ຕອນກ່ອນໜ້ານີ້ (ໃຜຍັງບໍ່ໄດ້ອ່ານ ກັບໄປອ່ານກ່ອນເດີ້)

ມື້ທີ 1 ວັນຈັນ

"7 ວັນຜັນຊະຕາ"

"ມື້ທີ 2 ວັນອັງຄານ"

ຫຼັງເລີກຮຽນຂ້ອຍຍ່າງອອກມາຈາກຫ້ອງຮຽນຄົນດຽວອີກຕາມເຄີຍ ມື້ນີ້ໝູ່ເພື່ອນຂ້ອຍຍັງຄົງມີວຽກໃຫ້ເຮັດຄືກັບມື້ວານ ແລະຄົງຈະເປັນແນວນີ້ໄປຈົນໝົດອາທິດ... ບາງທີຂ້ອຍກະສົງໃສ ວ່າເປັນຫຍັງມີແຕ່ຂ້ອຍທີ່ຕ້ອງແຍກອອກມາຢູ່ຄົນດຽວ... ເວນອະນາໄມກະບໍ່ກົງກັບໃຜ ບ່ອນນັ່ງກະຄີກກັບໝູ່ກຸ່ມທີ່ສະໜິດ ເລີຍຕ້ອງໄດ້ນັ່ງກັບຄົນທີ່ບໍ່ຄ່ອຍສະໜິດແທນ ຮູ້ສຶກຄືໂຕເອງເປັນສ່ວນເກີນເຮັດໃຫ້ຕ້ອງໄດ້ຢູ່ຄົນດຽວສະເໝີ

ຂ້ອຍຍ່າງຜ່ານເດີ່ນທີ່ຄົນມັກເອົາບານມາຕີຫຼິ້ນຢ່າງເໝີ່ລອຍ ພາງຄິດວ່າມື້ນີ້ຂ້ອຍຈະເຮັດຫຍັງເປັນການຂ້າເວລາດີ ແຕ່ຄົງຈະບໍ່ມົ້ມໄປນັ່ງຫຼິ້ນຢູ່ໂຕະຫິນອີກຕາມເຄີຍ

“ພິມ!” ສຽງຜູ້ຊາຍເອີ້ນ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຊະງັກ ກຳລັງຈະຫັນໄປຊອກຫາທີ່ມາຂອງສຽງ ໝາກບານລູກໜຶ່ງກໍ່ລອຍຕັດໜ້າຂ້ອຍໄປດ້ວຍຄວາມໄວ້ ກະແທກກັບພື້ນດິນອີກຟາກຈົນດິນແຖວນັ້ນແຕກກະຈາຍສຽງດັງ ຕຸບ ກ່ອນຈະກະເດັນໄປໄກ

ຂ້ອຍຕົກໃຈກັບພາບເບື້ອງໜ້າ ເຮັດຫຍັງບໍ່ຖືກໄປຊົ່ວຂະນະ ນີ້ຖ້າຂ້ອຍຍ່າງໄປເລີຍວັ່ງກີ້ ເປົ້າໝາຍຂອງໝາກບານຄົງຈະບໍ່ແມ່ນພື້ນດິນ ແຕ່ເປັນໜ້າຂ້ອຍແທນ!!

“ເຮີ້ຍ ຂໍໂທດເດີ້ ເປັນຫຍັງບໍ່” ສຽງຄົນຈາກສະໜາມໂຮງຮຽນດັງຂຶ້ນພ້ອມທັງແລ່ນເຢາະໆມາທາງຂ້ອຍ ຄິດວ່າໜ້າຈະແມ່ນຄົນທີ່ເອົາບານມາຕີຫຼິ້ນທີ່ສະໜາມໂຮງຮຽນແລ້ວບັງເອີນໝາກບານກະເດັນມາທາງຂ້ອຍ ເມື່ອຂ້ອຍບອກວ່າບໍ່ເປັນຫຍັງ ລາວຈຶ່ງເຮັດໜ້າສຳນຶກຜິດນິດໜຶ່ງ ກ່ອນຈະຍ່າງໄປເກັບໝາກບານ ແລະບໍ່ສົນໃຈຂ້ອຍອີກ

ຂ້ອຍນຶກຂຶ້ນໄດ້ວ່າເມື່ອກີ້ມີໃຜບາງຄົນເອີ້ນຫາ ຖ້າສຽງນັ້ນບໍ່ຢຸດຂ້ອຍໄວ້ ຂ້ອຍຄົງຈະຖືກໝາກບານອັດໃສ່ໜ້າແລ້ວແຫຼະ... ຂ້ອຍຫັນຊອກຫາທີ່ມາຂອງສຽງທັກນັ້ນ ແຕ່ກໍ່ບໍ່ເຈິຄົນທີ່ໜ້າຈະເອີ້ນຂ້ອຍເລີຍ

ຂ້ອຍເຮັດຄິ້ວຫຍຸ້ງ ປະຫຼາດໃຈ... ຈະວ່າໄປ ສຽງວັ່ງກີ້ກະຟັງຄຸ້ນໆຄືກັບເຄີຍໄດ້ຍິນມາແຕ່ໃສ ແຕ່ເມື່ອຄິດບໍ່ອອກວ່າແມ່ນໃຜ ຂ້ອຍຈຶ່ງຍ່າງໄປຕໍ່

...

(ຍັງມີຕໍ່)

----------------

ຕອນນີ້ສັ້ນໆ ແຕ່ຕອນທີ 3 ຍາວກວ່ານີ້ນ່ະ

ຂອບໃຈທີ່ອ່ານມາຈົນຈົບ ^^