ສະບາຍດີ ສະມາຊິກພັນລາວ ທຸກໆຄົນ ໂດຍສະເພາະ ເພື່ອນພັນລາວທີ່ມັກການອ່ານທຸກຄົນ. ໃນວາລະປີໃໝ່ 2009 ກໍ່ມີເລື່ອງໜຶ່ງມາຂຽນລົງໃນໄດອາຣີ່ ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ອ່ານໄດ້ຕິດຕາມ ເລື່ອງນີ້ ກໍ່ບໍ່ແມ່ນ້ເລື່ອງແປກໃໝ່ ແຕ່ມັນກໍ່ແມ່ນເລື່ອງປະຈຳວັນຂອງຄວາມຮັກນັ້ນເອງ.

ຖ້າຫາກເຮົາຮັກໃຜຈັກຄົນໜຶ່ງ ໂດຍບໍ່ຫວັງວ່າ ເຂົາຄົນນັ້ນຈະຮັກເຮົາ ຫລື ບໍ່ ນັ້ນແມ່ນຮັກທີ່ບໍລິສຸດ ແລະ ເປັນຮັກທີ່ປະເສີດທີ່ສຸດ. ແຕ່ເນື່ອງຈາກວ່າ ຄວາມຮັກເປັນເລື່ອງທີ່ບອບບາງ ແລະ ລະອຽດອ່ອນທີ່ສຸດ ສະນັ້ນມັນຈຶ່ງລວມມີທັງຮັກທີ່ສົມຫວັງ ແລະ ຮັກທີ່ຜິດຫວັງ. ບາງເທື່ອຮັກເຮົາໜ້າຈະສົມຫວັງແຕ່ ກົງກັນຂ້າມ ກາຍເປັນຮັກທີ່ຜິດຫວັງໃນເວລາພຽງບໍ່ເທົ່າໃດ. ເພາະວ່າ ຄວາມຮັກ ທີ່ແທ້ຈິງຂອງຄົນເຮົານັ້ນ ມັກຈະປະກົດອອກທາງການກະທຳຫລາຍກ່ວາທາງ ວາຈາ  ເຮັດໃຫ້ການສື່ສານຂອງຄວາມຮັກ ໃນລັກສະນະນີ້ເປັນໄປໄດ້ຍາກ ເພາະວ່າ ຝ່າຍກົງກັນຂ້າມກັບເຮົາ ບາງຄັ້ງອາຈະບໍ່ໄສ່ໃຈ, ບໍ່ສົງໄສ ຫລື ອາດບໍ່ຄິດວ່າ ຕົວຂອງເຮົາຈະຄິດແບບນັ້ນກັບຕົວເຂົາ,​ເຮັດໃຫ້ເຂົາເມີນເສີຍ. ຈົນສຸດທ້າຍຄົນທີ່ຍິນດີທີ່ຈະມອບຮັກທີ່ແທ້ຈິງ ແລະ ຈິງໃຈນັ້ນກັບມາພົບກັບຄວາມຜິດຫວັງເສຍເອງ ເພາະເວລາບໍ່ເຄີຍຄອຍຖ້າໃຜຢູ່ແລ້ວ ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ ທຸກຢ່າງລວມທັງການກະທຳກໍ່ຕ້ອງປ່ຽນໄປນຳ. ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ເຮົາຮັກນັ້ນໄດ້ພົບຮັກກັບຄົນໃໝ່ ແລະ ພ້ອມຈະມອບກາຍ-ໃຈໃຫ້ກັນແລະກັນ. ຄຳວ່າຮັກທີ່ບໍລິສຸດທີເກັບໄວ້ມາດົນນານນັ້ນ ກໍ່ກຳລັງຈະໝົດຄວາມໝາຍໄປເຊັ່ນກັນ ໂດຍທີ່ເຂົາຄົນນັ້ນບໍ່ໄດ້ຮັກຮູ້ຫຍັງເລີຍ. ເວລາທີ່ເຫລືອໃຫ້ເຮົາບອກຮັກ ກັບຄົນທີ່ເຮົາຮັກນັ້ນກໍ່ບໍ່ມີເຫລືອໃຫ້ອີກແລ້ວ ທັ້ງໆທີ່່ຜ່ານມານັ້ນ ມີເວລາຫລາຍ ແຕ່ບໍ່ເຄີຍຄິດຈະບອກ ແລ້ວຕົວທ່ານຕອນນີ້ ໄດ້ບອກຄວາມຮູ້ສຶກທີີ່ແທ້ຈິງກັບຄົນທີ່ທ່ານຮັກແລ້ວຫລື ຍັງ? ຖ້າຍັງໃຫ້ຟ້າວຫາໂອກາດ ແລ້ວບອກໄປເລີຍ ກ່ອນເວລາຈະບໍ່ເຫລືອໃຫ້ມີໂອກາດ!