ໃນເມື່ອກ່ອນ:

- ເຄີຍລຳຄານສຽງຈົ່ມຂອງແມ່

- ເຄີຍລຳຄານສຽງທີ່ແມ່ມາປຸກຕອນເຊົ້າ

- ເຄີຍລຳຄານ ເວລາທີ່ແມ່ຮ້ອງໃຊ້ວຽກ

- ເຄີຍລຳຄານ ເວລາທີ່ແມ່ບອກໃຫ້ມ້ຽນຫ້ອງ

- ເຄີຍລຳຄານ ທີ່ແມ່ບອກໃຫ້ເອົານ້ອງ

- ເຄີຍລຳຄານ ທີ່ແມ່ມັກຊື້ນັ້ນຊື້ນີ້ມາໃຫ້ ທັ້ງທີ່ເຮົາບໍ່ຕ້ອງການ

- ເຄີຍເບື່ອອາຫານ ທີ່ແມ່ແຕ່ງໃຫ້ກິນ

- ເຄີຍຖຽງ ເວລາທີ່ແມ່ບອກສອນ

- ເຄີຍລຳຄານ ເວລາທີ່ແມ່ບອກໃຫ້ນອນ...

ແຕ່ໃນຕອນນີ້:

- ບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຈົ່ມຂອງແມ່ແລ້ວ

- ບໍ່ມີສຽງແມ່ມາປຸກໃຫ້ຕື່ນແລ້ວ

- ບໍ່ມີແມ່ມາໃຊ້ວຽກເຮົາແລ້ວ

- ບໍ່ມີແມ່ມາບອກໃຫ້ປັດກວາດຫ້ອງແລ້ວ

- ບໍ່ມີແມ່ມາຊື້ເຄື່ອງໃຊ້ໃຫ້ແລ້ວ

- ບໍ່ມີແມ່ ມາຄົວກິນໃຫ້ແລ້ວ

- ບໍ່ມີແມ່ມາຄອຍບອກສອນແລ້ວ

- ບໍ່ມີແມ່ມາບອກໃຫ້ນອນແລ້ວ...

          ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ເຮົາປາດຖະຫນາໃຫ້ມັນເປັນ ບໍ່ມີແມ່ ມາຄອຍວຸ້ນວາຍກັບຊີວິດເຮົາ

ແຕ່ມັນບໍ່ແມ່ນ...ເຮົາພັດຮູ້ສຶກວ່າ ມີບາງສິ່ງບາງຢ່າງໃນຊີວິດເຮົາ ມັນຂາດຫາຍໄປ ນັ້ນກໍຄື ແມ່

ເຄີຍມີຄົນບອກວ່າ ຄົນເຮົາມັກຈະຮູ້ຄຸນຄ່າຂອງສິ່ງໆນັ້ນ ກໍຕໍ່ເມື່ອໄດ້ເສຍມັນໄປ

ບໍ່ມີສຽງຈົ່ມຂອງແມ່ແລ້ວ ແທນທີ່ຊິສະບາຍ ແຕ່ມັນພັດເຫງົາ

ເມື່ອກ່ອນ ເຄີຍຄິດວ່າເຮົາຫຍຸ້ງຢູ່ແລ້ວ ແມ່ຍັງມາໃຊ້ວຽກອີກ ແຕ່ຕອນນີ້ ເຮົາພັດມີເວລາວ່າງຫລາຍເກີນໄປ

ຂຽນຂຶ້ນມາດ້ວຍຄວາມຄິດຮອດຢ່າງແຮງ ເພື່ອ ແມ່ ຜູ້ທີ່ໃຫ້ກຳເນີດ ແລະ ລ້ຽງດູເຮົາໃຫ້ເຕີບໃຫຍ່ມາເປັນຄົນ

ຖ້າບໍ່ມີ ແມ່ ກໍບໍ່ມີເຮົາ ໃນມື້ນີ້...

ຂໍຂອບໃຈ ແລະຢາກບອກວ່າ ຮັກແມ່ທີ່ສຸດໃນໂລກ...