(ສະເພາະຢູ່ເມືອງວຽງທອງ,ແຂວງບິລິຄຳໄຊ,ບ່ອນອື່ນບໍ່ຮູ້)

 ໃນງານແຈກພາຍຫຼັງໃສ່ບາດແລ້ວຄູບາມັກເທດໃຫ້ຟັງກ່ອນການຢາດນ້ຳ,

ຄຳເທດບາງຕອນໄດ້ກ່າວວ່າ:

 ທານຜີຮ້ອຍຄັ້ງພັນຄັ້ງບໍ່ໄດ້ບຸນເທົ່າທານສັດຄັ້ງດຽວ,

ທານສັດຮ້ອຍຄັ້ງ,ພັນຄັ້ງບໍ່ໄດ້ບຸນເທົ່າທານມະນຸດຄັ້ງດຽວ,

ທານມະນຸດຮ້ອຍຄັ້ງພັນຄັ້ງບໍ່ໄດ້ບຸນເທົ່າທານພະພິຂຸຄັ້ງດຽວ,

ທານພະພິຂຸຮ້ອຍຄັ້ງພັນຄັ້ງບໍ່ໄດ້ບຸນເທົ່າທານພະພຸດທະເຈົ້າຄັ້ງດຽວ 

              ໃນງານບຸນວັດ ອັນທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ກໍ່ຄືການຊ່ຽງຊີ ແລະປ່ອນບາດສະຫວັນ:

ຄູບາໄດ້ຕິດໂທລະໂຄ່ງໃຫຍ່,ດັງກ້ອງໄກທົ່ວບໍລິເວນເພື່ອສຽງໃຫ້ພອນແກ່ຜູ້ມາທານໄດ້ຍິນທົ່ວເຖິງ,

       ຈາກການຟັງສຳນຽງສຽງ ແລະຄຳໃຫ້ພອນມີລັກສະນະໂຄສະນາຊວນເຊື່ອເກີນຂອບ

ຄູບາມັກອະທິບາຍໃນໂທລະໂຄ່ງວ່າ:

ການທານແມ່ນບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບເຮົາຝາກທະນາຄານ,ເງິນທຸກກີບບໍ່ເສຍຫາຍ ຈະໄດ້ຊົມໃຊ້ໃນຊາດໜ້າ

ດັ່ງທີ່ເຮົາເຫັນທຸກມື້ນີ້ຜູ້ເຂົາມີເງິນຄຳ ຮັ່ງມີດີໄດ້ລ້ວນແຕ່ໄດ້ສ້າງບຸນກຸສົນໄວ້ແຕ່ຊາດກ່ອນ,

ຫາກໃຜບໍ່ສືບຕໍ່ກິນທານ ພາຍຫຼັງໝົດບຸນເກົ່າແລ້ວ ກໍ່ຈະຕົກທຸກໄດ້ຍາກອີກ

ນອກນັ້ນ: ຍັງອ່ານຊື່່ສຽງລຽງນາມ,ທີ່ຢູ່ ແລະຈຳນວນເງິນທີ່ອອກຕົນຍາດຍົມມາທານຜ່ານໂທລະໂຄ່ງເພື່ອກະຕຸ້ນໃຫ້ການທານເປັນຂະບວນ

ການໂຄສະນາຂອງພະສົງເກີນຂອບເຂດແບບນີ້ເປັນຄຳສອນຂອງພະພຸດທະເຈົ້າ ຫຼື ບໍ່?,ຜິດວິໃນສົງ ຫຼືບໍ່?

ແຕ່ສຳລັບຂ້ອຍຄິດວ່າມັນຜິດ ເພາະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນສ່ວນໜຶ່ງກິນທານດ້ວຍຄວາມຫຼົງ

ເຫດຜົນມີດັ່ງນີ້

ທີ່ງານບຸນວັດຢູ່ບ້ານຂ້ອຍເອງ

ເຫນຊາວບ້ານລັ່ງໄຫຼກັນປ່ອນບາດສັວນ ແລະຊ່ຽງຊີ,

ໃຜປ່ອນແລ້ວເພີ່ນອ່ານອອກໂທລະໂຄ່ງ

ທຳອິດມີຜູ້ປ່ອນ 5.000 ກີບ,ຕໍ່ມາ 10.000 ກີບ,ຕໍ່ມາ 20.000 ກີບ,50.0000 ກີບ, 100.000 ກີບ, ........ຫຼາຍຂຶ້ນ

ແຕ່ສ່ວນໃຫ່ຍແລ້ວຢູ່ລະຫວ່າງ 50.000-200.000 ກີບ

ພິເສດມີຄອບຄົວໜຶ່ງອາດມີຄວາມຕັ້ງໃຈໄປສ້າງບຸນ,ໄປພ້ອມທັງຜົວ ທັງເມຍ ແລະລູກສອງຄົນ,ຖືເງິນໄປ 200.000 ກີບ,

ພໍເຫັນຄົນອື່ນເຂົາທານຫຼາຍ ແລະອອກຊື່ໃນໂທລະໂຄ່ງ ຜູ້ເປັນຜົວກໍ່ເລີຍຈົກອອກທານ 200.000 ໝົດກ້ຽງ ແລ້ວຄູບາເພີ່ນກໍ່ອ່ານອອກໂທລະໂຄ່ງເໝືອນຄົນອື່ນ

ແຕ່ພາຍຫຼັງເດີນອອກຈາກວັດກໍ່ເລີ່ມສັບສົນເມື່ອລູກນ້ອຍທັງສອງບໍ່ຍອມກັບເມືອເຮືອນ,ທັງຮ້ອງໄຫ້ແອ່ວວອນດີ້ນລົງກາງພື້ນ

ຢາກກິນລູກຊີ້ນ,ໝາກໄມ້ ແລະຂອງຫຼີ້ນ.

ຜູ້ເປັນເມຍເລີ່ມໃຈຮ້າຍ ອົດບໍ່ໄດ້ເລີຍຕີລູກຜູ້ໃຫຍ່ ເພື່ອລະງົບຄວາມວຸ້ນວາຍແຕ່ບໍ່ໄດ້ຜົນ,ຍິ່ງເພີ່ມຄວາມວຸ້ນວາຍຕາພາສາເດັກໄຮ້ດຽງສາ

ໃນທີ່ສຸດມີຊາຍຄົນໜຶ່ງ(ທີ່ບໍ່ເຄີຍເຫັນໜ້າມາກ່ອນ).

ເຫັນສະຖານະການຈິ່ງໄດ້ເຂົາຊ່ວຍ, ໂດຍຊື້ລູກຊີ້ນ,ໝາກໄມ້ ແລະຂອງຫຼີນ ມູນຄ່າລວມ 60.000 ກີບໃຫ້ແກ່ເດັກທັງສອງ

ແລ້ວສະຖານະການກໍ່ສະງົບລົງ

ຈາກເຫດຜົນນີ້ຈິ່ງເວົ້າໄດ້ວ່າ: ຄົນລາວສ່ວນໜຶ່ງກິນທານດ້ວຍຄວາມຫຼົງ