ເປັນການສືບຕໍ່ຈາກບົດຂຽນກ່ຽວກັບນັກສຶກສາລາວຜູ່ທີ່ຕ້ອງປະຖີ້ມປື້ມສໍ ກ່ອນສຳເຣັດການ...

``ຮູ້ ດີ ວ່າ ນ້ຳ ຕາ ທີ່ ໃຫຼ

ສຽງ ຮ້ອງ ໄຫ້ ທີ່ ກ້ອງ ດັງ ກັງ ວານ

ບໍ່ ອາຈ ນຳ ເອົາ ຊີ ວີດ ລູກ ຄືນ ກັບ ຫັນ

ແຕ່ ກໍ ອົດ ກັ້ນ ນ້ຳ ຕາໄວ້ ບໍ່ ໃຫວ.

ຈຶ່ງ ຈູດ ທູບ ທຽນ ທັງ ດອກ ໄມ້ ໃຫວ້ ວອນ

ອົງ ເທ ວາ ມາໃຫ້ ພອນ ແກ່ ບັງ ອອນ ແກ່ນ ໃຈ

ຈົ່ງ ຢ່າ ຄິດ ຫ່ວງ ຫນ້າ ຫ່ວງ ຫຼັງ ຈົ່ງ ຮີບ ໄປ

ເຖິງ ຈັ່ງ ໃດ ລູກ ກໍ ຢູ່ ກາງ ແກ່ນ ໃຈ ແມ່  ນີ້ ສະ ເມິ.``

ຫວັງ,ຫວັງ ທີ່ເປັນພຽງຫວັງເພຶ່ອຢັ່ງໃຈ

ຢາກໃຫ້ເປັນຢາກເຫັນຄວາມຢູ່ດີມີໄຊ

ແຕ່ຄວາມຫວັງຫວັງພຽງໄດ້

ພົບຄວາມສຸຂໃນໃຈກໍພໍ.