ຫລາຍຄັ້ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕັ້ງຄຳຖາມໃຫ້ຕົນເອງກ່ຽວກັບຄົນລວຍ(ຄົນລວຍໃນທີ່ຫມາຍເຖິງຜູ້ທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດຈາກການປະກອບອາຊິບທີ່ຖືກຕ້ອງ) ເຊັ່ນ:

1. ຄົນປະສົບຜົນສຳເລັດເຂົາເລີ່ມຈາກອັນໃດ ?

2.ຄົນປະສົບຜົນສຳເລັດເຂົາເຮັດຫຍັງຈຶ່ງລວຍ?

3. ຄົນປະສົບຜົນສຳເລັດເຂົາມີຫຍັງພິເສດ?

4. ຄົນລວຍເຂົາມີວິທີເຮັດແນວໃດ?

5, ຄົນປະສົບຜົນສຳເລັດຕ້ອງຮຽນເກັ່ງສ່ຳໃດ?

6, ຄົນປະສົບຜົນສຳເລັດເຂົາມີມັນສະຫມອງທີ່ເປັນອັດສລິຍະບໍ່?

7. ຄົນປະສົບຜົນສຳເລັດເຂົາເລີ່ມຕົ້ນແນວໃດ

ແລະອື່ນໆ ເຊິ່ງກໍ່ຫາຂໍ້ມູນໄດ້ພໍປະມານທີ່ງ່າຍໆກໍ່ເຂົ້າມີເວລາແລະມັນສະຫມອງຄືກັນກັບຄົນປົກກະຕິຄືກັນກັບເຮົານີ້ລະ, ເຊິ່ງແຕ່ລະຢ່າງກໍ່ເປັນບົດຮຽນທີ່ລ້ຳຄ່າໃຫ້ແກ່ການນຳໄປປະຕິບັດ. ແຕ່ເລິກໆແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າມັນຍັງບໍ່ພໍໃຈກັບຄຳຕອບທີ່ໄດ້ຮູ້ສຶກວ່າມັນຍັງຂາດ

ອັນໃດອັນນຶ່ງ, ແລະ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ ຂພຈ ຕັ້ງຄຳຖາມອີກຫລາຍຄຳຖາມ ຕາມມາ ໃນທີ່ສຸດກໍ່ໄດ້ເຂົ້າເຖິງກຸນແຈທີ່ສຳຄັນທີ່ຖືວ່າເປັນຄຳຖາມທີ່ຄິດອອກເປັນອັນສຸດທ້າຍ ນັ້ນກໍ່ຄື:

ຄົນປະສົບຜົນສຳເລັດເຂົາມີວິທີຄິດແນວໃດ? ຈາກຄຳຖາມນີ້ໄດ້ກາຍເປັນກຸນແຈດອກນຳຄັນໃຫ້ແກ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊອກຮູ້ ແລະ ເປີດໂລກະທັດໃຫມ່, ໄດ້ເປັນສິ່ງພັງທະລາຍຄວາມ

ເຊື່ອເດີມໆ ທີ່ເຄີຍມີເຄີຍ ຂພຈ ເຄີຍມີເຊັ່ນ: ຄົນຮຽນຫນ້ອຍ ສຳເລັດໄດ້ຫນ້ອຍ, ພໍ່ແມ່ສ່ຳໃດ ລູກໆກໍ່ສ່ຳນັ້ນຫຼືໄປໄດ້ບໍ່ໄກ, ຕ້ອງມີເສັ້ນສາຍ, ຕ້ອງເຮັດວຽກຫນັກທີ່ສຸດເທົ່ານັ້ນ, ຕ້ອງເອື່ອຍອີງໃສ່ລະບົບເສດຖະກິດ,ຕ້ອງເພີ່ງລັດຖະບານ, ຕ້ອງເພິ່ງພໍ່ແມ່, ຕ້ອງອາໄສດວງເທົ່ານັ້ນ, ແລະ ສ່ວນຫລາຍກໍ່ຈະໂທດໃສ່ນັ້ນນີ້ເປັນປະຈຳ ເຫລົ່ານີ້ເປັນຕົ້ນ, ເຊິ່ງເປັນຄວາມເຊື່ອຂອງໃຜຫລາຍຄົນຄືກັນແມ່ນບໍ່

ແຕ່ຫລັງຈາກໄດ້ຄົ້ນພົບວິທີຄິດຂອງຄົນທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດແລ້ວ ເຮັດໃຫ້ ຂພຈ ມູ່ງຫມັ້ນໃນການຮຽນຮູ້ໃນຮູບແບບຕ່າງໆ ເຊັ່ນ: ເຂົ່າຮ່ວມສຳມະນາ ກ່ຽວກັບການພັດທະນາຄວາມຄິດ, ການສື່ສານ, ການຄົ້ນຫາສັກກະຍະພາບພາຍໃນຂອງຕົນເອງ, ການສ້າງຄວາມເຊື່ອຫມັ້ນຕົນເອງ, ໄປຝືກຈະເລີນສະຕິ ຫລື ກັມມະຖານແລະ ອື່ນໆທັງໃນປະເທດ ແລະ ຕ່າງປະເທດ, ແລະຍັງໄດ້ຊື້ປື້ມມາອ່ານກ່ຽວກັບການບໍລິຫານຈັດການ, ການຂາຍ, ທຳມະ, ການພັດທະນາຕົນເອງ ທາງດ້ານຄວາມຄິດ, ການສື່ສານ ແລະອື່ນໆ

ເຊິ່ງໄດ້ໃຊ້ເງິນຫລາຍພໍໄປພໍສົມຄວນ (ສະເພາະປື້ມທີ່ຊື້ມາທັງອ່ານຈົບແລ້ວ, ກຳລັງອ່ານແລະບໍ່ທັນໄດ້ອ່ານ ມີປະມານ 100 ຫົວແຕ່ທີ່ຊື້ມາໃນ2012 ນີ້ 90%) ແຕ່ຖືວ່າ ເປັນການລົງທຶນໃສ່ຕົນເອງທຳອິດກໍ່ເສຍດາຍເງິນແຕ່ປະຈຸບັນບໍ່ເສຍດາຍແລ້ວ ເພາະຄິດຢາກມີຮ້ານຂາຍປື້ມເອງ, ຢາກມີຫໍສະຫມູດໃຫ້ບໍລິການ, ຢາງເປັນສ່ວນນື່ງໃນການມີສ່ວນຮ່ວມ ໃຫ້ສັງຄົມລາວເປັນສັງຄົມຂອງນັກອ່ານ.

ຈາກການເຂົ້າຮ່ວມສຳມະນາ,ອ່ານຫນັງສື ແລະ ໄດ້ຮູ້ຈັກແລະເຂົ້າຮ່ວມຢູ່ໃນກຸ່ມຄົນທີ່ມີພະລັງ, ມັກຮຽນຮູ້, ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊີວິດໃດ້ດ້ານຕ່າງໆດີຂື້ນຕາມລະດັບທາງດ້ານຄວາມຄິດ, ການໃຊ້ຊີວິດ, ທັດສະນະຄະຕິ(ສ່ວນເລື່ອງເງິນນັ້ນກໍ່ດີຂຶ້ນລະດັບນຶ່ງ ເຖິງຈະບໍ່ທັນພໍໃຊ້ ແຕ່ຖ້າທຽບກັບແຕ່ກ່ອນແມ່ນດີກ່ວາເກົ່າຫລາຍ) ເຊິ່ງກໍ່ເປັນການປູເສັ້ນທາງໃຫ້ຕົວເອງ

ໃນອະນາຄົດ ທີ່ມີການແຂ່ງຂັນສູງຂຶ້ນເລີືອຍໆ ໂດຍສະເພາະເມື່ອ ເອອີຊີ ເປີດ.

ການກຽມພ້ອມບໍ່ແມ່ນສິ່ງເສຍຫາຍ, ບາງທີ່ໂອກາດມັກຈະມາຫາຜູ້ທີ່ກຽມພ້ອມສະເຫມີ.

ວັນອັງຄານ 18 ຕຸລາ 2011 ໄດ້ຮັບຈົດຫມາຍພ້ອມດ້ວຍເອກະສານຕັບນື່ງແນບມານຳເມວ ເປັນສັນຍາຈ້າງງານຫລັງຈາກຜ່ານການສຳພາດງານມາເທື່ອທີ່ສອງຈາກບໍລິສັດບໍ່ແຮ່ທີ່ມີຊື່ສຽງລະດັບໂລກ ແລະ ລະດັບປະເທດຢູ່ທາງພາກໃຕ້ ໃນຕຳແຫນ່ງນັກແປ ຝຶກງານ 2 ເດືອນ ພ້ອມແພກເກັດເງິນເດືອນ(600 ີໂດລາ)ແລະສະຫວັດດີການຕ່າງໆ.

ແຕ່ໄດ້ສົ່ງອີເມວໄປຂໍຕໍ່ລອງໃນລະດັບທີ່ພະແນກບຸກຄະລາກອນຕ້ອງຕົກຕັ່ງເພາະອາດບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນໃນປະຫວັດສາດການຮັບສະຫມັກງານຂອງບໍລິສັດ

ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຂໍ  x 2 ກັບອັດຕາທີ່ເພີ່ມສະເຫນີໃຫ້ ແລະ ມີແນວໂນ້ມວ່າຈະບໍ່ຢາເຮັດເພາະໃນເນື້ອໃນຈົດຫມາຍໄດ້ຂຽນຢ່າງ (ຫາວ ຫາວ ຫາວ )ວ່າ: ຖ້າຫາກທ່ານບໍ່ກາລຸນາຮັບພິຈາລະນາດັ່ງທີ່ໄດ້ສະເຫນີໄປນັ້ນ ຂໍຄວາມກະລຸນາ ເອົາໂອກາດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມີນີ້ເກັບໄວ້ໃນຫີ້ງເອການສານຂອງທ່ານໄວ້ຖ້າວ່າໃນອະນາຄົດຫາກຕ້ອງການໃຊ້ແລ້ວຊິມາຂໍໃຊ້ດັ່ງກ່າວຄືນ.

ຄົນໃນຄອບຄົວຖາມວ່າ ເປັນບ້າຫວາເປັນຫຍັງບໍ່ເຮັດ ທັງໆທີ່ໄສ້ສິແຫ້ງແລ້ວ, ເງິນກໍໍ່ດີ (ກໍ່ດີຢູ່ສຳຫລັບເຈົ້າ ແຕ່ຂອ້ຍຕ້ອງເຮັດວຽກ   12 ຊມ ຕໍ່ວັນ, 28 ວັນຈຶງໄດ້ພັກ 14 ວັນ) ເງິນ 600 ພັກ 14 ວັນໃຊ້ເງິນຫມົດກະໄປໃຫມ່ (ນີ້ລະຄືເຫດຜົນທີ່ປະຕິເສດ)

ທີ່ຈິງໃນເດືອນດຽວກັນ ກະມີຄົນເກົາຫລື ສອງຄົນນຳສະເຫນີເງິນເດືອນໃຫ້ ຄົນນຶ່ງໃຫ້ 500 ພ້ອມໃຫ້ເປັນການຕະຫລາດແລະ ບໍລິຫານ, ອີກຜູ້ນຶ່ງໃຫ້ 600 ພ້ອມເປັນການຕະຫລາດຄືກັນ ບວກເງິນເປີເຊັນທີ່ຂາຍໄດ້.

ແຕ່ກະບໍ່ໄດ້ຕອບຮັບໃຜ ສຸດທ້າຍພັດມາຕອບຮັບ ກັບບໍລິສັດຄົນລາວກັນເອງ (ສະຫນັບສະຫນູນຄົນລາວ) ທີ່ໃຫ້ເງິນເດືອນ 800 ພັນກີບ, ໄດ້ຂໍເພີ່ມເພີ່ນໃຫ້ອີກ 800 ພັນ ພ້ອມດ້ວຍເປີເຊັນຈາກຍອດຂາຍຊິເລີ່ມວຽກມື້ອື່ນ  24 ຕຸລານີ້ລະ. ຮາໆໆໆໆໆໆໆໆ

ສົງໃສຊິບ້າອີ່ຫລີ ເພາະດັນມີຄວາມຄິດວ່າ: ໄດ້ຊ່ວຍສ້າງຄວາມຮັ່ງມືໃຫ້ຄົນຕ່າງປະເທດມາຫລາຍແລ້ວ ແຕ່ຕົນເອງກະຄືຊິຕາຍຄືເກົ່າ ບໍ່ໄດ້ເຮັດວຽກ 2 ເດືອນເກືອບບໍ່ມີ ຫຍັງຊິກິນ ເຈັບໃຈອີ່ຫລີ ກະເລີຍບອກຕົວເອງວ່າ: ຊິໃຊ້ສະຫມອງທີ່ມີນີ້ຊ່ວຍຄົນລາວ(ທີ່ດີ)  ນຳກັນນີ້ລະເປັນຕາຍຮ້າຍດີຫຍັງກະຊ່າງໃຜຊິເວົ້າຫຍັງບໍ່ສົນ ແຕກະບໍ່ແນ່ຖ້າ ບສ ບໍ່ຄຳຍິນດີຮັບຄຳສະເຫນີກະສິເປີດອາດລາດໄປໃຕ້ ພຸ້ນແລ້ວ ຢ່າຄິດວ່າບ້າ ທີ່ຂຽນນີ້ເປັນເລື່ອງຈິງທັງຫມົດ.

ໂປຣດຕິດຕາມຊີວິດຂ້າພະເຈົ້າຕອນຕໍ່ໄປ

ຖ້າໃຜຕ້ອງການວຽກເຮັດລອງຕິດຕໍ່ຫາໄວ້ເພື່ອຊິ່ຊ່ວຍຝາກໃຫ້ ສຳພາດໄດ້ບໍ່ໄດ້ແລ້ວແຕ່ຜູ້ກ່ຽວ. ຮູ້ພາສາກິດ, ນຳໃຊ້ຄອມພິເຕີເປັນ, ຂັບລົດໄດ້(ຖ້າມີ) ຄວາມຊື່ສັດ ແລະ ຂະຫຍັນມີທັກສະດ້ານການຂາຍແລະການຕະລາດ ເຊີນສົ່ງອີເມວໄວ້ເດີ

ເບິ່ງທີ່ໂປຣຟາຍ.