ໃນແບບສຳຫຼວດ ກໍ່ໄດ້ເວົ້າເລື່ອງຫວຽດເລາະຊື້ແລະລັກ ເຄື່ອງເສດຢູ່ແລ້ວ, ແຕ່ບາດນີ້ມາເວົ້າເລື່ອງຮ້ານເກມ. ມື້ໜຶ່ງຂ້ຽໄດ້ຮັບໂທລະສັບຈາກນາຽຄູ ມສ ສາທິດ ບອກວ່າ:  ເດັກຂ້ຽບໍ່ໄປໂຮງຮຽນ, ຂ້ຽກໍ່ຕອບນາຽຄູໄປວ່າ: ຂອບໃຈຫຼາຽໆເດີທີ່ກະລຸນາບອກໃຫ້ຮູ້. ຈາກນັ້ນຂ້ຽກໍ່ໄດ້ອອກຕິດຕາມໄປຫາໝູ່ເດັກ ແຕ່ລະຄົນກໍ່ບໍ່ຮູ້, ເລາະມາແຕ່ ບ້ານຕານມີໄຊຮອດສາມແຍກ ສາງຫຼັກ ໙ (ດົງໂດກ) ຢູ່ກະໂຕສາມແຍກເບື້ອງຂວາມືປະກົດມີນັກຮຽນສອງຄົນກຳລັງລົງຈາກລົຖຈັກຍ່າງເຂົ້າໄປໃນຮ້ານ. ຂ້ຽກະບໍ່ລໍຊ້າຮີບເຂົ້າໄປນຳເພື່ອໄປເບິ່ງ, ແຕ່ບໍ່ເຫັນເດັກຂ້ຽ ພັດເຫັນລົຖຈັກຈອດຢູ່ໃນຫັ້ນ. ຂ້ຽກະເລີຽຖາມເຈົ້າຂອງຮ້ານ: ເຈົ້າເຫັນເດັກນ້ຽຂ້ຽຜູ້ຂີ່ລົຖຈັກຄັນນີ້ມານີ້ບໍ? ແທນທີ່ມັນຊິຕອບດີໆມັນຊ້ຳກະແທກໃສ່ຂ້ຽວ່າ: ເຈົ້າມີສິທຫັຽງມາຖາມຂ້ຽ, ເລື່ອງເດັກຂອງເຈົ້າເຈົ້າກະຖາມມັນເອງຕວ໋າ! ໄດ້ຍິນແນວນັ້ນຂ້ຽກະເອົານ້ຳລູບຫົວໃຈໄວ້ແລ້ວຖາມຕໍ່ວ່າ: ຂ້ຽຢາກຖາມວ່າເຈົ້າເຫັນຄົນທີ່ຂີ່ລົຖຈັກຄັນນີ້ມາບໍ? ມັນກະຕອບເໝືອນຄົນເມົາຢາວ່າ: ເຫັນຫຼືບໍ່ເຫັນກູບໍ່ຢາກບອກມຶງຜິດໃຜ? ຍິນແນວນັ້ນຂ້ຽກະເລີຽເວົ້າວ່າ: ໃນເມື່ອຂ້ຽບໍ່ຮູ້ແຕ່ຂ້ຽເຫັນລົຖຈັກຢູ່ນີ້ຂ້ຽຈິ່ງຖາມຫາເຈົ້າຂອງລົຖມັນຜິດຫັຽງ, ເຈົ້າກະຄ່ຽເວົ້າແດ່ແມ໋! ມັນກະຕອບມາທັນທີໂລດວ່າ: ເວົ້າແຮງກະບໍ່ຜິດຫົວມຶງດອກ! ເພາະຖ້າບໍ່ມີຫວຽດນາມຊ່ຽກະບໍ່ມີລາວດອກ! ຂ້ຽໄດ້ແຕ່ເອົານ້ຳລູບຫົວໃຈໄວ້ຄືເກົ່າແລະໄດ້ແຕ່ຖຽງໃນໃຈວ່າ: ຖ້າບໍ່ມີແຜ່ນດິນລາວໃຫ້ສູຢຽບຜ່ານ, ຖ້າບໍ່ແມ່ນປະຊາຊົນລາວເອົາຫົວຮັບລູກແຕກລູກບົມຂອງອາເມຣິກາຕາມເສັ້ນທາງໄປປົດປ່ຽພາກໃຕ້ຫວຽດນາມ ແລ້ວປະເທດຫວຽດນາມຊິເປັນແນວໃດ?) ແຕ່ກໍ່ໄດ້ແຕ່ຄິດແລະເອົານ້ຳລູບຫົວໃຈຕໍ່ໄປແລະຖາມມັນອີກວ່າ: ຮ້ານເຈົ້ານີ້ຄືບໍ່ຕິດປ້າຽ, ເຈົ້າກະມີອານຸຍາດໃຫ້ເປີດຮ້ານເກມຢູ່ບໍ?  ມັນກະຕອບມາທັນທີດ້ວຽສຽງແຮງກວ່າເກົ່າວ່າ: ມຶງມີສິທຫັຽງມາຖາມເລື່ອງນີ້? ມຶງບໍ່ໄດ້ອອກໜັງສືໃຫ້ກູຕວ໋າ? ຕຳຫຼວດແຖວນີ້ກິນເງິນນຳກູໝົດໃຜຊິເຮັດຫັຽງໃຫ້ກູໄດ້ ຮ່າຮ່າໆໆໆໆ. ຂ້ຽໄດ້ແຕ່ແນມເບິ່ງດ້ວຽຄວາມຮັກແພງອັນລົ້ນຫົວໃຈຈົນເຮັ່ຽໄປນຳທາງພຸ້ນລະແລ້ວກໍ່ຖ່າຽພາບໄວ້ເປັນທີ່ລະຣຶກ.