ພັນລາວ.ຄອມ
ຊອກຫາ:
ຊອກຫາແບບລະອຽດ
ຂຽນເມື່ອ ຂຽນເມື່ອ: ສ.ຫ.. 23, 2011 | ມີ 6 ຄຳເຫັນ ແລະ 0 trackback(s)
ໜວດໝູ່: ທັມມະ

ພຣະສາດສະດາ ເຊິ່ງເປັນຜູ້ຕັດສະຮູ້ສັດຈະທຳ ພຣະອົງຊົງຄົ້ນພົບຄວາມຈິງອັນສູງສຸດ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຊົງບັງຄັບໃດໃຫ້ເຊື່ອຢ່າງງົມງວາຍໃນຄຳສອນຂອງພຣະອົງ ຄວາມມີເຫດຜົນຂອງພຣະທຳຄຳສອນຂອງເພິ່ນ ຢູ່ທີ່ການເປີດໂອກາດໃຫ້ມີການສອບສວນຢ່າງຖີ່ຖ້ວນໃນທຸກຂັ້ນແຫ່ງວິຖີທາງໄປສູ່ການເປັນຜູ້ຮູ້ ຜູ້ຕື່ນ ຜູ້ເບີກບານ ເພື່ອທີ່ຈະເຂົ້າໃຈສະພາບແຫ່ງປະກົດການທັງປວງ ຈຳເປັນຕ້ອງອາໄສປັນຍາຍານກຳກັບຕະຫລອດສາຍ

 ກາລະຄັ້ງໜຶ່ງພຣະສາດສະດາ ຊົງສັ່ງສອນຊາວກາລາມະ ເຖິງທ່າທີອັນເໝາະສົມກ່ຽວກັບຄວາມເຊື່ອທາງສາດສະໜາ ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ

     ”ຢ່າເຊື່ອ ຫລື ຖືເອົາສິ່ງໃດໆພຽງການຟັງຕາມໆກັນມາ”

     ”ຢ່າເຊື່ອພຽງແຕ່ຖືສືບກັນມາ”

     ”ຢ່າເຊື່ອພຽງຂ່າວລື”

     ”ຢ່າເຊື່ອໂດຍອ້າງຕຳລາ”

     ”ຢ່າເຊື່ອໂດຍນຶກເດົາເອົາ”

     ”ຢ່າເຊື່ອໂດຍການຄາດຄະເນ”

     ”ຢ່າເຊື່ອພຽງຕຶກຕອງຄິດໄປຕາມອາການ”

     ”ຢ່າເຊື່ອພຽງເພາະກົງກັບຄວາມຄິດເຫັນຂອງຕົນ”

     ”ຢ່າເຊື່ອພຽງເພາະໜ້າເຊື່ອຖື”

     ”ຢ່າເຊື່ອພຽງເພາະວ່າສະມະນະ(ພຣະ)ຜູ້ນີ້ເປັນຄູຂອງເຮົາ”

ແລະແລ້ວ ພຣະສາດສະດາກໍ່ຊົງສອນຊາວກາລາມະຕໍ່ໄປ ໃຫ້ພິຈາລະນາທຸກສິ່ງດ້ວຍຕົນເອງຢ່າງຖີ່ຖ້ວນດັ່ງນີ້:

”ເມື່ອໃດທ່ານຮູ້ດ້ວຍຕົນເອງວ່າ ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ບໍ່ດີ ນັກປາດຕິຕຽນ ເມື່ອຮັບໄວ້ ແລະ ປະຕິບັດແລ້ວ ຈະນຳໄປສູ່ໄພອັນຕະລາຍ ກໍ່ຈົ່ງສະຫລະຖິ້ມເສຍ ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ ເມື່ອທ່ານຮູ້ດ້ວຍຕົນເອງວ່າ ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ບໍ່ຖືກຕິຕຽນ ນັກປາດສັນລະເສີນ ເມື່ອຮັບເອົາໄວ້ ແລະ ປະຕິບັດແລ້ວ ຈະນຳໄປສູ່ປະໂຫຍດ ແລະ ຄວາມສຸກ ກໍ່ຈົ່ງຮັບໄວ້ປະຕິບັດເຖີດ”

Delicious Digg Fark Twitter