ຄົນເຮົາມັກເບິ່ງບໍ່ເຫັນຂອງດີທີ່ຄົນມີຢູ່ຈົນເມື່ອສູນເສຍມັນໄປແລ້ວ

ບໍ່ເຫັນຄຸນຄ່າຂອງວຽກ ຈົນກະທັ້ງບໍ່ມີວຽກເຮັດ

ບໍ່ເຫັນຄຸນຄ່າຄົນຮັກ (ທີ່ເຮົາວ່າບໍ່ເພີຮ໌ເຟັກ)

ຈົນກະທັ້ງເຂົາໄປກັບຄົນອື່ນ

ບໍ່ເຫັນຄຸນຄ່າຂອງພໍ່ແມ່ (ທີ່ເຮົາວ່າຂີ້ຈົ່ມ) ຈົນກະທັ້ງໄປງານສົບຂອງເພິ່ນ

ສິ່ງທີ່ຄົນຈຳນວນຫຼາຍເລືອກເຮັດຄື ຈົ່ມວ່າຕົນເອງບໍ່ມີຄວາມສຸກ ບໍ່ປະສົບຄວາມສຳເລັດ

ບໍ່ລວຍ ບໍ່ໄດ້ເປັນເຈົ້າຂອງສິ່ງນັ້ນສິ່ງນີ້ ແລະເອີ່ຍປະໂຫຍກຍອດຮິດວ່າ

“ມັນບໍ່ຍຸດຕິທຳເລີຍ“

ບາງທີ ທຸກເທື່ອທີ່ເຮົາຮູ້ສືກວ່າໂລກບໍ່ມີຄວາມຍຸດຕິທຳ ກ່ອນທີ່ເຮົາຈະຈົ່ມ

ລອງເບີ່ງຕົວເຮົາເອງດີໆ ເຮົາຈະພົບວ່າ ເຮົາມີຫຍັງດີ ຫຼາບຢ່າງທີ່ຄົນອື່ນບໍ່ມີ

ເຮົາສາມາເຮັດ “ໜື່ງມື້ດຽວກັນ“ ຂອງເຮົາໃຫ້ມີຄວາມໝາຍໄດ້

ກໍ່ຕໍ່ເມື່ອເຮົາເຫັນຄຸນຄ່າຂອງສິ່ງທີ່ເຮົາມີ ແລະໃຊ້ມື້ນີ້

ມື້ທຳອິດຂອງມື້ທີ່ເຫຼືອຢ່າງຄຸ້ມຄ່າທີ່ສຸດ

ເພາະມື້ທຳອິດຂອງຊີວິດທີ່ເຫຼືອນີ້ຊ່າງສັ້ນເຫຼືອເກີນ

ແລະເພາະເຮົາບໍ່ມີທາງຮູ້ວ່າເຮົາມີ  “ມື້ທຳອິດຂອງມື້ທີ່ເຫຼືອ” ຢູ່ອີກຈັກມື້