ອີກພຽງແຕ່ບໍ່ເທ່ົາໃດຊົ່ວໂມງຂ້າງໜ້າວັນບຸນອອກພັນສາກໍຈະມາຮອດແລ້ວ! ຊຽງເອງຮູ້ສຶກມີແຮງຢູ່ໃນຫົວໃຈວາດໃດວາດໜຶ່ງ... ເກືອບເປັນເວລາ 3 ເດືອນທີ່ລາວຕ້ອງໄດ້ອົດກິນເຫຼົ້າເຂົ້າພັນສາ ຢາກໍບໍ່ໄດ້ດູດ ເລກເບີກໍບໍ່ໄດ້ຊື້ ຊຶ່ງເປັນໄລຍະເວລາທີ່ນາງຄຳອອນເມຍສຸດທີ່ຮັກຂອງລາວມີຄວາມສຸກທີ່ສຸດ ເພາະບໍ່ໄດ້ມ້ຽນຮາກຂອງຜົວ ສາມາດທ້ອນໂຮມເງິນໄດ້ກ້ອນໜຶ່ງ ຫວັງຈະຊື້ລົດຈັກຈີນໃຫ້ລູກສາວທ່ຽວໄປຮຽນຢູ່ດົງໂດກຈັກຄັນ ແລະອັນທີ່ສຳຄັນກໍແມ່ນບໍ່ໄດ້ຖືກສັນແຄ່ງຂອງຜູ້ເປັນຜົວ... ແຕ່ໄລຍະແຫ່ງຄວາມສຸກຂອງນາງກຳລັງໝົດໄປ ອີກບໍ່ເທົ່າໃດຊົ່ວໂມງຂ້າງໜ້າ ການຖືສິນກິນໃນທໍາຂອງຜູ້ເປັນຜົວອາດຈະປັບປ່ຽນໄປ... ເມື່ອອອກພັນສາ ອ້າຍຊຽງເອງຂີ້ເມົາຂອງບັນດານັກດື່ມໃນຄຸ້ມບ້ານກໍຈະກັບຄືນ​ຟື້ນຊີບມາອີກຄັ້ງໜຶ່ງ...

“ແມ່ອີ່ໂໝະ! ເຈົ້າບອກໃຫ້ລູກໄປຊື້ເຄື່ອງຫໍ່ເຂົ້າຕົ້ມມາລະຫວະ?” ສຽງຂອງຊຽງເອງດັງເຂົ້າຫູຈົນຜູ້ເປັນເມຍຕື່ນຍຸບບາດໜຶ່ງ ແລ້ວກໍບອກຜູ້ເປັນຜົວວ່າ ເຂົາຊື້ມາລະເດ. ໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນ ຊຽງເອງຫົວຍຸ້ມອອກມາ ພ້ອມທັງຈັບເອົາໝາກພ້າວຫ້າວ​ຈາກ​ສວນ​ຢູ່​ທາງ​ຫຼັງ​ເຮືອນ​ມາ​ຜ່າ ​ແລະ​​ເອົາມາ​ຂູດ​ໃສ່​ກະຕ່າຍ​​ເພື່ອ​ຄັ້ນ​ເອົາ​ກະທິ​ມາ​ຂົ້ວ​ໃສ່​ເຂົ້າໜຽວ​ເພື່ອ​ເຮັດ​ເຂົ້າຕົ້ມ​ໄປ​ໃສ່​ບາດ​ຢູ່​ວັດ​ມື້​ອື່ນ​ນີ້.

ນາງ​ຄໍາ​ອອນ​ເຫັນ​​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ຜົວ​ເປັນ​ດັ່ງ​ນີ້ ກໍ​ລັກ​ຍິ້ມຢູ່​ໃນ​ໃຈຢ່າງ​ມີ​ຄວາມ​ຫວັງ ທາງ​ມື​ກໍ​ເອົາ​ຕອງ​ມາ​ຫໍ່​ເຂົ້າ…

“ມື້​ອື່ນ​ພໍ່ຊິ​ໄປ​ໃສ່​ບາດ​ນຳ​ແມ່​ເດີ!” ຊຽງ​ເອງ​ເອີ່ຍ​ປາກ​​ໃສ່​ເມຍ​ພາຍຫຼັງທີ່​ເຂົ້າຕົ້ມທີ່​ອອກ​ອາຍ​ຕ້ວດໆຢູ່​ຫວດຖືກ​ເອົາ​ອອກ​ມາ​ວາງ​ກອງ​ກັນ​ຢູ່​ພາ​ຖາດ.

“ກະດີ​ຕວ່າ, ພໍ່! ພວກ​ເຮົາ​ກໍ​ຊິ​ໄດ້​ບຸນ​ຫຼາຍ… ຕະຫຼອດ 3 ​ເດືອນ​ຜ່ານ​ມາ ພໍ່​ບໍ່​ພຽງ​ແຕ່​ຖື​ສິນ​ກິນ​ແຕ່​ອາຫານ​ທີ່​ມີ​ປະ​ໂຫຍ​ດ​ເທົ່າ​ນັ້ນ ພໍ່​ຍັງ​ເອົາ​ໃຈ​ໃສ່​ຊ່ອຍ​ວຽກ​ເຮືອນ​ການ​ຊານ ພ້ອມ​ທັງ​ປະຢັດ​ລາຍ​ຈ່າຍ ຈົນ​ອີ່​ໂໝະຊິ​ໄດ້​ລົດຈັກ​ທ່ຽວ​ໄປ​ໂຮງຮຽນ​ໄດ້​ຍ້ອນ…” ຄໍາອອນ​ກ່າວ​ອອກ​ມາ​ດ້ວຍ​ສຽງ​ອັນ​ແຈ່ມ​ໃສ ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຊຽງ​ເອງ​ຫຼຽວໜ້າ​ມາ​ຫາ​ພ້ອມ​ທັງ​ຍິ້ມ​ສີ​ຝືດໆ​ວາດ​ໃດ​ວາ​ດໜຶ່ງ…

“ມື້​ອື່ນ​ກໍ​ຈະ​ອອກ​ພັນ​ສາ​ແລ້ວ! ຄວາມ​ອົດ​ກັ້ນຂອງ​ພໍ່​ແມ່ນ​ໃກ້ຊິ​ຮອດ​ຈຸດ​ຈົບ​ແລ້ວ​ເດ!” ທັງ​ເວົ້າທັງ​ກັດ​ແຂ້ວ​ແບບ​ຄົນ​ມີ​ບັນຫາ…

“ພໍ່​ຊິ​ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ຫາ​ມັນ​ອີກ​ຫວາ?” ​ເມຍ​ຖາມ​ດ້ວຍ​ໃບ​ໜ້າ​ອັນ​ຫົດຫູ່.

“ມັນ​ເປັນ​ວັດ​ຖະຈັກ, ​ແມ່​ມັນ​ເອີ​ຍ! ພໍ່​ຄົງ​ປະນ້ຳ​ໃສໆ​ເຮັດ​ໃຫ້​ໃຈ​ເບີກບານ​ບໍ່​ໄດ້ດອກ! ອີ່​ຕົນ​ພໍ່​ແດ່!” ຊຽງ​​ເອງ​ເຮັດ​ສຽງ​ເປັນຕາ​ສົງສານ.

“ພໍ່​ລືມ​ຜົນ​ກວດ​ສຸຂະພາບ​ຫວ່າງ​ເດືອນ​ແລ້ວ​ນີ້​ລະ​ຫວາ!?!” ຜູ້​ເປັນ​ເມຍ​ງັດ​ເອົາ​ໄມ້​ເດັດ​ອອກ​ມາຕໍ່​ລອງ…

“ຍັງ​ບໍ່​ລືມ​ດອກ ​ແຕ່​ຂໍ​ໃຫ້​ແມ່​ຈົ່ງ​ເຫັນ​ໃຈ…” ​ເວົ້າສຸດ ຊຽງ​ເອງກໍ​ໂຍບ​ໂຕລົງ​ນັ່ງ​ຢູ່​ກັບ​ພື້ນ ​ແນມ​ໄປ​ຍັງ​ເຈ້ຍ​ຜົນ​ກວດ​ທີ່​ນອນ​ແຜ່​ຢູ່​ໃນ​ຕູ້ຢາ​ທີ່​ຫ້ອຍ​ຢູ່​ຂ້າງ​ຝາ…

ຄໍາອອນ​ພາວະນາ​ໃນ​ໃຈ​ຂໍ​ໃຫ້​ຜົວ​ຂອງ​ຕົນ​ສາມາດ​ຫຼຸດພົ້ນຈາກ​ການ​ເປັນ​ທາດ​ຂອງ​ສິ່ງ​ມຶນ​ເມົາ​ບໍ່ພຽງແຕ່ໃນຍາມເຂົ້າພັນສາເທົ່ານັ້ນ ຂໍ​ໃຫ້​ສິ່ງ​ສັກສິດ​ຈົ່ງ​ດົນ​ໃຈ​ລາວ​ໃຫ້​ເຊົາກິນເຫຼົ້າໃນຍາມອອກພັນສາແດ່​ທ້ອນ!