ມະນຸດເຮົາເອີ້ຍ ເກີດມາເຮັດຫຍັງ
ນິບພານມີສຸກ ເປັນຫຍັງບໍ່ໄປ
ຕັນຫາໜ່ວງໜັກ ໜ່ວງຊັກໜ່ວງໄວ້
ຂ້ອຍໄປບໍ່ໄດ້ ເພາະຕັນຫາຜູກພັນ
ຫ່ວງນັ້ນພັນຜູກ ຫ່ວງລູກຫ່ວງຫຼານ
ຫ່ວງສັບສິນເຮືອນຊານ ຈົ່ງສະຫຼະເສຍເຖີດ
ຈະໄດ້ໄປນິບພານ ຂ້າມພົ້ນພົບສາມ
ຍາມໜຸ່ມສາວນ້ອຍ ໜ້າຕາອ່ອນຊ້ອຍ
ງາມແລ້ວທຸກປະການ ແກ່ເຖົ້າໜັງຍານ
ລ້ວນແຕ່ເຄື່ອງເໝັນ ເອັນໃຫຍ່ເກົ້າຮ້ອຍ
ເອັນນ້ອຍເກົ້າພັນ ມັນມາທຳເຂັນໃຈ
ໃຫ້ຮ້ອນໃຫ້ເຢັນ ເມື່ອຍຂົບທັງຕົວ
ຂົນຄິ້ວກໍ່ຂາວ ໃນຕາກໍ່ມົວ
ເສັ້ນຜົມບົນຫົວ ດຳແລ້ວກໍ່ຫງອກ
ໜ້າຕາເວົ້າອອກ ດູໜ້າບັດສີ
ຈະລຸກກໍ່ໂອຍ ຈະນັ່ງກໍ່ໂອຍ
ເມືອນດອກໄມ້ໂຮຍ ບໍ່ມີເກສອນ
ຈະເຂົ້າທີ່ນອນ ເພິ່ງສອນພາວະນາ
ພຣະອະນິຈັງ ພຣະອະນັດຕາ
ເຮົາທ່ານເກີດມາ ມີແຕ່ຈະຕາຍ
ຜູດີເຂັນໃຈ ກໍ່ຕາຍເໝືອນກັນ
ເງິນທອງທັ້ງນັ້ນ ບໍ່ຕິດຕົວໄປ
ຕາຍໄປເປັນຜີ ລູກເມຍຜົວຮັກ
ເຂົາຊັກໜ້າໜີ ເຂົາເໝັນຊາກຜີ
ເປື່ອຍເນົ່າພຸພອງ ໝູ່ຍາດພີ່ນ້ອງ
ເຂົາຫາມເອົາໄປ ເຂົາວາງລົງໄວ້
ເຂົານັ່ງຮ້ອງໃຫ້ ແລ້ວກັບຄືນມາ
ຢູ່ແຕ່ຜູ້ດຽວ ປ່າໄມ້ຊາຍຂຽວ
ຫຼຽວບໍ່ເຫັນໃຜ ເຫັນແຕ່ຝູງແຮ້ອງ
ເຫັນແຕ່ຝູງກາ ເຫັນແຕ່ຝູງໝາ
ຍື້ແຍ້ງກັນກິນ ດູໜ້າສົມເພດ
ກະດູກເຮົາເອີຍ ລຽງລາຍແຜ່ນດິນ
ແຮ້ງໝາກາກິນ ເອົາເປັນອາຫານ
ທ່ຽງຄືນສະງັດ ຕື່ນຂື້ນບໍ່ນານ
ບໍ່ເຫັນລູກຫຼານ ພີ່ນ້ອງເຜົ່າພັນ
ເຫັນແຕ່ນົກເຄົ້າ ຈັບເຈົ່າຮຽງກັນ
ເຫັນແຕ່ນົກແສກ ຮ້ອງແຮກແຫກຂັວນ
ເຫັນແຕ່ຝູງຜີ ຮ້ອງໃຫ້ຫາກັນ
ມະນຸດເຮົາເອີ້ຍ ຢ່າຫຼົງຫຼາຍເລີຍ
ບໍ່ມີແກ່ນສານ ອົດສາທຳບຸນ
ຄ້ຳຈູນເອົາໄວ້ ຈະໄດ້ໄປສະຫວັນ
ຈະໄດ້ທັນ ພຣະພູດທະເຈົ້າ
ຈະໄດ້ເຂົ້າ ສູ່ພຣະນິບພານ
ອະຫັງ ວັນທາມິ ສັພພະໂສ
ອະຫັງ ວັນທາມິ ນິພພານະ
ປັຈຈະໂຍ ໂຫຕຸ.