ເລື່ອງນີ້ເປັນເລື່ອງຈີ່ງ ຈາກການເລົ່າຂອງລູງໄມ່ວອງ ທີ່ເພີ່ນພໍ້ມາ ເພີ່ນໄດ້ເລົ່າວ່າ

ໃນຍາມຝົນຕົກໃໝ່ຕອນເດືອນ4-5 ນິແລ້ວ ຝົນຕົກລີ່ນຄືແບບນີ້ແລະ ໃນຕອນກາງຄືນ

ກະມີກົບຂຽດຮ້ອງສະນັນໄຫວໄຫວ ໃຜໆກະພາກັນໄປໄຕ້ຂຽດ(ກ່ານຂຽດ) ລູງໄມ່ວອງກະໄປກ່ານຂຽດຄືກັນ

ແຕ່ບັງເອີນລູງໄມ່ວອງຫັ້ນບໍ່ໄດ້ຂຽດຫຼາຍພໍເທົ່າໃດ ລາວກ່ານໄປກ່ານໄປໃກ້ບ້ານຫ້າງແຫ່ງໜື່ງ ຊື່ບ້ານນາແມດ ບ້ານຮ້າງນັ້ນມີຕົ້ນໂພໃຫຍ່3ຕົ້ນແລະສູງສຸດໆ  ແລະ ມີທັງຕົ້ນພ້າວທີ່ສູງຫຼາຍຕົ້ນປະຈຸບັນຕົ້ນໂພໃຫຍ່ຍັງມີຢູ່ແຕ່ຕົ້ນພ້າກຖືກຕັດເກືອບໝົດແລ້ວ

ລາວກ່ານໄປໄລ່ຍະໜື່ງ ລາສັງຜິດເກດທີ່ມື້ນີ້ຕົ້າພ້າວບໍ່ຢູ່ບ່ອນເກົ່າມັນຄືມາຢູທົ່ງນາ ແຕ່ລາວກໍ່ບໍ່ສົນກ່ານຂຽດຕໍ່ໄປ

ແຕ່ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງບັງເອີນແລ້ວ ຕົ້ນພ້ານຕົ້ນນັ້ນນຳລາວ ແຕ່ລາວກະຍັງບໍ່ຍ້ານ ລາວເຂົ້າໄປໄກ້ໆຕົ້ນພ້າວນັ້ນ

ແລ້ວເອົາໂຄມສ່ອງໃສ່ ແລ້ວລາວເຫັນບໍ່ແມ່ນຕົ້ນພ້າວແຕ່ແມ່ນຕີນທີ່ໃຫຍ່ແລະຍາວ ມີທັງຂົນແຂງ ສູງເທົ່າກັບຕົ້ນພ້າວ

ພໍໍລາວເຫັນລາວກະແລ່ນທັນທີ ແລ້ວຮ້ອງຂື້ນວ່າຜີຫຼອກຈົນຮອດບ້ານ ພໍຮອດບ້ານລາວເຂົ້າໄປວັດທັນທີໃຫ້ຍ່າພໍ່ຜູກແຂນໃຫ້

ຈົບເທົ່ານີ້  ດຽວນີ້ລູງໄມ່ວອງຍັງບໍ່ທັນຕາຍເທື່ອ ໄປຫຼີ້ນນຳເພີ່ນໆມັກເວົ້າເລື່ອງສູ່ຟັງຕະຫຼອດ