ເຫັນເພີ່ນຂຽນຫຍໍ້ວ່າ: ຖວທ. ທຳອິດກໍ່ງົງໆ ແປວ່າຫຍັງ?

ຮູ້ພາຍຫຼັງມາເພີນແປວ່າ: ຖົງແວັບແທ້ !

ສື່ມວນຊົນເປັນຂະແໜງໜຶ່ງທີ່ມີບົດບາດສຳຄັນໃນການໂຄສະນາ,ປຸກລະດົມຂົນຂວາຍມະຫາຊົນໃຫ້ເດີນຕາມແນວທາງ

ນະໂຍບາຍຂອງພັກ,ຕໍ່ສູ້ຊົນຊັ້ນ,ຕ້ານສັຕູ,ຊ່ອງແສງປະກົດການ ຫຼື ວິຈານສັງຄົມ ແລະກໍ່ສ້າງຊີວິດໃໝ່

ໃນນັ້ນມີພາຫະນະສື່ມວນຊົນເປັນອາວຸດ.

            ສະນັ້ນ: ບັນດານັກຮົບສື່ທັງຫຼາຍຈິ່ງເອົາໃຈໃສພິທິພິທັນຕໍ່ກັບອຸປະກອນຮັບໃຊ້ຂອງເຂົາເຈົ້າ,

ເພາະວ່າຖ້າຫາກຝ່າຍໃດມີອາວຸດແຫຼມຄົມກວ່າ,ທັນສະໄໝກວ່າ ແລະພຽງພໍກວ່າ ຖືວ່າເປັນຝ່າຍໄດ້ປຽບ

ແລະມີໂອກາດໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ

            ນັກສື່ມວນຊົນລາວທ່ານໜຶ່ງເວົ້າວ່າ: ຫາກມີງານໃຫຍ່ໆເກີດຂຶ້ນເມື່ອໃດ ຖືວ່າແມ່ນບັ້ນຮົບເກີດຂຶ້ນ,

ຂະແໜງສື່ມວນຊົນຕ້ອງເຈັບຫົວໜັກ,ບໍ່ວ່າຈະເປັນຂັ້ນສູນກາງ ຫຼື ທ້ອງຖິ່ນ. ເນື່ອງຈາກວ່າ

ຂະແໜງນີ້ເປັນຂະແໜງທີ່ບໍ່ມີລາຍຮັບສູງຄືຜູ້ອື່ນ,ບາງແຂວງ,ບາງເມືອງທີ່ຫາງໄກຊອກຫຼີກຮອດບໍ່ມີລາຍຮັບເລີຍ.

ອາໃສແຕ່ຫງົບປະມານຂອງລັດ,ການປະກອນສ່ວນຂອງນັກທຸລະກິດ ແລະປະຊາຊົນ....ກໍ່ບໍ່ພຽງພໍ,ເພາະວ່າອຸປະກອນສື່ມວນຊົນທຸກຊີ້ນລ້ວນແຕ່ມີລາຄາແພງຫຼາຍ

            ທ່ານເລົ່າສູ່ຟັງວ່າ: ວຽງຈັນເກມ 25 ຜ່ານມານັ້ນ

ລັຖະບານໄດ້ທຸ່ມເງິນຫຼາຍລ້ານໂດລາເຂົ້າໃນຂະແໜງນີ້ ນັບທັງເຝິກອົບຮົມບຸກຄະລະກອນຫຼາຍຊຸດ,ສ້ອມແຊມ

ແລະຊື້ອຸປະກອນຫຼາຍລາຍການ, ແຕ່ລະລາຍການລ້ວນແຕ່ແພງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ.

            ທ່ານເວົ້າວ່າ ສົມມຸດຖ່າຍທອດສົດເຕະບານຕ້ອງໃຊ້ກ້ອງ 25 -37 ໜ່ວຍໃນໜຶ່ງສະໜາມ,

(ບໍ່ນັບລົດເຄື່ອນທີ່), ລາຄາກ້ອງປະມານ 250,000 –  600,000 ໂດລາຕໍ່ໜ່ວຍ

            ໃນຊີເກມຜ່ານມາສະເພາະແຕ່ລົດຖ່າຍທອດສົດເຄື່່ອນທີ່ຕ້ອງໃຊ້ 16 ຄັນ,ໃນນັ້ນເພື່ອນບ້ານມາຊ່ວຍ

( ໝາຍວ່າຢືມ) ຈາກຫວຽດນາມ 6 ຄັນ,ຈາກໄທ 6 ຄັນ ແລະລາວເຮົາຊື້ 4 ຄັນ, ໃນລາຄາ 5 ລ້ານໂດລາຕໍ່ 1 ຄັນ.

                ເຖິງປານນັ້ນຖ້າທຽບໃສ່ມາດສາກົນແລ້ວກໍ່ພຽງແຕ່ວ່າສົມບຸນ ແຕ່ບໍ່ເຖິງຂັ້ນດີເລີດ.

ທ່ານເວົ້າວ່າ: ໃຜບໍ່ລອງຈະບໍ່ຮູ້,ໃຜບໍ່ຮູ້ຈະບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າໜ້າວຽກຂອງສື່ມັນຫຍຸ້ງຍາກສ່ຳໃດ

ສ່ວນໃຫຍ່ສັງຄົມມັກມອງວ່າສື່ເປັນຄົນລວຍ,ເຮັດວຽກສະບາຍ

            ແຕ່ຕົວຈິງແລ້ວ: ໄປຄືເສດຖີ,ອອກເວທີຄືພະເອກ,ບາດກັບບ້ານເຄັດເລດຈ້ຳແຈ່ວກັບເມຍ.

 (ຈົບ).

ໂດຍ: ພັນທະຫົວໃຈ