ພາຍຫຼັງ ບຸນບັ້ງໄຟ ສຳເລັດເສັດສິ້ນແລ້ວກໍ່ຢ່າງເຂົ້າໜ້າຝົນ ພໍດີເຖິງຍາມທຳການຜະລິດ
ປູກຝັງລ້ຽງສັດຕາມລະດູການຂອງດີນຟ້າອາກາດບ້ານເຮົາ.
ມື້ນັ້ນອາກາດປອດປົ່ງ ທ້ອງຟ້າສົດໃສເຊີ່ງເໝາະແກ່ການເດີນທາງ,
- ອາມອນ ປຶກສາກັບເມຍວ່າ:
- ນ້າສາວ ປິດຮຽນແລ້ວໃຫ້ລາວໄປຊ່ວຍຖາງຫຍ້າສວນຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າບໍ່?
- ດີຄືກັນຈະໄດ້ແລ້ວໄວ ຜູ້ເປັນເມຍຕອບ
ພາຍຫຼັງກະກຽມເຄື່ອງສຳເລັດ ນາງສອນ ກໍ່ປ້າຍຂຶ້ນຊ້ອນທ້າຍລົດຈັກ
ນຳ ອາມອນ ຜູ້ເປັນອ້າຍເຂີຍມຸ້ງໜ້າອອກສູ່ເປົ້າໝາຍຄືບ່ອນທີ່ເປັນ
ສວນຂອງຄອບຄົວ ອາມອນ ເຊິ່ງຢູ່ຫ່າງຈາກນີ້ອີກເມືອງໜຶ່ງທີ່ຕິດກັບເມື່ອງຂອງອາມອນຢູ່ນັ້ນເອງ
ສວນນີ້ ອາມອນ ປັນຜູ້ອອກທຶນອອກ
ຮອນໃຫ້ພີ່ນ້ອງທີ່ຢູ້ບ້ານໃກ້ນັ້ນເປັນຜູ້ດູແລ,ບຸກເບີກ. ໃນສວນໄດ້ແບ່ງພຶ້ນທີ່ທຳການຜະລິດຫຼາຍຢ່າງ
ໃນນັ້ນໃຊ້ເປັນຄັງສຽງສັດ,ປູກໄມ້ເກດສະໜາ,
ແລະ ປຸກເຂົ້າ.., ທຸກໆເດືອນ ອາມອນ ກໍ່ໄດ້ທຽວໄປສວນເພື່ອຕິດຕາມການບຸກເບີກພັດທະນາສວນຂອງພີ່
ນ້ອງຜູ້ຮັບຜິດຊອບດູແລສວນເປັນປະຈຳ,ໄປສວນເທື່ອໃດຕ້ອງໄດ້ນອນຄ້າງຢ່າງໜ້ອຍ 1 ຄືນ.
ໄລຍະທາງ 100 ກວ່າກິໂລແມັດ, ໃນນັ້ນເປັນທາງດິນແດງ 53 ກິໂລແມັດ
ແລະ ພໍຮອດລະດູຝົນໄລຍະທາງຕ່ອງນີ້ແມ່ນຖືກຕັດຂາດມີພຽງ
ແຕ່ລົດຈັກທີ່ສາມາດໄປໄດ້ແຕກໍ່່ອີລາກອີເລືອ,ຕາມເສັ້ນທາງເຕັມໄປດ້ວຍບວກໜອງ,ຂີ້ຕົມ.
ຂີ່ລົດຕ້ອງຫັກຊ້າຍ-ຫັກຂວາ,ເບກຄ່ອຍ-ເບກແຮງ,ສັ່ງຂຶ້ນລົດ-ສັ່ງລົງລົດ,ສັ່ງຊຸກໄປໜ້າ-ດຶງຖອຍຫຼັງກະທັ້ງກະແທກ,
ບາງບ່ອນນາງສອນຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ມືກອດແອວຜູ້ເປັນອ້າຍເຂີຍເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຕົກລົດ,
(ທ່ານວາດພາບກໍ່ເຂົ້າໃຈດີ ມັນກໍ່ເປັນເລື່ອງທຳມະດາຂອງການເດີນທາງສະພາບແບບນີ້),ຈອດເຊົາ
ເມື່ອບ່ອນໃດທັງສອງກໍ່ຫັນໃຈໂຟ່ທຸກເທື່ອ,ຕົນຕົວທັງສອງ ທັງປຽກທັງເປື້ອນເຕັມແຕ່ຂີ້ຕົມ
ບໍ່ເປັນຕາຢູ່ການກິນຫຍັງຈັກຢ່າງ.
ອາມອນ ຍັງບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກຫຍັງ,ບໍ່ໄດ້ສະແດງອາການຫຍັງເລີຍເຂົາຄົງຄິດວ່າ
ແມ່ນແຕ່ຄິດມັນກໍ່ຜິດສິນທຳຢູ່ແລ້ວເພາະວ່ານ້ອງເມຍກໍ່ເໝືອນ
ນອ້ງສາວຂອງຕົນ ລາວຄິດນຳແຕ່ການເດີນທາງວ່າໄປແບບໃດຈະຮອດ?
ແລະ ປານໃດຈີ່ງຈະຮອດ?
ນາງສອນ ອາຍຸ 17 ປີ, ເປັນສາວກຳລັງຂຶ້ນ,ຮູບຮ່າງຜິວພັນຊ່າງຂາວນວນສົດໃສ,
ສອງພວມແກ້ມຄ້າຍສີຊົມພູ ມັນຊ່າງງາມແບບທຳມະຊາດຂອງສາວເຂດຊົນນະບົດແທ້ໆ,
ນາງເປັນຄົນບໍ່ຄ່ອຍສະແຫວງເລື່ອງຄວາມຮັກ, ແຕ່ເກີດມາບໍ່ເຄີຍຮູ້ເລື່ອງຄວາມຮັກວ່າເປັນແນວໃດ,
ບໍ່ເຄີຍມີຜູ້ຊາຍຄົນໃດມາເອີ່ຍບອກຮັກພໍໃຫ້ຮູ້ວ່າຄວາມຮັກເປັນແນວໃດ? ບາງຄັ້ງນາງກໍ່ຄິດນ້ອຍໃຈໃນຕົວຂອງນາງ,
ເປັນຫຍັງເຮົາຈິ່ງບໍ່ມີແຟນຄືໝູ່,ຫຼືວ່າເປັນນຳເຮົາບໍ່ໃຊ້ມືຖືຄືເຂົາບໍ່? ໝູ່ຄົນອື່ນເຂົາຄືວ່າມີແຟນມາເອົາໃຈເປັນປະຈຳ?
ໃນການເດີທາງຄັ້ງນີ້ນາງຄິດຖາມຕົວເອງໃນໃຈ ປັນຫຍັງເຮົາຈິງເດີນທາງໄກ,ເປົ່າປ່ຽວ
ແລະ ຫຍຸ້ງຍາກແບບນີ້ກັບອ້າຍເຂີຍ,ຄົນອື່ນເຂົາຈະເບິ່ງເຮົາແນວໃດ?
ແລະ ຫາກອ້າຍເຂີຍມີແນວຄິດຂີ້ຖ່ອຍຂຶ້ນມາເຮົາຈະເຮັດແນວໃດ? ຄິດໄປຕ່າງຕ່າງໆນາໆ
.....................................................................................................................................
..................................................................................................................................
ຍ້ອນຄວາມອິດເມື່ອຍໃນການເດິນທາງ. ຄຶນນັ້ນ ນາງສອນ ພໍແຕ່ລົ້ມຫົວໃສ່ບ່ອນນອນກໍ່ເຊືອບຫຼັບທັນທີ,
ພໍເຊືອບຫຼັບຕາລົງພາບການເດີນທາງໃນວັນນັ້ນກໍ່ຖືກສາຍຄືນມາ ສາກແລ້ວສາກເລົ່າບໍ່ຮູ້ຈົບ,
ຈົນຮອດຄ້ອນແຈ້ງ ນາງ ປະກົດວ່າ: ມີສີ່ງໃດສີ່ງໜື່ງທີ່ໜັກໆມາເຕັງຢູູ່ທີ່ຂາຕົ້ນ ແລະ ໜ້າເອີກຂອງຕົນ,
ນາງຈິ່ງໃຊ້ມືສຳພັດຫຼູບຄຳເບົາໆເບິ່ງສີ່ງດັ່ງກວ່າຢ່າງລະອຽດເພື່ອພິສູດວ່າແມ່ນຫຍັງກັນແທ້,
ນທີ່ສຸດຫົວໃຈຂອງນາງກໍ່ຕົກວາບບາດໜຶ່ງເມື່ອຮູ້ວ່າສິ່ງໜັກໆທີ່ເຕັງຢູ່ເທິງຂາຕົ້ນ
ແລະ ໜ້າເອິກຂອງນາງເປັນລຳຂາ ແລະ ລຳແຂນຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ນອນຂວ່າງມາກ່າຍໃສ່ນາງ,
- ເຮົາຈະເຮັດແນວໃດດີ?
- ຈະຍົກອອກວາງໄວ້ບ່ອນໃດດີ?
- ຊິຍົກອອກແບບໃດລາວຈີ່ງຊີບໍ່ຮູ່ເມື່ອ?
ນາງສອນ ເລີ່ມສັບສົນ ເພາະແຕ່ເກີດມາບໍ່ເຄີຍຮູ້ເຖິງເລື່ອງຜູ້ຊາຍ,ບໍ່ຮູ້ເລື່ອງຄວາມຮັກ,
ບໍ່ເຄີຍຖືກຜູ້ຊາຍຄົນໃດມາລ່ວງເກີນລວນລາມ ຫຼື ແມ່ນແຕ່ການນັ່ງໃກ້ຜູ້ຊາຍກໍ່ຍັງບໍ່ເຄີຍມີ,
ຄັ້ງນີ້ແມ່ນຄັ້ງທຳອິດທີ່ນາງໄດ້ສຳພັດ ແລະ ນາງໄດ້ຮູ້ວ່າ ລຳແຄ່ງ,ລຳແຂນ
ຂອງຜູ້ຊາຍຊ່າງມີຂົນຫ່າງໆ ຊາໆ ແລະ ໜັກເກີນກວ່າທີ່ນາງຄິດໄວ້,ມັນໜັກຫຼາຍກວ່າລຳແຄ່ງ,
ລຳແຂນຂອງຜູ້ຍິງສອງເທົ່າພຸ່ນໄດ໋ນີ່. ນາງໃຊ້ສອງມືຄ່ອຍໆຈົມເບົາໆເພື່ອປົດລຳແຂນ,
ລຳຂາຂອງຊາຍຄົນນັ້ນອອກວາງໄວ້ໃນທ່ານອນປົກກະຕິເທື່ອລະອັນ,
ແລ້ວນາງທຳທ່ານອນຫຼັບ ສຽງກົນດັງຊອດ.....ໆຕໍ່ໄປ, ຊົ່ວໄລຍະໜຶ່ງຊາຍຄົນນັ້ນກໍ່ທຳທ່ານອນຂວ່າງອີກ
ຄັ້ງນີ້ພັດຕ່າງເກົ່າເພາະເຂົາພິກທັງຕົວອ່ວາຍໜ້າມາຫານາງພ້ອມກັບສຽງດັງອ່າ...ເຂົາໃຊ້ຂາເບື້ອງທີ່ພິກມານັ້ນປົງເບົາໆ
ໄວ້ທີ່ລຳຂາຂອງນາງສອນ,ແຂນຂອງເຂົາໄດ້ກາຍໄປກວມເອົາຄ່າງຄີງຂອງນາງ
ແລະ ເຄຶ່ອນຕົວຫຍັບເຂົາຕິດກັບຮ່າງຄີງຂອງນາງພ້ອມໆກັນ.
ນາງກໍ່ມິດຢູ່ຄືເກົ່າເໝືອນກັບທຳຕົວບໍ່ຮູ້ເມື່ອຄີງເພື່ອຢາກຮູ້ວ່າເຂົາແກ້ງນອນຂວ່າງ ຫຼື ວ່າຕັ້ງນອນຂວ່າງອີ່ຫຼີ.
ຢູ່ໄລຍະໜຶ່ງຂາຂອງຊາຍຄົນນັ້ນກໍ່ເລີ່ມເຄື່ອນໄຫວ,ເຂົາຕູດຂາລົງທາງລຸ່ມຈົນຮອດຫົວເຂົ່າຂອງນາງ
ແລ້ວຄ່ອຍໆຕູດຂຶ້ນເປັນບາດໆ(ເທື່ອລະນ້ອຍ)ໆ ເວລາຕູດຂຶ້ນຈະຕູດເອົາສິ້ນຂອງນາງຂຶ້ນນຳ
ເຮັດແບບນັ້ນຊັກໃຊ້ຈົນວ່າຕິນສິ້ນຂອງນາງສອນຫ້ວນຂຶ້ນຮອດກາຍສັນຂາ
ແລ້ວເຂົາກໍ່ວາງຂາຂົນຂອງເຂົາໄວ້ທີ່ສັນຂາຂາວອວາດລວາດຂອງນາງສອນ,ນາງຮູ້ສຶກວ່າເປັນສີຊາໆ
ແລະ ອຸ່ນອຸ້ມຂຶ້ນທັນທີ, ຈາກນັ້ນບໍ່ນານມືຂອງເຂົາກໍ່ເລີ່ມເຄື່ອນໄຫວໄປຕາມ,ເຂົາຖອຍມືທີ່ກວມຢູ່ຮ່າງຄີງ
ມາວາງໄວ້ທີ່ໜ້າເອິກຂອງນາງ ແລ້ວຄ່ອຍໆປົດກະດູມເສື້ອທີລະອັນທີລະອັນຈົນໝົດທຸກດູມ
ສຸດທ້າຍເຂົາກໍ່ຈັບແຈ່ງເສ້ື້ອທັງສອງເຜີຍອອກຈາກກັນແຈ່ງລະເບຶ້ອງ
ຍັງເຫຼືອໄວ້ພຽງແຕ່ເສື້ອຊ້ອນໃນທີ່ປົກຫຸ້ມຫໍ່ໝາກແອັບເປິ່ນທັງສອງໜ່ວຍຂອງນາງທີ່ຕັ້ງໂຈ້ໂກ້ຢູ່ທີເອິກ,
ນາງສອນ ຍັງມິດຢູ່ຄືເກົ່າ
- ເຂົາຈະເຮັດຫຍັງໃນຂັ້ນຕໍ່ໄປ?,
- ຫາກເຂົາຈະຈັບໝາກແອັບເປີ່ນຂອງເຮົາທັງສອງຄົງເປັນໄປບໍ່ໄດ້ເພາະເຮົາໄດ້ໃສ່ເສື້ອຊ້ອນໃນ
ຫຸ້ມຮັດໄວ້ຢ່າງແຈບແໜ້ນເຄັ່ງອີ້ງຕີ້ງຢູ່ພໍແຮງແລ້ວ(ນາງຄິດໃນໃຈ), ທັນໃດນັ້ນນ້ີວມືທີ່ເປັນດີ້ວໂປ້
ຂອງເຂົາກໍ່ຜັນຊີສອດເຂົ້າໄປໃຕ້ເສື້ອຊ້ອນໃນ ບ່ອນວ່າງເອິກທີ່ເປັນຊ່ອງວ່າງພໍໃຫ້ດີ້ວມືເຂົາຜັນເຂົ້າ
ໄດ້ສຳເລັດ ສ່ວນນີ້ວອື່ນຍັງຄົງຍອງເທິງ ໂອບເອົາໝາກແອັບເປິ່ນຂອງນາງທີ່ມີເສື້ອຊ້ອນໃນຫຸ້ມຫໍ່ກັ້ນບັງຢູ່
ເມື່ອເຂົ້າໄປໄດ້ດີ້ວທີ່ໜຶ່ງແລ້ວ ເຂົາກໍ່ຄ່ອຍໃຊ້ດີ້ວອື່ນຜັນຊີຕາມເຂົ້າໄປເລື່ອຍໆຈົນໝົດທຸກດີ້ວ
ໃນທີ່ສຸດແນວເກາະເສຶ້ອຊ້ອນໃນຂອງນາງ ທົນຕໍ່ຄວາມເຄັ່ງຕຶງບໍ່ໄຫວຈີ່ງລຸດປຸດອອກມາ.ນາງຕຶ່ນຫຍຸບເບົາໆ
ເວລານີ້ຫົວໃຈຂອງນາງຍິ່ງເຕັ້ນແຮງຂຶ້ນຊັກໃຊ້,ສຽງຫັນໃຈຂອງນາງເລີມແຮງຂຶ້ນຈົນໄດ້ຍິນຊັດເຈັນ.
- ອຸ່ຍ ! ຕາຍ ຜູ້ຊາຍໃຈກ້າຫານປານນີ້ຫວະ? ນາງລັກຍີ້ມໃນໃຈ
- ຟັງເບິ່ງກ່ອນເຂົາຊິເຮັດຫຍັງຕໍ່ໄປ? ແລະ ຈຸດຈົບຢູ່ບ່ອນໃດແທ້?
ນາງຄິດແປກໃຈ ຜ່ານມານາງບໍ່ເຄີຍໃຈອ່ອນໃຫ້ໃຜຈັກເທື່ອ ແຕ່ເທື່ອນີ້ເປັນຫຍັງນາງຈິ່ງປ່ອຍຕົວໃຫ້ເຂົາທຸກຢ່າງແບບນີ້.
ມືຂອງຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນເມື່ອໄດ້ໂອກາດແລ້ວມັນກໍ່ບໍ່ລໍຊ້າມັນຄວາຄຸ້ມເອົາໝາກແອັບເປິ່ນຂອງນາງ,ໂອບໜ່ວຍນັ້ນ ແລ້ວມາໂອບໜ່ວຍນີ້ທັງຫຼູບນ້ຽນໄປມາເບົາໆ,
ນາງຄິດກະດຽມ,ທັງອົດຫົວກັັ້ນ—ໃຈເປັນບາດໆພໍໃຈຈະຂາດ,ເຂົາຫຼູບນ້ຽນບາດໃດ
ຂົນຄີງຂອງນາງແຕກເຜືອບ..ໆເປັນບາດໆ ນາງຢາກຖາມຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນວ່າ:
ເປັນແນວໃດໝາກແອັບເປີ່ນເຮົານ້ອຍໂພດ,ໃຫຍ່ໂພດ ຫຼື ພໍດີບໍ?
ມືຂອງເຂົາບໍ່ຢຸດຢູ່ພຽງໝາກແອັບເປີ່ນເທົ່ານັ້ນ,ຍັງຄ່ອຍໆຕູດມືເລື່ອນສຳພັດຂຶ້ນໄປຕາມລຳຄໍ,
ຍອດຄາງ,ສອງພວງແກ້ມຮອດໜ້າພາກ ແລະ ເຮືອນຜົມນຳອີກແລ້ວຈິ່ງກັບລົງມາຢຸດທີ່ໝາກແອັບເປີ່ນ
ອີກຄາວໜຶ່ງກ່ອນຈະລ່ວງເລີຍລົງໄປຫາໃສ້ບື ແລະ ທ້ອງນ້ອຍ,ຢູ່ທີ່ນີ້ນອກຈາກເຂົາຫຼູບຄຳແລ້ວເຂົາກໍ່ໃຊ້ນີ້ວ
ຊີ້ຂອງເຂົາຜັນຊີລົງທີ່ໃສ້ບືຂອງນາງ, ນາງ ກະດຽມແຮງ ຈົນອົດບໍ່ໄດ້ນາງດີ້ນສະເດີດຂຶ້ນໝົດແຮງ,ຈົນເຮັດ
ໃຫ້ທັງຕົວຂອງນາງລຸກນັ່ງໂຈ້ໂກ້ຂຶ້ນທັນທີ, ນາງຟ້າວຄວາຫາໝາກກະດູມເສື້ອເພື່ອຈະເນັບເຂົ້າຄືນແຕ່ພັດ
ຍັງເຫັນຄົບຖ້ວນບໍ່ມີໜ່ວຍໃດທີ່ຖືກເປີດ,ຄວາຫາຕິນສິ້ນວ່າຊິດຶງລົງແຕ່ພັດເຫັນຕິນສິ້ນຢູ່ປົກກະຕິແລ້ວ,
ນາງແປກໃຈຄິດວ່າຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນເປັນຜູ້ປົກປິດໃຫ້ຕົນ, ນາງຟ້າວຄວາຫາຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນເພື່ອຈະຈັບຕົວໄວ້,ເຂົາ
ແມ່ນໃຜ?,ເຂົາຄືມາລ່ວງແທ້?,ຈະເອົາໃຫ້ມັນຕາຍມື້ນີ້ຄັກໆ ແຕ່ຄວາຫາກໍ່ບໍ່ເຫັນມີຫຍັງ.
ບໍ່ໜ້າເຊື່ອວ່າຫາຍຕົວໄດ້ດອກ ນາງງົງໄປຊົ່ວໄລຍະໜຶ່່ງ
ນາງພະຍາຍາມຕັ້ງສະຕິ ໃນທີ່ສຸດກໍ່ຮູ້ວ່າ: ມັນເປັນລາງຝັນນັ້ນເອງ, ນາງສອນຫາຍໃຈໂພອອກບາດແຮງໆ
ແລ້ວຄ່ອຍໆເນີ້ງໂຕລົງແທດກັບໜອນອີກເທື່ອໜຶ່ງເພື່ອເຮັດໃຫ້ການເຕັ້ນຂອງຫົວໃຈຄ່ອຍໆອອ່ນລົງ ນາງຄວາເອົາໝອນປ້ອງຂ້າງກອດພ້ອມກັບເອົາຝາມືມາຮອງແກ້ມທຳທ່າຫຼັບຕາລົງອີກເພື່ອຢາກສືບຕໍ່ລາງ
ຝັນຂອງນາງໃຫ້ຈົນສິ້ນແຕ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້ແລ້ວເພາະທ້ອງຟ້າແຈ້ງຈ່າງປາງພໍດີ,ນາງຈິ່ງຟ້າວລຸກຈາກບ່ອນ
ນອນທັນທີເພາະສວາຍແລ້ວ
............................................................................................................................................
ລາງຝັນຂອງນາງໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍສູ່ອ້າຍເຂີຍຟັງ ໃນເວລາທີ່ສົນທະນາເລື່ອງຊື້ເລກ ອາມອນ ຕີເລກງວດນີ້ວ່າ:
ຜູ້ຊາຍນາມ 5 ,ຜູ້ຍິງນາມ 4 ສ່ວນຝາມືມີ 5 ນີ້ວ( 545 ) ງວດນີ້ ອາມອນທຸ່ມເງິນ 100.000 ກີບ ຫວັງຈະລວຍ.
ຜົນການອອກເລກງວດນນີ້( 544 ) . ເມື່ອເລກອອກປັບ ອາມອນຕ້ອງໃຊ້ກຳປັ້ນຕີເອິກຂອງຕົນດັງຕຶບຢ່າງແຮງ.
- ຄິດແລ້ວນ່າ..ຜີບອກຫົນ ຄົນບອກຂຶ້ນ ຄັນຖອຍລົງອີກໂຕດຽວກໍ່ເປະແລ້ວເດ່.
ອາມອນ ຕີເອິກຂອງໂຕເອງບໍ່ພຽງແຕ່ເຫຼືອໃຈທີ່ຊື້ເລກບໍ່ຖືກເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງເຫຼືອໃຈໃນລາງຝັນຂອງນ້າສາວນຳອີກ.
ເລື່ອງສັ້ນນີ້ຍັງບໍ່ຈົບ ຈົ່ງຄອຍຕິດຕາມໃນຕອນ: ລາງຝັນຂອງອ້າຍເຂີຍ.