ຈະມີໃຜມານັ່ງຄິດ,ນອນຄິດ,ເຮັດຫຍັງກະຄິດ,ກະຍັງມີຄຳຖາມໃຫ້ໂຕເອງຕະຫລອດຄືກັບເຮົາບໍນໍ?

ທຸກຄັ້ງທີ່ມີສິ່ງຕ່າງໆເຂົ້າມາໃນຊີວິດ,ເຣົາກໍ່ຈະຄິດວ່າບໍ່ມີຫຍັງຫລາຍເດາະ..ຈັກໜ້ອຍມັນກະຜ່ານໄປ...

ແຕ່ຄຳຕອບທີ່ມີໃຫ້ໂຕເອງອອກມາກະບໍ່ມີຫຍັງດີຂຶ້ນເລີຍ(ມີແຕ່ຄວາມເວັງວ່າງ,ຫວ່າງເປົ່າ).

ແຕກຕ່າງກັບຊ່ວງເວລາທີ່ເຮົາຍັງເປັນເດັກນ້ອຍ,ທຸກຢ່າງເບິ່ງເປັນເລື່ອງສະບາຍໆບໍ່ມີຫບັງໃຫ້ຄິດລຳບາກກັບບັນຫາໃດໆເລີຍ

ນະເວລານີ້,ຄວາມຮູ້ສຶກນີ້..ຮູ້ສຶກເໝື່ອຍແລ້ວ,ຢາກຢຸດແຄ່ນີ້,ຢາກຫັນຫລັງໃຫ້ກັບທຸກຢ່າງ,ຢາກເປັນຝ່າຍຢຸດນິ້ງ"ແຕ່ກັບບໍ່ສາມາດ"

ການເຮັດສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງຄ້າຍຄືກັບວ່າ "ເຮົາກັບມາເລີ່ມຕົ້ນທີສູນຕະຫລອດ,ສຸດທ້າຍກັບມາມີແຕ່ຄວາມຮູ້ສຶກວາງເປົ່າກັບຄຳຖາມໃຫ້ໂຕເອງ"

ເລື່ອງທີ່ເຮົາເຈິ,ພົບພໍ້...ຍ້ອນເຮົາຄິດຫລາຍ ຫຼື

ວ່າເຮົາເປັນຄົນຂີ້ຄາດບໍ່ຍອມຮັຍກັບອະດິດທີ່ເກີດຂຶ້ນແລະຜ່ານໄປແລ້ວ,ແຖມບໍ່ກ້າປະເຊີນກັບບັນຫາທີ່ຍັງບໍ່ເກີດຂຶ້ນເທື່ອ!

ເປັນຍອມຄວາມຄິດເຮົາມັນເທົ່າສຸນ,ພຽງແຄ່ນັ້ນທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຄົນໜຶ່ງຄົນລົ້ມບໍ່ເປັນທ່າໄດ້?