ເປັນຄວາມຮູ້ສຶກສ່ວນຕົວຂອງຂ້ອຍ ໃຫ້ພິຈາລະນາຍານໃນການອ່ານ :)ຂ້ອຍເກີດທີ່ ບ້ານນາຄາວ, ເມືອງວຽງໄຊ, ແຂວງຫົວພັນ ( ເຊິ່ງຫ່າງຈາກຕົວເມືອງວຽງໄຊປະມານ 10 ປາຍ ກິໂລແມັດ )ອາຍຸໄດ້ປະມານປີປາຍ, ພໍ່ແມ່ກໍ່ຍ້າຍຄອບຄົວມາຕັ້ງຢູ່ເມືອງວຽງໄຊ, ແຂວງຫົວພັນ ( ເຮືອນຂ້ອຍໃກ້ໆກັບຫ້ອງການປົກຄອງເມືອງວຽງໄຊເລີຍ )ແນ່ນອນ: ຄວາມຜູກພັນທີ່ຂ້ອຍຢູ່ໃນເມືອງວຽງໄຊແມ່ນແໜ້ນແພ້ນງົດງາມສົດໃສ ຫາອັນປຽບບໍ່ໄດ້ຈົນເທົ່າທຸກວັນນີ້ຄິດວ່າທຸກຄົນກໍ່ຄົງຈະມີຄວາມຜູກພັນກັບບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຕົນເອງຄືຂ້ອຍຄິດເຖິງມັນຈະດົນນານມາແລ້ວ, ແຕ່ຄວາມຊົງຈຳອັນດີໆບໍ່ເຄີຍຈາງຫາຍໄປໃສ, ຫຼາຍຄັ້ງ ຫຼາຍຄືນ ທີ່ຝັນເຫັນແຕ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນທີ່ນັ້ນຕອນຍ້າຍມາຕົວເມືອງວຽງໄຊໃໝ່ໆ ພໍ່ແມ່ໄດ້ໄປພັກຢູ່ເຮືອນໃກ້ໂຮງແຮມຄີມໜອງເຂດເມືອງວຽງໄຊເຊິ່ງໜອງເຂດນັ້ນ ເປັນໜອງທີ່ຊາວບ້ານຊາວເມືອງເຮັດບຸນຊ່ວງເຮືອໃສ່ທຸກປີທຳມະຊາດແສນງາມ ແລະ ຄວາມຜູກພັນທີ່ນັ້ນ ບໍ່ຊ່າງຊິອະທິບາຍ:ຄວາມເຢັນຊົດຊື່ນຂອງປ່າໄມ້, ຄວາມງົດງາມຂອງຝາຫີນ, ຄວາມຫງຽບສະຫງົບຂອງບ້ານເມືອງ ເຮັດໃຫ້ສ່ອງເຫັນແຕ່ທຳມະຊາດອັນງົດງາມທຸກເຊົ້າຄ່ຳຍາມແລງຢູ່ໃກ້ໂຮງແຮມຂ້າງໜອງເຂດນັ້ນ, ຄອບຄົວພວກຂ້ອຍມີໜອງປາ ເຊິ່ງຢູ່ຕໍ່ໜ້າຜາຫີນ ຈະມີຖໍ້າເຂົ້າໄປໃນນັ້ນຫວ່າງໆພວກຂ້ອຍກໍ່ພາກັນຍ່າງເຂົ້າໄປຫຼິ້ນຖ້ຳຢູ່ຂ້າງໜອງປາ: ສຽງນໍ້າຕົກຍອດຜາ ດັງປັອກໆແປັກໆ, ຄວາມເຢືອກເຢັນສົດຊື່ນກໍ່ຢູ່ທີ່ນັ້ນຫວ່າງໆພວກຂ້ອຍກໍ່ພາກັນໄປເກືອປາ, ເອົາເບັດ, ເອົາແຫໄປພ້ອມເພື່ອໄປຫາປານຳກັນມ່ວນຫຼາຍເລີກແລ້ວກໍ່ພາກັນມາກິນຊຸມແຊວຢູ່ເຮືອນ :)ຄອບຄົວຍ້າຍມາຢູ່ເຮືອນໃກ້ຫ້ອງການຕອນຍັງນ້ອຍໆຮຽນອານຸບານ-ປະຖົມຄວາມຜູກພັນກໍ່ຢູ່ຂອບເຂດນັ້ນ, ແຕ່ລະມື້ກໍ່ແລ່ນອ້ອມຢອກກັນຢູ່ແຖວຫ້ອງການປົກຄອງ, ມີດອກໄມ້ຫຼາຍຊະນິດກໍ່ພາກັນໄປເບິ່ງໄປແນມ ໄປຊື່ນຊົມ,ດົນໆຍາດພີ່ນ້ອງພໍ່ແມ່ກໍ່ຈັບໄປຖ່າຍຮູບ :) ຕອນນັ້ນ ຢ້ານທີ່ສຸດແມ່ນຢ້ານແມ່ຈັບໄປສັກຢາກັນພະຍາດຈະໄປລີ້ຢູ່ໃສແມ່ກໍ່ຮູ້ໝົດ, ແມ່ຈັບໄປໃຫ້ແພດຈັບສັກຢາ: ກໍ່ທັງໄຫ້ ທັງດ່າແພດໄປນຳ ຄຳຮ້າຍໃດຄິດອອກກໍ່ດ່າແພດຜູ້ໃຫຍ່ທັງຫຼາຍກໍ່ມີແຕ່ພາກັນຫົວຂວັນເຮົາຍ້ອນພໍ່ແມ່ເຮັດວຽກຢູ່ທີ່ຫ້ອງການປົກຄອງ, ຈິ່ງໄດ້ແຕ່ນຳພໍ່ ນຳແມ່ໄປທີ່ຫ້ອງການ, ບຶດກໍ່ໄປຫຼິນຫ້ອງພໍ່, ບຶດກໍ່ໄປຫຼິ້ນຫ້ອງແມ່ຢຽບຕັ່ງພໍ່ຂຶ້ນໄປນັ່ງ, ເຂົ້າໄປນອນໃນຕູ້ຫ້ອງການແມ່ ແລ້ວກໍ່ອັດປະຕູໄວ້, ແມ່ຈົນລືມ, ຫຼັງຈາກເລີກການກັບບ້ານແລ້ວ ກໍ່ກັບມາໄຂປະຕູເອົາເຮົາ ທີ່ນອນຢູ່ໃນຕູ້ຫ້ອງການ,ຫ້ອງການປົກຄອງເມືອງວຽງໄຊ ກໍ່ເປັນຫຼັງໃຫຍ່ສອງຊັ້ນ ບໍ່ແນ່ໃຈສ້າງຂຶ້ນປີໃດ, ແຕ່ກໍ່ງາມສະຫງ່າບໍ່ຄືໃຜ ຕັ້ງຢູ່ໃກ້ອານຸສາວະລີຊາດຈາລຶກບຸນຄຸນທຸກມູມມອງ ທຸກແຈໃນຫ້ອງການ ຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ຍ່າງເລາະໄປຫຼິ້ນໄປໆມາໆໝົດແລ້ວແຕ່ສະໄໝຍັງນ້ອຍພຸ້ນ,ຍາມນອນຈະມັກນອນຝັນເຫັນໄດ້ໄປແລ່ນຫຼິ້ນທີ່ຫ້ອງການ, ແຕ່ກາງຄືນມາຈະຢ້ານຫ້ອງການນັ້ນ, ເພາະເວລາເວົ້າ ສຽງຈະດັງກ້ອງຄືກັນກັບເຂົ້າໄປຫຼິ້ນໃນຖໍ້າຕ່າງໆໃນເມືອງວຽງໄຊ ດອກໄມ້ສວຍສົດງົດງາມເຕັມກະຈາຍໄປທົ່ວຕໍ່ໜ້າຜາຫີນ, ດອກໄມ້ສີເຫຼືອງສີແດງເຊິ່ງສີແດງແທນໃຫ້ເລືອດນັກຮົບ, ມັນຊ່າງງົດງາມເຫຼືອເກີນ, ງົດງາມເກີນທີຈະພັນລະນາ, ແຕ່ຄວາມງົດງາມອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ແທ້ຈິງແມ່ນ:ຄວາມງົດງາມຂອງຄວາມຜູກພັນໃນໃຈທີ່ບໍ່ເຄີຍຈາງຫາຍໄປໃສເວລາຫວ່າງໆ ພວກຂ້ອຍກໍ່ພາກັນໄປອາບນໍ້າ, ຕອນທຳອິດຍ້ອນບໍ່ຮູ້ລອຍນໍ້າແດ່ ກິນນໍ້າເຂົ້າໄປຫຼາຍເຕີບ ເລີຍມີອ້າຍຮັກໄປຊ່ວຍຄວາມຊົງຈຳຕອນຍັງນ້ອຍມັນຊ່າງງົດງາມ ແລະ ມ່ວນຊື່ນໃຜລະ ຈະຮູ້ວ່າໃຫຍ່ມາຫຼັງຈາກຈົບມໍປາຍ ຕ້ອງໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເມືອງເພື່ອສຶກສາຮ່ຳຮຽນ ພົບກັບສິ່ງແວດລ້ອມອັນໃໝ່ໆທີ່ຕົນເອງບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍພົບກັບຄົນແປກໜ້າທີ່ບາງຄັ້ງເຮົາກໍ່ຄິດວ່າໃຈດີ ແຕ່ກັບເປັນຄົນບໍ່ໄດ້ຄິດດີໆນຳ, ບາງຄັ້ງເຮົາເຫັນຄົນຄິດວ່າບໍ່ດີ ແຕ່ພາຍໃນຕິດໃຈກໍ່ດີຊີວິດໃນຕົວເມືອງໃຫຍ່ຊ່າງສັບສົນວຸ້ນວາຍ ແອບແຝງ, ເຊິ່ງກໍ່ຄືບໍ່ຄ່ອຍມີຄວາມຮູ້ສຶກດີໆໃຫ້ປານໃດ ເຖິງຈະສີວິໄລແຕ່ກໍ່ບໍ່ໄດ້ມີຄວາມຊົງຈຳດີໆຫຍັງໃຫ້ບັນທຶກລົງໄວ້ໃນໃຈປານໃດ, ສ່ວນຫຼາຍກໍ່ເຫັນແຕ່ຄົນແຂ່ງກັນຈົນລືມຄວາມຮັກແພງກັນໄປສາແລ້ວ....