ກິນ້ອຍອາຍຸ 3 ປີ ເປັນເດັກຂີ້ດື້ ມັກຮ້ອງໄຫ້ ມີມື້ໜຶ່ງ ພໍຮອດຕອນສວາຍ ຕາມທຳມະດາແມ່ນ ຍາມກ່ອມເດັກນ້ອຍນອນເວັນ ພໍ່ຕູ້ທ້າວກິກໍ່ອອຍຫຼານ ທີ່ກຳລັງນອນໄຫ້ຢູ່

   - ເຊົາແມຫຼ້າ ນອນສາຢ່າໄຫ້

 - ບໍ່ ເຮົາບໍ່ຢາກນອນ ຮືໆໆໆໆໆ

  ພໍ່ຕູ້ຢາກຮ້າຍແລ້ວເວົ້າວ່າ:

  - ຊິເຊົາບໍ ? ຊິເຊົາລະເຊົາ ຈັກໜ້ອຍຊິໄປຮ້ອງແມວໂພງມາເຈາະຕາເບິ່ງ !

- ແມວໂພງຫວາ ! ມັນເປັນຫຍັງຈິ່ງໂພງເບາະພໍ່ຕູ້ ?

  - (ພໍ່ຕູ້ຕອບສຽງຮ້າຍໆວ່າ) ນຳ້ຮ້ອນລວກມັນ !

          ບໍ່ໄດ້ນອນໂກນ

  ລຸງສາເປັນຄົນນອນມີສຽງດັງ ຄືກໆໆໆ ຫຼານຊາຍທີ່ນອນນຳ ເກີດຄວາມລຳຄານໃຈ ນອນກໍ່ບໍ່ຫຼັບ ຈິ່ງປຸກພໍ່ລຸງດ້ວຍອາລົມຢາກຮ້າຍວ່າ:

- ພໍ່ລຸງ ພໍ່ລຸງ ລຸກດຸ ນອນໃໝ່ດຸ

+ ມຶງເປັນຫຍັງຫວາ ?

- ເຈົ້ານອນໂກນນ່າ ຫວ່າງໜຶ່ງນີ້ນາ

+ ບ໋ະ ນອນໂກນຢູ່ໃສ ເຮືອນຄົນຕົວະນີ້

- ປາກກັບດັງເຈົ້ານ່າມັນໂກນ

+ ແມ່ນໃຜແດ່ປາກກັບດັງບໍ່ໂກນຮື

- ບໍ່ແມ່ນ ມັນມີສຽງດັງນ່າ

+ ເອີ ກູນອນອີກກ່ອນ ຄັນດັງອີງ ປຸກກູມາຟັງເດີ.

         ແຕ້ມຮູບຕາມໃຈ

ຄູ: ມື້ນີ້ວິຊາແຕ້ມຮູບແມ່ນບໍ ?

ນັກຮຽນ: ແມ່ນ !

ຄູ: ເອົາປື້ມຂຶ້ນມາແຕ້ມຮູບຕາມໃຈ

  ນັກຮຽນຫຼາຍຄົນພາກັນແຕ້ມໝົດ ເວັ້ນແຕ່ທ້າວແກ້ວຫຼັບເສີຍ ! ຄູຍ່າງເລາະເຫັນທ້າວແກ້ວນອນຫຼັບຢູ່.

ຄູ: ທ້າວແກ້ວ ເປັນຫຍັງບໍ່ແຕ້ມຮູບ

ແກ້ວ: ແຕ້ມແລ້ວເດ

ຄູ: ແຕ້ມຮູບຫຍັງ ?

ແກ້ວ: ຮູບນຳ້ກ້ອນ

ຄູ: ຢູໃສເຫັນແຕ່ເຈ້ຍເປົ່າ

ແກ້ວ: ມັນເປື່ອຍໝົດແລ້ວ !

ຈາກວາລະສານ ວັນນະສິນ ສິງຫາ 2001