Ditthadhammikattha-samvattanika-dhamma
ທິດຖະທັມມິກັດຖາສັງວັດຕະນິກະທັມມາ (Virtues conducive to benefits in the present; virtues leading to temporal welfare)

ທັມມະທີ່ທ່ານກຳລັງຈະອ່ານຢູ່ນີ້ ເປັນຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະບໍຣົມສາດສະດາສັມມາສັມພຸດທະເຈົ້າ ເປັນທັມມະທີ່ເນັ້ນເຖິງວິຖີການດຳເນີນຊີວິດເພື່ອຄວາມຜາສຸກໃນຊີວິດປັດຈຸບັນ ເຊິ່ງເປັນຫຼັກການດຳເນີນຊີວິດແບບພໍພຽງ ເປັນເສດຖະກິດແບບພື້ນຖານທີ່ພຣະພຸດທະອົງເຄີຍໄດ້ປະກາດເປັນເວລາ ໒໕໔໙ ປີຜ່ານມາແລ້ວ ແຕ່ຍັງບໍ່ລ້າສະໄໝ ບາງຄັ້ງທັມມະບົດນີ້ເຄີຍປະຍຸກໃຊ້ເປັນຄາຖາມະຫາເສດຖີ ຫຼືຫົວໃຈເສດຖີໂດຍເກຈິອາຈາຣຍ໌ຕ່າງໆ ເມື່ອເວລາມີພໍ່ອອກ ແມ່ອອກມາຂໍຄາຖາ ເພິ່ນກໍໄດ້ຈົດໃຫ້ໄປພາວະນາ ບາງຄັ້ງກໍ່ໄດ້ຖືກຈາລຶກລົງໃນຜ້າຍັນ ແຕ່ຄວາມໝາຍທີ່ແທ້ຈິງແລ້ວ(ຕາມແນວຄິດຜູ້ຂຽນ) ມັນເປັນປິດສະໜາທີ່ຕ້ອງການເປີດເຜຍ ເພື່ອເຂົ້າໃຈແກ່ນແທ້ຂອງທັມ ນັ້ນກໍ່ຄືການປະຕິບັດ ຫຼາຍກວ່າການວິງວອນຂໍໃຫ້ຄາຖາມາບັນດານໂຊກລາບໃຫ້ ຖ້າເຮັດເຊັ່ນນັ້ນຢ່າຫວັງເລີຍວ່າຈະຮັ່ງມີ ຫຼືມີຢູ່ມີກິນ ຄາຖາດັ່ງກ່າວມີໃຈຄວາມວ່າ
ອຸ ອະ ກາ ສະ ເຊິ່ງຫຍໍ້ມາຈາກຫົວຂໍ້ທັມມະຕໍ່ໄປນີ້:

1. Utthānasampadā: ອຸດຖານະສັມປະທາ: ເຖິງພ້ອມດ້ວຍການໝັ່ນ ຄືຂະຫຍັນໝັ່ນພຽນໃນການປະຕິບັດໜ້າທີ່ການງານ ປະກອບອາຊີບອັນບໍລິສຸດ ມີຄວາມຊຳນານງານ ຮູ້ຈັກໃຊ້ປັນຍາສອດສ່ອງ ກວດກາ ຫາອຸບາຍ ສາມາດດຳເນີນການໃຫ້ໄດ້ຜົນດີ: To be endowed with energy and industry; achievement of diligence.
2. Ārakhasampadā: ອາຣັກຂະສັມປະທາ: ເຖິງພ້ອມດ້ວຍການຮັກສາ ຄືຮູ້ຈັກຄຸ້ມຄອງ ເກບຮັກສາໂພຄະຊັບ ແລະ ຜົນງານອັນຕົນໄດ້ສ້າງໄວ້ແລ້ວ ດ້ວຍຄວາມຂະຫຍັນໝັ່ນພຽນ ໂດຍຊອບທັມ ໂດຍກຳລັງງານຂອງຕົນ ບໍ່ໃຫ້ເປັນອັນຕະລາຍຫຼືເສື່ອມເສຍ.
3. Kalyānamittatā: ກັນລະຍານະມິຕຕະຕາ: ຄົບຄົນດີເປັນມິດ ຮູ້ຈັກເລືອກຄົບເພື່ອນທີ່ດີ ໝາຍເຖິງຜູ້ທີ່ບໍ່ພາໄປສູ່ຄວາມເສື່ອມ ເລືອກຄົບຫາສົນທະນານຳທ່ານຜູ້ຮູ້ ຜູ້ມີປະສົບການ ເພື່ອຖອດຖອນບົດຮຽນດີໆຈາກທ່ານ ເຊິ່ງເປັນຜູ້ມີ ສີນ ຈາຄະ(ເສຍສະຫຼະ) ມີປັນຍາ good company; association with good people.

4. Samajīvitā: ສະມະຊີວິຕາ: ມີຄວາມເປັນຢູ່ເໝາະສົມ ຄືຮູ້ຈັກກຳນົດລາຍໄດ້ ແລະລາຍຈ່າຍລ້ຽງຊີບແຕ່ພໍດີ ບໍ່ໃຫ້ຝືດເຄືອງຫຼືຟຸມເຟືອຍ ໃຫ້ລາຍໄດ້ເໜືອລາຍຈ່າຍ ມີປະຫຍັດມ້ຽນໄວ້: balanced livelihood; living economically.

ທັມມະຂໍ້ນີ້ເອີ້ນກັນສັ້ນໆວ່າ ທິດຖະທັມມິກັດຖະ ແປວ່າປະໂຫຍດ ສະນັ້ນ ເມື່ອທ່ານໃດລອງເອົາໄປປະພຶດປະຕິບັດ ແນ່ນອນວ່າຈະເກີດປະໂຫຍດໂດຍແທ້ຢ່າງບໍ່ຕ້ອງສົງໄສ.