Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4 /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;}

ແຕ່​ກ່ອນ​ກີ້ ມີ​ຊາຍ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ວາງ​ແຜນ​ຊື້​ເກີບ​ຈັກ​ຄູ່ ມາ​ໃສ່​ເອງ.

​ເຂົາ​ແທກ​ຂະໜາດ​ຕີນ​ຂອງ​ຕົນ​ ຢູ່​ເຣືອນດ້ວຍ​ບັນທັດ​ໄມ້​ໃຜ່,

​ແລ້ວ​ໜາຍ​ໄວ້ ກ່ອນ​ປົງ​ໄມ້​ບັດ​ທັດ​ໄວ້​ເທິ່ງຕັ້ງ.

      ​ເຂົາ​ເຂົ້າ​ໄປ​ຕະຫລາດ ​ແລ້ວ​ຕົກລົງ​ຊື້​ເກີບ​ຄູ່​ໜຶ່ງ. ​ໃນ​ຂະ​ພວມ​ທີ່​ຈະ​ລອງ​ເກີບ,

​ເຂົາ​ເລີຍ​ສະ​ເດືອກ​ໄດ້​ວ່າ​ຕົນ​ລືມ​ໄມ້ບັນທັດ ຢູ່​ເຣືອນ.
ດັ່ງນັ້ນ​ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ລິວ​ເມືອ​ເຣືອນ. ​ເມືອ​ເຂົາ​ກັບ​ຄືນ​ມາ​ພ້ອມ​ດ້ວຍ​ໄມ້ບັນທັດ,

ຕະຫລາດ​ພັດ​ປິດ​ຣຽບຮ້ອຍ​ແລ້ວ. ​ເປັນ​ອັນວ່າ​ເຂົາບໍ່​ສາມາດ​ຊື້​ເກີບ​ໄດ້.

      ​ເວລາ​ນັ້ນ ມີ​ຄົນ​ຜູ້​ໜຶ່ງ​ຫົວຂວັນ​ລາວ ທັງ​ຖາມ​ວ່າ:

“ ຖ້າ​ເຈົ້າຕັ້ງ​ໃຈ​ຊິ​ຊື້​ເກີບ​ໄປ​ໃສ່​ເອງ​ແທ້ ​ເປັນ​ຫຍັງ​ບໍ່​ສຸບ​ແທກ​ຂະໜາດ​ໃສ່ ຕີນ​ເລີຍ?”

ຊາຍ​ຄົນ​ນັ້ນຕອບ​ດ້ວຍ​ສຽງ​ຈິ່ງ​ໃຈ​ວ່າ: “ ຂ້ອຍ​ເຊື້ອ​ແລະ​ໜັ້ນ​ໃຈ​

ໃນ​ຂະໜາດທີ່​ຂ້ອຍ​ແທກ​ໄວ້​​ເທົ່າ​ນັ້ນ”