ດຣ.ເຈຟຟ໌ ໄວສ໌ ແລະ ຄະນະຈາກມະຫາວິທະຍາໄລທູເລນ ໄດ້ທຳການວິໄຈກັບອາສາສະມັກ 55 ຄົນ, ອາຍຸລະຫວ່າງ 21-35 ປີໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມການທົດລອງ ໂດຍອາສາສະມັກເຄິ່ງໜື່ງຮັບສານສະກັດ ຈາກຜິວຂອງຕົ້ນກະບອງເພັດ ໂອປຸນເທຍ ຟິຄັສ ອິນດິຄາ (Opuntia ficus indica)  ກ່ອນດື່ມເຄື່ອງແອລກໍຮອລ໌ເປັນເວລາ 5 ຊົ່ວໂມງ, ສ່ວນອີກເຄິ່ງໜື່ງໄດ້ຮັບຢາຫລອກ ໂດຍທັງໝົດບໍ່ຮູ້ວ່າຕົນເອງໄດ້ຮັບສານສະກັດຂອງແທ້ ຫລື ຢາຫລອກ ຫລັງຈາກນັ້ນອີກ 1 ຊົ່ວໂມງຈຶ່ງໃຫ້ກິນອາຫານຄ່ຳ ແລ້ວອີກ 4 ຊົ່ວໂມງຕໍ່ມາຈຶ່ງໄດ້ດື່ມເຫລົ້າໃນປະລິມານທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເມົາຄ້າງ ຫລັງຈາກດື່ມແລ້ວ 1 ຊົ່ວໂມງ, ນັກວິໄຈຈຶ່ງໄດ້ທົດສອບລະດັບແອລກໍຮອລ໌ໃນເລືອດ ແລ້ວຈຶ່ງຂັບລົດໄປສົ່ງຢູ່ບ້ານພ້ອມກັບກຳຊັບໃຫ້ມາທົດສອບໃໝ່ໃນວັນຖັດໄປ ເຊົ້າຂອງວັນຕໍ່ມາອາສາສະມັກຕ້ອງຈັດອັນດັບຄວາມເມົາຄ້າງຂອງຕົນເອງ, ທັງໃນແງ່ຂອງອາການ ແລະ ສະພາບໂດຍລວມ ຫລັງຈາກນັ້ນອີກສອງອາທິດໃຫ້ມາທົດສອບຊ້ຳອີກຄັ້ງ ແຕ່ຄາວນີ້ສະລັບກຸ່ມກັນໂດຍໃຜບໍ່ໄດ້ຮັບສານສະກັດໃນຄັ້ງທຳອິດກໍ່ຈະໄດ້ຮັບໃນຄັ້ງນີ້.
    ຄະນະວິໄຈຂອງ ດຣ.ໄວສ໌ ພົບເຫັນວ່າກຸ່ມອາການເມົາຄ້າງ 3 ອາການຄື: ອາການຄື້ນໄສ້, ປາກແຫ້ງ ແລະ ບໍ່ຢາກອາຫານນັ້ນລົດລົງຢ່າງເຫັດໄດ້ຊັດ ເມື່ອອາສາສະມັກໄດ້ຮັບສານສະກັດຈາກຕົ້ນກະບອງເພັດ ເນື່ອງຈາກລະດັບໂປຣຕີນ ຊີ-ຣີແອຄທີຟ ທີ່ນັບຜະລິດອອກມານເມື່ອປະເຊີນຄວາມຄ້ຽດ ແລະ ການອັກເສບນັ້ນລຸດລົງເມື່ອໄດ້ຮັບສານສະກັດຈາກຕົ້ນກະບອງເພັດ.
    ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ ຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານແອລກໍຮອລ໌ບອກວ່າຂໍ້ມູນນີ້ ເປັນປະໂຫຍດທາງການແພດຫລາຍກວ່າພຽງແກ້ອາການເມົາຄ້າທໍ່ນັ້ນ ແລະ ທີ່ສຳຄັນກໍ່ຄືຢ່າດື່ມຫລາຍເກີນໄປ