"ສາວບ້ານເພິ່ນຕາຍເປັນເຂົ້າ  ຂຽວຄືເທົາອ້າຍບໍ່ຂໍກ່ຽວ

ສາວບ້ານໂຕຕາຍເປັນເຂົ້າໝາກກ້າ  ແກມຫຍ້າກະຊິເລັມ

ຄັນແມ່ນເລັມບໍ່ໄດ້ ຊິເອົາກະບຸງມາຮູດໃສ່

ຄັນແມ່ນຮູດບໍ່ໄດ້ ຊິນອນກິ້ງເກືອກເອົາ  ນາງເອີຍ"

 "ບໍ່ມີຊົນຊາດໃດ ຟ້ອນລຳວົງລາວ ອ່ອນຊ້ອຍເທົ່າກັບຄົນລາວຟ້ອນ

ບໍ່ຊົນຊາດໃດຈະຮັກຄົນລາວ ເທົ່າກັບຄົນລາວຮັກຄົນລາວ

ບໍ່ຊົນຊາດໃດຈະຮັກຊາດລາວ ເທົ່າກັບຄົນລາວຮັກຊາດລາວ"

ສຸພາສິດບູຮານບົດໜຶ່ງກ່າວວ່າ: "ເລືອດຍ່ອມຂຸ້ນກວ່ານ້ຳ"

 "ຢ່າຊິໄລລາຖິ້ມຜັກກະໂດນຕົ້ນເກົ່າ ຢ່າຊິລະໂຄດເຊື້ອໜີໄປຍ້ອງຜູ້ອື່ນດີ ເດີພີ່ນ້ອງ"

"ໃຫ້ຮັກແພງກັນໄວ້ຄືເຂົ້າໜຽວເດີພີ່ນ້ອງ ຢ່າໄດ້ເພແຕກມ້າງຄືນ້ຳຖືກເຂົ້າໜຽວ"

ຄຳເວົ້າເຫລົ່ານີ້ ເບິ່ງຄືວ່າ ເປັນຄຳເວົ້າທີ່ທຳມະດາ ແຕ່ບົ່ມຊ້ອນດ້ວຍຄວາມໝາຍທີ່ປະເສີດ. ຖ້າບັນດາທ່ານສຶກສາປະຫວັດສາດຢ່າງລະອຽດ ແລ້ວພົບວ່າ ສາຍເຫດທີ່ລາວເສຍດິນແດນໃຫ້ຊາດອື່ນ ເນື່ອງຈາກການເຫັນແກ່ ຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວຂອງບາງກະສັດ ໄປຍົກຍ້ອງ ແລະເພິ່ງພາຊາດອື່ນເພື່ອຫວັງເອົາຄວາມດີຄວາມຊອບຈາກຜູ້ອື່ນ