ບຸນປອນເປັນຊາຍໂສດ ອາໄສຢູ່ໃນບ້ານແຫ່ງໜຶ່ງຊຶ່ງຫາງໄກຊອກຫລີກຫລາຍ
ເມື່ອຄືນບຸນປອນໄດ້ຝັນເຖິ່ງປູ່ຂອງເຂົາທີ່ເພິ່ງເສຍຊີວິດໄປ, ໃນຝັນເຫັນປູ່ແຄ່ພາບຮາງໆ
ແຕ່ໄດ້ຍິນສຽງຊັດເຈນ
ປູ່ຂອງເຂົາມາບອກບຸນປອນວ່າໜາວຫລາຍຢາກໄດ້ຜ້າຫົ່ມສັກພືນຈະໄດ້ຫາຍໜາວ ແລ້ວກໍ່ຫາຍໄປ. ມື້ອືນມາບຸນປອນໄດ້ຄິດເຖິງຄວາມຝັນຮູ້ສືກສົງສານປູ່ຂອງເຂົາຫລາຍ, ເຂົາໄດ້ຕຽມຜ້າຫົ່ມໄວ້ 1 ຜືນ ແຕ່ເກິດບັນຫາເສ່ຍກ່ອນບັນຫາຄື: ບຸນປອນລືມຖາມປູ່ວ່າ ຈະສົ່ງຜ້າຫົ່ມໃຫ້ປູ່ໄດ້ແນວໃດ?
ເຖິ່ງຈະໄດ້ຮັບແລະໄດ້ຫາຍໜາວເສຍທີ.
ບຸນປອນຄິດໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆ ແລ້ວເຂົາກໍ່ນືກໄດ້ວ່າປູ່ຂອງເຂົາເປັນຄົນດີຕອນນີ້ເຂົາຄິດວ່າປູ່ຂອງເຂົາຢູ່ເຖິງສະຫວັນ, ຄິດໄດ້ດັ່ງນັ້ນເຂົາກໍ່ເຂົ້າໄປແຕງໂຕແລະຈັບຜ້າຫົ່ມອອກຈາກບ້ານເພື່ອທີ່ຈະຫາທາງໄປສະຫັວນຕະຫລອດມື້, ເຂົາເຫັນໃຜທີ່ຢ່າງກາຍໄປມາກໍ່ຖາມຫາທາງໄປສະຫວັນ, ແຕ່ບໍ່ໃຜໃຫ້ຄຳຕອບໄດ້, ບຸນປອນຢ່າງມາຕາມທາງຍາງຄົນ*********ນຫວັງນຶກສົ່ງສານປູ່ທີ່ບໍ່ສາມາດຊ່ວຍປູ່ໄດ້.
ແລ້ວບຸນປອນກໍ່ໄດ້ຫຍຸດຢ່າງເພື່ອມານັງຢູ່ໜ້າຕູບຫລັງໜຶ່ງແລ້ວຖອນຫາຍໃຈຍາງຄົນ*********ນຫວັງ,
ແຕ່ແລ້ວບຸນປອນກໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຄົນລົມກັນອອກມາຈາກຕູບຫລັງນັ້ນ.
“ ອ້າຍທົນບໍ່ໄດ້ແລ້ວ ອ້າຍຈະພານ້ອງໄປສະຫວັນແລ້ວເດີ້”
” ເອົາເລີຍອ້າຍ ນ້ອງພ້ອມແລ້ວ ເຮົາໄປກັນເລີຍ”
ບຸນປອນໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຮີບແລ່ນໄປຖີບປະຕູຕູບທັ່ນທີແລະເວົ້າສຽງດັງວ່າ:
” ດ່ຽວໆຢ່າຟ້າວໄປ ຂ້ອຍຝາກຜ້າຫົ່ມໃຫ້ປູ່ຂ້ອຍແດ່”
ສອງຝົວເມຍອ້າປາກຄ້າງໃນຂະນະທີ່ບຸນປອນໄດ້ບອກຊື່ແລະນາຍສະກຸນປູ່ແລ້ວແລະເອີຍຄຳຂອບໃຈກ່ອນອອກມາຈາກຕູບ ແລະເວົ້າກັບຕົວເອງເບົ່າໆວ່າ:
” ສົມພໍແລະປູ່ຈຶ່ງໜາວກະຄົນໄປສະຫວັນເຂົາບໍ່ນຸ່ງເຄື່ອງໄປກັນ”
ຂຽນເມື່ອ: ກ.ລ.. 2, 2009
| ມີ
ໜວດໝູ່:
ກັບໄປໄດອາຣີ່ຂອງ PINOCCHIO PINOCCHIO, 'user_report.php?return_url=http%253A%252F%252Fpunlao.com%252Fblog.php%253Fuser%253DPINOCCHIO%2526blogentry_id%253D6221&TB_iframe=true&height=300&width=450', '', './images/trans.gif');){kind=spacer}
ແຈ້ງເນື້ອຫາບໍ່ເໝາະສົມ
