ຖ້າໃຫ້(t)ເປັນເວລາ ແລະ exp(-t) ເປັນອາຍຸໃນຊີວິດຫນຶ່ງຂອງຄົນ ເພາະວ່າexp(-t)ເປັນຕຳລາແຮມເມື່ອໃຫ້ເວລາຜ່ານໄປ
                ອາຍຸຄົນກໍ່ຈະເຫລືອນອ້ຍລົງໄປເລື້ອຍໆ,ແລ້ວຖ້າexp(-t)ໄປຂະຫຍາຍຕາມຫລັກ Taylor expansion ຢູ່ເມັດ(a)ໃດຫນຶ່ງ
ຊຶ່ງເປັນຈຸດທີ່ພົບກັບຄົນໆຫນຶ່ງກໍ່ຈະຖືວ່າ Taylor expansion ເປັນການໄຊ້ຊີວິດພົບປະສັງຄົມຂອງຄົນຫນຶ່ງ.
                 ອີກດ້ານຫນຶ່ງໃຫ້ຕຳລາໃດຫນຶ່ງໄປຂະຫຍາຍຕາມ Laurent expansion ກໍ່ຈະເປັນການໄຊ້ຊີວິດຂອງຄົນອີກຄົນ
ແລ້ວຂະຫຍາຍ Laurent ໂດຍອິງໃສ່exp(-t) ທີ່ຈຸດ(a)ເພາະຖືເປັນເມັດທີ່ສຳຄັນເອີ້ນວ່າ: ຄວາມຮັກທີ່ເວລາໃດຫນື່ງ
                 ເມື່ອຂະຫຍາຍ Laurent ຈະເຫັນວ່າກຳລັງຂອງ Laurent ກັບ Taylor ລົບລ້າງກັນຢູ່ຈຸດໃດຫນື່ງ.
ສະແດງວ່າຄວາມຮັກຂອງຄົນເຮົາມີອາຍຸ ໂດຍຂຶ້ນຢູ່ກັບກຳລັງ Taylor ແລະ ກຳລັງຕຳລາຂອງ Laurent ຖ້າມີກຳລັງ
                ຫລາຍຄວາມຮັກກໍ່ຈະຍາວແຕ່ TaylorແລະLaurent ຈັ່ງໃດກໍ່ຕອ້ງມີຈຸດຫັກລ້າງຖ້າຜ່ານຈຸດນີ້ກຳລັງຂອງອັນໃດອັນຫນຶ່ງ
ຍັງເຫລືອຫລືເຫລືອທັງສອງ Taylor ແລະ Laurent ເອີ້ນວ່າ: ຄວາມຜູກພັນ ໂດຍສະເພາະຕອນຄົນຫນຶ່ງຫມົດຮັກ
              ແຕ່ຮັກຂອງອີກຄົນພັດເພີ່ມຂຶ້ນ ສະນັ້ນເມື່ອເວລາຜ່ານໄປສ່ວນຫລາຍຄວາມຮັກຈະປ່ຽນເປັນຄວາມຜູກພັນແລະສະຫລຸບ
ໄດ້ວ່າ: ຄວາມຮັກຂອງຄົນເຮົາມີອາຍຸ.

         ເຖຶງສາຍລົມ ishikawa ຈະຫນາວ snow ຈະຕົກຫນັກພຽງໃດ, ແຕ່ກ່ຍັງບ່ເທົ່າຫົວໃຈທີ່ຫນາວຄິດຮອດບາງຄົນ  
                              ໄລຍະທາງທີ່ແສນໄກບ່ວ່າເວລາຈະຜ່ານໄປເທົ່າໃດ,

  ອຸປະສັກຈະເປັນຢາດີ ກຳລັງໃຈທີ່ໄດ້ຈາກບາງຄົນຈະເປັນພະລັງທີ່ຂັບເຂື່ອນໄປຕາມເສັ້ນທາງໂດຍບ່ມີວັນທ້ຖອຍ.
                             ຖ້າຄວາມຄິດຮອດ(L),ເປັນອັດຕາສວ່ນປີ້ນກັບຄວາມໄວ(V)

  ທີ່ໄດ້ຈາກໄລຍະທາງ(S) ຕໍ່ເວລາ(t)  ແລະເມື່ອເວລາຜ່ານໄປເທ່າໃດ ຄວາມຄິດຮອດກ່ຍິ່ງເພີ່ມຂື້ນຕາມອັດຕາສວ່ນ                 

                             ກ່ເພາະເປັນຄວາມໄວທີ່ສະຫມ່ຳສະເຫມີຄວາມຄິດຮອດຈິ່ງເປັນ
  ຄວາມຄິດຮອດທີ່ສະຫມ່ຳສະເຫມີ ເພາະ(S)ເປັນຄ່າທີ່ຄົງທີ່ເສັ້ນທາງຈະບ່ປ່ຽນແປງຫາກບາງຄົນຍັງບ່ປ່ຽນໄປ.

  ຖ້າໃຫ້ຫົວໃຈເປັນຄວາມຖີ່ຂອງຄື້ນ(f) ກໍ່ຈະເທົ່າຄວາມຮູ້ສຶກ(v)ຕໍ່ຄວາມຜູກພັນ(h), ອັດຕາສວ່ນຄວາມຮູ້ສຶກຕອນທຳອິດຕໍ່
                            ຄວາມຮູ້ສຶກທີສອງ ຈະເທົ່າອັດຕາສວ່ນລະຫວ່າງຄວາມຜູກພັນທຳອິດ

  ຕໍ່ຄວາມຜູກພັນທີສອງ ແລະຈະເທົ່າສະພາບແວດລອ້ມທີສອງຫານໃຫ້ສະພາບແວດລອ້ມທຳອິດ ຄວາມຜູກພັນແມ່ນຄວາມ

                           ຍາວຂອງຄື້ນຈຶ່ງຂຶ້ນກັບຊວ້ງ ຄວາມຮູ້ສຶກຈະປ່ຽນໄປຕາມແວດລອ້ມ           

 ຖ້າແວດລອ້ມປ່ຽນຄວາມຮູ້ສຶກກໍ່ຈະປ່ຽນສະນັ້ນແວດລອ້ມທີສອງຈຶ່ງຖືກນຳມາປຽບທຽບກັບແວດລອ້ມທຳອິດຢູ່ສະເຫມີ                                                             

                                 ແຕ່ຫົວໃຈຄືຄວາມຖີ່ຄື້ນຄົງທີ່ຕະຫລອດການບໍ່ວ່າຈະຜ່ານຫລາຍຕົວກາງກັ້ນ

 ແລະຜ່ານຫລາຍສະພາບແວດລອ້ມກໍ່ຕາມຫົວໃຈບໍ່ເຄີຍປ່ຽນ ມີແຕ່ຄວາມຮູ້ສຶກກັບຄວາມຜູກພັນເທົ່ານັ້ນທີ່ປ່ຽນໄປຕາມ

                        ສະພາບແວດລອ້ມ
    
                                         v1/v2 = h1/h2 = n2/n1

                                          v1=fh;   v2=fh

         ແລ້ວຖ້າວ່າໃຫ້ຄວາມຄິດຮອດ(L)ເປັນຕົວປ່ຽນຕາມເງື່ອນໄຂຕໍ່ເນື່ອງຂອງຕຳລາຫົວໃຈ(f)ຈະເກີດເປັນຄວາມຮັກເອີ້ນ

     ວ່າຕຳລາຮັກແທ້ : f(L) ທີ່ມີຕໍ່ຄົນຄົນຫນຶ່ງໂດຍບໍ່ມີວັນປ່ຽນໄປ