ເພຶ່ອເປັນທີ່ຣະນຶກເຖິງ``ຫຼານ`` ອະດີດນັກສຶກສາລາວຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ວາສນາບໍ່ພາ

ໄປໃຫ້ເຖິງຈຸດຫມາຍປາຍທາງແຫ່ງຊີວີດ.ວິລະພົງ ສຸກແສນສຳລານ ເປັນນັກຮຽນປີສຸດທ້າຍ

ຂອງມະຫາວິທຍາລັຍສັພວິຊາຂອງເມຶອງ``ໂວຣດສວບ``ທີ່ປະເທດໂປແລນ.

ເພາະໄດ້ເຈັບເປັນ: ທຳອິດກໍຖຶກຜ່າຕັດເອົາຫມາກໄຊ່ຫຼັງອອກ ຕໍ່ມາຊ້ຳມີພຍາດມະເຮັງໃນເລຶອດ

ທີ່ທຳລາຍຣະບົບເລຶອດທັງເຊຶ່ອມໂຍງໄປເຖິງກະດູກຈົນວ່າພາໃຫ້ກະດູກສັນຫຼັງອ່ອນແອ

ແລະເຖິງຂັ້ນວ່າຍ່າງບໍ່ໄດ້ເພາະຢ້ານກະດູກແຕກຫຼຶຫັກ. ກ່ອນອຶ່ນໃດ ວິລະພົງໄດ້ນອນຢູ່ໂຮງຫມໍນານສົມຄວນ

ໄດ້ປຶກສາຫາລຶກັບຫມູ່ເພຶ່ອນທັງລາວ,ໂປແລນ ແລະຊາວຕ່າງປະເທດທີ່ຮຽນໃນເມຶອງນັ້ນວ່າຢາກກັບເມຶອເມຶອງລາວ.

ເພື້ອນຝູງທັງຫຼາຍໄດ້ຈັດການຫາເງິນຊ່ວຍເຫຼຶອໂດຍການແຜ່ຈາກຊາວເມຶອງທົ່ວປະເທດໂປແລນ ໂດຍຜ່ານ

ອິນເຕິເນດແລະທັງທາງຫນັງສຶພິມທ້ອງຖິ່ນຂອງເມຶອງນັ້ນ.ພາຍໃນເວລາສາມວັນກະທ້ອນໂຮມເງິນຄ່າເດິນທາງກັບລາວ

ໄດ້ທັງຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃຫ້ຫມໍກັບຫມູ່ຜູ້ຫນຶ່ງຕິດຕາມມາວຽງຈັນ.

ເປັນອັນວ່າມິຕພາບແລະຄວາມມີນ້ຳໃຈຂອງຊາວໂປແລນທີ່ໄດ້ສົ່ງເງິນຜ່ານອິນເຕິເນດໃຫ້ໂດຍບໍ່

ຄິດຄ່າຕອບສະຫນອງໃດໆທັງບໍ່ທວງຖາມວ່າຈະຊ່ອຍເຫຼຶອໃຜ.ໃນນ້ຳໃຈອັນແສນປະເສິດນີ້ ທຸກມື້ໃດ

ຜຂ ຄິດມາຍາມໃດເພາະຄວາມປຶ້ມປິຕິໃນນ້ຳໃຈນັ້ນພາໃຫ້ນ້ຳຕາໃຫຼອໍເບົ້າຕາທຸກຄັ້ງ.

ຫຼານວິລະພົງໄດ້ກັບມາວຽງຈັນ ທຳອິດກໍວ່າໄຄຂຶ້ນແຕ່ວ່າ ເດຶອນກວ່າຜ່ານໄປກໍໄດ້ຈາກຫມູ່ເພຶ້ອນພໍ່ແມ່ຜູ້ແສນຮັກໄປ.

ຫຼັງຈາກໄດ້ຮູ້ຂ່າວອັນເສົ້າສລົດໃຈນັ້ນ ຜຂ ໄດ້ຈາຣຶກບົດຂຽນນີ້ຂຶ້ນມາເພຶ່ອ``ຫຼານ``ວິລະພົງ.ໃຫ້ຊຶ່ວ່າ

ບົດສົນທະນາກ່ອນຈາກ

``ໄດ້ເອີ່ຍປາກ...........ຝາກຄວາມຫວັງສັ່ງລາ

ໃນເບົ້າຕາ................ນ້ຳໃສໆໃຫຼອາບແກ້ມ

ແນ່ລະອາວ...............ຫຼານຈະກັບມາຊິງແຊມ

ເພຶ່ອຕີແຕ້ມ..............ໃຫ້ສົມຊື່ວິລະພົງ

ຫຼານຈະກັບໄປ..........ຢູ່ໃກ້ບິດອນມານດາ

ທີ່ຢູຜ້າ....................ອ້າແຂນຮັບພ້ອມໃຈຈົງ

ແມ່ນຊາດນີ້.............ຫຼານບໍ່ໄດ້ດັ່ງໃຈປະສົງ

ເພິ່ນກໍຍັງຄົງ.............ຮັກຫຼານປານແກ້ວຕາ......``

-------------

ຂ່າວສຸດທ້າຍ ມີຢູ່ວ່າທາງວິທຍາລັຍສັພສຶກສາຂອງເມຶອງໂວຣດສວບໄດ້ອອກໃບປະກາດສຳເຣັດການສຶກສາ

ໃຫ້ແກ່ຫຼານວິລະພົງ ຢ່າງດຽວກັບເພຶ້ອນຝູງຜູ້ອຶ່ນໆທີ່ຮຽນຈົບ(ເພາະວິລະພົງກະຍັງພຽງແຕ່ການປ້ອງກັນ

Memoiresເທົ້ານັ້ນ)ໃນ ຂັ້ນ  Master.

ເປັນບົດຂຽນທີ່ຍາວສົມຄວນຈຶ່ງນຳມາໃຫ້ຮູ້ພຽງສອງບາດ ຫາກວ່າມີໂອກາດກໍຈະນຳມາຂຽນຕໍ່.