ຄັ້ງໜຶ່ງມີຊ່າງຕີເຫລັກຄົນໜຶ່ງມັກຈົ່ມລຳໄລວ່າ ”ຜູ້ຂ້າບໍ່ສະບາຍເລີຍ ແລະ ວຽກທີ່ຜູ້ຂ້າເຮັດກໍ່ຮ້ອນເຫລືອເກີນ ຜ້ຂ້າຢາກເປັນໂງ່ນຫີນເທິງຢູ່ພູເດ໋ ເຊິ່ງທີ່ນັ້ນຕ້ອງເຢັນເນື່ອງຈາກມີລົມພັດແລະມີຕົ້ນໄມ້ຫລາຍຕັ້ນໃຫ້ຮົ່ມເງົາ”

ຜູ້ວິເສດມີອຳນາດເໜືອກວ່າທຸກສິ່ງຕອບວ່າ”ເຈົ້າຈົ່ງເປັນໂງ່ນຫີນເຖີດ”ແລະລາວກໍ່ກາຍເປັນໂງ່ນຫີນດັ່ງສົມປາຖະໜາ

ຕໍ່ມາບັງເອີນຄົນຕັດຫີນເດີນທາງມາທາງນັ້ນພໍດີເຫັນໂງ່ນຫີນເຊິ່ງແມ່ນຊ່າງຕີເຫລັກເປັນນັ້ນ ແລະ ເປັນຫີນທີ່ເຂົາກຳລັງຄົ້ນຫາຢູ່ ແລ້ວຊ່າງຕັດຫີນກໍ່ລົງມືຕັດຫີນນັ້ນ

ໂງ່ນຫີນຈິ່ງຮ້ອງອອກມາວ່າ ”ຢ່າງນີ້ມັນເຈັບເຫລືອເກີນທົນບໍ່ໄຫວ ຂ້າບໍ່ຢາກເປັນຫີນອີກຕໍ່ໄປແລ້ວ ຜູ້ຂ້າຢາກເປັນຄົນຕັດຫີນ ເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ລາວມີຄວາມສຸຂໄດ້

ຜູ້ວິເສດເຊິ່ງຕາມໃຈເຂົາກ່າວວ່າ ”ເຈົ້າຈົ່ງເປັນຄົນຕັດຫີນເຖີດ ” ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງກາຍເປັນຄົນຕັດ ແລະ ຂະນະທີ່ທ່ຽວຊອກຫາຫີນທີ່ຖືກໃຈຢູ່ນັ້ນ ລາວຮູ້ສຶກເມື່ອຍລ້າອ່ອນເພຍ ແລະ ເຈັບຂໍ່ຕີນຕີນກໍ່ບວມໄປໝົດ ລາວກໍ່ຄວນຄາງອອກມາວ່າ ” ຜູ້ຂ້າບໍ່ຢາກຕັດຫີນແລ້ວ ຜູ້ຂ້າຢາກເປັນຕາເວັນ ເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ຢູ້ຂ້າມີຄວາມສຸຂ”

ຜູ້ວິເສດຈິ່ງອອກຄຳສັ່ງວ່າ” ເຈົ້າຈົ່ງເປັນຕາເວັນເຖີດ ” ແລ້ວລາວກໍ່ເປັນຕາເວັນ

ແຕ່ເມື່ອເປັນຕາເວັນຮ້ອນກວ່າເປັນຊ່າງຕີເຫລັກ ຮ້ອນກວ່າຫີນ ຮ້ອນກວ່າເປັນຄົນຕັດຫີນເສຍອີກ ລາວຈິ່ງລຳພັນວ່າ ຜູ້ຂ້າບໍ່ຢາກເປັນຢ່າງນີ້ອີກ ຜູ້ຂ້າຢາກເປັນດວງເດືອນ ເຊິ່ງເບິ່ງແລ້ວເຢັນສະບາຍດີ

ຜູ້ວິເສດກໍ່ຕອບສະໜອງຕາມຄວາມປະສົງຂອງລາວ

”ນີ້ມັນຍິ່ງຮ້ອນກວ່າຕາເວັນເສຍອີກ “ ລາວຈົ່ມ ”ເພາະແສງຕາເວັນສ່ອງໃສ່ດວງເດືອນຕະຫລອດເວລາ ຜູ້ຂ້າບໍ່ຢາກເປັນດວງເດືອນແລ້ວ ຜູ້ຂ້າຢາກກັບໄປເປັນຊ່າງຕີເຫລັກຄືເກົ່າ ເພາະນັ້ນມັນເປັນຊີວິດທີ່ດີທີ່ສຸດແທ້ໆ”

ແຕ່ຜູ້ວິເສດຕອບວ່າ ” ຂ້ອຍລະເບື່ອແລະເມື່ອຍຕໍ່ການປ່ຽນແປງຂອງເຈົ້າເອົາແທ້ໆແລ້ວ ໃນເມື່ອເຈົ້າຢາກເປັນດວງເດືອນ ເຈົ້າກໍ່ໄດ້ເປັນດັ່ງໃຈປະສົງແລ້ວ ແລະ ເຈົ້າກໍ່ຈົ່ງເປັນດວງເດືອນແບບນີ້ຕໍ່ໄປຊະ”

ແລ້ວລາວກໍ່ຍັງຄົງລ່ອງລອຍຢູ່ເທິງທ້ອງຟ້າຢ່າງນັ້ນຈັນເຖິງທຸກມື້ນີ້