ອີ່ແມ່ຂ້ອຍ.................ນັ່ງເຈົ່າຄືແມງດາ
ນັ່ງມັດໜີ່ໄໜຄຳ.........ເພື່ອຕ່ຳເປັນຜືນສິ້ນ
ພໍຫາໄດ້...................ກິນແລງເຊົ້າຄ່ຳ
ແມ່ບໍ່ເຄີຍຮ່ຳຮ້ອງ........ຮຽນຮູ້ຈາກແຫ່ງໃດ

ລິງລາຍໄໜທີ່ມັດຫັ້ນ.....ກາຍເປັນແຂຮູບຮ່າງ
ທັງຊ້າງສານໃຫຍ່ນ້ອຍ....ຄຽງຂ້າງຍ່າງເດີນ...ເຈົ້າເອີຍ.

ແມ່ຍັງມີພອນດ້ວຍ..............ການຢູ່ກິນດີ
ບໍ່ມີຍາມຫອນແຫນ              ຫ່າງໄກແດນບ້ານ
ເຄີຍໄປແຫນໆຫູ້ມ..............ຫຼານເຫຼັນເຂດດ່ານ
ເມືອງສວັນເຂດຟ້າ               ໃສແຈ້ງກວ່າດາວ

ແມ່ບໍ່ເຄີຍກ່າວຮ້າຍ.............ໄໜຄຳບໍ່ເຄີຍຂາດ
ແມ່ຕ່ຳເປັນຜືນແພ ..............ສົ່ງຂາຍຫາລ້ຽງ
ຊີພຊີວັງຕົນຫັ້ນ..................ທັງຫຼານເຫຼັນເຊົ້າຄ່ຳ
ວັນຂື້ນດ້ວຍຢາດນ້ຳ............ທານເຂົ້າໃຫ້ແມ່ຕົນ

ແມ່ເຖົ້າຂ້ອຍເຄີຍເວົ້າ...........ບອກວ່າຫຼານເອີຍ
ບຸນຄຸນຄຳມານດາ...............ຢ່າໃຫ້ຫຼານເຫີຍຮ້າງ
ທຸກຄ່ຳຄືນວອນໄຫວ້............ຫາມານດາພໍ່ແມ່
ໃຫ້ຫຼານຫວນຮ່ຳຮູ້.............ຢ່າປະຖິ້ມແມ່ໄປ...

ສຽງຖ້ອຍຄຳຍັງກ້ອງ............ໃນປະສາດມິຜັນ
ຍິ່ງນັບວັນກາຍໄປ................ຍິ່ງຄິດເຫັນຄຳຕ້ານ
ຂອງແມ່ເຖົ້າ.......................ຍັງຄອງກ້ອງສັ່ງ
ກືນເຂົ້າຄຳທຸກຄັ້ງ................ມັນຫາກແຄ້ນຄັບໃຈ...ຂ້ອຍແລ!