ກ່ອນອື່ນຕ້ອງຂໍອະທິບາຍຄຳສັບສາກ່ອນ. ຄຳວ່າ "ເຂົ້າປຽກ" ໃນພາສາລາວເຮົາ ໝາຍເຖິງເຂົ້າທີ່ເອົາເຂົ້າສານມາຕົ້ມ ບໍ່ໝາຍເຖິງເຂົ້າປຽກເສັ້ນທີ່ຄົນວຽງຈັນເຂົ້າໃຈ. ໃນພາສາບາລີ ເພິ່ນເອີ້ນວ່າ"ຍາຄູ" ຍາຄູອັນນີ້ ກໍບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງ ຍາຄູຜູ້ເປັນຄູບາຢູ່ໃນວັດ ຄືຊາວສະຫວັນນະເຂດມັກໃຊ້ເອີ້ນຄູບາເດີ ໃນພາສາອັງກິດເອີ້ນວ່າ porridge . ແຕ່ຄົນວຽງຈັນອາດຈະເອີ້ນເຂົ້າປຽກນີ້ວ່າ "ເຂົ້າຕົ້ມ" ກໍເປັນໄດ້ ແຕ່ຢ່າໃຫ້ໄປປົນກັນກັບ " ໂຈ໋ກ". ຖ້າຈະໃຊ້ຄຳວ່າ "ເຂົ້າຕົ້ມ" ຢ້ານໄປປົນກັນກັບ " ເຂົ້າຕົ້ມຫໍ່" ທີ່ພວກເຮົາຊາວພຸດເຮັດໄປວັດຍາມບຸນຫໍ່ເຂົ້າ ຖ້າເຂົ້າຕົ້ມແນວນີ້ ໃນພາສາບາລີ ເພິ່ນເອີ້ນວ່າ "ໂມທະກະ"

ເອົາລະ ມາເວົ້າເລື່ອງເຂົ້າປຽກດີກວ່າ ຢູ່ຕາມແຖວຊົນນະບົດ ເວລາມີງັນເຮືອນກັມຫລືເຮືອນດີ ຍາມເດິກໆມາ ເຈົ້າຂອງເຮືອນຫລືເຈົ້າພາບ ມັກຕົ້ມເຂົ້າປຽກສູ່ຜູ້ມາງັນເຮືອນຕົນເອງເປັນປະຈຳ ນອກຈາກນີ້ ຍັງມີຕຳໝາກຫຸ່ງແຖມມາພ້ອມ ເພື່ອປ້ອງກັນຄວາມງ້ວງນອນ ເພິ່ນຍັງຫາໃນໝາກຂາມມາຂົ້ວສູ່ກິນອີກ ຫຍ້ຳໝົດຄືນ ເລີຍບໍ່ຢາກນອນ. ບໍ່ຢາກເວົ້າໄປຍາວ ມາຮູ້ຈັກຄຸນສົມບັດຂອງເຂົ້າປຽກກັນດີກວ່າ. ເຂົ້າປຽກມີຄຸນສົມບັດ ຫລື ມີຄຸນປະໂຫຍດຢູ່ ໑໐ ປະການ ດັ່ງນີ້:



໑. ໃຫ້ອາຍຸ (ແນ່ນອນເມື່ອໄດ້ກິນເຂົ້າແລ້ວ ກໍບໍ່ຫິວ ຍ່ອມມີຊິວິດຢູ່ຕໍ່ໄປອີກ)
໒. ກຳຈັດຄວາມຫິວ (ໄດ້ກິນແລ້ວ ຄວາມຫິວກໍຫາຍໄປແນ່ນອນ ແຕ່ກິນເຂົ້າປຽກສວ່ນໃຫຍ່ຈະຫິວໄວ ຍ້ອນບໍ່ຢູ່ທ້ອງ)
໓. ໃຫ້ວັນນະ (ໝາຍເຖິງເຮັດໃຫ້ຜິວພັນດີ)
໔. ບັນເທົາຄວາມຢາກ(ເພື່ອເປັນຢາແກ້ຄວາມຫິວ ຢາກກິນເຂົ້າມາແຮງໆ ກິນເຂົ້າປຽກໃສ່ກໍອີ່ມ)
໕. ໃຫ້ສຸຂ (ເມື່ອກິນແລ້ວ ພະຍາດຄວາມຫິວກໍຫາຍໄປ ຄວາມສຸຂໃຈກໍເຂົ້າມາແທນແນ່ນອນ)
໖. ໃຫ້ລົມໃນຮ່າງກາຍແລ່ນສະດວກ (ເຮັດໃຫ້ວາໂຍທາດໃນຮ່າງກາຍແລ່ນສະດວກ )
໗. ໃຫ້ກຳລັງ (ກິນແລ້ວມີກຳລັງວັງຊາ ຫລື ມີເຫື່ອມີແຮງ)
໘. ລ້າງລຳໃສ້ (ອັນນີ້ກໍເປັນໄປໄດ້ ຕາມສັງເກດເບິ່ງ ເວລາກິນເຂົ້າປຽກຍາມໃດ ມັກຖ່າຍເທໄດ້ດີ)
໙. ໃຫ້ປະຕິພານ(ກິນແລ້ວເວົ້າຈາປາໄສໄດ້ດີ ເໝືອນຄຳເວົ້າທີ່ມັກເຄີຍໄດ້ຍິນວ່າ ກອງທັບຕ້ອງເດີນດວ້ຍທ້ອງ ເມື່ອທ້ອງອີ່ມຈະເວົ້າຫຍັງອອກມາກໍຄິດອອກ)
໑໐. ຍ່ອຍອາຫານທີ່ຕົກຄ້າງ