ມີຈົວນ້ອຍຕົນໜຶ່ງລາວບວດຢູ່ວັດນຳຍາຄູທ່ານໜຶ່ງ ຈົວນ້ອຍຕົນນີ້ຍາຄູເພີ່ນຮັກລາວຫຼາຍ

ກວ່າແກ້ວຕາດວງໃຈ ນິໄສຂອງຈົວນ້ອຍຕົນນີ້ຊ້ຳພັດເປັນຄົນທີ່ຂື້ດື້ແລະກໍ່ເອົາແຕ່ໃຈຕົວເອງ

ເວລາເຮັດຫຍັງຜິດໆຂື້ນມາລາວມັກຈະເຂົ້າໄປຫາຍາຄູແລ້ວຂໍໂທດວ່າ " ຂະນ້ອຍຂໍໂທດນຳຍາຄູຫຼາຍໆ

ແຕ່ນີ້ຕໍ່ໄປລາວຈະກັບເນື້ອກັບໃຈເປັນຄົນດີແລະກໍ່ຈະບໍ່ເຮັດແນວບໍ່ດີແບບນີ້ອີກ". ແຕ່ກໍ່ມີຫຼາຍໆເທື່ອ

ທີ່ຈົວນ້ອຍຕົນນີ້ໄດ້ສ້າງບັນຫາແລະລາວກໍ່ຈະເຂົ້າມາກ່າວຄຳວ່າຂໍໂທດນຳຍາຄູຢູ່ສະເໝີ.

ຍ້ອນຄວາມຮັກແລະອິດູຕົນທີ່ຍາຄູເພີ່ນມີ ຍາຄູທ່ານນີ້ກໍ່ເລີຍໃຫ້ອະໄພຈົວນ້ອຍຕົນນີ້ໄດ້ທຸກໆເທື່ອ.

ຢູ່ມາວັນໜຶ່ງຈົວນ້ອຍຕົນນີ້ໄດ້ຫຼີ້ນກັບໄຟຈົນເຮັດໃຫ້ໄຟຕິດລາມໄໝ້ກຸດຕິຂອງຍາຄູ.

ເມື່ອເຫດການເປັນແນວນັ້ນລາວບໍ່ຮູ້ສິຢູ່ແນວໃດ ຍ້ອນຄວາມຢ້ານກົວລາວຈິ່ງແລ່ນໜີໄປຫາລີ້ຢູ່ໄກໆ

ຜ່ານໄປໄດ້ຫຼາຍວັນລາວຈິ່ງສຳນຶກໄດ້ແລະຄິດກັບໃຈອີຫຼີເພື່ອຈະເປັນຄົນດີຂອງສັງຄົມ.

ຄິດວ່າຈະກັບໄປເພື່ອໄປຂໍໂທດ ແລະບອກຍາຄູວ່າລາວຈະເປັນຄົນດີເພາະຕອນນີ້ລາວຄິດໄດ້ແລ້ວ.

ແຕ່ຊ້ຳພັດໜ້າເສຍດາຍທີ່ລາວກັບໄປແລ້ວບໍ່ເຈີຍາຄູ ທ່ານຮູ້ບໍ່ວ່າເປັນຫຍັງຈົວນ້ອຍຈິ່ງບໍ່ເຈີ

ກໍ່ເພາະວ່າຍາຄູທ່ານໄດ້ຕາຍໄປກັບໄຟທີ່ໄໝ້ກຸດຕິໃນມື້ທີ່ຈົວນ້ອຍໄດ້ຈູດໃນມື້ນັ້ນແລ້ວ...

ພໍ່ແມ່ເຮົາກໍ່ເໝືອກັນເພີ່ນຮັກລູກອີຫຼໍອີຫຼີເຮັດທຸກຢ່າງທຸກວິທີເພື່ອໃຫ້ລູກຢູ່ດີແລະມີຄວາມສຸກ

ແຕ່ເຮົາຊ້ຳພັດມອງຂ້າມເພີ່ນປ້ອຍດ່າວ່າເພີ່ນບໍ່ຮັກຕົວເອງຢາກໄດ້ຫຍັງກະເວົ້າເອົາ

ແນວນັ້ນແນວນີ້ ຖ້າຫາກພໍ່ແມ່ບໍ່ມີກະທຸບຕີຈົນເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ຕ້ອງເຈັບຊ້ຳນ້ຳໃຈຍ້ອນເຮົາ.

ຈົ່ງຢຸດເຊົາຊາເດີຂພຈວ່າ ຖ້າຫາກເພີ່ນບໍ່ຮັກເຮົາຈິ່ງເພີ່ນຄົງບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ເຮົາໃຫ່ຍມາປານນີ້ດອກ

ກັບເນື້ອກັບໃຈສາເດີ້ກ່ອນທີ່ມັນຈະເປັນເໝືອກັບນິທານໃນບົດເລື່ອງນີ້.

ດ້ວຍຄວາມຫວັງດີຈາກຄົນທີ່ມີຄວາມຮູ້ຕ່ຳ (ນາມສິງ ອາຈານແຫ່ງປະລະມະຈານນາມ)