ຕາມພະໄຕປີດົກຂອງສາສະໜາພຸດເຮົາ ຮ່າງກາຍຂອງຄົນທຸກຄົນຢູ່ໂລກມະນຸດເປັນພຽງການລວມຕົວກັນຂອງທາດທັງ4ຄື: ດີນ,ນໍາ,ລົມ,ໄຟ  ຊື່ງຈະມີຈິດເຂົ້າມາແຝງໃນຮ່າງກາຍຕອນຢູ່ໃນຄັນຂອງຜູ້ເປັນແມ່ຫຼັງມີການປະຕິສົນທິກັນ  ຈຸດປະສົງຫຼັກຯໃນການເກີດຂອງດວງຈິດພາຍໃຕ້ຮ່າງກາຍມະນຸດກໍ່ຄື: ເກີດມາເພື່ອສະສົມບາລະມີ ຖ້າວ່າດວງຈິດໃດເຄີຍມີເວນກໍາມາແຕ່ຊາດກ່ອນກໍ່ຈະມີການຊົດໃຊ້ກໍາໃນຊາດນີ້ເຊັນກັນ  ຊື່ງມັນເປັນເລື່ອງທໍາມະດາຂອງກົດເກນບໍ່ຕ້ອງໄປຄິດຫຍັງຫຼາຍ.  ການສະສົມບາລະມີຖ້າປຽບທຽບໃສ່ເກມກໍ່ຄືການ ສະສົມແຕ້ມຄະແນນ.....       ໃນເວລາຄົນເຮົາສີ້ນຊີວິດ ທາດທັງ4ກໍ່ຈະແຍກອອກຈາກກັນ  ແລະຈິດກໍ່ບໍ່ສາມາດຄົງຢູ່ໄດ້ຕໍ່ໄປຈື່ງອອກມາ   ຖ້າມີບາລະມີຫຼາຍກໍ່ຈະສາມາດໄປເກີດຢູ່ສະຫວັນຊັ້ນຕ່າງຯ  ໄດ້

ບາງດວງຈິດມີບາລະມີໜ້ອຍບໍ່ສາມາດລະນືກເຖີງຄວາມດີທີເຄີຍສ້າງຕອນອອກຈາກຮ່າງກາຍທີຕາຍ ກໍ່ຈະມີຍົມມະບານມາລໍ່ຖ້ານໍາໂຕໄປຍົມມະໂລກເພື່ອ ເຮັດໃຫ້ດວງຈິດນັ້ນສາມາດລະນືກເຖີງຄວາມດີຫຼືຄວາມຊົ່ວທີເຄີຍສ້າງໄວ້ຕອນຍັງມີຊີວິດ   ຖ້າສາມາດລະນືກເຖີງຄວາມດີໄດ້ກໍ່ຈະເຮັດໃຫ້ດວງຈິດນັ້ນໄປສູ່ສະຫວັນໄດ້ທັນທີ ແຕ່ຖ້າເຫັນພາບຄວາມຊົ່ວທີຕົນເຄີຍກະທໍາໄວ້ ຈິດກໍ່ຈະໝົ່ນໝອງຊື່ງເປັນເຫດໄປສູ່ນະຣົກຂຸມຕ່າງໆ  ຊື່ງນະຣົກຈະແບ່ງອອກເປັນຫຼາຍຯຂຸມ ແຕ່ຈະມີສອງສ່ວນຄື: ນະຣົກແລະມະຫານະຣົກ  ຊື່ງນະຣົກແຕ່ລະຂຸມມີອາຍຸດົນແສນດົນ  ຕໍ່າສຸດປະມານ500-1000ປີ    ສ່ວນມະຫານະຣົກຕໍ່າສຸດປະມານ20 000- 40 000 ປີ  ບາງດວງຈິດທີພົ້ນຈາກນະຣົກແລ້ວກໍ່ໄປເກີດເປັນສັດຕ່າງຯເຊັ່ນ:ໝາ,ແມວ,ງົວ,ຄວາຍ ແລະອື່ນຯ  ດັ່ງນັ້ນຄົນເຮົາທີເກີດມາແລ້ວຄວນພະຍາຍາມສະສົມບາລະມີໃຫ້ຫຼາຍເທົ່າທີຈະເຮັດໄດ້                               ( ກັນໄວ້ດີກວ່າແກ້)                  ຖ້າວ່າຫຼັງໝົດອາຍຸໄຂຖ້າຫາກມີບາລະມີຫຼາຍ  ກໍ່ຈະສາມາດລະນືກເຖີງຄວາມດີທີສ້າງໄວ້ ຊື່ງເປັນເຫດໄປສູ່ສະຫວັນຊັ້ນຕ່າງຯ       ສະຫວັນຈະບໍ່ມີພຽງແຕ່7ຊັ້ນເທົ່ານັ້ນແຕ່ມີຫຼາຍກວ່ານັ້ນ        ແຕ່ຜູ້ຂຽນຈື່ຊື່ພຽງສອງຊັ້ນເທົ່ານັ້ນຄື: ຊັ້ນໜື່ງຊື່: ຈະຕຸມະຫາຣາສິກາຊື່ງສະຫວັນຊັ້ນນີ້ຈະເປັນທີຢູ່ຂອງດວງຈິດທີເຄີຍເຮັດບຸນເປັນບາງຄັ້ງບາງຄ່າວຕອນເປັນມະນຸດເວລາສີ້ນອາຍຸຈະມາທີສະຫວັນຊັ້ນນີ້ ແລະໃນສະຫວັນຊັ້ນນີ້ຈະມີຜູ້ປົກຄອງ4ອົງຄື:ຜູ້ປົກຄອງເຫຼົ່າເທບເທວາ,ຜູ້ປົກຄອງຄຸດ,ຜູ້ປົກຄອງພວກນາກແລະຜູ້ປົກຄອງພວກຍັກ...   ສ່ວນສະຫວັນຊັ້ນທີສອງຊື່ວ່າ: ດາວະດືງຊື່ງຈະເປັນທີຢູ່ຂອງດວງ ຈິດທີມັກເຮັດບຸນເປັນປະຈໍາຕອນເປັນມະນຸດ ເວລາສີ້ນຊີວິດກໍ່ຈະມາເກີດຢູ່ຊັ້ນນີ້,   ນອກຈາກນີ້ກໍ່ຍັງມີຫຼາກຫຼາຍຊັ້ນທີແຕກຕ່າງອອກໄປ ແຕ່ຊັ້ນຂອງພະພຼົມຈະແຍກອອກຕ່າງຫາກ                       ອາຍຸໄຂຂອງດວງຈິດທີອາໄສຢູ່ສະຫວັນທີຕໍ່າທີສຸດແມ່ນ500ປີຂື້ນໄປ   ສ່ວນຊັ້ນສອງແມ່ນ5000ປີຂື້ນໄປ ນອກນັ້ນກໍ່ຈະຍືນຍາວຕາມແຕ່ລະຊັ້ນ               ສ່ວນຊັ້ນສະຫວັນທີເປັນທີຢູ່ຂອງອໍາມະຕະຈິດກໍ່ຄືນິບພານໃຜທີຢູ່ຊັ້ນນີ້ຈະບໍ່ໄດ້ກັບມາເກີດອີກ ມີແຕ່ສະເຫວີຍສຸກຢູ່ຊັ້ນນີ້ຕະຫຼອດການເຊັ່ນ ພະພຸດທະເຈົ້າທັງຫຼາຍແລະພະອໍລະຫັນສາວົກຂອງພະພຸດທະເຈົ້າທັງຫຼາຍ     

                        ດັ່ງນັ້ນດວງຈິດທີເກີດມາພາຍໃຕ້ຮ່າງກາຍມະນຸດແມ່ນມີໜ້າທີສ້າງຄວາມດີສະສົມບາລະມີເພື່ອໄປສູ່ສະຫວັນສູງໆຂື້ນໄປຈົນເຖີງນິບພານ        

(ຖ້າສ້າງຄວາມຊົ່ວກໍ່ຈະເປັນເຫດໄປສູ່ນະຣົກ  ກວ່າຈະໄດ້ກັບມາເປັນຄົນສະສົມບາລະມີຕ້ອງລໍຖ້າຢູ່ໃນຂຸມໄຟນະຣົກຫຼືເກີດເປັນສັດຕ່າງຫຼາຍຟ້າຫຼາຍປີ)