ໄດອາຣີ່ຂອງ ສຸນທະລີ

ຂຽນເມື່ອ: ກ.ຍ.. 11, 2009 | ມີ 3 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

“ໄປຕະຫຼາດເຊົ້າຜູ້ລະເທົ່າໃດ” ຂ້ອຍຮ້ອງໃສ່ລົດຕຸກໆ ຄັນໜຶ່ງທີ່ກຳລັງຈະເຄື່ອນຍ້າຍອອກຈາກຄິວລົດ.

“ຜູ້ໜຶ່ງ 5 ພັນກີບ ຮີບຂື້ນມາໄວ ໄວ!” ໂຊເຟີ ຮ້ອງຕອບພ້ອມທັງກ໊ອກມາໃສ່ ມັ໊ບ! ມັ໊ບ! ຮີບ ມາ ຮີບມາ. ບໍ່ເທົ່າໃດ ລໍ້ລົດກໍ່ໝຸນໄປ

“ສິ້ນຜືນນີ້ລາຄາເທົ່າໃດ?” ສຽງຂອງຍິງສາວໄວກາງຄົນເອີຍຂື້ນ ທ່າມກາງສາຍຕາຫຼາຍດວງທີ່ຈ້ອງມອງໄປທີ່ແມ່ຄ້າຂາຍສິ້ນພວມກຳລັງຈັບສິ້ນຫຼາຍຜືນຍັດໃສ່ຖົງມ້ຽນເທິງລົດຕຸກໆສາມລໍ້ທີ່ກຳລັງເດີນທາງອອກຈາກຂົວມິດຕະພາບລາວ-ໄທຍ ຫັນໜ້າເຂົ້າສູ່ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນສູ່ປາຍທາງ ຕະຫຼາດເຊົ້າ

“ມີຫຼາຍລາຄາເດີ! ສິ້ນໄໝມ້ອນລາຄາ 85 ພັນ ໄໝທຳມະດາ 75 ພັນ ຖ້າເປັນຜ້າຝ້າຍ 45 ພັນ ເລືອກເບິ່ງເດີ ມີຫຼາຍແບບໃຫ້ເລືອກໄດ໋!” ສຽງແມ່ຄ້າຂາຍສິ້ນ(ຄົນທີ່1) ກ່າວຕອບສະແດງອາການຫົວຍຸ້ມໆ ພ້ອມທັງຈັບເອົາສິ້ນທີ່ເກັບມ້ຽນໃນຖົງອອກມາແພ່ໃຫ້ເບິ່ງ

ຕອນນີ້ແລງແລ້ວເວລາປະມານ 18.15 ນາທີ ແຕ່ແສງແດດຍັງຄົງສາດສ່ອງລົງສູ່ຜືນດິນ ຕ້ອງໃສ່ຕົ້ນເຂົ້າໃນນາແຄມທາງເປັນສີຂຽວເຫຼືອງອ່ອນ ຊ່າງເປັນຕາອອນຊອນສາຍຕາແທ້ໆ ສາຍລົມພັດຕ້ອງກະທົບໃສ່ຜ້າກັນຝົນຂ້າງລົດດັງສຽງ ພັບ! ພັບ! ປະສານສຽງກັບການສົນທະນາຂອງຜູ້ໂດຍສານ ດັງຂື້ນເປັນບາດ! ເປັນເທື່ອ!

ເຈົ້າເອົາສິ້ນໄປເລາະຂາຍຢູ່ໃສມານະແມ່ຄ້າ!” ຍິງສາວທີ່ນັ່ງກົງກັນຂ້າມກັບແມ່ຄ້າ ກ່າວຖາມດ້ວຍຄວາມສົງໄສ ແຕ່ລູກກະຕາພັດລ້ຳມອງ

ແຕ່ສິ້ນຈັບພິກໄປພິກມາ. ສຽງຂອງສາວທີ່ນັ່ງຖັດໄປສຸດບ່ອນນັ່ງທ້າຍລົດດັງຂື້ນ

“ລາຍແບບນີ້ກະງາມເນາະ! ເຈົ້າຕ່ຳເອງຫວານິ!” ບໍ່ທັນເທົ່າໃດນັ້ນ ແຜ່ນແພສິ້ນໄໝໄດ້ຈະຈາຍໄປສູ່ມື້ຂອງຍິງສາວຫຼາຍຄົນທີ່ນັ່ງມານຳກັນ7ຄົນ ບັງເອີນມື້ນີ້ມີຜູ້ຊາຍທີ່ນັ່ງມານຳລົດຄັນນີ້ພຽງສອງຄົນເຊິ່ງແມ່ນຂ້ອຍຜູ້ໜຶ່ງແລະອີກຊາຍໜຸ່ມອີກຄົນທີ່ພວມຂ້າມມາຈາກໜອງຄາຍ ສຽງຂອງການສົນທະນາເລື່ອງສິ້ນໄໝ ກົບເກື່ຶອນຄວາມເປັນຊາຍຂອງພວກຂ້ອຍໄວ້ຢ່າງມິດຊິດ ເພາະລົມນຳບໍ່ຮູ້ເລື່ອງນຳເລີຍ ໄດ້ແຕ່ນັ່ງຟັງແລະກໍ່ຍິ້ມນ້ອຍຍິ້ມໃຫຍ່ຢູ່ຫັ້ນແຫຼະ

ແມ່ຄ້າຄົນທີ່ສອງທີ່ນັ່ງຂ້າງແມ່ຄ້າຄົນທີ່ໜຶ່ງ ເມື່ອໄດ້ໂອກາດການຄ້າຂາຍກໍ່ບໍ່ລໍຊ້າ ໂຄສະນາສິ້ນໄໝ ປານນຳ້ໄຫຼໄຟດັບ “ຜືນນີ້ງາມໄດ໋ ມັນເປັນ ລາຍສະກັອດແຖມຍັງເປັນຜ້າຝ້າຍ ສ່ວນຜືນນີ້ກະແມ່ນສິ້ນໄໝມ້ອນ ລາຄາພຽງແຕ່ 80 ພັນ ເວລາຊັກກະບໍ່ຄ່ອຍຫົດງ່າຍ ທີ່ສຳຄັນຖ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ມັນຫົດ ກະບໍ່ຕ້ອງຊັກແຮງດີເລີຍ! ຈະເປັນຮູບຊົງນີ້ຕະຫຼອດ… ຖ້າເອົາຂ້ອຍກໍ່ຈະຫຼຸດໃຫ້” ບໍ່ທັນໃດນັ້ນສຽງຫົວກໍ່ດັງຂື້ນຟົດໆ! ຍ້ອນຄວາມເວົ້າເກັ່ງຊ່າງເອົາໃຈ ລູກຄ້າ ສຸດທ້າຍລາວກໍ່ໄດ້ຂາຍສິ້ນ 2 ຜືນ ທີ່ເປັນຜ້າຝ້າຍແລະຜ້າໄໝມ້ອນ, ຫຼັງຈາກທີ່ການຊື້ຂາຍສິ້ນຈົບລົງ ການສົນທະນາຍັງຄົງສືບຕໍ່.

“ແມ່ຄ້າເຈົ້າເອົາສິ້ນນີ້ໄປຂາຍຢູ່ແຖວໃດ? ໄດ້ຂາຍດີບໍ່” ຜູ້ໂດຍສານທີ່ຊື້ສິ້ນ(1)ເອີຍຖາມ.

“ພວກຂ້ອຍເອົາໄປຂາຍຝັ່ງໄທພຸ້ນນະ ເອົາເຄື່ອງປະເພດ: ເຄື່ອງໃຊ້ສອຍທົ່ວໄປ ມີທັງມີດ, ເກີບ, ສິ້ນໄໝ, ຜ້າເຊັດໜ້ານ້ອຍ, ທັງສະລິບ-ເສື້ອຊ້ອນ, ໂສ້ງຂາສັ້ນ… ຍັງມີອີກຫຼາຍຢ່າງນັບບໍ່ຖ້ວນ ຈັກວ່າອັນໃດເປັນສິ່ງທີ່ຄິດວ່າຕ້ອງໃຊ້ ຢູ່ເຮືອນຢູ່ຊານກໍ່ເອົາໄປຂາຍໝົດ” ແມ່ຄ້າກ່າວຕອບ.

“ປ໋າ! ເຈົ້ານີ້ເກັ່ງເນາະ! ແລ້ວເອົາໄປເລາະຂາຍແຖວໃດໃນໜອງຄາຍຫັ້ນນະ” ສຽງທັກທ້ວງດັງຂື້ນ ຈົນສຽງອື່ນງຽບລົງ ຫຼາຍຄົນຕ່າງຕັ້ງໃຈຟັງຢ່າງໃຈຈົດໃຈຈໍ່.

“ໂອ້ຍ! ກໍ່ເລາະຂາຍແຖວນອກເມືອງ ແຖວບ້ານນອກ ຄ໊ອກນາ! ເລາະໄປໝົດລະ ທຸກບ່ອນທຸກແຫ່ງ ບ່ອນທີ່ຊາວບ້ານຊາວຊ່ອງທີ່ບໍ່ຄ່ອຍໄດ້ເຂົ້າມາຊື້ເຄື່ອງໃນແຖວເມືອງພຸ້ນແຫຼະ” ສຽງແມ່ຄ້າຄົນທີ່ສອງ ຕອບຢ່າງເປັນກັນເອງ.

“ພວກຂ້ອຍໄປຂາຍແນວນີ້ທຸກມື້ ແຕ່ຕ້ອງຕື່ນແຕ່ 3 ໂມງຕອນເຊົ້າໃດ” ແມ່ຄ້າອີກຄົນເສີມຂື້ນ.

“ອ້າວ! ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຕື່ນແຕ່ເຊົ້າແທ້” ຄວາມຢາກຮູ້ສອດແຊກເຂົ້າມາ. ຈາກການສົນທະນາທີ່ຟົດສະນັ່ນ.

“ຖ້າບໍ່ຕື່ນແຕ່ເຊົ້າກໍ່ບໍ່ທັນລົດເມເຂົ້່າມາເມືອງ ຕ້ອງຕື່ນແຕ່ເຊົ້າໆ ກວ່າຈະກ້ຽມເຄື່ອງເຂົ້າຂອງຂາຍ ທັງໜຶ້ງເຂົ້າໜຶ້ງນ້ຳແລ້ວ

ລາງໜ້າລ້າງຕານຸ່ງສິ້ນນຸ່ງເສື້ອທັງຖ້າລົດເມມາຈາກ 9 ລ້ຽວພຸ້ນ ຊົ່ວຊິມາຮອດຕະຫຼາດເຊົ້າ ຊົ່ວຊິມາຮອດຂົວພີ້ອີກ ເກືອບ6ໂມງ! 6ໂມງເຄິ່ງ ຍັງມາຖ້າຈ້ຳາຂ້າມທັງເຮັດເອກສານແລ້ວກະດົນເຕີບແນວນີ້ແຫຼະຈຶ່ງຕ້ອງຕື່ນແຕ່ເຊົ້າຄັນຊັ້ນບໍ່ທັນກິນເຮົາຊິເຮັດຫຍັງກະຕ້ອງດຸໝັ່ນຂະຫຍັ່ນພຽນ” ແມ່ຄ້າຄົນທີ່ໜຶ່ງ ທັງຕອບທັງຫົວ ດ້ວຍຄວາມເປັນກັນເອງທີ່ສຸດ.

“ນັກເລ່ງ 9 ລ້ຽວໃດນິ! ພວກເຈົ້າເກັ່ງຄັກເນາະ ດາບໍ່ຢ້ານຫຍັງ ແລ້ວສິ້ນທີ່ເອົາໄປຂາຍພຸ້ນ ຂາຍທໍ່ໃດ” ຜູ້ໂດຍສານໄວສາວຄາວດຽວກັບແມ່ຄ້າ ເອີຍຖາມແບບສ້າງບັນຍາກາດ.

“ໂອ້ຍເຈົ້າກະຊ່າງວ່າເນາະ! ອິອິ… ພວກຂ້ອຍຂາຍເຄື່ອງແບບນີ້ມາຫຼາຍປີແລ້ວ ລຶ້ງແລ້ວເດ ທ່ຽວໄປທ່ຽວກັບຢູ່ແນວນີ້ແຫຼະ ຄູ່ມື້. ສິ້ນທີ່ເອົາເປັນຂາຍຢູ່ພຸ້ນ ຖ້າສິ້ນໄໝມ້ອນ ໄໝຫຍັງກະ 350 ບາດ ກະຕັ້ງລາຄາໄວ້ເພື່ອຫຼຸດເພື່ອຕໍ່ແດ່ ໄດ້ລາຄາປະມານ 330 ຫາ 320 ບາດກໍ່ຂາຍໂລດ. ມື້ນີ້ກໍ່ໄດ້ຂາຍເກືອບ 6 ພັນປາຍບາດພຸ້ນນະ ເປັນເງິນກີບເຮົາກໍ່ປະມານ ລ້ານ 5, ລ້ານ 6 ນີ້ລະ! ອອກທຶນພຽງແຕ່ 4,700 ບາດໃດນິ” ການຕອບກັບຂອງ ແມ່ຄ້າທີ່ເປີດເຜີຍເຖິງການຄ້າຂາຍທີ່ສຸດຈະລິດແບບກົງໄປກົງມາ ດ້ວຍເທັກນິກການເວົ້າທີ່ຄ່ອງແຄ້ວພ້ອມຈົກເອົາເງິນທີ່ຂາຍເຄື່ອງໄດ້ອອກມານັບໃຫ້ເບິ່ງຢ່າງເບິກບານໃຈ.

“ສາວນັ້ນ! ເຈົ້າໃຊ້ຄຣີມທາໜ້າແບບໃດນະ? ໜ້າເຈົ້າຄືທັງຂາວ ທັງນຽນແທ້” ສຽງດັງມາຈາກປາຍແຖວຕັດບົດສົນທະນາຂື້ນທັນໃດ

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ຂຽນບໍ່ຈົບຈັກເທື່ອ,,,,,,,ມື້ໜ້າຈະມາຂຽນຕໍ່ເດີ

ທ່ານໃດບໍ່ສາມາດອ່ານໄດ້ ຄລິກດາວໂຫລດ .pdf ໄດ້ເລີຍ

[URL=http://laoupload.com/61GOQGH26C13/the_road_home_18.08.09.pdf.html]the_road_home_18.08.09.pdf - 64.0 Kb[/URL]

..ທາງກັບບ້ານ...(ຕອນທີ່1)

ຂຽນເມື່ອ: ສ.ຫ.. 21, 2009 | ມີ 5 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)

ໜວດໝູ່: ບັນທຶກປະຈຳວັນ

“ສິ້ນຜືນນີ້ລາຄາເທົ່າໃດ?“ ສຽງຂອງຍິງສາວໄວກາງຄົນເອີຍຂື້ນ ທ່າມກາງສາຍຕາ ຫຼາຍດວງທີ່ຈ້ອງມອງໄປທີ່ ແມ່ຄ້າຂາຍສິ້ນ ພວມກຳລັງຈັບສິ້ນຫຼາຍຜືນຍັດໃສ່ຖົງມ້ຽນ ເທິງລົດຕຸກໆ ສາມກົງ ທີ່ກຳລັງເດີນທາງອອກຈາກຂົວມິດຕະພາບລາວ-ໄທຍ ຫັນໜ້າເຂົ້າສູ່ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນ ປາຍທາງຄືຕະຫຼາດເຊົ້າ

“ມີຫຼາຍລາຄາເດີ! ສິ້ນໄໝມ້ອນລາຄາ 85 ພັນ ໄໝທຳມະດາ 75 ພັນ ຖ້າເປັນຜ້າຝ້າຍ 45 ພັນ ເລືອກເບິ່ງເດີມາຫຼາຍແບບໃຫ້ເລືອກໄດ໋໋໋!” ສຽງແມ່ຄ້າຂາຍສິ້ນ ກ່າວຕອບສະແດງອາການຫົວຍຸ້ມໆ ພ້ອມທັງຈັບເອົາສິ້ນທີ່ເກັບມ້ຽນໃນຖົງອອກມາແພ່ໃຫ້ເບິ່ງ

ຕອນນີ້ແລງແລ້ວເວລາປະມານ18.15 ນາທີ ແຕ່ແສງແດດຍັງຄົງສາດສ່ອງລົງສູ່ຜືນດິນ ຕ້ອງໃສ່ຕົ້ນເຂົ້າໃນນາແຄມທາງເປັນສີຂຽວເຫຼືອງອ່ອນ ຊ່າງເປັນຕາອອນຊອນສາຍຕາແທ້ໆ ສາຍລົມພັດຕ້ອງ ກະທົບໃສ່ຜ້າກັນຝົນຂ້າງລົດດັງສຽງ ພັບ! ພັບ! ປະສານສຽງກັບການສົນທະນາຂອງຜູ້ໂດຍສານ ດັງຂື້ນເປັນບາດ! ເປັນເທື່ອ!

ມື້ຫນ້າຈະມາຂຽນຕໍ່

ສຸນທະລີ

ເບິ່ງທັງໝົດ

ອ່ານຄືນຫຼັງ

2009 (5)

ໝວດໝູ່

ໝາຍເຫດ: ບົດຄວາມ, ຂໍ້ຂຽນ, ຄຳເຫັນຕ່າງ ໆ ທີ່ມີໃນໜ້ານີ້ ຖືກສົ່ງເຂົ້າມາໂດຍສາທາລະນະຊົນ ແລະຖືກເຜີຍແຜ່ໂດຍອັດຕະໂນມັດ ບໍ່ໄດ້ຜ່ານການກວດສອບຈາກທີມງານ ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງຂໍໃຫ້ທ່ານຜູ່ອ່ານຈົ່ງໃຊ້ວິຈາລະນະຍານ ແລະຖືຄະຕິ ກາລາມະສູດ : ພິຈາລະນາກ່ອນເຊື່ອ ໃນການຮັບຮູ້ຂໍ້ມູນຕ່າງ ໆ ທີ່ມີໃນໜ້າເວັບນີ້ ຫາກທ່ານພົບວ່າມີຂໍ້ຄວາມໃດທີ່ບໍ່ເໝາະສົມ ຫຼືຜິດຕໍ່ລະບຽບກົດໝາຍ ທ່ານສາມາດແຈ້ງເນື້ອຫາບໍ່ເໝາະສົມໄດ້ ຫຼືຕິດຕໍ່ທີມງານພັນລາວໂດຍກົງ ຂໍຂອບໃຈ.