ມື້ນີ້ເປັນໝືທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງສູນເສຍຄົນທີ່ຂ້ອຍຮັກ ແລະ ເຄົາລົບໄປ ນັ້ນແມ່ນປ້າຂອງຂ້ອຍເອງ.

ເພີ່ນເປັນຄົນໆໜຶ່ງທີ່ບໍ່ໄດ້ສູງສົ່ງໃນສັງຄົມ ແຕ່ເປັນຜູ້ທີ່ສູງສົ່ງໃນໃຈຂອງຂ້ອຍ, ເປັນທີ່ປຶກສາ, ເປັນຜູ້ສອນຂ້ອຍ ແລະ ເປັນຫຼາຍໆຢ່າງໃຫ້ແກ່ຂ້ອຍ

ຂ້ອຍບໍ່ອາດຈະບັນລະຍາຍຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຂ້ອຍຕອນນີ້; ທີ່ເຮົາເສຍຄົນທີ່ເຮົາຮັກ ແລະ ເຮົາກໍ່ບໍ່ໄດ້ເຫັນໜ້າຄັ້ງສຸດທ້າຍ ແມ້ແຕ່ການສົ່ງເພີ່ນໄປໃນໂລກທີ່ສະຫງົບ ກໍ່ເພາະຂ້ອຍຢູ່ໄກຫຍຸ້ງຍາກກັບການເດີນທາງ ແລະ ພາລະການສຶກສາຮ່ຳຮຽນ.

ເພີ່ນເປັນບຸກຄົນທີ່ຂ້ອຍເຄົາລົບຮັກ ແລະ ຂ້ອຍບໍ່ຄິດວ່າເພີ່ນຈະຈາກຂ້ອຍໄປໄວຂະໜາດນີ້, ຫວ່າງກຸດຈີນ ຂ້ອຍມີໂອກາດກັບໄປຍາມບ້ານ ຂ້ອຍໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມເພີ່ນ ຮູ້ວ່າເພີ່ນປ່ວຍ ແຕ່ເພີ່ນກໍ່ຍັງແຂງແຮງ ຂ້ອຍກໍ່ພະຍາຍາມຫຼາຍວິທີ ທີ່ຈະຊ່ວຍເພີ່ນໃຫ້ພົ້ນຈາກໂລກຮ້າຍ ແຕ່ກໍ່ບໍ່ສາມາດຊ່ວຍຫຍັງເພີ່ນໄດ້.

ພະຍາດ ມະເຮັງຕັບ ເປັນພະຍາດທີ່ຂ້າຊີວິດຄົນມາແລ້ວຫຼາຍໆຄົນ ຂ້ອຍບໍ່ຄິດວ່າມັນຈະໂຫດຮ້າຍໄດ້ພຽງນີ້ ພາກຊີວິດຂອງຄົນທີ່ຮັກໄປ.

ຂ້ອຍຊັງຄວາມຮູ້ສຶກແບບນີ້ອີ່ຫຼີ ຄວາມຮູ້ສຶກອ້າງວ້າງ, ເປົ່າປ່ຽວ ແລະ ສູນເສຍ..................