ສຳລັບໃຜທີ່ຈາກບ້ານມາໄກ ເພື່ອມາຮຽນ ຫລື ເຮັດວຽກ ເມື່ອໄດ້ໄປພົບເຈີກັບສະພາບແວດລ້ອມທີ່ບໍ່ລຶ້ງເຄີຍ ສະຖານທີ່ໃຫມ່ໆ ອາດເຮັດໃຫ້ມີອາການຄິດຮອດຖິ່ນຖານບ້ານເກີດ

ຄິດຮອດພໍ່ແມ່ ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ ຫລື ຄົນຮັກຢູ່ບ້ານ ເຊິ່ງອາການແບບນີ້ເຂົາເອິ້ນກັນວ່າ Homesick

        Homesick ເປັນອາການອາໄລອາວອນ ຄິດຮອດບ້ານ ພໍ່ແມ່ ລຸງປ້ານ້າອາ ແລະ ແຟນ ທີ່ຢູ່ໄກກັນ ຈົນໄປຮອດສິ່ງຂອງ ສະຖານທີ່ ຫລືຄິດຮອດວັນເວລາແຫ່ງຄວາມສຸກ

ເວລາທີ່ເຮົາຢູ່ບ້ານ ໄປຈົນເຖິງທຸກຢ່າງທີ່ເຮົາຈະຄຶດພໍ້ໄດ້

        ສາເຫດຂອງມັນກໍຄື ການຈາກບ້ານເກີດເມືອງນອນ ມາປະເຊີນກັບໂລກພາຍນອກ ພົບກັບສັງຄົມ, ວັດທະນະທຳ, ພູມອາກາດ ແລະສິ່ງຕ່າງໆທີ່ບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍ

ອາການໂຫຍຫາອະດີດຈຶ່ງເກີດຂຶ້ນ

          Homesick ບໍ່ແມ່ນອາການທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນກັບທຸກຄົນໄດ້ ເພາະບາງຄົນທີ່ໄປຕ່າງປະເທດແລ້ວເຈິສັງຄົມ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມທີ່ຖືກໃຈ ຫລື ຄົນທີ່ສາມາດປັບໂຕກັບ

ສິ່ງໃຫມ່ໆໄດ້ໄວ ອາການແບບນີ້ກໍຈະບໍ່ເກີດຂຶ້ນ, ເຊິ່ງອາການຈະສະແດງອອກມາຍາມໃດນັ້ນ ກໍແລ້ວແຕ່ກໍລະນີ, ບາງຄົນກໍເປັນຕັ້ງແຕ່ຊ່ວງທຳອິດທີ່ໄປຮອດ ໃນກໍລະນີນີ້ແມ່ນ

ປະເພດທີ່ບໍ່ເຄີຍອອກຈາກບ້ານໄປໄກ ບໍ່ສາມາດປັບໂຕໄດ້ທັນ ຫລື ບໍ່ມັກ ແລະ ບໍ່ລຶ້ງເຄີຍກັບສະຖານທີ່ໃຫມ່ທີ່ມາຢູ່. ແຕ່ບາງຄົນພັດມາມີອາການໃນຊ່ວງຫລັງໆ

ປີທຳອິດມາບໍ່ເປັນຫຍັງ ເຂົ້າປີທີ່ສອງເລີ່ມມີອາການ ມັນເປັນຍ້ອນວ່າ ເຮົາເລີ່ມເບື່ອກັບສິ່ງອ້ອມຂ້າງ ຄວາມສົນໃຈໃນສິ່ງຕ່າງໆເລີ່ມຫນ້ອຍລົງ

ເຊິ່ງອາການນີ້ມັກມາເປັນໄລຍະໆ ໂດຍສະເພາະແມ່ນມັກເກີດໃນລະດູແຫ່ງຄວາມເຫົງາ ເຊັ່ນວ່າ ລະດູຝົນ, ລະດູຫນາວ....

         ຄົນທີ່ເປັນໂຣກນີ້ບາງທີກໍບໍ່ຮູ້ໂຕ. ອາລົມ ແລະ ພຶດຕິກຳທີ່ເຂົ້າຄ່າຍວ່າເປັນອາການ Homesick ນັ້ນໄດ້ແກ່ : ມີອາລົມອ່ອນໄຫວ, ຮ້ອງໄຫ້ງ່າຍ, ມີຫຍັງໄປກະທົບ

ກະເທືອນຈິດໃຈຫນ້ອຍດຽວກໍໄຫ້ ຫລື ບາງທີອາດໄຫ້ບໍ່ເຊົາ, ຢູ່ໆກໍຮູ້ສຶກເບື່ອອາຫານ, ໂທຫາພໍ່ແມ່ ແລະ ຄົນຮັກ ຫລາຍຂຶ້ນ.

         ສຳລັບຢາແກ້ອາການນີ້ເບື້ອງຕົ້ນກໍມີ:

1. ຢ່າຢູ່ຄົນດຽວ, ພະຍາຍາມໄປຫລິ້ນຫາຫມູ່ ແລະ ຫມັ່ນຊອກຮູ້ສິ່ງໃຫມ່ໆທີ່ຕົນສົນໃຈຢູ່ສະເຫມີ

2. ຫາກິດຈະກຳເຮັດຫລາຍໆ ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ໂຕເອງວ່າງຫລາຍ ເພາະແຮ່ງຈະເຮັດໃຫ້ຄິດຫລາຍ

3. ຕິດຕາມຂ່າວສານຂອງບ້ານເມືອງເຮົາ ຕາມເວັບໄຊທ໌ ຫລື ຈະເຂົ້າໄປສະມັກຫລິ້ນປະເພດເວັບsocial network

    ຢ່າງເຊັ່ນເວັບພັນລາວນີ້ກໍດີ  ເພາະການໃຊ້ພາສາລາວ ການໂອ້ລົມກັບຫມູ່ເພື່ອນຄົນລາວເຮົາເອງ

      ອາດຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາຫາຍຄິດຮອດບ້ານໄປໄດ້ບໍ່ຫລາຍກໍຫນ້ອຍແຫລະ

4. ສຳລັບຄົນທີ່ບໍ່ລຶ້ງເຄີຍສະຖານທີ່ ພໍແຕ່ຄິດຮອດບ້ານ ກໍຈະກັບບ້ານຕອນນີ້ເລີຍ ລອງໃຫ້ໂອກາດໂຕເອງໄດ້ປັບໂຕກັບສະພາບ

ແວດລ້ອມໃຫມ່ເບິ່ງ ລອງຫາແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ເຮົາມີໃຈສູ້ ເຊັ່ນວ່າ ເຮົາມາສຶກສາຮ່ຳຮຽນ ເຮົາກໍຕ້ອງຕັ້ງໃຈຮຽນໃຫ້ໄດ້

ເພື່ອກັບບ້ານໄປເປັນທີ່ພູມໃຈໃຫ້ແກ່ພໍ່ແມ່ (ເດັກນ້ອຍສະໄຫມນີ້ເຂົາບໍ່ຄ່ອຍຄຶດແບບນີ້ກັນແລ້ວ ສ່ວນຫລາຍມາຮຽນ

ຕ່າງປະເທດເພື່ອມາກິນເບຍ ເວນກຳ=_=)

5. ລົມແຊັດກັບຫມູ່ຢູ່ລາວ ຫລືຈະໂທຫາພໍ່ແມ່ເລື້ອຍໆກໍໄດ້ ອາການຄິດຮອດບ້ານມັນກໍພໍໄຄໄປແດ່

     ທີ່ຍົກເອົາເລື່ອງນີ້ມາຂຽນ ເພາະວ່າ ຄິດຮອດບ້ານ, ມັນມາເປັນໄລຍະໆ ຕອນນີ້ມັນກຳລັງມາ

ນັ່ງຮຽນຢູ່ດີໆກໍເກີດຢາກກິນ ແກງສົ້ມປາເອີ່ຍ, ປິ້ງຊີ້ນເອີ່ຍ....ສ່ວນຫລາຍຄິດແຕ່ເລື່ອງກິນນີ້ແຫລະ ຮະຮະ

ແລ້ວມີຫມູ່ເພື່ອຄົນໃດທີ່ຕອນນີ້ກຳລັງສຶກສາ ຫລື ເຮັດວຽກຢູ່ທີ່ຕ່າງປະເທດແດ່

ສ່ວນໃຫຍ່ກໍຈະມີອາການຄິດຮອດບ້ານຄືກັນນີ້ແຫລະເນາະ ^_^

ທີ່ມາwww.vcharkarn.com/vblog/40668

ເຮົາຄິດຫນັກກັບການຊື້ປີ້ຍົນກັບບ້ານຊ່ວງນີ້
ທັ້ງໆທີ່ມັນບໍ່ຫນ້າຈະເປັນເລື່ອງໃຫຍ່ເຖິງຂະຫນາດຕ້ອງໃຫ້ກັງວົນຫຍັງກັບມັນເລີຍ (ກະຫັ້ນແຫລະ!)

ບັນຫາແມ່ນລາຄາຂອງປີ້ຍົນກັບເວລາທີ່ມັນບໍ່ລົງຕົວກັນຈັກເທື່ອ
ເພາະວ່າພໍ່ບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ເຮົາກັບຄົນດຽວໄດ້
ສະນັ້ນ ເຮົາເລີຍຕ້ອງຊອກຄົນເກາະໄປນຳ
ແລະກໍມີຄົນມາສະເຫນີໃຫ້ເຮົາເກາະນຳຢ່າງຫລວງຫລາຍເລີຍແຫລະ (ອຸກໃຈເດ້)

ຜູ້ທີ່1: ພີ່ນ້ອງເຮົາເອງແຫລະ ຖ້າກັບນຳລາວຈະຕ້ອງຂີ່ຍົນໄປຮອດຄຸນຫມິງ
ຈາກນັ້ນຕໍ່ລົດບັສໄປຮອດເຫມີງຫລ້າ ປະປ໊າ ມະມ໊າ ມາຮັບ
ທີ່ຜ່ານມາເຮົາກໍກັບແບບນີ້ຢູ່ແລ້ວ ແຕ່ເທື່ອນີ້ມັນຕ້ອງລັງເລ
ເພາະວ່າ ຕ້ອງຖ້າໃຫ້ລາວເສັງແລ້ວ ເຊິ່ງຈະເລດໄປ 2-3 ມື້ ,
ຊ່ວງນີ້ຢູ່ລາວເປັນລະດູຝົນ ພໍ່ຂັບລົດເຂົ້າມາຈີນອາດຈະລຳບາກ
ແລະກໍເປັນແນວນີ້ແຫລະ ຖ້າກັບນຳລາວ ແນ່ນອນວ່າເຮົາຕ້ອງກັບຊ້າກ່ອນ
ຄົນອື່ນຫລາຍມື້ (ໃຈຈິງຢາກກັບໄວໄວ)


ຜູ້ທີ່2: ອັນນີ້ຫມູ່ສະນິດ ມັນກັບໄວຄົນນີ້ ເສັງແລ້ວປຸ໊ບມັນກັບປັ໊ບ ເຊິ່ງມັນຫນ້າ
ສົນໃຈດີ ມັນຊື້ປີ້ຍົນມື້ດຽວໄປຮອດວຽງເລີຍ ແຖມລາຄາຍັງຖືກອີກ
ແຕ່ບັນຫາມັນຢູ່ທີ່ວ່າຕ້ອງໄປລົງວຽງຈັນຫັ້ນລະ ແບບນັ້ນກໍຕ້ອງໄປຄ້າງຢູ່ວຽງ
ກວ່າຈະມີຍົນແຕ່ວຽງຈັນ-ອຸດົມໄຊ ມັນກໍເລດໄປ2-3ມື້ແລ້ວຄືກັນ

ຜູ້ທີ່3: ຄົນບ້ານດຽວກັນ ຜູ້ນີ້ສະເຫນີໃຫ້ກັບທາງສາຍການບິນໄທ ເຊິ່ງເພິ່ນບອກ
ວ່າມັນຖືກ ສະດວກ ສະບາຍ ແຖມເອົາເຄື່ອງໄປໄດ້ຫລາຍບໍ່ຈຳກັດນ້ຳຫນັກ
ແຕ່ບັນຫາ ມັນຕ້ອງໄດ້ໄປຖ້າຍົນຢູ່ສະຫນາມບິນສຸວັນນະພູມຕັ້ງວ່າ 7ຊົ່ວໂມງ
ໂອ້! ພໍດີແຫລະ ກົ້ນອອກຮາກ ແລະສຸດທ້າຍ ປາຍທາງມັນກໍໄປລົງ
ສະຫນາມບິນວັດໄຕ(ວຽງຈັນ)ຄືເກົ່າ ເຊິ່ງຢ່າງທີ່ບອກທາງເທີງ
ເຮົາບໍ່ຢາກໄປຢູ່ວຽງຈັນ (ມີເຫດຜົນສ່ວນຕົວທີ່ກ່າວບໍ່ໄດ້)

ແລະສຸດທ້າຍ ເຮົາຈະຕັດສິນໃຈຢ່າງໃດດີ
ຢາກຮີບຊື້ຮີບຕັດສິນໃຈໃຫ້ມັນຮຽບຮ້ອຍ
ເພາະຍັງມີອີກຫລາຍຢ່າງໃຫ້ຈັດການ (ກໍເລື່ອງຮຽນຫັ້ນແຫລະ)

ແຮະໆ ຢາກມາຈົ່ມໃຫ້ຟັງຊື່ໆ
ທີ່ຈິງກໍມີຄຳຕອບໃນໃຈຢູ່ແລ້ວ ແຕ່ຍັງລັງເລຢູ່ເທົ່ານັ້ນ

ສຸດທ້າຍ ຂອບໃຈທີ່ເຂົ້າມາແວ່ຊົມ :)

ສຳລັບຄົນທີ່ສູນເສຍຄວາມຮັກ...

ກ່ອນທີ່ຈະມາຄົບກັນໄດ້ ມັນຍາກ

ແຕ່ເປັນຫຍັງຕອນເລີກກັນ ມັນງ່າຍ...

ເລື່ອງນີ້ໃຜເປັນຄົນຜິດ...?

ເຈົ້າຜິດ ?

ຜິດທີ່ຫມົດຮັກກັນ

ຜິດທີ່ເບື່ອຫນ່າຍກັບຄົນໆນີ້ທີ່ມັນບໍ່ດີ

ຜິດທີ່ຫລົງເຊື່ອຄຳເວົ້າຂອງຄົນອື່ນ ແທນທີ່ຊິເຊື່ອໃຈກັນ

ຂ້ອຍຜິດ ?

ຜິດທີ່ປ່ອຍປະລະເລີຍເຈົ້າ

ຜິດທີ່ເຫັນສິ່ງອື່ນສຳຄັນກວ່າເຈົ້າ

ຜິດທີ່ຂ້ອຍມັນນິໄສບໍ່ດີ....

ຜິດທັງສອງ!

ຢູ່ທີ່ວ່າໃຜຜິດຫລາຍຜິດຫນ້ອຍ

ໃນເມື່ອເສັ້ນທາງທີ່ເຮົາກຳລັງຍ່າງ ມັນບໍ່ແມ່ນເສັ້ນດຽວກັນ

ແຮ່ງຍ່າງ ມັນກໍແຮ່ງໄກກັນອອກໄປເລື້ອຍໆ...

ຢາກບອກວ່າ ຂ້ອຍເສຍໃຈ...

ກັບທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດຜິດໄປ

ເຖິງປາກຈະບອກວ່າບໍ່ສົນໃຈ ຂ້ອຍຢູ່ໄດ້ ຂ້ອຍຍັງຫາຍໃຈ

ແຕ່ວິນຍານຂອງຂ້ອຍມັນໄດ້ສະຫລາຍຫາຍໄປແລ້ວ

ທຸກມື້ນີ້ ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຮັດໄດ້ກໍມີແຕ່ຍິ້ມ

ຍິ້ມໃຫ້ກັບທຸກຄົນ

ຍິ້ມໃຫ້ກັບໂຊກຊະຕາ

ຍິ້ມໃຫ້ກັບໂຕເອງ

ຍິ້ມເພື່ອໃຫ້ມັນເປັນຢາຊ່ວຍບັນເທົາບາດແຜໃນຈິດໃຈ....

ປ.ລ: ບໍ່ແມ່ນປະສົບການຈິງເດີ້

ເຈົ້າຄິດວ່າໂລກນີ້ເປັນສີຫຍັງ ?

ສຳລັບຂ້ອຍ ເມື່ອກ່ອນຂ້ອຍຄິດວ່າມັນເປັນສີຮຸ້ງ

ທີ່ມີຫລາກຫລາຍສີ ປົນກັນສວຍງາມ

ວັນແລະເວລາ ມັນຜ່ານໄປຢ່າງວ່ອງໄວ

ມີຄວາມສຸກກັບສິ່ງເລັກໆນ້ອຍໆ

ຄົນອ້ອມຂ້າງ ໃຜໆກໍເປັນຄົນດີ ໃຜໆກໍໃຈດີ.....

ມັນເປັນໂລກນິທານຂອງເດັກນ້ອຍຄົນຫນຶ່ງ

ເຊິ່ງຕອນນີ້ຂ້ອຍໄດ້ກ້າວລ້ຳເສັ້ນນັ້ນມາແລ້ວ

ເຂົ້າມາສູ່ໂລກຂອງຜູ້ໃຫຍ່....

ໂລກຂອງຄວາມເປັນຈິງອັນແສນໂຫດຮ້າຍ

ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງເປັນສີເທົາ

ອຸກໃຈກັບສິ່ງທີ່ເຮັດ ແລະ ເປັນຢູ່

ເບິ່ງເຫັນດ້ານມືດ ຄວາມເຫັນແກ່ໂຕຂອງມະນຸດ

ແລ້ວໂລກຂອງເຈົ້າເດ ມັນເປັນສີຫຍັງ ?