ເອົາຮູບຄ້ອງ.................ເຂົ້າໃສ່ແທນໂຕ
ທີ່ບໍ່ງາມພາໂລ...............ອ່ວນອາຍເອົາໝ້າ
ຕົນລົງໃຫ້....................ຄົນເຫັນຢ້ານເຂົາໝ່າຍ
ເອົາຄ້ອງເກົ່າມາຕາງ....ເອົາເປັນພາງສຽບໝ້າ..ຍັງວ່າໄດ້ດີກວ່າເຮົາ

ແຕ່ສະໄໜກ່ອນກີ້.........ຄ້ອງດັງຄ່ອງສຽງຫອງ
ຈາກສີມືຄົນລາວ..........ຈາກແດນໃດກໍ້
ພໍໆສູ້........................ເສັງກັນຍາມບຸນໃຫຍ່
ບຸນບັ້ງໄຟແຂ່ງຄ້ອງ........ທັງກອງເຂົ້າໃສ່ກັນ

ຄ້ອງທອງເຫຼືອງໝ່ວຍນີ້....ໄດ້ມາຈາກສາຣະວັນ
ດິນແດນຄົນເຂົາຮັກ........ຫວ້ານຂອງທັງລຳຮ້ອງ
ສາຣະວັນເສົ້າ................ຫາເອົາມາຂາຍສົ່ງ
ຄ້ອງທີ່ຝັງເຊຶ່ອງໄວ້...........ຄາວກີ້ກ່ອນປະຖົມ

ຄວາມອຶດຫິວນຳມາຂ້າ.......ເອົາແພວາໜົດທຸກຢ່າງ
ຫາເລາະຂາຍເພື່ອສຶບສ້າງ...ຄອບຄົວນ້ອຍໃຫ້ຢູ່ຍືນ

ເປັນບັ້ນນຶ່ງທີ່ແສນເສົ້າ.........ປະຫວັດລາວແສນໝ່າຍ
ຕ້ອງໄດ້ຫາທຽວຂາຍ..........ຄ້ອງມູນມັງເຄົ້າ
ອີກສາວໆຍັງນ້ອຍໆ............ກະທຽວຂາຍຂອງເກົ່າ
ເວົ້າຂື້ນມາແລ້ວເຮັ່ງຮ້ອນ......ໃຈນີ້ປວດກະສັນ

ພາກັນຂົນເອົາຄ້ອງ..............ສຽງຫອງປານສຽງເອກ
ມາຈ່າວຂາຍ......................ເຊື່ອງຄວາມອາຍໄວ້
ບາດວ່າທາງການຄ້າ............ຂົນຂອງຄ້ອງຕ່າງ
ສຽງປານພ່າງໜໍ້ແຕກຫັ້ນ......ດຳປີ້ດັ່ງຂີ້ເຈັຍ

ແຕ່ພາກັນຍໍຍ້ອງ.............ເປັນຂອງຈາກແດນຈະເຣີນ
ເອົາມາຂາຍຖົມຂອງ..........ທີ່ບ້ານຕົນດີແທ້
ທັງຄູບາອາດຍາເຈົ້າ..........ກະພາກັນສະອອນກ່າວ
ບາດສຽງມັນແຕກຍ້າວ......ຟັງແລ້ວປວດຫູ..

ຄ້ອງທອງເຫຼືອງໝ່ວຍນີ້.....ຍາມໄດ້ຟັງສຽງມ່ວນໆ
ສຽງຫ່ວນໆຍຶດເຍື້ອ....ນັບເຖິງສີບສຽງບໍ່ຫ້ວນ......ຫາຍກ້ຽງດອກທ່ານເອີຍ!

໐໕.໐໘.໒໐໑໑.