງກຳລັງຈອດລົດໄວ້ໃກຫລາຍພໍສົມຄວນ...

ເກັ່ງບີບແກພ້ອມທັງເລື່ອນກະຈົກລົງ ແລ້ວກໍ່ປ່ອນຫນ້າໄປຫາຍາມເຝົ້າເຮືອນ ໄປເຊີງການສົ່ງສັນຍານໃຫ້ຍາມອາຍຸໄວກາງຄົນ ອອກມາໄຂປະຕູ ເຊິ່ງລາວກໍ່ເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງເກັ່ງຢ່າງວ່າງ່າຍແລະດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບ ເອົາຈົນຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ ທີ່ຈະຜິນຫນ້າໄປຖາມດ້ວຍສົງໄສ

"ເພິ່ນພາເຂົາມາເຮືອນໃຜນິ?"  (ຄືວ່າມີອຳນາດໃຫຍ່ປານນັ້ນ!!)

"ເຮືອນເຂົາເອງນິແລະ" ເກັ່ງຕອບນ້ຳສຽງລຽບໆ ໂດຍທັງທີ່ກຳລັງຊັກສາຍຕາແນມໄປທາງຫນ້າ....

ຖານະຂອງອີ່ຕາຜີບ້ານິ້ ຖືວ່າດີ ແລະກໍ່ລວຍພໍສົມຄວນ ເຊິ່ງມັນກໍ່ຕ່າງກັບນິໄນຂອງຫມໍນີ້ຂະຫນາດ ຈັງຊີ້ແລະ ຄົນເຮົາ ມີດີຢ່າງຫນຶ່ງ ກໍ່ຕ້ອງມີເສຍຢ່າງຫນຶ່ງ ແຕ່ວ່າຂໍ້ເສຍຫມໍນີ້ພັດມີຫລາຍຫັ້ນຕິ ຈົນນັບເປັນອະສົງໄຂໄດ້ເລີຍ

"ແລ້ວພາເຂົາມາເຮັດຫຍັງ?" ຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມອີກຄັ້ງຍ້ອນຄວາມຢາກຮູ້

"ກະພາເພິ່ນມາລ້າງລົດນີ້ແລະ!!"   ເກັ່ງຫັນຫນ້າມາມອງຂ້ອຍ ໃນຂະນະທີ່ລາວກຳລັງເຄື່ອນລົດເຂົ້າໄປທີ່ບ່ອນຈອດລົດ

"ຮ້ານອັດສີເຂົາເຈົ້າປີດແລ້ວແລະປານນີ້ນະ ລ້າງມັນຢູ່ເຮືອນເຂົານິແລະ!!"

"ຊັນເຂົາກັບບ້ານໂຕເອງດີກວ່າ!!"

"ເພິ່ນນິ ຄືຫລາຍເລື່ອງແທ້ວະ!! ອັນນັ້ນກະບໍ່ໄດ້ ອັນນີ້ກະບໍ່ໄດ້!!"  

"ທີ່ເພິ່ນເວົ້ານະ ມັນຖືກໂຕເພິ່ນເອງຕ່າງຫາກ!!... ເຮັດຫຍັງບໍ່ເຄີຍຄິດຈະຟັງຄົນອື່ນເລີຍ!!" ຂ້ອຍຖຽງກັບຄືນແບບບໍ່ຍອມ ແລະເຫມືອນວ່າຂ້ອຍຈະເປັນຝ່າຍຊະນະ ໃນເມື່ອເລື່ອງທັງຫມົດມັນເລີ່ມຂຶ້ນຈາກລາວ ແຖມເຈົ້າໂຕກໍ່ຍັງເປັນຄົນຜິດເຕັມປະຕູ

    "ພໍໆ" ເກັ່ງຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ "ຖ້າເພິ່ນຖຽງເຂົາອີກນະ ເຂົາຊິຍຶດເອົາຂອງເພິ່ນເລີຍ" ເກັ່ງຂູ່ດ້ວຍນ້ຳສຽງທີຈິງຈັງ

ແລະແນ່ນອນມັນກໍ່ມີອຳນາດພໍຈະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະຫຸບປາກຂອງຕົວເອງລົງ ກ່ອນຈະມິ້ມສົບເຂົ້າກັນ ແລະກຳລັງຊັກສາຍຕາບໍ່ພໍໃຈ ໄປຈ້ອງເບິ່ງຫນ້າລາວ ປານຄົນຊິກິນເລືອດກິນເນື້ອ ຖ້າສົມມຸດ ບີບຄໍຄົນໃຫ້ຕາຍຄາລົດ ບໍ່ຜິດກົດຫມາຍແລະບໍ່ບາບນະ ຂ້ອຍສາບານໄດ້ເລີຍວ່າ ອີ່ຕາຜີບ້ານີ້ບໍ່ມີໂອກາດມານັ່ງຫາຍໃຈຖຽງຂ້ອຍແບບນີ້ໄດ້ດອກ

"ຫຶ ເຫັນເຊື່ອຟັງແບບນີ້ກະໄຄແດ່ ລົງມາ!!" ເກັ່ງເອີ່ຍບອກກ່ອນຈະໄຂປະຕູລົງລົດ.. ຂ້ອຍຜູ້ທີ່ຖືກສັ່ງ ກໍ່ເຊື່ອຟັງຢ່າງວ່າງ່າຍ ໃຊ້ມືນ້ອຍໆໄຂປະຕູລົງລົດ ແລ້ວກໍ່ກະແທກປິດເຂົ້າດັງໆ ເປັນເຊີງການລະບາຍລົມ

"ດຽວເຂົາຊິໄປເອົາຄຸກັບແຟບມາກ່ອນ ທຳອິດເຂົາວ່າຊິເອີ້ນຄົນໃນເຮືອນມາຊ່ວຍ ແຕ່ຕອນນີ້ເຂົາເຈົ້າຄືຊິນອນຫມົດແລ້ວແລະ ສ່ວນເພິ່ນ ກະໄປຕໍ່ສາຍນ້ຳຢູ່ກ໊ອກຫັ້ນ" ເກັ່ງຊີ້ນິ້ວໄປທີ່ບໍລິເວນໃກ້ໆກັບເສົາ ໃນຂະນະທີ່ລາວຫາຍເຂົ້າໄປທາງໃນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຕ້ອງຫອບສັ່ງຂານອັນຫນ້າເບື່ອ ມາບັນຈົງຕໍ່ສາຍນ້ຳທີ່ອີ່ຕາຜີບ້າມື້ກີ້ນັ້ນໄດ້ສັ່ງ... ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ເກັ່ງກໍ່ອອກມາພ້ອມກັບອຸປະກອນທຳຄວາມສະອາດ ກ່ອນຈະໂຍນພ້າເຊັດມາໃຫ້ຂ້ອຍຢ່າງກະທັນຫັນ ແຕ່ດີທີ່ຂ້ອນຮັບໄວ້ທັນ!! ອີ່ຕາຜີບ້ານິ ເຮັດຫຍັງທີ່ຂ້ອຍຄາດເດົາບໍ່ໄດ້ຕະຫລອດ!!

"ມາລ້າງນຳກັນເລີຍແມ໋!!"

"ບ້າເອີ້ຍ!! ທັງທີ່ເຂົາກະບໍ່ໄດ້ຂັບລົດຈົນເປື້ອນ ແຕ່ຍັງມີຫນ້າລ້າງລົດນຳເພິ່ນອີກ... ຈະແມ່ນຊາດຍຸດຕິທຳ!"

"ເພິ່ນນິ ພັກຍົກບໍ່ເທົ່າໃດວິນາທີ ກະຫາເລື່ອງມາກັດເຂົາອີກລະເດ"

"ຂໍໂທດ ເຂົາບໍ່ແມ່ນຫມາ" ຂ້ອຍຈ້ອງຕາໃສ່ລາວຢ່າງບໍ່ພໍໃຈ ຂ້ອຍນັບບໍ່ໄດ້ເລີຍວ່າ ຂ້ອຍແນມເບິ່ງອີ່ຕາຜີບ້າ ດ້ວຍແວວຕາແບບນີ້ກີ່ຄັ້ງແລ້ວ

   "ເຂົາກະບໍ່ໄດ້້ເວົ້າໃຫ້ເພິ່ນແບບນັ້ນຈັກຫນ້ອຍ ເພິ່ນຫາກຄິດໄປເອງ ... ເຂົາວ່າ ຍຸດຕິສົງຄາມໄວ້ກ່ອນ ແລ້ວມາລ້າງລົດດີກວ່າ"

"ເອີ້!!" ສຸດສິ້ນການເສວະນາ ຂ້ອຍລາກສາຍຍາງຂຶ້ນມາສີດໄປທົ່ວບໍລິເວນຮອຍເປື້ອນ ກ່ອນຈະລົງມືທຳຄວາມສະອາດ ດ້ວຍອຸປະກອນທີ່ເກັ່ງໄດ້ກຽມມາກ່ອນນີ້... ຂ້ອຍໃຊ້ຄວາມພະຍາຍາມຢ່າງຫນັກ ກວ່າທີ່ຈະກຳຈັດຮອບເປື້ອນ ຈາກການເກາະກຸມຂອງຂີ້ຕົມຢ່າງແສນສາຫັດ.... ເກັ່ງຜິນຫນ້າມາເບິ່ງຂ້ອຍ ແລ້ວກໍ່ຫົວຂຶ້ນມາບາດຫນຶ່ງ ໃນລະຫວ່າງທີ່ເຈົ້າໂຕກຳລັງ ຖູຮອຍເປື້ອນຢູ່ ອີກຝາກກົງກັນຂ້າມກັບຂ້ອຍທີ່ທາງດ້ານປະຕູລົດຄົນຂັບ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເພ່ງໄປມອງລາວດ້ວຍບໍ່ພໍໃຈ

"ເພິ່ນຫົວເຮັດຫຍັງ?"

"ຫົວເພິ່ນຫັ້ນແລະ ຖູເອົາແທ້ເອົາຫວາ ປານຊິຂູດເອົາເລກນິ"

"ຫຶ ແລ້ວແມ່ນໃຜລະ!! ທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົ້າຕ້ອງເຮັດແບບນີ້ນະ" ຂ້ອຍແຍກແຂ້ວໃສ່ລາວ

"ຊ່ວຍບໍ່ໄດ້ ແນວເພິ່ນຫາກຢາກມາຫຍຸ້ງນຳເຂົາຕອນທຳອິດເອງ ຫຶໆ" ເກັ່ງຫົວຢູ່ນຳລຳຄໍ 

ເຊິ່ງຄວາມຈິງ ມັນກໍ່ແມ່ນຄວາມຂອງອີກຝ່າຍຫັ້ນແລະ ແຕ່ຈັງໃດ ເລື່ອງນີ້ຂ້ອຍກະບໍ່ແມ່ນຄົນຜິດຮ້າຍແຮງ ເຖິງຂັ້ນ ທີ່ລາວຕ້ອງມາເຮັດໃສ່ກັບແບບນີ້ກະໄດ້

"ແຕ່ເພິ່ນກະຮູ້ວ່າທີ່ເຂົາເຮັດແບບນັ້ນ ຢ້ອນເຂົາຖືກບັງຄັບໃຫ້ໄປຂໍເບີເພິ່ນ!" ຂ້ອຍຢຸດທຳຄວາມສະອາດໃນຊົ່ວຂະຫນຶ່ງ ເພາະເລື່ອງຖຽງມັນສຳຄັນກວ່າຕອນນີ້

"ມັນກະເລື່ອງຂອງເພິ່ນ" ເກັ່ງຍຶກໄຫລຕອບ ພາງໃຊ້ມືເລື່ອນໄປເຊັດກະຈົກດ້ານຫນ້າລົດ ແບບບໍ່ສົນໃຈ

"ເຂົາຮູ້ວ່າມັນແມ່ນເລື່ອງຂອງເຂົາ ແຕ່ເພິ່ນກະຕ້ອງເຂົ້າໃຈແດ່ວ່າ ເຂົາຖືກຫມູ່ເຂົາບັງຄັບ ເຂົ້າໃຈບໍ່ວ່າ ເຂົາຖືກບັງຄັບ!!" ຂ້ອຍເນັ້ນຢ້ຳຄຳເວົ້າສຸດທ້າຍເປັນພິເສດ "ແລະຖ້າເຂົາຮູ້ວ່າ ເພິ່ນຊິເປັນຄົນແບບນີ້ນະ ຝັນໄປເທາະວ່າເຂົາຊິເຂົ້າໄປເສວະນຳເພິ່ນ ຫຶ "

"ຄັນເປັນແບບຊັ້ນ ເພິ່ນກະຕ້ອງກຽມຮັບມືນຳເຂົາໄວ້ດົນ ເພາະຕອນນີ້ ເພິ່ນເຂົ້າມາຫາເຂົາແລ້ວ ແລະແນ່ນອນ ເຂົາບໍ່ມີທາງປ່ອຍເພິ່ນໄປງ່າຍໆດອກ" ເວົ້າພ້ອມກະຕີຄິ້ວແບບກວນໆ ບົດຊິປ່ຽນມາກະລັອກກະແລກຂຶ້ນມາ ກະຫລິ້ນເອົາຈົນເປັນຕາຕົບຂະຫນາດເລີຍ ຄົນອີ່ຫຍັງວະ!! ຊິກວນອະໄວຍະວະເບື້ອງລຸ່ມໄດ້ຂະຫນາດນີ້!! ຂ້ອຍກະເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ ທີ່ຈະແກ້ແຄ້ນຄືນໂດດ ການສີດນ້ຳໃສ່ອີກຝ່າຍຈົນປຽກ

"ເຮີ້ຍ!!" ເກັ່ງອຸທານສຽງດັງ ກ່ອນກະໂດດຫລີກລົດນ້ຳ "ກ້າສີດນ້ຳໃສ່ເຂົາເສີຍຫວາ!!

"ເອີ້ ກ້າ ມີປັນຫາຫຍັງ" ຂ້ອຍແງຫນ້າຂຶ້ນຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ທັງຍິກຄິ້ວຫລິ່ວຕາເອົາຄືນຢ່າງຖ້າທາຍ

"ຫຶ ມີ" ເກັ່ງພຶມພຳຢູ່ໃນລຳຄໍ ພ້ອມຍິ້ມທີມຸມປາກ "ມີຫລາຍເລີຍແລະ ກຽມໂຕໄວ້ໃຫ້ດີ!! ເຂົາຄືນເພິ່ນແທ້" ສິ້ນສຸດຄຳບອກກ່າວ ສົງຄາມສາດນຳກໍ່ເລີມບັນເລງຂຶ້ນຫລັງຈາກທີ່ເກັ່ງແລ່ນອ້ອມເຂົ້າມາຫາຂ້ອຍ ແລ້ວກໍ່ໃຊ້ມືຫນາມາຢາດທໍ່ນ້ຳຂ້ອຍໄປ ກ່ອນຈະສີດໃສ່ໂຕຂ້ອຍເຕັມໂຕ ... ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງພະຍາຍາມແຂກຮ້ອງພ້ອມກັບລົບຢ່າງອົນລະວົນ ພາງໃຊ້ມືນ້ອຍໆຂອງຕົນເອງຍາດໄປເອົານຳລາວຄືນຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້ ແຕ່ຫຸ່ນຂ້ອຍກັບລາວ ມັນກໍ່ບອກຢູ່ແລ້ວວ່າມັນແຕກຕ່າງ ເຊິ່ງແນ່ນອນວ່າ ຂ້ອຍຕ້ອງເປັນຝ່າຍເສຍປຽບໂດຍປະລິຍາຍ

"ພໍໆ ມັນຫນາວ!!" ຂ້ອຍຍົກມືຫ້າມປານພະຫ້າມຍາດ ຍ້ອນໂຕຂ້ອຍມັນປຽກຫມົດແລ້ວ

“ຮາໆໆ ສົມນ້ຳຫນ້າ!! ເພິ່ນຫາກມາສີດໃສ່ເຂົາກ່ອນ!! ຮາໆໆ" ແຮງເວົ້າແຮງຢຸຍົງ ເພາະລາວຍັງຄົງເຮັດແບບນັ້ນໃສ່ຂ້ອຍຢູ່ຄືເກົ່າ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍໃຊ້ຟາມືຫນັກໆຍົກຂຶ້ນຟາດລົວຫລາຍໆບາດ ຈົນລາວຢຸດການກະທຳນັ້ນລົງ ກ່ອນຈະໃຊ້ລູບແຂນໂຕເອງໄປມາ ດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ

"ໂອ໊ຍ! ເຈັບໃດ໋ນິ"

 "ຫຶ ສົມ! ບອກໃຫ້ພໍແລ້ວຍັງມາສີດໃສ່ເຂົາອີກ ຈົນເຂົາປຽກຫມົດແລ້ວນິ!" ຂ້ອຍເວົ້າສຽງຂຽວ ແຕ່ອີກຝ່າຍພັດຍິ້ມມາເສີຍ

"ແມ່ນຫັ້ນແລະເນາະ ປານຫມານ້ອຍຕົກນ້ຳນິ"

"ເຂົາບອກແລ້ວແມ່ນບໍ່ວ່າເຂົາບໍ່ແມ່ນຫມາ!!" ຂ້ອຍກະຊາກສຽງໃສ່ລາວ

"ແຮໆໆ ຂໍໂທດ ມື້ກີ້ເຂົາລືມ... ເຂົາວ່າເພິ່ນປຽກແບບນີ້ ໄປປ່ຽນເຄື່ອງທາງໃນເຮືອນເຂົາດີກວ່າ" ເກັ່ງເອີ່ຍຊວນ

"ແຕ່ເຂົາບໍ່ມີເຄື່ອງປ່ຽນ ອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ເຂົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຂົ້າໄປເຮືອນເພິ່ນຈັກຫນ້ອຍ ເພາະສະຖານະເຂົາກັບເພິ່ນຕອນນີ້ ຂະຫນາດຄົນຮູ້ຈັກກັນ ເຂົາຍັງບໍ່ນັບລະ!!"

"ເຮົາກະເລີມທຳຄວາມຮູ້ຈັກກັນແລະ"

"ບໍ່!!" ຂ້ອຍຕອບແບບບໍ່ທັນຄິດ "ບໍ່ຈຳເປັນ"

"ແຕ່ເຂົາຢາກຮູ້ຈັກເພິ່ນເດຊັນ!! ເກັ່ງປ່ຽນສີຫນ້າມາອ່ອນລົງ ເຫມືອນຢາກໃຫ້ຂ້ອຍເຫັນໃຈອີກຝ່າຍ ແຕ່ຂໍໂທດ!! ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຈະຢືນມາເສວະນານຳຫມໍນີ້ດ້ວຍຊ້ຳ ຖ້າມັນບໍ່ຈຳເປັນແລະກໍ່ຖືກບັງຄັບ ດັງເຊັ່ນໃນເວລານີ້

"ມັນກະເລື່ອງຂອງເພິ່ນ!"

"ໂທ! ເວົ້າໄດ້ແທງໃຈດຳເຂົາຂະຫນາດ ເຂົາຫາກະຊິເຫັນເພິ່ນເປັນຄົນທຳອິດນິແລະ ທີ່ກ້າປັດຕິເສດເຂົາ"

"ເຮິ!! ໂຄດພູມໃຈຂະຫນາດເລີຍ!!....  ເຂົາກະຊິກັບກ່ອນດີກວ່າ ຂີ້ຄ້ານມາເສວະນານຳເພິ່ນ ມັນເສຍເວລາ!"

"ຈັກຊິຟ້າວກັບເຮັດຫຍັ໊ງ!! ລົດເພິ່ນຍັງບໍ່ທັນສະອາດເທື່ອຊ້ຳ"

"ຊ່າງມັນເທາະ!!" ຂ້ອຍຍົກມືຂຶ້ນຕອບແບບປັດໆ "ດຽວເຂົາເອົາໄປລ້າງເອງຕໍ່ກະໄດ້!!

"ເພິ່ນນິ ດື້ຂະຫນາດເນາະ"

"ແຕ່ກະບໍ່ເທົ່າເພິ່ນດອກ ລະຮີບເອົາກະແຈເອົາໂທລະສັບມາໃຫ້ເຂົາໄດ້ແລ້ວ ເຂົາຊິກັບ!" ຂ້ອຍເດມືໄປຫາລາວ ເພື່ອຫວັງຈະເອົາຂອງຄືນ

"ເຂົາຍັງບໍ່ທັນໃຫ້ເພິ່ນງ່າຍໆເທື່ອດອກ ເພາະຕອນນີ້ເພິ່ນກຳລັງໂຕປຽກຢູ່ ອາກາດກະຫນາວ ດຽວເພິ່ນຊິບໍ່ສະບາຍ" ເກັ່ງບອກດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ ແຕ່ຂຕອນນີ້ຂ້ອຍບໍ່ມີເວລາມາສົນໃຈຄວາມເປັນຫ່ວງເປັນໄຍຂອງລາວທັງນັ້ນ

"ມັນເລື່ອງຂອງເຂົານະ!!" ຂ້ອຍດຶງມືກັບມາຄືນທັນທີ ກ່ອນຈະໃຊ້ມັນວາງລົງໄວ້ບ່ອນເກົ່າແຮງໆ ເປັນເຊີງການລະບາຍອາລົມ

"ເພິ່ນຊິຍອມເຊື່ອຟັງເຂົາຈັກບາດໄດ້ບໍ່ນິ?" ເກັ່ງເອີ່ຍຖາມ ພາງເຮັດຄິ້ວສົນກັນ 

"ບໍ່!!" ຂ້ອຍຕອບປັດຕິເສດໄປທັນທີ "ເຂົາບໍ່ມີທາງຍອມເຊື່ອຟັງຄົນບໍ່ຮູ້ຈັກກັນແບບເພິ່ນດອກ ອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ຕອນນີ້ມັນກະເດິກແລ້ວ ຜູ້ຍິງເຂົ້າບ້ານຜູ້ຊາຍຍາມກາງຄືນມັນບໍ່ດີ ຄັນພໍ່ແມ່ເພິ່ນຮູ້ ດຽວເຂົາເຈົ້າກະຊິບໍ່ພໍໃຈທີ່ເຂົາມາເຮືອນນຳເພິ່ນສອງຕໍ່ສອງແບບນີ້"

"ແຕ່ຕອນນີ້ພໍ່ແມ່ເຂົາບໍ່ຢູ່ຈັກຄົນ ຈັກແມ່ນວ່າເພິ່ນຢ້ານອີ່ຫຍັງ!!" ເກັ່ງຕອບຫນ້າຫຍຸ້ງ

"ເຖິງເຂົາເຈົ້າບໍ່ຢູ່ ແຕ່ຖ້າຄົນອື່ນຮູ້ ກະຊິເອົາເຂົາໄປເວົ້ານິນທາໄດ້ ເພິ່ນບໍ່ແມ່ນຜູ້ຍິງເພິ່ນບໍ່ຮູ້ດອກວ່າ ຖືກຜູ້ອື່ນເວົ້າຮ້າຍມັນເລື່ອງໃນທາງທີບໍ່ດີ ມັນເປັນເລື່ອງຫນ້າອາຍສ່ຳໃດ"

ເກັ່ງງຽບໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ ເຫມືອນຈະເອົາຄຳເວົ້າຂອງຂ້ອຍເປັນຄິດທົບທວນດ້ວຍສີຫນ້າທີ່ຈິງຈັງ ກ່ອນຈະຕອບອອກມາໃນທີ່ສຸດ

"ກະໄດ້ ແຕ່ວ່າກ່ອນຊິກັບນະ ເຂົາຊິໄປເອົາເສື້ອແຈັກເກັດມາໃຫ້ກ່ອນດີກວ່າ ຕອນນີ້ມັນຫນາວ ດຽວເພິ່ນຊິເປັນໄຂ້ຫວັດຢ້ອນ" ເກັ່ງບອກຜ່ານນ້ຳສຽງທີ່ເປັນຫ່ວງ ແຕ່ຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມ ເພື່ອປັດຕິເສດລາວ

"ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ ເຂົາຂັບລົດໃຫຍ່ ຜ່ອນແອລົງໄດ້ ມັນບໍ່ຫນາວປານໃດ"

"ແຕ່ເຂົາວ່າເອົາໄປໄສ່ກະດີໃດ໋"

"ບໍ່!" ຂ້ອຍຕອບຢືນຢັນຢ່າງຊັດເຈນວ່າບໍ່ຕ້ອງການ "ດຽວເພິ່ນຊິມານຳໆເຂົາອີກ ເຂົາບໍ່ຢາກຈະວຸ້ນວາຍນຳເພິ່ນ

"ເພິ່ນນິ ບໍ່ເຄີຍຄິດທີ່ຈະຟັງຄຳເຕືອນດີໆຈາກເຂົາເລີຍ!!"

"ແນວມັນບໍ່ຈຳເປັນເດ!! ແລ້ວກະແຈກັບໂທລະສັບເຂົາຢູ່ໃສລະ" ຂ້ອຍທັງຖາມທັງຊັກສາຍຕາແນມເບິ່ງຂອງສຳຄັນ

"ຢູ່ໃນຖົງສົ້ງເຂົານິແລະ ດຽວຊິຈົກເອົາມາໃຫ້"

"ເອີ້ດີ!!"

"ເອົ໊າ!!" ເກັ່ງຍື່ນຂອງ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບຄວ້າເອົາທັນທີ ໂດຍບໍ່ຖ້າໃຫ້ໃຜອ້າປາກສັ່ງ

"ເຂົາຊິກັບກ່ອນລະ ຫວັງວ່າ ຄືຊິບໍ່ໄດ້ພົບກັບເພິ່ນອີກ" ຂ້ອຍເວົ້າຊ້ຳທ້າຍ ກ່ອນຈະຫມຸນໂຕ ແລ້ວພາໂຕເອງໄປໄຂປະຕູເຂົ້າໄປນັ່ງ ໂດຍທີ່ມີເກັ່ງກຳລັງຍິ້ມລອຍໆ ພ້ອມກັບໃຊ້ມືຫນາມາເຄາະກະຈົກ ເຮັດຂ້ອຍຕ້ອງເລື່ອນແວ່ນລົງ ຢູ່ໃນຝາກທີ່ລາວເຄາະ

"ມີຫຍັງນຳເຂົາອີກ!" ຂ້ອຍຖາມດ້ວຍສຽງແຂງໆ

"ກະບໍ່ມີຫຍັງດອກ" ເວົ້າພ້ອມກັບປ່ອນຫນ້າເຂົ້າມາທາງໃນແວ່ນພໍປະມານ ເຂົາມີແຕ່ຢາກບອກເພິ່ນວ່າ ຂັບລົດກັບບ້ານດີໆ ເພາະເຂົາເປັນຫວ່ງ ເກັ່ງຍິ້ມຫວານໆ ເຫມືອນກຳລັງຈະໂຮຍສະເຫນ່ໃຫ້ຂ້ອຍ ຮຶຍ ແຕ່ຂໍໂທດ ຕໍ່ຊິເຮັດຫຍັງຫລາຍກວ່ານີ້ ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ມີທາງຫລົງກົນງ່າຍໆ           

"ເອີ້ໆ! ແລ້ວມີຫຍັງອີກບໍ່?"

"ມີ ມີຫນ້ອຍຫນຶ່ງ”

"ຮີບເວົ້າມາທະແມ໋" ຂ້ອຍບອກແບບປັດໆ

"ຄືນນີ້ຢ່າລືມຝັນເຫັນຕອນເຂົາຈູບເພິ່ນເດີ້ ສຳນີ້ແລະ ບ໊າຍ" ເກັ່ງບອກກ່ອນຈະຍື່ນຫົວອອກໄປຄືນ ສ່ວນຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ມີ້ມສົບເຂົ້າກັນ ພ້ອມກັບຈ້ອງເບິ່ງລາວດ້ວຍຄວາມພໍໃຈ ເພາະເລື່ອງທີ່ຂ້ອຍພະຍາຍາມຈະລຶືມ ມັນກໍ່ໄດ້ຜຸດຂຶ້ນມາໂສດປະສາດຂ້ອຍອີກຄັ້ງ ສ່ວນເຈົ້າໂຕຍັງຄົງສົງຍິ້ມຫວານໆ ທີ່ເຈື່ອປົນຄວາມກວນປະສາດ ຜ່ານຮີມປາກບາງໆຂອງລາວ... ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍ ຕ້ອງເລື່ອນກະຈົກ ລົງທັນທີ ເພື່ອລົບສາຍຕາຂອງລາວ ກ່ອນຈະສະຕາດລົດ ແລ້ວກໍ່ເຄື່ອນລົດອອກໄປໃນທີ່ສຸດ ໂດຍທີ່ມີເກັ່ງກຳລັງໂບກມືລາ ໃນຂະນະ ທີ່ຂ້ອຍກຳລັງແນມເບິ່ງແວ່ນແຍງເທິງຫົວຂ້ອຍ... ກ່ອນຈະຍິ້ມອອກມານ້ອຍຫນຶ່ງ....

.ເຮີ່ຍ.... ຂ້ອຍຕ້ອງບ້າໄປແລ້ວແທ້ໆ ທີ່ຢູ່ບໍ່ຢູ່ກໍ່ຮູ້ສຶກໃຈເຕັ້ນແຮງກັບຮອຍຍິ້ມເຈົ້າເລ່ຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ມີນາມວ່າ ເກັ່ງ

.

.

ລອງກັບມາຂຽນຟ້ອນນີ້ຄືວ່າອ່ານງ່າຍກວ່າເວີ້ຍ!!

ຄັນຢາກໃຫ້ ປາກກາຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງຂຽນຟ້ອນໃດ ລະບອກເດີ້

ຕອນທີສອງ

Diary:

ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຈະເຊື່ອໂຕເອງເລີຍວ່າ ພຽງແຕ່ເວລາແປັບດຽວທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຈິກັບຄົນໆຫນຶ່ງ

ມັນກໍ່ທຳໃຫ້ຂ້ອຍ ຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວ ແລະໃຈຫວິວໆແນວໃດກໍ່ບໍ່ຮູ້...

ທັງທີຂ້ອຍກະສຸດແສນຈະຊັງລາວຈົນເຂົ້າກະດູກດຳ

"ປ່ອຍ... ກູບອກໃຫ້ປ່ອຍ!!" ຂ້ອຍທັງຮ້ອງທັງທຸບບຸລຸດທີ່ມີນາມວ່າເກັ່ງແບບບໍ່ຍັ້ງ ໃນຂະນະທີ່ມັນກຳລັງອຸ້ມຂ້ອຍພາດບ່າ ພາຂ້ອຍອອກມານອກເທັກ ແລ້ວມາຢຸດຢູ່ບ່ອນຈົດລົດ

"ໂອເຄ ຊິປ່ອຍແລ້ວ" ສຸດຄວາມ ມັນກໍ່ວາງຂ້ອຍກລົງກັບພື້ນ... ເມື່ອຂ້ອຍຢືນຊົງໂຕໄດ້ແລະຫລຸດອອກຈາກ ພັນທະນາການຂອງປີສາດທີ່ແສນຊົ່ວຮ້າຍ ຂ້ອຍກໍ່ເພ່ງມອງຫນ້າມັນ ຢ່າງເອົາເລື່ອງທີນທັນ ກ່ອນຈະກະແທກສຽງ ວ່າຮ້າຍຢ່າງເດືອດດາດ

"ມຶງເປັນບ້າລະຫວາ ຫ໊ະ!! ມາສິດຍັງມາລວນລາມກູແບບນີ້!!" ຂ້ອຍເປ່ງສຽງທີ່ເຫລືອຢູ່ດ່າເກັ່ງແບບບໍ່ເວັ້ນຫນ້າ ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ຢູ່ບໍລິເວນນີ້ ຕ່າງກໍ່ແນມມາເບິ່ງການກະທຳທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມໂມໂຫຂອງຂ້ອຍເປັນສາຍຕາດຽວ ສ່ວນມັນ ພັດຢືນສົ່ງຍິ້ມກວນໃຫ້ ແບບບໍ່ຮູ້ສຶກສະທົກສະທ້ານກັບການກະທຳຊົ່ວໆຂອງໂຕເອງແຕ່ຢ່າງໃດ

"ໂອ ເຂົາບອກເພິ່ນແລ້ວແມ່ນບໍ່ວ່າຫ້າມເວົ້າຄຳບໍ່ສຸພາບ" ເກັ່ງຫຍັບເຂົ້າມາໃກ້ໆ ຈົນເຮັດຂ້ອຍ ຕ້ອງຖອຍຫລັງໄປ ເລື້ອຍໆ ຈົນໂຕນ້ອຍໆຂອງຈຸເຂົ້າລົດໃຫຍ່ຄັນຫນຶ່ງ ແລ້ວມັນກໍ່ໃຊ້ແຂນໃຫຍ່ແຂງແຮງ ທັງສອງເລື່ອນຂຶ້ນມາຄ້ຳກະຈົກລົດ ຕັນໂຕຂ້ອຍໄວ້ ພາງກົ້ມຫນ້າຄົມໆລົງມາໃກ້ໆຫນ້າຂ້ອຍ ຈົນໄດ້ຍິນສຽງຫາຍໃຈອຸ່ນໆຂອງເຈົ້າໂຕ ທີ່ຫ່າງຈາກໃບຫນ້າຂ້ອຍ ບໍ່ເທົ່າໃດເຊັນ

"ຊະ ຊິເຮັດຫຍັງນິ!! "ຂ້ອຍພະຍາຍາມຄວບຄຸມສຽງໃຫ້ເປັນກະຕິທີ່ສຸດ ບໍ່ແມ່ນເພາະຂ້ອຍເກີ້ເຂີນອີກຝ່າຍດອກ ແຕ່ເປັນຍ້ອນຂ້ອຍຮູ້ສຶກຢ້ານມັນຈະເຮັດລຸ່ມລາມນຳຂ້ອຍຫລາຍກວ່າ

"ກະຢາກຈະສັ່ງສອນຄົນອວດເກັ່ງຈັກບາດ ໂທດຖານທີ່ກ້າອວດດີນຳເຂົາ" ເກັ່ງຍິ້ມແບບເຈົ້າເລ່

"ແຕ່ກູ!"

"ຮື້ມ??" ເກັ່ງງ່ຽງຫນ້າຖາມ ເຫມືອນຈະເປັນການບອກໃຫ້ຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະປ່ຽນຄຳເວົ້າທີ່ສຸດພາບແທນ... ເອີ້ກະໄດ້!! ຂ້ອຍຍອມປ່ຽນສັບພະຄຸນນາມກຳໄດ້!!

"ແຕ່ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດອວດເກັ່ງໃສ່ເພິ່ນຈັກຫນ້ອຍ... ເພິ່ນຕ່າງຫາກທີ່ເຮັດເລື່ອງຕ່ຳໆໃສ່ເຂົາກ່ອນ!!"

"ຫຶ.." ເກັ່ງຫົວຄາງຄ່ອຍໆຢູ່ໃນລຳຄໍ ພ້ອມກັບຍິ້ມອອກທີ່ມຸມປາກ... ໃຫ້ຕາຍແທະ!! ຂ້ອຍສຸດແສນຈະຊັງຮອຍຍິ້ມແບບນີ້ທີ່ສຸດ "ທີ່ວ່າເລື່ອງຕ່ຳໆນິ ເພິ່ນຫມາຍເຖິງເລື່ອງທີ່ເຂົາຈູບເພິ່ນແມ່ນບໍ່.." ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍເນັ້ນປະໂຫຍກສຸດທ້າຍຢ່າງຊັດຖ້ອຍຊັດຄຳ ຍິ່ງຟັງກໍ່ຍິ່ງໂມໂຫ ພາງກຳມືແຫນ້ນເຂົ້າກັນ ເປັນເຊີງລະບາຍອາລົມ

"ເອີ້!!... ແລະທີ່ເພິ່ນຈູບເຂົາມື້ກີ້ ເຂົາຖືວ່າທານໃຫ້ຫມາຈອນຈັດໂຕຫນຶ່ງເທົ່ານັ້ນແລະ ຈື່ໄວ້!!" ສິ້ນຄວາມຂ້ ອຍກໍ່ປັດແຂນມັນອອກທັນທີ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງອອກຈາກສະຖານະການທີ່ສຸດແສນຈະອຶດອັດນີ້ໄປ ເພື່ອຈະມຸ່ງຫນ້າໄປຫາລົດໂຕເອງທີ່ກຳລັງຈອດໄວ້ຢູ່ບໍ່ໃກຈາກໂຕຂ້ອຍປານໃດ ຫາກພໍແຕ່ກ້າວຂາອອກອີກກ້າວດຽວ ເກັ່ງພັດຮ້ອງໃສ່ຫລັງຂ້ອຍກ່ອນ

"ດຽວເພິ່ນ!!" ຂ້ອຍຫັນກັບໄປຫາທັນທີ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈະເພ່ງຕາຂວາງໆໄປຫາເຈົ້າໂຕ "ເຂົາຍັງບໍ່ທັນຮູ້ຈັກຊື່ເພິ່ນຊ້ຳ"

           "ເພິ່ນບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຮູ້ຈັກຊື່ເຂົາ!!" ຂ້ອຍຕອບອອກໄປທັນທີ "ແລ້ວເຂົາບໍ່ມີທາງຈະບອກເພິ່ນເດັດຂາດ!!"

"ອື່ມ... ໃກ້ໄດ້ ບໍ່ບອກກະບອກ.... ແຕ່ວ່າເພິ່ນຕ້ອງກັບບ້ານເອງໃດລະ" ເກັ່ງຍົກກະແຈລົດຂ້ອຍຂຶ້ນມາໂຊ ພາງແກວ່ງມັນໄປມາໆ ແລ້ວກໍ່ຜິວປາກຢ່າງອາລົມດີ... ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ເລືອກຂຶ້ນທັນທີ ພ້ອມກັບເລື່ອນມືນ້ອຍໆຂ້າງຫນຶ່ງລົງໄປສຳຫລວດຖົງສົ້ງຂອງຕົນເອງ ແລ້ວຈາກນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ພົບກັບຄວາມຫວ່າງເປົ່າ ຈະມີ ກໍ່ພຽງແຕ່ໂທລະສັບຫນ່ວຍດຽວເທົ່ານັ້ນ

ບ້າເອີ້ຍ!! ທັນໄປຈົກເອົາຕອນໃດວະ!!

"ເອົາກະແຈລົດມາດຽວນີ້!!" ຂ້ອຍຂົບແຂ້ວຖາມເອົາກະແຈຢ່າງຂັບແຄ້ນ ໂດຍທີ່ກຳລັງກ້າວຂາເຂົ້າໄປຈັບເອົາກະແຈນຳເກັ່ງຄືນ

"ໃຈເຢັນໆສາວນ້ອຍ"

“ຊິໃຫ້ດີໆຫລືຢາຫເຈັບໂຕຫ໊ະ!!”

"ຮາໆໆ ເຂົາຢ້ານຂະຫນາດເລີຍເພິ່ນ" ຄຳຂູ່ຂອງຂ້ອຍຍັງບໍ່ໄດ້ຜົນນຳເກັ່ງຢູ່ຄືເກົ່າ" ສີຫນ້າທີ່ສຸດແສນຈະເຍາະເຍີ້ຍ ຂອງຄົນຮ່າງສູງ ມັນເປັນການບີບຄັນໃຫ້ອາລົມຂ້ອຍເດືອດດາດຂຶ້ນຕື່ມ ໃຫ້ຕາຍເທາະ!! ຕັ້ງແຕ່ເກີດມາ ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຊັງໃຜທີ່ສຸດເທົ່າຫມໍນີ້ມາກ່ອນເລີຍ

"ຮີບເອົາກະແຈມາດຽວນີ້!!"

"ຫຶ ຢາກໄດ້ກະມາເອົາເອງແລະ"

"ບ້າເອີ້ຍ!!" ສຸດສຽງ ຂ້ອຍກໍ່ຮີບພາໂຕເອງເຂົ້າໄປຍາດກະແຈນຳລາວທັນທີ ເມື່ອຍິ່ງຂ້ອຍຕ້ອງການຈະເອົາກະແຈຄືນ ເທົ່າໃດ ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຍິ່ງຍົກມັນຂຶ້ນສູງເທົ່ານັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຍາດເອົາຄືນບໍ່ໄດ້ ໃນເມື່ອຮ່າງກາຍຂອງໂຕເອງມັນເສຍປຽບ ໃຫ້ກັບເກັ່ງຫລາຍເຕີບ

"ຮ໊ວຍ!!.... ຊິເອົາມາໃຫ້ດີໆບໍ່ ຫ໊ະ!!

"ອື່ມ... ເຂົາປ່ຽນໃຈລະ... ເຂົາຊິເອົາລົດເພິ່ນໄປຂີ່ເລາະຫລິ້ນດີກວ່າ"

"ຢຸດ!! ຫ້າມເອົາລົດເຂົາໄປຂີ່ຫລີ້ນເດັດຂາດ!!" ຂ້ອຍຍົກມືຂຶ້ນຫ້າມປານພະປາງຍາດ ເພາະຂ້ອຍບໍ່ມັກ ໃຫ້ຄົນພາຍນອກເຂົ້າມາຫຍຸ້ງວຸ້ນວາຍນຳລົດຂອງຂ້ອຍ ແລະອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ແມ່ຂອງຂ້ອຍລາວຫວງລົດຄັນນີ້ທີ່ສຸດ

"ເຂົາວ່າເພິ່ນຄືຊິຮູ້ຄຳຕອບເຂົາແລ້ວແລະ" ເກັ່ງບໍ່ສົນຄຳຫວງຫ້າມຂອງຂ້ອຍແຕ່ຍ່າງໃດ ແຖມຍັງມຸ່ງຫນ້າເຂົ້າໄປຊອກຫາລົດຂ້ອຍ ໃນລະຫວ່າງທີ່ໃຊ້ມືສາກໆ ບີບປຸ່ມສັນຍາກັນຂະໂມຍ ເພື່ອໃຫ້ຮູ້ວ່າລົດມັນຈອດຢູ່ໃສ

ໃນທີ່ສຸດເກັ່ງກໍ່ຊອກລົດຂ້ອຍເຫັນ ຂາຍາວຂອງອີກກໍ່ກ້າວລ້ຳຫນ້າຂ້ອຍໄປ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກຳລັງນຳອີກຝ່າຍ ໃນໄລຍະຊິດໂຕ.... ເກັ່ງໄຂປະຕູດ້ານຄົນຂັບຂຶ້ນພ້ອມກັບພາໂຕເອງນັ່ງລົງບ່ອນເບາະລົດ ກ່ອນຈະຫັນຫນ້າມາເວົ້ານຳຂ້ອຍ

"ຂຶ້ນລົດ!!" ເກັ່ງງຶກຫົວໄປທາງຂ້າງຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ເປັນເຊີງການສົ່ງສັນຍານໃຫ້ຂ້ອຍເຮັດຕາມຄຳສັ່ງ ຫຶ ແຕ່ມີຫວາ ທີ່ຂ້ອຍຈະຍອມ!!

"ລົງມາຈາກລົດເຂົາດຽວນີ້!!... ຄັນບໍ່ຊັ້ນເຂົາໂທບອກຕຳລວດແທ້!!"

"ຂີ່ມ້າສາມສອກໄປບອກໂລດ... ເຂົາບໍ່ຢ້ານດອກ ຫຶໆ!!

ຂ້ອຍຂົບແຂ້ວຕົນເອງອີກຄັ້ງຢ່າງເຫລືອໃຈ ແລ້ວນ້ຳສຽງທີ່ເນັ້ນຫນັກຂອງເກັ່ງ ບົ່ງບອກເຖິງຄວາມໃຈວ່າກົດຫມາຍ ອາດຈະເຮັດຫຍັງເຈົ້າໂຕບໍ່ໄດ້... ແຕ່ບ້ານເມືອງມັນມີຂື່ມີແປ ແມ່ນໃຜກໍ່ບໍ່ສາມາດເຫນືອກົດຫມາຍໄດ້ດອກ ເຖິງອີ່ຕາຜີບ້າ ນີ້ ຈະເສັ້ນໃຫຍ່ຫລືຈະມີອຳນາດບາດຫລວງມາແຕ່ໃສກໍ່ຕາມ ຈັງໃດຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ມີຍອມໃຫ້ລາວເຮັດຫຍັງຕາມອຳເພີໃຈ ແບບນີ້ເດັດຂາດ!!

"ເອີ້!! ບ້າຕ້ອງທ້າ ເຂົາໂທບອກແທ້!!.... ເຂົາຊິເອົາຕຳຫລວດມາລາກເພິ່ນເຂົ້າຄຸກນິແລະ!! ຄິດວ່າໂຕເອງໃຫຍ່ ແລ້ວຊິມາເບັ່ງອຳນາດໃສ່ຜູ້ອື່ນໄດ້ງ່າຍຊັ້ນຫວາ... ຫຶ ແຕ່ເຂົາກະລືມບອກເພິ່ນໄປຢ່າງຫນຶ່ງ ພໍ່ລຸງເຂົາເປັນນາຍພັນ ເຂົາກະມີເສັ້ນໃຫຍ່ພໍຈະລາກຄໍເຂົ້າຄຸກໄດ້ຄືກັນ!!" ສິ້ນປະໂຫຍກ ຂ້ອຍກໍ່ເລື່ອນມືໄປຈັບໂທລະສັບ ທີ່ເຄີຍໄວ້ໃນຖົງສົ້ງຂຶ້ນມາ ຫາກກ່ອນທີ່ຈະກົດເບີອອກໄປນັ້ນ ເກັ່ງພາໂຕເອງອອກມາຈາກລົດແລ້ວກໍ່ເລື່ອນມືສາກໆ ມາຄວ້າໂທລະສັບຂ້ອຍໄວ້ກ່ອນ

"ເຮີ້ຍ!!" ຂ້ອຍອຸທານກັບການກະທຳທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມເສຍມາລະຍາດທັນທີ... "ເອົາມາດຽວນີ້!!" ມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍກໍ່ ບໍ່ລືມທີ່ຈະຍາດເອົາໂທລະສັບນັ້ນຄືນ ແຕ່ເກັ່ງພັດຍັດມັນໃສ່ຖົງສົ້ງໂຕເອງແບບຫນ້າຕາເສີຍ "ບອກໃຫ້ເອົາໂທລະສັບມາ!! ຫູຫນວກຫວາ ຫ໊ະ!!"

"ເພິ່ນຕ່າງຫາກທີ່ຫູຫນວກນະ..... ບອກໃຫ້ຂຶ້ນລົດລະຍັງມາຍືນຖຽງຢູ່"

"ເຂົາເລີ່ມຫມົດຄວາມອົດທົນລະໃດ໋!!"

"ທົນບໍ່ໄດ້ກະບໍ່ທົນ.... ຖ້າເພິ່ນບໍ່ໄປນຳເຂົາ ທັງກະແຈ ທັງລົດ ທັງໂທລະສັບ ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຄືນແນ່ນອນ"

ຂ້ອຍຢຸດນິ່ງທັນທີ ກ່ອນຈະເກັບເອົາຄຳເວົ້າຂອງລາວມາຄິດໃນຊົ່ວຂະຫນຶ່ງ ໃນເມື່ອອີກຝ່າຍຢືນຢັນແສງແຂງ ທີ່ຈະບໍ່ສົ່ງຂອງໃຫ້ຂ້ອຍງ່າຍໆ.... ແລ້ວຖ້າຫາກ ຊິຍາດເອົາຂອງນຳເຈົ້າໂຕຄືນອີກ ກໍ່ຄົງຊິແມ່ນທີ່ເລື່ອງເປັນບໍ່ໄປໄດ້ ເພາະສຳຫລວດເບິງຈາກຫຸ່ນແລ້ວ ຂ້ອຍເອື້ອມມືໄປຍາດບໍ່ໄດ້ແນ່ນອນ.. ສະນັ້ນທາງເລືອກທີ່ເຫລືອສຸດທ້າຍກໍ່ຄື ຍອມຈຳນົນໃຫ້ອີ່ຕາຜີບ້ານີ້ຢ່າງວ່າງ່າຍ ຄັນບໍ່ຊັ້ນ ບໍ່ໄດ້ຂອງຈັກຢ່າງແທ້ໆ

"ວ່າຈັງໃດລະ.... ຮື້ມ??" ເກັ່ງຖາມຂ້ອຍອີກຄັ້ງ... ເຊິ່ງຄຳຕອບຂອງຂ້ອຍທີ່ກຳລັງຈະຕອບໄປ ກໍ່ແມ່ນ ຄຳຕອບ ຕົກລົງ

"ເອີ້ກະໄດ້!!.... ແຕ່ຄັນໄປນຳເພິ່ນແລ້ວ ສັນຍານຳເຂົາກ່ອນວ່າ ຕ້ອງສົ່ງຂອງທັງຫມົດຄືນທັນທີ!!" ຂ້ອຍສະເຫນີຂໍ້ຕົກລົງນຳເກັ່ງກ່ອນ ເພື່ອໄວ້ບາດຫລັງ ເຈົ້າໂຕຊິບໍ່ຍອມສົ່ງຂອງຄືນ

"ກະໄດ້" ເກັ່ງງຶກຫົວຍອມຮັບຂໍ້ຕົກລົງ

"ເອີ້ ດີ!!..".

ຂ້ອຍສະບັດໂຕເອງໃສ່ເກັ່ງ ເປັນເຊີງລະບາຍອາລົມງຸດງິດ ໃນລະຫວ່າງທີ່ກຳລັງພາຕົນເອງມານັ່ງລົງບ່ອນຂ້າງໆ ກັບພວງມະໄລ ຈາກນັ້ນກໍ່ປິດປະຕູ້ລົດ ສ່ວນເກັ່ງກໍ່ຍໍ້ໂຕຂະຫນາດໃຫຍຫນາເຂົ້ານັ່ງລົງບ່ອນຂັບ ໂດຍທີ່ມືໃຫຍ່ໆສາກໆ ກໍ່ບໍ່ລືມທີ່ຈະປິດປະຕູເຂົ້າ.....

"ແລ້ວຊິໄປໃສພາເຂົາໄປໃສ?" ຂ້ອຍເປີດສາກຖາມທັນທີ ສ່ວນເຈົ້າໂຕກໍ່ຍິ່ມອອກມາທີ່ມຸມປາກ ພ້ອມກັບສະຕາດເຄື່ອງຂື້ນ

"ດຽວຫາກຮູ້ເອງ.... ແຕ່ກ່ອນຊິພາເພິ່ນອອກໄປ ກະລຸນາຂັດເຂັມນິລະໄພດີໆ ຖ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ຫົວຟາດແຫວນລົດ...." ມັນຫນ້າມາບອກຂ້ອຍດ້ວຍສີຫນ້າກວນໆ... ກ່ອນເກັ່ງທີ່ຈະຫັນກັບໄປເບິ່ງທາງຫນ້າແບບເກົ່າ

"ເອີ້ ກະໄດ້.." ຂ້ອຍເຊື່ອຟັງຄຳເຕື່ອນຢ່າງວ່າງ່າຍ... ມືຂອງຂ້ອຍກໍ່ເລືອນໄປຈັບເຂັດຂັດມາໃສ່ໂຕເອງໄວ້ໃຫ້ແຫນ້ນ ໃນລະດັບຫນຶ່ງ

"ຄັນພ້ອມລະ Let's go!!"

"ບຶ້ນ!!"

"ກຣີ້້ດ!!" ສຽງແຂກຂອງຂຶ້ນຂ້ອນພ້ອມກັບສຽງລົດ ທີ່ເຄືອນອອກໄປຢ່າງວອງໄວ ຍ້ອນຕີນຂອງເກັ່ງຕອນນີ້ ເກືອບຢຽບຈົນຈຳຄັນເລັ່ງ... ດີ ທີ່ຂ້ອຍຢອມເຊື່ອຄຳເຕືອນຂອງລາວ ຄັນບໍ່ຊັ້ນ ຫນ້າຂ້ອຍຟາດເຂົ້າກັບແວ່ນລົດແທ້ໆ

"ເພິ່ນເປັນບ້າຫວາ ຫ໊ະ!! ຂັບລົດປານຊິຟ້າວໄປຕາຍນິ ຂັບຊ້າໆແດ່!!" ຂ້ອຍທົນບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຫັນໄປຮ້າຍ ໃຈຂອງຂ້ອຍມື້ກີ້ມັນຕົກຫລົ່ນໄປຮອດຕາຕຸ່ມ ຈາກນັ້ນເກັ່ງກໍ່ຄ່ອຍໆຜ່ອນຄວາມໄວລົງຕາມຄຳສັ່ງ ເມື່ອແລ່ນລົດອອກມາຖະຫນົນໃຫຍ່

"ຮາໆໆ ເຂົາກະບອກແລ້ວວ່າໃຫ້ເພິ່ນໃສ່ເຂັມຂັດໄວ້ດີ" ເກັ່ງຕອບດ້ວຍສີຫນ້າທີ່ສະບາຍອາລົມ "ແລ້ວເພິ່ນຊິບອກຊື່ເຂົາໄດ້ບໍ່ນິ?"

"ບໍ່.... ເພິ່ນບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຮູ້!!"

"ເພິ່ນຢາກໄດ້ຂອງຄືນບໍ່?" ຫັນຫນ້າມາຖາມຂ້ອຍຫລັງຈາກນັ້ນ...

"ແຕ່ເພິ່ນສັນຍາແລ້ວວ່າຊິສົ່ງຂອງຄືນ" ຂ້ອຍກໍ່ຫັນຫນ້າໄປຫາເກັ່ງເຊັ່ນກັນ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈະເພ່ງມອງລາວແບບໍ່ພໍໃຈ

"ແຕ່ສັນຍາມັນຖືກຍົກເລີກມື້ໃດກະໄດ້ ຖ້າຫາກເພິ່ນຍັງຂັດຄຳສັ່ງເຂົາ" ເກັ່ງຍັງຄົງຖືໃພ້ເຫນືອຂ້ອຍ....​ ແລະຄຳຂູ່ຂອງອີກຝ່າຍ ມັນກໍ່ມີຜົນຕໍ່ຂ້ອຍສະເຫມີ

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້ ເຂົາຊື່ບົວ ພໍໃຈລະເບ໊າະ!"

"ຍັງເທື່ອ"

"ລະຊິເອົາຫຍັງອີກວະ!!"

"ເພິ່ນເຫັນຂີ້ຕົມຢູ່ຝາກທາງເພິ່ນບໍ່ ຫຶໆ" ເກັ່ງບໍ່ຕອບຄຳຖາມຂ້ອຍແຕ່ໃຊ້ນິ້ວຂອງໂຕເອງຊີ້ໄປທາງນັ້ນແທນ ກ່ອນຈະຍິ້ມອອກມາແບບມີເລດໄນ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ວ່າ ເຈົ້າໂຕກຳລັງຄິດຫຍັງຢູ່

"ໂອ.... ເກັ່ງ ຂໍຮ້ອງ ຢ່າເຮັດແບບນີ້" ຂ້ອຍແກວ່ງຫົວຫລາຍບາດ ເປັນເຊີງການອ້ອນວອນ

"ກະໄດ້ ຢ່າກະຢ່າ ແຕ່ຢ່າຂອງເຂົາ ແມ່ນ ຢ່າຊ້າໃດ໋ລະ ຮາໆໆ"

"ເກັ່ງ ຢ່າ ກຣີ້ດ!!" ຂ້ອຍແຂກອອກມາທັນທີ ໃນຂະນະທີ່ເກັ່ງໄດ້ປ່ຽນເກຍຫນຶ່ງ ແລ້ວກໍ່ຫັກພວງມາໄລລົດເຂົ້າຂີ້ຕົມແບບກະທັນ ຄັນເລັງຖືກຢຽບໄວ້ພໍປະມານ ຄົນຮ່າງສູງກໍ່ໃສ່ມັນຈົນຈຳຕີນ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງແຂກຂືນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ແລະກໍ່ເຮັດໃຫ້ໂຕຂ້ອຍກໍ່ອ່ຽງຊ້າຍອ່ຽງຂວາ ໄປພ້ອມກັບການບັງຄັບລົດບ້າໆຂອງລາວ.... ສ່ວນສາລະຖີທີ່ເປັນຄົນກໍ່ເຫດ ພັດຫົວຂຶ້ນຢ່າງສະໃຈ.... ເມື່ອເຫັນວ່າຫນ້າຂອງຂ້ອຍ ເກືອບທີ່ຈະລັງນ້ຳຕາອອກມາ.... ເຊິ່ງຕີນລົດຂ້ອຍຕອນນີ້ ແນ່ນອນ ມັນກໍ່ເຮັດຫນ້າທີ່ ປັ່ນເອົາຂີ້ຕົມຂຶ້ນຟົ້ງໃສ່ກະຈົກທັງສີິດ້່ານ ຈົນມອມແມມໄປຫມົດທັງໂຕ

"ບ້າເອີ່ຍ!! ເພິ່ນເຮັດບ້າຫຍັງເກາະ ຫ໊ະ!!" ຂ້ອຍບັນດານໂທສະໃສ່ອີກຝ່າຍທັນທີ ຫລັງຈາກທີ່ຄຶງໂຕເອງໃຫ້ເປັນປົກກະຕິ ໄດ້

"ເຫັນລົດຂອງເພິ່ນເປື້ອນກະເລີຍຢາກລ້າງໃຫ້!! ຢາກໃຫ້ເຂົາລ້າງອີກບໍ່ ເອີ່ຍຖາມພ້ອມກັບຍິ້ມທີ່ມຸມປາກ

"ແມ່ນໃຜຊິບ້າໃຫ້ເພິ່ນເຮັດແບບນັ້ນອີກວະ!!"

"ແຕ່ເຂົາຫວັງດີນຳເພິ່ນໃດ ດຽວເຂົາຊິລ້າງໃຫ້ເພິ່ນອີກດີກວ່າ ເທື່ອນີ້ເອົ່ໃຫ້ມັນຄັກໆໄປເລີຍ ຮາໆໆ" ເກັ່ງລະເບີດສຽງຫົວທີ່ຂ້ອຍສຸດແສນຈະຊັງ ກ່ອນຈະບັງຄັບພວງມະໄລໃຫ້ມັນປີ່ນລົດຂ້ອຍຈົບຄົບຮອບສາມຮ້ອຍສິບອົງສາ ເຮັດໃຫ້ໂຕຂອງຂ້ອຍຫມຸນໄປນຳຄວາມແຮງຂອງລົດພ້ອມໆສຽງແຂກ ທີ່ດັງຂຶ້ນກ່ອນເກົ່າ ບາດແລ້ວ ເກັ່ງກໍ່ເຄື່ອນລົດອອກໄປອີກ ກ່ອນຈະຊ້ຳທ້ານຍົກລໍ້ໃສ່ບ່ອນທີ່ມີໂນນ ຈົນລົດຂ້ອຍກະໂດດພຸ່ງອອກໄປໃກຫລາຍແມັດເຕີບ  

"ຈັງໃດຝີມືເຂົາ ຄັກບໍ່" ເກັ່ງຫັນຫນ້າມາຖາມຂ້ອຍ ໃນລະຫວ່າງທີ່ກັບມາຫົນທາງໃຫຍ່ອີກຄັ້້ງ  ພ້ອມກັບ ຜ່ອນຄວາມໄວລົງເລື້ອຍໆ ຈົນເຂົ້າສູ່ສະພາວະທີ່ລົດແລ່ນເປັນປົກກະຕິ 

"ຄັກບ້ານປ້າເພິ່ນຕິ!! ລົດເຂົາເປື້ອນແຕ່ຂີ້ຕົມ ບ້າເອີ້ຍ!!" ຂ້ອຍສະບັດສຽງໃສ່ຢ່າງຫົວເສຍ "ເພິ່ນຕ້ອງເອົາລົດໄປລ້າງໃຫ້ເຂົາດຽວນີ້ເລີຍ!!

“ແບບມື້ກີ້ຫັ້ນຫວາ??” ເກັ່ງຖາມຍິ້ມໆ

"ບໍ່ແມ່ນ!!" ຂ້ອຍຕອບອອກໄປທັນທີ “ເຂົາຫມາຍເຖິງເອົາໄປລ້າງຢູ່ຮ້ານອັດສີດຕ່າງຫາກ”

“ໂອເຄ ດຽວຊິພາໄປ”

"ດີ ຮຶຍ!!" ຂ້ອຍຍົກມືຂຶ້ນກອດເອິກໂຕເອງໄວ້ ພາງຖອນຫາຍໃຈອອກມາຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍ ກ່ອນທີ່ຈະບໍ່ມີໃຜເອີ່ຍປາກເວົ້າຫຍັງຂຶ້ນຕໍ່... ເປັນຜົນໃຫ້ຄວາມງຽບໄດ້ປົກຄຸມທົ່ວລົດ ເຊິ່ງຂ້ອຍ ກໍ່ມັກບັນຍາກາດແບບນີ້ທີ່ສຸດ ເພາະຈະບໍ່ຕ້ອງມານັ່ງຖຽງນຳຫມໍນີ້ໃຫ້ປວດໂສດປະສາດ...

ແຕ່ໃນເວລາທີ່ເກັ່ງເຮັດທ່າທາງງຽບໆຂຶມໆ ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດປັດຕິເສດໄດ້ເລີຍວ່າ ຄົນຮ່າງສູງທີ່ຢູ່ຂ້າງໆຂ້ອຍນັ້ນ ມີສະເຫນ່ແລະເຈົ້າຊູ້ແທ້ໆ ລາວບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເທບພະບຸດທີ່ຕົກລົງມາຈາກສະຫວັນເລີຍ...   

ແຕ່ມັນແມ່ນເວລາມາຍ້ອງລາວບໍນິ ຂ້ອຍຕ້ອງບ້າໄປແລ້ວແທ້ໆ!!

.

.

.

.

ຕອນນີ້ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນຈົບເທື່ອເດີ້ ຍັງມີຕໍ່ອີກ

ດຽວຊິເອົາມາລົງອີກຖ້າຫາກຍັງມີຄົນຖ້າອ່ານ

 ເອີ້ລະມີເລື່ອງຈະຖາມອີກວ່າ ເລື່ອງນີ້ມ່ວນບໍ່

ພໍດີມີຄົນບອກວ່າ ຢາກໃຫ້ເຊົາຂຽນເລື່ອງນີ້

ລະກະບອກວ່າ ບໍ່ມັກເລື່ອງແບບນີ້

ເຫັນເຂົາເຈົ້າບອກແບບນີ້ລະ ນ້ຳຕາຈະໄຫລ

ຈັງໃດ ກະບອກແດ່ເດີ້ ຄັນບໍ່ມັກລະຈະລຶບຖິ້ມເລີຍ

ແຕ່ຖ້າຫາກມີຄົນວ່າຈະຕິດຕາມ ດຽວຊິຂຽນໃຫ້ມັນຈົບເລື່ອງນີ້ເລີຍ

ຕໍ່

“ໄປຂໍເບີລາວມາ”

"ໂອເຄ!!.... ຫ໊ະ!! ໄປຂໍເບີມັນ” ພໍຈັບເນື້ອຈັບຄວາມໄດ້ ຂ້ອຍເຖິງກັບອຸທານທັນທີ ເຮີ້ຍ!! ...ບ້າລະຫວາພວກເພິ່ນ ຊິໃຫ້ເຂົາໄປຂໍເບີໃຜກະບໍ່ຮູ້ຈັກນິໃດ໋”

“ເວົ້າຈັງຊີ້ ຊິຂັດຄຳສັ່ງເຂົາກັບອາລີ້ແມ່ນບໍ່” ຕານ້ອຍຍື່ນຫນ້າເຂົ້າມາຖາມເຫມືອນຈະເອົາເລື່ອງ

"ກະແນ່ນອນຫັ້ນແລະ" ຂ້ອຍຍຶກໄຫລ່ຕອບແແບບໍ່ສົນໃຈ "ແມ່ນໃຜຊິໄປເຮັດເລື່ອງເປັນຕາອາຍຈັ່ງຊັ້ນວະ!!"

“ກະໄດ້ ຄັນເພິ່ນບໍ່ໄປ ໂທລະສັບເພິ່ນຈະຖຶກຍຶດສອງອາທິດ”

“ເພາະເລື່ອງທີ່ເພິ່ນບໍ່ໄປໂຮງຮຽນເຂົາຊິໂທໄປຟ້ອງພໍ່ເພິ່ນນຳ” ອາລີ້ເວົ້າເສີມ… ຫາເລື່ອງມາໃສ່ຫມູຂອງຕົນເອງນິ ຈະແມ່ນພາກັນຖະຫນັດດີຂະຫນາດ ແລະຖ້າຫາກເລື່ອງພວກນີ້ຮອດຫູພໍ່ຂ້ອຍມື້ໃດ ມີຫວັງຄວາມບັນໄລວິບັດຂຶ້ນແນ່ນອນ ໃນເມື່ອຂ້ອຍເຄີຍຖືກຜູ້ເປັນພໍ່ ລົງໂທດແບບນັ້ນມາກ່ອນແລ້ວ

ກະທີ່ເຂົາບໍ່ໄປໂຮງຮຽນມື້ຫນຶ່ງກະຍ້ອນພວກເພິ່ນຫັ້ນແລະ ພາເຂົາໂຕນອອກໄປຫລິ້ນນະ"

"ເພິ່ນຫາກຫລົງກົນພວກເຂົາເອງ ຊ່ວຍບໍ່ໄດ້ ຮາໆໆ...."

"ສ່ວນເລື່ອງນີ້ນະຢ່າຄິດວ່າພວກເຂົາເວົ້າຫລິ້ນໆເດີ້ບົວ.... ຖ້າເພິ່ນເລືອກທີ່ຈະປັດຕິເສດນະ... ເພິ່ນເດືອດຮ້ອນແທ້ໆ" ຟັງຄຳຂູ່ແຕ່ຄົນ ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຈະຕ້ອງຮັບຊະຕາກຳແທ້ໆ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງງຶກຫົວຕອບຢ່າງວ່າງ່າຍ ແທນທີ່ຈະຕອບໂຕ້ກັບໄປອີກ ຄັນບໍ່ຊັ້ນ ເລື່ອງມັນຊິສົນລະວົນແນ່ນອນ

“ເອີ້ໆ ກະໄດ້ ໄປກະໄດ້!!” ຂ້ອຍຕອບອອກໄປ ໃນຂະນະທີ່ພາໂຕເອງລຸກອອກຈາກໂຕະ 

“ຮາໆໆ ເທື່ອນີ້ແລະທອມນ້ອຍຈະມີແຟນ”

"ມິດເລີຍ ອາລີ້!" ຂ້ອຍວ່າຮ້າຍດ້ວຍນ້ຳສຽງຈິງຈັງ ແຕ່ເຫມືອນວ່ານາງຈະບໍ່ສະທົກສະທ້ານແຕ່ຢ່າງໃດ ແຖມຍັງຫົວເຢາະເຢີ້ຍໃສ່ຂ້ອຍອີກ

 “ຮາໆໆ”

"ຮຶຍ!!" ຂ້ອຍສະບັດກົ້ນຫນີອອກຈາກວົງຢ່າງພໍໃຈ ສ່ວນພວກນາງພາກັນສືບຕໍ່ຫົວສະອິກສະອ້ອຍ ໂດຍທີ່ຄິດບໍ່ສົນເລີຍວ່າ ຕອນນີ້ຫນັງຫນ້າຂ້ອຍມັນກຳລັງຫນ້າງິກຫນ້າງໍສ່ຳໃດ ຮຶຍ!! ຄິດມາລະສຸດແສນຈະເຈັບໃຈ ຫມູ່ກັນແທ້ໆຍັງເຮັດແບບນີ້ໄດ້... ສ່ວນເລື່ອງພາລະກິດທີ່ຖືກຫມອບຫມາຍມານັ້ນ ມັນຢາກກວ່າແກ່ກວຽນຂື້ນພູເຂົາອີກ.... ແຕ່ຖ້າຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະປັດຕິເສດນະ ມີຫວັງ ພໍ່ຂ້ອຍຕ້ອງບໍ່ສົ່ງເງິນມາໃຫ້ເປັນອາທິດແນ່ນອນ 

ຜ່ານໄປເທົ່າໃດວິນາທີ ຂາສັ້ນໆຂອງຂ້ອຍກໍ່ກ້າວມາຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າບຸລຸດທີ່ມີນາມວ່າເກັ່ງ ພໍມາຢື່ນຢູ່ໃກ້ຊາຍຄົນຫນຸ່ມຄົນນີ້ແລ້ວ ຂ້ອຍກາຍເປັນຄົນເເຄະໃນພິບຕາດຽວ.... ຮູບຮ່າງແລະຫນ້າຕາຂອງເກັ່ງ ປັດຕິເສດບໍ່ໄດ້ເລີຍວ່າ ຄົນຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ມັນສູມບູນແລະ perfect ອີຫລີ... ດັງໂມໆ ຜິວຂາວ ຍ້ອມຜົມສີນ້ຳຕານອ່ອນເຂົ້າກັບໃບຫນ້າລາວ... ແຕ່ຈັງໃດຂ້ອຍກະຊັງລາວຢູ່ດີ ຊັງທີ່ມັນແນວເບິ່ງຂ້ອຍ ດ້ວຍສາຍຕາເຈົ້າເຫລ່ ເຫັນແລ້ວຢາກເອົານິ້ວແທງຕາໃຫ້ບອດຈັກບາດຫນຶ່ງ ... ເອົາເທາະ ຈັງໃດກະທ່ອງໄວ້ໃນໃຈ ຈັງໃດກະອົດເອົາ ຄັນເອົາເບີມັນມາບໍ່ໄດ້ ໂທລະສັບເຮົາຈະຖືກຢຶດ ເງິນຄ່າໄປໂຮງຮຽນກໍ່ຖືກຕັດ 

“ເອີ່ ຄື .... ຄະ ຄັນເຂົາຂໍເບີເພິ່ນຊິໃດບໍ່” ຂ້ອຍພະຍະຍາມທີ່ສຸດກວ່າຈະເປັ່ງສຽງອອກໄປໄດ້ ເປັນຜົນໃຫ້ເກັ່ງແລະຄົນທີ່ເຫລືອ ຕ່າງກໍ່ເງີຍຫນ້າມາເບິ່ງຂ້ອຍຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້

"ວູ!! ເສຍດາຍເວີ້ຍ!! ຄັນປ່ຽນມາຂໍເບີເຂົານິຊິມອບຫົວໃຈໃຫ້ເລີຍ ຫນ້າຮັກແບບນີ້ນະ" ເອເອີ່ຍຂຶ້ນດ້ວຍທ່າທາງໂອເວີ້ ພາງຊັກສາຍຕາມາມອງເບິ່ງປານຈະຂະເຫມືອບຂ້ອຍເຂົ້າໄປທັງໂຕ ແຕ່ຈັງໃດ ເປົ້າຫມາຍຂອງຂ້ອຍ ກະບໍ່ແມ່ນມັນ ຢ່າໄປສົນໃຈ ສົນແຕ່ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຄົນດຽວ 

“ພະ ເພິ່ນຊິໃຫ້ເຂົາໄດ້ບໍ່” ຂ້ອຍເວົ້າດ້ວຍນ້ຳສຽງຫວານໆ ພ້ອມຫຍັບເຂົ້າໄປໃກ້ອີກ ຈົນໄດ້ຍິນສຽງລົມຫາຍໃຈຂອງອີກຝ່າຍ ຢ່າງສະຫມ່ຳສະເຫມີ…. ຕັ້ງແຕ່ເກີດມາ ຂ້ອຍສາບານໄດ້ເລີຍວ່າ ຍັງບໍ່ເຄີຍເຮັດຫຍັງທີ່ເປັນຕາອາຍແບບນີ້ມາກ່ອນ ຄັນມີຄົນໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າຂອງຂ້ອຍ ນອກຈາກພວກນີ້ນະ ຂ້ອຍກະບໍ່ຮູ້ວ່າ ຊິເອົາຫນ້າໄປໄວ້ໃສແລ້ວ

"ຮູ້ບໍ່ ວ່າເຂົາແມ່ນໃຜ?" ສຽງທຸ່ມໃຫຍ່ຂອງເກັ່ງເອີ່ຍຖາມຂຶ້ນແບບຂຶມໆ ພ້ອມກັບກົ້ມລົງຫນ້າມາສຳຫລວດເບິ່ງໃກ້ໆຢ່າງບໍ່ກະພິບຕາ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງອ່ຽງໂຕອອກໄປອີກຫນ້ອຍຫນຶ່ງ  

“ອະ ອື້ມ ... ຮູ້ ແຕ່ວ່າເຂົາຢາກຮູ້ຈັກເພິ່ນຫລາຍກວ່ານີ້”

"ໂອ໊ຍ ຫວານໆແທ້ເພິ່ນ!!..." ເອເອີ່ຍແຊກຂຶ້ນລະຫວ່າງການສົນທະນາຂອງພວກຂ້ອຍອີກຄັ້ງ ເອົາຈົນເກັ່ງອົດບໍ່ໄດ້ ທີ່ຈະຫັນຫນ້າໄປຮ້າຍ 

“ງຽບເທາະມຶງ!!” ຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍເວົ້າດັກດ້ວຍນ້ຳສຽງຈິງຈັງ ເອົາຈົນຝ່າຍກໍລະນີຫນ້າຫງອຍໄປທັນທີ
“ເອີ້ໆ ກູງຽບກະໄດ້” 

“ວ່າຈັງໃດລະ ຮື້ມ?” ຂ້ອຍກັບມາເກັ່ງຖາມຕໍ່ ໂດຍທີ່ເຈົ້າໂຕຍັງມອງຂ້ອຍໂດຍສາຍຕາແບບນັ້ນ.... ອີ່ຕາຜີບ້ານີ້ ຕ້ອງຄິດວ່າເຮົາອອກໂຕແຮງແລະ....

“ຢາກໄດ້ເບີເຂົາແຮງຫວາ” ເກັ່ງຫັນຫນ້າມາມອງຂ້ອນຄືນ ໂດຍທີ່ຍັງຄົງໃຊ້ສາຍຕາອັນເຈົ້າເລ່ແນມມາກັດເຊາະໂຕຂ້ອຍ ແບບບໍ່ວາງຕາ ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເສືອໃຫຍ່ຊິໂດດຂຸບກວາງນ້ອຍ..... ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເດົາຄວາມຄິດຂອງຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າໄດ້ເລີຍ ວ່າເຈົ້າໂຕກຳລັງຄິດຫຍັງຢູ່ກັນແທ້ ມັນສຸດແສນຈະເລິກລັບ

“ອະ ອື້ມ” ຂ້ອຍງຶກຫົວຕອບຄ່ອຍໆ

“ແຕ່ຕ້ອງມີຂໍ້ແລກປ່ຽນກ່ອນໃດ໋” ອີກຝ່າຍເອີ່ຍບອກດ້ວນ້ຳສຽງທີ່ຍັງຄົງຮັກສາຄວາມເຈົ້າເລ່ໄວ້ຢ່າງຄົງເສັ້ນຄົງວາ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ ທີ່ຈະຕັ້ງຄຳຖາມ ຖາມລາວອີກ

“ລະ ຂໍ້ແລກປ່ຽນແມ່ນຫຍັງລະ”

“ຢາກຮູ້ຫວາ” 

“ອື້ມ”

“ຫຶ ... ໄດ້"

ສຸດສຽງ ປາກທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຈະອ້າຖາມອອກໄປ ກໍ່ຖືກປິດລົງດ້ວຍປາກຂອງຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າທັນທີ.. ດວງຕານ້ອຍໆ ເບີກກວ້າງຂື້ນເທົ່າໄຂ່ຫານແບບອັດຕະໂນມັດ.. ສະຕິທີ່ຂ້ອຍເຄີຍມີກະເລື່ອນລອຍຫາຍໄປພ້ອມກັບສິ່ງທີ່ອີກຝ່າຍມອບໃຫ້... ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງໃນອ້ອມຂ້າງ ມັນຢຸດເຄື່ອນໄຫວໄປຫມົດ.... ຈົນກະທັ້ງມັນຖອນຮີມປາກຂອງມັນອອກຈາກຂ້ອຍ ສະຕິທີ່ເລື່ອນຫາຍໄປກໍ່ກັບຄືນມາທັນທີ ໃບຫນ້າຂ້ອຍກໍ່ເລີ່ມແດງຂຶ້ນ ດ້ວຍຄວາມຍ້ອນໂມໂຫ ເພາະຄົນທີ່ຢືນຕໍ່ຫນ້າ ກຳລັງຍິ້ມທີ່ມຸມປາກແບບເຢາະເຍີ້ຍສຸດຂີດ

"ຫຶ ຈູບສ່ຳນີ້ ເຮັດເປັນອຶ້ງເລີຍຫວາ!! ຫຶໆ" ເກັ່ງຫົວຢູ່ໃນລຳຄໍແບບມີເລດໄນ ມັນຍິ່ງການເພີ່ມທະວີຄວາມໂມໂຫຂ້ອຍຫລາຍກວ່າ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະແກ້ແຄ້ນເອົາຄືນ

"ພົ້ວ!!" ມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍຊົກເຂົ້າທີ່ຮີມປາກຂອງມັນ ຈົນຝ່າຍກໍລະນີເສຍການຊົງຕົວເລັກນ້ອຍ

"ບ້າເອີຍ!! ບອກໃຫ້ເອົາເບີມາໃຫ້ ບໍ່ແມ່ນໃຫ້ຈູບ”

ຂ້ອຍເຊັດປາກແລ້ວກໍ່ຍູ້ມັນລົ້ມລົງກັບພື້ນຕໍ່ ເປັນຜົນໃຫ້ຄົນຫມົດທັງຮ້ານແນມມາເປັນຕາດຽວ ...ສ່ວນພວກຫມູ່ໂຕແສບຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ພາກັນອຶ້ງຈົນພາກັນອ້າປາກຄ້າງ... ຫັ້ນແລະຫາເລື່ອງຈົນໄດ້ ສ່ວນຈູບທຳອິດຂອງຂ້ອຍນະ ມັນກໍ່ຖືກໄດ້ຂະໂມຍໄປແບບບໍ່ມີຄວາມປະທັບໃຈຫຍັງເລີຍ ແຖມມັນຍັງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຂາຍຫນ້າທີ່ສຸດອີກ

"ເຮ້ຍເອີ້ຍ ແວ໊ະ!!" ຂ້ອຍຖູປາກໂຕເອງແຮງໆຫລາຍໆຄັ້ງປານຄົນຜີບ້າ .... ຫຶ ຂ້ອຍ ບໍ່ຢູ່ນີ້ແລ້ວ ຢູ່ໄປກະອາຍຂີ້ຫນ້າລ້າໆ

“ໄປ໋ ກັບ!!” ຂ້ອຍບອກຫມູ່ທັງສອງຫລັງຈາກທີ່ພາໂຕເອງກັບມາໂຕ໊ະ... ເຊິ່ງພວກນາງກໍ່ຍັງອຶ້ງກັບເຫດການທີ່ຜ່ານມາຍັງບໍ່ແລ້ວ

“ອະ ເອີ່..... ກັບ ກະ ກັບ”  ອາລີ້ຮັບຂານທັງທີຍັງຕະລຶງຢູ່

"ໄປ໋ ຫຶ .. ເປັນຍ້ອນພວກເພິ່ນຫັ້ນແລະ ຫາເລື່ອງໃຫ້ເຂົາຈົນໄດ້!!” ຂ້ອຍບໍ່ລໍຊ້າໃຫ້ພວກນັ້ນມາເອົາເລື່ອງອີກ ແຂນທັງສອຂອງອາລີ້ກັບຕານ້ອຍ ກໍ່ຖືກຂ້ອຍດຶງລາກອອກມາຈາກໂຕະທັນທີ ແຕ່ໃນຂະນະທີ່ພວກຂ້ອຍກຳລັງຈະຂ້າວອອກໄປນ້ຳ ຊາຍຫນຸ່ມທັງສາມກໍ່ມາຢື່ນຂວາງທາງເອົາໄວ້ກ່ອນ ແຖມຍັງມາຍືນກອດເອິກຂວາງທາງ ປານຊິຫາເລື່ອງ ຫຶ ນຶກວ່າຂ້ອຍຢ້ານຫວາ

“ຊົກຫນ້າເຂົາແລ້ວຊິຫນີໄປງ່າຍໆແບບນີ້ໆຫວາ" ປະໂຫຍກທີ່ສຸດແສນຈະລຳຄານຫູຂອງອີກຝ່າຍ ຖືກເປັ່ງອອກມາຢ່າງເອົາເລື່ອງ ມືໃຫຍ່ທສາກໆຂອງມັນເລື່ອນຶ້ນເຊັດບາດແຜແບບລວກໆ ໂດຍທີ່ບໍ່ຮູ້ສຶກເຈັບຫຍັງ

“ແລ້ວຊິເອົາຫຍັງອີກວະ!!” ຂ້ອຍບັນດານໂທສະທີ່ສຸດແສນຈະດຸເດືອດໂດຍທີ່ບໍ່ຢ້ານກົວໃດໆ ຕ່າງຈາກຕານ້ອຍກັບອາລີ້ ທີ່ພາກັນຢືນຂາສັ່ນປານຜີເຂົ້າ 

“ຫຶ ປາກຈັງຊີ້ແລະເຂົາມັກນະ ມັນເຫມາະກັບປາກເຂົາດີ”

“ປາກເຮ້ຍໆ ແບບມຶງນິ ຫຶ ໃຫ້ກູໄປຈູບປາກຫມາຍັງດີກວ່າ”

 ປັດໂທ່ ດ່າໄດ້ເຈັບຂະຫນາດເລີຍ ຮາໆໆ”  ເອເວົ້າແຊກຂຶ້ນພ້ອມກັບລະເບີດສຽງຫົວຢ່າງສະໃຈ ເຂົາເຈົ້າພາກັນຊີລຽສຫມົດ ມີແຕ່ທ້າວຄົນດຽວເທົ່ານັ້ນແລະ ທີ່ຍັງມີຫນ້າເຮັດທ່າທາງກວນອະໄວຍະວະເບຶ້ອງລຸ່ມ

"ມິດເລີຍມຶງ ບັກເອ!! ເສຶອກບໍ່ເຂົ້າເລື່ອງ ຕອນນີ້ກູຂໍຈັດການເລື່ອງນີ້ກ່ອນ”

"ເອີ້ ມິດກະໄດ້ " ເອຍອມເຝື່ອຟັງອີກຝ່າຍຢ່າງວ່າ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດໄດ້ລັ່ນວາຈາ ວ່າຮ້າຍໃສ່ມັນອີກຕໍ່ 

“ຊິມາຈັດການຫາພະແສງຫຍັງວະ!! ເລື່ອງມື້ກິ້ກູເປັນຄົນເສຍຫາຍ ບໍ່ແມ່ນມຶງ!!” ຂ້ອຍພົ້ນຄຳດ່າຢ່າງຮຸນແຮງໃສອີກຝ່າຍຢ່າງບໍ່ໄວ້ຫນ້າ ແລະບໍ່ຄິດທີ່ຈະສົນເລີຍວ່າ ເກັ່ງກຳລັງມີສີຫນ້າໂມໂຫຫລາຍສ່ຳໃດ

"ຄັນບໍ່ຢຸດຂຶ້ນມຶງຂຶ້ນກູ ເຂົາບໍ່ຮັບປະກັນໃດ໋ວ່າຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນ!!”" ເກັ່ງເວົ້າຂູ່ດ້ວຍແວວຕາທີ່ຈິງຈັງ ຈາກສະຖານະການທີ່ປາດສະຈາກຄວາມສຸກສະຫນານຢູ່ແລ້ວ ມັນຍິ່ງເຮັດໃຫ້ເລວຮ້າຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ

“ອະ ເອີ່... ເລື່ອງນີ້ ຂະ ເຂົາຜິດເອງ ທີ່ບອກໃຫ້ຫມູ່ເຂົາໄປຂໍເບີເພິ່ນ” ອາລີ້ພະຍາຍາມອະທິບາຍອອກໄປເກືອບບໍ່ເປັນສຽງ ແຕ່ເຫມືອນສະຖານະການມັນຈະບໍ່ເຊົາຟົດເດືອດແບບງ່າຍໆ

“ແມ່ນໆ” ອາລີ້ກໍ່ເລີຍເວົ້າຊ່ວຍອີກຄົນ “ພະ ພໍດີ ພວກເຂົາ ເອີ ຫລິ້ນເກມ ໃຜເສຍ ລະຈະຖືກ ຫະ ໃຫ້ເຮັດຕາມຄຳສັ່ງ ແລະເລື່ອງທີ່ຫມູ່ເຂົາເຂົ້າໄປຂໍເບີເພິ່ນ ມັນເປັນຄວາມຜິດເຂົາເອງ ເຂົາຂໍໂທດ”

"ອາລີ້!! ເພິ່ນສິໄປຂໍໂທດມັນເຮັດຫຍັງ!!" ຂ້ອຍຮ້ອງທ້ວງທັນທີ ໃນເມື່ອຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນຄົນຜິດ ແລະແນ່ນອນຄົນຜິດ ແມ່ນອີ່ຕາຜີບ້າທີ່ຊື່ວ່າ ເກັ່ງຕ່າງຫາກ ທີ່ມັນກ້າຂະໂມຍຈູບຂອງຂ້ອຍໄປ!!

“ຫຶ ເຂົາເຕືອນແລະໃດ໋ ບໍ່ໃຫ້ເວົ້າຄຳບໍ່ສຸພາບ”

"ແລ້ວສິເອົາຫຍັງອີກວະ!! ມຶງກູ ກະບໍ່ໄດ້ອອກໄປຈັກຄຳ ເຮ້ຍເອີ້ຍ!!"

“ໂອ ເວົ້າແບນີ້ຢາກລອງດີແມ່ນບໍ່ ຫຶ ໄດ້ ດຽວຈັດໃຫ້”  ສຸດສຽງອັນເປັນຕາຊັງຂອງມັນ ໂຕຂອງຂ້ອຍກໍ່ລອຍຂຶ້ນຫລັງຈາກນັ້ນໂດຍທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຖືກເກັ່ງອຸ້ມພາດບ່າໄວ້ ແລະແນ່ນ່ອນຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງແຮກປາກດ່າມັນທີ່ເຕັມປ່ຽມໄປດ້ວຍຄວາມໂທສະ

"ເຮ້ຍເອີ້ຍ!! ປ່ອຍດຽວນີ້ ປ່ອຍກູລົງ!! ບັກຜີບ້າ ມຶງ!!" ຂ້ອຍທັງດິ້ນທັງທຸບສຸດແຮງ ແຕ່ກະບໍ່ເຮັດໃຫ້ຊາຍຫນຸ່ມຮ່າງຫນາ ສະຖົກສະທ້ານແຕ່ຢ່າງໃດ... ສ່ວນອາລີ້ກັບຕານ້ອຍຊິພະຍາຍາແຊກໂຕເຂົ້າມາຊ່ວຍກໍ່ບໍ່ໄດ້ ໃນເມື່ອຫມູ່ອີກສອງຄົນຂອງມັນ ລວມທັງບໍດີກາດຫນ້າໂຫດ ເຂົ້າມາຂວາງທາງໄວ້ກ່ອນ

“ປ່ອຍຫມູ່ເຂົາດຽວນີ້” ອາລີ້ຮ້ອງຂຶ້ນຊ່ວຍ ແຕ່ເຫມືອນມັນບໍ່ທາງເປັນໄປໄດ້ທີ່ຄົນກຳລັງອຸ້ມຂ້ອຍຈະກົ້ມຫົວເຮັດຕາມຄຳສັ່ງ ແບບວ່າງ່າຍ

“ບໍ່ມີທາງ ຫຶ!!” ເກັ່ງເວົ້າທັງທີ່ຍັງອຸ້ມຂ້ອຍພາດບ່າ ກ່ອນຈະຫັນຫນ້າ “ບັກເອ ຄັນມຶງຢາກໄດ້ໃຜເຊີນເລືອກເອົາຕາມສະບາຍ ແຕ່ກູຂໍໄປຈັດການກັບຄົນນີ້ກ່ອນ”

"ປ່ອຍແມ໋!! ປ່ອຍ!!" ຂ້ອຍແຮກປາກດິ້ນຢູ່ເທິງບ່າອີກຄັ້ງ ແຕ່ເຫມືອນຄວາມພະຍາຍາມຂອງຂ້ອຍມັນຈະສູນເປົ່າ ໃນເມື່ອມັນກຳລັງອຸ້ມໂຕຂ້ອຍໄປເລື້ອຍໆ ແລ້ວກໍ່ເຫັນອາລີ້ກັບຕານ້ອຍຖືກຫມູຂອງມັນທັງດຶງທັງດັນເປັນພາບສຸດທ້າຍ

.

.

.

ເອົາມາລົງແລ້ວ ຄືແບບ ນິຍາຍເລື່ອງນີ້ ຕອນຫນຶ່ງ

ມັນຈະຍາວຫລາຍເຕີບ ໄຣເຕີ້ ກະເລີຍຕັດອອກ ເປັນສອງອັນ

ເພື່ອ ວ່າ ຣີດເດີ້ ຈະບໍ່ຕ້ອງນັ່ງອ່ານດົນຫລາຍ

ຈັງໃດກະຝາກຕິດຕາມແດ່ເດີ້

ຕອນທີຫນຶ່ງ

ພົບກັນຄັ້ງທຳອິດ

Dairy:

ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍກຳລັງປະເຊີນຢູ່ນີ້ ມັນກໍ່ເຫມືອນພາຍຸທີ່ແສນຊົ່ວຮ້ານຂະຫນາດໃຫຍ່

ທີ່ໃກ້ຈະຊັດເຂົ້າມາຫາຂ້ອຍໄດ້ທຸກເມື່ອ ເຖິງວ່າຈະພະຍາຍາມຫລີກລ້ຽງອອກຈາກສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍເທົ່າໃດ

                     ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ສາມາດຫລີກມັນໄປບໍ່ໄດ້ຢູ່ດີ

ທີ່ເທັກ KB

ແສງໄຟຫລກຫລາຍສີສັນກຳລັງເປີດກະພິບໄປມາ ພ້ອມກັບສຽງເພງທີ່ດັງສະນັ່ນໄປທົ່ວບໍລິເວນ ໃນຈັງວະສະຫນຸກສະຫນານ ຈົນເຮັດຫລາຍຄົນຈຳເປັນຕ້ອງຮ້ອງໃສ່ກັນໃນເວລາສົນທະນາ…. ບໍ່ຮູ້ວ່າພວກນີ້ມັກມາຢູ່ໃນສະຖານທີ່ແບບນີ້ໄດ້ແນວໃດວະ!!... ສະຖານທີ່ທີ່ມີແຕ່ກິ່ນຄວັນຢາສູບ.... ກິ່ນເຫລົ້າເບຍທີ່ເຫມັນຈົນເກືອບຈະຮາກແຕກ ... ສະຖານທີ່ຜູ້ຄົນເຕັ້ນແຂ່ງກັນ ຢ່າງອຶກກະທຶກນຶກນອງ... ແຖມມີຜູ້ຍິງບາງກຸ່ມ ພາກັນນຸ່ງເຄື່ອງພຽງເພື່ອປົກຮູບຮ່າງບາງສ່ວນເທົ່ານັ້ນ

"ເຮ້!! ບົວ" ອາລີ້ໂບກມືໃຫ້ຂ້ອຍເປັນເຊີງການສົ່ງສັນຍານ ທີ່ມາດ້ວຍຊຸດເດຣສສີຂາວຍາວຮອດເຂົ່າ ແຕ່ງຫນ້າອ່ອນໆ ເພື່ອໃຫ້ເຂົ້າກັບໃບຫນ້າຫວານໆຂອງຕົນເອງ ໂດຍທີ່ນາງກຳລັງນັ່ງຢູ່ຫນ້າເຄົາເຕີ້ເຊີບເບຍ ເຊິ່ງໄລຍະທີ່ໃກຈາກບ່ອນຂ້ອຍຢືນພໍສົມຄວນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍ ຈຳເປັນຕ້ອງຍ່າງຝ່າຝູງຄົນ ທີ່ພາກັນເຕັ້ນຢ່າງຄຶກຄະນອງ ທ່າມກາງສາຍຕາຫື່ນໆຂອງຜູ້ຊາຍບາງກຸ່ມ ກຳລັງມອງມາກັດເຊາະໂຕຂ້ອຍຢ່າງບໍ່ວາງຕາ.... ຫຶ ຂ້ອຍສຸດແສນຈະລັງກຽດ ສາຍຕາແບບນັ້ນທີ່ສຸດ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງເລັ່ງຝາຕີນໃຫ້ໄວ້ຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ ຈົນກະທັ້ງພາໂຕເອງມາຢຸດຢູ່ບ່ອນໂຕ໊ະ ທີ່ມີຕານ້ອຍກຳລັງຊົດເບຍ ເຂົ້າປາກແບບບໍ່ລໍຖ້າໃຫ້ມັນຊຶມເຂົ້າເລືອດເລີຍ

"ອຶກໆໆ" ສຽງເບຍກະທົບລົງຄໍຂອງຕານ້ອຍຢ່າງເນື່ອງນິດ ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ນາງກໍ່ວາງແກ້ວລົງທີ່ເຫລືອພຽງແຕ່ນ້ຳກ້ອນ ກັບຟອດເບຍ ທີ່ເບົາບາງເທົ່ານັ້ນ ຂ້ອຍຢືນເບິ່ງການກະທຳທີ່ຟ້າວຟັງແລະວູ້ວາມຂອງນາງຢູ່ຫ່າງໆ ກ່ອນຈະແຫກປາກຮ້ອງຫ້າມ ດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງ

"ຕານ້ອຍ ພໍແລ້ວ ຊິກິນຫຍັງຫລາຍພິລຶກປານນັ້ນ" ຂ້ອຍເຕືອນນາງ ກ່ອນຈະເລື່ອນຕັ່ງທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃກ້ມານາລົງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຕານ້ອຍ ໂດຍທີ່ມີອາລີ້ກຳລັງນັ່ງຢູ່ຟາກຊ້າຍ

"ແນວຄົນມັນເບື່ອເດ!!" ຕານ້ອຍແຫກປາກຕອບກັບ ສາຍຕາຂອງເລີ່ມສະຫລຶມຫລື ລວມທັງໃບຫນ້າ ກໍ່ເລີ່ມແດງຂຶ້ນ ຍ້ອນພິດສຸລາ "ລະເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງຫ້າມເລີຍ ມື້ນີ້ເຂົາຊິແດກແມ໊ງຫມົດເປັນຫລັງພຸ້ນແລະ ເອົາຈົນມັນລືມ ຜູ້ຊາຍເຮັງຊວຍຄົນນັ້ນໃຫ້ໄດ້!!" ນາງເວົ້າດ້ວຍນ້ຳສຽງຈິງຈັງ ເອົາຈົນຂ້ອຍກັບອາລີ້ ໄດ້ແຕ່ເບິ່ງຕານ້ອຍຍົກຊົດເບຍຢ່າງດຽວ ຊິຫ້າມອີກນາງຄົງບໍ່ມີທາງດອກ ໃນເມື່ອນາງຫົວດື້ທີ່ສຸດ

ພໍເວລາຜ່ານໄປບໍ່ພໍເທົ່າໃດວິນາທີ ສຽງເພງທີ່ດັງຈົນແສບແກ້ວຫູ ກໍ່ປ່ຽນມາເປັນແນວຊ້າໆຊື້ງໆ..ແຕ່ລະຄົນທີ່ພາກັນເຕັ້ນບຽດສຽດ ກັນ ກໍ່ກຳລັງພາໂຕເອງນັ່ງລົງປະຈຳທີ່ຂອງໃຜມັນ... ໄຄທີ່ດີເຈເປີດເພງແບບນີ້.... ຄັນເປີດເພງແບບເກົ່າ ມີຫວັງຫູຂ້ອຍຄືພິການແນ່ນອນ

"ພວກຜູ້ຊາຍ!!...ເຮ້ຍ!! ແມ໊ງມັນກະຊົ່ວແບບນີ້ຫມົດທຸກຄົນຫັ້ນແລະ!!" ຕານ້ອຍຈົ່ມໃບ່ຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍ ພາງໃຊ້ຝາມືບາງໆຍົກຂຶ້ນ ເຊັດຟອງເບຍ ອອກຈາກປາກໃຫ້ແຫ້ງ... ແຕ່ຫາກນ້ຳສຽງຂອງນາງ ມັນອອກແນວເບື່ອໆຫລາຍກວ່າເສຍໃຈ ອາດເປັນເພາະວ່າ ເຈົ້າໂຕ ເຈິກັບຜູ້ຊ້າຍແບບນີ້ຕະຫລອດ ກະເລີຍບໍ່ເຫັນມີອາການໂສກເສົ້າປານຄົນຊິຕາຍ

"ແຕ່ຜູ້ຊາຍບາງຄົນອາດຈະບໍ່ໄດ້ຊົ່ວແບບນັ້ນກະໄດ້ໃດ໋ ບາງເທື່ອ ເພິ່ນຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເຈິຄົນທີ່ແມ່ນສຳຫລັບເພິ່ນເທື່ອ ອີກຢ່າງ ເພິ່ນກະງາມປານນີ້ລະ ເອົາໄວ້ຊອກຫາຜູ້ຊາຍດີໆ ຄົນໃຫມ່ກະໄດ້" ຂ້ອຍບອກອອກໄປຕາຄວາມຈິງ ໃນເມື່ອຕານ້ອຍກໍ່ມີຮູບຮ່າງ ຫນ້າຕາແບບນັ້ນຢູ່ແລ້ວ ຜິວຂາວໆ ໂຕສູງໆ ແບບນາງແບບ ຫນ້າຫວານໆ ທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນຊຸດເດຣສສີບົວອ່ອນໆ ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ນາງ ມີສະເຫນ່ຂຶ້ນ

"ແຕ່ຫນ້າຕາມັນກະບໍ່ແມ່ນເລື່ອງສຳຄັນດອກເພິ່ນ ດຽວນີ້ນະ ຜູ້ຊາຍ ແມ໊ງ!! ມັນມັກຄົນດີ ຄົບກັບຄົນເລວ ແຕ່ງງານກັບ ຄົນລວຍ..... ຊິຫາຄົນຈິງໃຈຄົນດີໆມາຮັກເຮົານະ ຍາກກວ່າງົມເຂັມໃນທະເລອີກ"

"ຊັນເພິ່ນກະລອງຢູ່ແບບໂສດໆຄືເຂົານິເບິ່ງແລະ ບໍ່ຕ້ອງຖ້າລະແວງວ່າມັນຊິສວມເຂົາໃຫ້ເຮົາຕອນໃດກະບໍ່ຮູ້" ຂ້ອຍນຳສະເຫນີໃນທາງດີໆ ຂອງຂ້ອຍ ສ່ວນອາລີ້ກໍ່ງຶກຫົວເຫັນດີ

"ແມ່ນແລະ ຊີວິດໂສດຂອງຄົນເຮົາມັນມີສຸດແສນຈະມີຄຸນຄ່າ.... ແລະຜູ້ຊາຍສະໃຫມນີ້ນະ ມັນເຂົ້າມາຫາເຮົາ ເພື່ອຈະຫວັງ ຢ່າງອື່ນນຳເຮົາຫລາຍກວ່າ ມັນບໍ່ຄືກັບຫນັງເກົາຫລີດອກ ທີ່ມີພະເອກສຸດແສນຈະເປັນສຸພາບບຸລຸດ ຫນ້າຕາດີໆ ທີ່ພ້ອມຈະຮັກເຮົາ ໄປຈົນຕາຍ ອີ່ຫຍັງປະມານນັ້ນ"

"ເຂົາກະບໍ່ຢາກຢູ່ໂສດແບບພວກເພິ່ນສອງຄົນເດ...."

"ແລ້ວເປັນຫຍັງເພິ່ນຄືບໍ່ຢາກເປັນໂສດຊັນ" ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຖາມ

"ກະຍ້ອນຫມູ່ເຂົາໃນຫ້ອງຫັ້ນແລະມັນເຍີ້ຍໃສ່ເຂົາວ່າເຖົ້າສ່ຳນີ້ຍັງຫາຄົນຈິງໃຈບໍ່ໄດ້ຈັກຄົນ"

"ເຖົ້າບ່ອນໃດວະ!! ອາຍຸຂອງພວກເຮົາຫາກະສິບແປດປີຫນຶ່ງໃດ໋ ຫຍັງມີໂອກາດຊອກຫາຄົນດີໆໄດ້ອີກດົນ~~ ເຖິງວ່າມັນຈະຍາກກໍ່ຕາມເທາະ!!"

"ແມ່ນຄວາມເພິ່ນແລະ, ບົວ ເວົ້າອີກກະຖືກອີກ" ອາລີ້ດີດນິ້ວຢ່າງຖືກໃຈ "ເຂົາວ່າປະເລື່ອງຫນ້າເບື່ອນີ້ໄວ້ສະ... ແລ້ວຫາຫຍັງມາຫລິ້ນ ແກ້ຄຽດດີກວ່າ"

"ແກ້ຄຽດ??" ພວກຂ້ອຍທັງສອງເອີ່ຍຖາມອາລີ້ພ້ອມກັນ

"ແມ່ນລະ ແກ້ຄຽດ ແບບຫລິ້ນເກມອີ່ຫຍັງປະມານນີ້"

"ເກມຫຍັງລະ??" ຖາມຂຶ້ນພ້ອມກັນອີກຄັ້ງ

"ເກມຄືໃນຫນັງເກົາເລື່ອງຫນຶ່ງນະ ແບບໃຫ້ຂຽນໃສ່ເຈ້ຍຖິ້ມລົງໃສ່ຈອກແລ້ວກໍ່ຈົກຂຶ້ນມາ ສ່ວນເລື່ອງທີ່ຈະຂຽນ ກະວ່າ ມື້ນີ້ແມ່ນໃຜໃຊ້ເກີບສີແດງ ຜູ້ນັ້ນຊວຍ ແລ້ວໃຫ້ຖືກເຮັດຕາມຄຳສັ່ງທີ່ເຫລືອອີກສອງຄົນ ປະມານນີ້ແລະ ຫລິ້ນບໍ່ ??"

"ອື້ມ/ອຶ" ສຽງປັດຕິເສດແລະຕົກລົງດັງຂຶ້ນພ້ອມກັນ ເຊິ່ງຄົນທີບໍ່ຍອມຕອບຕົກລົງ ກໍ່ແມ່ນຂ້ອຍນິແລະ ແນວພໍຟັງຊື່ເກມອອກມາລະ ມັນເປັນເລື່ອງເສຍປຽບທີ່ສຸດ ຖ້າສົມມຸດໃຜຄົນຫນຶ່ງກາຍເປັນຄົນຖືກຮັບໂທດ

"ແກວ່ງຫົວແບບນີຄິດຊິປັດຕິເສດພວກເຂົາແມ່ນບົວ?" ອາລີ້ເອີ່ຍຖາມດ້ວຍສີຫນ້າທີ່ເຄັ້ນຫາຄວາມຈິງ

"ກະແມ່ນຫັ້ນແລະ.... ຖ້າພວກເພິ່ນຢາກຫລິ້ນກະຫລິ້ນແລະ ເຂົາບໍ່ຫລິ້ນນຳດອກ ຈັກວ່າແມ່ນເກມອີ່ຫຍັງກະບໍ່ຮູ້"

"ຄັນເພິ່ນບໍ່ຫລິ້ນ ມັນກະຊິໄປມ່ວນຫວາ"

"ແມ່ນແລະ" ຕານ້ອຍເວົ້າເສີມ ຫາເລື່ອງບໍ່ເປັນເລື່ອງມາຫລິ້ນິ ເຂົ້າຂາກັນດີຂະຫນາດ ເບິ່ງຊົງຄືຊິຄັກຢູ່.....

"ຄັກບ່ອນໃດວະ!! .... ລະມື້ກີ້ຍັງເຫັນໂສກເສົ້າເສຍໃຈເລື່ອງແຟນຖິ້ມຢູ່ ຕອນນີ້ຄືວ່າປ່ຽນອາລົມໄວແທ້!!"

"ແນວຊີວິດຂອງຄົນເຮົາມັນຕ້ອງມຸ່ງທະຍານໄປທາງຫນ້າສະເຫມີ ເຂົາກະບໍ່ຢາກຈະເອົາເລື່ອງບ້າໆແບບນັ້ນ ມາເກັບໃຫ້ມັນຮົກສະຫມອງດອກ"

"ແມ່ນແລະ ຕານ້ອຍ.... ເຂົາວ່າເພິ່ນມາຫລິ້ນເກມນຳພວກດີກວ່າ ໄດ້ບໍ່" ເອີ່ຍຖາມດ້ວນ້ຳສຽງທີ່ອ້ອນວອນ ປານຫມານ້ອຍຜູ້ຫນ້າສົງສານ ເຮີ່ຍ ເວລາທີ່ຈະອ້ອນຫຍັງ ພວກນີ້ມັກເຮັດແບບນີ້ຕະຫລອດ ສ່ວນຂ້ອຍຫວາ ກະໃຈອ່ອນຕາມນັ້ນສະເຫມີ

"ແມ່ນໆ ເອົາໂລດນະ ຖືວ່າຫລິ້ນມ່ວນຫລິ້ນຫົວຊື່ໆ" ຕານ້ອຍພະຍາຍາມຍົວະຍົງຂ້ອຍອີກຄົນ ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍ ໃຈອ່ອນລົງກວ່າເກົ່າອີກ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຈຳເປັນຕ້ອງງຶກຕອບຕົກລົງ

"ເອີ້ໆ ກະໄດ້"

"ເຢ່!!" ທັງສອງຮ້ອງເຮປານເດັກນ້ອຍຫາກໍ່ໄດ້ເຂົ້າຫນົມກ້ອນໃຫຍ່..... ສ່ວນຂ້ອຍ ໄດ້ແຕ່ຖອນຫັນໃຈແລະແກວ່ງຫົວຢ່າງເບື່ອຫນ່າຍ.....

ບາດແລ້ວ ອາລີ້ກກໍ່ຈົກເຈ້ຍກັບປາກກາ ຂຶ້ນມາຈາກຖົງເສື້ອ ກ່ອນຈະພັດປ່ຽນກັນຂຽນໃສ່ເຈ້ຍສອງຄຳຖາມ ໂດຍທີ່ບໍ່ໃຫ້ອີກຝ່າຍເຫັນ ຈາກນັ້ນ ກໍ່ໃຫ້ຜັນເຈ້ຍເຂົ້າຫາກັນ ແລ້ວກໍ່ຖີ້ມມັນລົງໃສ່ຈອກເປົ່າ ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ຈົກຄຳຖາມຂຶ້ນມາອ່ານ

"ເກມນີ້ເຂົາເປັນຄົນຄິດ ສະນັ້ນເຂົາຕ້ອງເປັນຄົນຈົກກ່ອນຫມູ່" ອາລີ້ເປີດສາກເວົ້າເປັນຄົນທຳອິດພາງໃຊ້ມືນຄົນເຈ້ຍຄຳຖາມກ່ອນຈະຈັບມັນຂຶ້ນ ມາແລ້ວກໍ່ເປີດອ່ານ

      "ແມ່ນໃຜໃນສາມຄົນນີ້ເອົາຮູບຄົນອື່ນຂຶ້ນເປັນພາບຫນ້າຈໍໂທລະສັບ" ຄຳຖາມນີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍລອດໂຕໄປ ໃນເມື່ອຂ້ອຍໃຊ້

      "ໂທລະສັບຂອງເຂົາເປັນລຸ້ນໄຟສາຍ..... ກະເລີຍບໍ່ມີຮູບຫນ້າຈໍ ແປວ່າ ເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກລົງໂທດ"

      "ອື້ມ... ແລ້ວຂອງເພິ່ນເດຕານ້ອຍ" ຂ້ອຍຈ້ອງຕາໄປຖາມຄົນທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ເຊິ່ງນາງກໍ່ຈົກໂທລະສັບຄູ່ໃຈຂຶ້ນມາທັນທີ

       "ເຂົາເປັນຄົນຂຽນຄຳຖາມໂຕນີ້ ເຂົາຕ້ອງບໍ່ເອົາເປັນຄົນຜິດແນ່ນອນລະເນາະ.... ຫນ້າຈໍໂທລະສັບຂອງເຂົາ ແມ່ນຮູບຂອງພວກເຮົາສາມຄົນ ກັບອາຈານປະຈຳຫ້ອງຕອນຢູ່ມໍປາຍ ສະນັ້ນກໍ່ແປ່ວ່າເຂົາລອດໄປ ຂອງເພິ່ນເດ, ອາລີ້"

        "ກຣີ້ດ!" ສຽງແຂກຮ້ອງພວກຜູ້ຍິງທີ່ຢູ່ໂຕະຂ້າງແຂກຂຶ້ນແທນຄຳຕອບຂອງອາລີ້ ບໍ່ຮູ້ວ່າພວກນັ້ນຖືກເຈົ້າເຂົ້າຫລືບໍ່ວະ!! ເຫັນຊັກດິ້ນຊັກຊັກງໍ ຢູ່ແບບນັ້ນ

"ເຮີ້ຍເພິ່ນ!! ເຫັນພວກເກັ່ງບໍ່ຢູ່ຫັ້ນບໍ່" ຜູ້ຍິ່ງຄົນຫນຶ່ງໃນກຸ່ມນັ້ນເວົ້າຂື້ນ ແລ້ວຊີ້ໃນໄປບ່ອນໃກ້ໆທາງເຂົ້າ ພ້ອມກັບການປະກົດຕົວຂອງຊາຍຫນຸ່ມ ສອງຄົນ ທີ່ກຳລັງຍ່າງເຂົ້າມານຳກຸ່ມຄົນໃສ່ເສື້ອສີດຳ ທີ່ອາດຈະແມ່ນບໍດີກາດປະຈຳຕົວຂອງເຂົາເຈົ້າຕິ ແຕ່ທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າໂດດເດັ່ນ ກວ່າຫມູ່ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນຄົນຄຸ້ມກັນທີ່ມາກັນຫລາຍຄົນ ແຕ່ເປັນເພາະຫນ້າຕາ ຮູບຮ່າງຂອງພວກເຂົາຕ່າງຫາກ ທີ່ທັງສົມບູນ ແລະສຸດແສນຈະ Perfect

“ເຫັນ ໂຄດເທ້ເລີຍເພິ່ນ”

"ແມ່ນແລະ... ຄັນແມ່ນໃຜໄດ້ເປັນແຟນໂຄດໂຊກດີເລີຍ"

ອື້ມ ຂໍ້ນີ້ຂ້ອຍກໍ່ເຫັນດີ... ໂດຍສະເພາະກັບຊາຍຫນຸ່ມທີ່ມີນາມວ່າເກັ່ງ ແຕ່ທ່າທາງຍິ່ງຍະໂສຂອງຫມໍນັ້ນ ມັນບໍ່ຖືກສະຕານຳຂ້ອຍຈັກຫນ້ອຍ ຍິ່ງເຫັນກໍ່ຍິ່ງຂັດໃຈ ອາດເປັນຍ້ອນຂ້ອຍບໍ່ມັກຄົນປະເພດນິຕິ ທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກອະຄະຕິກັບອີກຝ່າຍຕັ້ງແຕ່ທຳອິດທີ່ແນມເຫັນ ເຖິງແມ່ນວ່າ ເຈົ້າໂຕຈະເປັນຄົນຫນ້າຕາດີກໍ່ຕາມເຖ໊າະ

"ໂອ໊ຍ!! ເຂົາລະແສບແກ້ວຫູພວກນີ້ເດ ຈັກຊິແຂກຫາວິມານຫຍັງວະ!!... ຮຶຍ!!  ເອີ້ ແລ້ວໂທລະສັບຂອງເພິ່ນຫັ້ນນະ ອາລີ້ ເອົາມາໃຫ້ພວກເຂົາເບິ່ງແມ໋ ວ່າພາບຫນ້າຈໍເພິ່ນເອົາຮູບໃຜຂຶ້ນ"

ອາລີ້ຍົກໂທລະສັບຂຶ້ນຊ້າໆດ້ວຍສີຫນ້າເຈື່ອນໆ ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນກໍ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຮູບພັກຫນ້າຈໍທີ່ເປັນຮູບດາລາເກົາຫລີຄົນຫນຶ່ງ... ຫຶ ອາລີ້ກາຍເປັນຈຳເລີຍສຳຫລັບພວກຂ້ອຍແລ້ວ

"ຫຶໆ" ຕານ້ອຍກຳລັງຫົວຢູ່ໃນລຳຄໍຢ່າງມີເລດໄນ.. .ສ່ວນຝ່າຍຈຳເລີຍພັດມີສີຫນ້າຫຍຸ້ງໆ "ດຽວເຂົາຊິຖາມເພິ່ນເອງ"

"ອື້ມ!! ຮີບຖາມກະຖາມເທາະ" ອາລີ້ຕອບແບບປັດໆ

"ໂອເຄ, ເລີ່ມເລີຍກະແລ້ວກັນ.... ອື່ມ.... ເຂົາຢາກຮູ້ວ່າພວກນັ້ນແມ່ນໃຜປະຫວັດເປັນແນວໃດ ເປັນຫຍັງຄືມີແຕ່ຄົນແຂກກີ໊ກໆກ໊າກໆແບບນັ້ນ"

"ເຂົາຮູ້ແຕ່ຊື່ນະ ແຕ່ບໍ່ຮູ້ຈັກປະຫວັດ”

“ກະໄດ້ ຄັນຊັນເພິ່ນກະໄປຖາມເຂົາເຈົ້າເລີຍດຽວນີ້” ຕານ້ອຍຊີ້ນິ້ວໄປຫາພວກນັ້ນທັນທີ

“ບໍ່ເຖິງຂະຫນາດນັ້ນດອກ ເຂົາມີວິທີຢູ່ ດຽວເຂົາສົ່ງໄປຖາມຫມູ່ເຂົາກ່ອນແປັບຫນຶ່ງ” ອາລີ້ກົດສົ່ງຂໍ້ຄວາມທີ່ຫາກໍ່ໄປຫາບໍ່ດົນເທົ່າໃດ ຂໍ້ຄວາມຂອງອີກຄົນກໍ່ຖືກຕອບກັບມາທັນທີ

"ໂອເຄ, ຂໍ້ຄວາມມາລະ... ດຽວຊິອ່ານໃຫ້ຟັງ ເລີ່ມຈາກຜູ້ທຳອິດເລີຍກະແລ້ວກັນ.. ຄົນທຳອິດ ຊາຍຫນຸ່ມທີ່ມີຮູບຮ່າງສູງໂດດເດັ່ນມີນາມວ່າ ເອ ເປັນນັກສຶກສາຄະນະສະຖາປັດ ເປັນຄົນທີ່ສະຫລາດກວ່າຫມູ່ໃນກຸ່ມ ພໍ່ແມ່ຂອງລາວແມ່ນເຈົ້າຂອງໂຮງຮຽນເອກະຊົນຊື່ດັງແຫ່ງຫນຶ່ງ… ຄົນສຸດທ້າຍ ຊາຍຫນຸ່ມທີ່ມີຜິວຂາວປານຫລອດໄຟຍ່າງໄດ້ ມີນາມວ່າ ເກັ່ງ ຊື່ແທ້ຂອງລາວແມ່ນ ທ້າວ ແສງສຸລິຍາ ເຊິ່ງວ່າລາວແມ່ນນັກສຶກສາ ຄະນະແພດສາດ ທີ່ຫນ້າຕາດີທີ່ສຸດ ແລະລາວເປັນຄົນທີ່ຈຸດສະນວນຫາເລື່ອງໃຫ້ກຸ່ມເກືອບທຸກຄັ້ງ.... ອາລົມໃຈຮ້ອນ ບໍ່ມັກໃຫ້ໃຜຊັກຈູງ ສ່ວນສາເຫດທີຮຽນຫມໍ ເພາະຈະໄດ້ຮັກສາຕົວເອງໃນເວລາທີ່ມີເລື່ອງ"

"ປາດໂທ ຂໍ້ມູນນິສຸດຍອດເລີຍ... ປະຫວັດແຕ່ລະຄົນນິ ສິບຫາຍວາຍວອດຂະຫນາດ ຮຽນກັນຄົນແລະແນວ ແລະສັນດານ ເອີ໊ຍ ນິໄສ ກະບໍ່ຄືກັນຈັກຢ່າງ ພັດເປັນຫມູ່ກັນໄດ້ເສີຍເນ໊າະ"

"ອາຮະ.... ບາດນີ້ປັນທີ່ເຂົາຈົກລະ" ອາລີ້ວາງມືລົງຈອກແລ້ວກໍ່ຈົກຄຳຖາມຂຶ້ນມາທັນທີ ໂດຍບໍ່ຖ້າຄົນ ກ່ອນຈະເປີດຄຳຖາມອອກມາອ່ານ "ແມ່ນໃຜໃສ່ເສື້ອຊ້ອນບໍ່ມີສາຍ ຜູ້ນັ້ນຊວຍ"

ຈຶກ ຂ້ອຍຢຸດນິ່ງທັນທີ... ໃນເມື່ອຄົນທີ່ໃສ່ເສື້ອຊ້ອນບໍ່ມີສາຍແມ່ນຂ້ອຍເອງ ບ້າເອີຍ!! ຄຳຖາມອື່ນມີ ຄືບໍ່ຂຽນລົງວະ!!

"ແມ່ນໃຜຂຽນຄຳຖາມນີ້ນິ"

"ເຂົາອີກນີ້ແລະ, ອາລີ້ ຮາໆໆ ເພິ່ນນິ ຫມານຄຳຖາມເຂົາຕະຫລອດເນ໊າະ ວ່າແຕ່ມີຄົນໃສ່ເຊື້ອຊ້ອນບໍ່ມີສາຍບໍ່ຫັ້ນ"

"ເຂົາໃສ່ໂຕມີສາຍ" ອາລີ້ເປັນຄົນຕອບ ແລະມັນກໍ່ແມ່ນແບບນັ້ນແທ້ ໃນເມື່ອນາງໃສ່ຊຸດເດຣສ ມັນກະເລີຍເຫັນຂອງນາງເປັນສີໃສໆ "ແລ້ວຂອງເພິ່ນເດບົວ" ທັງສອງຊັກສາຍຕາມາເພ່ງມອງຂ້ອຍພ້ອມກັນ ເອົາຈົນຂ້ອຍເກືອບຫັນໃຈນຳເກືອບບໍ່ທັນ ແຕ່ວ່າມືນີ້ ຂ້ອຍໃສ່ເສື້ອຢືດ ມັນເຮັດໃຫ້ແນມບໍ່ເຫັນວ່າຂ້ອຍໃສ່ຍັງໄວ້ທັງໃນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍມີໂອກາດ ທີ່ຈະຕອບຫລີກລ້ຽງ

"ເຂົາກະໃສ່ໂຕມີສາຍຄືກັນຫັ້ນແລະ!!"

"ແມ່ນສຳເບ໊າະ" ທັງສອງຖາມຂຶ້ນພ້ອມກັນ ສ່ວນຂ້ອຍກໍ່ຮີບງຶກຫົວເປັນການຢືນຢັນທັນທີ

"ອື້ມ"

"ຫວາ... ແຕ່ເພິ່ນໃສ່ເສື້ອຢືດໄວ້ ມັນເລີຍບໍ່ເຫັນ ດຽວເຂົາຊິເບິ່ງກັນ ບາງເທື່ອເພິ່ນຕວົະພວກເຂົາ" ຕານ້ອຍເວົ້າ ພ້ອມຈະລຸກອອກຈາກໂຕະ ແຕ່ຂ້ອຍພັດຍົກມືຫ້າມກ່ອນ

         "ເພິ່ນຊິເບິ່ງເຮັດຫຍັງ ເຂົາບອກລະເດວ່າເຂົາໃສ່ໂຕມີສາຍ" ຂ້ອຍບອກອອກໄປດ້ວຍສີຫນ້າທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມມີພິລຸດ

"ກະໄປເບິ່ງເພື່ອຄວາມແນ່ໃຈ ເວົ້າແບບນີ້ ບໍ່ແມ່ນຂີ້ຕວົະພວກເຂົາແມ່ນບໍ່ຫັ້ນ" ຕານ້ອຍຈ້ອງເລິກເຂົ້າໄປທາງໃນດວງຕາຂ້ອຍ ເພື່ອຈະເຄັ້ນຫາຄວາມຈິງ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍ ຕ້ອງຮີບອະທິບາຍທັນທີ

"ຕະ ຕວົະຫຍັງ ເຂົາບໍ່ໄດ້ຕວົະຈັກຫນ້ອຍ"

"ຄັນບໍ່ຕວົະແລ້ວເພິ່ນຊິປັດຕິເສດເຮັດຫຍັງຊັນ" ອາລີ້ເວົ້າເສີມ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈ້ອງມອງຂ້ອຍແບບດຽວກັນກັບຕາຫນ້ອຍ "ແຖມເພິ່ນຫຍັງເຮັດສຽງສັ່ນໆອີກ.... ໃສ ມາໃຫ້ພວກເຂົາເບິ່ງ" ສຸດຄວາມອາລີ້ກໍ່ພຸ້ງມາຫາຂ້ອຍທັນທີ ແລ້ວອ້ອມມາຈັບແຂນຂ້ອຍໄວ້ທາງຫລັງ

"ຊິເຮັດຫຍັງນິ!!"

          "ກະຊິເບິ່ງເສື້ອຊ້ອຍເພິ່ນນິແລະ ຕານ້ອຍ ຈັດການ"

"ໄດ້ເລີຍ!!"

"ເຮີ້ຍ!!" ສຸດຄວາມ ຕານ້ອຍກໍ່ພຸ້ງເຂົ້າມາ ພາງໃຊ້ຝາມືຖົກຄໍເສື້ອຂ້ອຍອອກ ກ່ອນຈະຈ້ອງແນມເບິ່ງສັດສ່ວນທາງໃນຂອງຂ້ອຍ ເຊິ່ງມັນກໍ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນ ສິ່ງສຳຄັນທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຊື່ອງຊ້ອນເອົາໄວ້

"ຫຶໆ" ຕານ້ອຍຄາງຫົວຢູ່ໃນລຳຄໍແບບມີເລດໄນ ແລ້ວກໍ່ເລື່ອນມືອອກຈາກຄໍເສື້ອຂ້ອຍໄປ ເຊິ່ງຂ້ອຍ ກໍ່ສາມາດສຳພັດກັບລາງຮ້າຍ ທີ່ກຳລັງຈະເກີດຂຶ້ນນີ້ໄວໆນີ້ແນ່ນອນ "ກ້າຕວົະພວກເຂົາເສີຍຫວາຫັ້ນ"

"ແມ່ນແລະ" ອາລີ້ປ່ອຍແຂນທັງສອງຂ້ອຍໄວ້ໃຫ້ເປັນອິດສະລະ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງໄປນັ່ງລົງປະຈຳທີ່ ໂດຍທີ່ມີຕານ້ອຍຫຍັບໂຕເຂົ້າໄປໃກ້ໆນາງ ແລ້ວກໍ່ຈ້ອງຕາມາທີ່ຂ້ອຍແບບມີເລດໄນອີກຄັ້ງ "ມື້ນີ້ຊິໄດ້ເຫັນເລື່ອງມ່ວນໆແລ້ວ ຫຶໆ ດຽວເລື່ອງນີ້ພວກເຂົາຊິຈັດການໃຫ້ເພິ່ນຄັກໆກ່ອນ ໂທດທານ ທີ່ກ້າຕົວະພວກເຂົາ"

“ແມ່ນແລະ ດຽວເລື່ອງນີ້ເຂົາຊິເປັນຄົນສັ່ງເພິ່ນເອງ

"ເອີ້ໆ ຊິໃຫ້ເຮັດຫຍັງ ກະເຊີນສັ່ງມາເທາະ!!" ຂ້ອຍບອກອອກໄປແບບປັດໆ ໃນເມື່ອ ຂ້ອຍຈົນມຸມແລ້ວຮຽບຮ້ອຍ

"ອື່ມ... ແຕ່ຕອນນີ້ຂໍຄິດເບິ່ງກ່ອນ" ຕານ້ອຍຢຸດຄິດໃນຂະຫນະຫນຶ່ງ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນໃນທີ່ສຸດ "ໂອ໋ ຄິດອອກລະ... ບົວ,ເຫັນຜູ້ຊາຍທີ່ຂາວໆຄົນນັ້ນບໍ່” ຕານ້ອຍຊີ້ນິ້ວໄປຫາຄົນໆຫນຶ່ງໃນກຸ່ມນັ້ນ

“ເຫັນ”

“ໄປຂໍເບີລາວມາ”

"ໂອເຄ ຫ໊ະ!! ໄປຂໍເບີມັນ”

.

.

ເອົາຕອນທີ່ຫນຶ່ງມາລົງແລ້ວ ຈັງໃດຝາກອ່ານແດ່ເດີ້

ເພາະວ່າປາກກາຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງຈະຂຽນເລື່ອງນີ້ໃຫ້ມັນ

ມ່ວນທີ່ສຸດເລີຍ

ບົດນຳ

Dairy:

ມີຄົນເຄີຍບອກຂ້ອຍວ່າ ຄວາມຮັກມັນກໍ່ເຫມືອນເຫງົາກັບແສງ

ທີ່ເປັນຂອງຄູກັບຄວາມສຸກແລະຄວາມເຈັບປວດ

ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າ ຄວາມຮັກມັນມີຄວາມສຸກຢູ່ໃນຫັ້ນຫລືບໍ່

ໃນເມື່ອຂ້ອຍ ແທບຈະບໍ່ເຄີຍໄດ້ສຳພັດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກແບບນັ້ນຊ້ຳ

          ຂ້ອຍກຳລັງຢູ່ໃນເສື້ອຍືດສີຂາວກັບໂສ້ງຂາຍາວເກົ້າສ່ວນລາມຮອດຂໍ້ເທົ້າ ເຊິ່ງກຳລັງຂັບລົດພາແມ່ຂອງຂ້ອຍມາສົ່ງທີ່ສະຫນາມບິນ ໃນລະຫວ່າງທີ່ທ້ອງຟ້າກຳລັງປົກຄຸມໄປດ້ວຍຄວາມມືດຫມົ່ນແລະມີສາຍຝົນເມັດນ້ອຍໆກຳລັງຮ່ວງໂຮ່ຍລົງມຢ່າງເນື່ອງນິດ... ຂ້ອຍຊັງເວລານີ້ທີ່ສຸດ ເພາະມັນແມ່ນເວລາທີ່ມັກເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍກັບໄປຄິດທົບທວນເລື່ອງລາວເກົ່າໆຕະຫລອດ

ເຊີ່ງກວ່າສິບແປດປີທີ່ຜ່ານມາ  ຄວາມເຂັ້ມແຂງ ມັນໄດ້ຢູ່ຄ້ຽງຂ້າງຂ້ອຍສະເຫມີ ເປັນເພາະວ່າຂ້ອຍໄດ້ເຕີບໂຕຂຶ້ນໃນຄອບທີ່ພໍ່ແມ່ຢ່າຮ້າງ.... ຖ້າສົມມຸດຂ້ອຍຂາດສາມພະຍາງນີ້ໄປ ຂ້ອຍຄົງຊິບໍ່ທົນໃຊ້ຊີວິດຈົນຮອດທຸກວັນນີ້ແນ່ນອນ... ໃນເມື່ອຜູ້ເປັນພໍ່ຂອງຂ້ອຍ ລາວກໍ່ຂໍແຍກທາງໂຕເອງເພື່ອໄປໃຊ້ຊີວິດນຳຄອບຄົວໃຫມ່ທີ່ຫລວງພະບາງ.... ສ່ວນຜູ້ເປັນແມ່ ລາວກໍ່ກຳລັງຈາກອອກເດີນທາງໄປຕ່າງປະເທດ... ເຫລືອພຽງໄວ້.....  ພຽງແຕ່ຄວາມເຫງົາ ໃຫ້ຂ້ອຍເທົ່ານັ້ນ

"ບົວ ລູກຢູ່ຄົນດຽວໄດ້ບໍ່?" ແມ່ຂ້ອຍເອີ່ຍຖາມຜ່ານນ້ຳສຽງເບົາບາງ ທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມເປັນຫວ່ງແລະເປັນໃຍ ກ່ອນທີ່ລາວຈະລາກກະເປົ໋າເຂົ້າໄປບ່ອນກວດສອບຄົນອອກນອກເມືອງ ເພື່ອຈະກຽມໂຕຂຶ້ນເຄື່ອງ

ແມ່ຂ້ອຍ, ລາວບໍ່ຕ່າງຈາກຂ້ອຍປານໃດ ໂດຍສະເພາະຮູບຮ່າງຂະຫນາດຫນ້ອຍກະທັດຮັດ ຜິວຂາວໆ ຮອຍຍິ້ມຫວານໆ ທີ່ກຳລັງເຊື່ອງຊ່ອນຄວາມໂສກເສົ້າໄວ້ທາງໃນ

"ອື້ມ ເຮົາຢູ່ໄດ້" ຂ້ອຍງຶກຫົວແທນຄຳຕອບຂອງລາວ ໃນເມື່ອມັນເປັນເລື່ອງທີ່ຊິນຊາສຳຫລັບຂ້ອຍແລ້ວ "ເທື່ອນີ້ອີ່ແມ່ຊິໄປອາເມຣິກາດົນບໍ່?"

"ອື່ມ... ປະມານຫົກເຈັດເດືອນນີ້ແລະ ຮອດຕອນນັ້ນ ກະແມ່ນວັນເກີດຂອງລູກພໍດີ... ດຽວແມ່ເຮັດວຽກຢູ່ຫັ້ນແລ້ວລະ ແມ່ຊິກັບມາສະຫລອງວັນເກີດນຳລູກທັນທີ"

"ຫວັງວ່າຄືຊິແມ່ນແບບນັ້ນ" ຂ້ອຍເອີ່ຍດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ເບົາບາງ

"ແນ່ນອນບົວ ແມ່ສັນຍາວ່າຊິກັບມາໃຫ້ທັນ" ລາວບອກຂ້ອຍດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ຈິງຈັງ ແຕ່ຂ້ອຍແທບຈະບໍ່ເຊື່ອຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງລາວດ້ວຍຊ້ຳ... ໃນເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ຍິນລາວພ່ຳເພີ້ນຳຂ້ອຍແບບນັ້ນຢູ່ຕະຫລອດ ແຕ່ພໍເອົາຈິງໆ ຂ້ອຍພັດໄດ້ຮັບຄວາມຜິດຫວັງແທນ "ບາດຮອດອາສເມຣິກາລະ ແມ່ຊິໂທຫາທັນທີ"

"ອື້ມ ດຽວເຮົາຊິຖ້າຮັບສາຍ" ຂ້ອຍງຶກເປັນການເຂົ້າໃຈອີກຄັ້ງ ສ່ວນລາວສົ່ງຍິ້ມຈາງໆມາໃຫ້ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນ

"ດຽວແມ່ຕ້ອງໄປແລ້ວ"

"ອື້ມ ໂຊກດີ ສຸດຄວາມ" ຂ້ອຍກໍ່ພາໂຕເອງໄປກອດລາວໄວ້ແຫນ້ນໆເພື່ອແທນຄຳບອກລາທັງຫມົດ....ເປັນເພາະຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະເວົ້າຄຳນັ້ນ ເນື່ອງຈາກມັນເປັນຄຳທີ່ຂ້ອຍຊັງທີ່ສຸດ

ຈາກນັ້ນລາວກໍ່ພາໂຕເອງຍ່າງອອກໄປເລື້ອຍໆ ໂດຍທີ່ບໍ່ລືມຈະຫັນຫນ້າມາໂບກມືລາໃຫ້ຂ້ອຍ ແລ້ວກໍ່ຫາຍຫລັບໄປໃນທີ່ສຸດ

ແລະນັ້ນມັນກໍ່ຫມາຍຄວາມວ່າ ເວລາອີກຫົກເດືອນທີ່ເຫລືອ ຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງໄດ້ກັບໄປໃຊ້ຊີວິດຄົນດຽວແບບນັ້ນອີກຄັ້ງ.....

"If you can see that I’m the one who understand you, been here along

so I can you see, you belong with me you belong with me ♫♫"

ສຽງໂທລະສັບຂອງຂ້ອຍດັງຂຶ້ນ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງເລື່ອນມືນ້ອຍຂອງຕົນເອງລົງໄປຈົກເອົາໂທລະສັບທີ່ຍັດໄວ້ຖົງສົ້ງຂຶ້ນມາກົດຮັບສາຍ

"ຮະໂຫລ"

"ບົວ.... ​ເພິ່ນອອກມາຫາພວກເຂົາຢູ່ເທັກ KB ໄດ້ບໍ່?" ປາຍສາຍແມ່ນອາລີ້ ເຊິ່ງວ່ານາງແມ່ນຫມູ່ສະຫນິດທີ່ສຸດຂອງຂ້ອຍ "ພໍດີຕອນນີ້ຕານ້ອຍກຳລັງອົກຫັກນະ ກະເລີຍຢາກຊວນອອກມາກິນເບຍຍ້ອມໃຈນຳກັນ"

"ອື້ມໆ ດຽວເຂົາຊິໄປຫາດຽວນີ້ແລະ"

.

.

.

ເລື່ອງທີ່ສີ່ ແມ່ນເລື່ອງທີ່ຕໍ່ຈາກເລື່ອງ Love wil us back

ທີ່ໃສ່ຕົວລະຄອນເປັນເລື່ອງ Unlovable ຫວັງວ່າຄືຊິພາກັນຕິດຕາມເດີ້

ຊິຂຽນເລື່ອງນີ້ໃຫ້ດີທີ່ສຸດ

ຕອນພິເສດ

 ທີ່ສະໂມສອນ ຂອງໂຮງຮຽນ ໃນງານລ້ຽງສະຫລອງເສັງຈົບ

ມື້ນີ້ເປັນມືສະຫລອງທີ່ພວກຂ້ອຍໄດ້ຈົບການສຶກສາ ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຫຍຸ້ງວຽກເກືອບຫມົດມື້ ໃນເມື່ອວົງຂອງຂ້ອຍຕ້ອງຂຶ້ນໂຊສະແດງ ເຊິ່ງບໍ່ມີໃຜຄິດຈະຊ່ວຍຂ້ອຍເລີຍຈັກຄົນ ໃນເມື່ອ ເຕົ໋າກໍ່ສະຫວີດກັບນ້ອຍຢູ່ຕະຫລອດເວລາ ສ່ວນອາເລັກກັບເຈ້ທັນວາ ລາຍນັ້ນແຮງຄັກ ຈູບກັນໂຊໃຫ້ຂ້ອຍເຫັນຈະໆເລີຍ ຫວານແບບໂຄດເວີ້ ເອົາຈົນຄົນທີ່ຢູ່ໃກ້ໆແບບຂ້ອຍ ຮູ້ສຶກອິດສາຂຶ້ນມາທັນທີ

ແລະຄວາມທີ່ຂ້ອຍວຸ້ນວາຍຫມົດມື້ແບບນີ້ ກໍ່ເລີຍບໍ່ມີໂອກາດໄປໃຫ້ເກັ່ງອີກ ໄດອາລີ່ກະບໍ່ທັນໄດ້ຂຽນໄວ້ເທື່ອ... ຄັນເລີກວຽກນີ້ ຂ້ອຍກໍ່ຈະໄປຫາຢູ່ທີ່ໂຮງຫມໍທັນທີ

"ບົວ!" ເມຮ້ອງທັກທາຍໂບກມືໄປມາຢູ່ທີ່ຫນ້າງານ ເຊິ່ງນາງກໍ່ມາດ້ວຍຊຸດເດຣສສີບົວ ຕົກພຽງຫົວເຂົ່າ ແຕ່ງຫນ້າດ້ວຍເຄື່ອງສຳອາງອ່ອນໆ ໂດຍລວມ ເມບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບນາງຟ້າທີ່ຕົກລົງມາຈາກສະຫວັນແທ້ໆ

"ມື້ນີ້ຄືງາມແທ້ວະ" ນາງເອີ່ຍຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ພາໂຕເອງເຂົ້າມາຫາຂ້ອຍໃກ້ໆ

"ກະງາມທຸກມືຫັ້ນແລະ" ຂ້ອຍຕອບແບບຍິ້ມໆ

"ບໍ່ປານໃດ໋ເນາະ ຫມູ່ເຂົານິ... ເອີ້ມື້ນີ້ເພິ່ນບໍ່ຂຶ້ນຮ້ອງເພງຫວາ"

"ບໍ່ນະ... ຄາວຽກເທິງເວທີຫມົດມື້ ເອົາຈົນເຂົາເຫມື່ອຍອີກຢ່າງຫນຶ່ງເຂົາກະຄ້ານແດ່ ພໍດີໃຫ້ອາເລັກຮ້ອງແທນແລ້ວ"

"ຊິກັບໄປຫາເກັ່ງແມ່ນບໍ່ຫັ້ນ"

"ອຶ້ມ...." ຂ້ອຍງຶກຫົວຄ່ອຍໆ

"ຫຶ ວ່າລະ ຈັງໃດກະຝາກຂຽນເລື່ອງເຂົາໃນໄດອາລີ່ແດ່ເດີ້ວ່າມື້ເຂົາງາມກ່ອນຫມູ່ໃນງານ ຮາໆໆ"

"ປານນັ້ນເວົ້າໃຫ້ແຕ່ເຂົາ ໂຕເອງກະບໍ່ນ້ອຍຫນ້າຄືກັນຫັ້ນແລະ"

"ມັນກະມີຫນ້ອຍຫນຶ່ງລະເນາະ ເອີ້ເຮົາໄປຫາບ່ອນນັ່ງເບ໊າະ" ເມເອີ່ຍຊວນ ຊຶ່ງຂ້ອຍກໍ່ງຶກຫົວຕົກລົງ

"ກະດີຄືກັນ ໄປ໋"

ສິ້ນສຸດການສົນທະນາ ພວກຂ້ອຍກໍ່ພາກັນເລືອກຫາບ່ອນນັ່ງ ທີ່ຢູ່ໃກ້ໆກັບເວທີຂອງງານ... ທີີ່ມີອາເລັກນັ່ງຢູ່ບ່ອນັ້ນຢູ່ແລ້ວ 

ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ນ້ອຍທີ່ກັບເຕົ໋າທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນຊຸດອອກງານແບບເຕັມຍົດ ໂດຍທີ່ຝ່າຍກຳລັງຢູ່ໃນຊູດສີຂາວທີ່ເຂົ້າກັບສີຜິວ ແວ່ນຕາທີ່ເຄີຍໃສ່ປະຈຳກໍ່ເຖືອກປົດອອກແລ້ວປ່ຽນມາໃສ່ຄອນແທັກເລັນແມນ ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າໂຕໂດດເດັ່ນທີ່ສ່ວນສຸດເທົ່າທີ່ຂ້ອຍເຄີຍເຫັນ ສ່ວນຝ່າຍຍິງກໍ່ກຳລັງຢູ່ໃນຊຸດເດຣສສີບົວ ລາມຮອດເຂົ່າ ແຕ່ງຫນ້າອ່ອນໆ ເຂົ້າກັບບຸກຄະລິກຂອງຕົນ ເຊິ່ງທັງສອງຄົນກໍ່ບໍ່ລືມ ເຮັດຫວານໃສ່ກັນຕາມແບບສະບັບ ໂດຍທີ່ບໍ່ເກງໃຈພວກຄົນໂສດຄືພວກຂ້ອຍທີ່ນັ່ງອິດສາຢູ່ນີ້ເລີຍ

"ຂໍໂທດເດີ້ ກະລຸນາອອກຈາກໂລກຂອງພວກເພິ່ນແລ້ວຫັນມາສົນໃຈພວກເຂົາສອງຄົນແດ່" ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເອີ່ຍຂຶ້ນ ຫລັງຈາກທີ່ສອງຄົນພາໂຕເອງມານັ່ງລົງທີ່ໂຕະຂ້ອຍ 

"ແມ່ນແລະ" ເມເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່ຫລັງຈາກນັ້ນ "ພວກເຂົາສອງຄົນຍັງນັ່ງຫົວໂດ່ຢູ່ໃດ໋"

"ແນວຄົນມັນຮັກກັນເດແມ່ນບໍ່ເຕົ໋າ" ຫັນໄປສົ່ງຍິ້ມຫວານໆໃຫ້ວ່າທີ່ແຟນຈົນປາກຊິຈີກ

"ແມ່ນ" ເອີ້ ເອົາກັນເຂົ້ໄປ!!

"ເອີ້ໆ... ຮູ້ແລ້ວແລະ.... ວ່າແຕ່ຈົບໄປຊິພາກັນໄປຮຽນຫຍັງແດ່" ຂ້ອຍປ່ຽນປະເດັນໃຫມ່ ເພາະບໍ່ຢາກຈະຈົມຢູ່ນຳເລື່ອງຄວາມຮັກ ຂອງສອງຄົນນີ້ ເພາະວ່າມັນອິດສາ ແລ້ວຈາກນັ້ນບໍ່ດົນເຕົ໋າກໍ່ຕອບຂຶ້ນກ່ອນຫມູ່

"ເຂົາຊິຮຽນສະຖາປັດ"

"ດີເນາະ ເຫມາະກັບເພິ່ນລະ ແລ້ວເພິ່ນເດນ້ອຍ" ຂ້ອຍຫັນໄປຖາມນາງ

"ເຂົາຫວາ ຊິຮຽນບໍລິຫານ ພໍດີເຂົາຕ້ອງເຂົ້າໄປເຮັດວຽກໃນບໍລິສັດນຳ"

"ອື້ມ ກະຄັກ ອາເລັກ ເພິ່ນເດ ຄິດແລ້ວບໍ່ວ່າຊິໄປຮຽນຫຍັງ"

      "ກະຊິຮຽນບໍລິຫານຄືນ້ອຍຫັນແລະ... ພໍດີຕ້ອງຖືກບັງຄັບໃຫ້ຮຽນ ກະເລີຍຕ້ອງໄດ້ຮຽນ"

      "ອີກແລ້ວຫວາຫັ້ນ....... ຫນີບໍ່ພົ້ນກັບການບັງຄັບເລີຍເນາະ"

      "ອື້ມ" ຕອບງຶກຫົວແບບເບື່ອຫນ່າຍ

     "ແລ້ວເພິ່ນເດ ເມ ຄິດອອກລະບໍ່ວ່າຊິໄປຮຽນໃສ"

     "ເຂົາຫວາ ຊິຮຽນການຕະຫລາດ... ເຫັນຫມູ່ລຸ້ນເອື້ອຍຮຽນຈົບແລ້ວມີວຽກເຮັດເງິນຫລາຍ ເຂົາກະເລີຍຢາກຮຽນ"

"ດີໆຊັນ... ສ່ວນເຂົາ" ຂ້ອຍສະເຫນີໂຕ "ຊິຮຽນອັກສອນສາດວິຊາພາສາລາວຫັ້ນແລະ"

ອື້ມ... ພວກທີ່ເຫລືອງຶກຫົວພ້ອມກັນ ຈາກນັ້ນພວກຂ້ອຍກໍ່ນັ່ງສົນທະນາຕາມພາສາຫມູ່ ໂດຍທີ່ມີນັກຮຽນທີ່ຈະຈົບລຸ້ນນີ້ ປ່ຽນພຽນກັນຂຶ້ນສະແດງເທິງເວທີເພື່ອເປັນການອຳລາ ຂ້ອຍແນມເບິ່ງບັນຍາກາດອ້ອມໆໂຕ ພາງນຶກເຖິງໃຜຄົນຫນຶ່ງມາໃນຫ້ວງຂອງຄວາມຊົງຈຳ ເຖິງວ່າເຈົ້າໂຕຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່ນຳຂ້ອຍແລ້ວກໍ່ຕາມ ແຕ່ລາວຍັງຄົງຢູ່ໃນໃຈຕະຫລອດໄປ

"ດຽວເຂົາຂຶ້ນໄປຮ້ອງເພງກ່ອນເດີ້ ຮັບຮອງມີເຊີ້ໄພຣສ໌ແນ່ນອນ"

ອາເລັກແລະເຕົ໋າຂໍອະນຸຍາດພວກຂ້ອຍ ກ່ອນຈະພາໂຕເອງຂຶ້ນໄປເທິງເວທີຫລັງຈາກນັ້ນ ໂດຍທີ່ມີສຽງຕົບມືຖືກໃຈດັງຂຶ້ນ ສະຫນັ່ນທົ່ວຫ້ອງສະໂມສອນ

"ມີເພງຫນຶ່ງທີ່ກຸ່ມອາມີໂກ້ ເອົາໄປຮ້ອງຕະຫລອດ ເຊິ່ງເພງນີ້ມັນກໍ່ມີຊື່ວ່າເພງ  Contigo en la distancia"

ອາເລັກ ເອີ່ຍຄຳປາໃສຫລັງຈາກທີ່ຂຶ້ນກຽມຮ້ອງເພງໄວ້ແລ້ວ ແຕ່ແປກທີ່ ອາເລັກຖອຍອອກມາຈາກໄມ ທັງທີ່ລາວຈະເປັນຄົນຮ້ອງ ຜ່ານໄປບໍ່ດົນໄຟກໍ່ຖືກດັບລົງ ໂດຍທີ່ມີສຽງຂອງຜູ້ຄົນອຸທານກັບສະຖານະການຕອນນີ້ ຈາກນັ້ນສຽງດົນຕົນກໍ່ເລີ່ມດັງຂຶ້ນ ແລ້ວມີສຽງນັກຮ້ອງດັງຕາມມາ

No existe un momento del dia

ພໍແຕ່ຂຶ້ນປະໂຫຍກທຳອິດ ຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍກໍ່ເລີ່ມເຕັ້ນຂຶ້ນແຮງທັນທີ ໃນເມື່ອສຽງຂອງຄົນຮ້ອງ ມັນແມ່ນສຽງຜູ້ຊາຍຄົນຫນຶ່ງ ທີ່ຂ້ອຍຮູ້ຈັກດີທີ່ສຸດ

En que pueda apartarte de mi

ພໍຮອດປະໂຫຍກທີ່ສອງ ແສງໄຟກໍ່ຖືກສາດສ່ອງລົງຄົນຮ້ອງ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຊາຍຜິວຂາວ ໂຕສູງໆ ທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນສູດສີດຳ ຕັດກັບສີຜິວ ໄດ້ຊັກສາຍຕາມາຫາຂ້ອຍຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ເຫມືອນຈະສົ່ງຄວາມຫມາຍຕາມເນື້ອເພງມາທາງນີ້  ເປັນຜົນໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງລຸກຂຶ້ນອອກຈາກຕັ່ງທັນທີ ກ່ອນຈະລັງນ້ຳຕາອອກມາອາບສອງແກ້ມໂດຍບໍ່ຮູ້ໂຕ

El mundo parece distinto Cuando no estas, junto a mi  

No hay bella melodia En que no surgas tu

Ni yo guiero escucharla Si no la escuchas tu

Es que te has convertido

En parte de mi alma Ya nada me consuela

Si no estas tu tambien Mas alla de tus labios

Del sol y las estrellas

Contigo en la distancia Amado mio, estoy

ເມື່ອຈົບສຽງເພງ ສຽງຕົບມືກໍ່ດັງຂຶ້ນມາຫລັງຈາກນັ້ນ ໂດຍທີ່ຂ້ອຍກຳລັງເບິ່ງຄົນທີ່ຢູ່ເວທີໂດຍທີ່ນ້ຳຕາຍັງໄຫລອອກມາ

"ສົມທີ່ແມ່ນເຊີ້ໄພຣສ໌ຂອງອາເລັກແທ້ໃດ໋ເນາະ" ເມງ່ຽງຫົວມາບອກຂ້ອຍຂ້າງຫູ ພາງຍິ້ມອອກມາຫວານໆ ເປັນການເຕື່ອນສະຕິໃຫ້ຂ້ອຍຫລຸດຈາກພະວົງ

"ບົວ ເຂົາວ່າ ໄປຫາລາວຢູ່ເທິງຕໍ່ຫນ້າເວທີເລີຍແມ໋"

ນ້ອຍຍົວະຂ້ອຍກ່ອນທີ່ນາງຈະລາກຂ້ອຍມາຢື່ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເວທີ ໂດຍທີ່ມີຊາຍຫນຸ່ມທີ່ຮ້ອງເພງມື້ກີ້ ຄ່ອຍໆກ້າວຂາລົງມາ ຢຸດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂ້ອຍເຊັ່ນກັນ...

ຂ້ອຍຍົກມືນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍຂຶ້ນໄປສຳພັດໃບນ້າລາວເບົາໆ ເຫມືອນຈະບໍ່ເຊື່ອສາຍຕາຂອງຕົນເອງ ສ່ວນອີກຝ່າຍກໍ່ກຸມມືຂ້ອຍໄວຄ່ອຍໆ...

"ຮຶກ... ເພິ່ນຟື້ນຕັ້ງແຕ່ມືໃດ ແລ້ວເພິ່ນຟື້ນຂຶ້ນມາໄດ້ແນວໃດ" ຂ້ອຍຖາມທັງນ້ຳຕາ ເກັ່ງຄ່ອຍໆຍິ້ມອອກມາຈາງໆ ກ່ອນຈະເວົ້າຂຶ້ນ

"ເຂົາຟື້ນຂຶ້ນມາມື້ນີ້.... ມື້ທີ່ເພິ່ນຂຽນໄດອາລີ່ໃຫ້ເຂົາວ່າ ຢາກໃຫ້ເຂົາມາສະແດງຄວາມຍິນດີນຳເພິ່ນ ທີ່ເພິ່ນຮຽນຈົບແລ້ວ ສ່ວນທີ່ເຂົາຕື່ນມາໄດ້ນັ້ນ ເພາະວ່າມີສຳຄົນຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດໄດ້ພາວະນາຂໍເຂົາກັບມາຫາລາວທຸກມື້ ເຂົາກະເລີຍກັບມາ ຕາມຄຳພາວະນາຂອງຄົນໆນັ້ນ"

ຂ້ອຍຢຸດນິ້ງເກັ່ງເວົ້າແຕ່ຢ່າງດຽວ ໂດຍທີ່ລາວກໍ່ເລື່ອນມືມາເຊັດນ້ຳຕາໃຫ້ຂ້ອຍຢ່າງອ່ອນໂຍນ ເປັນການເປີດໂອກາດໃຫ້ ເກັ່ງເວົ້າຂຶ້ນຕໍ່

"ເຂົານິຊົ່ວຂະຫນາດເລີຍວ່າບໍ່ ມັກເຮັດໃຫ້ເພິ່ນໄຫ້ຕະຫລອດ "

"ຮຶກ ແມ່ນຫັ້ນແລະ ເພິ່ນຊົ່ວທີ່ສຸດ ເຮັດໃຫ້ເຂົາຖ້າເພິ່ນປານຄົນຜີບ້າ ເຮັດໃຫ້ເຂົາໄຫ້ຫາເພິ່ນເກືອບທຸກມື້ ຮືໆໆ" 

"ເຂົາຂໍໂທດ" ເກັ່ງເອີ່ຍອອກມາດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ແຜ່ວເບົາ "ແຕ່ຕໍ່ໄປ ເຂົາສັນຍາວ່າຈະເບິ່ງແຍງເພິ່ນໃຫ້ດີທີ່ສຸດ"

"ຮຶກ ເພິ່ນສັນຍານຳເຂົາລະເດີ້"

"ໂດຍ ເຂົາສັນຍາ ເຂົາຊິຮັກເພິ່ນໄປຈົນຕາຍເລີຍ"

ສຸດຄວາມຂ້ອຍກໍ່ພາຮ່າງກາຍຕົນເອງເຂົ້າໄປແນບເອິກລາວໄວ້ທັນທີ ທ່າມກາງຜູ້ຄົນເປັນຮ້ອຍຢືນເບິ່ງພວກຂ້ອຍເປັນສາຍຕາດຽວ ຂ້ອຍແນມເຫັນບາງຄົນທີ່ລັງນ້ຳຕາ ພ້ອມກັບເຊັດມັນອອກ ແບບດຽວກັບຂ້ອຍ ຈາກນັ້ນ ອາເລັກກໍ່ເລີ່ມຕົບມືຂຶ້ນ ເປັນເຊິງການຊວນໃຫ້ພວກເທື່ອທຳຕາມ ສ່ວນເກັ່ງກໍກອດຂ້ອຍຕອບໄວ້ຢ່າງແຫນ້ນໆ ໂດຍທີ່ມີສຽງຮ້ອງໂຮດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ຂອງທຸກຄົນໆດັງຕາມມາຕິດໆ

ແລະສຳຫລັບໄດອາລີ້ທີ່ຂ້ອຍຈະຂຽນມື້ນີ້: ຂ້ອຍຢາກຈະບອກໄວ້ເລີຍວ່າ ມື້ນີ້ແມ່ນມີ້ທີ່ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກ ເຊິ່ງຄວາມສຸກຂອງຂ້ອຍມັນບໍ່ສາມາດບັນລະຍາຍເປັນຄຳເວົ້າໄດ້ເລີຍ ຂ້ອຍຮູ້ພຽງແຕ່ວ່າ ຄົນທີ່ກຳລັງຂ້ອຍກອດຢູ່ຕອນນີ້ ລາວໄດ້ກັບມາເຮັດໃຫ້ໂລກຂ້ອຍເລີ່ມຫມຸນອີກຄັ້ງ

.

.

.

ບໍ່ຮູ້ຍັງຈືເລື່ອງນີ້ໄດ້ບໍ່ ແຕ່ຂຶ້ນມາສົດໆ ເປັນຕອນພິແສ່

ແດ່ຄົນທີ່ອ່ານເລື່ອງຂອງປາກກາຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງ

ຈັງໃດກະຝາກເມັ້ນຕອນນີ້ແດ່ເດີ້

ຕອນອາວະສານ

 ທັນວາ Part

ໂລກຂອງຂ້ອຍມັນກັບມາຫມຸນອີກຄັ້ງຕັ້ງແຕ່ທີ່ມີອາເລັກເຂົ້າມາໃນຊີວິດ ຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ປັບຄວາມເຂົ້າໃຈກັນ... ມີຫລາຍຄົນບອກວ່າ ເວລາທີ່ເຮົາຮັກໃຜຈັກຄົນຫນຶ່ງ ເຮົາຈະຮັກເຂົາເຈົ້າໄດ້ພຽງຄັ້ງດຽວ... ຫາກຄວາມຈິງ ມັນບໍ່ແມ່ນແບບນັ້ນສຳຫລັບຂ້ອຍ ໃນເມື່ອເລື່ອງລາວຂອງຂ້ອຍກັບເຈົ້າໂຕກຳລັງດຳເນີນໄປຢ່າງງົດງາມ ເຖິ່ງແມ່ນວ່າບາງເທື່ອ ພວກຂ້ອຍສອງຄົນຈະທະເລາະຜິດຖຽງກັນກໍ່ຕາມ ແຕ່ໃນທີ່ສຸດພວກຂ້ອຍກໍ່ຫັນຫນ້າເຂົ້າມາລົມກັນໃຫມ່

ໂດຍສະເພາະຕອນນີ້

"ປິ໋ບ" ຂ້ອຍຈັບບີໂຫມດທີ່ວາງຢູ່ເທິງໂຕະຂຶ້ນມາປ່ຽນຊ່ອງ ຂະນະທີ່ນັ່ງລົງໂຊຟາຂະຫນາດໃຫຍ່ຂ້າງໆມັນ

"ເຮີ້ຍ!! ຂ້ອຍກຳລັງເບິ່ງເຕະບານຢູ່ໃດເຈົ້າຊິປ່ຽນຊ່ອງໄປເຮັດຫຍັງເກາະ!" ອາເລັກຫັນມາຮ້າຍຢ່າງຫົວເສຍ

"ແນວຂ້ອຍຊິເບິ່ງຫນັງ ຕອນນີ້ແຮງກຳລັງມວນ... ສ່ວນເຈົ້າຫັ້ນໄປເຮັດວຽກບ້ານໄດ້ແລ້ວ ຈັກຫນ້ອຍກະຊິເສັງຈົບແລ້ວນິ"

"ຊົ່ວຊິເສັງກະອີກຫລາຍອາທິດ ວຽກບ້ານມື້ນີ້ກະບໍ່ມີ ບໍ່ຈຳເປັນຈະເຮັດກະໄດ້" ອາເລັກຖຽງ (ເບິ່ງມັນເວົ້າແມ໋...​ reader ຢ່າເອົາເປັນແບບຢ່າງເດັດຂາດ?

"ຄັນບໍ່ມີ ກະຊອກຫາອ່ານບົດຮຽນກຽມໄວ້ ດຽວຈັກຫນ້ອຍຊິເສັງບໍ່ຜ່ານແລະ"

"ເອີ້ ຊິແຊ່ງຂ້ອຍກະເຊີນ!!" ອາເລັກລຸກຂຶ້ນບັນດານໂທສະໃສ່ຂ້ອຍແບບບໍ່ເວັ້ນຫນ້າ

"ອ້າວເຮີ້ຍ!! ຂ້ອຍກະເວົ້າເຕືອນຊື່ໆ ຈັກຊິຮ້ອງສຽງດັງເຮັດຫຍັງເກາະ ຂ້ອຍລຳຄານຫູຊິຕາຍແລ້ວນິ" ຂ້ອຍອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະລຸກຂຶ້ນ ເພື່ອລະບາຍອາລົມໂມໂຫຄືກັນ ເຖິງວ່າຂ້ອຍຈະແມ່ນຄົນເລີ່ມເລື່ອງ ແຕ່ຈັງໃດເລື່ອງກະບໍ່ໄດ້ຮ້າຍແຮງ ຈົນເຮັດໃຫ້ອີກຝ່າຍປ່ວງບ້າຂຶ້ນ ແບບນີ້

"ແນວຂ້ອຍມັນເປັນຄົນລຳຄານເດ ເຮັດຫຍັງກະຜິດຕະຫລອດ!!"

"ອາເລັກ!! ຂ້ອຍກະເວົ້າເຕື່ອນ ເຂົ້າໃຈບໍ່ ຄຳວ່າເຕື່ອນຫັ້ນນະ ຈັກຊິຈິງຈັງເຮັດຫຍັງວະ!!

"ເອີ້ ກະໄດ້ ຂ້ອຍຜິດເອງ ພໍໃຈເຈົ້າລະບໍ່!!"

"ບໍ່ພໍ່ໃຈໂວ້ຍ........" ຂ້ອຍແຮກປາກໃສອີກຝ່າຍຈົນສຸດສຽງ "ເຈົ້າເປັນເກ໊າະ ຫ໊ະ!! ເລື່ອງມັນກະບໍ່ໄດ້ຫນັກຫນາເອົາແທ້ເອົາວ່າຈັກຫນ້ອຍ ຄົນລະເມື່ອຍນຳຄົນແບບເຈົ້າເດ"

"ຄົນແບບຂ້ອຍ??" ທວນຄຳຖາມດ້ວຍສີຫນ້າໂມໂຫ ເອີ້ໂມໂຫເຂົ້າໄປ!! "ຄົນແບບຂ້ອຍມັນເປັນແບບໃດ??"

"ກະເຮັດໂຕເອງຫນ້າບໍ່ເຫດຜົນຄືຕອນນີ້ນິເດ!!

"ເອີ້ ຂ້ອຍມັນຄົນບໍ່ມີເຫດຜົນ... ຄັນເຈົ້າອົດບໍ່ໄດ້ກະບໍ່ຕ້ອງອົດ"

"ຂ້ອຍກະອົດບໍ່ແທ້ໆຫັ້ນແລະ!!.... ເຮ້ຍເອີ້ຍ!! ມຶ້ນີ້ແມ່ນວັນເຮ້ຍຫຍັງວະ...​ ຜິດນຳລູກຄ້າຍັງມາພໍ ກັບມາຍັງມາຖຽງນຳຄົນເປັນບ້າຄືເຈົ້າ"

"ຫຶ ມື້ນີ້ແມ່ນວັນເຮ້ຍແທ້ໆຄືເຈົ້າເວົ້າຫັ້ນແລະ... ຮຶກ" ມັນເວົ້າຂຶ້ນທັງນ້ຳຕາທີ່ໄຫລຊຶມອອກມາ ກ່ອນທີ່ຈະຫມຸນໂຕໄປ ແຕ່ເລື່ອງມັນຍັງບໍ່ທັນຈົບ ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຈັດການປັນຫາໄຫ້ມັນຈົບເທື່ອ ສະນັ້ນມັນບໍ່ມີສິດໄຫ້ ແລະບໍ່ມີສິດຫນີໄປໃສທັງນັ້ນ

"ຢຸດ" ຂ້ອຍແລ່ນເຂົ້າໄປຂວາງມັນໄວ້ "ຊິຫນີໄປໃສ"

"ໄປໃສມັນກະເລື່ອງຂອງຂ້ອຍ" ສຸດຄວາມມັນກໍ່ກຽມຈະຍ່າງ ແຕ່ວ່າຢູ່ບໍ່ຢູ່ກໍ່ໄຟດັງລົງເສຍກ່ອນ

"ຟຶບ"

"ເຮີ້ຍ!!..." ອາເລັກແຂກຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຕົກໃຈ ແຕ່ວ່າມັນບໍ່ໄດ້ອຸທານລ້າໆມັນຍັງດຶງໂຕຂ້ອຍເຂົ້າໄປກອດອີກແຫນ້ນ ໃນເມື່ອມັນຢ້ານຄວາມມືດທີ່ສຸດ

"ປ່ອຍຂ້ອຍແມ່ ຂ້ອຍຫາຍໃຈບໍ່ອອກ" ຂ້ອຍບອກເຈົ້າໂຕຜ່ານຄວາມມືດ ພາງໃຊ້ມືດັນອາເລັກເລັກສຸດແຮງ ແຕ່ມັນກໍ່ບໍ່ຕອບຕາມທີ່ຕ້ອງກັນ ນອກຈາກຈະກອດຂ້ອຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ ຈາກທີ່ຄຽດໃຫ້ກັນມື້ກີ້ ຄວາມຢ້ານມັນສ້າງກຳແພງຂຶ້ນຕັນໄວ້ຫມົດ

"ບໍ່ ຂ້ອຍບໍ່ປ່ອຍ" ປັດຕິເສດຫົວແຂງ

"ບໍ່ປ່ອຍແລ້ວຂ້ອຍຊິເອົາຫຍັງມາໄຕ້ວະ!! ແຮງມືດຕອນນີ້"

ກະໄດ້ ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ປ່ອຍຂ້ອຍ ແລ້ວອີກບໍ່ດົນກໍ່ມີສຽງຫນຶ່ງດັງຂຶ້ນ

"Happy birth day to you happy birthday to you happy birthday

happy birthday happy birthday to you"

ສຽງຮ້ອງເພງດັງຂຶ້ນພ້ອມກັບການປະກົດຕົວຂອງຫລາຍຄົນໃນກຸ່ມພວກຂ້ອຍ ໂດຍທີ່ເອກອາສາຖືເຄັກຂະຫນາດໃຫຍ່ ພ້ອມກັບທຽນສິບແປດເຫລັ້ມທີ່ບົ່ງບອກເຖິງອາຍຸຂອງອີກຝ່າຍ... ຈາກທີ່ອາການຢ້ານກົວມື້ກີ້ນີ້ມັນກໍ່ປ່ຽນມາຍິ້ມແທນ

"happy birthday happy birthday to you"

"ອະທິຖານແມ່" ຂ້ອຍບອກໃນຂະນະທີ່ສຽງເພງສິ້ນສຸດລົງ ສ່ວນເຈົ້າຂອງວັນເກີດກໍ່ງຶກຫົວກ່ອນຈະອະທິທານແລ້ວກໍ່ເປົ່າເຄັກ

"ເຢ່!!" ສຽງຕົບມືຢ່າງຊົມເຊີຍດັງຂຶ້ນສະນັ່ນໄປທົ່ວ ພ້ອມກັບມີຄົນອາສາໄປເປີດໄຟໃຫ້ສະຫວ່າງຂຶ້ນ

"ນຶກວ່າເຈົ້າຊິລືມແລ້ວຊັນດອກ

"ຂ້ອຍບໍ່ມີທາງລືມງ່າຍໆດອກ ແມ່ນໃຜຊິລືມວັນເກີດຂອງແຟນໂຕເອງວະ... "

"ກະເຈົ້າຫັ້ນເດ!!... ເຈົ້າລືມແລ້ວຫວາມື້ນັ້ນ" 

"ແຮໆ" ຂ້ອຍຍິ້ມແຫ້ງໃຫ້ເຈົ້າໂຕ

"ອື່ມ.... ແລ້ວຂອງຂວັນຂ້ອຍເດ ບໍ່ມີຫວາ"

"ມີ ຫລັບຕາກ່ອນແມ່...."

      "ອຶ້ມ" ອາເລັກງຶກຫົວກ່ອນຈະຫລັບຕາຫລົງ ເມື່ອເຈົ້າໂຕຟັງຄຳສັ່ງຂ້ອຍແລ້ວ ຂ້ອຍກໍ່ໃຊ້ໂອກາດນີ້ຢັ້ງຢີ້ຂາໂຕເອງຂຶ້ນທາບ ຮີມປາກຂອງຕົນທີ່ຮີມປາກບາງຂອງອີກຝ່າຍ ຈາກນັ້ນກໍ່ຖອນຈູບຢ່າງອ່ອນໂຍນ

      "ນີ້ຫວາຂອງຂວັນເຈົ້"າ

      "ອື້ມ ນີ້ແລະ ແຕ່ວ່າຂ້ອຍມີສິ່ງຫນຶ່ງທີ່ ຂ້ອຍຢາກຈະໃຫ້ເຈົ້າອີກ ນັ້ນກໍ່ຄື ຄຳວ່າຮັກ" ຂ້ອຍບອກດ້ວຍສາຍຕາເລິກເຊິ່ງ

      "ຂອບໃຈ ຂອບໃຈທີ່ຮັກຂ້ອຍ ຂ້ອຍໃຈທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ວ່າ ໂຕເອງຢາກຫາຍໃຈອີກຄັ້ງເພື່ອໃຜ"

      ແວ໊ະ! ຢາກມີງ້ຽງເດ!! ເຊົາຫວານກ່ອນໄດ້ບໍ່ ອີ່ແຈັກຮ້ອງຂັດ ເຮ້ຍເອີ້ຍ ເອົາກູຕະຫລອດ!!

      "ແມ່ນ" ສ່ວນພວກທີ່ອ້ອມຂ້າງຂ້ອຍສອງຄົນທັງຫລາຍຕ່າງກໍ່ເຫັນດີນຳອີກ

      "ແລ້ວມີຫຍັງຊັນ" ຂ້ອຍຫັນໄປຖາມອາລົມບໍ່ joy

      "ມີ"

      "ມີຫຍັງ"

      "ແດກເບຍ!!...... ເຫັນດີບໍ່ ຖາມຫາສຽງນຳຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງ"

      "ເຫັນດີ...." ແລະພວກທີ່ເຫລືອກໍ່ຕອບສະຫນອງ

                   ຈາກນັ້ນພວກມັນກໍ່ດຶງແຂນເຂົ້າໄປຮ່ວມວົງແລ້ວກໍ່ພາກັນດື່ມແລະຮ້ອງເຮຢ່າງເມົາມັນ ໂດຍທີ່ມີອາເລັກຢູ່ຄຽງຂ້າງຂ້ອຍແບບນີ້ ຕະຫລອດໄປ

 ນ້າ part

ຂ້ອຍປີກໂຕອອກມາຈາກວົງເຫລົ້າ ຈາກນັ້ນກໍ່ມຸ່ງຫນ້າມານັ່ງທີ່ຊິ່ງຊ້າຂະຫນາດຍາວຢູ່ຫລັງເຮືອນຂອງອ້າຍເລ້ ເນື່ອງຈາກ ຂ້ອຍຢາກຫາບ່ອນທີ່ມີບັນຍາກາດສະຫງົບໆ ເພື່ອທີ່ຈະແນມເບິ່ງດາວແລະພະຈັນ ໃນຂະນະທີ່ພວກມັນກຳລັງສ່ອງແສງ ເປັ່ງປະກາຍເທິ່ງທ້ອງຟ້າ

"ຄືອອກມານັ່ງຢູ່ນີ້ຄົນດຽວ" ສຽງທຸ້ມໃຫຍ່ຂອງເອກດັງຂຶ້ນ ຈາກນັ້ນກໍ່ພາໂຕເອງມານັ່ງລົງຂ້າງໆຂ້ອຍ

"ກະມານັ່ງຫລິ້ນຊື່ໆນີ້ແລະ ຢາກອອກມານັ່ງເບິ່ງທ້ອງຟ້າ"

     "ກະຈະໂລແມນຕິກຄົນດຽວວ່າຊັ້ນ"

"ແມ່ນຕິ... ພໍດີທ້ອງຟ້າຕອນນີ້ມັນງາມກະເລີຍຢາກເບິ່ງ"

"ຫວາ...."

"ອື້ມ... ເອີ້ເຂົາມີເລື່ອງຫນຶ່ງຈະຖາມເພິ່ນນະ"

     "ຖາມວ່າ"

     "ເລື່ອງແຕ່ງງານຂອງເຮົາ....... ເພິ່ນຊິແຕ່ງຫລືວ່າໂຈະມັນໄວ້ແບບນີ້ເລີຍ"

     "ອື່ມ.... ເລື່ອງນິ້ກະແລ້ວແຕ່ເພິ່ນ..... ເພາະວ່າເຂົາແນວໃດກະໄດ້... ແຕ່ຄັນໃຈຈິງແທ້ ເຂົາກະຢາກຈະແຕ່ງກັບເພິ່ນ ກັບຄົນທີ່ເຂົາຮັກທີ່ສຸດແລະພ້ອມຈະໃຊ້ຊີວິດໄປນຳກັນຈົນຕາຍເລີຍຕອນນີ້ ເປັນຈັງໃດ ຊຶ້ງບໍ່" ຫັນມາຖາມດ້ວຍຮອຍຍິ້ມຫວານໆ

      "ອຶ້ມ... ກະຊຶ້ງ ຖ້າເພິ່ນຢາກຈະແຕ່ງກະຕາມໃຈເພິ່ນ ເພາະວ່າເຂົາກະຮັກເພິ່ນຄືກັນ"

      "ໂດຍ...​ ຂອບໃຈທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນເຈົ້າຊູ້ຮູ້ຈັກຮັກແທ້.... ແລະເຂົາກະສາບານວ່າຊິຮັກເພິ່ນຕະຫລອດໄປ"

      "ທີ່ຈິງເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງສາບານກັບເຂົາກະໄດ້.... ເພາະວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງມັນບໍ່ແນ່ນອນຄືເຂົາເຄີຍເວົ້າຫັ້ນແລະ... ຂໍແຕ່ເພິ່ນດູແລເບິ່ງແຍງ ຮັກກັນ ແລະເປັນກຳລັງໃຈໃນເວລາທີ່ເຂົາຮູ້ສຶກ ກະພໍ ສ່ຳນີ້ມັນກະເຮັດໃຫ້ຊີວິດເຂົາມີຄ່າແລ້ວ"