/* Style Definitions */table.MsoNormalTable{mso-style-name:"Table Normal";mso-tstyle-rowband-size:0;mso-tstyle-colband-size:0;mso-style-noshow:yes;mso-style-priority:99;mso-style-qformat:yes;mso-style-parent:"";mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;mso-para-margin-top:0cm;mso-para-margin-right:0cm;mso-para-margin-bottom:10.0pt;mso-para-margin-left:0cm;line-height:115%;mso-pagination:widow-orphan;font-size:11.0pt;mso-bidi-font-size:14.0pt;font-family:"Calibri","sans-serif";mso-ascii-font-family:Calibri;mso-ascii-theme-font:minor-latin;mso-fareast-font-family:"Times New Roman";mso-fareast-theme-font:minor-fareast;mso-hansi-font-family:Calibri;mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

ການເວລາຜ່ານໄປນານແສນນານວັນໜື່ງໆຜ່ານໄປວັນໃໝ່ຂື້ນມາແທນ.ເຖີງແມ່ນວ່າຊີວິດ

ຂອງຄົນຕ້ອງເດີນທາງໄປຂ້າງໜ້າຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງແຕ່ເຮົາຍັງຖີ້ມໄວ້ຂ້າງຫຼັງຄືອະດີດທີ່ເປັນ

ຄວາມຈິງທີ່ຜ່ານມາຂອງເຮົາຄືວ່າ : ເລື່ອງລາວຕ່າງໆນັ້ນມັນຍັງເປັນຄວາມຊົງຈຳຂອງ

ຂ້ອຍຕະຫຼອດເວລາ,ບໍ່ເຄີຍລືມເລີຍນະທີ່ແຫ່ງນັ້ນ...ມັນເປັນຄັ້ງທຳອິດແລະຄັ້ງສຸດທ້າຍມາ

ລວມໆກັນ.ເພາະວ່າມັນບໍ່ອາດຫວນຄືນມາອີກຄັ້ງນະຈຸດໆນັ້ນອີກແລ້ວເຖີງວ່າເຫດການ

ນັ້ນມັນເປັນພຽງອາດີດໄປແລ້ວແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດລືມມັນ ຈາກຄວາມຊົງຈຳນັ້ນໄປ

ໄດ້ເລຍ,ໃນໝູ້ບ້ານນ້ອຍໆແຫ່ງໜື່ງ​ ເຖີງວ່າເປັນເຂດບ້ານນອກ​ບ້ານ​ນ້ອຍທີ່ຫ່າງໄກຈາກຕົວ

ເມືອງ ມັນບໍ່ມີໄຟແສງສີສຽງບັນເລງເພງເປັນໃຫ້ທ່ານຝັນຫວານ  ວ່າແຕ່ເທົ່ານັ້ນລະໄຟຟ້າ

ກະຮອດບໍ່ມີໃນສະໄໝນັ້ນ   ​ເພາະວ່າ​ມັນ​ເປັນ​ບ້ານ​ທີ່​ຫ່າງ​ໄກມີ​ແຕ່​ພົງ​ພະນາ​ປ່າ​ໄມ້

 ຍູງ​ຍາງລຽນສ່າຍ​ລ້າຍ., ຕັ້ງແຕ່ວັນນັ້ນມາເຖີງວັນນີ້ມັນກໍ່ເປັນເວລານານພໍສົມຄວນແລ້ວ

ຕອນ​ນັ້ນຂ້ອຍຍັງເປັນເດັກນ້ອຍໄຮ້ດຽງສາອາຍຸປະມານ 6-7 ຂວບນີ້ລະ ຂ້ອຍໄດ້ເລີ່ມ

ເຂົ້າຮຽນນະທີ່ໂຮງຮຽນປະຖົມແຫ່ງໜື່ງ,ໃນໂຮງຮຽນແຫ່ງນັ້ນເອງລະທີ່ເຮັດໃຫ້

ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ຈັກເພື່ອນທີ່ດີຫຼາຍໆຄົນ,ຂ້ອຍ​ມີ​ເພື່​ອນຮຽນ​ຢູ່ຮ່ວມ​ຫ້ອງປະມານ 9 ຄົນຍີ​ງ 5 ຄົນ

​ດ້ວຍ​ກັນ ຄື ​ບຸນ​ແຍ້ມ,ບຸນ​ມີ ​ແລ​ະ​ເອ ສີ່​ຄົນ​ລວມທັງ​ຂ້ອຍ. ພວກ​ເຮົາແມ່ນ​ຕິດກັນ​ຂະໜາດ​ໄປ​ໃສ​ມາ​

ໃສ​ບໍ່​ເຄີຍ​ປະກັນ​ຈັກຄັ້ງ​ເລີຍ​,ໃນໝູ່​ເຮົາ​ສີ່​ຄົນ​ນັ້ນ ບຸນ​ມີ​ແມ່ນ​ຜູ້ໜື່ງທີ່ຂີ້ອາຍ​ສຸດໆ​ແລະ​ກະ​ປືກກວ່າໝູ່ຕົນ​

ຕົວ​ມອມ​ແມ​ມຂີ້​​ເຫງົາເບີ່​ງ​ແລ້ວ​ຄ້າຍ​ເດັກ​ມີ​ບັນຫານີ້ລະ ເວລາໝູ່​ຊວນໄປ​ໃສ​ກະ​ໄປ​ນຳໝົດບໍ່​ເຄີຍ​

ວ່າ​ຈະ​ປະຕິ​ເສດຫຼອກ​

ແຕ່​ມານິດ ​​ໃສ​ເສຍ​ຢ່າງໜື່ງບໍ່ຄ່ອຍ​ຈະ​ລົງ​ໃຜ​ຈັກ​ເທົ່າ​​ໃດ​ໃຜ​ເວົ້າ​ໃຫ້ໝໍຫັ້ນລະວັງ​ໂລດ​ວ່າ​ເຈັບ​

ໂຕ​ແນ່​ນອນ. ຖ້າ​ເວົ້າ​ແບບ​ຕູ່ໆ​ແດ່​ບໍ່​ເປັນຄວາມ​ຈິງ, ຕໍ່ມາ​ບຸນ​ແຍ້ມ​ແລະ​ເອສອງ​ຄົນນີ້​ແມ່ນ​ເຂົ້າກັນ​ຮ້າຍ​ກວ່າ

​ປີ່​ກັບ​ຂຸ່ຍ,ຖ້າ​ເພີ່ນ​ມາ​ພໍ່ກັນ​ແລ້ວ​ຈັກ​ເວົ້າອີ​ຫຍັງ​ບຸບໍ່ຮູ້​ນຳ,​ເວົ້າກັນ​ຢູ່​ຫັ້ນລະ​ໃນ​ເວລາ​ຮຽນກະ​ຍັງ​ຍັງ​ລົມ​ກັນຫັ້ນ

​ແລ້ວຈົນ​ນາຍຄູ​ຮ້າຍ​ຈື່ງ​ຢ່າ​ລົມ​ກັນ ຂ້ອຍ​ກະ​ຜູ້ໜື່ງ​ມີ​ນິດ​ໃສ​ແປກໝູ່​ເກາະ​ຕິດ​ກັບປື້ມນິທານ​ຂາດໆ

1 ​ຫົວ ​ໄປ​ໃສ​ມາ​ໃສ​ກະ​ເອົາ​ໄປ​ນຳ​ຢ້ານ​ມັນ​ເສຍ​ເບີ່​ງຄື​ວ່າ:ສົມບັດ​ອັນ​ນັ້ນ​ແມ່ນ​ລາຄາ​ພັນ​ລ້ານ​ນີ້ລະ,

ມີຄັ້ງໜື່ງຂ້ອຍ​ໄດ້​ເອົາ​ປື້ມນິທານ​ໄປ​ສູ່​ເອ​ແລະ​ແຍ້ມ​ອ່ານ​​ແລ້ວ​ກະຮ່ວມ​ສົນທະນາ​ກັນ​ກ່ຽວກັບນິທານ​

ຫັ້ນລະ​,ຂ້ອຍ​ວ່າ​ມັນ​ແມ່ນ​ເລື່ອງ​ຈິງ​ແທ້ໆ​ນິທານ​ນະ,ແຕ່ໝໍ​ແຍ້ມ​ເປັນ​ຄົນ​ອ່າວ​ຫົວ​ດີ​ເວົ້າບັກ​ແຮງ​ວ່າ​

ຊິ​ແມ່ນ​ຜຽງສັດ​ມາ​ແຕ່​ໃສ​ປາກ​ໄດ້​ເນາະ​ແມ່​ຂ້ອຍ​ເວົ້າວ່ານະ​ສັດ​ປາກ​ບໍ່​ເປັນ​​ໄດ້, ​

ຕອນ​ນັ້ນກຳ​ລັງຮຽນຢູ່ໂອ່ຍຈັ່ງ​ແມ່ນ​ວ່າ​ໂຊກ​ຮ້າຍຂອງ​ພວກ​ເຮົາ​ເວົ້າ​ແຮງ​ເກີນ​ໄປ

ຖືກ​ນາຍຄູ​ລົງ​ໂທດຊ້ຳ​ໂທດຖານ​ທີ່ລົມ​ກັນ​ເວລາ​ຮຽນ ​ຖືກ​​ໄດ້ໄປ​ເສຍ​ຫຍ້າ​ອ້ອມ

ຫຼັກທຸງທັງ​ຮ້ອນ​ທັງ​ເມື່ອຍ​ກະ​ເມື່ອຍ​ປານ​ນັ້ນຍັງ​ພາກັນ​ຮ້ອງ​ເພງ​ເສີຍ​ນາຍຄູຈົນ​ຮ້ອງ​ມາ​ໃສ່​ວ່າ:

​”ເສຍ​ໄວໆ​ແດ່​ຫຍ້າ​ນະ​ໃຫ້​ມັນ​ແລ້ວ​​ໄວ້​ຊັ້ນລະບໍ່​ໄດ້​ກັບ​ບ້ານ​ເດີ່ພວກ​ເຈົ້າ ”

ອຸ້ຍ​ຈັ່ງ​ແມ່ນ​ເພີ່ນ​ງຽບຄັກ ​ເນາະ​

ຂ້ອຍ​ກະ​ວ່າ​ຂຽ້ວ​ເສຍ​​ແຮງ​ຫິວ​ເຂົ້າ​ເວົ້າ​ແລ້ວ​ກະ​ຫົວຫັ້ນ​ແລະ​ແຕ່​ກະ​ຄິດ​ວ່າ​ນາຍຄູ​ຊິ​ເຮັດ​

ແທ້​ໄດ້​ຂ້ອຍ​ຢ້ານ​ແທ້​ຢ້ານ​ວ່າ​ແຕ່​ພໍ​ຮອດ​ໂມງ​ເລີກ​ຮຽນ​ເພີ່​ນກະ​ໃຫ້​ພວກ​ຂ້ອຍ​ກັບບ້ານ

ຫຼັງຈາກ​ວັນນັ້ນມາ​ພວກ​ເຮົາ​ກະບໍ່​ໄດ້​ລົມ​ກັນ​ເວລາ​ຮຽນຈັກ​ເທື່ອ​ເພາະວ່າ​ຢ້ານ​ຖືກ​ນາຍຄູ​ລົງ​ໂທດ​

 ດວ້ຍ​ເຫດ​ນັ້ນແລະມັນກໍ່ເປັນແຮງຈູງໃຈໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຂຽນໄດອາຣີສະບັບນີ້ຫວນຄືນ​ເຖີງ

ອາດິດຕະການທີ່ຜ່ານມາຕອນນັ້ນ ພວກ​ເປັນ​ນັກຮຽນຫ້ອງ​ດຽວກັນ​​ແລະ​ນິດ​ໃສ​ກໍ່ຕ່າງ​ກັນ

ແຕ່​ພວກ​ຂ້ອຍບໍ່​ເຄີຍ​ຜິດ​ຖຽງກັນ​ຈັກ​ເທື່ອ​ຖ້າ​ກັບ​ເພື່ອ​ນ​ຜູ້​ຍີ​ງ​ໃນ​ຫ້ອງ​ແລ້ວກັດ​ກັນ​ຕະຫຼອດ

ຈົນ​ມີ​ການ​ຮ້າຍ​ດ່າ​ກັນ​ຍ້ອນ​ຫັ້ນລະ​ ​​ແຕ່​ບາງ​ຍາມ​ກໍ່ຖືກ​ກັນ​ດີ​ຢູ່   ໃນລະຫວ່າງເດືອນກຸມພາຫາ

ເດືອນເມສາ,ມັນເປັນຊ່ວງລະດູໜາວກ້າວສູ່ລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນ(ລະດູແລ້ງນັ້ນເອງ)ຫຼຽວເບີ່ງທ້ອງຟ້າ

ອາກາດປອດໂປ່ງດີ ຕົ້ນໄມ້ໃບຫຍ້າເລີ່ມຈະລາກີ່ງກ້ານເໝືອນວ່າມັນໃຫ້ສັນຍານວ່າລະດູການ

ນັ້ນກຳລັງປ່ຽນແປງໄປ,ແຕ່ຄວາມໜາວເຢັນນັ້ນຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຫ່າງຫາຍໄປກັບການສົ່ງທ້າຍລະດູການ

 ໃນທ້າຍເດືອນມີນານັ້ນເອງມັນເປັນວັນໃຫ້ສັນຍານການຈາກໄປຂອງລະດູໜາວກ້າວເຂົ້າ

ລະດູແລ້ງຢ່າງສົມບູນ​.ເຖີງວ່າ​ລະດູ​ການ​ນັ້ນປ່ຽນ​ໄປ​ຄວາມ​ຮັກ​ຂອງ​ເພື່ອ​ນນັ້ນບໍ່​ເຄີຍ​ປ່ຽນ​ໄປ

ຂ້ອຍ​ຍັງ​ບໍ່ລືມ​ວ່າ​ຂ້ອຍ​​ແລະ​ເພື່ອນ​ທີ່​ແສນ​ຊົນ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​​ໃນ​ອາ​ດີດ​ສະ​ໄໝຮຽນນັ້ນ​

ເປັນ​ຈັ່ງໃດຈົນ​ວ່າ​ບັນ​ທືກ​ໄວ້​ໃນ​ໄດ​ອາຣີນີ້ຕະຫຼອດການ ….​ນັ້ນຄື​ສັນຍານ​ການ​ຈາກ

​ໄປ​ໃນ​ທ້າຍ​ລະດູ​ການ.