ສາຍລົດເມທີ່ວ່ານີ້ແມ່ນສາຍລົດເມວິ່ງ - ວຽງທອງ,ໄລຍະທາງ 230 ກິໂລແມັດ

ປົກກະຕິລົດເມສາຍນີ້ຈະແລ່ນອອກຈາກນະຄອນວິ່ງ ສສ ຫວຽດນາມ ຫາ ເມືອງວຽງທອງ ແຂວງບໍລິຄຸໄຊ ສັບປະດາລະ 3-4 ທ່ຽວ ໂດຍເວັ້ນ 1 ມື້ ຈິ່ງອອກທ່ຽວໜຶ່ງ,

ອອກຄີວທີ່ຫວຽດເວລາ 1 ໂມງ 00 ,ອອກຈາກຄິວທີ່ວຽງທອງ ເວລາ 9 ໂມງ 30 ,

ລົດສາຍນີ້ໄດ້ເລີ່ມແລ່ນປົກກະຕິແຕ່ປີ 2010 ເປັນຕົ້ນມາ.

ອັນທີ່ວ່າແປກທີ່ສຸດນັ້ນກໍ່ຄືວ່າ: 2012 ມານີ້ ປະກົດເຫັນລົດສາຍນີ້ແລ່ນຖີ່ເປັນພິເສດ,ບາງຊົວໂມງ ມີລົດອອອກຮອດ 4 ຄັນ ໄລ່ຫຼັງກັນ,ບາງມື້ອາດມີຮອດ 10 ກວ່າຄັນ.

ບາງຄັນບໍ່ມີຜູ້ໂດຍສານເລີຍ,ມີແຕ່ກະເປົາລົດເມ 2-3 ຄົນເທົ່ານັ້ນ,ເຖິງບໍ່ມີຜູ້ໂດຍສານຂີ່ປະຈຳ ແຕ່ລົດເມກໍ່ຍັງແລ່ນທຸກມື້ເປັນປະຈຳບໍ່ຂາດ.

ຂະໜາດສາຍລົດເມວຽງຈັນ-ຮ່າໂນຍຍັງບໍ່ຫຼາຍທ່ຽວປານນັ້ນ

 ຫຼາຍໆທ່ານຄົງຮູ້ຈັກດີວ່າແມ່ທ້ອງເຂັມເປັນໂຕແນວໃດ?,ມັນອັນຕະລາຍແນວໃດ?,ແຕ່ບາງທ່ານອາດຍັງບໍ່ຮູ້ເຖິງວິທີກຳຈັດແມ່ທ້ອງຊະນິດທີ່ວ່ານີ້ໂດຍບໍ່ຕ້ອງໃຊ້ຢາ ແຕ່ໄດ້ຮັບຜົນ 100% .

ທ່ານ: ດຣ.ບຸນໄຊ ເວົ້າສູ່ຟັງວ່າ:ແມ່ທ້ອງເຂັມມັກຢູ່ໃນລຳໄສ້ແກ່,ປາກຮູທວານຂອງເດັກນ້ອຍ(ອາຍຸ 1-3 ປີມັກເປັນອັນຕະລາຍ),

ມັນມີຮອບວຽນຊີວິດຢູ່ປະມານ 1 ສັບປະດາ,ພາຍຫຼັງວາງໄຂ່ແລ້ວມັນກໍ່ຈະຕາຍໄປເອງ,ເວລາມັນປະສົມພັນ ແລະວ່າງໄຂ່ມັນຈະອອກມາໄຂ່ຢູ່ປາກຮູທວານໃນຕອນກາງຄຶນ,ມັນຈະະຊີກົ້ນຂອງເດັກນ້ອຍ,ເຮັດໃຫ້ເດັກນອນບໍ່ໄດ້

ເມື່ອເວລາເຮົາກິນຢາຊະນິດຕ່າງໆລົງໄປສ່ວນໃຫຍ່ມັນຈະລອຍຕົວຢູ່ນອກອາຈົມ ຫຼື້ ປາກຮູທວານເຮັດໃຫ້ມັນບໍ່ໄດ້ຮັບລິດຂອງຢາທີ່ເຮົາກິນລົງໄປ,

ດັ່ງນັ້ນການກຳຈັດດ້ວຍການໃຊ້ຢາບາງຄັ້ງຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຜົນເລີຍ.

ອາການ:ສັງເກດອາກນຂອງເດັກນ້ອຍເວລານອນກາງຄືນມັນຈະດີ້ນລົນ,ນອນບໍ່ໄດ້ນັ້ນສະແດງວ່າມີແມ່ທ້ອງອອກມາລົບກວນ,

ຖ້າເຮົາຄ່ອຍໆພີ່ເບິ່ງກໍ່ເຫັນໂຕແມ່ທ້ອງເຂັມເປັນໆເລີຍໃນຕອນນັ້ນ.

ລາວເວົ້າຕື່ມວ່າ: ການກຳຈັດທີ່ໄດ້ຜົນ 100% ມີແຕ່ວິທີດຽວຄື: ຖ້າຫາກເຮົາພີ່ເບິ່ງເຫັນໂຕແມ່ທ້ອງເຂັມ ເຮົາຄວນເອົາສຳລີອ່ອນໆຂ່ຽອອກ,ຈາກນັ້ນໃຊ້ສຳລີຈຸມນ້ຳແຟບ ຫຼື ສະບູພໍເຂັ້ມຂົ້ນ,ໄປເນັບວາງໄວໃນຮູ້ທວາຍຂອງເດັກ,ເວລາແມ່ທ້ອງມາວາງໄຂ່ຈະເຮັດໃຫ້ໄຂ່ຂອງມັນເຊື່ອມສະມັດຕະພາບ

(ໄຂ່ຮ້ວນ,ບໍ່ສາມາດແຜ່ໄດ້),ເຮົາເຮັດແບບນັ້ນຕິດຕໍ່ກັນເຖິງ 3 ຄຶນ ຈະເຫັນຜົນ100% ,(ແຕ່ບໍ່ໄດ້ໝາຍວ່າແມ່ທ້ອງເຂັມຈະກໍ່ເກີດກັບເດັກອີກ,ຫາກມີການຕິດແປດໃໝ່ເຮົາຕ້ອງໄດ້ກຳຈັດໃໝ່ອີກ).

ທ່ານບອກວ່າ: ບົດຮຽນນີ້ ຊ່ຽວສານຄົນຫວຽດນາມກໍ່ຍອມຮັບ.

ຂໍ້ມູນນີ້ອາດບໍ່ຄົບຖ້ວນຫາກໃຜມີຂໍ້ມູນດີໆກ່ຽວກັບແມ່ທ້ອງເຂັມກໍ່ເພີ່ມເຕີມດ້ວຍ,

 ຂ້ອຍແມ່ນຄົນໜຶ່ງທີ່ເບິ່ງໂລກໃນແງ່ຮ້າຍ,ມັນສະແດງອອກໃນບົດທີ່ພົດລົງໃນພັນລາວ,ສ່ວນໃຫຍ່ຕຳນິວິຈານ,ກາວປະນາມປະກົດການຕ່າງໆທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນສັງຄົມຕ່າງໆນາໆ,

ເວົ້າແຕ່ຄົນອື່ນເປັນແນວນັ້ນແນວນີ້,ສັບພະປິມີແຕ່ເລື່ອງວຸ້ນວາຍຫຍຸ້ງຍາກ,ເບິ່ງຄຳເວົ້າຄືວ່າໂຕເອງຮູ້ທຸກອັນ,ເຫັນທຸກຢ່າງ,ມີທຸກສິ່ງ ແລະພ້ອມທຸກດ້ານ,

ແຕ່ແລ້ວ...ໂຄດວ່າໂງ້ຫຼາຍ,ຂາດທຸກໆຢ່າງກວ່າຄົນອື່ນໆເຂົາ,(ເອົາໂຕຍັງບໍ່ລອດ) ມັນສະແດງອອກໃນບົດໜຶ່ງທີ່ຂ້ອຍພົດລົງວ່າ(ຮ້ອນເງິນ,ຈະເຮັດທຸກຢ່າງເພື່ອຫາເງິນຮຽນ),

ເປັນແບບນີ້ຍັງກ້າຊ່ອງແສງສັງຄົມວ່າຈັ່ງຊັ້ນຈັ່່ງຊີ້. (ເວົ້າມາປວດ.....).

ເປັນຈັ່ງໃດກໍ່ຕາມຂໍໂທດນຳເພື່ອນພັນລາວທຸກຄົນ,ຫວັງວ່າຈະໃຫ້ອະໄພແກ່ຄົນສື່ບື້ຢ່າງຂ້ອຍ,ໃຫ້ເວລາປັບຕົວ,ຄິດວ່າຈະຊົ່ວຫຼືດີກໍ່ຍັງເປັນມະນຸດຮ່ວມໂລກດ້ວຍກັນ ແລະຈົ່ງຊ່ວຍແນະນຳຕຳນິຕິຊົມແກ່ຂ້ອຍຕໍ່ໄປດັ່ງຜູ້ໃຫຍ່ເພີ່ນເຄີຍສອນວ່າ: ປາບພະຍາດເອົາຄົນ:

ຂໍກາບທຸກໆ ທ່ານ:............

 ພໍ່ເຖົ້າ ທ້າວສົມ,ພ້ອມດ້ວຍຍາດພີ່ນ້ອງ,ການຈັດຕັ້ງບ້ານວັງໝາກ,ເມືອງວຽງທອງ,ແຂວງບໍລິຄຳໄຊ.

ໄດ້ຝາກສະແດງຄວາມຂອບອົກຂອບໃຈເປັນຢ່າງສູງຜ່ານພັນລາວ ໄປຍັງບັນດາການຈັດຕັ້ງທຸກພາກສ່ວນ,ພີ່ນ້ອງລາວ ແລະໄທ ທີ່ມີສ່ວນຮ່ວມຊອກຄົ້ນຫາລູກ

ແລະຫຼານສາວທີ່ໄດ້ຫາຍໂຕເຂົ້າປະເທດໄທຢ່າງໄຮ້ຂໍ້ມູນນັບແຕ່ເດືອນ ມີຖຸນາປີ 2011 ,ເຊິ່ງຂ້ອຍໄດ້ນຳມາພົດລົງທີ່ພັນລາວເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍຈາກພີ່ນ້ອງພັນລາວໃນການຊອກຄົ້ນ.

ປະຈຸບັນທາງການຂອງໄທ ແລະລາວໄດ້ຄົ້ນຫາ ແລະນຳຕົວພວກກ່ຽວທັງ 3 ຄົນກັບເຖິງອ້ອມອົກຂອງພໍ່ແມ່ ແລະຍາດພີ່ນ້ອງເປັນທີ່ຮຽບຮ້ອຍແລ້ວໃນລະຫວ່າງທ້າຍເດືອນມີຖຸນາ 2012ນີ້ເອງ

(ຂໍໃຫ້ຊາດລາວ ແລະໄທຈົ່ງຍືນຍົງ ແລະຮັກສາມິດຕະພາບ,ການຮ່ວມມື ແລະຄວາມສາມັກຄີອັນດີໄວ້ຕະຫຼອດໄປ)

-ພະນະ​ທ່ານ​ນາງ ຍິ່ງ​ລັກ ຊິນນະ​ວັດ, ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ​ແຫ່ງ ຣາຊະ​ອານາຈັກ​ໄທ ​ແລະ ຄະນະ ​ໄດ້​ເດີນທາງ​ມາ​ຢ້ຽມຢາມ ສປປ ລາວ ຢ່າງ​ເປັນ​ທາງ​ການ ​ໃນ​ວັນ​ທີ 16 ກັນຍາ 2011 ນີ້. ພິທີ​ຕ້ອນຮັບ​ຢ່າງ​ເປັນ​ທາງ​ການ ​ໄດ້​ຈັດ​ຂຶ້ນຢ່າງ​ສົມ​ກຽດ ທີ່​ຫ້ອງ​ວ່າການ​ລັດຖະບານ ​ໂດຍມີພະນະ​ທ່ານ ທອງ​ສິງ ທຳ​ມະ​ວົງ, ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ​ແຫ່ງ ສປປ ລາວ,

ພາບຈາກ kpl

ໄມ້ປູດຕົ້ນນີ້ເປັນປະເພດໄມ້ດູ່ແກນຫຼ້ອນ

ເອີ້ນຕາມຊະນິດປູດວ່າ: ປູດໜາມໝາກມີ້.

ຄວາມໜາຂອງປູດ 15 ຊັງຕີ

ໜ້າຕັດທາງປາຍ 60 ຊັງຕີ

ໜ້າຕັດທາງກົກ 80 ຊັງຕີ

ຄວາມສູງຈຸດເປັນປູດ 2.5ແມັດ

ຄົນພົບເມື່ອວັນທີ່ 4.5.12

ຂໍ້ມູນອື່ນຂໍສະຫງວນໄວ້ກ່ອນ

ຫາກທ່ານໃດສົນໃຈຈະສົ່ງຂໍ້ຄວາມຫຼັງໄມ

 ເຫັນເພີ່ນຂຽນຫຍໍ້ວ່າ: ຖວທ. ທຳອິດກໍ່ງົງໆ ແປວ່າຫຍັງ?

ຮູ້ພາຍຫຼັງມາເພີນແປວ່າ: ຖົງແວັບແທ້ !

ສື່ມວນຊົນເປັນຂະແໜງໜຶ່ງທີ່ມີບົດບາດສຳຄັນໃນການໂຄສະນາ,ປຸກລະດົມຂົນຂວາຍມະຫາຊົນໃຫ້ເດີນຕາມແນວທາງ

ນະໂຍບາຍຂອງພັກ,ຕໍ່ສູ້ຊົນຊັ້ນ,ຕ້ານສັຕູ,ຊ່ອງແສງປະກົດການ ຫຼື ວິຈານສັງຄົມ ແລະກໍ່ສ້າງຊີວິດໃໝ່

ໃນນັ້ນມີພາຫະນະສື່ມວນຊົນເປັນອາວຸດ.

            ສະນັ້ນ: ບັນດານັກຮົບສື່ທັງຫຼາຍຈິ່ງເອົາໃຈໃສພິທິພິທັນຕໍ່ກັບອຸປະກອນຮັບໃຊ້ຂອງເຂົາເຈົ້າ,

ເພາະວ່າຖ້າຫາກຝ່າຍໃດມີອາວຸດແຫຼມຄົມກວ່າ,ທັນສະໄໝກວ່າ ແລະພຽງພໍກວ່າ ຖືວ່າເປັນຝ່າຍໄດ້ປຽບ

ແລະມີໂອກາດໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ

            ນັກສື່ມວນຊົນລາວທ່ານໜຶ່ງເວົ້າວ່າ: ຫາກມີງານໃຫຍ່ໆເກີດຂຶ້ນເມື່ອໃດ ຖືວ່າແມ່ນບັ້ນຮົບເກີດຂຶ້ນ,

ຂະແໜງສື່ມວນຊົນຕ້ອງເຈັບຫົວໜັກ,ບໍ່ວ່າຈະເປັນຂັ້ນສູນກາງ ຫຼື ທ້ອງຖິ່ນ. ເນື່ອງຈາກວ່າ

ຂະແໜງນີ້ເປັນຂະແໜງທີ່ບໍ່ມີລາຍຮັບສູງຄືຜູ້ອື່ນ,ບາງແຂວງ,ບາງເມືອງທີ່ຫາງໄກຊອກຫຼີກຮອດບໍ່ມີລາຍຮັບເລີຍ.

ອາໃສແຕ່ຫງົບປະມານຂອງລັດ,ການປະກອນສ່ວນຂອງນັກທຸລະກິດ ແລະປະຊາຊົນ....ກໍ່ບໍ່ພຽງພໍ,ເພາະວ່າອຸປະກອນສື່ມວນຊົນທຸກຊີ້ນລ້ວນແຕ່ມີລາຄາແພງຫຼາຍ

            ທ່ານເລົ່າສູ່ຟັງວ່າ: ວຽງຈັນເກມ 25 ຜ່ານມານັ້ນ

ລັຖະບານໄດ້ທຸ່ມເງິນຫຼາຍລ້ານໂດລາເຂົ້າໃນຂະແໜງນີ້ ນັບທັງເຝິກອົບຮົມບຸກຄະລະກອນຫຼາຍຊຸດ,ສ້ອມແຊມ

ແລະຊື້ອຸປະກອນຫຼາຍລາຍການ, ແຕ່ລະລາຍການລ້ວນແຕ່ແພງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ.

            ທ່ານເວົ້າວ່າ ສົມມຸດຖ່າຍທອດສົດເຕະບານຕ້ອງໃຊ້ກ້ອງ 25 -37 ໜ່ວຍໃນໜຶ່ງສະໜາມ,

(ບໍ່ນັບລົດເຄື່ອນທີ່), ລາຄາກ້ອງປະມານ 250,000 –  600,000 ໂດລາຕໍ່ໜ່ວຍ

            ໃນຊີເກມຜ່ານມາສະເພາະແຕ່ລົດຖ່າຍທອດສົດເຄື່່ອນທີ່ຕ້ອງໃຊ້ 16 ຄັນ,ໃນນັ້ນເພື່ອນບ້ານມາຊ່ວຍ

( ໝາຍວ່າຢືມ) ຈາກຫວຽດນາມ 6 ຄັນ,ຈາກໄທ 6 ຄັນ ແລະລາວເຮົາຊື້ 4 ຄັນ, ໃນລາຄາ 5 ລ້ານໂດລາຕໍ່ 1 ຄັນ.

                ເຖິງປານນັ້ນຖ້າທຽບໃສ່ມາດສາກົນແລ້ວກໍ່ພຽງແຕ່ວ່າສົມບຸນ ແຕ່ບໍ່ເຖິງຂັ້ນດີເລີດ.

ທ່ານເວົ້າວ່າ: ໃຜບໍ່ລອງຈະບໍ່ຮູ້,ໃຜບໍ່ຮູ້ຈະບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າໜ້າວຽກຂອງສື່ມັນຫຍຸ້ງຍາກສ່ຳໃດ

ສ່ວນໃຫຍ່ສັງຄົມມັກມອງວ່າສື່ເປັນຄົນລວຍ,ເຮັດວຽກສະບາຍ

            ແຕ່ຕົວຈິງແລ້ວ: ໄປຄືເສດຖີ,ອອກເວທີຄືພະເອກ,ບາດກັບບ້ານເຄັດເລດຈ້ຳແຈ່ວກັບເມຍ.

 (ຈົບ).

ໂດຍ: ພັນທະຫົວໃຈ

 ຈຸດອື່ນກໍ່ດີຢູ່ ແຕ່ຈຸດທີ່ຢາກໃຫ້ປັບປຸງຄື: ຄວາມໄວຂອງການໂອນເງິນ,ສະເພາະຢູ່ຕົວເມືອງໃຫຍ່ເຊັ່ນ: ນະຄອນຫຼວງ,ສະຫວັນນະເຂດ,ປາກເຊ.....ເຊີ່ງມີສາຂາຂອງທະນາຄານແຈກຢາຍຢູ່ຫຼາຍແຫ່ງ,ການໂອນເງິນ,ແຟັກເງິນ ເຫັນວ່າຊັກຊ້າຫຼາຍ ອັນເນື່ອງມາຈາກການໂອນເງິນເຂົ້າອອກຂອງບັນດາສາຂາເລົ່ານັ້ນຕ້ອງຜ່ານສູນສຳນັກງານໃຫຍ່ ຫຼື ຜ່ານແຂວງສາກອນຈິ່ງຈະສົ່ງໄປຫາສາຂາຍ່ອຍໄດ້ (ການສົ່ງເງິນຕາມບັດປະຈຳຕົວ ຫຼື ປື້ມສຳມະໂນຄົວ)

ເຮັດແບບນີ້ຄ້າງຄາຫຼາຍຈຸດຫຼາຍບ່ອນ,ເວລາເງິນບໍ່ເຖິງຈຸດໝາຍກໍ່ຕ້ອງໂທເຊັດຫຼາຍບ່ອນຕາມຈຸດເຮັດໃຫ້ລູກຄ້າສິນເປຶອງເງິນ,ເປືອງເວລາ ແລະບໍ່ທ່ວງທັນກັບຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງສັງຄມເທົ່າທີ່ຄວນ,

ຫາກເປັນໄປໄດ້ຄວນຈະສົ່ງຕົງຈາກຕົ້ນທາງເຖິງປາຍທາງບາດດຽວ,ບໍ່ຜ່ານສຳນັກງານໃຫຍ່ ຫຼື ສົ່ງຜ່ານລະຫັດລັບຄືກັບຢູ່ຕ່າງປະເທດ,ເຮັດໃຫ້ລູກຄ້າມີຫຼາຍທາງເລືອກ.

ອາດຊ່ວຍລຸດຜ່ອນການສິ້ນເປືອງເວລາຂອງລູກຄ້າໄດ້ຫຼາຍ,ຕອບສະໜອງສັງຄົມໄດ້ໄວຂຶ້ນ ແລະກໍ່ສົມກັບວ່າ ບຸກທະລຸທັງສີ່ດ້ານທີ່ພັກເຮົາກຳນົດອອກ.

 ຜູ້ຍິງທີ່ນອກໃຈຜົວບໍ່ຂໍກ່າວເຖິງ ວ່າເປັນຮູບຮ່າງລັກສະນະ,ໜ້າຕາຜິວພັນແບບໃດເພາະທີ່ເຄີຍພົບມາແມ່ນເກີດຂຶ້ນໄດ້ທຸກລັກສະນຜິວພັນເລີຍ.

ແຕ່ກໍ່ພໍສັງເກດອອກໄດ້ຢູ່ທີ່ຜົວຂອງເຂົາ ສ່ວນຫຼາຍເປັນຄົນສຸຂຸມໃນໜ້າທີ່ການງນ,ຂະຫຍັນຫາເງິນ,ຕັ້ງໜ້າຮ່ຳຮຽນ,ຮັກເມຍ,ທູ່ມເທເພື່ອເມຍ ຫຼື ຫຼີ້ນກິນຟູມເຟືອຍເກີນໄປ,ຈົນຫ່າງເຫີນຈາກຄອບຄົວເປັນເວລາຍາວນານ.

ຜູ້ຊາຍແບບນີ້ມີຄວາມສ່ຽງສູງທີ່ເມຍຈະນອກໃຈ ເພາະເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ແຍກແຍະຄວາມສຸກບໍ່ອອກ,ຈິງແລ້ວຄວາມສຸກເກີດມາຈາກ (ວັຖຸ,ກາຍ,ວາຈາ ແລະຈິດໃຈ), ນັ້ນກໍ່ຄື: ເງິນຄຳວັຖຸເຄືອງໃຊ້,ສຸກກະພາບ,ຄວາມອົບອຸ່ນ,ໃກ້ຊິດ,ເສີມບັນຍາກາດ ແລະກຳລັງໃຈ.

ແຕ່ຜູ້ຊາຍສ່ວນໃຫຍ່ມັກແລເຫັນແຕ່ດ້ານດຽວຄື: ດ້ານວັຖຸ,ເລີຍລືມຢ່າງອື່ນໄປ ເປັນສາຍເຫດໃຫ້ຕົນເອງຫ່າງເຫິນຈາກຄອບຄົວຈົນບໍ່ຄິດເຖິງຄວາມສ່ຽງໃດໆເຊັ່ນ: ໄປທຳທຸລະກິດຄ້າຂາຍ,ໄປເຮັດວຽກງານ,ໄປຮຽນວີຊາຕ່າງໆຫ່າງເຫີນເມຍເປັນຫຼາຍເດືອ,ຫຼາຍປີ ເພື່ອຫວັງຈະມອບສິ່ງໂຕຄິດວ່າເປັນຄວາມສຸກນັ້ນໃຫ້ກັບຄອບຄົວ

ແຕ່ຮູ້ ຫຼື ບໍ່ວ່າສິ່ງນັ້ນມັນເປັນຂອງນອກກາຍ, ຄວາມສຸກຢູ່​ ’’ ນອກກາຍ,ນອກໃຈ ‘’ ຈະສຸກລົ້ນຟ້າເຫຼືອດິນກໍ່ຈິງມັນຍັງບໍ່ເທົ່າຄວາມສຸກຢູໃນ ກາຍແລະໃຈ ພຽງຄາວຄຶນ.

ເຫັນມາຫຼາຍຄູ່ແລ້ວ,ເມຍຫຼີ້ນບ່າວ,ຫຼີ້ຊູ້

ບາງຄູ່ຜົວຮູ້ ແລ້ວແຍກທາງກັນ,

ບາງຄູ່ຜົວບໍ່ຮູ້ກໍ່ສືບຕໍ່ດຳເນີນໄປ

ບາງຄູ່ຜົວຮູ້ແຕ່ຫາຫຼັກຖານບໍ່ໄດ້ ກໍ່ຕ້ອງທຳໃຈທໍລະມານຕໍ່ໄປ

ບາງຄູ່ຜົວຮູ້,ຈັບໄດ້ຄາໜັງຄາເຂົາ ແຕ່ແຍກທາງກັນບໍ່ໄດ້ຍ້ອນສົງສານລູກ ແລະອື່ນໆ

ບາງຄູ່ ຜູ້ເປັນເມຍກິນຢາຕາຍ

ບາງຄູ່ ເມຍລັກເອົາເງິນໜີນຳຊາຍຊູ້ເລີຍ,ບາງຄົນໄປບໍ່ລອດກັບມາຢູ່ນຳຜົວຄຶນ.

ບາງຄູ່ເມຍວາງແຜນທຳຮ້າຍຮ່າງກາຍ,ຊີວິດຂອງຜົວ ຕ່າງໆນາໆ.

ຜູ້ຊາຍກໍ່ຮູ້ວ່າຍິງສະໄໝນີ້ເປັນແນວໃດ,ເປັນຫຍັງໄວ້ວາງໃຈເອົາແທ້ເອົາວ່າ:ຢ່າຄິດເທາະວ່າຫາກຮູ້ແລ້ວຈະເຕະຖີ້ມ ຫຼື ຈະປະກັນໄດ້ງ່າຍໆ,ເຖິງຈະປະໄດ້ກໍ່ຈິງ ແຕ່ນານໆກໍ່ເຫັນນ້ຳຕາຊຶມເບົ້າຜູ້ຊາຍເຊັ່ນກັນ,ຍ້ອນສົງສານພະຍານຮັກຄື: ລູກ.

            ກັບໃຈສາຜູ້ຊາຍ,ຢາງນ້ອຍຕ້ອງເຂົ້າໃຈວ່າ: ເມຍກໍ່ມີຫົວໃຈ ,ເຖິງງານຈະຫຍຸ້ງສັບສົຍປານໃດກໍ່ຕາມໃຫ້ຍາດເວລາມາກິນເຂົ້າກັບເມຍສັບປະດາລະ 1 ເທື່ອ ຫຼື ເດືອນລະເທື່ອ ແມ່ນເປັນການດີ,ຫາກຍາວກວ່ານັ້ນ ລະວັງເມຍນອກໃຈ.

 ຫຼາຍທ່ານກໍ່ອາດເຄີຍພົບພໍ້ມາແລ້ວຕໍ່ກັບການກົງມູນຄ່າໃນໃບບິນ,ບັນຫານີ້ມັກເກີດມີຢູ່ຮ້ານອາຫານ,ກິນດຶ່ມ,ບັນເທິງ,

ຄາຣາໂອເກະ.....ທີມີຂອງມຶນເມົາ ແລະໃນເວລາທີ່ລູກຄ້າມຶນເມົາ,ເວລາມີແຂກຄົນຈຳນວນຫຼາຍສັບສົນ, ເພາະເຈົ້າຂອງບາງຮ້ານ

ຈະສັງເກດເຫັນນິໄສຂອງຄົນລາວມັກງ່າຍ,ຂີ້ອາຍ ແລະມັກກຽດແຕ່ບໍ່ຖືກຽດ(ບໍ່ໃສ່ໃຈເລື່ອງກຽດສັກສີຄືຄົນຕ່າງປະເທດ).

ປະເພດເມນູທີ່ມັກກົງຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນເຫຼົ້າເບຍຂອງມຶນເມົາ,ເຄື່ອງດຶມ,ຂອງແກ້ມ ແລະອາຫານບາງຄັ້ງຄາວ.

ມູນຄ່າໃນບິນທີ່ເຄີນຖືກກົງແມ່ນປະມານ 1 ແສນ, 2 ແສນ, 3 ແສນ.....ຂຶ້ນໄປ,ຄົນທີ່ກົງແມ່ນຜູ້ທີ່ຂຽນບິນເຊິ່ງບາງເທື່ອກໍ່ບໍ່ແມ່ນເຈົ້າຂອງຮ້ານ.

ເວລາເຂົາກົງແມ່ນພາຍຫຼັງແຂກສັ່ງເຊັກບິນ,ຜູ້ຂຽນບິນຈະມອບໃຫ້ຄົນເສີບເປັນຜູ້ສົ່ງບິນໃຫ້ແຂກ,

ຫາກໃຜບໍ່ໃສ່ໃຈກໍ່ຈ່າຍເງິນໄປເລີຍເກັບແຕ່ໃບບິນໄວ້ ຫຼື ບາງທ່ານກໍ່ບໍ່ເກັບຮອດບິນຊ້ຳ,ມາຄິດຄຶນພາຍຫຼັງຫາຍເມົາຈິງນຶກອອກວ່າຕົນຖືກກົງແຕ່ກໍ່ສາຍໄປແລ້ວ.

ວິທີແກ້.

1.ເຖິງວ່າເຮົາຈະເມົາ ຫຼື ບໍ່ເມົາກໍ່ຕາມຕ້ອງຕັ້ງສະຕິດີໆ,ເວລາສັ່ງທຸກຢ່າງຕ້ອງນັບ ແລະຈົດຈື່ໃຫ້ໄດ້ວ່າມີຫຍັງແດ່?, ຈຳນວນເທົ່າໃດ?

2. ຫາກບໍ່ຈືຄັກ ເວລາທີ່ຄົນເສີບຍື້ນບິນມາໃຫ້ ເຮົາຄວນຈັບມາກວດເຊັກຄືນວ່າມີເທົ່າໃດ?,

3. ຄວນຈັບບິນ ແລະທຳທ່າກວດບິນອ່າວດົນແດ່ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ຂຽນບິນໄດ້ແນມເຫັນວ່າເຮົາກວດກາບິນລະອຽດ.

4. ບໍ່ຄວນຍຶ້ນບິນໃຫ້ຫວົໜ້າ,ເຖົ້າແກ່ ຫຼື ການເງິນ ຈັບບິນກ່ອນການກວດກາຂອງເຮົາ ເພາະເພີ່ນຈະຮັກສາພາບພົດທີ່ດີຈະບໍ່ກວດກາຫຍັງເລີຍ

5. ຫາກຮູ້ວ່າມູນຄ່າໃນບິນຖືກກົງ,ແຕ່ບໍ່ກ້າທ້ວງ ເຮົາກໍ່ບໍ່ຄວນໂວຍວາຍ ຫຼື ຊີ້ແຈງແນວນັ້ນແນວນີ້ເພາະຄົນອື່ນຈະຫຼຽວເບິ່ງໜ້າເຮົາ,ເຂົາອາດເຂົ້າໃຈຜິດວ່າເຮົາບໍ່ສະປອດ,

6. ເຮົາຄວນສົ່ງບິນນັ້ນໃຫ້ເຂົາຄຶນ ແລະເວົ້າວ່າ: ຂໍໃຫ້ນ້ອງໄລ່ບິນຄຶນໃໝ່,ບິນບໍ່ຖືກ: ເວົ້າເທົ່ານັ້ນມັນສຸພາບກວ່າ ແລະຜູ້ຂຽນບິນກໍ່ເກງກົວເພາະເຂົາຮູ້ສຶກຜິດທັນທີ

ແລ້ວເຂົາຈະກັບໄປຂຽນບິນໃໝ່ຢ່າງໄວວາ ແລະບິນໃໝ່ນັ້ນລາຄາຈະຖືກຕ້ອງຕາມຕົວຈິງທີ່ເຮົາສັ່ງ.

 ໃນສະໄໝນາຍົກບົວສອນ ບຸຜາວັນ ບໍລິຫານບ້ານເມືອງ. ສັງຄົມກວ່າຂານວ່າ:ການຕັ້ງດ່ານກວດກາຢູ່ຕາມເສັ້ນທາງເຂົ້າ-ອອກເມືອງຕ່າງມັນເປັນການເອື້ອຍອຳນວຍໃຫ້ແກ່ພະນັກງານຂອງລັດສວຍໃຊ້ສິດອຳນາດ,ໜ້າທີ່ຕຳແໜ່ງສໍ້ລາດບັງຫຼວງ,ເປັນການອັດຕັນ,ກົດໜ່ວງທ່ວງດືງການຂະຫຍາຍໂຕຂອງເສດຖະກິດ.

ຕົກມາໃນສະໄໝນາຍົກ ທອງສິງ ທຳມະວົງ ບໍລິຫານບ້ານເມືອງ. ມີການປັບປຸງໃໝ່ຕາມທິດນຳຂອງພັກ,ບລິການຜ່ານປະຕູດຽວ,ຍົກເລີກບັນດາດ່ານກວດກາ,ຢຸດຕິການເກັບຄ່າຜ່ານຂົວແຕ່ລະແຫ່ງ.ເຮັດໃຫ້ເກີດມີຄວາມແຕກຕ່າງບາງຢ່າງເດັ່ນຊັດ.ຍົກເລີກດ່ານກວດກາ  ແຕ່ເພີ່ມໜ່ວຍສະເພາະກິດຂຶ້ນ,ເຮັດໃຫ້ການກວດກາຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ລັດເພີ່ມທຸກຢ່າງຂຶ້ນ,ນັບທັງປະລິມານ ແລະຄຸນນະພາບ.(ມີໂອກາດ,ແນບນຽນ ແລະຫຼາຍກວ່າເກົ່າ)

ເມື່ອກ່ອນຕາມສາຍທາງເລກ 8 ອາ  ແຕ່ທາງແບ່ງບ້ານເລົ່າ - ທາງແບ່ງປ່າຄາ(ແຂວງບໍລິຄຳໄຊ)ໄລຍະທາງປະມານ 100 ກວ່າກິໂລແມັດ ມີດ່ານກວດສອງບ່ອນຄື: ທາງແບ່ງບ້ານເລົ່າ ແລະນາຫິນ.

ແຕ່ພາຍຫຼັງຍົກເລີກບັນດາດ່່ານດັ່ງກ່າວແລ້ວພັດມີໜ່ວຍສະເພາະກິດເພີ່ມຂຶ້ນ 4 ຈຸດ ຄື: ກາຍທາງແບ່ງເຂົ້າມາປະມານ 6 ກິໂລແມັດ, ຫຼັກ 27 ,ນາຫິນ ແລະໜອງກອກ.( 4 ຈຸດນີ້ມີໜ່ວຍງານປະຈຳການຕະຫຼວດ 24 ຊົວໂມງ,ຕັ້ງໃຈກວດເປັນປະຈຳຄືກັບດ່ານກວດ )ຕາມທຳມະດາແລ້ວໜ່ວຍສະເພາະກິດກວດກາເປັນບາງຄັ້ງຄາວທີ່ມີຂ່າວ,ຄຳສັ່ງແຈ້ງມາ(ບໍ່ໄດ້ປະຈຳທີ່)

ນອກຈາກຈຸດທີ່ກ່າວມາແລ້ວໜ່ວຍສະເພາະກິດຍັງມີສິດກວດໄດ້ທຸກບ່ອນ ແລະໃນທີມງານນັ້ນກໍ່ປະກອບຄົບທຸກພາກສ່ວນນັບທັງທະຫານ,ຕຳຫຼວດ.

(ທຳມະດາແລ້ວທະຫານບໍ່ຄວນມາຫຍຸ້ງກັບວຽກເສດຖະກິດ,ຖ້າຈະເອົາແທ້ກໍ່ຄວນເປັນກອງຫຼອນບ້ານ,ຕຳຫຼວດບ້ານ ຊາວໂລກເບິ່ງຄືຊິງາມຕາກວ່າ)

ແຂວງອື່ນໆເປັນແນວໃດບັນດາທ່ານອອກຄຳເຫັນເບິ່ງດູ່? , 

ກົດເກນອັນເປັນທຳມະຊາດການຂະຫຍາຍຕົວຂອງມວນມະນຸດເພີ່ນກຳນົດວ່າມີ 5 ລະບອບຄື: ສະຫະຊີບປະຖມົບູຮານ,

ຂ້າທາດ,ສັກດີນາ,ນາຍທຶນ ແລະສັງຄົມນິຍົມ.

ທາດແທ້ຂອງລະບອບສັກດີນາແມ່ນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນເປັນຜູ້ມີອຳນາດ,ຂູດຮີດປະຊາຊົນຜູ້ບໍ່ມີທີ່ດິນ(ທີ່ດິນມີບົດບາດສຳຄັນ).

ສ່ວນທາດແທ້ຂອງລະບອບນາຍທຶນແມ່ນເຈົ້າຂອງໂຮງງານກຳອຳນາດ,ຂູດຮິດແຮງງານກຳມະກອນ,(ເງິນມີບົດບາດສຳຄັນ).ນາຍທຶນບໍ່ເປັນຫ່ວງວ່າຈະມີດິນເປັນຂອງຕົນເອງຫຼືບໍ່,ເຂົາມັກຈະເຊົ່າທີ່ດິນຄົນອື່ນເພື່ອເຮັດທຸລະກິດຂອງເຂົາ.

ລາວເຮົາກໍ່ໄດ້ຜ່ານລະບອບສັກດີນາພຽງໄລຍະຕົ້ນເທົ່ານັ້ນ ແລ້ວກໍ່ກະໂດດຂ້າມໄປສູ່ລະບອບໃໝ່ ເອີ້ນກັນວ່າ:

ລະບອຍປະຊາທິປະໄຕປະຊາຊົນ ຄືໃນປະຈຸບັນນີ້ເອງເມື່ອ ປີ1975, ຖ້າທຽບໃສ່ຊາດອື່ນຖືວ່າ ລະບອບສັກດີນາ

ຂະຫຍາຍຕົວຢູ່ລາວໜ້ອຍທີ່ສຸດ(ບໍ່ທັນເຕັມອີ່່ມ)

ສະນັ້ນແນວຄິດສັກດີນາກໍ່ຍັງສືບຕໍ່ຂະຫຍາຍຕົວ ຫຼືຊຶມຊັບຢູ່ໃນກະດູກຂອງຄົນທຸກຄົນຕໍ່ໆມາ ແລະມີແນວໂນ້ມຈະຂະຫຍາຍຕໍ່ໆໄປ,

ບໍ່ພຽງແຕ່ຝັງໃນກະດູດເທົ່ານັ້ນ ແນວຄິດສັກດີນາມັນຍັງຊຶມຊັບເຂົ້າເຖິງສະໝອງ ແລະສາຍເລຶອດຂອງຜູ້ເປັນການນຳ.

ເຊິ່ງມັນສະແດງອອກຢູ່ບ່ອນວ່າ: ນິໄສຂອງຄົນລາວມັກຈັບຈອງທີ່ດິນໄວ້ຫຼາຍຕອນ ບໍ່ວ່າຈະເປັນດິນປຸສ້າງ,ດິນທຳການຜະລິດ

ແລະ ດິນເປົ່າວ່າງ...

ສະເພາະຜູ້ເປັນການນຳແຮ່ງຮ້າຍ,ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວມັກເຮັດສວນຢາຍຢູ່ແຕ່ລະແຂວງ,ແຕ່ລະເມືອງບໍ່ແມ່ນໜ້ອຍຕອນ,

ເຫດຜົນທີສັງຄົມເຄີຍນຳມາອ້າງຄື:

1.ຫວັງວ່າຖ້າການນຳມີສວນຢູ່ເຂດໃດ ເພີ່ນມັກຈະທຽວໄປຢາມ,ຕາງໄປເບິ່ງສວນເລີຍ,ເພີນເຫັນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ແລ້ວເພີ່ນຈະອະນຸມັດທຶນໄປສ້າງເຂດນັ້ນ,

2. ຫວັງວ່າຈະມີການຈ້າງງານ,ກະຈາຍລາຍໄດ້ໃນເຂດນັ້ນ

3. ຫວັງວ່າຈະມີລາຍໄດ້ຜະລິດຕະພັນຈາກສວນນັ້ນ,ພື້ນຖານເຂດນັ້ນເປັນຜູ້ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດ,ເພາະວ່າໂຕການນຳແທ້ໆເພີ່ນກໍ່ບໍ່ໄດ້ນຳໃຊ້.

ຢູ່ເມືອງວຽງທອງ,ແຂວງບໍລິຄຳໄຊຕາມສາຍທາງເລກ 1D ມີສວນຂອງການນຳຂັ້ນຕ່າງໆຫຼາຍໆຕອນ,ສ່ວນເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ມາຈາກ 3 ພາກສ່ວນຄື:

ບໍລິສັດເອກະຊົນຊື້ຈາກປະຊາຊົນມອບໃຫ້,ແຂວງຊື້ໃຫ້ ແລະເມືອງເປັນຜູ້ເຮັດໃຫ້,ເພື່ອໃຫ້ເກີດເປັນສວນຕອນໜຶ່ງຕ້ອງໃຊ້ງົບປະມານ

ຕ່ຳສຸດ 200 ລ້ານ ແລະສູງສຸດ 2.000 ກວ່າລ້ານກີບ,ແຕ່ລະປີທາງແຂວງ,ເມືອງກໍ່ຍັງໄດ້ໃຊ້ງົບປະມານສ່ວນໜຶ່ງເຂົາໃນການບົວລະບັດຮັກສາ ແລະຂະຫຍາຍຕຶ່ມເປັນປະຈຳ,ນອນັ້ນຍັງລະດົມແຮງງານພະນັກງານ,ປະຊາຊົນບ້ານອ້ອມຂ້າງ ເຂົ້າໃນກິດຈະການດັ່ງກາວ ປີລະ 1-2 ຄັ້ງ(ໂດຍບໍ່ມີຄ່າຈ້າງ)

ຜົນປະໂຫຍດທີ່ເຫັນກັບຕາມີແຕ່ພາກສ່ວນທີ່ໄດ້ຂາຍສວນນັ້ນ,ສ່ວນຢ່າງອື່ນບໍ່ທັນມີຫຍັງ ຫຼື ວ່າບໍ່ເຖິງເວລາຕີ່ບໍ່.

ສ່ວນຜົນເສຍທີ່ພໍເບິ່ງເຫັນນັ້ນແມ່ນເນື້ອທີ່ທຳການຜະລິດຂອງປະຊາຊົນຈຳກັດເຂົ້າ,ກາຍເປັນຂໍ້ອ້າງໃຫ້ປະຊາຊົນບຸກລຸກປ່າດົງໃຫຍ່,

ພູສູງ,ລ່ວງລ້ຳເຂດປ່າສະຫງວນບາງບ່ອນເພື່ອທຳການຜະລິດ.

ເຊື່ອວ່າໝົດລຸ້ນນີ້ແລ້ວຍັງຕ້ອງມີຕະກຸນຂອງບັນດາການນຳມາສືບຕໍ່ເປັນເຈົ້າຂອງສວນ,ກາຍເປັນອັນບົ່ງບອກໃຫ້ທຸກຄົນຮູ້ວ່າ:

ແນວຄິດສັດດີນາໄດ້ຊຶມຊັບເຂົ້າກະດູກຂອງຄົນລາວ,ໂດຍສະເພາະການນຳຍິ່ງຊຶມຊັບເຂົ້າຮອກສະໝອງ ແລະສາຍເລືອດ.

ຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າສຳນັກຫ້ອງວ່າການປົກຄອງເມືອງວຽງ

ຫຼຽວໄປທາງຫຼັງຫ້ອງວ່າການຈະເຫັນພູແຄນ,ເມື່ອກ່ອນໜາແໜ້ນດວ້ຍໄມ້ແຄນ,ແຕ່ຕອນນີ້

ໄມ້ແຄນໝົດແລ້ວ,ກາຍເປັນປ່າເລົ່າ

ທີ່ເຫັນເຫຼືອໆເທິງພູນັ້ນແມ່ນເຂົ້າຂອງປະຊາຊົນພວມເກັບກ່ຽວ

ອ້າຍຈ່ອຍລາວເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບວິທະຍຸຊຸມຊົນເມືອງວຽງທອງ,ແຂວງບໍລິຄຳໄຊ.ລາວເວົ້າວ່າ: ປົກກະຕິຄ່າໄຟຟ້າຂອງສະຖານີ /

ແຕ່ລະເດຶອນປະມານ 3 ແສນປ້າຍນ້ອຍໜຶ່ງ,

ພໍຕົກມາໃນເດືອນ 7/11 ໄດ້ຈ່າຍເກືອບ 6 ແສນ,

ເນື່ອງຈາກຕົວເລກຂອງໝໍ້ນັບໄຟເພີ່ມຂຶ້ນ,ພາກັນກວກາຫາສາຍເຫດກໍ່ບໍ່ພົບ,ຄິດວ່າເປັນນຳໝໍ້ນັບໄຟຈິ່ງປ່ຽນໜ່ວຍໃໝ່,

ເບື້ອງຕົນໄດ້ຜົນຄ່າໄຟລົງມາທີ່ເດີມ, ແຕ່ຕົກມາຮອດເດຶອນ 10/11 ຄ່າໄຟເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ 1.550.000 ກີບ,

ລາວໂທຫາພະນັກງານສູນໄຟຟ້າໄປກວດກາ,ເບຶຶ້ອງຕົ້ນບໍ່ພົບຫຍັງຕ່າງແຕ່ວ່າເວລາສັບແບຼກເກີເຂົ້າໄປ

ໝໍ້ນັບໄຟຈະປິ່ນທັນທີໂລດ,ສະແດງວ່າໄຟຟ້າສັອດ,ການກວດກາຕ້ອງລະອຽດຕາມຂັ້ນຕອນໂດຍຕັດສາຍທາງແຕ່ລະກະດານ

ໃນສະຖານີອອກເທື່ອລະເສັ້ນ,ໃນທີ່ສຸດກໍ່ພົບຕົວກິນໄກ່ (ເຄື່ອງກັນຟ້າຜ່າໃນຫ້ອງສົ່ງ ມັນສັອດ).

ສັບເຕັກນິກບໍ່ຮູ້ວ່າເອີ້ນແນວໃດ,ຮູ້ແຕ່ວ່າມັນເປັນຕົວລໍ້ຟ້າ,ໃຊ້ຕິດກັບລະບົບໄຟ 220 ວົນ

ແລະອີກສາຍໜຶ່ງຕໍ່ລົງກາວ(ສາຍດິນ),ປ້ອງກັນເວລາຟ້າຜ່າຕາຄ່າຍ 22 ກິໂລວົນ ເຄື່ອງຕົວນີ້ຈະສ້າງຄຶ້ນ

ແລະຄວາມຖີ່ດຽວກັນກັບກະແສນັ້ນອອກມາດູດເອົາໄຟທີ່ເກີນນັ້ນລົງກາວທັນທີ.

      ຫາກໃຜໃຊ້ເຄື່ອງກັນຟ້າຜ່າແບບນີ້ຄວນລະວັງ,ເຄຶ່ອງຕົວນີ້ຫາກມັນສັອດຂັ້ນບໍ່ຮ້າຍແຮງ

ມັນຈະບໍ່ສະແດງອາການໃດໆໃຫ້ເຫັນ,ບໍ່ມີຮອຍໄໝ້,ດອກໄຟເຕຶອນປົກກະຕິ.ແຕ່ມັນຈະດູດເອົາກະແສໄຟລົງດິນ,ເຮັດໃຫ້ຕົວເລກໝໍ້ນັບໄຟສູງຜິດປົກະຕິ

ແລະເຮົາຄວນສັງເກດຢູ່ທີ່ວ່າ ມັນສົ່ງກິນຂີວໄໝ້ອອກມາເລັກນ້ອຍ,ຫາກເປັນແບບນັ້ນຮີບແຈ້ງຊ່າງເອເລັກໂຕນິກມາເບິ່ງ

ໃຫ້ບໍ່ດັ່ງນັ້ນອາດເຈັບຫົວປານຟ້າຜ່າແລ້ງ   

ເຄື່ອງຕົວນີ້ປົກະຕິບໍ່ສັອດງ່າຍເພາະມັນບໍ່ກິນໄຟພໍເທົ່າໃດ,ທາງບໍລິສັດຕິດຕັ້ງວິທະຍຸກໍ່ເວົ້າວ່າ:ເຄີຍຕິດຕັ້ງວິທະຍຸມາແຕ່ປີ 2006

ແລະຕັ້ງມາຫຼາຍແຫ່ງແລ້ວບໍ່ເຄີຍເຫັນພາກສ່ວນໃດແຈ້ງບັນຫາແບບນີ້ມາຈັກເທື່ອ ແລະຍັງຢຶນຢັນບໍ່ໄດ້ວ່າມັນເກີດສາຍເຫດອັນໃດ?

ປະຈຸບັນວິທະຍຸແຫ່ງນັ້ນຍັງປິດຢູ່,ແຟນລາຍການຕ່າງກໍ່ໂທໄປຖາມວ່າ: ຢ້ານຟ້າຜ່າແລ້ງບໍ່ຈິ່ງບໍ່ເປີດ?.

ອ້າຍຈ່ອຍລາວວ່າຫາຊື້ຍາກໆ,ບາງຄົນເວົ້າວ່າຕ້ອງສັ່ງຊື້ຈາກອາເມລິກາ ແລະຕ້ອງຊື້ 5 ຕົວຂຶ້ນໄປເພີ່ນຈິ່ງຂາຍວ່າຊັ້ນ,ຈັກແມ່ນແທ້ຫຼືບໍ່?.

      ຕອນນີ້ລາວຍັງຫາຊື້ຢູ່ ຫາກຜູ້ໃດຮູ້ບ່ອນຂາຍໃນລາວຊ່ວຍໃຫ້ຂໍ້ມູນລະອຽດດ້ວຍນະ.ຂອບໃຈ

ຕອງ​ສະໜອງ​ຕາມ​ສຽງ​ໂຫວດ​ການ​ສຳ​ຫຼວດ​ໃນ​ພັນ​ລາວ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ຕັ້ງກຸ່ມ​ນັກ​ຂ່າວ​ສະມັກ​ຫຼີ້ນ​ໂດຍ​ສົມມຸດ ​ເຊິ່ງສຽງ​ໂຫວດ​ສ່ວນ​ໃຫຍ່​ແມ່ນ​ເຫັນ​ດີ​ສະ​ນັບ​ສະ​ໜຸນໃຫ້​ຕັ້ງກຸ່ມ,ສ່ວນ​ສຽງ​ໂຫວດ​ບໍ່​ເຫັນ​ດີ​ໃຫ້​ຕັ້ງກໍ່​ມີ​ສຽງ​ຂ້າງ​ນ້ອຍ​ເທົ່າໆ​ກັບ​ສຽງ​ໂຫວດ​ຕາມ​ໃຈ,ເຮົາໃສ່ຊື່ກຸ່ມນີ້ວ່າ:” ອິນຊີຂ່າວ” ຕາມຄຳແນະນຳຂອງເພື່ອນພັນລາວທ່ານໜຶ່ງ

ກຸ່ມ​ນັກ​ຂ່າວ​ສະມັກ​ຫຼີ້ນຂອງ​ພວກ​ເຮົາສ້າງ​ຂຶ້ນ​ເພື່ອ​ໃຫ້​ສະມະ​ຊິກໃນ​ກຸ່ມ​ໄດ້​ສຶກສາ​ຄົ້ນຄວ້າ​ແລກປ່ຽນ​ບົດຮຽນ​ດ້ານ​ສື່​ມວນ​ຊົນ​ທັງ​ພາຍ​ໃນ ແລະ ນອກ ​ເປັນຕົ້ນ: ບົດບາດ​ສື່​ມວນ​ຊົນ,ພາລະ​ສື່​ມວນ​ຊົນ,ຄວາມ​ພ້ອມກ່ອນ​ຈະ​ກ້າວ​ເຂົ້າສູ່​ວົງ​ການ​ສື່​ມວນ​ຊົນ,ຈັນ​ຍາ​ບັນ​ສື່​ມວນ​ຊົນ,ກົດໝາຍ​ສື່​ມວນ​ຊົນ.. ຈາກ​ນັ້ນກໍ່​ຈະ​ໄດ້​ທົດ​ລອງ​ສະ​ເໜີ​ຂ່າວ​ພາຍ​ໃນ​ກຸ່ມ(ວົງ​ແຄບໆ​ສາກ​ອ່ນ)ຫາກ​ເຫັນ​ວ່າ​ພໍ​ໄດ້ແລ້ວ​ກໍ່ສາມາດ​ສະ​ເໜີ​ຂ່າວ​ຕາມ​ສື່​ຕ່າງໆ​ຕາມ​ທີ່​ຕົນ​ເອງ​ມີເງື່ອນໄຂ​.

ນອກ​ນັ້ນສະມະ​ຊິກ​ຍັງ​ສາມາດ​ແລກປ່ຽນ​ບົດຮຽນ​ດ້ານ​ອື່ນ​ເຊັ່ນ:ວິທະຍາສາດ,ຊີວິດ​ວັທະນະ​ທຳ​...ເຊີ່ງ​ກັນ​ແລະ​ກັນ

      ອີກ​ຢ່າງ​ໜຶ່ງ​ກໍ່​ເປັນ​ການ​ເປີດ​ໂລກ​ເຊື່ອມ​ສຳ​ພັນ​ໃຫ້ມະນຸດ​ເຮົາ​ເຂົ້າ​ໃຈ​ກັນ​ຫຼາຍ​ຂຶ້ນກ່ອນ​ຈະ​ຈັບ​ມື​ກັນ​ກັນ​ກ້າວ​ໄປ​ຂ້າງ​ໜ້າຕາມ​ຍຸກ​ແຫ່ງ​ຂໍ​ມູນ​ຂ່າວສານ​ໄຮ້​ພົມ​ແດນ.

​# ເງຶ່​ອນ​ໄຂ​ຜູ້​ສະມັກ

      ​​ບໍ່​ຈຳກັດ​ຕຳ​ແໜ່​ງ,ບໍ່​ຈຳກັດ​​ເພດ,​ໄວ,ຊົນ​ຊາດ​ຊົນ​ເຜົ່າ,ຊົນ​ຊັ້ນວັນນະ,​ເຊື້ອ​ຊາດ​ສາສໜາ,ສັນຊາດ ,ຖິ່ນ​ກຳ​ເນີ​ດ ​ແລະ ທີ່ຢູ່​ອາ​​ໄສຈະ​ເປັນ​ພາຍ​ໃນ ຫຼື ນອກ​ປະ​ເທດ ​ແຕ່​ຄວນ​ລະບຸ​ແຂວງ  ຫຼື ປະ​ເທດ​ໃຫ້​ຖືກຕ້ອງ​ເພາະວ່າ​ເພື່ອນໆ​ຈະ​ຖາມ​ຂໍ້​ມູນ​ບາງ​ຢ່າງທີ່ໃກ້​ຕົວ​ທ່ານ.

      ​ເປັນ​ຜູ້​ທີ່​ມັກ ​ແລະ ມີ​ຄວາມ​ສົນ​ໃຈ​ດ້ານ​ສື່​ມວນ​ຊົນ,ຂ່າວສານ​ບ້ານ​ເມືອງ ຫຼື ຢ່າງ​ນ້ອຍຕ້ອງ​​ເປັນ​ຄົນ​ມັກ​ອ່ານ,ມັກ​ຖາມ,ມັກ​ຕອບ,ສະ​ລອກ​ກອກຊອກຮູ້​ຊອກ​ເຫັນ(ຂີ້ດື້​ແບບ​ເຂົ້າທ່າຫັ່ນ​ນ່າ! ອິ..ອິ..ອິ..) ແລະ ​ເຂົ້າ​ໃຈ​ພາສາ​ລາວ​ເລັກ​ນ້ອຍ-​ໄປ​ຫາ​ຫຼາຍ​ຍິ່ງ​ດີ ...555

​-     ສະຖານ​ທີ່​ ​ແລະ ຊົວ​ໂມງ​ເຮັດ​ວຽກ​ບໍ່​ຈຳກັດ​ຕາມ​ໃຈ​ທີ່​ມັກ ​ແລະມີ​ຄວາມ​ສາມາດ ​ເຮັດ​ໄດ້

-     ພາຫະນະ​ຮັບ​ໃຊ້,ທີ່​ພັກ​ອາ​ໃສ​ ​ແລະ ອຸປະກອນ​ສື່​ມວນ​ຊົນ ແມ່ນກຸ້ມຕົນ​ເອງ(ຫຼື​ໃຊ້​ຕົວ​ຊ່ວຍ​ກໍ່​ດີ)

​-     ເງິນ​ເດຶອ​ນ,ເງິນອຸດໜຸນ​ເພີ່ມ​ໂມງ ​ແລະ ສະ​ວັດ​ດີກາ​ນຕ່າງໆ​ບໍ່​ຈຳກັດ​ ອະນຸ​ນາດຈ່າຍ​ຕາມ​ໃຈ​ມັກ​ ​ແລະ ​ເທົ່າທີ່ທ່ານຊອກຫາ​ມາ​ໄດ້.

-     ບໍ່​ຈຳກັດ​ເວລາ​ໃນ​ການ​ສະມັກ ຫຼື ລາອອກຈາກ​ກຸ່ມ ​ເງິນ​ ອຸດໜຸນ​ປີ​ການ​,ບຳ​ເນ​ດບຳນານ.. ໝັ່ນ​ຫາ​ຈີ່​ງ​ໄດ້

# ຂໍ້​ສຳຄັນ​ໃຫ້​ເຂົ້າ​ໃຈ​ວ່າ: “ ​ເຮົາ​ເປັນ​ນັກ​ຂ່າວ​ສະມັກ​ຫຼີ້ນ​ໂດຍ​ສົມມຸດ​ໃນ​ພັນ​ລາວ ”  ເທົ່າ​ນັ້ນ..ວ່າວ..

ເຄີຍມີຂໍ້ຄວາມສັ້ນສົ່ງມາໃສ່ໂທສະສັບເລື່ອຍໆ,ເບີທີ່ສົ່ງມາບາງເບີກໍ່ຮູ້ຈັກແລະບາງເບີກໍ່ບໍ່ຮູ້ເລີຍ

ເນື້ອຄວາມຂຽນວ່າ: ພະແກ້ວມໍລະກົດຄິດຮອດແຜ່ນດິນລາວ ແລະ ອວຍພອນໃຫ້ປະເທດລາວ,ຄົນລາວທຸກຄົນມີຄວາມສຸກຕະຫຼອດການ.

ໃນທ້າຍບົດເນັ້ນວ່າ: ຈົ່ງສົ່ງຕໍ່ໃຫ້ຄົບ 10 ສະບັບ,ໃຜບໍ່ສົ່ງໃຫ້ມີອັນເປັນໄປຕະຫຼອດການ

ສຸດທ້າຍຂຽນໃນວົງເລັບ(ສົ່ງຕໍ່ຕາມກະແສເດີ) ແລະນອກວົງເລັບຂຽນວ່າ: ໂທດມັນຈຳເປັນ

ຖືວ່າເປັນຄຳໂຄສະນາຊວນເຊື່ອທີ່ດີຫຼາຍ,ໜ້າເຊື່ອຖື ແຕ່ເຊື່ອຖືບໍ່ໄດ້ ອັນເນື່ອງມາຈາກຄຳວ່າ:ໃຜບໍ່ສົ່ງໃຫ້ມີອັນເປັນໄປຕະຫຼອດການ

ສາດສະໜາພຸດບໍ່ມີຂໍ້ບັງຂັບໃດທັ້ງສິ້ນວ່າໃຫ້ປະຕິບັດຫຼືບໍ່ປະຕິບັດ ການໂຄສະນາແບບນີ້ນອກຈາກບໍ່ເຊື່ອຖືໄດ້ແລ້ວຍັງເຮັດໃຫ້ເຊື່ອມເສຍສັດທາຂອງອົງພະແກ້ວ ແລະ ສາສະໜາພຸດນຳອີກ

ດັ່ງນັ້ນ: ພວກເຮົາຄວນລະວັງ ຫາກທ່ານໃດມີຈຸດປະສົງຈະສົ່ງຂໍ້ຄວາມໃນທຳນອງນີ້ຕ້ອງຄິດໃຫ້ຖີ່ຖ້ວນ,ບໍ່ຄວນໃສ່ຂໍ້ບັງຂັບໃດໆໃນບົດ
ເພື່ອຄວາມໜ້າເຊື່ອຖືຂອງບົດ

ຫາກທ່ານບໍ່ເຊື່ອກໍ່ລອງພິສູດດ້ວຍຕົວເອງເບິ່ງນະ

ເວລາເຮົາແກງຫອຍກໍ່ແກງທຳມະດາ ແລະ ເວລາກິນກໍ່ກິນທຳມະດາ,

ບໍ່ໃຫ້ຕັ້ງໃຈນັບ

ແລະ ບໍ່ໃຫ້ຫອຍທີ່ເຮົາກິນນັ້ນໝົດ

ເມື່ອກິນອີ່ມແລ້ວຈິ່ງມານັບເປັນຄູ່ໆຕາມຫຼັງຈະເຫັນໄດ້ວ່າ:

ທຸກເທື່ອ, ທຸກຄົນທີ່ກິນຫອຍລ້ວນແຕ່ບໍ່ມີໂຕຄີກເລີຍ,ມັນຈະເປັນຄູ່ຢູ່ສະເໝີ

(ບໍ່ນັບໂຕທີ່ບໍ່ໄດ້ກິນ ແລະ ໂຕທີ່ກິນບໍ່ໄດ້)

ຂ້ອຍພິສູດມາແລ້ວເຫັນວ່າເປັນຕາເຊື່ອ

ແລະ ອີກອັນໜຶ່ງຈະບອກ ວິທີຕ່ອຍຫອຍໃຫ້ຈູບອອກງ່າຍ

ເຮົາຄວນຕ່ອຍຫອຍບໍ່ໃຫ້ກົ້ນຂອງມັນຂາດ(ບໍ່ໃຫ້ກຸດ)

ດ້ວຍການໃຊ້ມີດ ຫຼື ພ້າ ສັບທີ່ກົ້ນສ້ວຍຂອງຫອຍພໍໃຫ້ເປັນຮູນ້ອຍໆກໍ່ພໍ

ເວລາເຮົາກິນ,ເຮົາຈູບ ເຮັດຈະໃຫ້ອາກາດລ່ວງໄດ້ດີກວ່າ ແລະ ຫອຍຈະອອກມາງ່າຍໆ

ເມື່ອວັນເສົາ ວັນທີ່ 09. 07. 11 ນີ້ໄດ້ຍິນສຽງຈົ່ມຈາກໂຕະເບຍໂຕະໜຶ່ງໃນຮ້ານທີ່ຮ້ອຍເສີບເບຍເປັນປະຈຳ.

ໃນໂຕະນັ້ນມີຜູ້ຊາຍ 6 ຄົນນັ່ງດື່ມແຕ່ເຊົ້າຈົນຮອດສວາຍຄົງປະຕິເສດບໍ່ໄດ້ຄຳວ່າບໍ່ເມົາຈັກນ້ອຍ,

ເຂົາເລົ່ານັ້ນອາດຢູ່ເມືອງພູດອຍຫ່າງໄກສອກຫຼີຂອງແຂວງບໍລິຄຳໄຊ.

ເພາະເຂົາຈົ່ມວ່າ: ໂຄຕ່າ ໄປຮຽນ ທິດສະດີການເມືອງການປົກຄອງປີນີ້ເພີ່ນໃຫ້ 3 ເມືອງພູດອຍຄື: ຄຳເກີດ,ວຽງທອງ ແລະ ໄຊຈຳພອນ ທີ່ເປັນເມືອງພູດອຍ ເມືອງລະ 3 ທຶນ ແຕ່ລະເມືອງ ມີທຶນປະຣິນຍາໂທ 1 , ປະຣິນຍາຕີ 1 ແລະ ຊັ້ນສູງ 1

ມີຊາຍຄົນໜຶ່ງໃນໂຕະເວົ້າຂຶ້ນວ່າ: ຢູ່ເມືອງຂອງລາວຢູ່ນັ້ນຜູ້ທີ່ສົ່ງປະຫວັດໄປນັ້ນເປັນຫຼານຂອງນາຍ ຫາກໍ່ຮຽນສະນັບສະໜຸນພັກພຽງມື້ດຽວ ແລະ ມື້ທີ່ສອງກໍ່ຮັບເຂົ້າພັກສົມບຸນເລີຍ ພ້ອມປະກອບປະຫວັດສົ່ງໄປຮຽນ.

ເຂົ້າເວົ້າຕໍ່ວ່າ: ຍັງມີບຸກຄົນອື່ນທີ່ມີເງື່ອນໄຂດີໆ ຄົບຖ້ວນທຸກມາດຖານທັງອາຍຸຄົນ,ອາຍຸການ,ອາຍຸພັກ ແລະ ສ້າງມາຫຼາຍປີ ແຕ່ບຸກຄົນເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ໄດ້ໄປ.

ຂ້ອຍຄັນປາຢາກຖາມວ່າ:

- ຫຼັກການຂອງພັກມີແນວໃດ?,

- ການຮັບເອົາສະມະຊິກມີຂັ້ນຕອນໃດແດ່?

- ເງຶ່ອນໄຂມາດຖານຂອງຈັດຕັ້ງແຂວງວາງມາມີແນວໃດໃນການສົ່ງພະນັກງານໄປຮຽນ?

ແຕ່ບໍ່ມີໂອກາດຖາມ ແລະ ບໍ່ຮູ້ວ່າໃຜເປັນເປັນຄົນຄິດຜິດກັບເລື່ອງນີ້ ແຕ່ພໍສະຫຼຸບໄດ້ວ່າຄົນເມົາມັກເວົ້າຄວາມຈິງ

ແຕ່ບໍ່ຄວນເຊື່ອຄົນເມົາ

ທ່ານອື່ນຄິດວ່າ ກໍລະນີແບບນີ້ເຄີຍມີບໍ່ຢູ່ໃນພັກປະຊາຊົນປະຕິວັດລາວ ?

ບັນດາທ່ານທັງຫຼາຍເຄີຍໄດ້ຍິນນິຍາມຂອງສື່ຫຼືບໍ່? ແຕ່ລະນິຍາມວ່າແນວໃດແດ່? ແລະ ທ່ານຈະໃຫ້ນິຍາມຂອງສື່ວ່າແນວໃດ?

ຈິ່ງເໝາະສົມຊ່ວຍໃຫ້ນິຍາມສື່ເພີ່່ມເຕີມດ້ວຍນະ

ຕາມຂ້ອຍເຄີຍໄດ້ຍິນມາມີດັ່ງນີ້: ສື່ແມ່ນນັກຮົບແນວຄິດ, ສື່ເປັນຫູເປັນຕາໃຫ້ສັງຄົມ, ສື່ເປັນກະບອກສຽງທີ່ແຫຼມຄົມ,

ສື່ແມ່ນອຳນາດທີ່ 4

ແຕ່ໃນນິຍາມເຫຼົ່ານີ້ມີນິຍາມໜຶ່ງທີ່ເປັນຕາຢ້ານນັ້ນຄື: ( ສື່ເປັນກະບອກສຽງທີ່ແຫຼມຄົມ )

ເຫດຜົນຢູ່ທີ່ວ່າ: ທຸກຢ່າງທີ່ເປັນຂອງແຫຼມຄົມລ້ວນແຕ່ມີປະໂຫຍດ ແລະ ກໍ່ອັນຕະລາຍຕໍ່ຕົນເອງ ແລະ ຄົນອື່ນເກືອບເທົ່າໆກັນ.

ສົມມຸດເມື່ອຂອງແຫຼມຄົມທຸກໆຢ່າງຫາກຖືກໃຜແລ້ວແນ່ນອນວ່າຄັນບໍ່ຕາຍກໍ່ເຈັບປວດ, ອອກເລືອດ,ເປັນບາດແຜ

ແລະ ຄັນບໍ່ຕາຍກໍ່ໄດ້ປີ່ນປົວ,ບາງຄັ້ງກໍ່ດີໄວ,ບາງຄັ້ງກໍ່ນານດີ ຫຼື ເຖິງວ່າຫາຍດີມັນກໍ່ຍັງເປັນແປວໄປຕະຫຼອດ

ເຖິງວ່ານິຍາມນີ້ເປັນຕາຢ້ານກໍ່ຕາມ ຂ້ອຍເອງກໍ່ຍັງບໍ່ມີນິຍາມອື່ນທີ່ເຫັນວ່າເໝາະເພື່ອມາປ່ຽນແທນນິຍາມນີ້

ທ່ານອື່່ນມີຂໍ້ຄິດເປັນແນວໃດຊ່ວຍແນະນຳດ້ວຍນະ

ຂອບໃຈ

ຕອນ​ບ່າຍ​ຂອງ​ວັນ​ທີ່ 14.06.11 ນີ້ ມີຊາຍຄົນ​ໜຶ່ງ ອາຍຸປະມານ 25 ປີ, ​ເຂົາ​ມາບ​ອກຂ້ອຍ​ວ່າ​ມີ​ໃຜ​ຢາກ​ໄດ້​ໃບ​ປະກາດ​ຈົບ​ ມໍ6, ມໍ7 ບໍ່?.ລາຄາ 8.000 ບາດ​ເງິນ​ໄທຕໍ່ 1 ​ໃບ ​,​ໃນ​ນັ້ນ​ເຂົາ​ຈະ​ແບ່ງ​ໃຫ້​ຂ້ອຍ 2.000 ບາດ ຫາກ​ຂ້ອຍ​ຊອກ​ຫາຂາຍ​ໄດ້,ລາວ​ບອກ​ວ່າ​ຖ້າ​ຂາຍ​ໄດ້​ຫຼາຍ​ຈະ​​ເພີ່ມ​ໃຫ້​ຕື່ມ​ອີກ.

-     ຂ້ອຍ​ແປກ​ໃຈ​ຈິ່ງ​ຖາມ​ຄືນ​​ວ່າ​ເປັນ​ໃບ​ປະກາດ​ແນວ​ໃດ​ຫວະ​ຈິ່ງຊື້​ໄດ​ງ່າຍ​ແທ້?

​-     ເຂົາ​ຕອບ​ວ່າ​ເປັນ​ໃບ​ປະກາດ​ຜີ, ​ເຊີ່ງ​ໝາຍ​ຄວາມ​ວ່າ​ໃບ​ປະກາດ​ໄດ້​ມາ​ໂດຍ​ບໍ່​ຖືກຕ້ອງ ​ແຕ່​ໃຊ້​​ໄດ້​ວ່າ​ຊັ້ນ,ທຸກຢ່າງເປັນຂອງແທ້,ມີກາແດງ,ກາດີບປະທັບຢ່າງດີ

-     ຂອ້ຍຖາມຕໍ່ມັນກໍ່ໄດ້ຜ່ານກົງໂຕນຂອງຊວງສຶກສາບໍ່ລະ?,ເຂົາຕອບວ່າຖ້າຢາກໄດ້ໂຕທີ່ຜ່ານກໍ່ມີໃຫ້.

-     ຂ້ອຍຖາມຕໍ່ໂຕທີ່ບໍ່ຜ່ານກົງໂຕນຈະມີບັນຫາບໍ່?, ລາວຕອບວ່າ:

-      ເຮົາຕ້ອງບອກເຂົາຄວາມຈິງເພື່ອໃຫ້ເຂົາໄປນຳໃຊ້ຈະໄດ້ລະວັງ,ຜ່ານ​ມາ​ເຂົາ​ກໍ່​ໃຊ້​ກັນ​ມາ​ຫຼາຍ​ແລ້ວ,

​ເຂົາ​ຍັງ​ບອກ​ວ່າ​ຍັງ​ມີ​ໃບ​ປະກາດ​ຈົບ​ວິຊາ​ຊີບ​ອີກ​ຫຼາຍ​ຂະ​ແໜງ,ຫຼາຍ​ຊັ້ນຮຽນນັບ​ທັງ​ໃບ​ປະກາດ​ຈົບ​ວີ​ຊາ​ຄູ​ນຳ​ອີກ.

ຫາກ​ຜູ້​ໃດ​ສົນ​ໃຈ​ກໍ່​ຂ້ອຍ​ຈະ​ບອກ​ເບີ​ໂທ​ໃຫ້​ ​ແຕ່​ສັນຍາ​ກ່ອນ​ນະ​ວ່າ......

ນີ້ລະ​ເພື່ອນ​ພັນລາວທັງຫຼາຍໃນສັງຄົມເຮົາເປັນໄປໄດ້ທຸກຢ່າງ,ຢູ່ປົນກັນທັງຜີທັງຄົນ,ສົມພໍຫັນແລ້ວ

ບຸກຄະລະກອນຮັບເຂົ້າໃໝ່ສ່ວນຫຼາຍເຮັດວຽກບໍ່ເປັນ,ມີການສໍ້ຫຼາຍບັງຫຼວງ,ຄໍລັບຊັ່ນ,ເຫັນແກ່ຕົວເກີນໄປ,ບໍ່ຫ່ວງໄຍໜ້າທີ່ພັກ-ລັດ ແລະ ປະຊາຊົນມອບໝາຍໃຫ້,ນີ້ອາດແມ່ນສ່ວນໜຶ່ງທີ່ກົດໜ່ວງໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາປະເທດຊາດຂອງເຮົາ.

ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າ:ຊາຍຄົນນັ້ນເຮັດມາຫຼາຍຄັ້ງແລ້ວ,ເມື່ອປີກາຍຊາຍຄົນນີ້ກໍ່ຖາມຈ່າວຂາຍໃບປະກາດແບບນີ້ໃຫ້ແກ່ຂ້ອຍ ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ສົນໃຈ,ເຂົາອາດຍັງຈະສືບຕໍ່ຈ່າວຂາຍແບບນີ້ກັບຄົນອື່ນຕໍ່ໄປອີກ,

ເປັນແບບນີ້ມາແຕ່ດົນກໍ່ບໍ່ມີໃຜແກ້ໄຂເນາະ?

ແຕ່ມັນກໍ່ຄົງບໍ່ຜິດຫຍັງດອກເພາະໃບປະກາດຜີແບບນີ້ມັນກໍ່ມີຄ່າເທົ່າກັບໃບປະກາດຄົນທີ່ໃຊ້ເງິນຊື້ຢ່າງເປັນທາງການນັ້ນລະເນາະ?

ຂ້ອຍມີນາມປາກກາວ່າ: ພັນທະຫົວໃຈ ເຄີຍລົງບົດຕ່າງໆໃນພັນລາວ ແລະ ເຄີຍມີຄຳເຫັນໃນພັນລາວ ຢູ່ມາມື້ໜຶ່ງປະມານວັນທີ່ 29.05.11 ຂ້ອຍໂພດຫັຍງ

ບໍໄດ້ຈົັກຢາ່ງ ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າຂ້ອບຕ້ອງຜິດກົດພັນລາວ ໂທດໃບແດງ ເພີ່ນຈີ່ງລຶບອອກ ແຕ່ຂ້ອຍຢາກຮູ້ຄືກັນວ່າຂ້ອຍຜິດບ່ອນໃດແທ້. ສະນັ້ນເພື່ອນພັນລາວ ແລະ ຜູ້ກຳກັບຈົ່ງຊ່ວຍບອກຂ້ອຍແດ່ວ່າຜິດຈຸດໃດ,ຫາກບໍ່ດັ່ງນັ້ນເຖິງວ່າຂ້ອຍສະມັກພັນລາວໃຫມ່ຂ້ອຍກໍ່ຍັງຜິດຢູ່ດີ ແລະ ຈະຖືກລືບຢູ່ດີ.

ສ່ວນໜຶ່ງຂອງໜ້າປົກໜັງສືພີມບໍລິຄຳໄຊ

ສະບັບອອກວັນທີ່ 21 ກຸມພາ 2011,ປີທີ່ 5, ສະບັບທີ່ 171

ລາຍສັບປະດາ

ພາບທີ່ເຫັນເປັນພາບສ່ວນໜຶ່ງໜ້າປົກຂອງໜັງສືພີມຂອງແຂວງບໍລິຄຳໄຊ

ໜ້າປົກຂື້ນຕົ້ນຢ່າງທີເຫັນໃນພາບໄດ້ຊັດ,

ມີການລະບຸລາຍລະອຽດກ່ຽວກັບຂໍມູນຂອງໜັງສືພີມເຊັ່ນ: ຊື່,ທີ່ຢູ່ສຳນັກງານ,

ເບີແຟກ ແລະ ອີເມວຊັດເຈນດີຈົນບໍ່ມີບ່ອນອະທິບາຍເພີ່ມອີກ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ຜ່ານມາຂ້ອຍເຄີຍນຳເອົາບົດໃນ ”ໄດອາຣິ” ແລະ ອື່ນໆ ຂອງເພື່ອນໃນພັນລາວ

 ຫຼື ບ່ອນອື່ນໆ ທີ່ເຫັນວ່າເນື້ອໃນດີ,ມີປະໂຫຍດຕໍ່ສັງຄົມ ສົ່ງຜ່ານ ອີເມວ

ຂອງໜັງສືພີມນີ້ເພື່ອເຜີຍແຜ່ສູ່ສັງຄົມ, (Bolikhamxaynews@yahoo.com)

ແຕ່ວ່າສົ່ງໄປເທົ່າໃດກໍ່ມິດຈ່ອຍມ້ອຍປານປ່ອຍອ່ຽນລົງຕົມຄືກັບບູຮານເພີ່ນວ່າແທ້ໆ

................................................................................................................

ບາງນິຍາມບອກວ່າ:ສື່ມວນຊົນເປັນຕາ,ເປັນຫູຊ່ວຍສັງຄົມ

ຮູ້ທຸກເລື່ອງ,ເຫັນທຸກປະກົດການ ແລະ ໄປເຖິງທຸກບ່ອນ

ຕາມທຳມະດາແລ້ວ ກົດໝາຍສື່ມວນຊົນມາຕາທີ່.17  ກ່າວໄວ້ວ່າ:

ພົນລະເມືອງລາວ ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດສິດເສລີພາບຂອງຕົນ ຜ່ານສື່ມວນຊົນ ດ້ວຍການລົງພີມ

ຫຼື ກະຈາຍຂ່າວ,ບົດ,ຄຳເຫັນ,ກະຈາຍພາບ,ຕອບຂໍ້ສະເໜີ,ຂໍ້ຂ້ອງໃຈຂອງຕົນ

ໂດຍຜ່ານສື່ມວນຊົນເອງ ຫຼື ການຈັດຕັ້ງ ແລະ ບຸກຄົນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ.

ໃນກໍລະນີບໍ່ສາມາດລົງພີມ,ກະຈາຍ ຫຼື ຕອບໄດ້ນັ້ນ ສື່ມວນຊົນ

ຕ້ອງແຈ້ງເຫດຜົນໃຫ້ພົນລະເມືອງຮັບຊາບຢ່າງເປັນທາງການ

...........................................................................................

ຂ້ອຍຖາມກັບຕົວເອງເປັນຫຍັງສື່ມວນຊົນຈິ່ງບໍ່ຢ້ານຜິດກົດໝາຍ ?

ດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ຈິ່ງພະຍາຍາມເຊັກຄຶນເຖິງເຫດຜົນ ທີ່ສື່ມວນຊົນເມີນເສີຍ,

ບໍ່ລົງພີມ,ບໍ່ແຈ້ງເຫດຜົນຄຶນ ແລະ ບໍ່ຢ້ານຜິດກົດໝາຍ

ຂ້ອຍໂທຖາມຜູ້ຈັດໜ້າໜັງສືພີມຄົນໜຶ່ງໃນສຳນັນງານດັ່ງກ່າວ

ຄຳຕອບທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮັບຄື:

“ອີເມວນັ້ນຖືກປິດໄປຕັ້ງດົນແລ້ວ,ບໍ່ໄດ້ໃຊ້ດົນແລ້ວ

 ແລະ ບໍ່ຮູ້ວ່າດົນປານໃດ,ຮູ້ແຕ່ວ່າດົນກວ່າ 1 ປີແລ້ວ”

ຂ້ອຍຖາມຢ້ຳຕື່ມອີກ ອີເມວປິດໄປຕັ້ງດົນແລ້ວແຕ່ເປັນຫຍັງບໍ່ລຶບອອກ?

ຫຼື ປ່ຽນອີເມວໃຫມ່? ຄືຍັງລົງຊື່ ອີເມວ ໂຕເກົ່າຕະຫຼອດມາ?

ຄຳຕອບຄື: ເອີ່..ກະຊິປ່ຽນໃຫມ່ຢູ່

ນັບແຕ່ມື້ຂ້ອຍເຊັດມາຮອດປະຈຸບັນເປັນເວລາ 6 ເດື່ອກວ່າແລ້ວ

 ໜັງສືພີມບໍລິຄຳໄຊຍັງລົງ ອີເມວ ເກົ່າ(Bolikhamxaynews@yahoo.com)

 ບໍ່ປ່ຽນແປງ ແລະ ຍັງປິດຢູ່ຄືເກົ່າ

ຈາກເຫດຜົນນີ້ຂ້ອຍຈິ່ງເວົ້າວ່າ ສື່ມວນຊົນຕາບອດ,ຫູໜວກກ້ຳໜຶ໋ງໄປສາແລ້ວ

ເຫັນແຕ່ຈຸດອ່ອນຂອງຜູ້ອື່ນ ສ່ວນຈຸດອ່ອນຂອງສື່ມວນຊົນເອງພັດບໍ່ເຫັນ

ທ່ານຜູ້ອ່ານມີຂໍ້ຄິດເຫັນແນວໃດຕໍ່ຄຳເວົ້ານີ້ ຊ່ວຍແນະນຳດ້ວຍນະ

ທີ່ຂຽນລົງກໍ່ອີງໃສເຫດການຈີງ ບໍ່ໄດ້ບິດເບຶອນຄັນບໍ່ເຊື້ອກໍ່ລອງເຊັກຄຶນໄດ້

ແລະກໍ່ອີງໃສ່ ກົດໝາຍສື່ມວນຊົນມາຕທີ່ 14,15,16 ແລະ 17

( ຂອບໃຈ )

-¦ö´£¸­-ນ®Ò ê†Â£¦ö¡-쿸ö¤-¯½¡¾©-ª¿-ÁÎÈ-¤ªÈ¾¤Å¡¾¤-À¸êó쿸ö¤ ?

µøÈ-Ãນ­-®¾-쿸ö¤-ªÈ¾¤Å-¥½-À¯ñ­-ນ¤¾­ນ-®÷­ນ-¯½-À²­ນó,®÷­ນ-꾤-¡¾­ນ,¤¾­ນ-¦É¾¤¦ñ­ນ-ºˆ­ນÅ´ñ¡-¥½-À¹ñ­ນ-

£¦ö¡--¯½¡¾©-§ˆ,­ນ¾´¦½¡÷­ນ,

§˜­ນ,ª¿-ÁÎÈ-¤ªÈ¾¤Å -Áì½ ê†µøÈ-¢º¤-Á¢¡-ê†-À¯ñ­-¡¼©-´¾»È¸´-íນ¤¾ນ­µÈ¾¤-ºô¡-¡½-êô¡-£ô¡£ö´

--À¯ñ­ນªí­ນ:ª¿--ÁÎȤ-ìñ©,¹ö¸Îɾ-¹Éº¤¡¾­ນ,Îȸ¨-¤¾ນ­,§˜­­ນນ¾¨»Éº¨,ນ­¾¨-²ñ­-ນªÈ¾¤Å

ນັ®-êñ¤-ª¿--ÁÎÈ-¤²ñ¡-¡Ò-´ó.

-À숺¤-¡¾­ນ¦½-ÀÎó-§,ˆ- ª¿-ÁªÈ¤-Á®®ນ-­š¡Ò»øɦô¡-À¯ñ­-¡¼©µÈ¾¤-¨…¤-©ó-ê†-®ñ­ນ©¾-êȾນ´ó-Îɾ-´¾-»È¸´,

-À»ñ©-ùÉ-¦ັ¤-£ö´-»øÉ¥ñ¡ນ-­ñ®-Îɾ-«õ-ª¾--Áì½-¡Ò-À¯ñ­-ນ¡¾­ນ¦½-ÀÎó-ó-°ö­¤¾­-ນ¡¾­-ນ¯½¡º®¦È¸­ນ©É¾­-ນªÈ¾¤ໆ-í-ນ¤¾­ນ

-ÁªÈ-«É¾-À»ö¾-À®…¤-į-ºó¡--©É¾­-ນ·¤ ¡¾ນ­¦½-ÀÎ󧘭ນ,ª¿-ÁÎÈ-¤²ñ¡,ª¿-ÁÎÈ-¤--ìñ©,

®¾¤-Àꈺ´ó-»º©ª¿-ÁÎÈ-¤¹ö¸Îɾ-¸ñ©ê½­ນ½-ê¿®¾¤-ª¿-ÁÎÈ-¤­ນ¿-ºó¡-©É¸¨

Á®®-®Ò-Àìôº¡¤¾ນ­-´ñ­ນ-¡Ò-®Ò-¦ö´£¸ນເລີຍ­-À¯ñ­ນªí­-ນí-ນ¤¾ນ­-®÷­-ນ¯½-À²­ó-ªÈ¾¤Å-ê†-Ä©É-À§ó­ນ

Íõ ບໍ່ໄດ້ເຊີນ-ກໍ່ຕາມ­-ÁªÈÀ²†­ນ´ó-º¡¾©-´¾ -Áì½ ´ó¦È¸­»È¸´ໃນງານ,

´ñ­-ນ£É¾¨-¡ñ®-¸È¾-¸ò¥¾ນ­-®ັນ©¾-êȾນ­-Àì-‰¾ນັ້ນ©¨-¡ö¤.

À¯ñ­-¹¨ñ¤-¥†-¤-À¸í¾-Ä©É,

ªÈ¾¤-§¾©-À¸í¾¸È¾:«É¾-£ö­-ນ쾸-À»ັ©¸¼¡--Àºö¾-Ã¥-æÈ-£õ-¡ñ­-ນ¡ñ®ການ-³Éºນ­-쿸ö¤ນ-­š ¯½-Àê©-쾸-º¾©-¥½-Àìóນ-­-ĸ-¡¸È¾ນ-­š,-

À²¾½´ó-¡¾­ນ¥ñ©ª˜¤-Á®È¤-¤¾ນ­-À¯ñ­-ນì½®ö®-­ນñ®-êñ¤-À¥í¾-À´õº¤,­ຫົວໜ້າຫ້ອງການ,ນ¾¨®É¾ນ­,ª¿Í¸©¡º¤Íºນ­,§¾¸-Ï÷È´-Á´È¨ò¤.

À®…¤-ªö¸-¥ò¤-Áìɸ-¡Ò-À¯ñ­-ນ£õ-ກັບªÈ¾¤-§¾©-À¸í¾´¾-ÁêÉÅ-®Ò-«¼¤(­ນີ້-Á´È­ນ-À¹©°ö­-ນê†-·¤)

-(À¹©°ö­ນ-¦º¤)-, ´ñ­-ນÀ¯ñ­-ນ¡¾ນ­-¯½¡¾©-ùÉ-£ö­-ນºˆ­ນ»øɸú¾: -®ñ­ນ©¾êȾ­-ນ¡¾ນນ­-­¿--À쉾-­ນ˜­ນ

Ä©É-±ô­ນì½®¼®-ê†-¡½§¸¤«½-Áͤ¢È¾¸Œ-¸ñ©ê½­ນ½ê¿-¸¾¤-ºº¡- À¯ñ­ນªí­ນ

í-ນ¯½¥÷-®ñ­ນ-À²†­ນນ-­ò¨ö´-³Éº­ນ 2Œ3 »º®§Éºນ­,

-À²ñ¤-ê¿-ºò©--À¯ñ­ນ-À²ñ¤-쾸-ê¿-´½-©¾,-ÁªÈ-À²ñ¤ê† 2Œ3  À¯ñ­ນ-À²ñ¤-ªÈ¾¤¯½-Àê©-,

¥„¤-¹¸½-³Éº­-ນ¡Ò-¯È¼­-ນį -Á®®-ĸ-ì÷É­ນµ¼®-ªò­ນ,-À¸ì¾-­ນ˜­ນ¦ñ¤£ö´-¥½-»øÉ-êñ­ນêó-¸È¾-êȾ­-ນÀ¯ñ­-ນ°ູÉ­ນ¿ê†-°È¾-±ô­ນì½®¼®-,

Áìɸ--Áນ­ú­ນ-º­ນ¥½-¡¾¨-À¯ñ­-ນ¢Ó-ºÉ¾¤-ùÉ-¦ñ¤£ö´-­ນ¿-´¾-ªÉ¾­-ນµñ­-ນ¡ñ®-²¾¡¦È¸­-ນê†-¡¸©¡¾-©É¾­-ນ¸ñ©ê½ນ­½ê¿

ª¾´-êñ©¦½­ນ½-¦È¸­-ນªö¸¢º¤-¢Éº¨.£¦ö¡-쿸ö¤ £¸­-ນ¦½-ÀÎó-²¼¤-ÁªÈ-§ˆ,­ນ¾´¦½ກຸນ,

²¾¡¦È¸ນ Íõ ꆵøÈ-¢º¤-Á¢¡-¡Ò-Îɾ-¥½-²¼¤²ð-Áìɸ

êñ¤ນ-­š¡Ò-À²ˆºÍó¡ì¼¤-¥¾¡-¯½¡ö©-¡¾ນ­-©„¤¡È¾¸

ຊ່ວຍແປງຕົວ (ນໍ)ໃຫ້ແດ່

ທ່ານ: ດຣ. ทักสีน ขีนนะวัด ອະດີນາຍົກ ຂອງໄທ

ກ່າວໄວ້ໃນສະໄໝທີ່ທ່ານດຳລົງຕຳແໜ່ງເປັນນາຍົກ

ທ່ານກ່າວວ່າ:

 ’’ ປະເທດຊາດປຽບເໝືອນຮ່າງກາຍຂອງຄົນ,

ປະຊາຊົນປຽບເໝືອນແຊວ(ຈຸລັງຂອງຮ່າງກາຍ)

 ແລະ ລັຖະບານ ປຽບເໝືອນແພດໝໍ(ຜູ້ປົກປ້ອງດູແລເຊວ) ‘’

ຄຳເວົ້ານີ້ເປັນທີ່ຍອມຮັບຂອງຄົນໃນໂລກວ່າ: ເປັນຄຳເວົ້າທີ່ຖືກຕ້ອງ

ສ່ວນຕົວຂອງຂ້ອຍກໍ່ຄິດວ່າ:

ດຣ.   ทักสีน ขีนนะวัด  

ເປັນບຸກຄົນທີ່ສຳຄັນຂອງໂລກອີກດ້ວຍ

ເພາະທ່ານວ່າງນະໂຍບາຍປະຊານິຍົມ,

ເນັ່ນທີ່ຊົນຊັ້ນຕ່ຳເຊິ່ງເປັນຈຸລັງອັນມະຫາສານຂອງປະເທດຊາດ

ດັ່ງທີ່ທຸກຄົນຮູ້ກັນທົ່ວໄປວ່າສັງຄົມລາວມີພຽງຊົນຊັ້ນດຽວຄື: ຊົນຊັ້ນກຳມກອນ

ຊາວຜູ້ອອກແຮງງານ,ສ່ວນຊົົນຊັ້ນອື່ນກໍ່ມີນ້ອຍ ແລະ ນິໄສຄົນລາວເຖິງຈະມີເງິນ

ລ່ຳລວຍ,ເປັນເຈົ້ານາຍຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່ກໍ່ຕາມ ແຕ່ບຸກຄົນເຫຼົ່ານັ້ນເຂົາບໍ່ໄດ້ແບ່ງແຍກຢ່າງຂາດ

ຂັ້ນຄືຊາດອື່ນ ກໍ່ຖືວ່າລາວມີຊົນຊັ້ນດຽວຄືຊົນຊັ້ນກຳມະກອນຊາງວຜູ້ອອກແຮງງານນັ້ນ

ເອງ,ເຊິ່ງມັນໄດ້ສະແດງອອກນຢູ່ໃນວົງສັງຄົມລາວປະຈຸບັນບໍ່ວ່າຈະຢູ່ພາກເໜືອລົງພາກ

ໃຕ້,ທຸກອາຊີບການງານເມື່ອພົບປະກັນແລ້ວຮູ້ສຶກໃນຄວາມເປັນມິຕະພາບຢ່າງສູງ,ນີ້

ແມ່ນເປັນເງື່ອນໄຂອັນດີໃຫ້ແກ່ການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ພັດທະນະປະເທດຊາດ.

ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມຜູ້ຂຽນກໍ່ຮູ້ສຶກແປກໃຈບໍ່ນ້ອຍໃນເມື່ອຄົນລາວເຮົາຈຳນວນ

ບໍ່ນ້ອຍທີ່ກຳລັງລືມຊົນຊັ້ນຂອງຕົນເອງ,ເປັນຫຍັງຈິ່ງເວົ້າໄດ້ແບບນັ້ນ, ຜ່ານການສຳ

ຫຼວດໂດຍບໍ່ເປັນທາງການໃນວົງເຫຼົ້າວົງຢາ,ສະພາກາເຟ ,ຊຸມຊົນບາງບ່ອນແມ່ນກະທັ້ງ

ໃນເວບພັນລາວກ່ຽວກັບວັນທີ່ສຳຄັນກວ່າໃນເດຶອນກຸມພາ ປະກົດວ່າບໍ່ມີໃຜເວົ້າເຖິງ

ວັນທີ່ 1 ກຸມພາເລີຍ, ສ່ວນໃຫຍ່ມັກຈະຕອບເປັນວັນເກີດຂອງຕົນ,ວັນສິນ ແລະ ວັນວາເລນທາຍເປັນວັນສຳຄັນນຂອງເຂົາ,ບາງທ່ານກໍ່ບອກວ່າບໍ່ມີວັນສຳຄັນພິເສດຫຍັງ

ໃນເດຶອນກຸມພາ,ບາງທ່ານກໍ່ວ່າສຳຄັນທົ່ວໄປຄືວັນອື່ນໆ,ນອກນັ້ນຜົນການສຳຫຼວດ

ຜູ້ຫຼີ້ນພັນລາວຍັງປະກົດອອກສ່ວນໃຫຍ່ເປັນຊົ້ນຊັ້ນອື່ນໆ,ລອງລົງມາເປັນຊົນຊັ້ນ

ກຳມະກອນ,ສ່ວນຊົນຊັ້ນນາຍທຶນກໍ່ມີນ້ອຍ.

ນີ້ກໍ່ພໍເບິ່ງອອກວ່າຄົນລາວກຳລັງລືມຊົນຊັ້ນຂອງຕົນ,ລືມວັນກຳເນີດຊົນຊັ້ນຕົນ

ເອງກໍ່ເທົ່າກັບວ່າລືມທຸກຢ່າງໃນຄວາມເປັນຊົນຊັ້ນ ແລະ ກໍ່ແນ່ນອນວ່າຈະມີຊົນຊັ້ນໃໝ

ເກີດຂຶ້ນມາແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນຊົນຊັ້ນໃດ ,ມີອຸດົມການແບບໃດ ແລະ ຈະເປັນອຸປະສັກຕໍ່

ການປົກຮັກສາ,ພັດທະນະປະເທດຊາດຂອງເຮົາຫຼືບໍ່?. ນີ້ແມ່ນຂໍ້ຄິດໜຶ່ງທີ່ຕັ້ງຂຶ້ນເພື່ອ

ແລກປ່ຽນນຳກັນ.

ບັນຫາທີ່ໜຶ່ງທີ່ຍາກຍົກມາກໍ່ຄື: ວັນທີ່ 01 ກຸມພາ ເປັນວັນສ້າງຕັ້ງອົງການຈັດຕັ້ງ

ກຳມະບານລາວ, ອົງການນີ້ເພີ່ນວ່າເປັນຕົວແທນຂອງຊົນຊັ້ນກຳມະກອນຊາວຜູ້

ອອກແຮງການລາວ,ປົກປ້ອງສິດແລະຜົນປະໂຫຍດຂອງຊົນຊັ້ນກຳມະກອນຊາວຜູ້

ອອກແຮງງານລາວ ແລະ ເປັນມິດກັບກຳມະກອນໃນໂລກນຳອີກດ້ວຍ.

ແທນທີ່ຄົນລາວທຸກຄົນຢູ່ທຸກແຫ່ງຫົນນັບທັງທີ່ພັນລາວຄວນໄດ້ຫວນຄຶນເຖິງ

ມູນເຊື້ອຄວາມເປັນມາຂອງວັນດັ່ງກ່າວດ້ວຍການຈັດຈິຈະກຳຕ່າງໆທີ່ກ່ຽວພັນກັບ

ມູນເຊື້ອດັ່ງກວ່າເຊັນ: ຖາມຕອບກ່ຽວກັບມູນເຊື້ອໃຫ້ແກ່ບັນດາກຳມະກອນຕາມໂຮງຈັກ

ໂຮງານ,ເດັກເຍົາວະຊົນ ແລະ  ໃນພັນລາວກໍ່ເຊັ້ນກັນເພື່ອປູກຈິດສຳນຶກຕໍ່ສູ້ຊົນຊັ້ນໃຫ້

ແກ່ເຂົາ ດີກວ່າຈະມາຖາມ ແລະ ຕອບເຖິງ

ວັນທີ່14ກຸມພາເຊິ່ງເປັນວັດທະນະທຳ

ຂອງຊາວຕາເວັນຕົກ

ບັນຫາທີ່ສອງໃນໂອກາດ 01 ກຸມພາບັນດາກຳມະກອນຄວນຈະສະຫຼອງ

ຜົນງານປະຈຳປີ, ຕີລາຄາດ້ານດີດ້ານອ່ອນໃນການຈັດຈັດຕັ້ງແຜນນະໂຍບາຂອງລັຖະ

ບານ,ຖືເອົາໂອກາດນີ້ຕຳນິວິຈານຢ່າແຂງແຮງ,ກ້ວາງຂວາງຈາກບັນດາກຳມະກອນຊາວ

ຜູ້ອອກແຮງລາວທົ່ວໆໄປ,ຍື້ນຂໍ້ສະເໜີທວງໃຫ້ລັຖະບານປ່ຽນແປງພຶດຕິທີ່ເປັນການ

ຂັດຂວາງຕໍ່ການພັດທະນາປະເທດຊາດຕາມຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຕົນ ດີກວ່າທີ່ໃຜໆກໍ່ຈົ່ມ

ນ້ອຍຈົ່ມໃຫຍ່ຕາມວົງເຫຼົ້າວົງຢາ,ສະພາກາເຟ ແລະ ໃນພັນລາວທົ່ວທີບທົ່ວແດນພໍໃຫ້

ອາຍຊາວຕ່າງຊາດ ໂດຍບໍ່ມີປະໂຫຍດວ່າ: ການພັດທະນາເສດທະກິດສັງຄົມຂອງລັຖະ

ບານມີອັນບົກຜ່ອງເຊັ່ນ: ພັດທະນາຊັກຊ້າ,ບໍ່ຢຸຕິທຳ,ຂາດປະຊາທິປະໄຕ,ເອົາລັດເອົາ

ປຽບ,ສໍ້ລາດບັງຫຼວງ,ສໍ້ຫຼວງບັງລາດ .....

ຫຼາຍໆຄົນເວົ້າວ່າຊົນຊັ້ນນີ້ລະເປັນຜູ້ສ້າງສາປະເທດຊາດໂດຍກົງ, ບາງຄຳເວົ້າ

ຂອງເລນິນມີຄວາມໝາຍວ່າ: ເມື່ອເຖິງຍຸກຄອມມູນິດມາເຖິງ ຊົນຊັ້ນອື່ນໆໃນໂລກກໍ່

ໝົດໄປໂດຍອັຕະໂນມັດ ແລະ ເວລານັ້ນຍັງຄົງເຫຼືອພຽງຊົນຊັ້ນດຽວຄື: ຊົນຊັ້ກຳມະກອນ

ເທົ່ານັ້ນ ນີ້ມັນກໍ່ສະແດງວ່າກຳມະກອນມີບົດບາດສຳຄັນທີ່ສຸດໃນການສ້າງໂລກໃຫ້

ຈະເລີນ,ສົດໄສສີລິໄລ ແລະ ຖາວອນ ຖ້າຢາກໄດ້ແບບນັ້ນ ກ່ອນອື່ນບັນດາຊົນຊັ້ນກຳ

ມະກອນເຮົາຄວນຍົກສູງສະຕິເປັນເຈົ້າຂອງຊົນຊັ້ນຕົນ,ຮຽນຮູ້ເຮັດ,ດຸໝັ່ນຂະຫຍັນຈີງ

ຈັງ ແລະ ກ້າຫານໃນການໃຊ້ສິດປະຊາທິປະໄຕຂອງຕົນ ເພື່ອສ້າງໃຫ້ລັດເຮົາເປັນລັດແຫ່ງກົດ

ໝາຍຢ່າງແທ້ຈິງ%

ນີ້ແມ່ນຂໍ້ຄິດເຫັນຂອງຄົນຊົນຊັ້ນກຳມະກອນທີ່ມີອາຊີບເປັນສາວເສີບ(ກາລີ່)

ທີ່ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນ ສະຕິຂອງຄົນລາວຕໍ່ກັບຊົນຊັ້ນໂຕເອງ

ຄຳວ່າ:( ເຝີ ) ນີ້ແມ່ນຂ້ອຍໝາຍເຖິງເຝີທ່ີເຮົາກິນຕາມຮ້ານເຝີ,

ຫຼືເຝີເປັນເສັ້ນທີ່ເຂົາຂາຍຕາມຮ້ານ.

ຂ້ອຍເຄີຍກິນເຝີເປັນປະຈຳແຕ່ຂ້ອຍຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າ

ໃນພາສາລາວຕົວຈິງເພີ່ນເອີ້ນວ່າຫຍັງແທ້?

ບາງທ່ານເອີ້ນວ່າ(ເຝີ ຫຼື ກ້ວຍຕຽວ) ຊອກຫາຄຳຕອບບໍ່ພົບ

ກໍ່ເລີຍຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກເພື່ອນອະທິບາຍຊ່ວຍແດ່

ແລະ ພວກເຮົາຄວນເອີ້ນວ່າແນວໃດຈິງຊອດຄ່ອງກັບພາສາລາວ

ເຄີຍຖາມຄົນອື່ນເພີ່ນມັກຕອບວ່າ:ຄຳວ່າ(ເຝີ)ມັນເປັນພາສາຫວຽນາມ

ແລະ ຄຳວ່າ( ກ້ວຍຕຽວ)ມັນພາສາຈີນ

ສ່ວນພາສາລາວເພີ່ນເອີ້ນວ່າເຂົ້າເສັ້ນ ແຕ່ຄຳເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ມີຫຼັກຖານອ້າງອິງ

ຈິງໃຫ້ເພຶ່ອນໆປະກອບຄຳເຫັນແລະຫາທີ່ມາຂອງຄຳວ່າ(ເຝີ)ຊ່ວຍແດ່

ເພຶ່ອຄວາມຈະແຈ້ງ

ໄຟຟ້າແມ່ນວັດຖຸຫຼືບໍ່?

ທ່ານທັງຫຼາຍຄົງບໍ່ມີໃຜປະຕິເສດໄດ້ທີ່ວ່າບໍ່ໄດ້ໃຊ້ໄຟ້າຫຼືບໍ່ຮູ້ຈັກກ່ຽວກັບໄຟຟ້າ

ເຖິງຈະໃຊ້ເປັນປະຈຳທຸກໆມື້ກໍ່ຕາມຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈເທື່ອ

ວ່າ:  ໄຟຟ້າແມ່ນວັດຖຸຫຼືບໍ່?, ຖ້າແມ່ນວັດຖຸຈະຈັດເຂົ້າໃນພາວະໃດ?

ແລະ ຖ້າບໍ່ແມ່ນວັດຖຸແລ້ວມັນແມ່ນຫຍັງ?

ເຄີຍໄດ້ເຫັນນິຍາມຂອງໄຟຟ້າເອີ້ນວ່າ (  ເອເຣັກຕຣົງ)

ແຕ່ຄົ້ນຫາຫຼັກຖານອື່ນຢັ້ງຢຶນໃຫ້ຊັດກໍ່ບໍ່ພົບ

ແມ່ນແຕ່ ນັກວິທະຍາສາດສອງພາກສ່ວນກໍ່ມີຄຳເຫັນແຕກຕ່າງກັນໄປຄົນລະດ້ານ

ນັກວິທະຍາສາດດ້ານວັດຖຸເວົ້າວ່າ: ໄຟຟ້າແມ່ນວັດຖຸ

ແຕ່ນັກວິທະສາດດ້ານໄຟຟ້າພັດເວົ້າວ່າ: ໄຟຟ້າບໍ່ແມ່ນວັດຖຸ(ມັນເປັນພຽງອົງປະກອບຂອງວັຖຸເທົ່ານັ້ນ)

ທັງສອງທ່ານລ້ວນແຕ່ມີເຫດຜົນຂອງໃຜລາວ,

ບາງທິດສະດີຂອງນັກປາດວັດຖຸອ້າງວ່າ:

1. ວັດຖຸໃນໂລກມີ 3 ຢ່າງຄື: ພາວະແຂງ,ພາວະແຫຼວ ແລະ ພາວະອາຍ

2. ວັດຖຸທຸກເມັດຈະປະກອບມີເປືອກຫຸ້ມຫໍ່ ແກ່ນນີວເຄຼຍ,

ແກ່ນນີວເຄຼຍທຸກແກ່ນຈະປະກອບມີ ເອເຣັກຕຣົງ,ໂປຣຕົຣງ ແລະ ເນີຕຣົງ

3. ວັດຖຸທຸກຢ່າງສາມາດແຍກໃຫ້ນ້ອຍລົງຈົນກາຍເປັນ(ເອເຣັກຕຣົງ)

ຖືວ່າວັດຖຸທຸກຢ່າງສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດເປັນໄຟຟ້າໄດ້

4. ວັຖຸທຸກຢ່າງມີ 3 ເພດຄືື: ເພດຜູ້,ເພດກາງ(ກະເທີຍ) ແລະ ເພດແມ່

(ແຕ່ບໍ່ມີທິດສະດີທີ່ຢັ້ງຢຶນວ່າໄຟຟ້າແມ່ນວັດຖຸພາວະໃດ?)

ບາງທິດສະດີຂອງນັກປາດໄຟຟ້າ

1.      ວັດຖຸໃນໂລກມີ 3 ຢ່າງຄື: ວັດຖຸສັກນຳໄຟຟ້າ,ເຄິ່ງສັກນຳໄຟຟ້າ

ແລະ ກັ້ນໄຟຟ້າ(ບໍ່ສາມາກສັກນຳໄຟຟ້າໄດ້)

2.      ວັດຖຸທີ່ສັກນຳໄຟຟ້າໄດ້ຈິ່ງສາມມາດເຮັດໃຫ້ເກີດເປັນໄຟຟ້າໄດ້

ວັດຖຸໂຕທີ່ກັ້ນໄຟຟ້າແມ່ນບໍ່ສາມມາດເຮັດໃຫ້ເກີດເປັນໄຟຟ້າໄດ້

3.      ໄຟຟ້າມີ 3 ເພດ ຄື: ໂປຣຕຣົງ(ໄຟບວກ),ເນີຕຣົງ(ໄຟກາງ,ກະເທີຍ ຫຼືໄຟເນດ),ແລະ ເອເລັກຕຣົງ(ໄຟລົບ)

4.      ໄຟຟ້າແມ່ນການເຄື່ອທີ່ຂອງເອເຣັກຕຣົງໄປພົບກັບໂປຣຕຣົງ

ຕາມວົງຈອນຂອງມັນ

ເມື່ອຟັງສອງເຫດຜົນຂອງສອງຄົນນີ້ແລ້ວກໍ່ໜ້າຄິດຄືກັນວ່າ:

ໄຟຟ້າແມ່ນຫຍັງ? ຈະເອົາຄວາມຂອງໃຜແທ້?

ທ່ານ: ອ່ານແລ້ວຊ່ວຍອະທິບາຍຕາມຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງທ່ານດ້ວຍນະ

ຂອບໃຈ

ຂ້ອຍເຫັນຍິງຄົນໜຶ່ງຢູ່ບ້ານດຽວກັນກັບຂ້ອຍນີ້ລະ, ຕອນນີ້ອາອຸ 35 ປີປະມານນັ້ນ

ແຕ່ລາວບໍ່ທັນແຕ່ງງານເທື່ອ,ທຳອິດຂ້ອຍແປກໃຈວ່າເປັນຫຍັງລາວຈິ່ງບໍ່ແຕງ ທັ້ງທີ່ມີອາຊີບດີ,

ຮຽນສູງພໍສົມຄວນ. ຂ້ອຍຖາມຄົນແຖວໃກ້ຈິງຮູ້ວ່າລາວເຄີຍມີແຟນຄົນໜຶ່ງໃນຊ່ວງປີ 1995

ຊາຍຄົນນັ້ນກໍ່ຢູ່ແຖວໃກ້ໆກັບບ່ອນຂ້ອຍຢູ່ນັ້ນເອງ,ມີມື້ໜຶ່ງຂ້ອຍພົບກັບຊາຍຄົນນັ້ນໃນຮ້ານເບຍ,

ຂ້ອຍໄດ້ໂອກາດຈີ່ງພະຍາຍາມເຈາະຈີ້ມເລື່ອງລາວຄວາມເປັນມາຂອງເຂົາ,

ຊາຍທີ່ເປັນແຟນເກົ່າຂອງລາວໄດ້,ທຳອິດຊາຍຄົນນັ້ນບໍ່ຍອມບອກ ແຕ່ສຸດທ້າຍກໍ່ບໍ່ລອດ

ເພາະຊືມແດ່,ລາວເລົ່າລາຍລະອຽດດີ ແຕ່ຈະເລົ່າຄືນສູ່ຟັງບາງຕອນ.

ລາວເລົ່າວ່າ: ເລີ່ມເອົາແຫວນໄປໜັ້ນກັບຍິງຄົນນັ້ນ ແຕ່ປີ 1992

ຫວັງຈະແຕ່ງເຕັມໃຈແທ້ໆ,ແຕ່ຍ້ອນຄວາມໂລພາຂອງຕໂຕເອງທີ່ບໍ່ມີເມືອງພໍ,ຄິດຊົ່ວ

ແລະ ຍ້ອນນາງໃຈດຳເກີນໄປ, ພາຍຫຼັງໝັ້ນຫຍາມເປັນທີ່ຮຽບຮ້ຽ ແລະ ກໍ່ໄດ້ພິສູດຮັກກັນເຖິງໃຈກັນແລ້ວ,

ໂຕເອງກໍ່ມີຄວາມໝັ້ນໃຈເຫຼືຶອເກີນວ່າບໍ່ຜິດຫວັງ, ເມື່ອຄິດໄດ້ແບບນັ້ນ

ລາວຈີ່ງ ເຂົ້າໄປຈີບຍິງອີກຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນໝູ່ກິນສຸກກິນດີບ ຂອງນາງ(ໝູ່ແຟນໂຕເອັງ),

ໂດຍມີຈຸປະສົງຫວັງຟັນຫຼີ້ນຊື່ໆ, ແຜນການຟັນດາບຂອງລາວກໍ່ທຳສຳເລັດ.

ແຕ່ມັນກໍ່ບໍ່ເປັນໄປຕາມທີ່ຄາດໄວ້ ໃນເມື່ອຍິງທັງສອງທີ່ເປັນເພື່ອນກັນ,ຮັກກັນ,

ຮຽນນຳກັນມາແຕ່ນ້ອຍ,

ເຮັດວຽກຫ້ອງການດຽວກັນ,ນອນຫ້ອງພັກດຽວກັນ ແລະ ກິນເຂົ້າຮ່ວມພາທຸກມື້,

ໄດ້ເກີດຂໍ້ຂັດແຍ່ງແບ່ງສອງຢ່າງຮ້າຍແຮງ,ຈົນເຖິງຂັ້ນໂຖ່ມນ້ຳລາຍຄາຍຂີ້ມູກໃສ່ຕໍ່ໜ້າຕໍ່ຕາກັນ,

ຍິງທີ່ລາວໝັ້ນນັ້ນເປັນຄົນບໍ່ມັກປາກ,ເລິກໃນ,ໃຈດຳບໍ່ທຳມະດາ(ໃນເມືອກ່ອນ)

ເມື່ອເຖິງເວລາຄິດວ່າເໝາະສົມແລ້ວ ຊາຍຄົນນັ້ນກໍ່ຮ້າງໃບຄຳຮ້ອງ,ປະຫວັດ ແລະ

ຫາຜຼ້ໃຫຍ່ທີ່ສຳຄັນໄປຂໍແຕ່ງຕາມຄວາມໝັ້ນໃຈ,ແຕ່ບໍ່ເປັນດັ່ງຄິດ,

ລາວໜ້າແຕກກັບທີໃນເມື່ອແຟນໂຕເອງປະຕິເສດບໍ່ຍອມແຕ່ງເດັດຂາດ,ບໍ່ປາກນຳເລີຍ,

ລາວພໍຢາກມຸດດິນໜີໄປຢູ່ໂລກໜ່ວຍອື່ນເພາະຄວາມເສຍປຽບຄັ້ງນັ້ນ ແຕ່ມັນກໍ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້,

ລາວພະຍາຍາມອດທົນ 2 ປີຈົນກວ່າຍິງຜູ້ທີ່ລາວຈີບຫຼີ້ນນັ້ນແຕ່ງງານ, ແລ້ວລາວກໍ່ຕັ້ງໃຈຊິມາຂໍອີກ

ເພາະຄິດວ່າແຟນໂຕເອງໜ້າຈະລືມເລື່ອງເກົ່າໄປແລ້ວ ແລະ ຈະໃຫ້ອະໄພກັນ

ແຕ່ນາງຄົນນັ້ນບໍ່ປາກນຳແມ່ນແຕ່ສຽງດຽວ.

ສຸດທ້າຍຮອດປີ 1998 ຊາຍຄົນນັ້ນຕັດສິນໃຈແຕ່ງກັບຍິງອື່ນຢູບ້ານດຽວກັນນັ້ນລະ

ສ່ວນຍິງຄົນນັ້ນຍັງບໍ່ທັນແຕ່ງເທືຶ່ອ,ຂ້ອຍຖາມອ້າຍນັ້ນວ່າຍິງຄົນນັ້ນບໍ່ດີບ່ອນໃດ? ,ລາວ ແລະ

ເຈົ້າຍັງຮັກກັນບໍ່?, ເປັນໄປດ້ບໍ່ທີ່ຈະເລີກກັບເມຍມາຫາເຂົາ?

ຊາຍຄົນນັ້ນຕອບວ່າ: ຍິງຄົນນັ້ນດີເກືອບໝົດ ມີ່ແຕ່ໃຈດຳຢ່າງດຽວ,

ຕອນນີ້ຂ້ອຍກັບລາວຍັງເບິ່ງແຍງກັນຊ່ວຍເຫຼືອກັນຕະຫຼອດ ຈະຖືວ່າຍັງຮັກກໍ່ວ່າໄດ້

ແລະ ໃຫ້ຂ້ອຍປະເມຍມາເອົາຄົງເປັນໄປໄດ້ຍາກ ແຕ່ ຖ້າໃຫ້ເອົາທັງສອງຈະລອງເບິ່ງ ....555

ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມນີີ້ແມ່ນການເລົ່າພຽງຝ່າຍດຽວ, ຖ້າຫາກຖາມຍິງຄົນນັ້ນ

ທ່ານຄິດວ່າລາວຈະມີຄຳເຫັນແບບໃດ?

ແລະ ທ່ານຄິດວ່າແມ່ນໃຜແທ້ທີ່ເປັນຄົນໃຈດຳ?

ໃນແບບສຳຫຼວດຂອງທ່ານໜຶ່ງຂຽນລົງໃນພັນລາວຖາມວ່າ:

ຄວນປ່ຽນຊື່ຈາກາລີ່ມາເປັນຫຍັງເຊັ່ນ:

1.       ສ ບ ກ ພ ( ສາວບໍລິການທາງເພດ )

2. ສາວສວມໝວກ

3. ສາວທາງເລືອກ

4. ສາວເສຍເງິນ

5. ສາວຜ່ອນຄາຍ

6. ສາວດ່ວນ

7. ອື່ນໆ( ແມ່ນຫຍັງບອກແດ່ )

ໃນນັ້ມີຄົນໂຫວໃຫ້ໃສ່ຊື່ທີ່ 1 ນັ້ນມີ 50%

ແລະ ຊື່ທີ່ 7 ມີ 50 % ໃນຈຳນວນຜູໂຫວດ 8 ທ່ານ

ຂ້ອຍແມ່ນຜູ້ໜຶ່ງໃນຈຳນວນຄົນທີ່ສັງຄົມເອີ້ນວ່າ( ສາວກາລີ່ )ສາວບໍລິການ

ເຮັດອາຊີບນີ້ມາເກືອບປີແລ້ວ

ຕາມສູດປຸງອາຫານບາງເຍື່ອງເພີ່ນມັກຈະມີຄຳວ່າກາລີ່ຢູ່ນຳ,

ມາສຶກສາເບິ່ງຕົວຈິງ ກາລີ່ເປັນຝຸ່ນອອ່ນໆສີເຫຼືອງ,

ໃຊ້ປຸງແຕ່ງອາຫານໃຫ້ມີຣົດຊາດແຊບຊ້ອຍຂຶ້ນຕື່ມ

ແລ້ວມາເບິ່ງຄຳສັບໜຶ່ງອີກເພິ່ນ ວ່າສາວກາລີ່,

ເຫັນໃຜໆກໍ່ມັກເອົາມານັ່ງຮຽງຂ້າງເວລາກິນເຂົ້າ,

ກິນເຫຼົ້າ,ກິນເບຍເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ເພີ່ມຣົດຊາດໃນການກິນດຶ່ມ

ແຊບຊ້ອຍ, ກິນໄດ້ດີຂຶ້ນຕຶ່ມ

ເມື່ອເບິ່ງສອງບັນຫາເຫັນວ່າຄ້າຍຄືກັນ........

 ຖ້າຖາມວ່າຄວນປ່ຽນຊື່ກາລີ່ແນວໃດ?

 ໂຕນີ້ບໍ່ຄວນປ່ຽນເພາະມັນເປັນຊື່ຂອງເຄື່ອງປຸງແຕ່ງອາຫານ

ແລະຈະສັບສົນລາຍຊື່ໃນສູດປຸງແຕ່ງ ເມນູອາຫານເດີມ

ທີ່ເຄີຍໃຊ້ມາດົນແລ້ວ

ແຕ່ຖ້າຖາມວ່າຄວນປ່ຽນຊື່ ສາວກາລີ່ ແນວໃດ?​​...ອັນນີ້ພໍມີຄຳເຫັນ

ຄວນໃສ່ຊື້່ວ່າ: ສາວເສີມຣົດ ບາງເທື່ອອາດຈະເໝາະດີ ເພາະສາວພວກນີ້

ຊ່ວຍເສີມຣົດໄດ້ຫຼາຍຢ່າງແມ່ແຕ່ເຫຼົ້າຂາວປຸກໆ ຖ້າຄົນອື່ນເຫຍັ້ນບາງຄົນ

ວ່າກິນບໍ່ໄດ້,ຄຣຳພະຍາດ....

ແຕ່ສາວໆພວກນີ້ເຫຍັ້ນບໍ່ເຫັນວ່າຈະເຫຼືອຈັກຈອກ

ບາງຄົນອາດເຂົ້າໃຈວ່າ

ກາລີ່ເປັນເລື່ອງໜ້າລ້າງກຽດແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ເສຍໃຈຫຍັງ 555

ຕາມການສຶກສາເບິ່ງຄຸນສົມບັດອັນແທ້ຈິງຂອງ ສາວກາລີ່

ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທຳມະດາ ໂດຍສະເພາະການບໍລິການຂອງເຂົາເຈົ້າ

ຖ້າບັນດາພະນັກງານລັດບໍລິການປະຊາຊົນໄດ້ດີເທົ່າກັບສາວກ່າລີບໍລິການສັງຄົມນີ້

ຂ້ອຍຄິດວ່າ ປະເທດຊາດຈະເລີນ ໄວກວ່ານີ້

‘’ແມ່ເອີ່ຍມື້ນີ້ຈະຜູກແຂນໃຜ?’’

ສຳນຽງນີ້ດັງຈ້ອຍໆຂຶ້ນຈາກປາກນ້ອຍໆຂອງນາງ ນ້ອຍ ອາຍຸເກຶອບ 5 ຄອບ

ກຳລັງໜ້າຮັກໜ້າຊັງ ໃນທ່າມກາງຜູ້ຄົນທັງຫຼາຍກຳລັງນັ່ງສົນທະນາ

ຢູ່ໃນເຮື່ອນຂອງນາງນ້ອຍ ນັ້ນເອງ ເພື່ອເວົ້າຄວາມຢ່າຮ້າງລະຫວ່າງພໍ່ກັບແມ່

ຂອງນາງນ້ອຍ,ນາງທັງເວົ້າທັງແລ່ນກອດຫອມແກ້ມພໍ່

ແລະ ແມ່ຕາມພາສາຂອງເດັກໄຮ້ດຽງສາ ເຊີ່ງຕາມປົກກະຕິ

ທີ່ນາງເຄີຍພົບເຫັນຟູງຄົນອັ່ງອໍແບບນີ້ມີແຕ່ງານຜູກແຂນອັນໃດອັນໜຶ່ງ

ເປັນທີ່ຊື່ນໃຈຂອງນາງ.

ແຕ່ອານິຈາ.....ງານນີ້ບໍ່ເປັນດັ່ງນາງຄິດໄ້ວ,ນາງອາດບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນຫຍັງຈະເກີດຂຶ້ນ

ກັບພໍ່,ແມ່ ແລະ ຕົນເອງ ນາງຈິ່ງຕຶ່ນເຕັ້ນເປັນພິເສດ.

ເມື່ອມີສຽງ ‘’ແມ່ເອີ່ຍມື້ນີ້ເພີ່ນຈະຜູກແຂນໃຜ?’’

ດັງຂຶ້ນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ສຽງຂອງທຸກຄົນທີ່ມາຮ່ວມເວົ້າຄວາມເຊີ່ງມີທັງເຖົ້າແກ່,

ການຈັດຕັ້ງ ແລະ ຍາດພີ່ນ້ອງສອງກ້ຳສອງຝ່າຍທີ່ພວມສົນທະນາຢູ່ນັ້ນ

 ຕ້ອງມິດງຽບໄປຊົ່ວໄລຍະໜຶ່ງເພາະໃຜໆກໍ່ຄິດນຳຄຳຖາມ

ຂອງເດັກຕາດຳໆໄຮ້ດຽງສາຄົນນີ້,ບາງຄົນໃຈອ່ອນແດ່

ກໍ່ຕ້ອງມີການຊີດຂີ້ມູກ, ນ້ຳຕາເພາະຄວາມເມດຕາສົງສານ

ແຕ່ການເວົ້າຄວາມກໍ່ບໍ່ໄດ້ໂຈະຍັງດຳເນີນຕໍ່ໄປ

ເລື່ອງລາວທີ່ຄູ່ຜົວເມຍນີ້ຕ້ອງໄດ້ເວົ້າຄວາມກັນມີດັ່ງນີ້:

ເຂົາແຕ່ງານກັນໄດ້ 6 ປີແລ້ວຜົວເປັນພະນັກງານ,ສ່ວນເມຍເປັນປະຊາຊົນ

ຂາຍເຄື່ອງຢູ່ຕະຫຼາດ,ທັງສອງກໍ່ງາມສົມຄູ່ກັນຢູ່,ຖານະດີທຳມະດາ,

ມີລົດກະບະ 1ຄັນ, ມີເຮືອນຂະຫຍາດ 7x8ແມດັ 1ຫຼັງ,ໝູ່ຄູ່ນິຍົມຊົມຊອບ,

ສັງຄມົນັບໜ້າຖືຕາ. ແຕ່ຕໍ່ມາຜົວຖຶກໄປຮຽນຕໍ່ປີ 2007

ປະລິນຍາຕີ 5 ປີ ໃນປີທຳອິດທັງຄູ່ຍັງມີຄວາມສຳພັນກັນດີ

ຜູ້ເປັນເມຍຍັງສົ່ງເງິນໃຫ້ຜົວຮຽນຕາມປົກະຕິ ແຕ່ພໍຮອດປີທີ່ສອງ

ການພົວພັນຂອງຜົວເລີ່ມຫ່າງອອກ,ບໍ່ຢາກກັບບ້ານມາຢື໊ຢາມ

ຖາມຂ່າວເມຍເລີຍ ແມ່ກະທັ້ງເມຍກັບລູກໄປຍາມຜົວກໍ່ຍັງບໍ່ຢາກຕ້ອນຮັບ,

ຍັງເຊື້ອງຕົວຕາມຮູບແບບຂອງຄົນນອກໃຈເມຍ,ໃນເມື່ອເມຍຮູ້

ວ່າຜົວມີຜູ້ສາວຄອຍເອົາໃຈແລ້ວ,ຜູ້ເປັນເມຍກໍ່ຂາດສະຕິເນື່ອງຈາກມີຄົນອື່ນ

ເຢາະເຢີ້ຍ,ແຊກແຊງຊັກຊວນຫຼາຍຢ່າງໃນທີ່ສຸດຜູ້ເປັນເມຍຈິງຕັດສິນໃຈ

ລອຍນວນໄປຕາມກະແສຂອງຄົນເຢີ້ຍ,ຕິດໝູ່ຕິດຄູ່ຫຼີ້ນກິນເພື່ອລະບາຍ

ຄວາມກຸ້ມຂອງຕົນກາຍເປັນຄົນທີ່ນອກໃຈຜົວຄຶນອີກຊ້ຳ,

ລົດກະບະທີ່ມີກໍ່ຕົກລົງຂາຍມາປັນກັນໃຊ້ຈ່າຍຈົນໝົດ

ແລະ ກໍ່ເປັນສາຍເຫດໃຫ້ທັງຄູ່ຕ້ອງໄດ້ເວົ້າຄວາມຢ່າຮ້າງກັນ

ເຖິງວ່າທຸກຝ່າຍຮູ້ວ່າການຢ່າຮ້າງມັນໄດ້ສ້າງຄວາມເຈັບປວດໃຫ້ແກ່ເຂົາ,

ສິນສົມສ້າງເຫຼືຶອພຽງເຮືອນຫຼັງດຽວກໍ່ຕ້ອງແບ່ງປັນເປັນ 3 ສ່ວນ

ຄື: ຜົວ 1 ສ່ວນ,ເມຍ 1 ສ່ວນ ແລະ ລູກ 1ສ່ວນ,

ຖານະຄວາມເຊື້ອຖືຕົກຈາກເຄີຍມີບວກຫ້າ(+5 )ກາຍມາເຫຼືສູນ(0)

ແຕ່ຕ່າງຝ່າຍກໍ່ບໍ່ສາມມາດກັບຄຶນຫາກັນໄດ້ອີກແລ້ວ

ເພາະຄວາມຜິດຂອງແຕ່ລະຄົນມັນກາຍຂີດທີ່ຈະຕ້ອງອະໄພໃຫ້ກັນແລ້ວ

ການຢ່າຮ້າງຂອງເຂົາເຖິງວ່າເປັນເລື່ອງສ່ວນຕົວຂອງເຂົາກໍ່ຕາມ

ແຕ່ກໍ່ມັນກໍ່ໄດ້ສ້າງຄວາມສະເທືອນໃຈໃຫ້ກັບຍາດພີ່ນ້ອງ

 ແລະ ຜູ້ຄົນທີ່ຊາບຂ່າວອັນລະອຽດຂອງເຂົາ

ທີ່ຄິດສົງສານເດັກນ້ອຍທີ່ໄຮ້ດຽງສາເຊີ່ງມາຮອດປະຈຸບັນນີ້ ນາງນ້ອຍຄົນນັ້ນ

ຍັງບໍ່ທັນຮູ້ເທື່ອວ່າ ພໍ່ຂອງເຂົາຈະບໍ່ມີໂອກາດກັບມາອູ້ມກອດ,ຈູບຫອມ

ແລະ ໃຫ້ຄວາມອົບອຸ່ນຄືແຕ່ກ່ອນອີກແລ້ວ

ແລະ ກໍ່ເປັນອຸທາຫອນສອນໃຈໃຫ້ກັບທຸກຄົນທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກກັນ

ບໍ່ວ່າຈະເປັນກໍລະນີແບບໃດກໍ່ຕາມ ຄວນໄດ້ຖືເປັນສຳຄັນ

ໃນຄວາມພະຍາຍາມໃກ້ຊິດກັນເທົ່າທີ່ຈະເຮັດໄດ້,

ຕາມຄວາມຄິດຂອງຂ້ອຍເຄີຍຖາມຜູ້ສຳຄັນຫຼາຽຄົນເພີ່ນຕອບວ່າ

ຖ້າຜົວເມຍຫ່າງກັນຢ່າໃຫ້ກາຍ1 ເດືອນຫາກມີເງື່ອນໄຂຄວນຍາດເວລາມາກິນເຂົ້າຮ່ວມຄອບຄົວ

ຫຼືໂທຖາມສະພາຍທຸກສຸກຂອງກັນແລະກັນສະແດງຄວາມຫ່ວງໄຍຕໍ່ກັນ

ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນລ້ວນແຕ່ມີຄວາມສ່ຽງສູງ

ກັບສະພາບຫຍຸ້ງຍາກຂອງຄອບຄົວແບບນີ້

ເຫັນມາຕັ້ງນານແລ້ວທີ່ພະນັກງານວັດທະນະທຳລົງເກັບເງິນຄ່າຄຸ້ມຄອງບັນດາປ້າຍ ແລະ

ຮ້ານພິມ,ຈຳໜ່າຍສິ່ງພີມ

ຫຼາຍຢ່າງກໍ່ເຮັດໄດ້ດີເຊັ່ນ: ປ່ຽນເນື້ອໃນປ້າຍໂຄສະນາຂອງບ້ານພັກໃນເມື່ອກ່ອນ

ມາເປັນເຮື່ອນພັກໃນປະຈຸບັນ.....

ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມຍັງເຫັນຈຸດໜຶ່ງທີ່ຄວນຈະແກ້ໄຂ ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ ນັ້ນກໍ່ຄື:

ການພິມເນື້ອໃນບັດເຊີນໃນງານດອງ

ຂອງບັນດາຮ້ານພິມ,ຈຳໜ່າຍສິ່ງພິມ ລ້ວນແຕ່ພິມບໍ່ຖຶກຕ້ອງຕາມຄຳສັບພາສາລາວເປັນຕົ້ນ:

ພິທີສູ່ຂວັນຈະໄດ້ຈັດຂຶ້ນທີ່ບ້ານເຈົ້າສາວ,ບ້ານ..

ຄວນຈະພິມວ່າ: ພິທີສູ່ຂວັນຈະໄດ້ຈັດຂຶ້ນທີ່ເຮື້ອນເຈົ້າສາວ,ບ້ານ..

ບັນຫານີ້ບໍ່ແມ່ນຫາກໍ່ເກີດ ແຕ່ມັນເປັນມາຕັ້ງນານແລ້ວ ແລະ

ບັນດານັກຂ່າວ,ສື່ມວນຊົນ,ຜູ້ຄຸ້ມຄອງດ້ານນີ້ກໍ່ເຫັນເຕັມຕາຮູ້ເຕັມໃຈ

ແຕ່ບໍ່ເຫັນຕຳນິວິຈານຜ່ານສື່ ຫຼືມີວິທີໃດໆແກ້ໄຂ ຫຼືວ່າ: ຮູ້ແຕ່ເກັບເງິນຄ່າຄຸ້ມຄອງແຕ່ບໍ່ຮູ້ຄຸ້ມຄອງ?

À´ˆºÀ»ö¾-À©ó­ນ꾤-À¢í¾-į-À«ò¤-­½£º­ນ͸¤¸¼¤-¥ñ­-ນí-À¸ì¾-áÉ-´¤-À¢í¾¡¾­ນ Áì½ -´¤-Àìó¡¡¾ນ­ Á­ນ່ນºນ­-ªÉº¤--À¹ນñ­ºÉ¾¨-ª¿Í¸©¥¾ì½-¥ºນ­-Ãນ­-§÷©-À£ˆº¤-Á®®-Àªñ´ªö¸-£¾®-Ͼ¡¹¸ó©-À¯‰¾-©ñ¤-ªó-©......Å....Å-....²Éº´-êñ¤-®¡-´õ-§É¾¨Œ¢¸¾,§É¾¨Œ¢¸¾-µÈ¾¤-®Ò-µ÷©-®Ò-À§ö¾,£õ®Ò-»øɺò©-À´ˆº¨ -À²õúºì½®¾¨¡¾­ນ¥¾ì½-¥º­-ê†-ªò©-¢ñ©,§È¸¨-ùÉ-¦ñ¤£ö´-¦½¹¤ö®-¯º©-IJ ¥÷©-ê†-À¹ñ­-¸È¾-Îñ¡Îȸ¤-¡¸È¾-ÏøÈ-Á´È­ນ ¦¾´-Á¨¡-IJ-Á©¤-²­-²½-À­ນö¾,¦†-Á¨¡-ij-Á©¤-꾩͸¤,Îɾ-ª½Í¾©¦ó-ã -Áì½ ¥÷©-ºˆ­Å-ê†-®Ò-Ä©ÉÀº†¨-Ïö© -À¹ñ­ນ-Áìɸ-£ò©-ºó-ªö­ນ   ¢ð-§ö´-À§ó¨ ນ້­¿-Ã¥-ºö©êö­ນ-²½¨¾¨¾´-¢º¤-ª¿Í¸©ì¾¸

            -ÁªÈ-£¼¤-£øÈ¡ñ­­˜­ນ¡Ò-¨ñ¤-´ó-¦¼¤-Ͼ¡¹¸ó©-¢º¤-°øÉ-®È¾¸-ª¿Í¸©¥¾ì½-¥º­ນ¥¿­ນ¸­-ນΈ¤ê†-À¯ນñ­ª¾-À®ˆº-Îú¾¨ê†-¦÷©-­˜­£õ: ¦¼¤-Ͼ¡¹¸ó©-©ñ¤-ຂຶ້ນÁìɸ-Ä©É-À¦¨-À¤ò­ນ ,¦¼¤-Ͼ¡¹¸ó©-ê†-¸È¾ນ-­š´ñ¡-©ñ¤-¢›­ນ¡ñ®-ìö©-ù¨È-ê†-ªò©-¯É¾¨-¦ó¢¾¸,¯É¾¨-ªÈ¾¤-Á¢¸¤ -Áì½ ìö©¥ñ¡-¥¿­ນ¸­-ນໜຶ່ງê†-®Ò-윤Îɾ ¦È¸­-ນ¯É¾¨-¦ó-ºˆ­ນ -Áì½ ¯É¾­ຍ-¡¿-Á²¤-À«ò¤-¥½-´ó-¦¼¤-©ñ¤ÁªÈ-¡ໍ່ນÒ-­Éº¨-ê†-¦÷©,¥÷©-ê†-¦¼¤-Ͼ¡¹¸ó©-Á®®-­š´ñ¡-©ñ¤-¢›­©ó¡-¸È¾-ÏøÈ-Á´È­-¥÷©¦†-Á¨¡-ij-Á©¤-ª½Í¾©§º®-¯†-¤´ð-®Èº­-ນ´ó-¯É¾¨-À®¨-쾸-ªò©-§,¥÷©ªÒÎɾ-¦½Î¾´-®ò­-¸ñ©-Ī Áì½ ¥÷©-¦†-Á¨¡-ij-Á©¤-κ¤-®ºນ­.

            êȾ­»øÉ®Ò-¸È¾--À¢ö¾-£ò©-Á­¸-é-¥ò¤-´ñ¡-À¯‰¾-¹¸ó©-¡ñ®-ìö©-¯½-À²©-­š?

ª¾´-ê†-¢Éº¨-ªó-ì¾£¾-À¢ö¾-º¾©-£ò©-¸È¾: ¯É¾¨-¢¾¸-À¯ñ­ນ-¯É¾¨-ê÷ì½-¡ò©-ªÉº¤-À¯ñ­-ນ£ö­-´ó-À¤ò­ນ,£ö­-ນªÈ¾¤-Á¢¸¤-´¾-Ä¡-ªÉº¤-³É¾¸-¡ñ®-®É¾ນ­-Á­ນÈ­ນº­ນ-ªÉº¤-´ñ¡¤È¾¨. -À´ˆº-£ò©-Ä©É-Á®®ນ-­˜­ນ¢Éº¨-¥ò¤-¯È¼ນ­-¯É¾¨-ìö©¢º¤-¢Éº¨-´¾-À¯ນñ­-¯É¾¨-¡¿-Á²¤ ­ນñ®-ÁªÈ-­ນ˜­ນ´¾-À¯ñ­ນ-À¸ì¾ 2 ¯ó-Áìɸ-ìö©¢º¤-¢Éº¨-®Ò-êñ­ນ-Ä©É-À¦¨-À¤ò­-ນ£È¾-¦¼¤-Ͼ¡¹¸ó©-Àìó¨ -À«ò¤-¥½-©ñ¤-¢›­ນ®¾¤-£˜¤£¾¸-ÁªÈ-¡Ò-²ð-À¸í¾¡ñ­-ນÄ©É

            «É¾-À¸í¾-À«ò¤¦½ªò,-´¾ì½¨¾©-¢º¤-­ñ¡-¢ñ®-¢†-µøÈ-ªÈ¾¤-Á¢¸¤ -Íõ ­½£º­Í¸¤-ðÅ-¡Ò£õ-¡ñ­­˜­-ì½ ®Ò-À§ˆº-¡Ò-캤-¡¸©-À®…¤, 캤-À¯‰¾-À®…¤-Ïö©-ê÷¡-£ñ­-í-­½£º­Í¸¤´ñ­-¡Ò-ªÉº¤-À¥ó½-Á­ນÈນº­ນ

ຄຳວ່າປະຊາທິປະໄຕຂອງສື່ມວນຊົນລາວ ມັນສະແດງອອກຫຼາຍດ້ານ,ຫຼາຍບ່ອນ 

ແຕ່ເຮົາຂໍຍົກໃຫ້ເຫັນບ່ອນທີ່ໃກ້ຕົວພວກເຮົາທີ່ສຸດ ນັ້ນກໍ່ຄື:

ມັນສະແດງອອກທີ່ພັນລາວນີ້ເອງ

ພັນລາວເປັນສື່ຂອງຄົນລາວ, ພັນລາວໄດ້ເປີດໂອກາດໃຫ້ທຸກຄົນ ລວມທັງສື່ມ່ວນຊົນລາວທຸກສື່ສາມາດ

ເຂົ້າເຖິງ,ຮູ້ໄດ້,ສະແດງຂໍ້ຄິດເຫັນ ແລະ ສຳຫຼວດຂໍ້ຄິດເຫັນຂອງສັງຄົມ ທຸກເລື່ອງ

ຈະເປັນຂ່າວສານ,ຕະລົກຊວນຫົວ,ສາລະບັນເທິງ.....ທີ່ເປັນຕົວໜັງສື,ສັນຍາຫຼັກ,ຮູບພາບ,ກຣິບວິດີໂດ,

ສຽແສງສີ...  ຜ່ານພັນລາວອອກສູ່ສັງຄົມ

ພົນລະເມືຶງລາວຂອງພວກເຮົາສ່ວນໜຶ່ງຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈເຖິງສິດປະຊາທິປະໃຕຂອງຕົນດ້ານສື່ມວນຊົນ,

ຍັງຖຶເບົາ

ບໍ່ຮູ້ນຳໃຊ້ສິດຂອງຕົນຕາມກົດໝາຍ

ກົດໝາຍສື່ມວນຊົນ ມາດຕາທີ່ 16 ຂຽນວ່າ:

       ພົນເມືອງລາວ   ມີສິດເສລີພາບກ່ຽວກັບຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ຜ່ານສື່ມວນຊົນດັ່ງນີ້:

      1  ເຂົ້າເຖິງ ແລະໄດ້ຮັບຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ກ່ຽງກັບສະພາບການພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ, ສາລະຄວ່າຮູ້, ສາລະບັນເທິງ ແລະ ອື່ນໆ

      2  ສະໜອງຂໍ້ມູນຂ່າວສານໃຫ້ສື່ມວນຊົນ  ຢ່າງຖຶກຕ້ອງ,  ຊັດເຈນ,  ແລະ ຮັບຜິດຊອບຕໍ່ໜ້າກົດໝາຍກ່ຽງກັບ  ເນຶ້ອໃນຂໍ້ມູຂ່າວສານນັ້ນ.

ຜ່່ານມາພົນລະເມຶອງລາວເຮົາບໍ່ຄ່ອຍສົນໃຈເລື່ອງກົດໝາຍສື່ມວນຊົນ, ບໍ່ແຈ້ງເຫດ ຫຼື ປະກົດການຂອງສັງຄົມຕາມທີ່ຕົນເອງພົບ

ເຫັນໃຫ້ແກ່ສື່ມວນຊົນ ຕາມກົດໝາຍຂໍ້ 2 ໄດ້ຂຽນໄວ້

ໃນເມືອພົນລະເມຶອງບໍ່ແຈ້ງຕໍ່ສື່  ສື່ກໍ່ບໍ່ມີຂໍ້ມູນ,  ບໍ່ມີຫຼັກຖານ ແລະ ສື່ກໍ່ບໍ່ສາມາດສະເໜີຂ່າວໄດ້

(ໂດຍສະເພາະຂ່າວໃນທາງລົບ ແລະ ກ່ຽວພັນກັບຄຸກຄົນ ຫຼື ການຈັດຕັ້ງກໍ່ຕາມ)

ເພາະພົນລະເມືອງລາວທຸກຄົນກໍ່ມີກົດໝາຍປົກປ້ອງເຂົາຢູ່ຄືກັນ

ສະນັ້ນ:  ພົນລະເມືອງລາວທຸກຄົນຄວນສຶກສາກົດໝາຍສື່ມວນຊົນໃຫ້ເລິດເຊິງ ເພຶ່ອແຈ້ງຂ່າວ

ແລະ ຕອບຂ່າວຜ່ານສື່ມວນຊົນໃຫ້ກ້ວາງຂວາງຂຶ້ນຕື່ມ

ຕາມທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຕິດຕາມກໍ່ຄືຫຼາຍຄົນໃຫ້ຄຳເຫັນວ່າ: ການຖ່າຍທອດສົດຂອງ ທຊລ 3 ເປັນຕົ້ນການຖ່າຍທອດສົດ ເຕະບານຫຼາຍນັດຜ່ານມາຫຼືກິລາປະເພດອື່ນກໍ່ຕາມ ປະກົດວ່າບໍ່ມັກເຫັນພາບຊ້າ(ມີບໍ່ຫຼາຍ,ບໍ່ຄົບຖ້ວນ)

ເຊັ່ນການເຮັດຜິດກະຕິກາ,ການໄດ້ປຽບເສຍປຽບຂອງແຕ່ລະຝ່າຍ,ລູກເດັດໆຕະຫຼອດຮອດຄວາມສາມາດສະເພາະໂຕຂອງນັກກິລາ ແລະ ຈຸດເດັ່ນຂອງກອງເຊຍ ບໍ່ຄ່ອຍເຫັນເທົ່າທີຄວນ ນອກນັ້ນມູມກ້ອງກໍ່ມູມດຽວຫຼື 2-3 ມູມສູງສຸດ

ທັ້ງທີ່ພາບເຫຼົ່ານັ້ນສັງຄົມສົນໃຈຢາກເຫັນເພາະເຫັນບໍ່ຄັກ,ຢາກເບິ່ງຄຶນໃຫ້ຈະແຈ້ງ ແລະ ຈະນຳໄປເປັນບົດນຽນອັນລ້ຳຄ່າຂອງຕົນ ເຖິງຈະຜິດຫຼືຖຶກ,ໄດ້ຫຼືເສຍກໍ່ຕາມໃຫ້ມັນແຈບໃຈ

ການທີ່ເຮົາບໍ່ຕອບສະໜອງສິ່ງເຫຼົ່ານນັ້ນກໍ່ແມ່ນສາຍເຫດໜຶ່ງທີ່ພາໃຫ້ຜູ້ຊົມງຸດງິດ,ເບຶ່ອໜ່າຍກັບການຊົມ ,ສ້າງກະແສແນວຄິດບໍ່ເປັນເອກະພາບກັບການຕັດສິນ,ກັບນັກກິລາ ແລະ ຜູ້ຊົມຜູ້ເຊຍຂອງຝ່າຍກົງກັນຂ້າມ ແທນທີ່ຈະດຶງດູດຜູ້ຊົມຜູ້ເຊຍ ສຸດທ້າຍແຟນກິລາເສຍໃຈກຳລັງໃຈ ທັ້ງທີ່ເຫດການທີ່ເກີດບໍ່ມີບັນຫຍັງ

ອີກອັນໜື່ງ ການຖ່າຍທອດສົດງານສະແດງ 450 ໃນຕອນກາງຄຶນບາງຕອນບໍ່ຄົມຊັດມັກເປັນສີແດງທັງເວທີໄປເລີຍ ທັ້ງທີ່ເວທີ ແລະນັກສະແດງໃສ່ຊຸດບັກງ່າມໆ ແຕ່ອອກໃນໂທລະພາບບໍ່ເປັນຕາເບິ່ງ

ກໍລະນີແບບນີ້ອາດເກີດຂຶ້ນຫຼາຍສາຍເຫດເຊັ່ນ: ອຸປະກອນບໍ່ພຽງພໍ,ບໍ່ມີຄຸນະພາບ ແລະ ເຕັກນິກມີປະສົບການໜ້ອຍ ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ ສັງຄົມກໍ່ເຂົ້າໃຈພຽງດ້ານດຽວຄື: ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງສື່ມວນຊົນເທົ່ານັ້ົ້ນ

ນີ້ກໍ່ໜ້າເຫັນໃຈສື່ມວນຊົນລາວ ອຸດທິທັງໃຈ ແລະ ກາຍເພຶ່ອສັງຄົມທຸກຢ່າງ ຈົນເວົ້າໄດ້ວ່າ:( ເປັນສື່ບໍ່ເຄີຍຮັ່ງມີ) ສຸດທ້າຍ ສັງຄົມກໍ່ຍົນຄວາມຮັບຜິດຊອບໃຫ້ຜູ້ດຽວ

ຊ່າງເທາະເພື່ອນເອິຍບູຮານຍັງກ່າວວ່າ:

ເປັນເຈົ້າຊ້າງ                ຍັງໄດ້ຍ່າງທາງດິນ

ເປັນອິນພົມ                  ຍັງໄດ້ມາໃຊ້ຊາດ    

ລະບອບສັກດີນາຂະຫຍາຍຕົວຢູ່ລາວເຮົາພຽງແຕ່ໃນໄລຍະຕົົ້ເທົ່ານັ້ນ ແລ້ວລາວເຮົາກໍ່ກ້າວກະໂດດຂ້າມໄປສູ່ລະບອບໃໝ່

ເຊິ່ງເອີ້ນວ່າລະບອບປະຊາທິປະໄຕປະຊາຊົນໃນປະຈຸບັນນີ້ເອງ ໃນວັນທີ່ 2 ທັນວາ 1975

ທຽບໃສ່ຊາດອື່ນແລ້ວຖືວ່າ ລະບອບສັກດີນາຂະຫຍາຍຕົວຢູ່ລາວໜ້ອຍທີ່ສຸດ

ຖ້າທຽບໃສ່ເຂົ້າໝ່າກໍ່ຖືວ່າຍັງບໍ່ທັນເນີ່ປານໃດ, ໜື້ງກໍ່ບໍ່ຢາກສຸກ ຖ້າຢາກສຸດີກໍ່ຕ້ອງຕົ້ມນ້ອຍໜຶ່ງກ່ອນ

ເຮົາເວົ້າກັນວ່າ: ລາວໄດ້ພົ້ນຈາກລະບອບສັກດີນາ 100% ແລ້ວ

ແຕ່ເບິ່ງໄປແຈໜຶ່ງຍັງເຫັນວ່າຄົນລາວບໍ່ທັນພົ້ນຈາກລະບອບສັກດີນາໄດ້ 100% ເທື່ອ

ສະແດງອອກກັບນິດໄສຂອງຄົນລາວ ນັບທັງເຈົ້ານາຍຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່,ຂ້າຣາຊະການທົ່ວໄປ,ຄົນມີເງິນ ແລະ ປະຊາຊົນທຳມະດາຈຳນວນໜຶ່ງ

ມັກຈະຈັບຈອງດິນ,ຊື້ດິນໄວ້ຫຼາຍຕອນ ບໍ່ວ່າຈະເປັນດິນປຸສ້າງ,ດິນທຳການຜະລິດ ແລະ ດິນເປົ່າວ່າງ

ແທນທີ່ຈະໃຊ້ທຶນ ຫຼື ປັນຍາທີ່ຕົນມີ ເຮັດໂຮງຈັກໂຮງານ ຫຼື ທຳທຸລະກິດອື່ນໆໃຫ້ເງິນໝູນວຽນໄວພັດບໍ່ພາກັນເຮັດ

ຈາກເຫດຜົນນີ້ຂ້ອຍຄິດວ່າວີນຍານຂອງລະບອບເກົ່າຍັງສິງຢູ່ໃນນິໄສຂອງຄົນລາວເຮົາຢູ່

ທ່າຄິດວ່າແນວໃດ? ພົ້ນ 100% ຫຼືຍັງ?

ໃຫ້ເຫດຜົນດ້ວຍນະ

ທ່ານເຄີຍເປັນບໍ່? ໃນເວລາເຮົາຫຍຸ້ງກັບໜ້າທີ່ການງານຫຼາຍເກີນໄປມັກຈະໃຊ້ຄວາມຄິດຫຼາຍ ແລະ ເປັນສາຍເຫດໃຫ້ຄົນເຮົານອນບໍ່ຫຼັບ(ຫຼັບບໍ່ລົງ)

ມາລອງໃຊ້ວິທີນີ້ກັນເບິ່ງ ຕາມທີ່ຂ້ອຍໄດ້ໃຊ້ມາຫຼາຍຄັ້ງນັບບໍ່ໄດ້ເຫັນວ່າໄດ້ຜົນ 100% ແຕ່ໃຊ້ໃນເງື່ອນໄຂທີ່ສຸກກະພາບປົກກະຕິ(ບໍ່ເຈັບປ່ວຍ)

ບ່ອນນອນກໍ່ສະດວກປົກກະຕິ ແຕ່ວ່າຕັ້ງນອນບໍ່ຫຼັບຍ້ອຍແນວຄິດບໍ່ສະຫງົບ

ງາ່ຍໆນ້ອຍດຽວ:

ພຽງແຕ່ນອນຕາມທ່ານອນທີ່ສະບາຍ ແລ້ວນັບໃນໃຈ(ບໍ່ໃຫ້ມີສຽງ)

ເລີ່ມແຕ່ 1 ລຽງຂຶ້ນໄປຈົນຮອດ 100 ບໍ່ໃຫ້ຂ້າມ,ບໍ່ໃຫ້ຫຼົງ ຫາກຫຼົງໃຫ້ເລີ່ມ 1 ໃຫມ່

ນັບຮອດ 100 ແລ້ວໃຫ້ຕັ້ງໃໝ່ ເຮັດແບບນັ້ນຕໍ່ໆໄປຈົນກວ່າມັນຈະຫຼັບເອງ

ລອງໃຊ້ເບິ່ງ ຫາກໄດ້ຜົນຢ່າລືມຊົມເຊີຍຈອກໜຶ່ງເດີ່

ຂ້ອຍຮູ້ແຕ່ຖາມ ແຕ່ບໍ່ຮູ້ຄຳຕອບ ພົນລະເມືອງລາວມາຊ່ວຍກັນຄິດ ແລະ ຊ່ວຍກັນຕອບເບິ່ງດູ່ວ່າ ອັນໃດຄືຕົ້ນເຫດ,ຈະແກ້ແນວໃດ? ນານປານໃດຈິງແກ້ແລ້ວ