ຂຽນເມື່ອ: ກ.ລ.. 6, 2011
| ມີ
4 ຄຳເຫັນ
ແລະ
0 trackback(s)
ສັດຈະທັມແຫ່ງຄວາມຮັກ
ຄວາມຮັກ ໃນທາງພຣະພຸດທະສາສະໜາມີຄວາມໝາຍວ່າ: ຄວາມອົບອຸ່ນ, ຄວາມພູມໃຈ, ຄວາມສຸກ, ຄວາມຍິນດີ ແລະຄວາມພໍໃຈ. ທາງກົງກັນຂ້າມຄື: ຄວາມຜິດຫວັງ, ເສຍໃຈ, ເສົ້າໂສກ, ແຄ້ນໃຈ, ອຶດອັດ ແລະທີ່ສຸດຄື ຄວາມມິດແຫ່ງໃຈ.
ຄວາມຮັກ ອັນຄົນເຮົາຕ້ອງເຈັບປວດ ທີ່ຫຼາຍຕໍ່ຫຼາຍທ່ານເຄີຍມີ ບໍ່ວ່າຈະເປັນຄວາມຮັກທາງດ້ານກຽດຕິຍົດ, ຊື່ສຽງ, ເງິນຄຳ ແລະຄົນຮັກ…ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ຮັກມັນຈາກເຮົາໄປ ແຕ່ເປັນສິ່ງທີ່ຮັກມັນຍັງຄົງຢູ່ແຖມມັນຍັງຝັງເລີກຢູ່ກັບເຮົາອີກຕ່າງຫາກ ຖ້າມື້ນີ້ສິ່ງສອງສິ່ງທີ່ວ່າມັນຈາກໄປອິຫຼີ ກໍ່ຄົງບໍ່ມີຜູ້ໃດຜູ້ໜື່ງມາເສຍໃຈ ທີ່ເຮົາຕ້ອງເຈັບປວດ ເສຍໃຈ ເພາະເຮົາຍັງໄປຍຶດຕິດສິ່ງທີ່ຮັກນັ້ນຢູ່ ເຮົາປ່ອຍວາງສິ່ງທີ່ຮັກນັ້ນໄປບໍ່ໄດ້. ວິທີການປ່ອຍວາງ ພຣະພຸດທະເຈົ້າໃຫ້ຄຳສອນວ່າ ທ່ານຈະຕ້ອງໃຊ້ສະຕິ ໃຊ້ປັນຍາ ຮູ້ຄ່າຂອງຄວາມຮັກທີ່ຄວນມີ ແລະຄວນຮູ້ສັດຈະທຳຂອງຄວາມຮັກວ່າ ມັນເກີດຂື້ນ-ຕັ້ງຢູ່-ແປສະພາບ ແລະດັບໄປໃນທີ່ສຸດ.
ມື້ນີ້ມີຮັກປະຈັກຄ່າ ມື້ໜ້າຄວນຖະໜອມອອມຮັກຢູ່
ຮັກຕໍ່ກັນໝັ້ນຄົງຕ້ອງເຊີດຊູ ຮ່ວມຄອງຄູ່ດ້ວຍຮັກແລະພັກດີ.!