ຄັ້ງໜຶ່ງທີ່ນັກແຕ້ມ ສີມືເອກຊາວເມືອງອະໂຍທະຍາມາເສັງແຕ້ມຮູບ ເພື່ອເອົາເມືອງເປັນລາງວັນ ຖ້າທາງເຈົ້າເມືອງຊະນະ ຂອງຣາງວັນທີ່ໄດ້ມາທັງໝົດຈະມອບໃຫ້ເມືອງນີ້ມົດ ຫາກທາງເຈົ້າເມືອງບໍ່ຊະນະ ຈະເອົາເມືອງທັງໝົດ ໂດຍນັກແຕ້ມຄົນນັ້ນໄດ້ມີການຕັ້ງກະຕິກາໄວ້ວ່າ:
໑. ແຕ້ມແລ້ວໄວ,
໒. ແຕ້ມແລ້ວສາມາດອະທິບາຍໄດ້.
໓. ໃຊ້ສີໄດ້ຫຼາຍສີ.
໔. ຟອຍແຕ້ມມີພຽງກ້ານດຽວ.
໕. ແພແຕ້ມຕ້ອງສູງຈາກໜ້າດິນບໍ່ຕ່ຳກວ່າ ໒ ແມັດ
ເມື່ອພຣະຍາເມືອງໄດ້ມີຜູ້ທ່າເຊັ່ນນັ້ນ ກໍຮັບຄຳທ້າທັນທີ ແຕ່ມອງບໍ່ເຫັນໃຜຈະເຮັດໄດ້ດັ່ງກະຕິການັ້ນ ຈຶ່ງເອີ້ນຊຽງໝ້ຽງເຂົ້າເຝົ້າ ແລ້ວໃຫ້ຊຽງໝ້ຽງຊອກຫາຊ່າງແຕ້ມຝີມືດີມາສູ້ເຂົາ ເພາະນັກແຕ້ມຄົນນີ້ເກ່ງຫຼາຍເອົາຊະນະມາຮ້ອຍຫົວເອັດເຈັດຫົວເມືອງ ເຂົາພຽງແຕ່ເຕັ້ນຂຶ້ນ ໙ ຫົນກໍແຕ້ມຮູບໄດ້ທັງງາມ ທັງລະອຽດ ເມື່ອຊຽງໄດ້ຮັບພຣະບັນຊາແລ້ວ ກໍກັບເມືອນອນເຮືອນເສີຍມັ່ງຢູ່ ໂດຍບໍ່ຮ້ອນບໍ່ເຄືອງຫຍັງໝົດ ຈົນຮອດວັນເສັງ, ພຣະຍາເມືອງອອກສນາມເສັງ, ປະຊາຊົນມາຊົມຄັບຄາໜາແໜ້ນ, ນັກແຕ້ມຕ່າງເມືອງກໍມາຮອດແລ້ວ ຍັງແຕ່ນັກແຕ້ມຂອງພຣະຍາເມືອງບໍ່ມາ ທາງພຍາກໍບອກວ່າໃຫ້ລໍຖ້າກ່ອນຈັກໜ່ອຍ ທັນໃດນັ້ນກໍເຫັນຊາຍຄົນໜຶ່ງແລ່ນມາ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຊຽງໝ້ຽງ ຫາກເປັນຄົນໃຊ້ຂອງຊຽງໝ້ຽງແຕ່ງມາ ມາຮອດແລ້ວກໍເຂົ້າຄາຣະວະພຣະຍາ ແລ້ວບອກວ່າ "ເປັນຊ່າງແຕ້ມທີ່ຊຽງໝ້ຽງຫາມາ" ພຣະຍາຖາມວ່າ "ຊຽງໝ້ຽງເດໄປໃສ ?" ຊ່າງແຕ້ມປອມບອກວ່າ ເຂົາຈະມາທັນກ່ອນການຕັກສິນແນ່ນອນ ດຽວນີ້ເຂົາຍັງໄປທຳທຸຣະຂ້າງນອກ ທີ່ແທ້ຊຽງໝ້ຽງຢູ່ນຳຝູງຊົນນັ້ນ.
ເມື່ອໄດ້ເວລາແລ້ວ ກໍເຣີ່ມພິທີການເສັງກ່ອນ ໂດຍໃຫ້ນັກແຕ້ມຈາກອະໂຍທະຍາແຕ້ມກ່ອນ ທາງນັກແຕ້ມອາໂຍທະຍາຈັບຟອຍແຕ້ມຂຶ້ນແລ້ວ ກໍເຕັ້ນຂຶ້ນພຽງ ໓ ຫົນ ກໍເປັນຮູບພຣະຍານັ່ງຢູ່ບັນລັງສວຍງາມ ທັງເໝືອນພຣະຍາປານກັບຮູບຖ່າຍ, ຫຼັງຈາກນັ້ນກໍເປັນຜຽນຂອງທາງເຈົ້າເມືອງ ນັກເຕັ້ມທາງຝ່າຍເຈົ້າເມືອງກຳລັງຊິທຳການເຕັ້ມ ທັນໃດນັ້ນມີຊາຍຄົນໜຶ່ງ(ຊຽງໝ້ຽງ) ອອກມາຈາກຝູງຊົນ ມາຍືນຢູ່ກາງສະ ໜາມແຂ່ງ ແລ້ວຂາບບັງຄົມພຣະຍາວ່າ "ຂໍເດຊະ ລະອອງທູລີພຣະບາດ ຕາມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເບິ່ງການເຕັ້ມຂອງທາງຝ່າຍອາຍຸທະຍາແລ້ວ ເຫັນວ່າມີຜີມືດີ ແຕ່ວ່າຜີມືນັ້ນຍັງບໍ່ທຽມທັນກັບນັກແຕ້ມຂອງທາງຝ່າຍເມືອງເຮົາ ສະນັ້ນຜູ້ຂ້າເຫັນວ່າ ບໍ່ໃຫ້ນັກແຕ້ມທາງຝ່າຍເຮົາແຕ້ມແຂ່ງໃນງານນີ້ ເພາະຝີມືມັນຄົນລະຊັ້ນກັນ ຂ້ານ້ອຍ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເປັນນັກແຕ້ມແຂ່ງໃນງານນີ້ແທນນັກແຕ້ມມີມືເອກຂອງເຮົາ ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ຝີມືຂອງຂ້ອຍພະເຈົ້າຄົງຊິເອົາຊະນະ ແກ້ໜ້າແກ້ຕາໃຫ້ແກ່ເຈົ້າເມືອງໄດ້ ຂໍໃຫ້ພຣະຍາຈົ່ງໂຜດອະນຸຍາດທ້ອນ" ເມື່ອຊຽງໝ້ຽງເວົ້າຈົບຊາວເມືອງກໍພ້ອມກັນໂຮ ແລະ ເຫັນພ້ອມໃຫ້ຊຽງໝ້ຽງແຂ່ງຂັນໃນງານນີ້, ໃນທີ່ສຸດພຣະຍາກໍອະນຸຍາດ ໃຫ້ຊຽງໝ້ຽງເປັນຄົນແຂ່ງຂັນ.
ເມື່ອຊຽງໝ້ຽງ ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດແລ້ວ ກໍທຳການແຕ້ມຮູບເລີຍ ໂດຍທີ່ຊຽງໝ້ຽງເອົາຟອຍແຕ້ມໄປຈຸ່ມເອົາສີດຳແລ້ວກໍເຕັ້ມຂຶ້ນພຽງ ໑ ຫົນ ກໍເຮັດໃຫ້ຝ້ານັ້ນດຳໄປທັງຜືນ.
ກັມມະການກໍຖາມວ່າ "ຊຽງໝ້ຽງແຕ້ມແລ້ວຫຼືຍັງ" ຊຽງໝ້ຽງຕອບວ່າ ແຕ້ມແລ້ວ ?
ບາດນີ້ກໍໃຫ້ທາງນັກແຕ້ມທາງຝ່າຍອາໂຍທະຍາອະທິບາຍຮູບແຕ້ມຂອງຕົນ "ກໍເວົ້າຕາມຫຼັກການທຸກຢ່າງ ແລະ ບອກວ່າຮູບນີ້ ເປັນຮູບຂອງພຣະຍາກຳລັງນັ່ງຢູ່ໃນພຣະລານຫຼວງຂະນະນີ້ ພຣະຍາກໍຊົງແຍ້ມພຣະໂອດເຮັດໃຫ້ຄະນະກັມມະການໃຫ້ຄະແນນຮູບນັ້ນ ໙໙.໙ ຄະແນນ.
ບາດນີ້ທາງກັມມະການກໍຖາມຊຽງໝ້ຽງວ່າ ຮູບຂອງຊຽງໝ້ຽງແມ່ນຮູບຫຍັງ ຄືບໍ່ເຫັນມີຮູບ? ຊຽງໝ້ຽງຕອບວ່າ ຮູບຂອງຂ້ານ້ອຍ ແມ່ນຮູບກາດຳ ທີ່ບິນໃນຄວາມມືດ ມັນກະເລີບບໍ່ເຫັນຮູບ, ຄົນທັງຫຼາຍໄດ້ຟັງແລ້ວ ກໍພ້ອມກັນຮ້ອງໂຮຊົມເຊີຍຂຶ້ນເປັນການໃຫຍ່ ທາງທັງພຣະຍາກໍຍິ້ມພຣະໂອດຂຶ້ນດ້ວຍ, ທາງຄະນະກັມມະ ການກໍໃຫ້ຄະແນນຮູບຂອງສຽງໝ້ຽງ ໙໙.໙ ຄະແນນ.
ເມື່ອເຫັນເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ທາງນັກແຕ້ມຝ່າຍອະໂຍທະຍາກໍຄັດຄ້ານຂຶ້ນ ວ່າຊຽງໝ້ຽງຜິດກຕິການ ຄືວ່າ ເຂົາໃຫ້ໃຊ້ທຸກສີແຕ້ມ ແຕ່ທາງຝ່າຍຊຽງໝ້ຽງໃຊ້ພຽງສີດຽວແຕ້ມ ອັນນີ້ຜິດກະຕິກາ.
ຝ່າຍຊຽງໝ້ຽງເມື່ອໄດ້ຟັງຄຳຄັດຄ້ານແລ້ວ ກໍລຸກຂຶ້ນແກ້ວ່າ "ສີທີ່ຂ້າພະເຈົ້າແຕ້ມນັ້ນແມ່ນມີທຸກສີ ເພາະວ່າສີຕ່າງໆທີ່ຖືກລວມເຂົ້າກັນແລ້ວ ຈະກາຍເປັນສີດຳໝົດ ຖ້າບໍ່ເຊື່ອລອງໃຫ້ເອົາສີທັງມົດເທລວມກັນເບິ່ງຄັນບໍ່ເປັນສີດຳ.
ເມື່ອເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ກັມມະການກໍເອົາສີທັງໝົດເທລົງໃນຄຸເທົ່າກັນ ສີທັງໝົດກໍກາຍເປັນສິດຳດັ່ງທີ່ຊຽງໝ້ຽງວ່າ "ຊາວເມືອງໄດ້ຟັງກໍຮ້ອງໂຮຊົມເຊີຍເປັນການໃຫຍ່" ທາງຄະນະກັມມະການກໍໃຫ້ຄະແນນຊຽງໝ້ຽງເພີ່ມ ເປັນ ໑໐໐ ຄະແນນ, ເປັນອັນວ່າຝ່າຍຊຽງໝ້ຽງຊະນະ ໄດ້ຂອງຂວັນຈາກນັກແຕ້ມອາໂຍທະຍາທັງໝົດ.