ເມື່ອເອີ່ຍເຖິງໄຫຫີນ ແລະ ທົ່ງໄຫຫີນແລ້ວ ບໍ່ວ່າແຕ່ຄົນພາຍໃນປະເທດເທົ່ານັ້ນ ແມ່ນແຕ່ຄົນຕ່າງປະເທດຈຳນວນໜຶ່ງ ກໍຮູ້ດີ ຍ້ອນຊື່ສຽງປູຊະນິຍະສະຖານເກົ່າແກ່ ສະ ໄໝເຈືອງ ຊຶ່ງການຈັດຕັ້ງກ່ຽວຂ້ອງ ພວມດຳເນີນການຕາມຂັ້ນຕອນ ເພື່ອກ້າວຂຶ້ນໄປສູ່ການຈົດທະບຽນ ເປັນມໍລະດົກໂລກ ໃນອະນາຄົດ ແລະ ອີກປະການໜຶ່ງ ກໍແມ່ນຊື່ ສຽງແຫ່ງການເປັນສະໜາມຮົບໃຫຍ່ແຫ່ງໜຶ່ງ ຂອງສົງຄາມອິນດູຈີນ ລະຫວ່າງກຳລັງປະຕິວັດ ແລະ ຝືນປະຕິວັດ ໂດຍມີຈັກກະພັດອາເມລິກາໜູນຫຼັງ ສະໜາມຮົບດັ່ງ ກ່າວ ເລີ່ມແຕ່ປີ 1962-72ຊຶ່ງຈັກກະພັດໄດ້ປີນຂັ້ນໄດສົງຄາມ ປາບປາມປະຊາຊົນຊາວຊຽງຂວາງ ດ້ວຍຍຸດທະສາດສາມກ້ຽງ ຄື: ຂ້າກ້ຽງທຳລາຍກ້ຽງ ດັບສູນກ້ຽງ ຜົນ ຂອງການຕໍ່ສູ້ຮົບ ກໍຄືການທຳລາຍ ກົນອຸບາຍອັນປ່າເຖື່ອນຂອງສັດຕູ ໃຫ້ປະລາໄຊຢ່າງສິ້ນເຊີງ ແລະ ເປັນເງື່ອນໄຂເຮັດໃຫ້ກຳລັງພວກເຂົາອ່ອນເພຍ ແລະ ເສຍຫາຍ ໜັກໜ່ວງ ສ້າງຄວາມຄືບໜ້າໃຫ້ແກ່ການປົດປ່ອຍ ໝົດທົ່ວປະເທດຂອງກຳລັງປະຕິວັດ.

ດັ່ງນັ້ນ ທົ່ງໄຫຫີນ ຈຶ່ງມີຊື່ສຽງທາງປະຫວັດສາດຍາວນານ ເວົ້າສະເພາະກ່ອນຈະມີໄຫຫີນໄດ້ ກໍຍ່ອມມາຈາກການຜະລິດໄຫຫີນ ຊຶ່ງພົບວ່າມີຫຼາຍບ່ອນທົ່ວແຂວງຊຽງ ຂວາງ ເຊັ່ນ: ບ້ານພູເກັ້ງ ເມືອງແປກ ຫ່າງຈາກເທດສະບານເມືອງ 21 ກິໂລແມັດ ບ່ອນຜະລິດໄຫຫີນຊຽງດີ ເມືອງຜາໄຊ ສ່ວນທົ່ງໄຫຫີນທີ່ພົບໃຫຍ່ສຸດ ກໍມີຢູ່ບ້ານນາ ໂອ ບ້ານຜາແກ້ວ (ບ່ອນໃຫຍ່ສຸດ) ເມືອງແປກ ນອກຈາກນີ້ ກໍມີຢູ່ຫຼາຍແຫ່ງ ເປັນຕົ້ນ: ໄຫຫີນພູຊ້າງ ໄຫຫີນນ້ຳຮົ່ມ ເມືອງຄຳ ໄຫຫີນບ້ານໄຜ່ ເມືອງຄູນ ໄຫຫີນນາໂຄ້ ໄຫຫີນບ້ານຊຽງດີ ເມືອງຜາໄຊ ໄຫຫີນບ້ານສອງຮັກ ໄຫຫີນບ້ານສັກສອດ ເມືອງພູກູດ ແລະ ອື່ນໆ.

ການຄົ້ນພົບບ່ອນຜະລິດໄຫຫີນ ທົ່ງໄຫຫີນໃຫຍ່ນ້ອຍຕ່າງໆ ເປັນສັນຍາລັກໃຫ້ຮູ້ເຖິງຄວາມເກົ່າແກ່ ສະໄໝຫີນ ແລະ ຢັ້ງຢືນເຖິງການສ້າງຕັ້ງຖິ່ນຖານຊຸມຊົນ ຊຶ່ງເປັນ ຕົ້ນກຳເນີດເຜົ່າພັນພວກເຮົາ ແລະ ຢັ້ງຢືນເຖິງຄວາມມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງ ນຳເອົາສິ່ງທີ່ມີໃນທຳມະຊາດມາຮັບໃຊ້ຕົນເອງ ເຖິງວ່າຄວາມປານິດຈະມີນ້ອຍ ແຕ່ກໍເປັນການ ບົ່ງບອກເຖິງການເລີ່ມຕົ້ນ ຂອງການໃຊ້ຄວາມຄິດຂອງສະໝອງສ່ວນໜ້າ ຂອງຄົນເຮົານັ້ນເອງ ດັ່ງນັ້ນ ການໄປທ່ຽວທົ່ງໄຫຫີນ ຈຶ່ງເປັນກິດຈະກຳຫຼັກ ຂອງການໄປທ່ຽວ ແຂວງຊຽງຂວາງ ໄປເບິ່ງຮອຍອະດີດຂອງບັນພະບູລຸດ ສ້າງໄວ້ແຕ່ຄາວກ່ອນໆແລ້ວ ກໍຈະເຫັນພາບສະທ້ອນ ພິກແຜ່ນດິນ ປີ້ນແຜ່ນຟ້າ ຢາກເຫັນໜ້າ ຕ້ອງເບິ່ງຫຼັງລະນໍ.

ໂດຍ: ຊຽງກະເລນ